Mark.
Mark haalde voor de zoveelste keer zijn route beschrijving uit zijn broekzak terwijl hij opnieuw stopte. Hij staarde aandachtig naar de rode lijnen die hij had getekend om zonder problemen door Mount Moon te komen maar doordat er een flinke sneeuwstorm was opkomen zetten wist hij het pad niet terug te vinden die naar de grotten moesten leiden. Toby en Mark waren nu al een lange tijd op weg en ze waren door de plotselinge sneeuwstorm niet verder gekomen terwijl het een minuut geleden was toen ze Pewter City verlieten nog mooi weer was geweest. De jongen probeerde tegelijkertijd zichzelf en Toby warm te houden door hem strak tegen zich aan te drukken en ook nog zijn route beschrijving vast te houden in de wind die hem uit zijn verkleumde hand wilde rukken. Uiteindelijk hield hij de kaart niet meer doordat het hem veel moeite koste om het voorwerp vast te houden in zijn handen en werd de kaart alsnog uit zijn handen gerukt door de wind. “Nee!” riep Mark zijn kaart achterna, die wegvloog en vervolgens snel uit het zicht verdween. De jongen wierp een blik op de trillende Pikachu in zijn armen, Toby had zijn snuit tegen zijn borst gedrukt om te voorkomen dat zijn neus zou bevriezen en had zijn ogen gesloten om de koude wind uit zijn ogen te houden. “Toby, keer terug in je Pokéball,” mompelde Mark in het oor van de Pikachu die geschrokken opkeek, hij schudde licht met zijn kop om dat idee niet te accepteren want Toby was gewend om altijd aan de zijde van Mark te staan, zelfs in een sneeuwstorm als deze, zou de Pikachu er niet eens van weerhouden om de jongen alleen te laten.. het was gestoord en uiterst onverantwoordelijk maar het was nou eenmaal zo, het kwam er dus op neer dat hij liever bij hem in de sneeuwstorm was dan om veilig en warm in zijn Pokéball te zitten net als zijn teamgenoten. Mark slaakte een diepe zucht en drukte Toby nog steviger tegen zich aan om hem warm te houden, “Je bent eigenwijs,” mompelde Mark tegen de Pikachu die opkeek maar hij keek niet naar Mark.. eerder naar een silhouet van iets of iemand. De Pikachu sprong uit zijn armen en begon dreigend te vonken terwijl Mark niet-wetend naar het silhouet staarde dat steeds dichterbij scheen te komen. Toen het wezen dichtbij genoeg was, herkende Mark het wezentje als een Eevee.. het was er niet zomaar eentje maar die Eevee uit het bos! Ze had zich een weg gebaand door de sneeuw naar Toby die opgelucht leek haar te zien..

Toby.
“Sam? Wat doe ji-“ maar de Eevee viel hem in de rede terwijl ze droog om zich heen keek. “Later.. kom mee,” gromde ze kortaf en keek een paar seconden naar Mark die verbijsterd naar haar keek. Toby wilde wel in beweging komen maar zijn lichaam wilde echter geen stap verzetten daarom bleef hij staan zodat Sam geïrriteerd omkeek naar de Pikachu, “Als je niet in staat bent om zelf te lopen vraag dan die jongen om hulp,” zei Sam knarsetandend van irritatie. Toby wierp haar een kwade blik toe maar voordat hij iets kon doen werd hij opgetild door Mark en in de vest van de jongen gepropt, de Pikachu drukte automatisch zijn neus tegen Marks borst aan. Zijn neus was er bijna vanaf gevroren, althans zo voelde het. Toby keek bezorgd naar de jongen, ondanks dat hij Toby uit alle macht warm probeerde te houden moest Mark het ook heel erg koud hebben, nog kouder zelfs. “Mark..” mompelde Toby die de blik van de jongen probeerde te vangen, Mark keek hem vragend aan maar Toby sloot zijn ogen.. hij was doodmoe. Hij kon niet langer zijn ogen openhouden waardoor hij langzaam inslaap begon te vallen maar Mark tikte hem zachtjes tegen zijn hoofd zodat hij wakker zou blijven.

Sam.
Sam stopte met lopen en keek onderzoekend om zich heen, ze kon niet precies vinden wat ze zocht maar wist ongeveer waar ze moesten zijn. Was het dan een stukje verder? Nee, ze wist honderdprocent zeker dat die grot hier moest liggen. Anders hadden die twee idioten een groot probleem.. om zomaar een sneeuwstorm in te wandelen zonder zichzelf fatsoenlijk voor te bereiden dat was alsof je je hart in de afgrond liet storten.. pff, dit was de laatste keer dat ze die blaaskaak uit de brand zou helpen. De Eevee duwde met haar voorpoten tegen een wand van sneeuw alleen er gebeurde niets. Stik, ze was de verkeerde kant opgelopen terwijl ze graag had willen helpen maar ze had nu niet alleen Toby en die jongen in de problemen gebracht maar nu ook zichzelf. Nog voordat ze haar geduld zou verliezen verloor ze haar evenwicht toen de grond onverwachts inzakte waardoor de Eevee omlaag tuimelde. Sam rolde ondersteboven naar binnen en kwam met een doffe klap op de stenen ondergrond terecht. De Eevee schudde met haar hoofd om de klap van zich af te schudden en vervolgens nonchalant overeind te komen, gelukkig had die mafkees het niet gezien. Daarna sjokte ze ongeïnteresseerd naar de uitgang om haar kop door het gat te steken en die twee idioten uit de sneeuwstorm te halen.


Mark.
“Eevee!” Mark keek op toen hij de kop van de Eevee uit het gat zag verschijnen nadat ze er in gevallen was. hij had droog toe staan kijken hoe het bruine wezentje te werk was gegaan en het fascineerde hem hoe slim Pokémon konden zijn, alleen het verbaasde hem dat de Eevee hem en Toby had kunnen vinden in dit weer.. ze leefde toch in Viridian Forest? Dacht Mark vertwijfelt. Hij schrok op toen hij iets aan zijn broekspijp voelde trekken, blijkbaar had de Eevee genoeg van al dat getreuzel en probeerde zij hem hardhandig in de ondergrondse grot te krijgen. Mark volgde uiteindelijk het wezentje die nog steeds aan zijn broekspijp trok en liet zich voorzichtig met Toby in zijn ene arm en met zijn vrije hand liet hij zich voorzichtig naar beneden zakken, alleen de sneeuw maakte het onmogelijk om voorzichtig naar beneden te glijden waardoor hij naar binnen viel, zijn pas herstelde voet kon de klap niet aan waardoor hij dubbel klapte en met een doffe klap tegen de grond zakte. “Auw,” mompelde Mark knarsetandend terwijl er een hol gevoel in zijn maag ontstond toen de pijn nog niet binnen een seconde was verdwenen maar gelukkig verdween de pijn al snel. De Eevee sprong behendig via Marks schouder naar beneden en ging vervolgens op een klein afstandje van hem verwijderd zitten. Mark zette de verkleumde Pikachu naast hem op de grond en stond vervolgens op om een kleine barrière om de sneeuw tegen te houden met wat losliggende stenen en zijn vest, hij maakte met een steen de mouwen en een kant van de zoom van zijn vest vast aan de opening van de grot. Dit moest de sneeuw hopelijk tegenhouden want een ander alternatief had hij niet, het hield in ieder geval de wind en de sneeuw buiten de grot voor nu. Mark liep langzaam terug naar de twee Pokémon, Toby zat echter als een zoutzak tegen de wand van de grot aan terwijl de Eevee hem nauwlettend in de gaten hield. Mark boog zich voorover naar de Eevee om dankbaar zijn hand uit te steken naar het bruine wezentje, die wantrouwig een stap achteruit deed en enkel knikte. “Bedankt dat je ons weer uit de penarie hebt geholpen, “ Mompelde Mark met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht waarna hij zijn hand weer terug trok.. het was duidelijk dat ze geen menselijk contact tolereerde. Hij plofte neer tegen de wand van de grot terwijl hij uit zijn tas zijn reserve vest uit zijn tas trok want aan die andere zou hij waarschijnlijk niks meer hebben dan zat er niets anders op om in Cerulean City een nieuwe te kopen. Hij keek naar zijn Pikachu die diep in gesprek was met de Eevee. Soms zou hij willen dat hij Pokémon kon verstaan want hij was verschrikkelijk nieuwsgierig naar wat ze te zeggen hadden of waar ze het over hadden.


Toby
Toby knikte toen Sam hem had gevraagd of het wel goed ging met hem, hij had het gewoon verschrikkelijk koud, dat was alles. Opnieuw keek hij de Eevee aan en balde zijn gele vuistje. Hij wilde dolgraag weten hoe ze hem en Mark had weten te vinden in dit weer maar voordat hij iets kon zeggen had ze zijn vraag al beantwoord voordat hij hem gesteld had. “En voordat je het vraagt.. ik ben jullie gevolgd vanaf Viridian Forest en toen naar het Pokémon Center vanuit daar zag ik jullie vertrekken naar Mount Moon,” zei Sam met gesloten ogen terwijl ze was gaan liggen en tegelijkertijd een geeuw moest onderdrukken. Toby schudde licht grijnzend met zijn hoofd, “Ik wist het wel,” grinnikte Toby waardoor Sam hem dom aanstaarde. “Wat?” was haar reactie. De Pikachu begon hierdoor nog harder te lachen en voordat hij het wist werd hij besprongen door de Eevee die met haar voorpoten op zijn borst ging staan waardoor hij op zijn rug belandde en kwaad op hem neer keek. Alleen Toby was hiervan niet onder de indruk en bleef haar grijnzend aankijken, “Dat je Mark aardig vind..” was de uiteindelijke reactie van de Pikachu. Sam gromde en draaide koppig haar hoofd weg van hem zodat ze haar poten van de Pikachu afhaalde waardoor hij weer overeind kwam. “Het liefst scheur ik nu je hoofd van je romp maar.. “ Sam stopte abrupt in haar zin en draaide zich met een ruk om, om de Pikachu niet aan te hoeven kijken. Ze had haar oren omlaag laten zakken maar omdat Toby niet kon zien hoe ze zich op het moment voelde wist hij niet wat hij moest doen. Plots hoorde hij het geluid dat iemand maakte als die gene verdrietig was.. Sam was aan het huilen. Toby wierp een geschrokken blik op de Eevee en keek hulpeloos naar de jongen die ook verbaasd scheen te zijn over de plotselinge verandering van emotie. Toby liet zijn oren zakken terwijl hij vanuit zijn ooghoeken Mark op handen en knieën zich naar de Eevee verplaatste en recht tegenover haar ging zitten, Sam bleef echter zitten toen hij zo dichtbij zat. Mark trok haar half op zijn schoot zoals hij dat bij Zoey altijd deed als zij er doorheen zat, het verbaasde de Pikachu dat ze niet tegenstribbelde ook meer omdat ze een gruwelijke hekel had aan menselijk contact maar nu scheen ze niet instaat te zijn om Mark ervan langs te geven. Toby wist dat de jongen het goed bedoelde en dat wist Sam diep in haar hart ook.. hij zou willen dat Sam mensen zou kunnen accepteren zodat ze niet meer alleen was maar dat was in haar geval makkelijker gezegd dan gedaan. Plots herinnerde Toby zich waarom ze zo tegen mensen deed en waarom ze zo fel reageerde..

“Toen ik klein was.. hebben ze me weggehaald bij me moeder..”

Dat had ze hem vertelt in Viridian Forest en in vertrouwen nog wel. Blijkbaar had haar verdriet en boosheid daar mee te maken met “ze” bedoelde ze hoog waarschijnlijk mensen . Waarom heb ik dit niet eerder zien aankomen? Dacht de Pikachu vertwijfelt. Toby wierp zijn blik op Sam en Mark, de Eevee scheen enigszins wat gekalmeerd te zijn buiten het feit dat ze nog tegen de jongen aan zat bij te komen. Mark wist waarschijnlijk niet eens waarom maar wat hem opviel is dat het hem niet eens uitmaakte waarom hij haar troostte, die jongen was apart, apart op zijn manier. “Gaat het weer een beetje?” hoorde Toby Mark toen zeggen tegen de Eevee. Sam knikte enkel en ging overeind zitten. Ze veegde haar tranen met haar voorpoot weg vervolgens richtte ze zich op de Pikachu, eerst wilde ze zich wegdraaien maar besloot om Toby recht aan te kijken. “Ik ben jullie niet zomaar gevolgd,” mompelde Sam schor terwijl de Pikachu haar vragend aankeek en knikte als teken dat ze door kon gaan. “Ik heb je toch vertelt dat ik weggehaald was bij me moeder toen ik nog klein was?” ging Sam verder om vervolgens even te stoppen en haar ademhaling onder controle probeerde te houden. “Ja, dat heb je me vertelt,” antwoordde Toby met zijn ogen neergeslagen tegen de grond, hij wou iets voor Sam doen maar het enige dat hij kon bedenken was.. dat ze met hen mee kon komen maar dat hield tegelijkertijd in dat ze haar vrijheid zou verliezen als Mark haar zou vangen. En Mark was nou niet bepaald iemand die zomaar een Pokémon ving zonder enige rede, hij had datzelfde met Zoey gehad dus Sam zou ook een probleem worden, al ze al überhaupt mee zou willen. De Pikachu wachtte met zijn voorstel, hij wilde eerst haar verhaal aanhoren. “Ik kom oorspronkelijk uit Johto daar ben ik ook geboren maar alleen door een stomme wet dat alle Pokémon naar hun eigen regio moesten en ik niet evolueerde tot een Espeon werd ik weggehaald door die mensen en bij een Pokémon Daycare gedropt, ik kon het niet uitstaan dat ik zomaar werd weggehaal bij me moeder dus ik ben hem gesmeerd,” vertelde Sam en keek verbitterd naar de grond, een korte stilte viel.. Toby had dus gelijk gehad wat betreft haar haat tegenover mensen en dat het te maken had met haar moeder maar wat hij niet begreep was waarom ze Mark dan niet aanviel, hij had haar immers getroost en beetgepakt dus dat begreep hij niet. “Dat is best heftig maar ik begrijp het niet.. je hebt dus een hekel aan menselijk contact maar je valt Mark niet aan? waarom niet?” mompelde Toby na een korte stilte. Sam keek op bij het horen van zijn stem, “Omdat jij me ervan hebt weten te overtuigen dat niet alle mensen slecht zijn.. Ik ben blij jullie te zijn tegengekomen in Viridian Forest want jij bent mijn enige vriend en ik heb nog nooit een echte vriend gehad.” Sam had zich weggedraaid van de Pikachu die even niets wist uit brengen, zijn gedachte draaide op volle toeren.. Sam was dus al vanaf dag een, een vagebond? Dat moest echt vreselijk zijn…

Toby slaakte een zucht misschien moest hij het haar gewoon vragen, dan kon hij er voor haar zijn als het nodig was, dan was ze ook niet meer eenzaam en op haar zelf aangewezen. “Sam..” begon Toby en liep naar haar toe met een gebalde vuist, de Eevee keek hem vragend aan. “Kom dan met ons mee, met mij en Mark.. ik wil je niet dwingen maar om altijd alleen te zijn, dat is niet goed. Je hebt vrienden nodig die er voor je zijn als je ze nodig hebt.. kom met ons mee, alsjeblieft,” eindigde Toby zijn verhaal. Hij verwachtte nu eigenlijk dat de Eevee hem zou villen maar dat deed ze niet, Sam staarde hem een aantal seconden zwijgend aan maar de Eevee deed hem niets, alsof ze het voor haar zelf moest plaatsen wat de Pikachu net had gezegd. Sam schraapte haar keel en knikte vervolgens, “Ik denk dat het geen kwaad kan en dat jij gelijk heb. Het is niet altijd even makkelijk om alles alleen te moeten doen maar ik weet alleen niet of ik me vrijheid hier wil voor opgeven,” reageerde Sam, ze leek enigszins wat opgevrolijkt te zijn want hiervoor had Toby het gedaan, haar opvrolijken. De twee Pokémon vielen stil, wisten niets meer tegen elkaar te zeggen behalve elkaar aan te blijven staren voor enkele secondes totdat Sam naast hem kwam zitten. “Waarom heeft jou moeder je eigenlijk verlaten? En ik vind het een wonder dat je niks tegen andere Pikachu hebt,” mompelde Sam onverwachts terwijl ze haar blik had gericht op Mark die tegen de vermoeidheid scheen te vechten. “Omdat mijn moeder geen Pikachu was ze was een Raichu, als jonge Pikachu was ik erg klein en tsja.. ze dacht zeker dat ik te zwak was of zo. En waarom ik geen niks tegen me eigen soort heb? Gewoon omdat ik een goede vriendin heb die ook een Pikachu is.” Toby was tevreden met zijn antwoord, hopelijk had hij het goed verwoord want hij wist echt niet waarom zij hem daar had achtergelaten daarbij interesseerde het hem niet eens meer, dat was toen en dit is nu. Sam knikte als teken dat ze het begrepen had, “Mijn moeder was een Espeon..” antwoordde Sam en de twee Pokémon keken op toen Mark opstond en naar de uitgang van de ondergrondse grot liep, zowel de Eevee als de Pikachu liepen naar de jongen toe. In eerste instantie dacht Toby dat de jongen gek geworden was om naar de uitgang te lopen naar de sneeuwstorm maar toen hij beter keek zag hij dat de storm echter was overgewaaid en het zonnetje scheen. “Ik denk dat we nu wel weer verder kunnen,” hoorde de Pikachu, Mark tegen hen zeggen maar voordat hij toestemde wilde hij weten of Sam met hen mee wou.

Toby keek Sam aan en beet twijfelend op zijn onderlip, “Sam, kom je met ons mee?” vroeg Toby toen voorzichtig. De Eevee staarde hem even aan voordat ze een beslissing scheen te nemen en knikte als antwoord met haar hoofd. “Op een voorwaarde.. ik wil eerst een gevecht tegen jou en Mark. Als jullie mij weten te verslaan dan.. ga ik met jullie mee,” was uiteindelijk haar besluit. Toby knikte vastbesloten met zijn hoofdje. “Dat lijkt mij geen probleem.”


Mark.
De jongen keek naar de twee Pokémon achter hem, zo te zien namen ze van elkaar afscheid. Eerst wilde hij er zeker van zijn dat de Eevee uit de grot mee zou komen. “Komen jul-” maar stopte midden in zijn zin toen Toby hem tegen hield door aan zijn spijkerbroek te trekken en naar de Eevee wees. Hij maakte vervolgens van zijn pootjes vuistjes en vonkte terwijl hij van de Eevee naar Mark keek. Even wist de jongen niet wat de Pikachu bedoelde maar toen hij de Eevee strijdlustig zag kijken naar zowel hem als Toby, besefte Mark ineens dat die twee waarschijnlijk geen afscheid aan het nemen waren of hadden genomen. “Een gevecht?” vroeg Mark toen enigszins vertwijfelt terwijl twijfelend van de Eevee naar de Pikachu keek, als zij een gevecht wilde dan zou die krijgen ook. Toby knikte als antwoord met zijn pootjes gebald tot vuistjes, hij zag er vastbesloten uit. “Pika!” Dan zat er niets anders op, om erop in te gaan want zowel Toby als de Eevee waren er zo te zien er niet van te weerhouden. Mark keek rond om een goed gevechtsveld te vinden, helaas vond hij niet dus ze konden het eventueel gewoon hier doen.. dat leek hem het beste. “Oké dan, Toby! Ik kies jou!” zei Mark toen de Eevee op haar plek stond. De Pikachu stormde als een dolle stier het veld op en de twee keken elkaar voor een paar tellen grijnzend aan. Zonder enige waarschuwing kwam de Eevee in beweging en kwam met een witte streep achter haar kont, recht op Toby af. “Toby ontwijk die Quick Attack en doe je Thundershock!” riep Mark met een gefronste blik. De Pikachu deed netjes wat hem werd opgedragen maar de Eevee was hem te snel af en tackelde Toby volop die niet op tijd had weten te ontwijken. Mark trok een gezicht, dat was waar ook, die sneeuw maakte het onmogelijk om weg te duiken en ze stonden niet op een goede plek, de bewegingsruimte was hierdoor beperkt.

Opnieuw kwam de Eevee met een witte streep achter haar kont op Toby af. Als ze niet konden ontwijken dan maar vanaf dit punt aanvallen. “Toby blijf staan en wacht totdat ze dichtbij genoeg is om je Thundershock uit te voeren!” riep Mark de Pikachu toe die vastbesloten knikte, Toby zette zich schrap voor dat de Eevee opnieuw recht op hem af kwam stormen met een nieuwe Quick Attack. Snel voerde Toby de Thundershock uit, die hem was toegeroepen maar het bruine wezentje was echter zo snel met reageren dat ze abrupt haar aanval staakte en een paarsblauwe bal op de Pikachu afstuurde als tegenaanval. Er ontstond hierdoor een lichte rookwolk toen de twee aanvallen met mekaar botste. Mark haalde jachtig adem toen de rook was verdwenen, lag Toby op de grond en kwam zonder moeite overeind ook al verging hij van de pijn. De jongen balde zijn vuist, er moest toch een manier zijn? Zo te zien wilde Toby dit niet opgeven, ook logisch gezien het gevecht net begonnen was maar het was onmogelijk om te ontwijken met dit weer. Misschien.. “Toby, gebruik je staart om te springen en doe vanuit de lucht je Thundershock!” zei Mark opgetogen toen er een klein plannetje in zijn hoofd zich ontwikkelde, als dit niet zou werken.. Toby knikte vastbesloten en sprong via een losliggende rots om vervolgens zijn staart als een soort springveer te gebruiken, tegelijkertijd ontlaadde de Pikachu zijn energie. De Eevee grijnsde en sprong weg om opnieuw een blauwpaarse bal op Toby af te vuren alleen had ze niet verwacht dat de bliksemstraal werd gestuurd door de Pikachu die hem 30 graden naar links had weten te sturen zodat de Eevee geraakt werd. Alleen ze had haar aanval al opgeladen die nu recht op Toby afvloog die de aanval echter niet kon ontwijken in de lucht en hierdoor tegen de grond werd gesmeten. “Toby!” riep Mark geschrokken maar de Pikachu kwam al moeizaam overeind maar het koste hem veel moeite om op zijn twee poten te blijven staan, evenals de Eevee die door de klap veel schade had opgelopen. Opeens bedacht Mark zich iets, tot nu toe had Toby zich alleen voort bewogen op zijn twee achterpoten maar op vierpoten wist de Pikachu zich waarschijnlijk wel snel voort te bewegen.

Het viel hem nu pas op dat Toby energie af stootte, over zijn gehele lichaam en hij had een brede grijns op zijn snoet staan. De Eevee keek hem ook breed grijnzend aan. Pas toen Toby genoeg energie had verzameld maakte hij een soort elektrische bal door met zijn staart een bepaalde beweging te maken zodat er een soort een bal van gele energie ontstond. Het bruine wezentje tegenover hem vuurde voor de zoveelste keer de blauwpaarse bal af en tegelijk vuurde ze de aanvallen op elkaar af! Toen de twee aanvallen mekaar raakte ontstond er een soort mini explosie.. Mark hield beschermend zijn armen voor zijn gezicht toen de rook alle kanten opvloog. De rook verdween langzaam en de Eevee lag uitgeteld op de grond, althans zo leek het, terwijl Toby nog overeind stond op zijn vier poten, “Pikapi!” riep de Pikachu hem toe. Mark schrok op bij het horen van zijn Pikachu en haalde een lege Pokéball tevoorschijn, die hij vervolgens op de Eevee afgooide en op werd gezogen door de Pokéball!

Het ronde voorwerp begon hevig op en neer te bewegen toen het de pokémon had opgeslokt. Het was duidelijk dat de Eevee koppig door wilde zetten en zich nog niet gewonnen wilde geven. De pokéball sprong open en de Eevee bevond zich weer op het strijdveld.

Mark trok een gezicht toen de Pokéball opensprong en de Eevee met een grijns tevoorschijn kwam, de Eevee slingerde met een spottende uitdrukking op haar gezicht de Pokéball met haar staart terug naar Mark toe, die hem verbouwereerd opving, daagde ze hen nou uit? De jongen balde zijn vuisten, twee aanvallen waren dus niet genoeg, ook logisch zoals hij de Eevee tot nu toe had meegemaakt was dat het een enorme doorzetter was, ze liet zich niet zomaar vangen dat was een. Hopelijk hield Toby het nog even vol maar zo te zien moest dat geen probleem zijn, hij was net zo koppig als dat de Eevee was en daarbij had hij een nieuwe aanval geleerd, speciaal voor hem.. De Eevee begon een gat in de aarde te graven, nou ja aarde het was meer sneeuw. “Dig, huh? Slim maar niet slim genoeg,” grijnsde Mark terwijl hij een stap naar voren deed maar voordat hij iets kon roepen was de Eevee alweer verschenen en moest Toby noodgedwongen aan de kant springen om niet nog een keer de volle laag te krijgen. Hij viel hierdoor op de grond terwijl de Eevee grijnzend op hem neerkeek en spottend met haar kop schudde, Toby keek haar kwaad aan. “Doe je Thundershock opnieuw!” De Pikachu reageerde door snel op te springen en opnieuw zijn energie op te laden en af te vuren, de Eevee wilde het ontwijken maar door de eerdere aanval bezweken haar voorpoten toen ze over een losliggende steen struikelde en kreeg hierdoor de volle laag doordat ze niet op tijd weg kon springen. Ze jammerde eventjes toen de aanval gestopt was maar kwam koppig weer overeind, ze stond wankel op haar poten en wat lichte vonkjes stootte zich van haar vacht, ze was verlamd geraakt door de Thundershock.
De Eevee maakte opnieuw een paarsblauwe bal die Mark nu pas herkende als Shadow Ball, de eerdere aanval die zijn Pikachu had geleerd heette Electro Ball. “Toby ontwijk door je Quick Attack te gebruiken en doe daarna je Electro Ball!” riep Mark zijn Pikachu toe, Electro Ball was een aanval die op snelheid was gebaseerd en dat moest voor Toby geen probleem zijn, de Pikachu knikte vastbesloten terwijl hij zijn Quick Attack zonder aarzeling uitvoerde en tegen de rand van de rotswand opsprong door zo de aanval van de Eevee te ontwijken. Alleen een volgende Shadow Ball kwam rechtop hem af zodat hij geen tijd had om Electro Ball op te laden of om te ontwijken, Mark zag nu een kans om veel schade aan te richten, misschien dat het dit keer wel lukte. “Blokkeer die aanval met je Iron Tail en gooi die Shadow Ball met volle kracht terug op die Eevee!” riep de jongen onverwachts. Toby schrok van Mark doordat het onverwachts was geweest maar aarzelde geen moment om zijn aanval uit te voeren hierdoor kreeg zijn staart een witte kleur en ving hij de Shadow Ball, op deze manier met zijn staart. Hij viel tollend naar beneden totdat hij dichtbij genoeg was en hij met volle kracht de Shadow Ball in combinatie met Iron Tail, de Eevee volop raakte die door de verlamming niet op tijd weg kon komen, ze bleef nu voor een tweede keer roerloos liggen. Toby had door deze krachtinspanning veel schade opgelopen en stond hierdoor trillend op zijn poten, het koste hem moeite om overeind te blijven staan. “Pika.. Pikapi!” hijgde Toby met zijn ogen dichtgeknepen. De jongen aarzelde geen moment en gooide dezelfde Pokéball die hij net gebruikt had op de Eevee, die opnieuw werd opgezogen door de rode straal. Mark hoopte aan de ene kant dat ze zou blijven zitten maar aan de andere kant wilde hij nog meer zien van haar aanvallen, alleen Toby zou een derde keer niet trekken, hopelijk zou dit genoeg moeten zijn want hij wist niks meer uit de kast te trekken. De jongen beet afwachtend op zijn onderlip.

Opnieuw begon de pokéball wild hen en weer te bewegen toen hij contact maakte met de grond. De pokémon die erin zat gaf het nog altijd niet op, maar ze wist wanneer ze zich gewonnen moest geven. Een zachte 'pling' was hoorbaar en de bal stopte met bewegen. Gefeliciteerd, je hebt een Eevee gevangen!

Zowel Mark als Toby besefte niet meteen dat de Pokéball gestopt was met bewegen, pas toen de bevestigende pling te horen was stoof Mark naar voren en pakte de Pokéball van de grond af. Hij gooide de Pokéball tegen de grond zodat het silhouet van de Eevee zichtbaar werd, Toby sprong zelfvoldaan in zijn nek waarna hij Mark breed grijnzend aankeek, op zijn beurt werd hij geknuffeld door de jongen, die zijn hersens aan het pijnigen was voor een naam. Het moest niet zomaar een naam zijn, eentje die haar paste. “Wat dacht je van Sammy?” vroeg Mark voorzichtig aan de Eevee die met haar hoofd schudde, ze keek hem echter geïrriteerd aan wat Mark deed schrikken,” Sam dan?” floepte hij eruit. Tot zijn genoegen sprong de Eevee in zijn armen wat waarschijnlijk een ja betekende, Mark grinnikte en aaide de twee Pokémon tevreden over hun hoofden. “Welkom bij het team, Sam.”