''Bro, schiet nou toch eens op!'' Het roodharige meisje bleef op één plaats joggen, overduidelijk had ze er zin in. Een Snorlax waggelde achter haar aan. Dankzij zijn gewicht had hij moeite met haar bij te houden. Het meisje, dat nogal hyper was in vergelijking met de Snorlax, was Carmen. Carmen Woods. Net eropuit getrokken met Bro, haar Snorlax. De Pokémon maakte een vermoeid geluid. ''Okay, okay.'' Carmen pakte haar schoudertasje vast en opende het, waarna ze vervolgens erin keek. Met een grijns keek ze weer op, naar Bro. ''Ik heb Pokebrokken~'' De Snorlax bleek opeens weer energie te hebben. Zijn waggelende loopje versnelde. ''Ho!'' Carmen stak haar wijsvinger in de lucht. ''Pas als we op de Bulba-lawn zijn.'' Bro zuchtte. Carmen draaide zich weer om en begon te lopen. ''En één, twee, drie vier... Kom op Bro, een beetje conditietraining!''

Eindelijk kwamen de twee aan bij de Bulba-lawn. Het zachte briesje liet Carmen's ongekamde haren dansen. ''Kijk, Bro, dit is Bulba-lawn. Als we goed trainen, worden we misschien net zo stoer als Cha-'' De Snorlax had ondertussen haar schoudertas gepakt en keerde deze ondersteboven boven zijn mond. ''N-Nee! Bro!'' Carmen trok het tasje uit de poten van de Pokémon. Ze was net op tijd. Gelukkig had ze alles netjes in vakjes gedaan, zodat de spulletjes die ze net had gekocht er niet zo snel uit zouden vallen. ''Bro!'' De Snorlax maakte een bromgeluid. Carmen dacht even na en lachte toen. ''Okay, okay, rustig maar. Hier.'' Ze maakte een rits in haar tasje open en haalde er een zakje met Pokébrokken uit. Ze pakte er een paar uit en gaf die aan Bro, die ze meteen opat. Zorgvuldig stopte Carmen het zakje terug. ''Als je zo doorgaat, komen we nergens! We moeten wel een team vormen!'' Bro had meer interesse voor zijn Pokébrokken. Carmen zuchtte. Ze hadden nog een hele weg te gaan.

Opeens hoorde ze een geluid. Ze keek op. Daar, een paar meter verderop, zat een Pokémon. Haar moeder had haar over de Pokémon rond deze plek verteld. Dit was een... Een... Een Caterpie! ''Kijk, Bro!'' Opgewonden wees ze naar de wilde Pokémon. De Snorlax keek eindelijk op van zijn Pokébrokken en zag het ook. Carmen klapte in haar handen. ''Zullen we trainen?'' Bro dacht even na en knikte toen. Carmen draaide zich naar de Caterpie, die op een paar meter afstand aan het gras stond te knabbelen. ''Hé, groentje!'' De Caterpie keek op. ''Kom vechten!'' De Caterpie staarde haar aan. Carmen wachtte geduldig af, totdat... de Caterpie zich omdraaide en wegliep. ''Hey! Kom terug!'' Ze volgde de Caterpie. Bro had wat moeite met bijhouden, maar had een aardige conditie voor een Snorlax. De Caterpie was niet zo snel en gaf de poging tot vluchten op. Hij draaide zich om en spoot een kleverig goedje over Carmen, die daardoor op de grond viel. ''Yuck! Brooo!'' De Snorlax schoot te hulp. ''Nee, nee, val de Caterpie aan!'' De Snorlax keek op naar de Caterpie. De twee stonden oog in oog. ''Gebruik Body Slam, Bro!'' Even gebeurde er niks, totdat Bro zich met zijn volle gewicht op de arme Caterpie liet vallen. De kleine Pokémon had geen schijn van kans. ''Yeah!'' Carmen probeerde zich nog steeds te bevrijden van het web-achtige spulletje dat de Caterpie over haar had gespoten. Het lukte haar op de staan en het van haar kleding af te trekken. ''Goed gedaan, Bro! Sta maar weer op!'' Bro deed wat zijn trainer vroeg. Hij haalde zijn zware lichaam van de Caterpie, die uitgeteld op de grond lag. ''Goed gedaan, Bro!'' Ze gaf hem een high-five, alhoewel haar hand en zijn poot aan elkaar bleven kleven door Caterpie's web.

Ik zal mijn posts voortaan even nalezen.
Dat had ik inderdaad niet gedaan, hehe.
Bedankt! <: