Met een tas om haar schouders en een riem met daaraan welgeteld één pokébal was Jasmine op reis gegaan. Eerst vanuit Pallet Town naar het noorden (ze kon ook weinig anders), naar Viridian City toe. Al bij de eerste stap buiten het kleine dorpje waar ze opgegroeid was, ging er een wereld voor haar open. Gelukkig maar dat de weg gemakkelijk te volgen was, anders was ze op route 1 de weg al kwijtgeraakt.

Over de weg kwijtraken gesproken, tot haar verrukking vond ze een verfrommelde kaart van Kanto langs het pad. Bij gebrek aan een postpidgey-instinct kon deze kaart haar nog eens heel goed van pas komen. Ze hoopte tenminste maar dat het de kaart van Kanto was (haar topografische kennis ging helaas niet veel verder dan Pallet Town), want anders was ze zo nog verder van huis.

Enfin, net voorbij Viridian City had Jasmine besloten haar kampement op te slaan. Of beter gezegd, ze had haar Bulbasaur – Ali Baba – uit zijn pokéball geroepen en hem opgedragen een kampvuur te maken. Hoe hij dat dan ook wilde doen. De brave plantpokémon was in staat hout te sprokkelen, maar daar hield het dan ook mee op. Hij kon geen vuurspuwen. Sterker nog, hij had een hekel aan vuur. Jasmine was zelf helaas ook niet in staat vuur te maken, dus bleef het bij een niet-brandend kampvuur die nacht. Terwijl Jasmine onder haar dekentje kroop bedacht ze zich dat ze de eerst volgende levende persoon die ze tegenkwam, moest vragen hoe je een vuurtje moest stoken. Nauwelijks had die gedachte haar grijze brij gepasseerd, of een tedere miezerregen daalde neer over het grasachtige landschap.

Toen de zon de volgende ochtend over de toppen van de bomen heen kwam koekeloeren, slaakte Jasmine een geërgerde zucht. Ze had nauwelijks tot niet geslapen en was koud geworden door de miezerregen, die de hele nacht had aangehouden. Slapen kon ze echter toch niet meer, ook al was het nog veel te vroeg in de morgen, en dus stond ze maar op. Ali Baba was al langer wakker en had een stel wortels naast haar neergegooid. Ontbijt.

Jasmine kauwde met een lang gezicht op de oranje peentjes, voor de arme Ali Baba kon er nog geen bedankje vanaf. Weet je wat, bedacht Jasmine. Ik ga naar huis. Ik heb wel weer genoeg nieuwe ervaringen opgedaan. Ik heb er genoeg van. Toen ze haar worteltjes op had stond ze dan ook op en rolde haar slaapzakje op. Toen ze deze in haar schoudertas had gepropt en Ali Baba weer terug had geroepen in zijn bal, zette ze haar handen in haar zij en keek ze om zich heen. Goed. Vanuit welke richting was ze ook alweer gekomen?

Gisteravond was ze van het pad afgegaan, omdat ze van mening was dat kampen niet op of dicht langs het pad konden staan (in verhalen deden mensen dat namelijk nooit), maar ze had er daarbij niet aan gedacht dat ze het pad ook nog terug moest zien te vinden. Goed, dan moest ze maar vertrouwen op haar geniale brein. Ze keek naar de opkomende zon. Zon betekende zuid, niet? Dus ze moest vast in de richting van de zon lopen. Geniaal! Ervan overtuigd dat ze zojuist iets geweldig slims bedacht had liep Jasmine in de richting van de zon. Pallet Town, ik kom eraan! riep haar gedachte, terwijl de zon haar vrolijk toelachte. Of beter gezegd uitlachte. Want jongens, de zon komt toch echt op in het oosten.

Al gauw kwam Jasmine terecht op een pad, maar ook zag ze al snel dat dit niet het pad was waar ze vandaan was gekomen. Links van haar was namelijk gesteente te zien, met een groot, gapend, zwart gat erin. Jasmine liet haar schouders hangen. Fijn. Ze was de verkeerde kant opgelopen. Bedenkelijk keek ze naar de mini-berg die aan haar verschenen was. Plotseling bedacht ze zich iets. Ze was vast niet verkeerd gelopen zonder rede. Nee, niets in het leven van de geweldige Jasmine gebeurde zomaar. Een of andere hogere Pokémonmacht had vast gewild dat ze hier terecht kwam. Ze bleef naar het afstotelijke stuk gat kijken. Nee, nee, nee! Niet daarin! dacht ze, maar ze wist dat het geen zin had. Omdat ze stiekem bang was in het donker riep ze Ali Baba ten tonele. ‘Kom, plant,’ zei ze tegen de kleine Pokémon. ‘Laten we op ontdekkingsreis gaan.’ En zo liepen ze zij aan zij het donker in. Wie weet wat ze daar allemaal nog eens tegen zouden komen!

Whahaha Jasmine is geniaal XD +4!