Paying a visit.

Onderwerp: Paying a visit. vr maa 09, 2012 5:03 pm

Mitsu keek geïnteresseerd om zich heen. Er was zoveel te doen in deze stad! Waarom was ze hier nooit eerder geweest? Er was niet alleen een Gym en Pokécenter aanwezig in Viridian City, maar ook een Contesthal en de Pidgey Postoffice. Doordat ze daar niet zoveel mee te maken had in haar eigen stad, was ze enorm geïnteresseerd in de gebouwen. Vooral de Contesthal sprak haar aan, omdat haar nichtje haar had verteld dat ze een coördinator was. Dat betekende dat zij binnenkort in deze hal stond, nietwaar? Mits er een contest werd gehouden, heette dat. De Pidgey Postoffice had haar aandacht weten te trekken, omdat het vrij handig klonk. En dat was het ook. Vooral als je familie in een andere regio had wonen. Nou had zij niet echt contact met familie die in een andere regio woonde, maar als ze het had gewild, had ze haar broer een kaartje kunnen sturen. Niet dat ze wist in welke stad hij zich bevond, maar goed. Mitsu richtte haar blik even op de Pikachu die aan haar schouder hing, wiens ogen ook overal en nergens op gericht waren. Hikari was ook nog nooit in Viridian geweest, dus ook zij wist niet waar ze moest kijken. Helaas voor hen beide waren ze hier niet voor hun plezier. Nouja, misschien nu nog niet. Als dit achter de rug was, konden ze misschien de stad gaan bezichtigen. Of nog beter, Mitsu's collega en vriend bezoeken, die tevens de gymleader hier was. Mamoru zou het vast niet erg vinden als ze even langskwamen. Ze had het hem zelfs nog beloofd.

''Ah, eindelijk! Daar is het!'' Hikari keek op en zag hun doelwit inderdaad tevoorschijn komen. Mitsu versnelde haar tempo en wachtte tot de deur van het gebouw openging. Vervolgens liep ze naar binnen, waar ze vriendelijk verwelkomd werd door zuster Joy. Het was vrij leeg in het Pokécenter, wat haar wist te verbazen. Normaal krioelde het hier van de trainers en coördinatoren. ''Hoe kan ik je helpen?'' weerklonk de stem van de vrouw achter de toonbank. Mitsu liep kalm erop af en haalde twee pokéball tevoorschijn. Vervolgens gaf ze ze aan Joy. De vrouw wist al genoeg en vertelde haar dat ze plaats kon nemen op de bank, rechts van haar. Ze gehoorzaamde, liep erheen en nam plaats. ''Pika?'' Hikari keek haar vragend aan, nadat ze naast haar trainer plaats had genomen op de bank. ''Geen idee. We kunnen nu het beste gewoon wachten,'' reageerde ze, waarna ze om zich heen keek. Er hingen hier en daar wat posters aan de muren, waar het één of andere evenement op stond aangekondigd. Verder stonden er een paar beeldschermen tegen een muur aangeplant. Daar kon je vast mee bellen naar familieleden. ''Hikari, wat wil je hierna gaan doen?'' vroeg Mitsu plots, toen ze weer dacht aan alle andere dingen die hier te beleven viel. De Pikachu spitste haar oren en dacht voor een paar tellen na. De training was maar van korte duur geweest, zelfs al had ze het voor de hele dag uitgestippeld. Toch wilde ze niet meer verder trainen. Niet nu ze de kans had een andere stad te bezichtigen, of zelfs op bezoek gaan bij een vriend. ''Ik dacht eraan om even langs de Gym te gaan. Wat denk jij?'' Hikari toverde al snel een brede glimlach op haar gezicht en knikte instemmend. Dat zei dus al genoeg.

Na een tijdje werd Mitsu geroepen door zuster Joy en kreeg ze de twee pokémon terug. Taka en Shuu waren vollgedig hersteld, maar hadden nog steeds wat rust nodig. Ze besloot ze maar in de pokéball te houden, zelfs al had ze kennis willen maken met haar nieuw teamgenootje. Nadat ze haar pokémon weer in ontvangst had genomen, bedankte ze de vrouw en riep ze haar Pikachu, die op de bank was blijven zitten. Hikari kwam naar haar toegesneld en klom weer op haar schouder, voordat ze het Pokécenter verlieten en besloten de Gym op te zoeken. ''Enig idee waar die zou kunnen zijn..?'' mompelde Mitsu droog, terwijl ze haar rechterhand in haar zij porde en rondkeek. Het wezentje op haar schouder schudde lichtjes haar hoofd. Gelukkig konden ze het nog altijd rondvragen als ze het niet mochten vinden. Voor nu, echter, besloot Mitsu maar wat rond te lopen en hopen dat ze het zo zouden vinden. Na een paar straatjes door te hebben gelopen, kwamen ze het opvallende gebouw tegen. Dat was zonder twijfel de Gym van Mamoru. Opnieuw versnelde Mitsu haar tempo. Ze had eigenlijk niks afgesproken met hem, maar ze wilde er alsnog zo snel mogelijk zijn. De gedachte dat hij misschien nieteens aanwezig was, kwam niet bij haar op. Toen ze eenmaal voor de deur stond, probeerde ze hem te openen. De deur was niet op slot, maar dat wilde nog niks zeggen. Voorzichtig liep ze naar binnen, hopend dat ze niet voor niks hier naartoe was gekomen...

OOC: Alleen Mamoru~

+5 voor jou!

Onderwerp: Re: Paying a visit. zo maa 18, 2012 11:29 pm

"Zo, eindelijk klaar," zuchtte Mamoru terwijl hij met een laatste schep zand een kuil dichtte. Hij veegde het zweet van z'n voorhoofd en keek het strijdveld van de Gym rond. De verbouwing om de vloer te verlagen zodat Serpiente genoeg beweginsruimte had was eindelijk afgerond. De kreupele jongeman keek met voldoening toe hoe zijn Pokémon het strijdveld gereed maakten voor eventuele uitdagers.

Mamoru had geen spectaculaire locatie tot zijn beschikking om zijn uitdagers te bevechten, maar hij was er toch redelijk in geslaagd om iets speciaals te verzinnen. In tegenstelling tot zijn meeste collega's had Mamoru het strijdveld niet in de het gebouw zelf, maar er enkele meters daar onder geplaatst. Doordat het strijdveld zich onder de grond bevond, kon je als je jezelf ingroef, daarna weer uit de muren of zelfs uit het plafond tevoorschijn komen. Ook aan de bodem was extra aandacht besteed. Deze bestond voor een deel uit hard gesteente en voor een deel uit los zand. Hierdoor zakten zware Pokémon soms weg, kon je makkelijk graven of zelfs het hele strijdveld laten verzakken. Verder stonden er nog een paar rotsen van verschillende groten op het veld die zowel voor offensieve als defensieve doeleinden konden worden gebruikt. Maar het beste aan zijn strijdveld vond Mamoru de verlichting. Omdat het veld enkele meters onder grond lag was het er natuurlijk pikdonker. Het enige licht in de ruimte was afkomstig van enkele brandende fakkels die zich aan de muur bevestigd waren. De Gymleider was gefascineerd geraakt door de duisternis dankzij Espectro, die totaal geen moeite met het gebrek aan licht leek te hebben. Intussen had Mamoru zijn andere Pokémon ook zo getraind dat ze niet alleen meer afhankelijk maken van hun zicht. De meeste trainers waren waarschijnlijk niet echt voorbereid op deze omstandigheden, maar Mamoru was dan ook niet van plan het zijn uitdagers makkelijk te maken. Tenslotte was zijn Gym de laatste uitdaging voor de Pokémon League. Het enige nadeel aan zijn geavanceerde strijdveld was dat het hem veel tijd kostte om het weer in zijn oorspronkelijke staat terug te krijgen na een gevecht. In dat geval was het maar goed hij niet zo veel uitdagers kreeg.

Mamoru pakte drie Pokéballs om Excavación, Cuerno en Serpiente wat rust te geven. Cráneo en Espectro bleven over als gezelschap. De Gymleider ging verveeld tegen een muur staan en zuchtte. Nu al dat geklus erop zat had hij niks meer te doen. Hij had nog steeds geen uitdagers en hij voelde er niks voor om op reis te gaan. Het was nog niet zo lang geleden dat hij in Mount Moon was geweest. "Ik denk dat ik straks maar even ga wandelen in Viridian Forrest voor wat training," mompelde hij verveeld. Net op het moment dat hij de trap naar boven wilde nemen hoorde hij de deur van het gebouw opengaan. "Zou het een uitdager zijn? Laten we het hopen. Ik zou anders niet weten wie mij in mijn Gym zou komen opzoeken." fluisterde Mamoru tegen zijn Pokémon. Snel strompelde hij naar de andere kant van het veld dat in de duisternis verborgen lag en gebaarde Cráneo en Espectro hem te volgen. Mamoru ging zelden meteen zijn uitdagers begroetten. Hij vond het veel leuker om te zien hoe ze zich angstig van de trap in deze duistere ruimte begaven, om ze vervolgens nog eens te laten schrikken met zijn plotselinge verschijning en die van Espectro. In de ontvangstruimte, waar de buitendeur op uitkwam, zat een dame achter een balie die de uitdager wel de zwak verlichte trap af zou sturen in zijn richting. Bij de gedachte aan het gezicht van zijn uitdager verscheen er op Mamoru's gezicht een grijns vergelijkbaar met die van de Gengar die naast hem stond. Rustig wachtte de Gymleider af tot dat zijn slachtoffer de trap afkwam.

Pedro! Wat fijn om weer eens wat van jou te lezen! Een mooie beschrijving ook van je strijdveld ^^ +3!

Onderwerp: Re: Paying a visit. ma maa 19, 2012 2:17 pm

Mitsu keek verbaasd naar de vrouw achter de toonbank. Deze keek haar net zo verward aan, omdat de gymleider nog geen aanstalte had gemaakt uit de deuropening te komen, om vervolgens de deur weer te sluiten. Ze was te oud om een uitdager te zijn, dat was wel duidelijk. Had Mamoru dan een afspraak met iemand, zonder het haar te zeggen? Onmogelijk, zoiets had hij haar wel verteld. ''Kan ik u helpen..?'' vroeg ze uiteindelijk aan Mitsu, die nu uit haar gedachtestroom werd gerukt. ''Uh.. Ja, ik zoek Mamoru Tsuda. Is hij aanwezig?'' reageerde deze. De vrouw knikte en wees naar een opening in de muur, waar de trap naar beneden was te zien, en ging weer aan het werk. Mitsu keek Hikari kort vragend aan, die op dezelfde manier terugkeek. Vervolgens liep ze maar naar de trap toe, nadat ze de vrouw nog vlug had bedankt. Het eerste wat haar toen opviel, was dat de trap maar zwak verlicht was. Ze wist dat ondergrondse gebieden vaak maar een beperkte licht toevoer hadden, maar dit sloeg toch alles. Het was alsof Mamoru de ruimte express zo donker wilde houden. Hoewel, daar zag ze de gymleider nog wel voor aan. Hij had namelijk een Gengar in zijn team, dus het zou haar niks verbazen dat hij daar ook aandacht aan had besteed met zijn strijdveld.

Mitsu aarzelde even om naar beneden te gaan. De herinneringen aan Mount Moon waren nog vers en aangezien ze daar al naar beneden was gevallen, toen er ook geen steek te zien was, twijfelde ze of ze dit wel een poging moest wagen. Ze vond echter al snel de leuning om zich aan vast te houden. ''Pika..'' mompelde Hikari zacht, alsof ze Mitsu's gedachte had weten te lezen. Het was iets als een aanmoediging geweest voor haar trainer. ''Hikari..'' begon Mitsu, terwijl ze langzaam de trap afliep naar beneden. ''Weet je nog de manier waarop we Mamoru ontmoetten?'' vroeg ze het gele wezentje, waarna ze zacht geschud kon voelen. ''Espectro had ons toen laten schrikken..'' vervolgde ze, wachtte toen even en ging weer verder. ''Ik heb het gevoel dat de Gengar nu weer elk moment kan verschijnen..'' Een zwakke glimlach was op haar gezicht verschenen, maar dat was toch niet zichtbaar geweest voor Hikari. De Pikachu begon zacht te grinniken bij de herinnering alleen al. Dat was inderdaad even schrikken geweest voor ze, maar eerlijk gezegd kon ze er nu wel mee lachen. Mitsu ook, aangezien die nu met haar mee begon te grinniken. Op dat moment zette ze haar voet op de grond neer, blij dat ze eindelijk beneden waren aangekomen. Het eerste wat haar toen opviel, was de opbouw van het veld. Het paste perfect bij de pokémon van de laatste gym. Het tweede wat haar opviel, was dat er geen Mamoru te bekennen was.

Haar blik gleed vragend over het veld en toen naar Hikari. De Pikachu sprong na enkele seconden van haar schouder af en begon de lucht in zich op te nemen. ''Ik snap er niks van, die vrouw zei dat hij hier beneden was,'' sprak ze tegen haar Pikachu. ''En hoe komt hij aan zo'n balie, die hebben we niet in Vermillion,'' mompelde ze erachter aan, terwijl ze met haar linkerhand haar kin vasthield, alsof ze een idee probeerde te verzinnen. Zou op hem roepen enigzins nut hebben? Dankzij zijn medewerker wist ze dat hij aanwezig was. Ergens. Hij was niet vertrokken uit de gym. Zoiets doe je sowieso niet zonder het even te melden. Mitsu draaide zich toen even om, zodat ze met haar rug naar het veld stond en naar de trap keek. Misschien was hij niet aanwezig op het strijdveld, maar toch wel ergens in de gym, nietwaar? Als ze nu de trap weer omhoog gingen en ergens anders gingen kijken... Ze wilde een stap verzetten richting de trap, maar Hikari's stem hield haar tegen. ''Hikari..?'' mompelde Mitsu toen zacht, waarna ze zich toen weer half terugdraaide. Had ze misschien iets gevonden?

De Gym in Cerulean heeft ook een balie hoor =p Volgens mij heeft iedere gym die wel ^^ Op iemand roepen vind ik trouwens wel knap =p +3!

Onderwerp: Re: Paying a visit. di mei 01, 2012 5:44 pm

Langzaam hoorde Mamoru voetstappen de trap afkomen. Na een tijdje verschenen er twee gestalten aan de overkant van het strijdveld. De ene gestalte was, tenminste dat hoopte Mamoru, een uitdager. Ook kon hij zien dat het een vrouw was. De andere was, beoordelend op de grote en vorm van de gestalte, een Pokémon. De vrouw keek uitgebreid om zich heen en zei iets tegen haar Pokémon. Jammer genoeg was het niet hard genoeg voor Mamoru om te verstaan wat de trainster zei. Ze draaide zich vervolgens weer om richting de trap. "Geeft ze het nu al op? Dat zou zonde zijn, misschien is ze wel een goede trainer." Dacht Mamoru bij zichzelf. Hij wilde net uit de schaduw stappen toen de Pokémon van de vrouw aan kwam rennen. Vlak voor de schaduw bleef de Pokémon stilstaan en snuffelde in het rond. Het bleek een Pikachu te zijn, maar ze kwam de Gymleider vreemd genoeg bekend voor. Ook Espectro leek de Pokémon te kennen. Na wat gebaren te hebben uitgewisseld verscheen er een brede grijns op zijn gezicht, waarna hij versmolt met de schaduwen en verdween. Mamoru keek verbaasd naar de plek waar het paarse schepsel net nog gestaan had. "Wat gaat hij nu weer doen?" vroeg de Gymleider zich af. “Pika!” Mamoru werd uit zijn gedachten geschud door de uitroep van de Pikachu. De trainster kwam aangerend en zodra ze eenmaal dichtbij genoeg was herkende Mamoru haar meteen. Het was Mitsu! Nu snapte hij ook meteen waarom de Pikachu hem zo bekend voorkwam, dat was natuurlijk Hikari.

Meteen stapte Mamoru uit de schaduw op zijn collega Gymleidster af. “Mitsu, wat leuk dat je me komt opzoeken,” riep hij uit. “Als ik had geweten dat je kwam had ik je een beter ontvangst gegeven. Maar goed, een verrassing is ook leuk.” Vertelde hij. Ondanks dat Mitsu geen uitdager was, was Mamoru niet teleurgesteld. In tegendeel, hij vond het geweldig dat Mitsu de moeite had genomen om hem op te komen zoeken. Hij herinnerde hun ontmoeting in Mount Moon nog goed, het was trouwens ook nog niet zo lang geleden. Door een speling van het lot, en een beetje hulp van Espectro, was hij Mitsu tegen het lijf gelopen. Ondanks dat Mitsu heel anders was dan hij klikte het meteen. Hoewel ze veel problemen te verduren kregen die dag, waaronder een aanval van een Onix en de val van Mitsu, had Mamoru het als een fijne dag ervaren. Sterker nog, in tijd tussen het moment dat hij haar op het Pokémon Center had afgezet en nu had hij Mitsu zelfs een beetje gemist.

"Trouwens, hoe is het met je enkel na die val in Mount Moon?" vroeg Mamoru nu hij daar toch aan dacht. Plotseling verscheen er achter Mitsu een schaduw die langzaam uit de grond omhoog kwam. Het bleek de Espectro te zijn die met zijn brede grijns achter Mitsu bleef staan. De Gengar tilde zijn poot op en legde zijn ijskoude klauw op de schouder van de Gymleidster. Mamoru schoot in de lacht en moest zijn best doen om niet om te vallen. Dat zou niet zo handig zijn aangezien hij door zijn kreupele been moeilijk opstond. "Espectro, zo is het wel weer genoeg." Zei hij tegen de Gengar die gehoorzaamde en weer naast hem kwam staan. "Sorry, hij kan het niet laten. Je bent toch niet erg geschrokken hoop ik?" Vroeg Mamoru bezorgd aan Mitsu.

Wanneer na een gesproken zin "vertelde" staat, moet dit zonder hoofdletter worden geschreven en de gesproken zin ervoor moet dan op een komma eindigen Wink

Verder een leuke post! +3!

Onderwerp: Re: Paying a visit. wo mei 02, 2012 3:51 pm

Tot haar verbazing kwam Mamoru tevoorschijn, die zich blijkbaar had verstopt in de schaduwen die waren gecreeërd door de muren van de gym. “Mitsu, wat leuk dat je me komt opzoeken! Als ik had geweten dat je kwam had ik je een beter ontvangst gegeven. Maar goed, een verrassing is ook leuk,” sprak hij, vrijwel meteen nadat hij uit zijn verstopplek was gekomen. ''Bedoel je een verassing voor mij of voor jou? Begroet je altijd je bezoekers zo?'' lachte Mitsu. ''Ik was in de buurt en ik herinnerde me je uitnodiging nog, voordat je me in het Pokémon Center achter liet,'' vervolgde ze toen met een glimlach. Zo te zien was het geen verkeerd idee geweest om even langs te komen. Mamoru scheen het juist gezellig te vinden dat ze hier was. Op dat moment vroeg hij hoe het met haar enkel ging. Haar blik gleed even omlaag, voordat ze zich weer op hem richtte. ''Oh, die is weer helemaal in orde. Als je ergens anders mee bezig bent, denk je daar eigenlijk niet aan,'' antwoordde ze. Ze mocht eigenlijk van geluk spreken dat het niet zo ernstig was geweest. Misschien had ze dan wel de training van haar pokémon af moeten blazen...

Op dat moment voelde Mitsu iets verschrikkelijk kouds op haar schouder leunen. Haar blik veranderde meteen in een grimas, voordat ze zich met een ruk omdraaide en de brede grijns van Mamoru's Gengar tegemoet kwam. Mamoru zelf leek het wel grappig te vinden, aangezien hij vermaakt begon te lachen. Eerlijk gezegd zou ze waarschijnlijk dezelfde reactie als hem hebben gehad, als ze in zijn schoenen had gestaan. Haar Pikachu had overigens ook een grijns op haar snoet. Dat was de vorige keer wel anders. "Sorry, hij kan het niet laten. Je bent toch niet erg geschrokken hoop ik?" sprak Mamoru toen hij weer was bekomen. Mitsu schudde langzaam haar hoofd. ''De vorige keer was het erger,'' mompelde ze erbij. Ergens kon ze het zich wel voorstellen dat dit duo vroeger mensen vaker de stuipen op het lijf joegen. Ze zou dus gewoon moeten wennen aan de humor van Espectro, want ze zal nog wel vaker op bezoek komen hier, niet?

Hikari sprong terug op Mitsu's schouder en staarde afwachtend naar haar trainer. Deze liet haar blik nog een keer rondglijden over het strijdveld. Eigenlijk paste het wel bij de Gymleader van Viridian. Het had niet echt iets speciaals, maar het toonde wel aan met wat voor een soort hier werd gevochten. Natuurlijk had elke gym dat, maar daar moesten de Gymleaders ook zelf verzorgen. Voor Mamoru zou het best moeilijk zijn, want zijn pokémon zouden de hele boel kunnen slopen. Dan duurde het even voordat dit weer in orde was. Merkend dat er een kleine stilte was gevallen, richtte Mitsu haar blik weer naar het groepje. Eerlijk gezegd zag ze het niet zo zitten de hele dag hier te blijven, vooral omdat het hier best donker was. Misschien had Mamoru wel wat vrije tijd en konden ze wat rondlopen in Viridian? Ze had eigenlijk best zin in iets lekkers. ''Zeg, heb je toevallig zin in een ijsje?''

En +2 voor jou =)

Profiel Pokégear

» Paying a little visit

Paying a visit.

Paying a visit.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen