Arya werd 's morgens vroeg wakker toen zonnestralen door het raam van haar kamer in het Pokémon Center van Pewter City vielen. Ze gaapte en rekte zich uit. Daarna stond ze op, kleedde zich aan en ontbeet met wat eten dat ze de dag ervoor had ingekocht. Ze was nu twee dagen in de stad van de Steen-gym en ze had ontdekt dat ze het een prettige plaats vond. Er waren veel planten en bomen in de stad, iets wat ze mooier vond dan grote gebouwen en drukke winkelstraten.
Ze liet haar pokémon verschijnen: Gwen de Charmander en Ona de Tangela. Beiden waren ze nog een beetje slaperig. Arya vroeg zich af hoe ze sliepen in een pokéball. Zaten er een soort nestjes in? Hoe pasten ze eigenlijk überhaubt in die kleine bollen? Het was iets wat Arya zich al lang afvroeg, maar ze had weinig hoop er ooit een goed antwoord op te vinden. Haar pokémon konden er niet over vertellen. Om aan het antwoord te komen zou ze zelf zo'n bal in moeten en dat kon echt niet als mens.

Arya wandelde door de straten met Gwen en Ona die om haar heen drentelden. Ona was minder ondeugend dan anders, leek het. In ieder geval liet ze Gwen tot nu toe met rust. Gwen zelf bleef Ona echter wantrouwend in de gaten houden. Ze kreeg intussen wel genoeg van de spelletjes van die blauwe spaghettibal. Toen Ona dichterbij kwam liet ze een klein vlammetje uit haar bek komen als waarschuwing, waarna Ona zich teleurgesteld terugtrok. Nou hoor, jij neemt het ook weer veel te serieus, zei haar blik. Gwen negeerde het.

Ze verlieten de stad. Aan de overkant van het veldje waar ze twee dagen geleden nog met het rozeharige meisje Sishuri hadden gevochten kwam Viridian Forest in zicht. Dat was hun bestemming. Het leek Arya wel een goed idee om haar twee pokémon te laten trainen door ze met wilde pokémon te vechten. Dat werkte waarschijnlijk beter dan een levenloze vijand als een boom of een rots.

Het kleine groepje stak het veld over en liep het bos in. Arya hoorde een paar Pidgey en ze dacht ook het zachte 'pieeee' van een Caterpie te horen, maar ze wist niet precies waar het vandaan kwam. Na een korte tijd lopen kwamen ze op een open plek. Het leek Arya de handigste plek in een bos voor een gevecht, dus ze bleven er. Nu moesten ze alleen nog wachten op een pokémon.

Ze hoefden niet lang te wachten, al was de pokémon die uiteindelijk verscheen niet meteen een die Arya graag tegen wilden komen: een Beedrill. Het grootste probleem met Beedrill, vond ze, was dat ze meestal niet alleen waren. En ja hoor, het gezoem zwol aan en nog twee Beedrill verschenen vanachter de bomen. 'Ona, doe Sleep Powder. Gwen, doe Ember,' zei ze na een korte aarzeling. Gwen gehoorzaamde het bevel, maar pas nadat ze uitdagend naar de Beedrill had gegromd. Toen vuurde ze de vlammen af. De voorste Beedrill wist hem te ontwijken, maar die daarachter werd vol geraakt. Hij had het meteen gehad met dit gevecht. Hij ging er meteen al vandoor. Ona had echter duidelijk geen zin om bevelen op te volgen. Haar tentakels schoten naar voren en grepen een andere wesp. Ze hiel hem in een strakke greep en kneep hard. Hoe de Beedril ook worstelde, hij kon niet los komen. 'Gwen, vuur een Ember af op die derde Beedrill,' zei Arya tegen Gwen. De Charmander deed Ember. De Beedrill probeerde hem te ontwijken, maar werd geraakt aan een vleugel, waardoor hij naar beneden dwarrelde als een blaadje. 'Doe nu Scratch,' zei Arya. Gwen sprong op de Beedril af en begon hem te krabben met haar scherpe nagels. De Beedrill vocht terug met een Fury Attack en samen rolden ze over de grond, waardoor aarde en gras rondvloog. Intussen hield Ona haar tegenstander nog steeds in een wurggreep. 'Ona, doe nu Sleep Powder en dit keer wel!' riep Arya. Dit keer luisterde Ona en ze blies een blauw poeder over de Beedrill heen. Hij verslapte en Ona liet hem vallen. 'Goed zo, Ona,' zei Arya en ze richtte haar aandacht op Gwen en de laatste Beedrill. De door het vuur verzwakte insect-pokémon was bijna verslagen, maar bleef doorgaan met zijn Fury Attack. 'Gwen, maak het af met Ember,' zei Arya. Gwen sprong een eindje van haar vijand vandaan en raakte hem met Ember. Toen de vlammen waren verdwenen lag de Beedrill met spiraaloogjes op de grond. 'Heel goed gedaan, Gwen,' zei Arya tegen de Charmander. Ze gaf haar en Ona een pokébrokje als beloning. Ze hadden het heel goed gedaan, aangezien de Beedrill waarschijnlijk hetzelfde of zelfs een level hoger waren dan zij. Gelukkig was vuur zo effectief tegen insecten.

Arya ging in het gras zitten. Ze zag dat Gwen wat verwondingen had opgelopen en haalde een spray uit haar tas. 'Gwen, kom eens,' zei ze. Even bleef Gwen koppig staan. Ze wilde niet zwak lijken, zeker niet tegenover Ona. Toen voelde ze haar wonden weer en liep met tegenzin naar haar trainster toe. Deze spoot een beetje van de spray op de wonden en de pijn trok weg.
'Jig? Jiggly?' hoorden ze opeens. Tussen de struiken kwam een kleine roze bol tevoorschijn. Snel pakte Arya haar pokédex. Wat was dit voor een pokémon? Terwijl ze hem openklapte begon de roze ballon te zingen. '♪ Jiggehelypuuuf, Jiggelyhyhypuuuuf ♫' 'Jigglypuff is een Pokémon in de vorm van een ballon. Hij heeft grote vriendelijke ogen...', begon de robotstem van de pokédex te vertellen. Verbeeldde ze het zich nou of klonk het ding slaperig? Ze gaapte. Waarom ben ik opeens zo moe? vroeg ze zich af. Toen viel ze om. De pokédex gleed uit haar handen. De robotstem maakte zijn verhaaltje af, '...en zingt een aangenaam liedje', maar Arya merkte het al niet meer. Zij, Gwen en Ona waren al diep in slaap gevallen en merkten ook niet hoe de Jiglypuff haar liedje beëindigde en weer in het bos verdween.

Hahaha, geweldig! Erg leuk gedaan met de Jigglypuff! +4

Yume had die vorige dag geen zin om naar een pokécenter te gaan om te slapen dus sliep ze die nacht onder de sterrenhemel in Viridian Forest. Toen de ochtend aanbrak en de eerste zonnestralen iedereen wakker maakten, was zij al bezig met een ontbijt te maken voor haarzelf en haar pokémon, haar hypere Eevee en rustige Vulpix die uit hun pokébal tegen een boom aan het slapen waren. Het was vredig, iets te vredig voor haar gevoel. Ze keek naar de lucht, die langzaam lichter scheen te worden. Haar Eevee Ashita opende opeens haar oogjes en liet Yume schrikken met een plotselinge 'Eev!'. Yume keek naar Ashita, die daarna aan haar maaltijd begon dat al voor haar klaarstond. Toen werd Sellia wakker, haar blik nog dromerig en nog helemaal opgekropt alsof ze haar droom wilde vasthouden. Yume ging naast haar zitten en aaide over haar kop. "Kom op, tijd voor wat eten." zei ze beheerst maar vol energie. Sellia stond op en boog zich over haar eten. Yume smeerde voor haarzelf nog een boterham en genoot van de stilte die er op dat moment nog was. Ashita was als eerste klaar met haar eten en liet dat met haar vrolijke Eevee-geluidjes luid en duidelijk horen. Ze rende een aantal rondjes, helemaal ongeduldig en klaar voor avontuur. Sellia was net klaar met haar eten en gaapte nog een keer. Yume propte de laatste happen boterham in haar mond en stopte de bakjes weer terug in haar tas. Toen pakte ze twee pokéballen en keerde Sellia en Ashita terug. Ze konden wel een pauze gebruiken.

Yume rekte zich nog een keer uit toen ze haar pad vervolgde door het Viridian Forest. Nu ze eindelijk wakker was kon ze zelf eens iets beleven. Wat was er te beleven vandaag? Ze zag een boom met een gemiddeld dikke stam en groene blaadjes. Ze zuchtte. Wat was dit pad saai zeg. Ze stopte met lopen en luisterde goed of er misschien gezelschap in de buurt was. Ze hoorde iets ritselen. Ah, misschien moest ze Sellia trainen zodat Fire Blast zou lukken, of die nieuwe combinatie uit te proberen. In de tweede ronde van een contest was het nou eenmaal vechten tegen een andere coördinator. Ze pakte haar pokébal en datzelfde moment kwam er een Pidgeotto uit de bosjes. Ze pakte haar pokédex om de pidgeotto te registreren. Nadat de data van de pidgeotto in de pokédex was geregistreerd, gooide ze haar pokébal in de lucht en met een straal van kleine paarse en rode vlammetjes verscheen er een cirkel met rode vuurhartjes. In het midden van de cirkel was Sellia verschenen. Yume glimlachte. Precies de entree waarvoor ze die seals gekocht had. Sellia ging zitten. "Hey! Je zit in een gevecht hoor!" riep Yume tegen Sellia. Maar Sellia was nog moe en gaapte alleen maar naar haar. Toen Pidgeotto op haar afkwam met Peck, werd ze met een klap tegen de boom aan gesmeten. "Sellia, gaat het?" vroeg Yume bezorgd. Maar de woede van Sellia was duidelijk in haar ogen te lezen, vuur weerkaatste in haar ogen. Yume grijnsde, zou het kunnen? "Flamethrower!" Sellia rende op de Pidgeotto af, opende haar mond en een krachtige vuurstraal kwam uit haar mond, waardoor de Pidgeotto de lucht in werd geblazen. Beduusd bleef de Pidgeotto in de lucht vliegen en vluchtte. Sellia rende hyper op Yume af en sprong in haar armen en Yume kon alleen maar knuffelen uit verbazing. Kon ze nou Flamethrower of was dat eenmalig? Het was iets te verwarrend voor haar op het moment, dus ze zette de Vulpix weer terug op de grond en haalde Ashita ook uit haar pokébal. Ashita scheen het te weten en rende een paar minuten lang om Sellia heen. Yume haalde een potion uit haar tas en heelde daarmee de wonden die Sellia had opgelopen.

Niet lang daarna liepen ze daar weer met z'n drieën over het pad. Yume op een gewone manier, Ashita vrolijk zoals altijd en Sellia, die weer terug veranderd was in haar eigen rustige aard, op een beetje relaxte pas. Plotseling merkte Ashita wat op. Sellia keek vragend naar Ashita, terwijl Ashita alleen maar "Eev! Eevee! Eev!" zei. Toen zag Yume wat Ashita bedoelde. Uit de bosjes kwam er een gewonde Beedrill, hij zag er heel geïrriteerd uit. Dit moest het werk van een trainer zijn geweest, de wonden leken een beetje op brandwonden. Yume pakte uit haar tas een flesje om de Beedrill te helpen, maar hij was alweer verdwenen. Wacht, een Beedrill was nooit alleen. Zou die trainer hulp nodig hebben? Ze keek naar de richting waar de Beedrill vandaan kwam en ging die kant op. Toen ze aankwam zag ze de perfecte plek om pokémon te trainen. Ze merkte meteen twee uitgetelde Beedrill op. Nee wacht, de ene was verslagen maar de andere was in een slaap-status. Ashita slaakte een kreet, de Beedrill werd wakker. "Oke dan." zei Yume. Sellia keek even om en zag iets rond en roze in de bosjes verdwijnen. Vragend keek ze naar Yume maar die lette niet op haar. De Beedrill richtte zich meteen op Yume. "Ashita! Doe je Swift!" Ashita knipoogde schattig in combinatie met haar altijd aanwezige glimlach, -het was een onderdeel van een van haar combinaties-, en zwiepte met haar volle staart zodat er lichtgevende sterretjes op de Beedrill afkwamen. De Beedrill was duidelijk verzwakt en had een soort van wurgwonden. Het was een critical hit maar de Beedrill overleefde. Yume slikte, het was een taaie. Beedrill opende een Fury Attack, maar Ashita ontweek met behulp van Quick Attack. De Beedrill lag verslagen op de grond. Oh, toch niet zo'n taaie. Yume liep verder het veld op en zag een meisje daar liggen. Ongeveer een jaar of 10, 11? Er lagen nog een Tangela en een Charmander te slapen en vlakbij haar hand lag een pokédex. Yume boog zich over de pokédex. Jigglypuf. Oh die! Yume keek naar Ashita. Ze hadden ooit tegen zo'n roze ballon moesten vechten in een gewone wedstrijd. Het was ontzettend moeilijk door de Jigglypuff's Sing, die elke pokémon en trainer in slaap kon laten vallen. Dat moest er dus gebeurd zijn. Ashita rende op de Charmander af en duwde een aantal keren met haar poot tegen haar kop. Sellia bleef aan Yume's voet staan en Yume wachtte op het trio om wakker te worden.

Beste Yume, je post is op zich goed, maar is soms wat verwarrend. Het gebruik van Fire Blast stuit mij echter zeer tegen de borst. Vulpix leert deze aanval pas op level 47 en is de sterkste aanval die Vulpix kan leren. Yume is pas een beginnende trainer, haar Vulpix kan deze aanval nog niet kennen. Gelieve dit veranderen in Flamethower, dat is al lastig genoeg voor een beginnende trainer (Vulpix leert deze aanval op level 24).
+4

OOC: @ ^--- Oh sorry, ik had de lijst van de moves die Vulpix kan leren in Generation I gepakt en daar stond dat Vulpix via een TM Fire Blast kon leren. Ik heb het veranderd in Flamethrower!

Arya opende haar ogen een heel klein stukje. Wat was er gebeurd? Ze knipperde een paar keer met haar ogen en zag voor haar de pokédex op de grond liggen. Toen ze haar hoofd een stukje draaide zag ze Gwen liggen en nog iets verder Ona. Ze sliepen. Arya tilde haar hoofd op en duwde zichzelf omhoog met haar elleboog. Ze schudde haar hoofd om het wazige, slaperige gevoel te verdrijven. Ze wierp even een blik op haar pokédex. Daar stond een afbeelding van de Jigglypuff en daaronder het stukje tekst dat hij had voorgelezen: Jigglypuff is een Pokémon in de vorm van een ballon. Hij heeft grote vriendelijke ogen en zingt een aangenaam liedje. O ja, dat liedje. Waren ze daardoor in slaap gevallen? Arya stond een beetje wankelend op en zette haar mutsje wat rechter op haar hoofd. Toen ze zich omdraaide was al haar vermeoidheid in één klap verdwenen: ze was niet meer alleen. Voor haar stond een meisje van een paar jaar ouder dan zij met naast haar een Vulpix. 'Oh...' zei Arya zacht, terwijl ze aan een los touwtje van haar sjaaltje frunnikte. 'Eh, hallo.' Achter zich hoorde ze aan een grom dat Gwen wakker was geworden. Ze keek naar haar en zag dat ze wakker was gemaakt door een klein, lief, bruin wezentje. Hoe heette die pokémon ook alweer: Ieve? Evie? Nee, wacht, Eevee? Ze wist het niet zeker.
Ze keek naar Ona. De Tangela sliep nog als een roos. In haar slaap zag je nauwelijks dat ze een levend wezen was, haar rode voetjes en haar ogen waren verborgen achter de tentakels, waardoor ze meer op een bal zeewier leek dan op een slapende pokémon.

Gwen werd wakker van een Eevee, die met haar poot tegen haar kop tikte. Ze gromde zacht en duwde het pootje weg. Daarna gaapte ze met haar mond wijd open. Perongeluk kwam er een klein vlammetje uit haar bek. De Eevee stond ver weg genoeg om niet geraakt te worden. Ze wreef de slaapjes uit haar ogen en keek rond. Arya was al wakker, zag ze, maar Ona lag nog te slapen. De Eevee was blijkbaar van een meisje, dat bijna dezelfde haarkleur had als haar pokémon. Bij de voeten van het meisje stond een Vulpix. Deze leek al net zo verlegen als de Vulpix van die jongen, Mark. Was dat een kenmerk van Vulpix ofzo? De Vulpix leek echter niet de meest verlegen persoon in het groepje. Dat was natuurlijk Arya weer. Kon ze niet eens stoppen met dat zenuwachtige gepulk aan haar sjaal? Nu ja, het deed er niet toe. Gwen liep naar Ona en gaf haar een niet bepaald zachtzinnig duwtje. 'Hé, slaapkop, wordt eens wakker, je snurkt,' zei ze. Het was niet waar, Ona snurkte helemaal niet, maar het kon geen kwaad als ze dat dacht. Ona maakte een soort gnork-geluidje en opende haar ogen. Tussen de tentakels kwamen de rode voetjes tevoorschijn en ze sprong op. Toen keek ze nieuwsgierig naar de nieuwkomers.

Ik vind het leuk dat je vaak een stukje vanuit je pokémon schrijft, maar zou je dit misschien schuin kunnen drukken? Ik vond het namelijk een beetje verwarrend dat Gwen twee keer wakker werd, had eerst niet door dat je vanuit haar schreef. +2

Het meisje werd als eerste wakker en pakte meteen haar pokédex om erachter te komen waardoor het trio in slaap was gevallen. Daarna zette ze een mutsje recht op haar hoofd dat dezelfde tinten leek te hebben als de rest van haar uiterlijk en toen pas merkte ze Yume op. 'Eh, hallo.' Aan de stem van het meisje kon Yume haar verlegenheid waarnemen. Toen keek Yume naar Ashita die de Charmander had wakker gemaakt. De Charmander bewoog met haar poot om Ashita weg te wuiven en gaapte een keer waardoor er een vlammetje uit haar bek kwam. Ashita snoof verontwaardigd en toen ze een tweede poging wilde doen om de Charmander overeind te krijgen, was Sellia al naar haar toegerend om haar te stoppen. Na een paar kreetjes van hevige discussie tussen de twee gaf Ashita het op, zuchtte en ging vlak naast de Tangela zitten. Was dat wel een Tangela? Het leek er wel op. Yume graaide in haar tas op zoek naar haar pokédex en die herkende inderdaad een Tangela. Ashita scheen het niet door te hebben. Sellia rolde met haar ogen en ging weer naast Yume zitten. Het meisje probeerde de Tangela wakker te maken. Ashita, die al lui was gaan liggen in het zachte gras, kon alleen maar gaan kijken. Plotseling werd de Tangela wakker. Toen Ashita de roze voetjes zag in de bal naast haar sprong ze snel weg en begon instinctief Sand-Attack te doen. Sellia schrok hiervan, rende op Ashita af en tackelde haar zodat ze samen kibbelend richting de Charmander rolden. Yume kon alleen maar kijken naar de stupiditeiten van haar pokémon. Uiteindelijk herstelde Ashita zich zonder erge verwondingen en schudde ze grijnzend de grassprietjes uit haar vacht. Sellia keek naar Ashita, -nog steeds verwonderd over wat er gebeurd was maar blij dat Ashita was opgehouden-, en ging toen naast Yume staan.

Uiteindelijk nadat de situatie op orde was gesteld richtte Yume zich tot het meisje. "Hoi, ik ben Yume en de mafkees heet Ashita." Ashita rende verontwaardigd op Yume af en sprong tegen haar op. "Eev! Eevee!" riep ze speels. Yume boog zich voorover en aaide over haar kopje. Toen ze weer overeind kwam sprong Sellia in haar armen. "En dit is Sellia. We waren aan het trainen in Viridian Forest totdat we die gewonde Beedrill tegenkwamen." Yume glimlachte. "Ik ben een coördinator, maar ook voor mij is simpelweg trainen belangrijk." Daarmee bedoelde ze de manier waarop trainers hun pokémon trainden. Nieuwe moves waren het makkelijkst te leren zonder combinaties en een vriendschappelijk gevecht. Tenminste dat vond zij. "En hoe heten jullie?" Haar stem klonk vriendelijk en zacht, maar tegelijkertijd fris en assertief. Ashita besloot weer op haar eigen avontuurtje te gaan en liep een paar stappen naar de Tangela. Met haar ogen onderzocht ze elke tentakel en ze snuffelde wat om de pokémon te leren kennen. Uiteindelijk had ze geen zin meer in onderzoeken en rende ze vlak langs de Charmander in de bosjes op zoek naar een beter avontuur. Sellia sprong uit de armen van Yume. "Hou haar maar in de gaten." zei Yume tegen Sellia en ze knikte. Toen sprong ze met sierlijke sprongen de Eevee achterna de bosjes in. Ze wist dat Ashita tegenhouden geen zin had. Ze bleef een Eevee constant op zoek naar avontuur. Yume wist ook dat ze op een dag een keuze moest maken, wanneer Ashita klaar was om te evolueren en ze dat zelf wilde. Dat was altijd een moeilijke keuze met meerdere evoluties, zeker bij Eevee en zijn drie zogeheten 'eeveelutions'. Misschien wilde Ashita zelf de keuze maken. Maar als die keuze niet snel gemaakt was en er geen actie werd ondernomen, zou ze de training van Ashita niet kunnen voortzetten. Yume keek op toen Sellia paniekerig uit de bosjes kwam rennen met een boze Ashita achter haar aan. Sellia had een Caterpie die Ashita wilde besluipen namelijk opgeschrikt en weggejaagd. Ashita ontdekte Sellia en ging haar achterna. Waardoor ze uiteindelijk weer uitkwamen bij het veldje. Ashita gebruikte Quick Attack om vlakbij Sellia te komen, ze renden rondjes op het veld met een grote snelheid. Yume staarde met een open mond de twee pokémon na. Sellia begon het moeilijk te krijgen maar kreeg Yume in beeld. Ze rende meteen richting Yume en sprong meteen in haar armen. Yume verplaatste een paar keer paniekerig haar armen zodat Sellia niet zou vallen. Ashita botste tegen Yume's been aan. Yume voelde de pijn in haar benen, zette Sellia op de grond en stroopte haar jurk op tot de plek waar Ashita haar geraakt had. Ashita stopte met jagen op Sellia en keek een beetje schuldig naar Yume. Dat zou een blauwe plek worden. Yume glimlachte alleen maar en keek naar het meisje. "Geen zorgen, dit soort dingen gebeuren vaker in een week." Ashita drukte zachtjes haar kopje tegen Yume's been aan als een soort van excuses en Sellia ging weer op haar gewone plek naast Yume zitten. Uiteindelijk was Ashita niet meer van haar stuk en ging ze weer op onderzoek uit.


[OOC: Je mag Ashita de volgende post godmoden als je wilt, als ze maar een beetje avontuurlijk en vrolijk is ]

Ik mis hier en daar komma's in je post, Yume +3!

Arya zag hoe de Eevee Sand-Attack begon te doen zodra Ona wakker werd. De Vulpix rende naar de Eevee toe en tackelde haar. Samen rolden ze over de grond, in de richting van Gwen. Okeeee.... dus Arya was in ieder geval niet de enige wiens pokémon zich soms raar gedroegen. Gwen keek de twee een beetje arrogant aan, maar sprong geschrokken achteruit toen ze wel érg dichtbij kwamen. Na een tijdje schudde de Eevee de grassprietjes uit haar vacht en de Vulpix ging weer naast haar trainster staan.

"Hoi, ik ben Yume en de mafkees heet Ashita." zei het andere meisje, dat blijkbaar Yume heette. De Eevee, die waarschijnlijk de mafkees Ashita was, sprong tegen haar op. De Vulpix sprong daarna in haar armen. "En dit is Sellia. We waren aan het trainen in Viridian Forest totdat we die gewonde Beedrill tegenkwamen." zei ze glimlachend. "Ik ben een coördinator, maar ook voor mij is simpelweg trainen belangrijk. En hoe heten jullie?" Oh nee, nu kwam er voorstel-deel weer. Niet bepaald Arya's favoriete deel van een ontmoeting. Meestal verstond de ander haar niet en moest ze haar naam twee keer zeggen, terwijl ze zonder reden rood werd. 'Arya,' zei ze zacht. 'Dat is Gwen,' vervolgde ze, naar haar Charmander wijzend. Gwen ging meteen wat rechter op staan. Tenslotte wees Arya naar Ona. De Tangela was intussen achter Gwen gaan staan en stak heel voorzichtig een tentakel naar haar uit, maar toen Arya's blik op haar gericht werd trok ze hem weer terug en sprong een eindje weg van de Charmander. Neeuh, ik wilde Gwen niet optillen, hoor, hoe kom je erbij? 'Dit is Ona,' zei Arya.

Jammer, mislukt, dacht Ona toen ze van Gwen wegsprong. Waarom moest Arya nu net op dat moment weer hun kant op kijken? Nou ja, er kwamen nog kansen genoeg. Toen kwam de Eevee aanlopen en begon haar te bestuderen. Ze snuffelde zelfs aan haar! Ona vond de aandacht wel grappig. Helaas ging Ashita al best snel weer weg. Ze rende vlak langs Gwen en Ona grinnikte toen haar teamgenoot wegsprong. De Eevee was intussen verdwenen en Sellia, de Vulpix, werd door haar trainster achter haar aan gestuurd. Ona besloot hen te volgen. Ze slingerde een tentakel om een tak en trok zichzelf omhoog, terwijl ze met een andere tentakel naar een nieuwe tak reikte. Ze liet de vorige tak los en zwaaide vooruit. Ze greep weer een nieuwe tak en slingerde zo een tijdje door, tot ze zag dat Ashita plotseling stil bleef staan. Al gauw zag Ona wat de reden van haar stop was: een Caterpie. Zo te zien wilde Ashita hem besluipen. Ona grinnikte even in zichzelf en ritselde toen met een tentakel met de blaadjes, zodat de Caterpie opschrok. Op dat moment kwam ook net Sellia aan. De Caterpie ging ervandoor. Ashita werd boos op Sellia en rende achter haar aan. Helemaal terug naar de open plek waar de twee meisjes waren. Ona slingerde weer achter hen aan.

Arya schrok even toen opeens Sellia uit de struiken schoot met een boze Ashita achter zich aan. Arya keek verbaasd toe hoe de twee een paar rondjes over de open plek renden. Toen sprong Sellia in Yume's armen, die moeite moest doen haar op te vangen. Ashita kwam hard in aanraking met Yume's been. Oei, dat leek pijnlijk. Het meisje glimlachte echter alleen maar. "Geen zorgen, dit soort dingen gebeuren vaker in een week," zei ze. Tja, wat moest Arya hier nu weer op zeggen. Misschien viel het met de drukte in haar team nog wel mee...
Alsof haar pokémon deze gedachten wilden weerleggen, kwam Ona opeens uit een boom gesprongen (hoe kwam ze daar nou weer terecht?), landde op Gwens hoofd, waardoor deze languit op de grond viel, sprong verder, wikkelde haar tentakels om de geschrokken Gwen heen en zwaaide met haar alsof ze een pop was. 'Ona!' riep Arya uit, 'Ze Gwen neer!' Ona bleef even stil staan, maar zette Gwen toen op de grond. De arme Charmander was helemaal duizelig en wankelde even, waarna ze opnieuw op de grond belandde. Ze wreef even over haar kop en keek Ona boos aan. Deze maakte een soort vreugdesprongetje en giechelde. Arya zuchtte. "Ach, dit gebeurt ook wel vaker," zei ze tegen Yume.

+3!

"Oké, Sky, lucht mes!" Bij die woorden vloog de Pidgey recht naar boven, de vleugels van het vogeltje begonnen wit te worden en langzaam richte de Pokémon zijn snavel naar beneden. De andere Pidgey gaf antwoord met een sterke windvlaag. De vleugels van de grotere vogel begonnen heftig heen en weer te gaan, een kleine maar krachtige tornade, raazde over de open plek. "Nu Sky!" riep Iria. De Pidgey knikte en met een korte vleugelslag wierp hij een witte lijn af, die recht op de andere Pidgey ging. Sky sloeg nogmaals met zijn vleugels en deze keer kwam de andere lijn in een kruis te liggen met de eerste. Iria keek even naar Sky en toen naar de Pidgey. "Snelle aanval!" zei ze er kort na. Sky dook meteen naar beneden en hij nam de kracht van zijn vorige aanval mee. Nu cirkelden er witte lijnen rond het lichaam van de Pidgey. het was 1 van de combinatie's die Iria had uitgevonden om niet alleen goed uit te komen als trainer, maar ook als coördinator. Iria zou dolgraag, als ze alle badges had, coördinator worden. Dan kon ze nu al oefenen! En sterker worden, maar 1 ding stond vast, ze zou zeker vragen aan Sofia of ze Cito mocht hebben. Want dat was pas een schoonheidskamipioen. Ookal was ze soms... "Pi!" Iria keek op, ze was helemaal afgeleid door haar gedachten en ze was niet bezig met het gevecht. Een uitgetelde Pidgey lag met zijn buik naar boven op de grond. Sky stond er met zijn ene poot op en met zijn ander raakte hij lichtjes de grond. "Goed zo," zei Iria tevreden. "Die combinatie begin je onder de knie te krijgen, we zullen het hard nodig hebben in de eerste gym," De Pidgey keek haar met zijn grote kraaloogjes aan, waarna hij zachtjes begon te grinniken. "Maar eerst, moeten we nog een Pokémon vinden!" zei ze giechelend tegen haar Pidgey. Meteen begon de Pidgey te lachen, ach ja, een trotse Pokémon was altijd wel leuk. "Oké, je bent sterk, maar kom op! Je kan niet alleen de gym verslaan?" Sky keek haar even aan, waarna zijn ogen naar de grond vlogen. "Dat dacht ik al, kom op! We zullen verder gaan!" zei Iria met uitgestoken arm. Sky keek op, waarna hij opvloog en lande op de schouder van Iria.

Sky zijn kop bewoog naar rechts, zag hij daar nouw iets? Het bewoog? Maar dat is een plant? De Pidgey hield zijn kop schuin en hield daarna zijn vleugels omhoog, om op te stijgen. "Hé Sky!" riep Iria, met een rijkende hand naar haar Pidgey, toe. Sky lande naast een bosje gras, deze waren langer dan de Pidgey. "Hé, wat heb je daar?" vroeg Iria aan haar Pokémon. Sky stak zijn vleugel uit naar de planten en zei; "Pi-dgey!" Langzaam kwam het meisje dichterbij, ze stak haar hand uit naar de planten en ze voelde er eens aan. "Hmm, dit is nieks, Sky" zei Iria. Sky keek op, waarna zijn ogen terug naar de eigenaardig plant vlogen. "Kom, we gaan verder," zei Iria tegen haar Pokémon. Het meisje stond op en wandelde verder over het pad. Sky die inmiddels dichter bij het bosje gras stond, keek nu onderzoekend naar de planten. Langzaam begon het te BEWEGEN? De Pidgey sprong achteruit, maar hij was niet snel genoeg, een Oddish sprong uit de grond en ramde tegen Sky, deze viel een meter verder neer. "Pi!" schreeuwde Sky uit. De Oddish had inmiddels 'roede' gebruikt om de Pidgey op te tillen. "Hu? Sky wat is er?" zei Iria en met ruk draaide ze haar. Meteen viel haar mond open toen ze het tafereel zag.

Met haar tentakelachtige lianen hield de Oddish Sky ondersteboven vast en kuste ze hem nu? De Oddish knuffelde de Pidgey en vertroetelde hem, terwijl het voor hem meer een marteling was dan een knuffel. "PIDGEY" schreeuwde Sky. Een paar Sparrow vlogen uit de bomen boven hen. Iria haalde meteen de poké-bal van Ignis boven. "Ignis, kom er maar uit!" zei ze. Een rode straal kwam uit de bal en lande op de grond, die vervolgens veranderde in een Charmander. Meteen loste de Oddish haar greep, maar ze loste Sky niet. Met 1 liaan hield ze hem vast terwijl ze klaar stond om te vechten. "Ignis doe voorzichtige! Ze heeft Sky," riep ze naar haar Pokémon. Ignis keek haar met een achterlijke blik aan, waarna ze haar schouders ophaalde en haar omdraaide voor het gevecht. "Rookgordijn!" riep Iria. Ignis haalde die adem waarna er zwarte rook uit haar bek kwam. "Nu tackle! Daarna krab!" riep ze door de dikke mist heen. Ignis knikte waarna ze sneller door de mist begon te lopen. Maar opeens vlogen twee scherpe blaadjes tegen haar lichaam. "Kijk uit!" schreeuwde Iria. Te laat! Oddish gaf een sterke kopstoot tegen Ignis gevolgd door een tackle. Uitgeput zette Ignis haar voorste pootjes op de grond en met haar ogen gesloten. "Kom op, Ignis, ik weet dat je het kunt!" fluisterde Iria, met gebaalde vuisten. De Charmander opende haar ogen en haar lichtblauwe ogen boorde door Oddish die verschrikt bleef staan, terwijl Sky uit haar liaan gleed. "Huh?" zei het meisje verward. "Euhm, doe vlammenwerper!" zei ze tegen de Charmander. toen snapte Iria het, het was 'eng gezicht', een aanval die ervoor zorgde dat Pokémon bang begonnen te worden of zelf niet meer in staat zijn om te vechten! Ignis haalde diep adem een reeks vlammen vlogen uit haar bek, die tegen de bewegenloze Oddish botste. "O-o-ddish!" schreeuwde de Pokémon uit. De Oddish bleef bewegenloos liggen terwijl Iria een lege poké-bal boven haalde. "Poké-bal go!" schreeuwde ze. De blauwe Pokémon werd opgezogen door de bal, die lande in het groenne gras. De bal bleef zachtjes heen en weer wiegen, terwijl iria bezorgt naar heer Pidgey toe ging. Die Oddish was verliefd op haar Pokémon.

De Oddish is aardig verzwakt en eigenlijk vind ze het niet zo erg om gevangen te worden. Dan kon ze die leuke Pidgey nog meer vertroetelen! Het lampje doofde en de ball lag stil. Gefeliciteerd, je hebt een Oddish gevangen!

OOC;
-Als Sky schreeuwd dan hoor je dat over heel viridian forest, even voor de duidelijkheid en je mag Ignis voor de volgende post godmoden, maar ze moet wel ondeugend en strijdlustig zijn -

Er staan een paar typfouten in, die je er zelf ook uit kan halen als je je post nog eens naleest +3

Yume kon het meisje nauwelijks verstaan toen ze haar en haar team voorstelde, maar ze hoorde iets als 'Aja' en concludeerde hieruit dat ze 'Aya' heette, maar dan nog met een kleine medeklinker tussen de eerste A en de Y. Alya, Amya... Ze had wel eens eerder zo'n naam gehoord, toen ze op straat liep. Een of andere malloot begon de hele tijd 'ARYA' te schreeuwen en een jonge vrouw met glanzend blond haar kwam op het geschreeuw af. Zou dit meisje dan Arya heten? Het zou dan wel logisch zijn. De Tangela heette Ona en de Charmander heette Gwen. Het waren korte namen die ze wel vond passen bij het duo. Toen haar team helemaal op orde was gesteld na de eerder beschreven gebeurtenis en Sellia weer in haar armen lag met haar ogen gesloten kwam Ona als een soort van ninja uit de boom. Haar landing werd gebroken door de kop van Gwen en Ona begon meteen Gwen te gebruiken als een soort van rammelaar. Sellia opende een van haar ogen en keek naar het schouwspel maar besteedde er verder geen aandacht aan. Ashita draaide met haar oren en hield haar kop schuin, niet-begrijpend waar de Tangela vandaan kwam. Maar daarna gaf ze een vrolijk Eevee-kreetje omdat het in haar ogen vermaak was. Yume kon alleen maar kijken naar het trio totdat Arya de Tangela zover wist te halen dat deze stopte met Gwen te terroriseren en waarschijnlijk ook te traumatiseren. Ona was uiteindelijk wel blij. Ashita vrolijkte hier verder op dan ze al was en rende naar Ona toe om een paar vreugdesprongetjes in het rond te dansen. "Ach, dit gebeurt ook wel vaker," zei Arya daarna. Yume glimlachte, blij dat ze niet de enige was met dagelijks idioterie.

Nog geen twee tellen later hoorde ze een schreeuw van een pokémon. Aan de articulatie van het woord 'pidgey' kon Yume vertellen dat het over een Pidgey ging. Het klonk nogal dramatisch. Sellia opende meteen haar ogen en sprong uit Yume's armen. Ashita wist waar het geluid vandaan kwam en rende naar de bosjes waar ze net nog op avontuur was geweest. "Hoorde je dat ook? Laten we gaan kijken." zei Yume tegen Arya, terwijl ze richting Ashita liep. Toen ze bijna bij Ashita was rende deze weer vooruit. Sellia ging Ashita achterna en Yume volgde toen Sellia maar. De weg liep door de meest irritante bosjes, lage bomen en was alles behalve leuk. Yume kon nog maar net een paar wortels ontwijken van de bomen. Ze gingen langs een paar Metapods die waarschijnlijk genoten van de middagrust die door hen verstoord werd. Uiteindelijk waren ze op een plek aangekomen waar Yume een trainer en een Charmander zag. Waar ze naar keken en waarschijnlijk mee vochten kon ze niet zien omdat drie seconden later de Charmander dat gebied in een rookgordijn had verhuld. De trainer stond met de rug naar haar toe en ze hoorde wel wat commando's, maar dat was alles. Ashita, waarschijnlijk nog meer door nieuwsgierigheid gegrepen dan anders, rende op de trainer af en ging naast haar staan, duidelijk niet gehinderd door het feit dat ze midden in een gevecht was verwikkeld. Yume kwam een paar stappen dichterbij totdat er een meter of vijf afstand was tussen haar en de trainer. Sellia probeerde de Charmander te vinden, ze was nieuwsgierig naar de vuur-aanvallen. Met wat was die trainer in gevecht? Yume hoorde iets kermen. O..odd..oddish? Wat was dat? Ze had nooit van zo'n pokémon gehoord. "Poké-bal go!" Yume wist dat de trainer een poging had gedaan de zogenaamde 'oddish' te vangen. Nu pas merkte ze dat het rookgordijn was opgetrokken. Het gevecht was over, of zij was gewoon niet wakker genoeg. Ze zag de trainster terwijl de pokébal nog bezig was heen en weer te wiegen naar een pidgey gaan. Dat moest het beestje zijn dat zo aan het schreeuwen was geweest. Ashita rende mee naar de pidgey en pookte met haar poot tegen zijn buik aan. Sellia was weer naast Yume gaan staan en Yume kon eigenlijk ook alleen maar blijven staan, nog steeds een beetje verbaasd van wat ze gezien had. Toch haalde ze zich over iets te zeggen. "Is hij oké?" Ashita keek op van de pidgey naar Yume, verbaasd op de verrassend snelle reactie. "Eev!" antwoordde Ashita speels zonder enige betekenis om aandacht te vragen, wat Yume deed glimlachen.

+3!

Yume glimlachte. Arya was blij dat de Eevee en Vulpix van het meisje ook eem beetje vreemd waren, anders was ze na het vertoon van haar pokémon waarschijnlijk door de grond gezakt van schaamte.
Opeens hoorde ze de kreet van een Pidgey. Ze herkende het geluid van de vogelpokémon goed, want er zaten er behoorlijk wat in het gebied rond Lavender Town. Lavender Town, wanneer zou ze daar weer naar terugkeren? Wanneer zou ze haar vader weer zien? Een vlaag van heimwee overspoelde haar, maar de stem van Yume trok haar uit haar gedachten. "Hoorde je dat ook? Laten we gaan kijken," zei het meisje. Ashita en Sellia gingen de richting van het geluid op en nadat Yume hen was gevolgd besloot Arya ook niet achter te blijven. Ze rende achter de anderen aan, op haar beurt weer gevolgd door Gwen en Ona. Ona leek al gauw te besluiten dat ze liever op Arya's rug zou reizen dan lopend, dus ze stak haar tentakels uit en trok zich op aan Arya's haar. Arya was te druk bezig met boomwortels en doorntakken ontwijken om er iets aan te doen. Ze hield haar mutsje stevig op haar hoofd gedrukt zodat het niet aan een tak zou blijven haken, maar toen kwam haar sjaaltje vast te zitten in een struik en moest Arya hem met veel moeite losmaken zonder hem te beschadigen.

Ze zag Yume en haar pokémon niet meer, maar Arya hoorde de geluiden van een gevecht, dus ze wist waar ze heen moest. Terwijl ze tussen de bomen liep, begon zich een soort rook te vormen. Als het gevecht niet bezig was geweest, had ze misschien een bosbrand gevreest, maar nu leek het haar waarschijnlijker dat het de aanval was van een pokémon, ook omdat er geen dieren vluchtten. Toen Arya naar Gwen keek, zag ze dat de Charmander geïnteresseerd naar de rookkringeltjes keek, waarna ze begon te blazen. Plotseling kwam er een klein rookwolkje uit haar mond. Een beginnetje van Smoke Screen? Arya draaide zich weer om en liep in de richting van het gevecht. "Poké-bal go!" hoorde ze, dus blijkbaar was het gevecht afgelopen. De rook begon ook weer op te trekken.

Arya kwam aan bij het pad waar het gevecht had plaatsgevonden. Een pokéball lag heen-en-weer bewegend op de grond, het lampje knipperde. Arya bleef een beetje half tussen de bomen staan, achter Yume. "Is hij oké?" vroeg de laatstgenoemde aan een roodharig meisje, dat waarschijnlijk de persoon was wiens pokéball op de grond lag te knipperen. Arya vroeg zich af welke pokémon erin zat.

Gwen kwam tussen de bomen tevoorschijn, maar bleef, in tegenstelling tot haar trainster, niet staan. Ze liep naar de Charmander van het roodharige meisje. Het was vreemd om een soortgenoot tegen te komen. Ze was aan de ene kant blij, maar tegelijk voelde ze en soort drift om duidelijk te maken dat zij hier de beste Charmander was. Ze besloot, tegen haar gewoontes in, af te wachten wat de ander deed.

Ik neem aan dat je met dieren pokémon bedoeld? +2

Iria streelde Sky over zijn kop, maar tot haar verbazing was ze niet meer alleen. Was ze zo bezig geweest met haar gevecht? Een kleine Eevee, een beetje kleiner dan Ignis, stond naast haar. "Is hij oké?" hoorde het roodharig meisje. Iria opende haar mond, maar de Eevee was haar voor. "Eev!" zei het beestje vrolijk. Iria draaide haar rustig om, met de Pidgey in haar armen. Tot haar verbazing had ze publiek en ze waren, verbaasd? Verbaasd van haar gevecht met de Oddish? Iria begon, zonder dat ze het wist, te blozen. Ze had nog nooit publiek gehad! Een meisje met lang bruin haar, die ongeveer even groot was als Iria, had de vraag gesteld. "Hij is alleen een beetje in schock," antwoorde Iria. Het meisje moet iets rond de 14 zijn. Iria haar blik gleed naar het andere meisje die vanachter de bomen kwam. Zij was wat kleiner en had redelijk lang, bruin/blond haar. Het oudste van het stel, had een Vulpix bij zich. Terwijl het kind een Charmander en een een .... Iria kon geen naam plakken op de spaghettiebol. Iria haalde haar pokédex boven, een 'ping'-geluid gevolgd door het open klappen van haar pokédax doorbrak de stilte. 'Tangela is een Tentakelpokémon. Zijn lichaam is bedekt met brede strengen, die veel op zeewier lijken. Als hij loopt, schudden deze strengen. De rest van de vorm gaat schuil achter deze strengen. ' zei de machine. Ach dat was dus een Tangela! Iria legde de pokédex terug weg, terwijl Sky terug naar haar schouder klom. Iria draaide haar snel om, om te kijken naar de poké-bal, die in het gras aan het wiegen was. Een Oddish zou perfect passen bij haar team! Ja! Dat was zeker! Opeens uit het niets doofde de lamp. Iria haar ogen werden groot en ze rende meteen naar de poké-bal. Ze bukte, om de poké-bal te pakken en meteen daarna maakte ze deze vast aan haar riem.

Ignis draaide haar om, nu stond ze oog in oog met de andere Charmander. Ignis kruiste haar voorpootjes terwijl ze haar neus optrok. Zij was de sterkste hier, ja dat was zo! Zij kon tenminste vlammenwerper! Dat was nog eens een aanval! Ignis sloot haar ogen terwijl ze haar omdraaide en ze luisterde naar de pokédex van haar trainer. Meteen daarna draaide Ignis haar om en opende ze haar ogen. "CHARMANDER!" bulderde ze trots uit. Nog steeds met haar pootjes gekruist, liep ze rond de Pokémon heen. toen liep ze naar de Vulpix en bekeek ze die eens goed. "Char-mander," zei Ignis toen. Ignis draaide haar om ze liep, zo snel ze maar kon, naar de verbrande boom, waar de Oddish tegen geknald was. Met een wijzende klauw toonde ze de brandplek aan de vuur-pokémon. Trots kruiste ze weer haar pootjes en sloot ze haar ogen, deze keer met een brede grijns. Toen waggelde ze onhandig terug naar de andere Charmander, waarna ze haar omdraaide, ze diep ademhaalde en een reeks vlammen uitblies. Het vuur raazde door de lucht en raakte een steen, niet veel verder. Ignis sloot haar ogen en ze concentreerde haar goed. De vlammen werden groter en de rots werd weggeblazen, er kwamen ook een paar barsten in door de hitte. Ignis stopte met haar vlammenwerper en ze keek met een trotse blik naar de vuur-pokémon.

Het is voor zowel jongens als meisjes 'zich omdraaien' en niet 'haar omdraaien' +2

"Hij is alleen een beetje in schock," antwoordde het roodharige meisje op Yume's vraag. Daarna pakte ze haar pokédex en Arya hoorde er het stukje tekst over Tangela uit komen. Dus het meisje had Ona gezien. Dat was niet zo'n wonder, want de Tangela was van haar rug af gegaan en hing nu ongeveer anderhalve meter boven het pad, op ooghoogte dus, zich met haar tentakels aan een tak vasthoudend. Ze zwaaide een naar voren en naar achteren alsof ze op een schommel zat en af en toe kwam er een lachje uit haar. In haar ogen was een bijna kinderlijke vreugde te zien. Arya richtte haar blik van de pokémon naar de pokéball. Deze stopte net op dat moment met knipperen. Dolblij rende de nieuwe eigenaar van de pokémon in de bal ernaartoe en pakte hem op.

Gwen gromde zacht toen de andere Charmander haar neus optrok. Ze liet zich niet zomaar beledigen. De andere Charmander luisterde even naar de tekst die uit de pokédex van haar trainster kwam. Gwen herkende de beschrijving van een Tangela. "CHARMANDER!" riep de andere Charmander opeens. Gwen trok een wenkbrauw op (voor zover ze wenkbrauwen had). Ze keek de ander een beetje raar aan toen deze een rondje om haar heen liep. Daarna liep ze naar Yume's Vulpix en toonde haar vol trots de zwartgeblakerde boom. Opnieuw trok Gwen een wenkbrauw op. Zo, die Charmander was wel heel vol van zichzelf en alles wat ze deed, als ze al trots was op een brandplek op een boom. De andere Charmander kwam met een trotse grijns teruggelopen. Toen blies ze een grote vlammenstraal af op een steen, die werd weggeblazen en barstte. Gwen vond het maar opschepperij. De ander keek haar trots aan. Gwen keek even arrogant terug. Die Charmander dacht zeker dat ze heel wat was vanwege haar Flamethrower. Nou, Gwen ging nog wel eens laten zien dat die ene aanval haar niet meteen beter maakte dan anderen. Ze koos een andere steen uit en begon Ember te doen. Ze bleef maar doorgaan. Ze móest beter zijn dan die opschepper. Ze bleef doorgaan tot haar adem helemaal op was: wel 23 seconden bestookte ze de rots met vuurballen. Het oppervlak van de rots werd rood en werd zelfs een beetje zacht door de hitte. Gwen liep ernaartoe en zette haar pootafdruk in de rots, waarna hij al gauw weer hard werd en weer grijs kleurde. Trots draaide ze zich om naar de ander Charmander.

+2

Yume haalde opgelucht adem en was blij dat de Pidgey oké was. Niet lang daarna stopte de pokébal met heen en weer te wiegen en bleek de pokémon gevangen te zijn. Wat een overwinning van zo'n gevecht. Er waren hier duidelijk sporen te zien van een gevecht. Zoals alle verbrande bomen hier zo. Toen keek ze naar Sellia die een zwartgeblakerde boom kreeg te zien door de Charmander van het roodharige meisje. Sellia snoof maar wist zich nog net in te houden. Toen keek ze naar de andere Charmander genaamd Gwen, die op een steen afliep om haar ember te showen. Sellia kon wel uit deze strijd blijven als de lieve vulpix die ze was, maar Ashita rende op haar af en duwde ongeduldig tegen haar flank aan, zodat ze ook eens wat van haar vuurkunsten liet zien. Ze werd overgehaald door de trotse blik van beide vuurpokémon. Misschien waren het beide draken maar zij was een vuurvosdinges... haar evolutie was gewoon geweldig. Dus Sellia nam deze uitdaging en stoof op een klein struikje af. Yume had dit in de gaten en pakte haar meteen op. "Ho, we gaan niet met z'n allen hier een bosbrand stichten zeg." zei ze terwijl ze de stribbelende Sellia op een afstandje van haar gezicht hield. Ashita rende toen op beide Charmanders af en begon een heel verhaal in Eevee-kreten dat Sellia al heel snel een blaadje kon laten verbranden of zoiets. Sellia stopte met stribbelen en Yume zette haar weer op de grond. Toen rende Sellia op beide Charmanders af en ging rondjes rondom beiden rennen met behulp van Quick Attack, terwijl ze constant Ember deed op de grond. Binnen drie rondjes was er een bijna perfecte cirkel gevormd van as en smeulende deeltjes van het gras. Het was te zwak om verder te branden, wat ook de bedoeling was. Sellia stopte met haar aanvallen en liet beide Charmanders trots haar eerder geleerde combinatie zien. Voor haar was het niet om de kracht maar om de originaliteit. Maar smaken verschilden. Ashita knikte naar Sellia en deed ogenblikkelijk Sand-Attack naar haar. Ze gebruikte Ember om van het zand glittertjes rondom haar te maken en toen boog ze. "Uitslover." zuchtte Yume, maar ze bedoelde daarmee dat ze allang blij was dat het bos niet door haar pokémon werd vernietigd. Niet dat ze dacht dat Sellia dat kon, maar ze wilde graag elke boom in dit bos gezond houden. Tenminste, elke boom waarvoor het mogelijk was gezond te blijven ondanks Sellia en Ashita, ook gezond te houden. Wat er niet veel waren. "Ik ben Yume, Sellia en Ashita hebben al laten zien dat ik een coördinator ben." zei ze licht glimlachend tegen de roodharige trainster.

"Wat voor pokémon heb je trouwens net gevangen?" vroeg Yume kort daarna aan het roodharige meisje, die ze net iets jonger dan haarzelf inschatte. Ze had wel iets gehoord als 'oddish', maar ze had geen idee wat ze zich erbij moest voorstellen. En ze kon het nog niet aan haar pokédex vragen omdat de pokémon nog niet geregistreerd was. Ashita was intussen haar interesse in de vuurpokémon-meeting verloren en was nu geïnteresseerd in de zwartgeblakerde boom. Ze bleef er een tijdje naar staren totdat ze besloot dat ze er verder niets mee kon doen dan erin klimmen. Dus ze nam een aanloopje en schoot de boom in. Ze kon hier niet goed blijven staan dus zo gauw als ze kon sprong ze naar een gezonde boom, nog net op tijd voordat de veraste takken afbraken. Toen ging ze ergens op een lage tak zitten in de nieuwe boom, hoger had ze geen zin om te klimmen. Ze ging met haar buik op de tak liggen en keek ze naar de andere bomen. Overal zaten er pokémon verborgen en vanaf zo'n afstand waren ze vrij makkelijk te zien. Haar oogleden werden zwaar en ze viel in slaap. Kort daarna werd ze weer wakker en keek ze willekeurig naar boven. Het was een best bebladerde boom. Ze zag wat geels zitten aan de stam en aan de takken. Ze knipperde nog een paar keer met haar ogen en zag dat het Kakuna waren. Ze opende haar ogen helemaal en heel langzaam deed ze een paar stappen meer naar de stam en sprong ze meteen uit de boom. Ze keek nog of er iets gebeurd was, maar gelukkig niet. Toen ze zeker was dat er ruimte genoeg was tussen haar en de boom, rende ze terug naar de drie trainsters en ging ze maar naast Sellia zitten, die weer aan Yume's voet zat.

+3

Iria keek even naar de Pokébal. "Een Oddish..." fluistrde hat meisje. Ze greep de bal vast waarna ze op het knopje duwde. Meteen sprong de wit met rode bal open en een rode straal vloog eruit. Het bijna doorzichtige, rode licht landde in het gras en een soort knol kwam tevoorschijn. "Oddish!" zei de oddish opgewekt. Iria stoof naar haar toe en met grote ogen bukte ze, om op ooghoogte te komen met de Oddish. "Hallo, schoonheid," fluisterde Iria tegen de Pokémon. Oddish begon helemaal te stralen, dat had ze vast niet verwacht. Een brede glimlach sierde de lippen van het plantje. "Ik ben Iria, ik zal je vanaf nu trainen, zodat we sterker worden!" Ook Iria kreeg nu een grijns op haar gezicht. "Dit is Sky," zei ze terwijl haar vinger naar de Pidgey tussen haar haar wees. Sky sloot blij zijn ogen, terwijl hij met veel moeite; "Pi!" kon zeggen. De schorse stem van de Pidgey trok echter de aandacht van Ignis, zij voegde haar onmiddelijk bij het trio. "En dat is Ignis," vervolgde het meisje terwijl haar andere vinger in de richting van de Charmander wees. Ignis kruiste haar pootjes, maar ze kon er toch een glimlach vanaf brengen. De Oddish keek blij naar haar teamgenoten, maar toen veranderde haar stemming. De vrolijke Oddish, kreeg plots tranen in haar ogen. Twee druppels water rolden van haar gezichtje. Iria kwam dichterbij terwijl haar hand naar het blauwe wezentje ging. Langzaam raakte haar handpalm, het gezicht van de Pokémon en met een vloeiende beweging, droogde ze het gezicht van de Oddish. "Ik noem je," ze keek bedenkend rond en toen richtte ze haar aandacht op een prachtige lelie, ze had haar keuze gemaakt. "Bloom." zei Iria tegen haar Pokémon en met die woorden sprong het blije wezentje in haar armen.

Iria kon noch net het zinnetje van het oudste meisje horen. "Ik ben Yume, Sellia en Ashita hebben al laten zien dat ik een coördinator ben." zei ze haast geluidloos. Bloom lag in de armen van Iria, haar ogen waren gesloten terwijl er een brede glimlach op de snoet van de Pokémon stond. "Ik ben Iria," zei ze terwijl ze haar rug rechte. "Ignis, de Charmander, is een van mijn partners. Sky, de Pidgey, is ook een goede vriend," Ignis haalde haar neus op, terwijl ze haar omdraaide, terwijl Sky juist een vleugel in de lucht stak om het groepje te begroeten. "Wat voor pokémon heb je trouwens net gevangen?" vroeg Yume aan Iria. "Een Oddish, ik heb haar Bloom genoemd." Haar blik vloog naar het wezentje in haar armen. "Dus je hebt een Eevee en een Vulpix? Leuk! Bij mij thuis, in Pallet Town, had ik ook een Vulpix!" Even moest ze kijken naar Bloom, om haar verdriet niet de vrije loop te katen gaan. Toen ze bekomen was, keek ze terug op. "Ik vraag me af hoe deze het eraf brengt in een gevecht tegen mijn Sky," zei Iria. Haar blik vloog naar het andere meisje. "Een Charmander, goede keuze," begon Iria tegen haar. "Wil je een gevecht tegen mijn Charmander?" Meteen voelde ze de vraag; 'Maar hoe dan?' aankomen. "Een dubbel gevecht, jouw Vulpix en jouw Charmander. Tegen mijn Pidgey en Charmander. Wat denken jullie ervan?" Iria haar glimlach werd breder. Voor een Pokémongevecht zei ze nooit nee.

Let op de typfouten! +1

ARYA ~ Het roodharige meisje zei haar naam en die van haar pokémon. Arya keek naar Ignis. De Charmander had haar pootjes gekruist. Toen Arya naar Gwen keek, zag ze dat deze Ignis met een niet al te vriendelijke blik bekeek. Ze vroeg zich af waarom. "Een Charmander, goede keuze," hoorde ze Iria zeggen. Arya keek op toen ze hoorde dat het meisje het tegen haar had. "Wil je een gevecht tegen mijn Charmander?" vervolgde Iria, "Een dubbel gevecht, jouw Vulpix en jouw Charmander. Tegen mijn Pidgey en Charmander. Wat denken jullie ervan?" Arya aarzelde. Ze had net gezien dat Ignis al Flamethrower kon, terwijl Gwens beste aanval tot nu toe het veel zwakkere Ember was. Ze had echter geen tijd om te twijfelen: Gwen was al naar voren gesprongen en keek haar soortgenoot strijdlustig aan. 'Oké dan,' zei Arya zacht.

GWEN ~ Gwen verloor Ignis niet uit het oog. Ze mocht de Charmander nu al niet, al was het maar vanwege haar arrogante houding en irritante grijns. Ze vormde wat vuur in haar bek zodat ze, zodra het gevecht begon, meteen aan kon vallen met Ember. Goed, Ignis had misschien Flamethrower, een vuuraanval die eigenlijk sterker zou zijn dan Ember, maar ze zou wel eens laten zien dat dat niet altijd het geval was!

ONA ~ Ona stopte met schommelen toen ze haar trainster en het meisje Iria over een gevecht hoorde praten. Hé, mocht zij niet meedoen? Alleen die stomme Gwen? Wat gemeen! Dachten die mensen soms dat zij niet geschikt was voor een gevecht? Ze sprong van de tak af en rende naar het groepje toe. Ze ging een beetje half voor Gwen staan en duwde de Charmander weg met haar tentakels. Zo, zij ging eens laten zien wie hier de sterkste van Arya's team was. Gwen was het hier helaas niet mee eens. Ze spuwde het vuur dat ze in haar bek had verzameld uit naar Ona en de enigszins zwartgeblakerde Tangela rolde weg naar de bosrand. Pffft, wat stelde Gwen zich weer aan. Nu ja, wat maakte het ook uit. Ze had nu in ieder geval duidelijk gemaakt dat zij er ook nog was, dus ze vond het niet zo erg om bij het gevecht zelf toeschouwer te zijn. Ze trok zichzelf weer op aan een tak zodat ze een mooi uitzicht had.

+2

"Een Oddish..." hoorde ze het meisje zeggen. Toen ze de pokémon uit haar bal haalde, ontstond er uit de rode laserstraal een soort van blauwe knol met oogjes en met een paar grasachtige dingen op haar hoofd. Bijna instinctief pakte Yume uit haar tas haar pokédex en hield ze deze voor de pokédex. Deze registreerde de Oddish: "Oddish, de onkruidpokémon. Oddish begraaft zich overdag in het zand zodat alleen het groen op zijn kop uitsteekt. Trainers hebben er hierdoor soms moeite mee een Oddish te vinden in het bos." Dat verklaarde waarom ze een Oddish nog niet was tegengekomen. Ze stopte haar pokédex weer terug in haar tas. De trainster begon tegen de Oddish te praten en zichzelf voor te stellen. Als Yume het goed had onthouden heette de trainster Iria, de Charmander Ignis en de Pidgey Sky. Uiteindelijk kreeg de Oddish de naam 'Bloom'. Toen begon Iria over een gevecht: Een dubbelgevecht met Gwen, Sellia, Sky en Ignis. Toen Ashita begreep wat dit betekende stoof ze overeind, rende ze op Sellia af en begon ze tegen haar iets te roepen wat op een peptalk leek. Sellia was al vastberaden om dit gevecht aan te nemen en ging meteen voor Yume staan, als teken dat ze meedeed in dit dubbelgevecht. Yume echter wilde nog rustig beslissen over dit alles, haar kracht inschatten en uiteindelijk de mening van Sellia vragen, maar op de weinige keren dat Sellia iets besloot, was het ook meteen besloten. Ach, waarom ook niet? Het kon toch leuk zijn. "Oké dan! Laten we beginnen. Ik denk dat het eerlijk is dat Iria begint, omdat ze in haar eentje is. En bovendien ben je een soort van uitdager." voegde ze er nog aan toe met een kleine glimlach. Ashita was naast haar gaan zitten en hield de omgeving in de gaten. Beide gras-pokémon en de eevee waren niet nodig in het gevecht. Dus Ashita nam de taak van bewaker van het gevecht op zich op, wat binnen vijf minuten zou uitlopen tot iets dramatisch. Tenminste, dat was wel typisch voor haar.

Yume bereidde zich intussen voor op het gevecht. Sellia kende Mimic, Dig, Ember en Double Team. Ze durfde nog niet zeker te zeggen dat ze Flamethrower kende, het was waarschijnlijk zo'n gelukkige keer. Dat was wel vaker met het trainen. Haar ability was Flash Fire. Het kon ook Run Away zijn, maar dat is een kans van 50%. Waarschijnlijk zou Iria dit ook weten, omdat zij ook een Vulpix thuis had gehad. Flamethrower had geen effect op Sellia, behalve dat de kracht van haar vuuraanvallen stegen met 1.5x. Ze zou waarschijnlijk Sky op zich afkrijgen, of Ignis kende wat normale moves. Ze was de ability van Charmander vergeten. Eigenlijk wist ze niet zo heel veel van de Charmander. Yume keek naar Arya, die wist wel wat over een Charmander. En nu moest ze maar zien over te stappen van een coördinator naar een trainer. Het ging er in trainer battles wel anders aan toe dan het werk met combinaties. Het ging niet meer om schoonheid maar om zo krachtig mogelijk aanvallen te doen. Plotseling wist ze wat haar te doen stond. Met Mimic kon ze een aanval kopiëren, op een paar speciale aanvallen na. Vuurpokémon waren zwak tegen een grondaanval als Dig. Double Team was altijd handig, maar Sellia's Double Team was niet al te goed. En natuurlijk Ember als standaard-aanval. Ja, dit zou haar wel lukken. Nu maar hopen dat het verschil in level niet al te groot zou zijn. Ashita duwde haar kopje tegen het been van Yume aan, wat in haar taal 'succes' was. Sellia keek naar Yume en Ashita, knikte en keek toen van Gwen naar Ignis. Ze liet graag zien hoe groot haar kracht was.

+2

ARYA ~ Sellia sprong ook naar voren, klaar voor de strijd. Arya glimlachte even. Zij en Gwen hadden zo te zien al besloten te vecht voor dat hun trainsters er ook maar over na hadden kunnen denken. Arya keek naar de Charmander en de Pidgey van Iria. Ignis had daarnet met haar Smokescreen en Flamethrower al laten zien dat ze heel wat levels hoger was dan Gwen. Van Sky had ze geen idee hoe sterk hij was. In ieder geval zouden de vuuraanvallen van Gwen niet volkomen nutteloos zijn tegen Ignis, aangezien een Charmander niet de ability Flash Fire kon hebben. Ze hadden namelijk altijd Blaze, wat inhield dat de vuuraanvallen van haar en Gwen sterker zouden worden als hun gezondheid omlaag ging. Arya hoopte dat het niet zo ver zou komen dat Gwen haar ability zou kunnen gebruiken. Welke ability Yume's Vulpix had wist ze niet.

GWEN ~ Gwen was klaar voor het gevecht. Zodra het gevecht begon zou ze Sky zo snel mogelijk aanvallen, zodat hij geen tijd had om te reageren. Gwen had liever de arrogante Ignis aangevallen, maar ze wist dat haar aanval tegen een Pidgey effectiever zou zijn. Als ze dat had gedaan kon ze daarna Ignis wel te lijf gaan met Scratch. Terwijl ze zich klaarmaakte hoorde ze de meisjes nog wat praten over wie er mocht beginnen en dat soort bijzaken. Konden ze niet gewoon zeggen 'val aan' en de pokémon de rest van het werk laten doen? Gwen wist in ieder geval dat ze niet klakkeloos naar Arya zou gaan luisteren als deze slechte orders gaf. Als ze wilde dat ze Ignis aan zou vallen met Ember kon ze dus mooi verwachten dat Gwen dat niet zou doen. Ze was niet gek.
Toen ze even opzij keek, zag ze Ashita de Eevee naast het veld zitten. Niet veel verder weg schommelde Ona aan een tak. Het was maar goed dat zij niet meedeed. Ze zou binnen twee seconden uitgeschakeld zijn door Ignis' vuuraanvallen. Ondanks dat Gwen het niet toe wilde geven, vreesde zij Ignis ook wel een beetje. De Charmander was wel een paar levels hoger en wist betere aanvallen. Dit gegeven droeg ook weer bij aan Gwens afkeer voor haar soortgenoot, wat er weer voor zorgde dat ze er nog meer op gebrand was dit gevecht te winnen. Ze knikte even kort naar de Vulpix. Dat Sellia meteen klaar was gaan staan gaf aan dat ze niet zo laf was als Gwen eerst had gedacht. Nee, deze Vulpix zou een goede bondgenoot zijn in de komende strijd.

+1

'Oké dan,' zei het kleinne meisje. "Oké dan! Laten we beginnen. Ik denk dat het eerlijk is dat Iria begint, omdat ze in haar eentje is. En bovendien ben je een soort van uitdager." hervatte Yume. "Goed plan, hier vederop is een open veld, ideaal voor pokémongevechten." Haar ogen gleden naar Ignis die met gekruiste pootjes naar Sky keek. Strijdlustig keek de Pidgey terug, hun tweede dubbelgevecht! Wat ging het toch snel. Iria wist wel een paar combinatie's, die niet alleen mooi, maar ook krachtig waren. Zoals hun rook wervelwind. Een combinatie van wind en rook die gepaard ging met een eng gezicht van Ignis. Dit zou de eerste keer zijn dat ze dat zou proberen. Maar voor alles was een eerste keer! Iria draaide haar om, nog steeds met de Oddish in haar armen. Ze stapte alvast vooruit, dat was toch niet erg? Haar ogen gleden naar de grond en bleven even hangen bij Ignis, die vlak naast haar liep. Arrogant, dat was ze zeker! Maar haar vlammanwerper zou geen effect hebben op de Vulpix en Charmander. Zelfs als ze een combinatie van vuur en rook zou gebruiken, dan nog zouden de aanvallen van beide Pokémon toenemen, waarna ze sterker konden toeslaan bij Sky. Terwijl ze aan hem dacht, streek hij neer op zijn vaste plek op haar schouder. Ze zouden Sky eerst aanvallen, dat betekend dat ze eerst hem in veiligheid moest brengen. ja, ze wist zeker welke aanval als eerste zou gaan. Ze keek op, toen zonnestralen haar rug aaiden. Ze stond aan het einde van het pad, voor haar rekte zich een breed veld uit. Het verharde pad, veranderde in een kaseien weg, die door het grasveld liep. Wat verder kon Iria weer een groepje bomen zien. Jep, dit was de open plek waar ze eerder was geweest. Ze wandelde van het pad af, gevolg door Ignis. Toen ze ongeveer 10 meter van de weg was verwijdert, keek ze om. Ze zag Yume of Arya nog niet, maar toch wist ze dat ze eraan kwamen. Hun Pokémon hadden wel zin in een gevecht. Terwijl Iria wachtte, plaatste ze de Oddish op de grond, deze ging meteen liggen en viel in slaap.

"Oké, Sky, ik wil dat je je snelheid gaat gebruiken in dit gevecht, kracht speelt geen rol nu." De Pidgeyb knikte en vloog van haar schouder, hij maakte een prachtige achterwaartse salto gevolgt door een blije kreet. "Dat is wat ik wil zien!" riep Iria haar pokémon toe. Ignis keek even naar Sky, waarna haar kraaloogjes naar Iria schoten. "Char!" riep ze uit. Iria keek naar beneden, Ignis had blijkbaar ook zin in advies. De glimlach op het gezicht van het meisje werd een beetje breder en ze bukte voorover om ook Ignis aanwijzingen te geven. "Ten eerste wil ik dat je je inhoudn geen woede aanvallen. Ten tweede wil ik dat jij de Charmander aanpakt, verwar haar met eng gezicht, daarna doen we onze combinatie vlam rook. Zorg ervoor dat deze naar Sky gaat." Met die woorden aaide ze Ignis over haar kopje. De Charmander knikte en draaide haar om. De vlam op haar staart werd met een enorme kracht groter, klaar voor het gevecht.

+1

GWEN ~ "Goed plan, hier vederop is een open veld, ideaal voor pokémongevechten," zei Ignis' trainster. Gwen zuchtte. Dit was toch ook een goede plek? Konden ze niet gewoon beginnen? Nu ja, het moest maar zo. De trainsters waren immers almachtig en bepaalden alles. Dat was soms best onhandig, bijvoorbeeld als Arya een dom bevel gaf. Dan ging ze natuurlijk niet luisteren. Ach, ze had nog geluk. Arya werd niet zo snel echt boos en ging meestal niet zo heel erg tegen Gwens besluiten in. Gwen liep achter Iria aan. Arya volgde. Ona leek geïrriteerd: had ze net een mooi uitzichtplekje gevonden, moest ze weer ergens anders heen.
Het groepje liep over een pad, totdat Iria de open plek die ze had bedoeld had gevonden. Toen verlieten ze het paadje. Ze waren inmiddels op een groot grasveld gekomen en Gwen moest toegeven dat het toch wel beter terrein was voor een gevecht dan het brede pad waar ze eerder op waren. Ze hoorde Iria tegen haar pokémon praten en Gwen probeerde te verstaan wat ze zei. Ze ving wat flarden op. Ze hoorde het woord Charmander voorbij komen toen Iria tegen Ignis sprak. Wilde ze dat haar Charmander haar soortgenoot aanviel? Of juist niet? Gwen meende dat Ignis vanuit haar ooghoeken naar haar keek, maar misschien verbeeldde ze het zich maar. Nadat Iria Ignis een aai over haar kop had gegeven draaide deze zich om. De vlam op haar staart werd groter. Dacht ze zo soms indruk te maken? Gwen liet ook haar staart opvlammen, zo mogelijk nog groter dan die van Ignis.

ARYA ~ Arya keek naar de twee Charmander en vroeg zich af waarom hun houding jegens elkaar zo vijandig was. Vooral Gwen leek zich mateloos te ergeren aan gedrag dat ze zelf ook vertoonde. Arya had verwacht dat twee soortgenoten een beetje vriendelijk tegen elkaar zouden zijn, maar niets was minder waar. Waarschijnlijk zou Gwen feller vechten dan ooit. Arya hoopte maar dat ze haar trainster in het heetst van de strijd nog zou gehoorzamen en niet zomaar blindelings aan zou vallen. Arya vond het vervelend dat ze er nog steeds niet gewoon vanuit kon gaan dat Gwen deed wat haar was opgedragen. Aan de andere kant: ze had ook gewoon een eigen wil. Zijzelf zou het vast ook niet leuk vinden om steeds gecommandeerd te worden. Ze besloot dat ze later met Gwen zou praten. Ze verstond zelf dan wel geen woord van Gwen gechar, ze wist dat de pokémon haar taal wel verstond.
Maar goed, er was daar geen tijd voor. Ze kon moeilijk vlak voor een gevecht een heel gesprek gaan voeren met haar pokémon. Wat tips geven kon wel, of een strategie voorstellen, maar Arya had eigenlijk geen idee wat voor strategieën ze kon toepassen. Nu maar hopen de anderen geen hele uitgedachte plannen hadden. Daar zou zij met haar simpele improvisatie niet tegenop kunnen.

+2

Iria vertelde dat er een veldje was even verderop om een gevecht te houden. Ashita was opgewonden en sprong alvast vooruit. Toen ze verdwenen was tussen de bomen hadden Yume en Sellia nog maar twee stappen gezet. Die hyperactieve Eevee was waarschijnlijk weer op een van haar geweldige avonturen, dacht Yume. Dat was ook zo. Ashita rende tussen de struiken door op zoek naar de eerste de beste pokémon aan wie ze haar verhalen kon vertellen in haar taal. Sellia liep vrij rustig naar het veldje, misschien wel iets te rustig. Yume keek een beetje argwanend naar haar. Was ze nou overmoedig geworden? Had ze in haar hoofd een eigen strategie bedacht waardoor zijzelf straks een ongehoorzame chagrijnige Vulpix had? Dat had ze wel een keer eerder gedaan. Een gevecht tegen een hyperactieve trainer die op het punt stond de wereld over te nemen. Net zoals Ashita. Ze konden het wel goed vinden, die twee. De eerste pokémon die ze koos om te vechten was dan ook Ashita. Ze was ontzettend snel en bijna ongrijpbaar, maar ze werd uitgeschakeld. Toen zette ze Sellia in. Maar toen ze Sellia commandeerde Double Team te gebruiken, schudde ze haar hoofd en sprong ze in de lucht. Ze gebruikte Mimic en kopieerde een tackle van de tegenstander's Nidoran. Het miste. Zo ging ze het hele gevecht door, niet luisterend naar Yume en uiteindelijk was ze uitgeschakeld binnen een paar beurten. Daarvan had de Vulpix wel een wijze les van geleerd. Maar vandaag leek ze zo verschrikkelijk veel zelfvertrouwen te hebben, alsof ze elk moment kon omvallen van het gewicht van arrogantie. Een beetje competitie kan geen kwaad toch? TOCH?

Ze kwamen aan bij het veldje. Daar was Ashita, vrolijk achter haar staart aan het rondrennen. Sellia keek naar Gwen en toen naar Ignis. Beide charmanders waren sterk. Ze dacht dat ze wel de hulp van haar trainster nodig had. Yume riep Sellia bij zich en overlegde met haar wat tactieken die ze drie minuten geleden geperfectioneerd had. Dat leek een beetje op: "Probeer geen vuuraanvallen te gebruiken op Sky, die zal Ignis waarschijnlijk beschermen. Als het lukt probeer eerst Ignis aan te vallen tot ie is uitgeschakeld, dan kan je weer vuuraanvallen gebruiken. Probeer passief te vechten, maar als je een kans ziet, grijp het en spring in de aanval. Je hoort wel in het gevecht welke aanvallen je precies moet gebruiken." Haar stem was gedempt zodat Iria het niet kon horen. Maar ook die bleek druk bezig te zijn met tactieken uit te leggen. Sellia knikte instemmend en Yume gaf haar een aai over haar kopje. Maar ze zag al haar uitgedachte plan falen wanneer Sellia haar taal te letterlijk nam en letterlijk op een van beide pokémon sprong. Ze liep naar Arya toe en zei: "Ben je er klaar voor? Het wordt vast leuk op elkaar in te wennen en zo." Blaaah, haar woordenschat was niet op z'n best vandaag. Ze ging klaar staan en Sellia stond ook klaar met een kleine glimlach van zekerheid. Misschien steeg haar zelfvertrouwen wel door die ene keer dat ze Flamethrower kon, dacht Yume. Ze hoopte dat het alleen maar positieve invloed zou hebben op het gevecht. "Ik en Sellia zijn ook klaar, laten we beginnen!"

[sorry voor de heel late post, ik was op vakantie]

+2