Het was een warme zomerdag. De zon stond op zijn hoogste punt aan de hemel en scheen onverbiddelijk neer op de mensen in de haven. Hiro was een van hen. Al sinds hij die ochtend wakker was geworden en het Rocket hoofdkwartier had verlaten, had hij door de haven rondgeslenterd.
Er was geen opdracht die hij moest doen en hij had geen geld, dus wat kon hij anders gaan doen dan maar wat rondlopen? Toegeven, Hiro was wel degelijk érgens mee bezig. Zijn ogen namen de omgeving in zich op. Niet zozeer de havengebouwen, de schepen of de stenen onder zijn voeten, maar veel meer de tassen en zakken van andere mensen. Hij zocht naar een makkelijke prooi om geld afhandig te maken.
Helaas leek niemand geld over te hebben.

Hiro wilde de haven al verlaten en op zoek gaan naar een plek met wat meer schaduw, toen zijn blik plotseling op een voorwerp aan de rand van het water viel. Het was een rugzak, een andere tas en een hengel die heel creatief in een opening tussen twee stenen was gestoken, zodat het lijntje van de hengel in het water kon blijven hangen.
Waarschijnlijk was de eigenaar van de spullen even weg gegaan uit de felle zon om wie weet wat te gaan doen en had hij het toen wel handig gevonden als zijn hengel nog wel zou blijven vissen. Dat hij daarbij zijn spullen onbewaakt achter had gelaten vond Hiro een zeer onverstandige, maar o-zo handige keuze. Hiro hoefde zich geen twee keer te bedenken en liep snel naar de spullen toe.

Portemonnee, portemonnee... Hiro doorzocht gehaast de tassen van de onbekende, maar hij zag nergens geld. Er zaten überhaupt geen waardevolle spullen in. Geen wonder dat hij alles hier zo zonder toezicht had laten staan. Zelfs de hengel was niet veel meer waard, dat kon zelfs Hiro zien aan de gehavende toestand waarin het ding zich bevond. De hengel was duidelijk ooit in tweeën gebroken en met duct-tape hersteld.
Over de hengel gesproken.
Hiro keek geschrokken opzij naar de hengel toen het ding begon te bewegen. Wat was dat nou? Was dat het teken dat hij moest gaan vluchten? Zou de eigenaar van de tassen en de hengel er nu weer aankomen?
Hiro’s nieuwsgierigheid won het echter van zijn angst, want wat zou de vreemdeling hebben gevangen? Hij keek nog even snel om zich heen en trok toen aan de hengel. Wat er ook naar het aas had gehapt, het was niet zwaar. Hiro had geen enkele moeite met de pokémon uit het water halen en al snel lag er een heuse magikarp op de kade te spartelen.

Even wist Hiro niet wat hij moest doen. Het moet dan ook gezegd worden dat hij nog nooit zelf een pokémon had gevangen en nog nooit oog in oog had gestaan met een vis op het droge. Hij wist eigenlijk ook helemaal niet wat een magikarp nou helemaal waard was. Waar evolueerde het ook alweer in? Hiro keek even bedenkelijk naar de steeds zwakker spartelende pokémon en besloot toen om later uit te zoeken wat het kon. De kans om een nieuwe pokémon te vangen mocht hij in ieder geval niet voorbij laten gaan.
‘Kom, Quack! Laten we een magikarp vangen!’ riep Hiro en hij liet zijn trouwe golduck tevoorschijn komen. ‘Val hem aan met je Scratch, dat moet genoeg zijn!’ Quack sprong meteen op de weerloze magikarp af, terwijl Hiro een lege pokéball tevoorschijn haalde. Quack sprong meteen na de aanval weer opzij, om Hiro de ruimte te geven om te gooien. Hiro, wetend dat hij nog nooit eerder een pokéball zo gericht had moeten gooien en bang dat hij de bal in het water zou gooien, zette nog een stap dichter naar de magikarp toe en gooide toen de pokéball. Er volgde een rode lichtflits en de pokémon was verdwenen. Gotcha?

De Magikarp deed niet echt moeite om uit de Pokéball te ontsnappen. Eigenlijk had hij daar niet eens de kracht voor, hij was namelijk nogal zwak. De bal hield op met bewegen en het rode lampje doofde. Gefeliciteerd! Je hebt een Magikarp gevangen!

Hiro bleef gespannen wachten. Dit was de eerste keer dat hij een pokémon had proberen te vangen en hij wist eigenlijk niet goed hoe je kon zien of de pokémon er niet meer uit zou komen. Al snel hield de bal op met wiebelen en doofde het lampje, maar toch nam Hiro nog iets langer de tijd voordat hij naar de pokéball toe durfde te lopen. Yatta! Hij had een magikarp gevangen!

+4 voor je mooie post en geniale vangst!