Met een klap viel de deur achter haar in het slot, ze schrok er een beetje van. Ze haalde eens diep adem en liep toen naar het hekje toe. Haar hand legde ze op het hekje en na enige twijfeling duwde ze het hekje naar voren. Weer liep ze twijfelachtig een paar stappen naar voren, voor een van de lange grasstroken bleef ze staan. Wel... Dit was het dan, nu was het alleen zij en Noxus. Ze stak haar hand tergend langzaam in haar zak en haalde er een pokébal uit. ,,Kom er maar uit.'' Mompelde ze zachtjes, maar ondanks haar zachte stemgeluid begon de knop op de pokébal rood te gloeien en met een rode lichtflits kwam de bulbasaur tevoorschijn. ,,Bulba!'' Het geluidje was schattig. Eventjes glimlachte April maar toen tilde ze haar hoofd op en keek naar de golvende grasvelden, het leken wel vlaggen die heen en weer bewogen. ,,Dit is het dan Noxus, het begin van onze reis.'' Weer maakte Noxus dat schattige geluidje, April keek haar eventjes aan in gedachten verzonken. Ze had graag een Squirtle gehad, ze hield van water, dus ook van waterpokémon. Daarna het liefst een Bulbasaur en daarna pas een Charmander. De Squirtle was al weg dus kreeg ze de Bulbasaur, in het begin was ze eventjes teleurgesteld geweest, maar dat was al snel weg toen ze de Bulbasaur zag.


,,Kom mee Noxus.'' In het begin was ze verbaasd geweest over hoe goed de pokémon luisterde maar nu was ze eraan gewend en kende ze zijn karakter, leergierig, speels, lief, gehoorzaam en soms toch wel een beetje eigenwijs. Nog één keer keek ze achterom. Ze had zich er zo op verheugd, samen met haar eigen pokémon op reis gaan, maar nu het zover was, was ze toch wel erg zenuwachtig en bang om de grote wereld in te trekken zonder haar vertrouwde huisje en haar zorgzame zus. Ze haalde diep adem en zuchtte, toen draaide ze zich om haar twee staarten wapperde achter haar aan toen ze begon te lopen. Ze maakte een heel spoor in het gras, hier en daar sprongen sprietjes in het spoor overeind. Het gras golfde heen en weer net als haar haren dat in twee staarten was gedaan met twee paarse elastiekjes. Hier en daar stond een eenzame boom waarvan de toppen zwaaide en reikte naar de hemel. Alle natuurlijke bewegingen hier gaven je een rustgevend gevoel. Ze vleide zich op de grond en sloot haar ogen eventjes, genietend van het gesuis van de wind en van het geroezemoes van mensen hier en daar. Uiteindelijk sloten haar ogen zich en viel ze in een lichte en onrustige slaap. ,,Ratta.'' Of het nou het geluid van de onbekende pokémon was of het gevoel dat er gevaar dreigde haar wekte was niet duidelijk, maar ze werd wakker. Haar ogen vlogen open, ze sprong overeind en keek naar de paarse muisachtige pokémon voor haar, snel greep ze haar pokédex, het ding begon te praten met een robotachtige stem zonder enkele intonatie. ,,Rattata, paarse muisachtige pokémon. Leeft voornamelijk in het gras.'' Toen hield het op met praten. Oké, dus dit was de eerste pokémon die ze tegen kwam. Ze merkte de dreigende houding al meteen op en hoorde een ander dreigend geluid, haar ogen gleden van de Rattata naar haar eigen Bulbasaur. Toen gebeurde er iets wat haar verraste, de Rattata begon met zijn staart te draaien en te draaien. Ze herkende het ergens als een aanval, ze had er wel eens over gelezen, het verlaagde de verdediging van de tegenstander. Ze had wel eens met haar Bulbasaur geoefend maar dit was andere soep. Dit was een echt gevecht, iets wat ze nog nooit had meegemaakt met haar eigen pokémon. Ooit had ze het wel gezien op TV, eigenlijk best vaak. ,,Oké dan Noxus. We gaan ervoor!'' De Bulbasaur maakte een instemmend geluid na haar aanmoedigende woorden. ,,Bulbasaur! Tackle!'' Riep April , eventjes weergalmde haar woorden en toen waren ze weggestorven. De Bulbasaur rende naar de Rattata toe en knalde tegen hem op. Eventjes maakte de Rattata een vaag geluidje en toen bromde het wat. Door de kracht van de aanval werd het naar achteren geduwd, maar het herstelde snel, dit keer werd April verrast. De Rattata beukte met zijn of haar hele lichaam tegen Noxus op. ,,Noxus!'' Riep April bezorgd toen haar Bulbasaur omviel. Maar Noxus stond alweer op. ,,Noxus, growl!'' Ze had zo lang geoefend tot ze dat woord perfect uitsprak, maar door de zenuwen van haar allereerste gevecht ging het niet goed. Haar Bulbasaur keek haar vragend aan. Uit haar ooghoek zag April vaag iets op Noxus afkomen rennen, met een harde snelheid. ,,NOXUS! KIJK UIT!'' Riep ze uit alle wanhoop. De Bulbasaur draaide zich om en zette zich schrap, het wou nog ontwijken maar het lukte niet, de Rattata struikelde door een gat en botste zachtjes tegen Noxus op. Eventjes stond April als een standbeeld, dat was nog maar net goed gegaan. Ze zuchtte eens en herstelde zich toen. De Rattata was inmiddels overeind gekomen. ,,Noxus nu tackle!'' Riep April uit alle macht, ze stond te trillen op haar benen en haar stem klonk ook trillerig, maar haar Noxus reageerde. Het maakte vaart en rende op de Rattata af, deze sprong weg waardoor Noxus niet de botsing kreeg die hij dacht te krijgen. Hij rende door en botste bijna tegen een boom op. Ze keek wanhopig toe, haar ogen wijd open. Noxus draaide zich om en rende op de Rattata af die nog steeds richting April stond. Het beukte tegen de kont op met belachelijk veel kracht. Toen viel de Rattata op de grond, uitgeschakeld. Haar Noxus rende op April af en viel daar neer op de grond het keek April kalm aan. April viel op haar knieën en begon plots hard te lachen, alle spanning van daarnet waren haar teveel geweest. Ze pakte Noxus op en knuffelde hem eventjes, toen pakte ze de pokébal weer uit haar zak. ,,Noxus.. Kom terug.'' De pokébal begon weer rood te gloeien en daar verdween de Bulbasaur, nu zou het kunnen rusten. Ze moest toegeven dat ze qua gevechten iets heel anders had verwacht.


OOC; Alice of Yume~


Erg leuk! Er had wel een extra enter tussen gemogen. +4

Ze moest maar gaan lopen. Alice was al langere tijd op reis, zonder al te veel problemen. Haar ogen gleden over het landschap heen. Ze was uitgeput, haar voeten voelden pijnlijk aan. Misschien moest ze beginnen met de eerste ruitersles van haar Ponyta, Praisen. Ze pakte een pokébal uit haar tas. "Kom er maar uit." zei ze, en een rode laserstraal kwam uit de bal. Het vormde een paardachtig wezen met manen van vuur. Alice aaide het hoofd van de Ponyta en pakte toen uit haar tas een halster. Praisen wist wat dit betekende en ze bleef netjes staan. Ze had wel zin in een ritje. Ze bleef ook rustig staan toen Alice zo goed mogelijk de halster om probeerde te doen bij Praisen. Toen deze goed vast zat, legde ze haar handen op de rug van Praisen en sprong ze op de rug van de Ponyta. Met beiden geen rijervaring stonden ze daar drie seconden. "Vooruit." zei Alice, en Praisen schoot meteen in een galop. Dit had Alice niet verwacht en ze gilde van schrik. Hierdoor raakte Praisen in paniek en begon nog harder te galopperen. Alice klampte zich vast aan de nek van haar Ponyta om er niet af te vallen. Ze was nog wel rustig genoeg om te bedenken dat ze de manen moest ontwijken voordat haar eigen haar in brand stond. Zo 'subtiel' gingen ze over de Southern Plains. Allerlei kleine pokémon als Rattata en Spearow stoven weg om niet overreden te worden. Praisen die begon minder te paniekeren en ging wat zachter en Alice voelde de wind, nog altijd aanwezig in deze hectische minuten, door haar haren waaien. Eigenlijk was dit best wel fijn. Uiteindelijk stopte Praisen langzaam en toen ze tot stilstand waren gekomen viel Alice van Praisen af. Ze wreef over haar hoofd, mompelend waarom er geen potions bestonden voor mensen. Toen stond ze op en haalde ze de halster weer van Praisen af. "Goed, de rest loop ik wel." zei ze tegen Praisen, terwijl ze haar pokébal pakte en Praisen weer terugdeed in de pokébal. Hmm, ze moest echt eens leren rijden.

Even verderop zag ze een Spearow die van wat gras zat te eten. De Spearow was een van de pokémon die moest vluchten voor het paniekerige duo. Hij begon Alice vierkant uit te lachen. Alice snoof en pakte Praisen's pokébal. "Oh ja? Praisen, kom eruit!" Praisen verscheen en was verbaasd dat ze zo snel weer opgeroepen was. De Spearow stopte met lachen en maakte zich klaar voor een gevecht. Ze had al gevochten tegen haar eigen vader maar dit was haar eerste gevecht tegen een wilde pokémon. "Tackle!" Praisen gehoorzaamde en rende op de Spearow af. De Spearow vloog op en ontweek de aanval. "Draai je om, snel!" riep Alice. Praisen stopte de Tackle maar draaide zich wel om. Spearow deed nu ook Tackle. "Ontwijk!" Praisen ontweek nog maar net. "En nu Ember!" Praisen galoppeerde op de Spearow af die nog bijkwam van de mislukte Tackle. Toen deed ze een nogal sterke Ember, wat de Spearow verraste. Het was een Critical Hit en de Spearow was nu ontzettend zwak. "Maak het af met Tackle!" Praisen rende op de Spearow af en voordat deze iets kon doen was hij uitgeschakeld. Gelukkig was Praisen snel. Het was ook een belachelijk zwakke Spearow maar dat weerhield Alice er niet van om het te vieren dat ze de Spearow had verslagen. Ze rende op Praisen af en knuffelde haar. Praisen glimlachte en hield haar ogen gesloten. "Haha, we zijn de besten!" Ze pakte weer uit haar tas de halster. Nu Praisen minder hyper was geworden kon ze het weer proberen niet? Ze deed de halster weer bij Praisen om en sprong uiteindelijk weer op haar. "Vooruit." zei Alice zo rustig mogelijk en Praisen begon langzaamaan te stappen. Alice haalde opgelucht adem dat deze keer het wel lukte, maar durfde nog niet harder te gaan. Ze hield de teugels stevig vast, alert op onverwachte situaties.

Ze zag iets verderop een meisje staan, die met haar Bulbasaur een Rattata aan het bevechten was. Alice kon niet zien wat er precies gebeurde en haalde haarzelf over Praisen aan te sporen om harder te gaan. Praisen ging iets harder, maar toen ze bij het meisje aankwamen had ze de Bulbasaur al teruggeroepen en was de Rattata uitgeschakeld. "Haai." zei ze op een vrolijke toon tegen het meisje. Ze was misschien één of twee jaar ouder dan zij. Toen realiseerde Alice zich dat ze nog op Praisen zat. Ze stapte van Praisen af, deed het halster weer van Praisen af en aaide haar over haar snoet. "Ik ben Alice en dit is Praisen, we zijn nog maar net begonnen met onze reis en het verzamelen van alle acht de badges. Hoe heten jij en die kleine Bulbasaur?" vertelde ze aan het meisje. Praisen snuffelde even aan de hand van het meisje en keurde haar een soort van goed. Alice kende de Ponyta nog niet zo goed en wist niet de karaktereigenschappen van Praisen goed. Ze wist wel dat de Ponyta het leuk vond om gevechten te doen en soms iets te hyper was. Wat ze nog niet wist van Praisen was dat ze erg beschermend was tegen iedereen die Alice tegenkwam, wat mensen konden zien als 'nieuwsgierigheid'. Dat zou ze misschien later wel merken. En natuurlijk een hoop andere dingen hoorde bij haar karakter, maar ook dat zou ze misschien later wel merken. Alice wachtte op het antwoord van het meisje.

Geniaal xD Ik betwijfel trouwens dat Alice zich zal branden aan Praisens manen, aangezien ze alleen mensen verbranden die ze niet kennen of niet mogen. +4

,Hier pak deze aan, vraag niet hoe ik eraan kom.' En toen was ze weggelopen April fronste haar wenkbrauwen eventjes, wat had haar zus haar ook al weer meegeven? Het moest iets van nut zijn in een situatie als deze, anders was ze er nooit opgekomen. Natuurlijk! Het was de potion, haar zus had heel veel geld bij elkaar gespaard om haar de potion te kunnen geven. April graaide een met bruin papier ingepakt pakketje uit haar tas, eventjes bekeek ze het nauwgezet. Nu pas zag ze het briefje dat erop geplakt was. Ze pakte het van het pakketje af en las het in haar hoofd op. Lieve April. Eventjes glimlachte ze, maar ze las gauw weer verder. Dit pakketje bevat één potion, gebruik het alsjeblieft alleen wanneer je pokémon sterk is afgezwakt en wanneer er geen pokécenter dicht in de buurt is. Groetjes, August. Ze vouwde het briefje weer dubbel en stopte het weg, dit keer in haar binnenzak. Ze was iets vergeten mee te nemen waarmee ze haar zus kon herinneren, dit was het perfecte voorwerp. Natuurlijk zou ze soms nog wel op bezoek gaan, maar hoe vaak zou dat zijn? Eens in de vier maanden? Langer? Wist zij veel. Voorzichtig trok ze het bruine papiertje van de potion af. Ze borg het papiertje weg in haar tas, dat zou ze later wel weggooien. Ergens waar een prullenbak of iets was. De potion was een paarsig drankje, er stond nog iets op gekalkt met dikke zwarte stift. Voor 20 HP herstel. April glimlachte eventjes handig om te weten. Ze riep haar Bulbasaur terug, deze verscheen met en rode lichtflits. Ze draaide de kurk van het glazen flesje af en schonk Noxus de inhoud. Hij knapte er meteen van op, maakte eventjes een vrolijk geluidje en rende toen om haar heen. April glimlachte eventjes. Ze ging op de grond in de kleermakerszit zitten, rustig achterover geleund en keek wat rond, naar alle mensen die langs liepen. Trainers die met hun pokémon tegen wilde pokémon vochten. Het zag er best grappig uit, maar vooral heel erg mooi. Hier en daar vloog een pokémon op de lucht. Heel zelden zag ze er vaagjes iemand opzitten. Het leek haar toch raar, om op zo'n pokémon te vliegen, of aan zijn of haar poot te hangen.


,,Bulba!'' Uitdagend keek Noxus haar aan. Lachend kwam April half overeind, ze legde haar rugzak op de grond. Ze keek Noxus weer aan. Toen schoot ze naar voren, maar Noxus was haar te snel af, vliegensvlug begon hij rondjes om haar heen te rennen, April werd er haast duizelig van. Soms schoot ze naar voren in een mislukte poging Noxus te vangen. Hij rende steeds maar weer van hem weg, ze kroop achter hem aan, zichzelf kapot lachend, ze kreeg er haast buikpijn van. ,,Noxus! Kom toch hierheen!'' Riep ze lachend. ,,Bulba, bulba!'' Het klonk uitdagend en licht pesterig, natuurlijk was de pokémon sneller dan haar. Uiteindelijk na het zoveelste rondje viel ze lachend op de grond naast haar rugzak. Ze voelde een snuit tegen haar wang, eventjes lach ze doodstil op de grond, toen grepen haar handen naar links, naar Noxus. ,,En nu heb ik je!'' Zei ze triomfantelijk. Ze pakte zijn pokébal weer en riep hem terug. Door het lange gras was waarschijnlijk het enige wat zichtbaar was geweest vaag bewegend gras. Zij en Noxus waren amper zichtbaar hier in dit hoge gras.


"Haai." De vrolijke stem wekte haar uit haar gedachte. Haar ogen vlogen open en het eerste waar ze naar keek, waren de vurige benen van een Ponyta. April haar ogen gleden omhoog en ze keek in de donkergroene ogen van een jong meisje met blond haar dat in twee staartjes was gewikkeld. Haar outfit deed April sterk denken aan schooluniformen. April stond op, veegde haar broek schoon en stak haar hand uit nadat het meisje zich had voorgesteld. ,,Hai, ik ben April en mijn Bulbasaur heet Noxus.'' Nu ze het meisje pas goed kon bekijken, ze was immers van haar ponyta afgestapt, bleek het maar dat het meisje bijzonder klein was. April voelde een snuit aan haar hand snuffelen, voorzichtig stak ze haar hand uit en aaide de ponyta over zijn hoofd. Toen keek ze het meisje weer aan. Ze griste de pokébal alweer uit haar zak en riep Nozus eruit. Eens zien hoe hij op de Ponyta zou reageren. Noxus leek in het begin een beetje bang en aarzelend stond hij vlak naast April, maar toen kreeg hij zijn moet terug. Hij maakte eventjes zijn befaamde Bulbasaur geluidje en rende toen op Praisen af. Snuffelfde aan haar borst en maakte toen nog een 'bulba' geluidje. Noxus kwam maar tot de borst van Praisen en tot de benen van April. ,,Ik ben ook de acht badges aan het verzamelen, maar heb er nog geen een. Is de Ponyta jou eerste pokémon?'' Vroeg April nieuwschierig.

+3

,,Hai, ik ben April en mijn Bulbasaur heet Noxus.'' Het meisje haalde uit haar zak een pokébal en opende die, zodat er een Bulbasaur uitkwam. Dat was dus Noxus. Praisen keek verbaasd naar de Bulbasaur die voor haar was verschenen. Eerst leek hij bang maar toen begon hij aan haar te snuffelen. Praisen liet het allemaal maar toe met het idee dat Alice het goed vond. ,,Ik ben ook de acht badges aan het verzamelen, maar heb er nog geen een. Is de Ponyta jou eerste pokémon?'' "Ja, dat klopt." antwoordde Alice. "Wacht, we hebben beiden nog geen badges, dus dan zijn we beiden op hetzelfde niveau niet? Zullen we anders een gevecht houden tussen mijn Ponyta en jouw Bulbasaur?" Alice wist dat Praisen in het voordeel zou zijn doordat grasaanvallen niet veel effect op haar hadden, maar de vuuraanvallen van haar wel op de Bulbasaur, maar ze wist ook dat een gevecht in de meest vreemde gaten kon belanden. Wat was dat nou weer voor uitspraak? Bovendien waren beide pokémon op dit level nog niet gespecialiseerd in gras- en vuuraanvallen. Praisen kende alleen Ember en dat beheerste ze nog niet perfect, waarschijnlijk had Noxus Razor Leaf geleerd of iets anders dat een grasaanval is. Ze had niet zoveel verstand van Bulbasaur. Praisen hief haar hoofd weer en kneep haar ogen dicht voor de schijnende zon. Het was best warm vandaag. Dat was ook niet gek in de zomer. Alice frutselde aan haar blonde staartjes zodat ze uiteindelijk de twee roze lintjes eruit kreeg. Haar lange haar viel naar achteren en ze woelde even met haar handen door haar haar om het er een beetje normaal uit te laten zien. Dat voelde beter. Ze was net begonnen met haar reis om alle badges te winnen, ze had nog maar één echt gevecht gehad en een normaal gevecht tegen een pokémon. Zou ze eerst een tweede pokémon moeten vangen? Een pokémon zoals een Pidgey of een Rattata zou voor de eerste stappen wel voldoen niet? Of zou ze zich moeten focussen op het trainen van Praisen? Ze dacht het laatste, totdat ze sterk genoeg was een tweede pokémon te vangen. Dat zou niet al te lang moeten duren. Maar toch, als ze een tweede pokémon aan haar team zou willen voegen, zou dat geen pokémon moeten zijn, maar een echte vriend. Geen mensenvriend maar een vriendpokémon. Pokémonvriend. Wacht, watte? Ze richtte zich weer tot April, maar keek al snel weer om zich heen. De Southern Plains waren groot, het zou een prachtige plek zijn om een gevecht te houden. Nou maar hopen dat ze accepteerde. Of zou het voor haar te riskant zijn? Te snel? Het kon beiden alleen maar goed doen als het voor de lol was. Het was perfect om tactieken te bedenken. Dat herinnerde haar aan een pokémon show waar ze ooit naar keek. De beste tactieken werden verzonnen tijdens gevechten. Zelfs al werd dat gevecht verloren. Ze wist haar kans van winnen niet tegen April, maar dat was juist de verrassing, toch?

[OOC: korte post, moet eten en anders kwam het er nooit op]

+2