Mwuhahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha! Luid lachend stapte Kenji de Gym van Cerulean City uit. Zijn ietwat maniakale lach galmde door de straten en zouden vast een heleboel mensen vreemd doen opkijken. Hem boeide het echter niet zo veel, hij had zijn tweede badge gewonnen! Nog beter zelfs, hij had zijn moeder een lesje geleerd! Ha! Hij was geweldig! Zijn missie was voltooid! Goed, en nu? Zijn doel was altijd geweest om zijn moeder te verslaan en nu hij dat eindelijk had gedaan, wat moest hij dan nu doen? 'Gefeliciteerd Kenji!' De blauwharige jongen draaide zich om en keek in de gezichten van Karin, Sora en Kasumi. De meiden waren hem blijkbaar naar buiten gevolgd zonder dat hij het had gemerkt. Tja, hij was ook zo druk bezig geweest met triomfantelijk lachen en trots zijn op zijn overwinning, dat hij verder geen aandacht meer had besteed aan de rest van zijn omgeving. 'Ja bedankt,' grijnsde hij en hij richtte zijn ogen op Karin. 'Nu jij nog hè.' Dat laatste zei hij met een plagerige ondertoon. Een grinnik ontsnapte uit zijn mond. 'Ik ga alleen niet blijven om te kijken of het je lukt of niet.' In zijn hoofd had zich een nieuw idee ontwikkeld. Hij zou alle andere badges ook gaan verzamelen en dan mee gaan doen aan de Pokémonleague. Hij zou de beste trainer ooit worden! 'Ik ga naar Vermillion City om Mitsu uit te dagen. Aangezien jullie alle drie nog hier moeten zijn voor jullie eigen dingen, scheiden hier onze wegen.' Kenji wist niet of hij het nou erg vond of niet dat hij over een paar minuten niet meer met Sora en Karin zat opgescheept, maar Céline vond het overduidelijk geen leuk idee dat ze Arash, Spring en Sun moest gaan missen. De Jolteon verviel in haar aanstellersmodus en rende op de drie Pokémon af om emotioneel afscheid te nemen. 'Céline, stel je aan. Je ziet ze heus nog wel een keer weer.' Kenji ging er namelijk van uit dat hij Karin wel weer eens tegen het lijf zou lopen in de Gym of desnoods tijdens de league, maar Sora wist hij niet zeker.

Waarom gingen ze nu al weg? Waarom kon Kenji niet wachten tot Sora en Karin ook klaar waren? Met tranen in haar ogen stond Céline tegenover Arash, Spring en Sun. 'Ik ga jullie missen,' sprak ze terwijl er een traan over haar wang rolde. 'Het was altijd zo gezellig.' Ze glimlachte en haar ogen gleden over de Growlithe, Bulbasaur en Pikachu. 'Succes met de Gym en de contest. Jullie kunnen het!' Ze grijnsde. 'Hopelijk zie ik jullie snel weer.' Ze gaf alle drie de pokémon een kopje, glimlachte nog even naar Shui, de Squirtle van Kasumi die ze nu net had ontmoet, en liep toen terug naar Kenji. Haar trainer zat gehurkt bij zijn rugtas en was blijkbaar op zoek naar iets. Nieuwsgierig kwam ze erbij staan en drukte haar neus bijna in de rugtas om te zien wat hij nou zocht. Kenji duwde haar neus aan de kant onder het mom van 'Ja, zo zie ik helemaal niks hè,' en haalde toen een bekend uitziende doos tevoorschijn. Nieuwsgierig volgde de Jolteon haar trainer terwijl deze opstond en zicht tot Sora en Karin wendde. Wat was hij van plan?

Kenji had al een tijdje met het idee rondgelopen om de twee andere evolutiestenen die hij had weg te doen. De watersteen had hij in eerste instantie weg willen gooien, maar dit had hij toch maar niet gedaan, toen het idee van de waarde van die steen bij hem op kwam. Hij zou vast een heleboel geld kunnen vangen als hij die stenen zou verkopen. In de tussentijd was echter een ander idee bij hem opgekomen. Een vrij sociaal idee. Een bijzonder idee dus in het geval van Kenji. Met het doosje waar nog een vuur- en watersteen in zat in zijn handen, liep hij naar Karin en Sora toe. Hij opende het doosje, pakte de vuursteen eruit en keek toen naar Karin. 'Hier,' sprak hij, waarna hij de steen naar haar toe stak, 'Ik denk dat jij hier meer aan hebt dan ik. Misschien kun je hem voor Arash gebruiken.' Hij knikte naar de kleine Growlithe naast het meisje. Vervolgens wendde hij zich tot Sora. Hij pakte de watersteen en reikte deze haar aan. 'Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar vast meer dan ik.' Misschien had hij de watersteen beter aan Kasumi kunnen geven, aangezien zij een waterpokémon had, maar hij vond dat hij hem beter aan Sora kon geven. Wie weet had het meisje er een keer wat aan. De doos deed hij weer terug in zijn tas, die zou hij vast nog wel eens kunnen gebruiken. Hij hees zijn tas over zijn schouder, stak zijn handen in zijn zakken en keek naar de drie meiden. 'Nou, tot ziens dan maar. Succes enzo, ik hoor wel hoe het allemaal is afgelopen.' Hij glimlachte, draaide zich om en zwaaide nog even naar de meiden terwijl hij weg liep. Céline trippelde naast hem en wierp af en toe nog een blik achterom. 'Maak je geen zorgen meid, we komen ze vast nog wel eens tegen, en misschien wel sneller dan je denkt.'
'Jol!' reageerde de Pokémon vrolijk en huppelde met hem mee. Kenji grijnsde en keek naar voren door de lange straat en verder. Tijd om weer alleen te reizen. Vermillion City, here we come!

OOC: Godmode met toestemming!

+3

Met ingehouden adem had Karin het gevecht gevolgd. Daarbij had ze niet alleen zitten kijken, het rozeharige meisje had als een bezetene zitten schrijven. Sora had haar wat vreemd aangekeken toen ze haar pen en kladblok tevoorschijn had gehaald, maar voor een tacticus als Karin was dit een uitgelezen kans om haar toekomstige tegenstander te bestuderen. Halverwege het gevecht had ze de volgende aantekeningen:
1 = Dewgong. Ijs. Voordeel in het water (snelheid).
- Watergun
- Horn Attack
- Bodyslam
- Icebeam
Karin was zwaar onder de indruk geweest van Kenji’s tactiek. Het effect van Whirlwind op het water was magnifiek geweest, die jongen had coördinator moeten worden! Wacht, nee, dat was te sterk uitgedrukt. Maar toch was het een mooie combinatie. Het meisje beet op de bovenkant van haar pen en staarde naar haar lijstje. Dewgong was snel en zowel gevaarlijk op afstand als van dichtbij. Arash zou geen schijn van kans maken. Ithai misschien dankzij zijn Shock Wave, maar zodra de Nidorino in het water zou liggen zou hij hoogstwaarschijnlijk zinken. Dan bleef alleen Kaede over, Vulcan had immers al bewezen dat een vogelpokémon geen slechte keus was tegen Dewgong. Maar ze moest wel iets verzinnen tegen die Icebeam.

Ondertussen hadden Kenji en Cynthia het gevecht voortgezet. Snel begon Karin weer te schrijven.
2 = Vapereon. Water. !! Zuurschild !!
- Aurorabeam
- Watergun
- Iron Tail
Hmm, dus ook gevaarlijk van veraf en dichtbij. Dat Zuurschild kon nog wel eens een probleem worden. Céline was overduidelijk in het voordeel geweest, maar zij was dan ook een elektrisch type. Ithai kon wel een elektrische aanval, maar was een Poison pokémon. Karin wreef even over haar voorhoofd. Hier moest ze even over nadenken. Ze werd echter afgeleid toen Céline’s aanval de hele Gym verlichtte. Ze hoorde Kasumi naar ademhappen bij het zien van zoveel elektriciteit. Hoewel Karin het idee had dat het al afgelopen was voor Alex liet Kenji zijn Jolteon nog twee aanvallen uitvoeren. De Vaporeon was uitgeschakeld en Kenji won zijn tweede badge. Tevreden deed Karin haar kladblok dicht. Kenji had zijn badge, zij had haar informatie. Mooier kon toch niet? Het meisje wist zeker dat ze binnenkort ook een Cascade badge in haar bezit zou hebben.

De meisjes volgden Kenji naar buiten, terwijl de jongen verontrustend lang en enigszins maniakaal aan het lachen was. Karin keek Sora even met opgetrokken wenkbrauwen aan. Was hij nou doorgeslagen? Ach ja. “Gefeliciteerd Kenji!” zei Karin opgetogen. De jongen draaide zich om en grijnsde. “Ja bedankt. Nu jij nog hè.” Karins gezicht betrok even en ze keek hem zuur aan. Toen klaarde haar gezicht op. “Dankzij jou zal dat niet lang meer duren,” grijnsde ze, terwijl ze haar kladblok even omhoog hield. “Ik ga alleen niet blijven om te kijken of het je lukt of niet.” Verbaasd keek het meisje Kenji aan. “Niet?” ontsnapte er uit haar mond, waardoor ze zich meteen een beetje dom voelde. Hoewel Kenji eerst eigenlijk niet met hun samen had willen reizen, had Karin eigenlijk een beetje het gevoel gekregen dat ze een groep waren. De blauwharige jongen dacht er klaarblijkelijk anders over. “Ik ga naar Vermillion City om Mitsu uit te dagen. Aangezien jullie alle drie nog hier moeten zijn voor jullie eigen dingen, scheiden hier onze wegen.” Karin glimlachte zwakjes en knikte. “Okee dan, als je niet op ons wil wachten..” Haar donkere ogen gleden naar Arash. De Growlithe had zijn oren naar beneden hangen en keek haar wat bedroefd aan. Ja, ik vind het ook niet leuk dat ze weggaan. dacht het meisje, terwijl ze naar Kenji en Céline keken. Tot haar genoegen was de Jolteon het helemaal niet met Kenji eens en rende ze op Arash en de anderen af om enigszins emotioneel afscheid te nemen.

Arash’ blik ontmoete die van Karin en hij wist dat zijn bazin er hetzelfde over dacht. Wat vreselijk jammer om hun vrienden te zien gaan! Arash was snel op mensen gesteld en hoewel Kenji maar een paar keer de moeite had genomen om hem een aai over zijn kop te geven, toch zag hij de blauwharige jongen als deel van zijn roedel. “Ik ga jullie missen,” sprak Céline en hij zag een traan over haar wang rollen. Arash liet zijn oren nog lager hangen. “Niet huilen Céline,” zei hij zachtjes, terwijl hij met zijn snuit tegen haar wang duwde. “Het was altijd zo gezellig.” Arash knikte. “Inderdaad. We zien elkaar vast gauw weer,” sprak hij vol vertrouwen. Karin zou immers ook haar weg vervolgen om de andere Gyms te verslaan. “Dag Céline, veel geluk!” De Jolteon draaide zich om en draafde terug naar Kenji. Arash zuchtte en plantte zijn achterwerk op de grond. Tsjonge, wat ging hij die hypere stekelbal missen.

Karin keek neergeslagen naar het groepje Pokémon. Wat was het eigenlijk gemeen van Kenji dat hij er geen rekening mee hield was Céline wilde.Plotseling stond de jongen weer voor haar neus. In zijn handen hield hij het doosje van zijn evolutieset. “Hier,” zei Kenji, terwijl hij de Vuursteen naar haar toereikte, “'Ik denk dat jij hier meer aan hebt dan ik. Misschien kun je hem voor Arash gebruiken.” Karin bewoog enigszins sprakeloos haar kaak op en neer. Kon ze dat zomaar aannemen? Naja, een cadeautje van Kenji was hoogst ongebruikelijk, dus ze ging maar niet klagen. Haast eerbiedig nam ze de evolutiesteen van hem aan. Het oppervlak voelde warm aan op haar huid. Met glimmende ogen keek ze naar Arash. Zijn ogen keken enigszins angstig, dus schudde het meisje haar hoofd. “Alles op zijn tijd, jongen.” Gerustgesteld begon de Growlithe te kwispelen. Karin zou hem pas laten evolueren wanneer hij daar zelf klaar voor was. Ondertussen had Kenji de Watersteen aan Sora gegeven. “Dankjewel,” zei Karin oprecht. Het was een groot cadeau en ze was er heel erg blij mee. Kenji pakte zijn tas en zwaaide die over zijn schouder. “Nou, tot ziens dan maar. Succes enzo, ik hoor wel hoe het allemaal is afgelopen.” Karin stak haar hand op als groet. “Dag Kenji. Veel succes in Vermillion!” Het meisje zwaaide hem uit en keerde zich toen tot Sora. “Wat gaan wij doen? De contest is over een paar dagen en ik kom sowieso kijken,” grijnsde Karin. “Ik denk dat ik tot die tijd ga trainen, dankzij Kenji weet ik waar ik op moet letten.” Tevreden klopte ze op haar kladblok. Kaede had nog een hoop training voor de boeg.

OOC: Godmodes met toestemming!

Wat slim van Karin! Daar had ik zelf helemaal niet aan gedacht, aantekeningen maken. +4!

Sora had met grote ogen naar het hele gevecht tussen Kenji en Cynthia, die dus verrassend genoeg zijn moeder bleek te zijn, gekeken. Natuurlijk had ze wel eens vaker een gevecht tussen twee trainers gezien (Karin en Kenji), maar dat viel in het niet bij het zien van een echt Gymgevecht. Het ging er veel harder, veel spannender en veel heftiger aan toe dan wanneer twee trainers "vredelievend" met elkaar streden. Een rilling trok door het meisje heen. Wat was zij blij dat ze ervoor had gekozen om Coördinator te worden en geen trainer. Ze moest er niet aan denken om tegen Cynthia te moeten vechten, ook al had ze dan drie pokémon in haar bezig die qua type sterk in het voordeel waren tegen de leider van de Watergym. Kenji had Céline duidelijk goed getraind, want de Jolteon gaf een verpletterende show. Met veel flitsen en vonken wist Céline uiteindelijk Alex, de Vaporeon van Cynthia, uit te schakelen en zo zijn tweede badge te bemachtigen. Sora klapte luid toen Kenji zijn badge kreeg van zijn moeder en glimlachte even toen de jongen Karin uitdaagde om hetzelfde te doen. Sora keek naar haar vriendin en zag dat zij aantekeningen had gemaakt tijdens het gevecht. Wat slim van haar! Daar had Sora nou nooit zelf aan gedacht.

Niet veel later liep het viertal de Gym uit; Kenji voorop terwijl hij zijn welbekende, gestoorde lach uitstootte, met daarachter de drie meiden die naar zijn Gymgevecht hadden zitten kijken. Buiten was het heerlijk weer en Sora liet even haar blik over de omgeving glijden toen Kenji zich opeens naar hen omdraaide en begon te praten. Sora feliciteerde de jongen met zijn overwinning, net als Karin, maar ze kon het niet laten toch een klein beetje teleurgesteld te zijn toen ze hoorde dat Kenji niet ging wachten tot zij allemaal hun eigen gevecht hadden gehad. De teleurstelling was echter maar heel klein, want zo erg was Sora nou ook weer niet gehecht aan de jongen. Céline, zijn Jolteon, zou ze echter wel gaan missen en zij was duidelijk niet de enige. De Jolteon begon met een scène en rende naar de andere pokémon toe om gedag te zeggen. Sora keek toe hoe Sun en Spring naar de Jolteon toe liepen, ze nam aan dat zij ook gedag gingen zeggen.

Sun zat, zoals gewoonlijk, op de schouder van Sora terwijl ze het grote gebouw verlieten. Ze had zojuist naar een groot spektakel zitten kijken, eentje waar ze zwaar onder de indruk van was geraakt. Zou zij ooit in zo'n spannend gevecht terecht komen? De Pikachu wist het niet, maar kreeg ook niet de tijd om daar verder over na te denken, want buiten werd haar aandacht naar Céline en haar trainer getrokken. De twee gingen weg! Nee! Dat was niet leuk! Sun sprong van de schouder van Sora af toen de Jolteon naar voren kwam om afscheid te nemen. Ook Spring liep met haar mee. Céline moest een beetje huilen toen ze gedag kwam zeggen en ook Sun moest haar best doen om geen water uit haar ogen tevoorschijn te toveren. 'Doei Céline, we zullen je missen.' Sun stapte naar voren en gaf de Jolteon een knuffel. Spring veegde met haar roede de tranen van Céline weg. 'Het komt wel goed meid. We zien elkaar snel weer.' Sun glimlachte en stak haar duim op. 'Zo is het maar net.'

Sora glimlachte bij het zijn van het schattige, doch zielige afscheid tussen de vier pokémon. In korte tijd hadden ze een aardige band met elkaar opgebouwd en het was best zielig om te zien hoe erg ze dit afscheid vonden, ook al was het maar voor even. Maar ja, je wist maar nooit. Sora had er geen idee van hoe lang het zou duren voordat ze Kenji weer eens tegen het lijf zou lopen. Misschien zag ze de jongen wel nooit meer terug! Nee, dat kon ze zich niet voorstellen. Zo gemakkelijk kwam je vast niet van Kenji af. De jongen nam afscheid en vertrok, maar kwam al snel weer terug. Zie je wel, zo gemakkelijk verdween Kenji niet uit je leven. De jongen was echter alleen maar terug gegeven om Karin en haar een cadeautje te geven. Verbluft keek Sora naar de Watersteen die de jongen haar gaf. Wauw, een evolutiesteen! Geïntrigeerd keek ze naar de steen in haar hand. Ze had nog nooit een evolutiesteen van zo dichtbij gezien, laat staan aangeraakt! 'Dankje,' glimlachte ze oprecht. Kenji mocht dan wel vervelend zijn, maar dit was best lief van hem. Ze stopte de steen zorgvuldig in haar tas. Voorlopig had ze er nog niks aan, maar je wist maar nooit.

Na deze korte daad van aardigheid vertrok de jongen. Sora zwaaide hem, samen met Karin en Kasumi, uit. Vervolgens keek ze naar de rozeharige naast haar. 'Wat gaan wij doen?' Dat vond Sora een goeie vraag. Trainen, zoals Karin al voorstelde waarschijnlijk. Sora grijnsde toen ze hoorde dat Karin in ieder geval wél bleef om naar haar wedstrijd te kijken. 'Dankje Karin, dat vind ik lief van je.' Een echte vriendin, wat fijn! 'Ik denk dat ik zelf ook maar ga trainen. Ik moet me echt nog veel beter gaan voorbereiden op de Contest.' Haar ogen gleden naar Kasumi, het nichtje van Kenji en Cynthia. 'Volgens mij heb ik mij nog niet fatsoenlijk voorgesteld,' sprak ze terwijl ze haar hand uitstak naar het blauwharige meisje. 'Hoi, ik ben Sora, Coördinator. Wie ben jij?'

OOC: Godmode met toestemming!

+3