Emergency

Onderwerp: Emergency za okt 08, 2011 10:58 pm

De schuifdeuren gingen open en twee trainers strompelen het Pokémon Center binnen. Mamoru zuchtte duidelijk hoorbaar. Het duurde iets langer dan hij had gedacht om in Cerulean City te komen maar uiteindelijk waren ze daar dan toch aangekomen. Ondanks dat Mamoru de weg goed wist waren ze toch nog een beetje verdwaald. Ook had Mitsu meer last van haar enkel gekregen waardoor Cuerno haar had moeten dragen. Voor de Rhydon was dit geen probleem. Hij voelde het extra gewicht niet een. Helaas voor Mitsu had ze het laatste stuk zelf moeten lopen omdat hij Cuerno niet door Cerulean kon laten lopen. Mamoru wist uit ervaring dat veel mensen schrokken van de gepantserde neushoorn. In ieder geval waren ze nu veilig aangekomen.

Zo snel als zijn benen het toestonden liep Mamoru naar de balie waar Zuster Joy stond. "Gaat alles wel goed met je been?" Vroeg ze geschokt toen hij kwam aanstrompelen. "Maak je maar geen zorgen." Zei Mamoru en glimlachte vriendelijk. "Ik ben al een paar jaar mank aan dat been, maar daar heb ik niet zo veel last meer van. Zij, daar in tegen, is door haar enkel gegaan in Mount Moon en heeft wel dringend hulp nodig." Legde hij uit en wees naar Mitsu die achter hem stond. Zuster Joy knikte. Daarna liep Mamoru weer terug naar Mitsu. "Ik heb ze alvast geïnformeerd over je enkel." Begon hij. "Helaas kan ik niet blijven. Ik ben al veel langer van de Gym weg dan de bedoeling was. Hopelijk ben ik in de tussentijd geen eventuele uitdagers misgelopen, maar dat risico loop je altijd als je niet bij de Gym bent." Legde hij uit. "Hopelijk zien we elkaar snel weer en je kunt me natuurlijk altijd komen opzoeken in Viridian City als je wil. Bedankt voor het helpen zoeken naar de Moon Stone en tot de volgende keer." Mamoru nam afscheid van Mitsu en Hikari en strompelde door de schuifdeuren weer naar buiten. Hij had nog een flinke reis voor de boeg. Het was best nog best ver van Cerulean naar Viridian en hij wilde zo snel mogelijk weer thuis zijn. "Hopelijk geneest Mitsu goed en zie ik haar de volgende keer onder betere omstandigheden." dacht Mamoru en verliet daarmee Cerulean City.

Pedro, vergeet de vermelding voor godmode met toestemming niet! +2.

Onderwerp: Re: Emergency za okt 08, 2011 11:48 pm

Mitsu zocht het dichtsbijzijnde bankje op in het PokéCenter en plofte er opgelucht in. Hikari sprong naast haar op de bank, terwijl ze een oogje hield op Mamoru, die de zuster informeerde over het probleem. Even later kwam hij naar hen toegelopen. "Ik heb ze alvast geïnformeerd over je enkel. Helaas kan ik niet blijven. Ik ben al veel langer van de Gym weg dan de bedoeling was. Hopelijk ben ik in de tussentijd geen eventuele uitdagers misgelopen, maar dat risico loop je altijd als je niet bij de Gym bent," begon hij, toen hij bij ze stond. Mitsu kwam met moeite weer recht. "Hopelijk zien we elkaar snel weer en je kunt me natuurlijk altijd komen opzoeken in Viridian City als je wil. Bedankt voor het helpen zoeken naar de Moon Stone en tot de volgende keer," vervolgde hij. Ze knikte, bedankte hem nogmaals voor zijn hulp, die vele malen meer betekende dan haar hulp, en nam toen ook afscheid van hem. Hikari deed dat op haar eigen manier. Toen de jongen uit haar zicht was, zakte ze weer in elkaar op de bank, uitgeput van de 'lange' reis. Ze had echter niet lang de kans om te zitten, aangezien zuster Joy al naar haar kwam gelopen, samen met een Chansey en een verbanddoos.

''Zit het niet te strak?'' vroeg de zuster beleefd aan het meisje, die nu probeerde te staan op beide benen. ''Nee hoor, het zit prima. Bedankt zuster Joy,'' antwoordde Mitsu en schonk de zuster een glimlach. Deze knikte opgelucht en liep tevreden weg. ''Ik voel me meteen een stuk beter,'' sprak ze tegen Hikari, die haar vanaf de bank bekeek. ''Pikapi!'' riep de Pikachu vrolijk naar haar. Voor de zoveelste keer ging Mitsu zitten op de zachte, beklede bank en zuchtte. Ze was echt uitgeput. Maarja, dat was ergens ook wel logisch. Hoe vaak had ze vandaag wel niet op topsnelheid gerend? En dan kwam daar ook nog bovenop dat ze twee keer een aanval kreeg en nog eens van een klif was gevallen. Ze mocht van geluk spreken dat alleen haar enkel verwond was, het had nog vele malen erger kunnen zijn. Het meisje keek toen grijnzend naar het gele wezentje, dat zich op haar schoot had opgekruld. Hikari was vast ook uitgeput. Niet alleen zij, maar ook haar pokémon hadden de problemen van haar meegemaakt, met name Hikari. Deze verdiende haar rust. Voorzichtig legde ze haar hand op het wezentje en aaide langzaam over de zachte vacht heen. De Pikachu 'schrok' even bij het voelen van haar hand, maar ze was blijkbaar al in een diepe slaap terecht gekomen, en dat terwijl ze nog maar net op haar schoot lag. Een grinnik ontsnapte uit Mitsu's keel, voordat ze wat naar achter leunde en haar hoofd op de leuning van de bank legde. Vervolgens sloot ze haar ogen, maar was nog bewust van haar omgeving. Alhoewel, als ze lang zo bleef zitten, zou ze vast net zoals Hikari eindigen..

Onderwerp: Re: Emergency zo okt 09, 2011 8:56 pm

'Dank je Denise,' glimlachte Cynthia zodra ze aan land waren gekomen in Fuchia City. Ze klopte de Lapras op haar hoofd, waarna de pokémon in een rode flits verdween in haar pokéball. Zo, en dan was het nu tijd om terug te gaan naar Cerulean, om daar Alex en Shelby naar het pokémoncenter te brengen en om te controleren of er niet stiekem uitdagers voor de deur stonden. Terwijl Cynthia naar haar auto liep, welke ze vlakbij het strand had geparkeerd, kwam haar Vaporeon tevoorschijn uit zijn pokéball. 'Alex, waarom blijf je niet zitten?' vroeg Cynthia met een strenge blik op haar pokémon. Hij was vast uitgeput na het gevecht met Shellder, maar blijkbaar trok de pokémon zich daar niets van aan. Koppig sprong de Vaporeon op de bijrijdersstoel zodra Cynthia de auto opende. 'Nou, dan moet je het ook zelf weten,' sprak Cynthia, maar ze moest er toch wel een beetje om lachen.

Met de Vaporeon naast zich in de auto reed Cynthia weer terug naar Cerulean City. Daar aangekomen parkeerde ze haar auto bij haar huis, naast de Cerulean Gym, en stapte ze uit. Alex sprong behendig uit de auto en Cynthia wierp even een kritische blik op de Vaporeon. Ze moest toch maar even langs het pokémoncenter. Met haar Vaporeon aan haar zijde liep ze naar het center. Ze had geen zin om er met de auto heen te rijden, dat vond ze enorm lui. Alex liep rustig met haar mee en keek intussen om zich heen. Toen ze vlakbij het pokémoncenter was, kwam er net iemand naar buiten. Ze meende hem te herkennen als één van de gymleiders hier in Kanto. 'Hoi Mamuro!' riep ze naar de man, maar ze wist niet zeker of hij haar wel hoorde. De glazen schuifdeuren schoven open zodra ze dichtbij was en de vrouw stapte naar binnen. Haar ogen gleden door het center, welke aardig leeg was. Haar blik viel op een jonge vrouw, of was het een meisje? Ze zat op één van de banken met haar enkel in het verband en een Pikachu op haar schoot. Even bleef Cynthia staan kijken en toen herkende ze de vrouw. Het was de gymleider van de Elektrische gym in Vermillion City. Wat deed zij nou hier? En met haar enkel in het verband?

Cynthia liep naar de jonge vrouw toe met Alex op haar hielen. Mitsu leek al bijna te slapen en dus sprak Cynthia wat voorzichtig, om haar vooral niet te laten schrikken. 'Mitsu?' vroeg ze, waarna ze een blik wierp op diens enkel. 'Wat is er met je enkel gebeurd?'

OOC: Tja, ik ben er maar even van uit gegaan dat alle gymleiders elkaar onderling kennen van vergaderingen enzo :E

Onderwerp: Re: Emergency ma okt 10, 2011 5:40 pm

Ondanks dat ze verzonken was in gedachte, merkte Mitsu op dat haar ademhaling gelijk liep met die van haar Pikachu. De energie om erom te grinniken had ze echter niet, dus bleef ze stil zitten. Eenmaal haar concentratie weer op haar gedachte, kon ze het niet helpen om aan haar broer te denken. Hoe zou het eigenlijk met hem gaan? Ze had hem al een halfjaar niet meer gezien. Dat voelde best lang, vooral als je eigenlijk elke dag met hem door had gebracht. Misschien moest ze hem maar eens een brief schrijven, ofzo. Iets van zich laten horen. Zou hij ook aan haar denken op zijn reis? Hoe het eraan toe ging in de gym. Hoe het met hun vader ging, die met pensioen ging. Hoe hun moeder het maakte nu haar man de hele dag thuis was. Ze wilde zuchten, maar liet het uiteindelijk achterwege. Ze wilde niet de aandachtig trekken, terwijl ze er zo bijzat.

'Mitsu?' Verbaasd opende ze langzaam haar ogen en kwam weer wat recht, proberend Hikari niet te storen in haar slaap. Toen ze eenmaal had bevestigd dat ze het niet zomaar gehoord leek te hebben, verscheen er een glimlach op haar gezicht. Ze had de vrouw die voor haar stond maar één of twee keer gezien, maar ze herkende haar wel. Het was Cynthia, gymleader van Cerulean City. ''Zo heet ik,'' sprak Mitsu uiteindelijk. 'Wat is er met je enkel gebeurd?' Ze volgde Cynthia's blik naar haar verbonden enkel en toverde een schaapachtig grijnsje op haar gezicht. ''Ik viel van een klif in Mount Moon. Mamoru heeft me gered,'' antwoordde ze. Het klonk misschien heel vaag, maar zou Cynthia wel het hele verhaal willen weten? Het was nogal lang en moeilijk uit te leggen. Natuurlijk zou ze het kunnen inkorten.. ''Ik werd achterna gezeten door een groepje pokémon die daar leefden, en ik zag geen hand voor ogen,'' voegde ze er uiteindelijk aan toe, zodat Cynthia een beter beeld kon krijgen van de situatie. Niet dat het zoveel beter was. Mitsu fronste licht, voordat haar aandacht naar Hikari ging, die nu wakker was geworden en recht ging zitten op haar schoot. ''Pika?''

Mitsu keek even vragend naar Cynthia. Ze hadden elkaar niet echt vaak gezien. Sterker nog, ze kenden elkaar nog niet echt, of wel? Niet dat het bijzonder was, ze was ook nog maar een halfjaar gymleider. Misschien was dit dan een perfecte kans, net als met Mamoru eerder vandaag. ''Wat brengt jou naar het PokéCenter?'' vroeg ze ietwat nieuwsgierig, terwijl ze Hikari over haar hoofd aaide. Hopelijk was het niks ernstigs, maar als dat het geval was geweest, was Cynthia niet eerst naar haar toegekomen, of wel?

- Een hoop onzin xD -

Onderwerp: Re: Emergency ma okt 10, 2011 9:58 pm

Mitsu leek wat verbaasd dat ze werd aangesproken, maar er verscheen een glimlach op haar lippen zodra ze zag wie haar had aangesproken. 'Zo heet ik,' antwoordde ze, een antwoord dat Cynthia even deed glimlachen. Haar glimlach verscheen echter al vrij snel weer toen ze de jonge vrouw op haar enkel wees. Mitsu verklaarde dat ze in Mount Moon van een klif was gevallen en dat Mamuro haar had gered. Cynthia keek haar met grote verbazing aan. 'Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?' vroeg ze, waarna het meisje op de bank al gauw met een langere uitleg kwam. Cynthia was enorm verrast door wat Mitsu en Mamuro was overkomen. Ze kwam zelf niet vaak in Mount Moon, al wist ze wel dat daar Dratini en Dragonair te vangen waren, pokémon die ze eigenlijk nog aan haar team toe wilde voegen. Het verhaal van Mitsu motiveerde haar echter niet om de berg binnen te gaan. 'Jemig, dat is best wel heftig,' reageerde Cynthia.

Inmiddels was de Pikachu op Mitsu's schoot ook ontwaakt en deze keek zijn trainer even aan. Cynthia glimlachte en keek even naar Alex, welke trouw aan haar zijde stond. 'Wat brengt jou naar het Pokécenter?' Cynthia keek op en glimlachte toen naar Mitsu. 'O, ik was naar de Sea Foam Islands geweest en heb daar een Shellder gevangen. Ik wilde die Shellder en Alex even na laten kijken door zuster Joy voordat ik terug keer naar de gym.' Ze glimlachte, waarna ze zich omdraaide en naar de balie liep. Daar gaf ze de Shellder, Alex en voor de zekerheid ook haar Lapras aan zuster Joy. Vervolgens liep ze terug naar Mitsu en nam ze naast het meisje plaats op de bank. 'Wat deden jullie eigenlijk in Mount Moon als ik vragen mag?' Cynthia keek met een glimlach op haar lippen naar haar collega. Misschien wilde die wel helemaal niet vertellen wat ze allemaal uitspookte in haar vrije tijd, maar Cynthia was er eigenlijk wel benieuwd naar. Ze vroeg zich wel vaker af wat haar collega's eigenlijk allemaal deden wanneer er geen uitdagers voor de gym waren.

Onderwerp: Re: Emergency do okt 13, 2011 5:47 pm

'Jemig, dat is best wel heftig,' was de reactie van Cynthia. Een nogal logische reactie. Mitsu was er bijna zeker van dat je niet elke dag hoorde van iemand dat die van een clif was gevallen. 'O, ik was naar de Sea Foam Islands geweest en heb daar een Shellder gevangen. Ik wilde die Shellder en Alex even na laten kijken door zuster Joy voordat ik terug keer naar de gym,' antwoordde Cynthia op haar vorige vraag. Mitsu keek toe hoe ze wegliep. ''Een Shellder, huh?'' mompelde ze zacht. Niet dat zoiets bijzonder was. Een waterpokémon was een perfecte vangst voor de gymleader van de watergym. Mitsu zuchtte. Hoe lang was het wel niet geleden toen zij een pokémon had gevangen? Veel te lang.. Misschien moest ze er ook maar weer eens op uit gaan en een pokémon vangen. Het zou vast een leuke uitdaging zijn om een pokémon van het begin af aan te trainen. Ze moest toegeven dat ze dat wel een beetje miste.

Cynthia kwam uiteindelijk terug gelopen en ging naast haar op de bank zitten. 'Wat deden jullie eigenlijk in Mount Moon als ik vragen mag?' vroeg deze, terwijl ze een glimlach op haar gezicht had getoverd. Mitsu trok even een nadenkend gezicht, maar herinnerde zich al snel wat ze daar gingen doen. ''Mamoru wilde een stukje van de Moon Stone bemachtigen, en ik wilde de Cleffairy bekijken,'' antwoordde ze uiteindelijk. Hikari sprong van haar trainsters schoot af, tussen de twee in op de bank. Vervolgens keek ze glimlachend naar Cynthia en begroette haar op haar eigen manier. ''Hikari schijnt je al te mogen,'' grijnsde Mitsu. De Pikachu wierp even een droge blik naar haar, wat ervoor zorgde dat ze alleen maar meer moest grijnzen.

Onderwerp: Re: Emergency zo okt 16, 2011 3:00 pm

Als je Cynthia die morgen had verteld dat ze in het pokémoncenter gezellig met de gymleider van de elektrische gym zou zitten praten, dan had ze dat niet geloofd. Toch zat ze nu naast Mitsu op een bank in het center, pratend over hun avonturen van die dag. Cynthia kon zich maar moeilijk voorstellen hoe Mitsu door een horde pokémon van een klif was gejaagd in Mount Moon, terwijl ze met Mamuro op zoek was gegaan naar de befaamde Moon Stone die ergens in de berg verborgen scheen te zijn. Cynthia vroeg zich alleen wel één ding af. 'Hebben jullie de Moon Stone eigenlijk ook gevonden?' Vragend keek ze de jongen vrouw naast haar aan. Ze hoopte voor Mitsu dat zij al die ellende niet voor niks had doorstaan.

De Pikachu van Mitsu was intussen van haar trainers schoot geklommen en zat nu tussen hen in. Cynthia glimlachte even naar de pokémon toen Mitsu verkaarde dat de Pikachu haar wel leek te mogen. Cynthia wist niet of zij de Pikachu ooit zou mogen, gezien het feit dat haar waterpokémon zwak waren tegen elektrische soorten, maar het leek haar niet goed voor de sfeer om dat te gaan zeggen. In plaats daarvan glimlachte ze alleen maar en sprak ze; 'Mooi.' Ze werd afgeleid door Alex, welke vrolijk om de balie van zuster Joy heen rende en naar haar toe kwam draven. 'Hey Alex!' begroette ze haar pokémon met een glimlach. 'Gaat alles weer goed?'
'Vaporeon!' riep de pokémon vrolijk, wat voor Cynthia een "ja" was. 'Ze zijn allemaal weer zo goed als nieuw,' verklaarde zuster Joy, terwijl ze naar hen toe kwam lopen en Cynthia haar Lapras en Shellder weer terug gaf. 'Bedankt zuster Joy,' glimlachte Cynthia, waarna ze opstond. Haar ogen gleden weer over Mitsu en diens verbonden enkel. 'Hoe ga jij eigenlijk weer thuis komen?' vroeg de vrouw zich hardop af. Vermillion City lag namelijk niet naast de deur. 'Moet ik je anders even naar huis brengen?' vroeg Cynthia met een knik naar buiten. Met haar auto was ze er zo, want als Mitsu dat hele eind moest lopen (lees; strompelen) dan ging dat nog weken duren.

Onderwerp: Re: Emergency wo okt 26, 2011 4:25 pm

'Hebben jullie de Moon Stone eigenlijk ook gevonden?' vroeg Cynthia. Ergens klonk haar stem nieuwsgierig. ''Ja! We hadden hem eerder gevonden als we niet al die problemen hadden gehad.. Mamoru wilde zijn zoektocht zelfs staken, vanwege mijn enkel,'' antwoordde ze, terwijl haar blik langzaam naar haar enkel gleed. ''Maar ik vond dat hij zijn zoektocht niet moest opgeven, alleen vanwege mij. Ik kan soms zo'n kluns zijn,'' voegde ze er speels grijnzend aan toe. Hikari deed haar mond open om er iets aan toe te voegen, maar liet het uiteindelijk achterwege. Op dat moment kwam de Vaporeon van Cynthia al aanrennen. 'Hey Alex! Gaat alles weer goed?' De Vaporeon reageerde enthousiast. 'Ze zijn allemaal weer zo goed als nieuw.' Mitsu richtte haar blik op de zuster die aan kwam lopen en Cynthia twee pokéball overhandigde. Deze stond op en liet haar blik naar haar glijden, waardoor ze even een vragende blik opzette.

'Hoe ga jij eigenlijk weer thuis komen?' Daar had ze nog niet over nagedacht. Vermillion City lag best ver van hier, dus dat ging vast moeilijk worden. Haar Pikachu sprong nu van de bank af en keek vragend naar haar trainster. ''Euh..'' bracht deze zacht uit. 'Moet ik je anders even naar huis brengen?' vroeg Cynthia opnieuw. Ze keek even verbaasd op, maar besefte dat Cynthia vast een auto had om in rond te rijden. Ze was immers oud genoeg voor een rijbewijs. Zijzelf had geen auto, zelfs nieteens een rijbewijs. Nu ze er zo over nadacht was dat wel wat handiger. ''Dat aanbod slaan we niet af, of wel, Hikari?'' Ze richtte haar blik even op de Pikachu die voor haar zat. Hikari knikte grijnzend. ''Pika!'' Mitsu stond op, terwijl Hikari weer op de bank sprong en via de bank op haar schouder klom.

+7 voor al je posts tot hier!

Onderwerp: Re: Emergency wo okt 26, 2011 7:26 pm

Geïnteresseerd luisterde Cynthia naar de verhalen van Mitsu. Ze hadden de Moon Stone gevonden, al had Mamuro het bijna op willen geven vanwege Mitsu. 'Haha, zo'n grote kluns zul je nu toch ook weer niet zijn? Alsof je vrijwillig van een klif gesprongen bent!' reageerde Cynthia toen Mitsu zei dat ze een kluns was. Inmiddels waren ook haar pokémon weder gekeerd en was het Cynthia te binnen geschoten dat Mitsu moeilijk naar huis kon lopen met die enkel. Dus bood ze de jonge vrouw een lift aan naar huis. 'Dat aanbod slaan we niet af, of wel, Hikari?' reageerde Mitsu, welke toch tot haar Pikachu richtte. Ook deze leek wel wat in het ritje te zien. 'Mooizo,' glimlachte Cynthia, 'Als jullie buiten wachten, dan haal ik mijn auto even op,' en met die woorden verliet Cynthia het Pokémoncenter.

Alex trippelde met haar mee en sprong meteen op de passagiersstoel zodra Cynthia de deur open deed. De vrouw stapte zelf ook in en reed terug naar het center. Daar stond Mitsu al op haar te wachten. 'Sorry Alex, maar je zult achterin moeten zitten,' sprak ze tegen haar Vaporeon, welke naar de achterbank klom om plaats te maken voor Mitsu. Zodra iedereen in de auto zat reed Cynthia rustig weg.

OOC: Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je gegodmode heb Rolo! Maar anders zou mijn post wel heel erg kort worden en het leek mij gewoon handiger voor ons beiden als ik zei dat Mitsu instapte =3

+5 voor al je posts tot hier.

Profiel Pokégear