Cave exploration

Onderwerp: Cave exploration zo sep 11, 2011 10:26 pm

Rustig liep Mamoru door de donkere grot. Het was erg rustig bij de Gym in Viridian City. Te rustig, want er waren al 2 weken geen uitdagers geweest. Dat is het nadeel van de achtste Gymleider zijn. Het kan even duren voor trainers zover zijn. Maar dan zijn het tenminste wel sterke trainers. Omdat Mamoru niks te doen had in de Gym had hij besloten om wat onderzoek te gaan doen in Mount Moon. Volgens de geruchten zouden er Clefairy leven in het diepste gedeelte van de grot. Die wilde hij wel eens zien. Ook kon hij hier zijn Pokémon team wat uitbreiden omdat er hier redelijk veel Grond Pokémon leefden zoals: Sandshrew, Geodude en Onix. Maar tot nu toe had hij alleen nog maar Zubat gezien.

Mamoru stopte op een kruispunt aan het eind van een lange gang. "Hier ga ik maar eens op zoek naar Grond Pokémon." mompelde hij in zichzelf. Hij pakte twee Pokéballs en gooide ze in lucht. Een korte lichtflits later verschenen er een Gengar en een Dugtrio. "Espectro. Controleer de nabije gangen en jaag eventuele Pokémon hier naar toe." Zei Mamoru tegen de Gengar. De Gengar grinnikte vrolijk en zweefde een van de gangen in. "Excavacíon. Ploeg de grond om om Pokémon te ontdekken die zich onder de grond verstoppen." vertelde hij tegen de Dugtrio. Alle drie de koppen knikten vrolijk voor dat ze onder de grond verdwenen. Even later vloog er een grote groep Zubat uit een van de gangen waardoor Mamoru bijna omviel. Ook werden er enkele Paras uit de grond omhoog geduwd door Exacavacíon. De Dugtrio kwam weer boven en keek een beetje treurig. "Maakt niet uit, we proberen het straks gewoon nog eens." zei Mamoru geruststellend tegen hem. "Hopelijk heeft Espectro meer geluk." mompelde hij. De Gengar was nog steeds niet teruggekeerd, maar Mamoru maakte zich geen zorgen. Hij kende zijn Pokémon goed genoeg. Als die een order kreeg probeerd hij die zo goed mogelijk uit te voeren.

Plotseling hoorde hij geluiden uit een van de gangen. Kon dat Espectro zijn? Nee, die hoorde je niet aankomen. Misschien was het een door de Gengar opgejaagde Pokémon. Het kon natuurlijk ook een ander trainer zijn. Je moest namelijk door Mount Moon heen om van Pewter naar Cerulean te kunnen. Dus reisden er veel jonge Trainers door de grotten. Daarbij was dit ook een goede plek om Pokémon te vangen. Mamoru bleef rustig staan afwachtend op wat er uit de gang zou komen.

Onderwerp: Re: Cave exploration ma sep 12, 2011 4:36 pm

Mitsu keek moeilijk om zich heen. Ze had niet verwacht dat er echt zoveel gangen waren in Mount Moon. Ze zou eigenlijk nu moeten vaststellen dat ze verdwaald was, maar dat gaf ze niet zo gemakkelijk toe. ''Hikari, welke gang denk je dat we in moeten gaan?'' vroeg ze twijfelend, en keek zijdelings naar het gele wezentje op haar schouder. De Pikachu keek haar verbaasd aan, maar besefde algauw dat ze hopeloos verdwaald waren. Al die tijd had ze gedacht dat Mitsu de weg wel wist. Dat bleek nu wel anders. Hikari zuchtte, sprong van Mitsu's schouder af en snoof een flinke hap lucht naar binnen via haar neus. Niks. Nada. Ze rook de buitenlucht niet. Wel rook ze talloze pokémon in één van die gangen, en realiseerde wat haar trainster doel al die tijd eigenlijk was geweest. Ze waren hierheen gekomen om de Cleffa en Cleffairy op te zoeken. Om de één of andere rede fascineerde dat Mitsu. Hikari dacht geen tweede keer na en hupte de gang in waar de geuren vanaf kwamen. Haar trainster kwam haar al snel achterna.

''Weet je zeker dat we in de goede gang zitten..?'' mompelde Mitsu droog. Het was stikdonker, ze kon haar eigen hand nieteens meer zien toen ze die voor haar neus hield. ''Pika, pi,'' mompelde Hikari terug. Op dat moment hoorde ze een doffe klap achter zich en keek geschrokken om, ook al kon ze niks zien. Het geluid dat haar trainster produceerde was echter al genoeg om te weten dat ze óf ergens tegen aan was geknald óf ergens over was gestruikeld. ''Auw..'' De Pikachu wachtte een paar tellen, voordat ze vaststelde dat Mitsu weer bekomen was en haar weer volgde. Na een tijdje zo gelopen te hebben werd er meer en meer zichtbaar, totdat ze uiteindelijk bij een opening in de grot uitkwamen. Het was echter leeg. Hikari liet haar oren teleurgesteld zakken. Ze waren te laat, aangezien ze zou zweren dat de pokémon die ze rook die Cleffairy's moesten zijn. ''Kop op, Hikari. We vinden ze heus wel,'' sprak Mitsu haar pokémon toe, merkend dat die teleurgesteld was. De Pikachu keek haar echter niet aan zoals ze gedacht had. ''Wat is e-?'' Ze maakte de zin niet af, aangezien ze iets op haar schouder voelde drukken. Ze bleef voor een tijdje verstijfd staan, voordat ze zich eindelijk omdraaide om te zien wie of wat het was. Niet veel later keek ze naar de droge grijns die een Gengar altijd op zijn gezicht had staan. Meteen deed ze een paar passen naar achter, zodat ze naast Hikari kwam te staan. Die was er alleen nog erger aan toe dan haar. Met een ruk draaide ze zich om en spurtte er vandoor, een verbaasde Hikari achterlatend. Alhoewel die haar algauw achterna kwam gelopen.

''Waaaah!'' Niet doorhebbend dat ze nu de grot uitvluchtte en het felle daglicht tegemoet kwam, rende Mitsu gewoon door. Tenminste, totdat ze al struikelend tot stilstand kwam. ''Pikachu!'' Hikari kwam met een kwade blik op haar afgestormd. Die was vast boos omdat Mitsu haar zo'n beetje in de steek had gelaten. Met een droge blik moest ze het geratel van de Pikachu aanhoren, terwijl ze ondertussen weer rechtkwam. ''Je kan zeggen wat je wilt, jij trok een nog erger gezicht dan ik toen je die Gengar zag!'' riep ze verontwaardigd naar haar pokémon. Hikari draaide zich weg, bang dat Mitsu zou opmerken dat ze een rode kleur kreeg. Haar trainster had echter al door dat het raak was geweest en grijnsde triomfantelijk. Vervolgens keek ze om zich heen om te zien of er nog andere trainers waren. Ze merkte een andere jongen op, waarvan ze schatte dat ze ongeveer dezelfde leeftijd hadden. Hij had donkerbruin haar en dezelfde kleur ogen. Hè nee, hij had vast haar lompe actie van daarnet gezien. Ze wist nu niet meer zeker of ze wel contact met hem wilde maken, ja of nee. Hikari had echter andere gedachten en begon al richting de jongen te marcheren.

Onderwerp: Re: Cave exploration ma sep 12, 2011 9:00 pm

''Waaaah!'' Mamoru draaide zich met een ruk om in de richting waar het geluid vandaan kwam. Er kwam een meisje met een enorme snelheid de grot uitgerend gevolgd door een Pikachu die haar probeerde bij te houden. Het meisje leek ongeveer net zo oud te zijn als hij en zag er erg geschrokken uit. "Waarschijnlijk zijn die twee aangevallen door een groep Zubat." dacht Mamoru en grinnikte naar Excavacíon die nog steeds naast hem stond. Zelf schrok hij nergens meer van. De laatste keer dat hij was geschrokken was toen hij Espectro voor het eerst ontmoette in de Pokémon Tower. Maar sindsdien is Mamoru nergens meer bang voor geweest. Dat krijg je als je al jaren bevriend bent met een Spook Pokémon.

Plotseling liep de Pikachu weg van zijn trainer en kwam in de richting van Mamoru. Toen de Pokémon eenmaal dichtbij genoeg was stak Mamoru zijn hand uit om de Pokémon te aaien. Hij wreef over de wangen van de Pikachu die glimlachte van genot. Opeens kwam er een schaduw uit de grot. Het was Espectro. De Gengar zweefde langs het meisje heen en liet zijn angstaanjagende glimlach nog eens zien. Mamoru grinnikte opnieuw. Het meisje was dus niet gevlucht voor een groep Zubat, maar voor Espectro. Mamoru stopte met het aaien van de Pikachu toen de Gengar naast hem op de grond landde. De Spook Pokémon glimlachte vrolijk. "Espectro, ik weet dat je het leuk vind om mensen te laten schrikken." fluisterde Mamoru tegen de Gengar. "Maar volgens mij vonden ze het wel erg eng. We kunnen ons maar beter even verontschuldigen."

Nadat gezegd te hebben stapte hij op het meisje af. "Ik wil me even verontschuldigen voor het gedrag van mijn Gengar." begon Mamoru en wees naar Espectro die nog steeds glimlachte van plezier. "Hij vind het heel erg leuk om mensen bang te maken. Hopelijk zijn jullie niet heel erg geschrokken." zei hij en glimlachte vriendelijk. "Ik ben Mamoru, de Gymleider van Viridian City, en dit zijn Espectro en Excavacíon zei hij terwijl hij naar zijn twee Pokémon wees. Hopelijk was het meisje niet boos op hem. Aangezien Espectro zijn Pokémon was, was Mamoru er verantwoordelijk voor dat hij geen andere mensen lastig viel.

Onderwerp: Re: Cave exploration ma sep 12, 2011 9:40 pm

Mitsu keek droog toe hoe haar Pikachu scheen te genieten. Ze had eigenlijk nooit gedacht dat de jongen haar pokémon begon te aaien. Op dat moment merkte ze dat er weer iets uit de grot verscheen en langs haar af zweefde. Het was de Gengar die haar net de stuipen op het lijf had gejaagd. Hij scheen er plezier in te hebben gehad, aangezien hij nu weer een akelige grijns op zijn gezicht toverde. Ze kon er niet echt mee lachen, aangezien ze nu alweer verstijfd bleef staan. Hikari, die nog bij de jongen stond, keek ook niet al te vrolijk toen ze de Gengar aan zag komen zweven. Ze merkte dat de pokémon vlakbij hem landde, dus ook vlakbij haar. Vlug liep ze om hen heen, terug naar haar trainster. Niet veel later deed de jongen, samen met zijn pokémon, hetzelfde als haar. "Ik wil me even verontschuldigen voor het gedrag van mijn Gengar," sprak hij en wees naar zijn pokémon, die een glimlach van plezier op zijn gezicht had staan. Mitsu keek ongemakkelijk naar de paarse pokémon, maar wendde algauw haar aandacht weer op de jongen. "Hij vind het heel erg leuk om mensen bang te maken. Hopelijk zijn jullie niet heel erg geschrokken," vervolgde hij. Hij glimlachte vriendelijk. ''Ah, maakt niet uit hoor,'' antwoordde ze en glimlachte nerveus. Natuurlijk was ze erg geschrokken. Ze was als de dood voor spookhuizen en horrorfilms. Ze had het ook nooit echt gehad op spook-pokémon.

"Ik ben Mamoru, de Gymleider van Viridian City, en dit zijn Espectro en Excavacíon,'' stelde Mamoru zich voor. Mitsu fronste even. Gymleider, huh? Wat een toeval dat ze een collega hier tegenkwam. ''Aangenaam, ik ben Mitsu, de gymleider van Vermillion City. En dit is Hikari, mijn partner,'' sprak ze breed grijnzend. Ze wilde zijn reactie wel eens zien op het feit dat zij ook een gymleider was. Ze had in die korte periode dat ze het was geworden nog niet echt contact gehad met een andere gymleider, wat haar in eerste instantie toch wel speet. Nu had ze echter de kans om dat recht te zetten. Hikari sprong op dat moment op haar schouder. ''Neh, ben je al lang gymleider, Mamoru?'' vroeg Mitsu uit nieuwsgierigheid. Ze wilde natuurlijk wel haar collega's leren kennen, als ze die uiteindelijk tegen was gekomen. En dit was een perfecte buitenkans.

Onderwerp: Re: Cave exploration di sep 13, 2011 5:13 pm

''Ah, maakt niet uit hoor,'' Zei het meisje en glimlachte nerveus. Ze fronste even verbaasd toen Mamoru zich voorstelde. ''Aangenaam, ik ben Mitsu, de gymleider van Vermillion City. En dit is Hikari, mijn partner,'' stelde ze zichzelf voor. Ook Mamoru keek lichtelijk verbaasd. Hij niet verwacht om hier een collega Gymleider te vinden. Maar dat maakte ook niet uit. Mamoru had wel eens andere Gymleiders gezien, maar ze hadden geen kennis gemaakt. Daardoor kende hij geen van zijn collega's bij naam. Misschien kon hij Mitsu wel wat beter leren kennen. Hij was tenslotte al ruim twee jaar Gymleider, dus het werd wel eens tijd. "Oh, leuk om een collega te ontmoeten." antwoordde Mamoru aangenaam verrast.

Op dat moment sprong Hikari, Mitsu's Pikachu, op haar schouder. "''Neh, ben je al lang gymleider, Mamoru?'' Vroeg ze. "Ik ben nu ruim twee jaar Gymleider." vertelde Mamoru. "Maar ik heb nog niet zo heel veel ervaring. Het is namelijk niet zo druk bij mijn Gym." legde hij uit. "De Gym in Viridian City is de achste Pokémon Gym en voordat je deze mag uitdagen moet je alle ander Badges al hebben verzameld. Dat duurt lang. Bovendien zijn er ook veel trainers die voor die tijd al afgehaakt zijn." Mamoru stopte even met praten, om na een korte stilte weer verder te gaan. "Omdat ik al een aantal weken lang geen uitdagers heb gehad en die waarschijnlijk niet binnenkort zal krijgen, besloot ik wat rond te reizen." Zei hij en eindigde daarmee zijn verhaal. Hopelijk had hij Mitsu niet verveeld met zijn hele uitleg. Mamoru keek nog eens naar Espectro en Excavacíon die Mitsu en Hikari rustig bekeken. Al zijn Pokémon waren erg vriendelijk en trouw. Alleen Cuerno was wel eens onbetrouwbaar. De Rhydon luisterde meestal, maar soms had hij een eigenwijze bui waar Mamoru niks aan kon doen.

"Wat kom je doen op Mount Moon?" vroeg de jongen uit nieuwsgierigheid. "Als Gymleider reisde je niet zomaar rond, dus moest ze hier met een doel zijn. "Zelf ben ik hier gekomen om wat nieuwe Pokémon toe te voegen aan mijn team. Ik heb tot nu toe geen geluk, ik ben namelijk alleen nog maar Zubat tegengekomen." legde Mamoru uit. Terwijl hij dit zei keek hij nog eens rond of er nog een Pokémon rondliep. Helaas was de omgeving nog steeds verlaten op hem, Mitsu en hun Pokémon na. Vragen keek hij Mitsu aan. Misschien kon hij haar wel helpen met wat ze hier kwam doen.

Onderwerp: Re: Cave exploration di sep 13, 2011 5:46 pm

"Ik ben nu ruim twee jaar Gymleider, maar ik heb nog niet zo heel veel ervaring. Het is namelijk niet zo druk bij mijn Gym," begon Mamoru zijn verhaal. Mitsu keek hem vragend aan, maar hij scheen al antwoord te geven op haar blik. "De Gym in Viridian City is de achste Pokémon Gym en voordat je deze mag uitdagen moet je alle ander Badges al hebben verzameld. Dat duurt lang. Bovendien zijn er ook veel trainers die voor die tijd al afgehaakt zijn. Omdat ik al een aantal weken lang geen uitdagers heb gehad en die waarschijnlijk niet binnenkort zal krijgen, besloot ik wat rond te reizen," legde de jongen uit. Mitsu luisterde aandachtig, en toen hij scheen uitgepraat te zijn knikte ze licht, ten teken dat ze het gevolgd had. Hij had ergens wel gelijk. Het moest wel zwaar zijn om de achtste gymleider te zijn. Niet alleen omdat je veel moest trainen om een echte match te kunnen houden met de sterk gegroeide trainers, maar ook om wat Mamoru net zei. Hij moest zich vast vervelen als achtste leider. ''Ik heb nog minder ervaring dan jou, ik ben namelijk pas een halfjaar gymleider,'' sprak ze met een dommig hoofd. Hikari grijnsde licht. Op dat moment voelde de twee de ogen van Mamoru's pokémon op hen branden. De Pikachu, die nu inmiddels al gewend was aan het gezelschap van de spook-pokémon, sprong alweer van Mitsu's schouder en liep nieuwsgierig naar de Dugtrio en Gengar, waar ze vervolgens een gesprek mee aan probeerde te knopen.

"Wat kom je doen op Mount Moon?" vroeg Mamoru op een nieuwsgierige toon. "Zelf ben ik hier gekomen om wat nieuwe Pokémon toe te voegen aan mijn team. Ik heb tot nu toe geen geluk, ik ben namelijk alleen nog maar Zubat tegengekomen." Het meisje richtte haar blauwgekleurde ogen op haar metgezel, voordat ze zelf begon te spreken. ''Ik kwam hier eigenlijk heen om de Cleffairy te zien, maar in plaats daarvan vond ik je Gengar,'' legde ze uit en trok een vaag gezicht erbij. ''Ik wilde even een pauze tussen de trainingen door, namelijk,'' voegde ze er met een grijnsje aan toe. Ze richtte haar ogen even op Hikari, die nog steeds bij de andere twee stond. Een nieuwe pokémon, huh? Zelf had ze al een hele tijd met alleen haar drie elektrische pokémon gedaan. Het zou inderdaad niet zo'n slecht idee zijn om er een nieuwe vriend bij te hebben. Op dat moment merkte ze iets op. Mamoru was leider van de achtste gym, en dat was voornamelijk grond-type, niet waar? Espectro was niet bepaald een grond-type. ''Welke pokémon vormen eigenlijk je team?'' floepte ze er zomaar uit, zonder er zelf erg in te hebben. Toen ze zich realiseerde hoe plotseling ze zo'n vraag had gesteld, richtte ze haar blik even op de grond. Zij zelf zou met alle plezier haar drie pokémon loslaten, aangezien ze die voor de volle 100% kon vertrouwen. Zelfs Taka, die het niet meer zo op haar had. Maar of Mamoru zoiets wel wilde... Ze waren immers verschillend van elkaar. Nu ze er zo over nadacht, hadden ze het tegenovergestelde type van elkaar. En zij was dus sterk in het nadeel, mocht ze ooit een gevecht tegen hem beginnen. Niet dat ze zoiets wilde, ze kende hem net pas..

Onderwerp: Re: Cave exploration di sep 13, 2011 8:02 pm

''Ik kwam hier eigenlijk heen om de Cleffairy te zien, maar in plaats daarvan vond ik je Gengar,'' legde Mitsu uit nadat ze had verteld hoelang zij al Gymleider was. Mamoru grinnikte een beetje toen hij terugdacht aan Mitsu en haar Pikachu die doodsbang uit de grot kwamen rennen. ''Ik wilde even een pauze tussen de trainingen door, namelijk,'' voegde het meisje er met een grijns aan toe. Het viel Mamoru op dat Hikari bij Espectro en Excavacíon was gaan staan. De drie Pokémon leken druk in gesprek te zijn. Soms vroeg hij zich wel eens af waar Pokémon het tegen elkaar over zouden hebben. Ook vroeg hij zich af hoe het kon dat alle Pokémon elkaar leken te verstaan. Een Pikachu klonk heel anders dan een Gengar, maar toch leken ze dezelfde taal te spreken.

"Welke Pokémon vormen eigenlijk je team?" vroeg Mitsu opeens. "Espectro en Excavacíon ken je al." zei Mamoru en wees richting zijn Pokémon die even op keken voordat ze weer verder gingen met hun conversatie. "En dit zijn mijn andere Pokémon." Zei hij en pakte twee Pokéballs die aan zijn rugzak hingen en gooide ze één voor één in de lucht. De Pokéballs raakten de grond en na een felle lichtflits stonden er twee nieuwe Pokémon. "Dit is Cráneo." Zei Mamoru en wees naar de Marowak die een beetje met zijn bot speelde en een koel knikje gaf richting Mitsu. "En dit is Cuerno." Zei hij en wees naar de Rhydon die hard brulde en woest op de grond stampte. "Ik neem aan dat je nog meer Pokémon, behalve Hikari. Dus, mag ik de andere ook zien?" Vroeg Mamoru vriendelijk. Als hij het zich goed kon herinneren was de Gym in Vermillion City een Elektrische Gym. Mamoru nam aan dat Mitsu waarschijnlijk geen Pokémon gevecht met hem zou willen. Dat kon ze namelijk nooit winnen. Ook al had ze nog maar een half jaar aan ervaring, zoals ze had verteld, toch schatte hij haar wel zo slim in. Iedere trainer moest weten dat Elektrische aanvallen geen effect hadden op Grond Pokémon. Dus een Gymleider zeker.

Plotseling herinnerde Mamoru zich iets. "Oh, over de Clefairy gesproken." Begon hij. "Daar ben ik ook naar op zoek. Alleen niet naar de Clefairy zelf, maar naar de Moon Stones die zich in de buurt van Clefairy zouden bevinden." Legde hij uit. "Het gerucht gaat dat je met een Moon Stone bepaalde Pokémon kunt evolueren, dus leek het me wel handig om er een paar te hebben. Helaas is het mij ook nog niet gelukt om de Clefairy te vinden, maar misschien kunnen we samen zoeken?" vroeg Mamoru en eindigde daarmee zijn verhaal. Hopelijk wilde ze hem wel helpen. Met zijn tweeën hadden ze immers meer kans om de Clefairy te vinden.

Onderwerp: Re: Cave exploration di sep 13, 2011 9:17 pm

"Espectro en Excavacíon ken je al. En dit zijn mijn andere Pokémon," sprak Mamoru, terwijl hij twee pokéball erbij pakte. Aha, dat dacht ze al. Het was meer dan logisch dat hij minimaal vier pokémon had. Hij gooide de pokéball voor zich uit, waar niet veel later twee pokémon uit verschenen. Een Marowak, en een Rhydon. "Dit is Cráneo." Hij wees naar de Marowak, die haar ter begroeting een knikje gaf. Ze kon niet echt een emotie vinden in zijn blik. "En dit is Cuerno." De Rhydon brulde even en stampte op de grond. Mitsu fronste even naar Cuerno, maar zorgde ervoor dat deze dat niet zag. Hij zag er nogal gevaarlijk uit, dus wilde ze geen heibel met de pokémon hebben. "Ik neem aan dat je nog meer Pokémon, behalve Hikari. Dus, mag ik de andere ook zien?" Het meisje richtte haar blik weer op Mamoru, die op zijn beurt nu vriendelijk naar haar pokémon vroeg. Ze knikte, en klikte zelf ook twee pokéball van haar riem, die ze de lucht in wierp. Toen de twee ballen op het punt stonden naar beneden te vallen, klikten ze open en verschenen er twee lichtstralen uit. Eentje nam de vorm aan van een puntig, hondachtig wezen, die later geel gekleurd werd. Zijn kraag bleef echter wit. De andere lichtstraal vormde zich langzaam in een Electabuzz.

''Dat is Takuto,'' sprak Mitsu, terwijl ze naar de Electabuzz wees. Hij glimlachte even naar haar, voordat hij de andere jongen begroette. ''En dat is Taka,'' vervolgde ze, en wees naar de Jolteon die haar snel aankeek en toen Mamoru een blik waardig gaf. Hij snoof licht, voordat hij ging liggen. Zijn trainster zuchtte. Zelfs na al die tijd luisterde hij niet altijd naar haar, en om eventjes naar haar te kijken ho maar. "Oh, over de Clefairy gesproken. Daar ben ik ook naar op zoek," hoorde ze Mamoru zeggen. Ze keek op, en probeerde zijn blik te vangen. "Alleen niet naar de Clefairy zelf, maar naar de Moon Stones die zich in de buurt van Clefairy zouden bevinden. Het gerucht gaat dat je met een Moon Stone bepaalde Pokémon kunt evolueren, dus leek het me wel handig om er een paar te hebben. Helaas is het mij ook nog niet gelukt om de Clefairy te vinden, maar misschien kunnen we samen zoeken?" Mitsu trok een nadenkend gezicht. Samen zoeken zou natuurlijk een stuk handiger zijn. ''Lijkt me een prima plan,'' antwoordde ze. Ze keek weer even naar Taka, waardoor een idee zich in haar hoofd vormde. Het was zo dat Hikari goed kon ruiken, maar een pokémon als Taka had een betere neus, nietwaar? Ze moest hem alleen maar zo ver krijgen om dat te doen.. ''Taka?'' begon ze. De Jolteon zijn oor bewoog even, voordat hij zich naar Mitsu draaide. ''Zou je ons willen helpen met het vinden van de Clefairy?'' De gele hond snoof, zuchtte de lucht weer uit en stond licht grommend op. Opgelucht glimlachte Mitsu naar haar pokémon, maar die scheen er geen aandacht voor te hebben. In plaats daarvan liep hij al door naar de grot, alsof hij dit zo snel mogelijk achter de rug wilde hebben.

Onderwerp: Re: Cave exploration wo sep 14, 2011 9:22 pm

''Lijkt me een prima plan,'' Antwoordde Mitsu die net haar Pokémon had laten zien. ''Taka?'' Riep ze. De Jolteon bewoog even met zijn oren, maar leek verder niet geïnteresseerd in zijn trainer. ''Zou je ons willen helpen met het vinden van de Clefairy?'' Hij snoof, stond grommend op en begaf zich naar de ingang van de grot. Mamoru keek de Jolteon een beetje verbaasd aan. Hij kon het zelf niet altijd even goed vinden met Cuerno, maar Taka leek nog veel erger te zijn. Hij vroeg zich af hoe het zou komen dat de Jolteon zo'n hekel had aan zijn trainer. Er moest iets zijn gebeurd in het verleden, maar dat waren zijn zaken niet. Dus zou hij er maar niet naar vragen.

Intussen leek Taka een spoor opgepikt te hebben. De gele hond blafte een paar keer voordat hij in de grot verdween. "Excavacíon! Volg Taka!" Riep Mamoru naar de Dugtrio die knikte en de achtervolging inzette. Op deze manier konden ze het spoor goed volgen omdat Excavacíon duidelijke graafsporen achterliet. Mamoru pakte 2 Pokéballs liet Cráneo en Cuerno terugkeren. Espectro stond nog steeds naast hem stond met zijn eeuwige grijns. "Laten we Taka en Excavacíon maar snel volgen." Riep Mamoru tegen Mitsu en liep daarna zo snel als zijn been het toeliet richting de grot. Espectro zweefde vrolijk achter hem aan. Het was redelijk donker in de grot, maar de graafsporen van Excavacíon waren duidelijk te zien. De sporen liepen recht met scherpe bochten. De Dugtrio moest blijkbaar erg veel snelheid maken om Taka bij te houden. De sporen gingen eerst links, daarna rechts, nog een keer rechts en toen weer links.

Plotseling verscheen Excavacíon vlak voor Mamoru. De Dugtrio glimlachte met alle drie zijn hoofden en draaide zich toen om naar achteren. Een paar meter verderop stond Taka bij het doodlopende punt te blaffen. De Jolteon stond met zijn voorpoten tegen de rotswand en krabde regelmatig aan de stenen. Mamoru keek de gele hond vragend aan. Waarom was hij zo gefixeerd op die muur? Het liep dood, dat zag je meteen. Of, zou er misschien iets meer achter zitten? Mamoru dacht diep na. Plotseling kreeg hij een ingeving. Misschien zat er wel een verborgen ruimte achter de rotswand. Dat zou verklaren waarom Taka naar de muur blafte. Daar zou Mamoru zou achter komen. Espectro kon immers door muren zweven, dus dit was een koud kunstje. Het was alsof de Gengar zijn gedachten kon lezen, want nog voordat Mamoru het gezegd had zweefde hij al door de rotswand heen. Even later kwam hij weer terug. Zijn grijs leek nog groter dan anders. "Dus er zit een ruimte achter die wand. Goed gedaan, Espectro en Excavacíon." Zei hij tegen zijn Pokémon. Nu moesten ze alleen nog maar een manier verzinnen om aan de andere kant te komen.

Onderwerp: Re: Cave exploration za sep 17, 2011 3:34 pm

Mitsu keek toe hoe haar Jolteon een paar keer begon te blaffen en toen in de grot verdween. Mamoru stuurde algauw zijn Dugtrio erachter aan. Ze vroeg zich af waarom hij dat deed, maar toen ze beter keek, zag ze dat deze een spoor achterliet. Slim bedacht. "Laten we Taka en Excavacíon maar snel volgen," sprak hij tegen haar, en rende al richting de grot. Mitsu wilde achter hem aan gaan, totdat ze merkte dat hij met zijn rechterbeen sleepte. Ze fronste licht, maar werd algauw uit haar gedachte gehaald door Takuto en Hikari, die nu langs haar afrenden en ook op de grot afgingen. Ze rende er vlug achteraan. No way dat ze alleen buiten bleef.

Mitsu luisterde aandachtig naar het geblaf van Taka. Hij had zo te zien iets gevonden en maakte duidelijk dat ze erheen moesten. Vlug keek ze naar de omgeploegde grond van de Dugtrio en vond zo de weg naar haar Jolteon, samen met Hikari en Takuto. Mamoru en Excavacíon stonden er al bij. Op dat moment kwam de Gengar van de jongen uit de muur tevoorschijn, waar ze wel even van schrok. Zijn grijns was nog breder geworden, waardoor Mamoru iets scheen door te hebben. "Dus er zit een ruimte achter die wand. Goed gedaan, Espectro en Excavacíon," sprak hij tegen zijn pokémon. Een ruimte, huh? Nu moesten ze zeker door die muur zien te komen, maar hoe? Op dat moment kreeg ze een ingeving en liep op de muur af. Daar bekeek ze het ding even, om erachter te komen hoe dik hij nou eigenlijk was. Mitsu knikte vastberaden toen ze iets geconstateerd had en draaide zich toen naar haar Electabuzz. ''Takuto, kun je je ThunderPunch hierop uitoefenen? Ik weet zeker dat jij hier doorheen komt,'' sprak ze toen, maar werd eerst raar aangekeken door de pokémon in kwestie. Toen hij haar blik had gezien, veranderde dat echter.

De gele pokémon liep op de muur af en hield zijn rechterarm strak naar achteren gericht, die hij op begon te laden. Stroomschokjes werden zichtbaar rondom de arm, die steeds meer en sterker werden. Uiteindelijk belandde zijn arm met een enorme klap tegen de muur, die begon te breken op de plek waar die geraakt was. Het was echter nog niet genoeg om erdoorheen te kunnen. ''Nog een keer,'' sprak Mitsu simpelweg tegen haar pokémon. De Electabuzz knikte en begon weer energie op te laden, om vervolgens weer los te laten op het gesteente dat hen in de weg zat. Dit deed hij een paar keer, totdat de muur dan uiteindelijk afbrokkelde. ''Yosh! Good job, Takuto!'' riep Mitsu trots tegen hem, terwijl ze haar duim naar hem opstak. Hij grijnsde breed, en maakte dezelfde beweging met zijn hand als zijn trainster. Nu die muur eindelijk gesloopt was, konden ze erdoorheen. Taka had dat al lang bedacht en was door het gat verdwenen, nog voordat het groepje de kans had om in te zien dat er een gat inzat. Mitsu sprong er snel achteraan, gevolgd door de Pikachu en Electabuzz.

Onderwerp: Re: Cave exploration di sep 27, 2011 8:45 pm

Terwijl Mamoru nadacht over hoe hij de muur zou kunnen doorbreken stapte Mitsu op de wand af en bestudeerde hem grondig. Na even naar de muur gekeken te hebben zei ze tegen haar Electabuzz. "Takuto, kun je je ThunderPunch hierop uitoefenen? Ik weet zeker dat jij hier doorheen komt,'' Deze keek haar even vreemd aan, maar gehoorzaamde zijn trainer. De gele Pokémon liep op de wand af en hield zijn rechterarm terug. Kleine elektrische schokjes werden zichtbaar rond de arm van de Electabuzz en deze werden steeds groter. Met een doffe knal botste de vuist van de Pokémon tegen de muur die begon te scheuren op geraakte plek. Er was echter nog geen gat ontstaan, alleen maar een flinke barst. "Nog een keer," sprak Mitsu tegen haar Pokémon. Opnieuw belandde de vuist van Electabuzz tegen de muur. Dit proces werd nog een paar keer herhaald totdat de muur volledig was afgebrokkeld. ''Yosh! Good job, Takuto!" Riep Mitsu tegen haar Pokémon terwijl ze haar duim opstak. De Electabuzz grijsde en maakte hetzelfde gebaar.

Mamoru had al die tijd rustig staan toekijken hoe Mitsu de muur gesloopt had. Nu hij erover nadacht was het veel makkelijker geweest om Cuerno de muur te laten slopen. De Rhydon zou waarschijnlijk in een keer de hele wand omvergegooid hebben. Toch had Mamoru wel respect voor de Mitsu en haar Electabuzz. Takuto was zeer goed getraind en ook nog eens erg sterk. Niet veel Elektrische Pokémon konden een muur breken zonder daarbij een blessure op te lopen. Intussen waren Mitsu en haar Pokémon al door het gat verdwenen. Het gat zat helaas niet op grond hoogte waardoor je moest springen. Dat was nu net een van de dingen die Mamoru niet meer kon door zijn blessure. Iets wat hij Cuerno niet in dank had afgenomen. De Rhydon leek er ook absoluut geen spijt van te hebben. Toch had Mamoru nu zijn hulp nodig. De Rhydon de muur nog iets verder openbreken zodat hij er gewoon doorheen kon lopen. Mamoru pakte twee Pokéballs die aan zijn rugzak hingen. De ene was van Cuerno, de andere van Cráneo. Hij was extreem voorzichtig met de Rhydon. Mocht er iets fout gaan, dan zouden zijn andere Pokémon hem kunnen stoppen. Deze waren ook alledrie wel nodig. Mamoru's Pokémon waren allemaal goed getraind, maar Cuerno was met afstand de het sterkste. Mamoru liet beide Pokeballs openvallen, er verscheen een wit licht en enkele seconden later stonden Cuerno en Cráneo op de grond. "Cuerno, maak het gat in de muur groter." Zei Mamoru tegen de Rhydon. De gepantserde Pokémon brulde luid en stormde op de wand af, die zodra hij contact maakte helemaal uit elkaar viel. Cuerno liep dwars door de muur heen alsof hij van karton was. Daarna strompelde Mamoru achter hem aan gevolgd door zijn andere Pokémon.

Eenmaal in de ruimte achter de muur bleek dat Taka het juiste spoor had opgevangen. Overal waar Mamoru keek zag hij Clefairy vrolijk rondhuppelen. Het was een leuk gezicht, maar daarvoor was hij niet hier. Mamoru keek de verborgen grot goed rond. Hij kon Mitsu en haar Pokémon even niet vinden, maar die zaten waarschijnlijk achte de Clefairy aan. Hij zou haar waarschijnlijk zo wel weer zien. Plotseling zag hij een grote glimmende rots in het midden van de ruimte. Dat moest de Moon Stone zijn. Voorzichtig wandelde Mamoru tussen de Clefairy door naar de steen. Espectro zweefde achter hem aan met zijn gebruikelijk grijns. Mamoru was niet van plan om de hele steen mee te nemen. Dat was namelijk niet eerlijk voor andere trainers die naar de Moon Stone zochten en bovendien was de rots veel te zwaar. Gelukkig had hij een houweel bij zodat hij een stukje uit de rots kon hakken. Mamoru wilde net zijn houweel uit zijn rugzak pakken toen hij een luid gerommel hoorde dat gepaard ging met hevige trillingen. Mamoru keek naar de wand achter de rots waar nu grote scheuren in zaten. Plotseling barst de muur open en verschijnt er een gigantische Onix. "Onix!" Brulde de enorme stenen slang. De Clefairy raakten op slag in paniek en renden rond als een kip zonder kop. Mamoru bleef echter kalm. Hij had wel vaker een Onix gezien, maar nog nooit zo'n grote als deze. De Pokémon was zelfs zo lang dat hij zijn nek moest buigen om zijn hoofd niet te stoten tegen de bovenkant van de grot. Ook had de Onix verschillende littekens op zijn lijf van gevechten. Mamoru keek de Pokémon vol bewondering aan. Deze Pokémon wilde hij absoluut hebben. "Cráneo, gebruik je Bonemerang aanval op die Onix!" Riep Mamoru. De Marowak kwam meteen in actie en wierp zijn bot met in de richting van de Onix. Deze kreeg de aanval hard tegen zijn kop aan en keek Cráneo kwaad aan. De Onix schoot naar voren, greep de Marowak en probeerde hem te wurgen. De Pokémon probeerde los te komen uit de greep van de slang, maar zat muurvast. "Cuerno, gebruik je Hammer Arm of Cráneo te bevrijden!" Riep Mamoru. De Rhydon stormde op de slang af en gaf hem een harde stoot. De Onix verslapte zijn greep meteen en Cráneo ontsnapte. De gigantische Pokémon begon zich langzaam terug te trekken, maar Mamoru was niet van plan hem te laten ontsnappen. "Espectro gebruik je Mean Look!" De Gengar zweefde naar de Onix toe en keek hem doordringend aan. De slang bleef verstijfd van angst staan. "Excavacíon, maak het af met Earth Power!" Riep Mamoru. De Dugtrio maakte enkele aardschokken waardoor zijn tegenstander op de grond viel. De Onix was nog bij bewustzijn, maar kon zich nog steeds niet veroeren door Espectro's angstaanjagende blik. "Nu is het tijd voor een Pokéball." Dacht Mamoru bij zichzelf en pakt er een uit zijn rugzak. Hij gooide een Pokéball die tegen de Onix aanketste. Meteen verandere de Onix in een rood licht dat werd opgezogen in de bal. Vol spanning wachtte Mamoru af of de Pokémon zou blijven zitten.

De pokéball bleef een tijdje heen en weer wiebelen, wat aangaf dat de Onix zich niet zo snel gewonnen gaf. Uiteindelijk was het 'pling'-geluidje hoorbaar, ten teken dat de pokémon het toch had opgegeven. Gefeliciteerd! Je hebt een nieuwe aanwinst!

Mamoru strompelde blij in de richting van de Pokéball. Het was hem gelukt. Onix was nu een nieuw lid van zijn team. "Ik noem jouw... Serpiente." Zei Mamoru terwijl hij de Pokéball oppakte en in zijn rugzak deed. Hij kon de Onix maar beter in zijn Pokéball laten zitten. Hij had nu rust nodig. Als ze weer bij de Gym waren kon hij rustig kennismaken met zijn nieuwe teamgenoten. Mamoru keek de grot nog eens rond. De Clefairy waren weer vrolijk aan het rondhuppelen alsof Serpiente hen nooit had aangevallen. Nog steeds begon was Mitsu nergens te bekennen. Nu begon Mamoru zich toch een beetje zorgen te maken. Misschien was er wel iets gebeurd in alle paniek die de Onix had veroorzaakt. Snel riep hij al zijn Pokémon bij elkaar. "Ga Mitsu en haar Pokémon zoeken." zei hij tegen hen. Meteen verdween Excavacíon onder de grond en Cuerno en Cráneo gingen boven de grond zoeken. Espectro ging met Mamoru mee om eventueel door de wanden heen te kijken. Bezorgd liep Mamoru de grot rond op zoek naar Mitsu en haar Pokémon.

Onderwerp: Re: Cave exploration di sep 27, 2011 9:51 pm

Mitsu keek verbaasd om zich heen. Haar Jolteon had het bij het rechte eind gehad, dat wist ze al lang, maar niet dat ze het zo snel zouden vinden. Een glinstering verscheen in haar ogen toen ze de Cleffairy vrolijk zag ronddansen. Samen met Hikari sprong ze naar de roze pokémon toe en begon even vrolijk mee te springen. Breed grijnzend ging ze alle kanten op, terwijl haar Pikachu moeite had haar tempo bij te houden. Ergens aan de kant liet Taka zich neerploffen, luid snuivend. Hij vond dat hij wel weer genoeg had gedaan en zijn rust had verdiend. Takuto zakte naast hem tegen de muur en zuchtte, maar liet zijn blik veel liever hangen op Mitsu en Hikari, dan naar de chagrijnige kop van Taka kijken. Hij grinnikte bij het zicht van zijn trainster die, zo te zien, de tijd van haar leven had. Helaas kwam daar al gauw een eind aan, aangezien ze opeens begon te hoesten. Meteen sprong de Electabuzz op, evenals Taka. Ze had niet vaak zo'n hoestbui, maar als ze die kreeg hadden ze een groot probleem. Het meisje zakte even hulpeloos op de grond, terwijl de Pikachu zich haastte naar haar en op haar tas afsprong. Daar haalde ze een klein apparaatje uit, die ze aan Mitsu gaf. In een fractie van een seconde zette deze het apparaatje op haar mond en ademde diep in en uit. Dit een aantal keer, totdat ze weer op rust was gekomen. De drie pokémon zuchtte opgelucht hun ingehouden adem weer uit.

''Pikap-'' wilde Hikari preken, maar werd afgekapt door een hevig geschud en luid gebrul. Mitsu fronste licht en kwam langzaam recht. Verscheidene Cleffairy rende angstig langs haar af, wat haar alleen maar nóg verbaasder maakte. Realiserend dat ze van haar pad had geweken met al dat gespring en gehup, rende ze terug naar de plek waar ze vandaan kwam. Tot haar spijt, aangezien ze niet verwacht had een enorme Onix aan te treffen. Mamoru stond er tegenover, met zijn pokémon aan zijn zijde. Blijkbaar wilde hij óf de pokémon bevechten en terugdrijven, óf de pokémon vangen. Als ze zo nadacht, leek de laatste optie het meest logische. Hij was immers een grondgebruiker, en wat was er nou idealer dan een Onix? Op dat moment begon het weer hevig te schudden, waardoor Mitsu zich aan de stenen muur moest vastgrijpen, anders lag ze vast en zeker op de grond. Nadat ze weer opkeek om het gevecht te kunnen zien, merkte ze een groepje pokémon op die ook haar kant opkwamen. Helaas zagen deze er wat harder uit aan de buitenkant, anders dan de Cleffairy die ze makkelijk had kunnen ontwijken. Zonder nog verder na te denken riep ze haar Jolteon en Electabuzz terug, liet Hikari op haar schouder springen, draaide zich om en rende vlug weg van het groepje vluchtende pokémon. Diglett, Dugtrio, Geodude, Zubat. Als het alleen Zubat waren geweest, had ze ze makkelijk kunnen verweerd. Mitsu vloekte binnensmonds, wetend dat het nu toch geen nut had om daarover na te denken. Ze sprintte vlug een zijgangetje in die haar pad, godzijdank, kruiste. Daar bleef ze staan totdat het groepje langsgestormd was, maar ze was nog lang niet veilig gesteld. Voor ze het wist zat ze weer op de grond naar adem te snakken. Een tweede keer inhaleerde ze het goedje dat in haar inhalator zat. Het zat ook niet echt mee, vandaag. Hoe vaak heeft ze nu wel niet voor haar leven gerend? En dat op zo'n korte tijd. Om nog maar te zwijgen over haar tekort koming aan lucht.

''Chu?'' Hikari keek vragend naar het meisje, die intussen weer gekalmeerd was. Ze aaide het gele wezentje over haar hoofd en zakte wat meer onderuit. ''Het gaat weer,'' mompelde ze naar de Pikachu, wachtte toen even en stond toen op. ''Laten we teruggaan,'' sprak ze, waarop Hikari knikte. Mitsu wilde de weg terug weer inslaan, totdat ze merkte dat ze bekeken werd. Met een ruk draaide ze zich om naar de paar ogen die haar aanstaarde, maar welke pokémon het precies was, zag ze niet. Meteen zette ze het weer op een rennen, terwijl ze een verbaasde Hikari achter zich aan had. Door dit gedoe vergat ze waar ze vandaan kwam en sloeg een willekeurige weg in. Dat was niet zo'n slimme keus geweest, aangezien ze uiteindelijk uitgleedt en de grond niet meer onder haar voelde. Een paar tellen later voelde ze de harde ondergrond weer, door een harde klap. Versuft keek ze omhoog, om te zien dat ze een paar meter naar beneden was gevallen. Oh, geweldig. Dat moest haar weer overkomen. Ze zuchtte, kwam overeind, maar stopte toen ze halverwege een steek in haar rug voelde. Koppig kwam ze verder overeind. ''Pika!'' Hikari's stem weergalmde door de kloof. De paniek was goed te horen. Mitsu keek weer omhoog, om de silhouet van haar Pikachu te zien. ''Hikari! Ga Mamoru zoeken!'' riep ze naar haar pokémon, die eerst opgelucht leek te zijn over het feit dat haar trainster reageerde. ''Pikachu!'' riep ze toen vastbesloten terug en verdween toen van de rand. Dat was een teken voor Mitsu dat Hikari was vertrokken, op zoek naar Mamoru. Ze zuchtte nogmaals en wreef met haar wijs- en middelvinger over de brug van haar neus. Wat was ze toch een idioot.

Onderwerp: Re: Cave exploration za okt 01, 2011 3:24 pm

Mamoru was nog niet zo lang aan het zoeken toen hij Cráneo en Cuerno terug zag komen. De Grond Pokémon hadden een kleine Pikachu bij zich. Het was Hikari, de Pikachu van Mitsu. Mamoru begon zich nog meer zorgen te maken. Als Hikari hier was, waar was Mitsu dan? Mamoru bukte voorzichtig zodat hij de Elektrische muis recht aan kon kijken. "Hikari, weet waar Mitsu is?" vroeg Mamoru bezorgd aan de Pikachu. Hikari begon heel druk en paniekerig uit te leggen wat er gebeurt was. Mamoru fronste zijn voorhoofd. Hier kon hij geen touw aan vastknopen. "Espectro, heb jij enig idee wat Hikari ons probeert te vertellen?" De Gengar zweefde naar de Pikachu toe en probeerde haar te kalmeren. Er volgde een korte conversatie tussen de twee Pokémon. Mamoru keek rustig toe. Na een tijdje kwam Espectro weer terug naar zijn trainer. Dit keer had hij geen vrolijke grijns op zijn gezicht. Rustig legde de Pokémon uit wat Hikari hem had verteld. "Is ze van een klif gevallen?" reageerde Mamoru geschokt. Op dat moment kwam Excavacíon ook weer boven de grond. "Waar is die klif ergens, Espectro?" De Gengar wees in de richting van een gang achter in de ruimte. "Excavacíon, kun jij alvast naar Mitsu toegaan en duidelijk maken dat we er zo snel mogelijk aankomen." Hoewel de Dugtrio net terug was verdween hij zonder te klagen weer onder de grond.

Zodra Excavacíon onderweg was ging Mamoru, zo snel als zijn been het toeliet, naar achter hem aan. Gevolgd door Hikari en zijn andere Pokémon. Het een paar minuten voordat hij uiteindelijk bij de klif aankwam. Mamoru tuurde naar beneden en zag Mitsu zitten met Excavacíon naast haar. "Pika!" Schreeuwde Hikari naar beneden. "Mitsu blijf rustig zitten. We komen je redden!" Schreeuwde Mamoru er achter aan. Nu was dat redden makkelijker gezegd dan gedaan. Excavacíon kon wel naar boven komen, maar kon Mitsu niet meenemen. Hetzelfde gold voor Espectro. Cráneo en Cuerno zouden de steile wand allebei niet kunnen beklimmen. "Wat nu?" Vroeg Mamoru zich af terwijl hij zenuwachtig op langs de rand op en neer liep. Plotseling kreeg hij een ingeving. Serpiente was waarschijnlijk wel lang genoeg om de rand met de bodem te verbinden. Het was maar goed dat hij de Onix had gevangen. Hoewel Serpiente nog niet helemaal op krachten was gekomen zou hij dit wel moeten lukken. Mamoru pakte drie Pokéballs uit zijn rugzak. Er was hier al niet zo veel ruimte en als er zo'n grote Pokémon als Onix bij zou komen kon de grot nog wel eens instorten. Mamoru richtte de Pokéballs op Cráneo en Cuerno en werden teruggetrokken. Daarna gooide hij de derde Pokéball op de grond. Binnen enkele seconden was de ontstane ruimte weer opgevuld met de gigantische Onix. "Onix!" Brulde Serpiente en keek zijn trainer aan. "Mitsu, kun je langs Serpiente omhoog klimmen?" Vroeg Mamoru. Het was mogelijk dat ze dat niet kon. Door zo'n val kon je makkelijk iets breken of kneuzen. De Onix had de vraag ook al begrepen en liet zijn staar tot de bodem van de klif zakken.

Onderwerp: Re: Cave exploration za okt 01, 2011 4:42 pm

Mitsu probeerde zich via de muur omhoog te werken, maar dat mislukte. Ze zakte door haar benen toen ze een steek in haar enkel voelde, die ze waarschijnlijk verstuikt had toen ze uitgleedt. ''Kch,'' bracht ze alleen uit, proberend niet zoveel geluid te maken. Als ze dat deed, trok ze teveel aandacht van de pokémon die hier in de grot woonden, en ze wilde het niet erger maken dan het al was. Zelfs nu ze volwassen was kwam ze in de meest rare situaties terecht, waar je normaal gesproken nieteens in kon komen. Ze had juist gehoopt daar vanaf te zijn als ze volwassen was. Haar blik gleed langzaam naar haar arm, waar het litteken op te zien was die de Beedrill haar vroeger had gegeven. Hoe lang was dat wel niet geleden? Ze zou er haar hele leven aan herinnerd worden, helaas. Op dat moment realiseerde ze zich hoe ze zich gedroeg. Het was niet het gedrag van een gymleader. Ze trok een walgende blik. Waar was ze mee bezig? Meteen wilde ze weer proberen op te staan, toen ze de stem van Hikari opeens hoorde weergalmen. Met een ruk keek ze omhoog en zag daar Mamoru met haar Pikachu staan. Ze schrok even toen ze de Dugtrio van de jongen naast haar zag. Waarom had hij niet laten merken dat hij bij haar was? En sinds wanneer was hij er eigenlijk?

"Mitsu blijf rustig zitten. We komen je redden!" Ze knikte, alhoewel hij dat vast niet kon zien. Mamoru handelde snel, want hij liet zijn Marowak en Rhydon terugkeren en haalde de Onix tevoorschijn waar hij daarnet nog mee vocht. Hij had hem dus toch gevangen. Meteen wist Mitsu wat hij van plan was. Maargoed dat hij dat had gedaan, anders had ze hier nog lang gezeten. "Mitsu, kun je langs Serpiente omhoog klimmen?" De Onix begreep nu ook wat het plan was en liet zijn staart naar haar toe zakken. Mitsu keek even moeilijk, maar besloot het toch te proberen. Opnieuw duwde ze zich via de muur omhoog, en probeerde de pijn in haar enkel te negeren. Langzaam liep ze naar de staart toe en beklom hem. Ze beet op haar onderlip, hopend dat ze dan de pijn vergat. Het werkte half, maar het klimmen ging er niet makkelijker door. Gelukkig kon ze wel makkelijk grip plaatsen bij de pokémon, maar dat was nogal logisch als hij uit steen bestond. Eenmaal boven, wat nog wel even had geduurd, gleed ze van de Onix zijn rug en verplaatste haar gewicht op haar andere voet. Blij dat dat voorbij was.

Hikari besprong haar meteen, opgelucht dat alles goed was afgelopen. ''Pikapi!'' Mitsu gooide haar armen om de gele pokémon heen en knuffelde haar stevig. Daarna richtte ze zich op Mamoru. ''Als jij er niet was geweest..'' sprak ze zacht, niet wetend wat ze nou eigenlijk moest zeggen. Ze kwam vast als een kluns over bij hem. Eigenlijk was ze dat ook, maar ze was lang niet zo erg dan dat ze vandaag was geweest. Oké, dat klonk misschien vaag, vooral omdat het haar eigen schuld was dat ze in die situatie terecht was gekomen, maar.. ''Bedankt, Mamoru,'' besloot ze uiteindelijk maar hardop te zeggen, met een vriendelijke glimlach. Hikari draaide haar hoofd nu ook naar hem toe. Doordat Mitsu haar stevig vasthield kon ze niet echt veel. ''Pika!'' voegde de Pikachu er aan toe.

Onderwerp: Re: Cave exploration ma okt 03, 2011 5:51 pm

Mitsu keek moeilijk omhoog, maar begon toch met het beklimmen van Serpiente. Mamoru keek vol bewondering naar haar. Aan de manier waarop ze klom kon hij zien dat ze toch ergens pijn aan moest hebben. Toch koos ze ervoor om niks te zeggen en gewoon door te klimmen. Als ze gewoon had gezegd dat ze niet kon klimmen had hij wel iets anders verzonnen om haar uit dat gat te krijgen. Langzaam maar zeker klom Mitsu naar boven. Na een paar minuten had ze de kop van Serpiente bereikt. Daar gleed ze van hem af en kwam op de grond terecht. Mamoru zuchtte opgelucht. Behalve dat Mitsu haar enkel had verzwikt was er niks ernstigs gebeurt. "Pikapi!" Hikari besprong haar trainer opgelucht. Daarna richtte Mitsu zich op Mamoru. ''Als jij er niet was geweest..'' Sprak ze zacht. Het bleef even stil. ''Bedankt, Mamoru,'' Zei ze uiteindelijk met een vriendelijke glimlach. "Pika!" Voegde de Pikachu er aan toe.

Mamoru moest bijna blozen van de reactie. Mitsu leek hem heel erg dankbaar te zijn. "Graag gedaan." Antwoordde hij lachend. "Trainers in nood moeten elkaar kunnen helpen. Daarbij, jij toch hetzelfde voor mij gedaan hebben." Daarna pakte hij een Pokéball en riep hij Serpiente terug. De slang had wel wat rust verdient. Mamoru keek nog een keer naar Mitsu. Haar enkel zag er dik en gezwollen uit. "Volgens mij heb je je enkel verzwikt. Zal ik je naar het Pokémon Center in Pewter City brengen?" Vroeg Mamoru aan haar. Als Mitsu net zo hard voorzichzelf was als daarnet dan zou ze het aanbod van hem afslaan. Toch was het onbeleefd om het niet te vragen. Zo te zien had ze er best veel last van. Als Mamoru haar wel naar het Pokémon Center zou moeten brengen kon hij de Moon Stone voorlopig wel vergeten. Zo erg was dat nu ook weer niet. Het was een steen, en stenen lopen niet weg. Hij hoopte alleen wel dat hij de locatie nog zou onthouden. Intussen was Excavacíon ook weer omhoog gekomen en naast Mamoru verschenen. Rustig wachtte de trainer en zijn Pokémon af op de reactie van Mitsu.

Onderwerp: Re: Cave exploration wo okt 05, 2011 7:54 pm

Mitsu kon nog net een grijns onderdrukken toen ze Mamoru's reactie zag. "Graag gedaan. Trainers in nood moeten elkaar kunnen helpen. Daarbij, jij toch hetzelfde voor mij gedaan hebben." Da's waar. Ze zou hetzelfde voor hem hebben gedaan. Het enige probleem was dan, dat ze geen Onix had om hem omhoog te helpen. Zij had hem dus op een andere manier moeten redden, of niet soms? Ze knikte lichtjes, voordat haar aandacht naar de Onix ging, die rood opkleurde en in een pokéball werd gezogen. ''Nog gefeliciteerd met je vangst,'' sprak ze een beetje afwezig.

"Volgens mij heb je je enkel verzwikt. Zal ik je naar het Pokémon Center in Pewter City brengen?" Mitsu keek vragend op, zag toen dat Mamoru's blik op haar enkel gericht was en keek toen naar beneden. Oh ja, dat was ze alweer vergeten. Ze kon het nog net weerstaan om niet tegen haar voorhoofd te slaan met haar hand, vanwege haar stommiteit. Achja. Ze richtte haar ogen weer op Mamoru, en keek hem bedachtzaam aan. Er was een rede dat hij hier was gekomen, net als haar. Zijn rede was alleen anders. Als hij zijn Moon Stone nog niet had bemachtigd en nu met haar moest vertrekken naar Pewter City, zou ze zich schuldig voelen. ''Ik heb er niks op tegen dat je me wilt helpen,'' begon ze zachtjes. ''Maar zolang je niet hebt waar je hiervoor kwam, gaan we hier niet weg,'' voegde ze er aan toe, terwijl ze een kleine glimlach tevoorschijn toverde. Ze wilde niet nog meer op zijn schouders hangen, hij had haar al gered. Ze zou het nog wel vol kunnen houden met haar enkel, hoopte ze. En anders ging ze alleen verder, dat begreep hij vast wel, toch? ''Pika..'' Hikaru werkte zich uit de armen van Mitsu en kwam op vier poten op de grond terecht. Bezorgd keek ze eerst naar de voet van haar trainster, en toen naar boven, waar ze het meisje haar blik ving. De Pikachu keek weg en gromde lichtjes. Als ze kon praten-, of liever gezegd, als Mitsu haar kon verstaan, had ze haar al lang verteld hoe koppig ze soms kon zijn. Maarja, het was wle haar trainster. En om heel eerlijk te zijn, ruilde ze die liever niet om voor een andere. Wat dat betreft was het een goede keus geweest om Mitsu te redden. Als ze dat niet had gedaan, wie weet waar ze dan terecht was gekomen. En wie weet wat er met Mitsu was gebeurd.

Onderwerp: Re: Cave exploration za okt 08, 2011 4:51 pm

''Ik heb er niks op tegen dat je me wilt helpen,'' begon Mitsu zachtjes. ''Maar zolang je niet hebt waar je hiervoor kwam, gaan we hier niet weg,'' Zei ze en toverde een glimlach op haar gezicht. Mamoru was niet erg verbaasd. Ergens had hij wel verwacht dat Mitsu zijn aanbod af zou slaan. Ze was immers ook met haar verzwikte enkel langs Serpiente omhoog geklommen inplaats van te vragen of Mamoru haar had kunnen komen halen. "Ok, dan gaan we weer naar de plek waar Serpiente ons aanviel." Vertelde Mamoru tegen Mitsu en de Pokémon. "Daar stond namelijk de Moon Stone." Nadat hij dat gezegd had strompelde hij, terwijl Excavacíon en Espectro hem volgde, in de richting van de steen. Mamoru ging er van uit dat Mitsu en Hikari ook achter hem aanliepen. Ondanks dat hij mank was aan een been liep hij nu sneller dan zij, omdat Mitsu erg last van haar enkel had.

Na een paar minuten lopen kwamen de twee Gymleider aan in de ruimte waar de Moon Stone zich zou bevinden. Hoewel er door de aanval van de Onix grote paniek was ontstaan was de steen onbeschadigd gebleven. Mamoru strompelde in de richting van de grote glimmende steen. Aan de voet van de rots bleef hij staan en rommelde even in zijn rugzak. Na enkele seconden haalde hij er een hamer en een beitel uit. Met dit gereedschap begon hij voorzichtig een stuk van de rots af te breken. Na een tijdje hield Mamoru een mooi uitgebeitelde Moon Stone in zijn hand. Hij hield hem vlak voor zijn gezicht om het goed te kunnen bekijken. Hij was niet alleen gefascineerd geweest door Grond Pokémon, maar ook door alles wat met de aarde te maken had. Evolutie stenen hoorden daar ook bij. De Moon Stone was het meest interessant, omdat deze tot nu toe alleen maar op Mount Moon was gevonden. De geruchten gingen zelfs dat deze stenen uit de ruimte zouden zijn gevallen. Maar de Moon Stone onderzoeken deed hij wel als hij terug was in Viridian City. Mamoru draaide zich om naar Mitsu die achter hem stond. "Nu heb ik eindelijk die steen. Als je wil kan ik je nog steeds naar het Pokémon Center brengen." Legde hij uit. "Dan zet ik je af in Cerulean City, vanaf deze kant van Mount Moon is dat dichter bij." Zei hij en keek Mitsu vragend aan. Hopelijk liet ze zich nu wel brengen. Mamoru wilde het niet op zijn geweten hebben dat haar iets overkwam als ze uit de grot probeerde te komen.

Onderwerp: Re: Cave exploration za okt 08, 2011 5:55 pm

Mamoru scheen er geen probleem mee te hebben dat Mitsu zijn hulp afsloeg. Gelukkig, ze had geen zin om haar mening helemaal uit te leggen over de situatie. Hij vertelde haar waar ze naartoe gingen en dat daar de Moon Stone te vinden was, en liep de richting uit waar hij waarschijnlijk vandaan was gekomen. Of nouja, lopen.. Eerder strompelen. Zo te zien was hij echt mank en had Mitsu het zich niet vebeeldt. Ze verzette nu ook een stap, en voelde meteen een steek. Opnieuw hield ze zich in met een simpele 'kch' en verbeet het. Ze richtte haar blik toen op Mamoru, en realiseerde zich dat hij nu waarschijnlijk sneller 'liep' dan zij dat deed. ''Pikachu?'' Hikari keek vragend. Mitsu schudde vlug haar hoofd en liep langzaam naar haar Pikachu toe, die zich tevreden weer omdraaide en achter Mamoru aantrippelde, Mitsu in de gaten houdend.

Het meisje keek aandachtig naar de achtste gymleader, die een stukje van de Moon Stone uithakte. Hij deed het voorzichtig en zorgvuldig, alsof hij niet wilde dat het verder zou breken dan nodig was. Als zij zoiets had gedaan, had ze er vast wat wilder op los gehakt. Maarja, nu waren Moon Stones ook wel heel bijzonder. Er werd gezegd dat ze uit de ruimte kwamen, net als de Cleffairy. Om heel eerlijk te zijn zou Mitsu niet weten wat ze er nu van moest denken. Als de Cleffairy al van de maan kwamen, zouden het aliëns zijn, niet? Daar zagen ze er veel te schattig voor uit. Zij had een eng beeld van de ruimtewezentjes, iets dat er anders uitzag dan de wezens die hier op aarde leefden. Cleffairy zagen er als normale pokémon uit, in haar ogen.

''Pika.'' Mitsu werd wakker geschud door de Pikachu, die aangaf dat Mamoru klaar was en naar haar toe kwam. "Nu heb ik eindelijk die steen. Als je wil kan ik je nog steeds naar het Pokémon Center brengen. Dan zet ik je af in Cerulean City, vanaf deze kant van Mount Moon is dat dichter bij," legde hij haar uit. Ze knikte. ''Prima,'' antwoordde ze, draaide zich half en begon in de richting te 'lopen' waar ze bijna zeker van was dat het de goede was.

Omdat ik de lui ben om al deze posts door te lezen en één voor één te punteren, krijgen jullie beide +15!

Profiel Pokégear

» Further Exploration[+Kayne Sphere]
» Een avontuur in de Diglet Cave
» Oh no, not a dark cave! [Arisu Yoshino]

Cave exploration

Cave exploration

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen