Kenji's groene ogen gleden over het gebouw dat voor hem stond. Het was de Pokémon Tower van Lavender Town. Bekend om zijn vele pokémongraven, berucht om zijn vele spookpokémon. Dat laatste was voor Kenji dé reden om de toren te betreden. Hij gaf geen bal om al die dode pokémon die daar lagen te rusten, hij was enkel en alleen geïnteresseerd in de Gastly, Haunter en Cubone die hier te vinden waren. Vooral de laatste genoemde was voor Kenji een reden om de toren te betreden. De mensen in het dorp vertelden dat er slechts enkele Cubone in de toren woonden, misschien wel geen één meer, maar de jongen wilde het er toch op wagen. Mocht hij geen Cubone vinden, dan zou hij trachten een Gastly of Haunter te vangen, gewoon omdat het kon. De enige die het er niet helemaal mee eens was dat ze een enge spooktoren binnen gingen, was Céline. Al ruim honderd meter bij de toren vandaan had de Jolteon geweigerd nog een poot te verzetten. Kenji was gewoon stug doorgelopen, waarop de Jolteon in janken uit was gebarsten. Nou was de jongen dit wel gewend van toen Céline nog een Eevee was, maar hoewel een huilende Eevee nog als schattig bestempeld kon worden, was een huilende Jolteon gewoon ronduit belachelijk. De jongen rolde geërgerd met zijn ogen en was allang blij dat Lavender Town maar een dunbevolkt gebied was. Het halve dorp leek nu echter buiten te verschijnen door het gejammer van Céline en dus was Kenji wel gedwongen actie te ondernemen. Hij stampte terug naar Céline, gaf de pokémon een tik op haar snuit en begon haar toen met een strenge blik en een opgeheven vinger toe te spreken. 'Céline, stel je niet zo aan. Je bent een grote, sterke Jolteon die heel goed voor haarzelf kan zorgen.' De Jolteon hield op met huilen, maar snufte nog wel wat. 'Goed, en dan gaan we nu die toren binnen om een Cubone te zoeken.' Céline begon acuut weer te janken en Kenji gaf de pokémon een ferme tik op het hoofd. 'En nu is het klaar!' riep hij. Céline ging echter alleen nog maar harder huilen en dus liet ze Kenji geen keus.

'Oké, je hebt erom gevraagd!' De jongen greep de Jolteon bij haar achterpoten en sleurde haar mee in de richting van de toren. Céline zette haar nagels in de aarde en trok lange groeven in de aarde terwijl Kenji haar voort sleepte. De jongen negeerde de afkeurende blikken van de bewonders van Lavender. Wat kon hem het nou schelen wat iedereen dacht? Hij deed zijn pokémon geen pijn, dus ze hadden geen recht van klagen. Hij dwong haar enkel en alleen een spooktoren binnen te gaan, meer niet. Eenmaal bij de deur aangekomen trapte Kenji zo subtiel mogelijk, om toch vooral de woede van de omwonenden niet op de hals te halen, de deur open en sleurde Céline naar binnen. De Jolteon vocht zo nodig nog harder, maar toen de zware deuren van de toren voor haar snuit dicht vielen hield ze op. Kenji liet de poten van zijn pokémon los, zette zijn handen in zijn zij en keek op haar neer. 'Was dat nou zo moeilijk?' Trillend kwam de Jolteon overeind en drukte zich tegen haar been. Kenji rolde met zijn ogen. De lafaard. De jongen besloot verder geen aandacht aan Céline te besteden, draaide zich om en liep verder de toren in. Céline volgde hem, zij het schoorvoetend.

Hoe kon hij haar dit aan doen? Dat was het eerste wat er door Céline haar hoofd schoot toen ze door haar trainer aan haar achterpoten naar de Pokémon Tower werd gesleept. Uiteraard had ze hem met één simpele donderschok af kunnen schudden, maar ze wilde haar trainer niet elektrocuteren, hoe gemeen hij soms ook was tegen haar. Diep van binnen gaf de jongen om haar, dat wist ze zeker, en dat had hij ook al meerdere malen bewezen. Nu, echter, had hij weer eens bewezen dat zij niet moest zeuren en zich maar aan meneer zijn wensen had aan te passen. Fijn. Als Céline een (lange)  staart had gehad, dan zat die nu tussen haar poten tegen haar onderbuik gedrukt. Ze was geen held, dat was bekend, maar als ze ergens een hekel aan had, dan waren het wel geesten en spoken. Al als kleine Eevee had ze nachtmerries gehad over spoken die haar kwamen ontvoeren en teisteren en nu moest ze van Kenji mee een toren in vol met graven van dode pokémon, op zoek naar een spook! Goed, in eerste instantie was hij op zoek naar een Cubone, maar als ze die niet zouden vinden, moest ze het opnemen tegen een spook! Brrr, geen denken aan. Max of Vulcan mochten dat klusje gaan klaren, zij zou geen poot uitsteken. Behoedzaam en trillend als een rietje volgde de Jolteon haar trainer. De jongen bekom de trap die ze in eerste instantie niet eens had gezien en leidde hen naar de eerste verdieping. Deze verdieping was zo mogelijk nog enger dan de eerste en Céline zou zweren dat ze stemmen en gegiechel hoorde. Snel ging ze wat dichter bij Kenji lopen. 'Kunnen we alsjeblieft gaan?' piepte ze, ook al wist ze dat Kenji haar niet kon verstaan. Misschien zou hij haar toch begrijpen.

Kenji speurde de begane grond van de toren af en besloot dat hier niks te halen viel. Hij ontdekte echter wel een trap en beklom deze naar de eerste verdieping. Tot zijn genoegen volgde Céline hem, al leek deze nog altijd niet blij met de situatie. Op de eerste verdieping zag Kenji ook niks, maar deze verdieping voelde wel iets anders dan de eerste. Céline kwam piepend bij hem, maar hij wuifde haar gezeur weg. 'We gaan pas als we minstens één pokémon hebben gevangen,' sprak hij streng tegen zijn Jolteon, waarna hij de trap naar de tweede verdieping beklom. Deze verdieping leek wat veelbelovender dan de eerste twee. Hier stonden wat minder graven, maar er leek wel meer leven te zijn. Helaas was dit in de vorm van een mens. Kenji zuchtte even en liet de onbekende persoon voor wat hij was. Hij was hier niet gekomen om mensen te ontmoeten, maar om een pokémon te vangen! Op de derde verdieping zag hij eindelijk zijn doelwit; een Cubone. Het was nog maar een jonkie ,want hij was aardig klein. Nou wist Kenji niet goed hoe groot een Cubone hoorde te zijn, maar dit leek hem wel erg klein. 'Oké Céline, ben je er klaar voor?' De Jolteon schudde haar hoofd, maar Kenji negeerde dit. 'Thundershock!' riep hij enthousiast, waarop de Jolteon langzaam gehoorzaamde. De aanval schoot op de Cubone af, maar deze weerde hem simpel af met het bot dat hij in zijn poot hield. Kenji sloeg zichzelf tegen zijn voorhoofd. Hoe kon hij zo stom zijn? Elektrische aanvallen werken niet op een Grondpokémon! Goed, dan maar een andere pokémon. 'Max! Ik kies jou!' riep de jongen terwijl hij de pokéball van zijn Ekans naar voren gooide. Max kwam tevoorschijn en wikkelde zich meteen om zijn rechterbeen. 'Verdorie Max, niet nu!' riep Kenji, waarop hij op de Cubone even verderop wees. 'Doe je Water Pulse!' Max liet zijn been los, ging voor hem staan en voerde de aanval uit. Cubone ontweek, maar werd nog net bij zijn achterpoot geraakt. Hij tuimelde door de lucht, maar kwam toch nog op zijn poten terecht. Zodra hij de grond raakte zette de Cubone het op een lopen. 'Nee!' riep Kenji en hij zette de achtervolging in.

De kleine Cubone was naar de derde verdieping en leek nog verder te willen vluchten. 'Max! Grijp die Cubone!' riep Kenji, waarop de Ekans vooruit schoot. Hij greep de Cubone vast en wikkelde zijn lijf om de kleine pokémon heen. Cubone werd bijna fijngeknepen en Kenji moest even aan zijn eigen rechterbeen denken waar Max zich ook altijd zo stevig omheen wikkelde. 'Goedzo Max, houd hem stevig vast!' riep Kenji terwijl hij naar de twee vechtende pokémon toe rende. Cubone was echter niet van plan zich nu al gewonnen te geven en gaf Max een ferme mep op zijn hoofd met het bot in zijn hand. Deze tik deed Max aardig zeer en hij zakte knock out op de grond. Bevrijd uit de greep van de pokémon schoot de Cubone er vandoor. 'Nee!' riep Kenji woedend. 'Céline! Grijp hem!' De Jolteon voelde er maar weinig voor, dat bot leek een aardig gevaarlijk wapen, maar de woedende blik in Kenji's ogen was zo nodig nog gevaarlijker. De Jolteon rende naar voren en haalde de Cubone met gemak in. Zeg nou zelf, op vier poten rennen was toch veel gemakkelijker dan op twee? Céline zetten zich af en landde voor de Cubone. Hiermee versperde ze hem niet alleen de weg, maar voorkwam ze ook dat hij de trap op zou vluchten. Daar stond Céline nu namelijk voor. 'Céline! Screech!' hoorde ze Kenji roepen, waarop ze netjes gehoorzaamde. Ze zette het op een gillen en de Cubone drukte zijn pootjes tegen de schedel op zijn hoofd om het geluid buiten te sluiten. 'Goedzo Céline!' hoorde ze haar trainer roepen, waarop ze haar geschreeuw staakte. Ze wilde de doden niet nog verder lastig vallen. Max was inmiddels ook weer bij zijn positieven en kwam woedend sissend aan gekronkeld over de vloer. 'Max, Water Pulse!' riep Kenji, waarop de Ekans zijn bek opende en een grote waterstraal op de Cubone afvuurde. Deze was nog aan het herstellen van Céline's gekrijs en werd volop geraakt door de aanval van Max.

Kenji keek triomfantelijk naar de wankele pokémon. Ghehehe, Grondpokémon konden erg slecht tegen water. Hij had mazzel dat Max een wateraanval kende, anders was dit een stuk lastiger geweest. Cubone was echter een harde, want hij gaf zich nog altijd niet gewonnen. Hij gooide zijn bot naar Max toe, maar deze bukte op tijd. Dreigend kwam de slang op Cubone af, hief zich op, klaar om aan te vallen, toen het bot opeens terug kwam en keihard tegen zijn achterhoofd knalde. Voor de tweede keer vandaag sloeg Kenji zich tegen zijn voorhoofd. Bonemerang, waarom had hij dat niet eerder doorgehad? Voor de tweede keer dit gevecht zakte Max uitgeteld op de grond en Kenji begon langzaam te snappen waarom de slang zo dom was. Hij had gewoon al te veel klappen op zijn hoofd gehad. Enfin, dan moest hij dit klusje toch maar klaren met Céline. De Cubone leek ook door te hebben dat de Jolteon nu nog zijn enige tegenstander was en richtte zich boos tot de gele pokémon. Beide pokémon leken even stil te staan, alsof ze ergens op leken te wachten. Toen schoot Cubone opeens naar voren om een Headbutt uit te voeren. 'Céline, ontwijk!' riep Kenji, waarop de Jolteon op sprong. Cubone schoot onder haar door en boorde een flink gat in de trap, welke nu bijna niet meer te gebruiken was. 'IJzerstaart!' riep Kenji, waarop Céline in haar sprong over ging op de volgende aanval. Cubone kwam net tussen de resten van de trap vandaag gewaggeld toen Céline op zijn harde schedel neer kwam. Hoewel de aanval wel schade aan de Cubone toebracht. beschermde de schedel op zijn hoofd hem voldoende om nog te blijven staan. Als tegenaanval verkocht hij Céline een mep op haar achterpoot. De Jolteon kermde van de pijn en viel op de grond, niet meer in staat om op haar rechterachterpoot te staan. Kenji gromde. Vervloekte pokémon! Naast zich zag hij iets bewegen; Max was weer wakker geworden. 'Dat zou tijd worden!' riep hij boos tegen de Ekans, waarop hij naar de Cubone wees. 'Water Pulse en zorg dat je niet mist!'  Ekans richtte zich op en viel aan. Cubone zag hem op het laatste moment aankomen en haalde uit met zijn bot. Helaas was Max sneller en raakte het water hem vol. Het bot vloog uit de poot van de Cubone en de pokémon zelf smakte op de grond. Kenji greep snel een lege pokéball uit zijn tas en gooide die naar de pokémon. Deze verdween in een rode flits en viel wiebelend op de grond. Voor nu negeerde Kenji de bal echter, want Céline kwam naar hem toe gekreupeld. 'Gaat het meisje?' vroeg hij bezorgd terwijl hij bij haar neer hurkte. 'Het komt wel goed, ik breng je zo naar het pokémoncenter. Eerst die Cubone.' Zijn ogen schoten weer naar de wiebelende bal. Zou dit voldoende zijn?

Hoewel de Cubone het nog niet wilde opgeven, bezat hij de kracht niet meer om tegen te werken. Het lampje doofde. Gefeliciteerd, je hebt een Cubone gevangen!

Yesh! Het was gelukt! Kenji kon het niet laten een triomfantelijke schreeuw te laten horen toen het lampje op de Pokéball doofde. Zo, dat was dan zijn troef voor de derde Gym. Hopelijk zou de pokémon dan net zo stug doorvechten als hij hier had gedaan. Max ging de bal voor hem halen terwijl hij Céline's poot inspecteerde. Die was er aardig zwaar aan toe. Verdorie! 'Bedankt Max,' mompelde de jongen toen de slang de pokéball met zijn nieuwe aanwinst kwam brengen. Hij stopte de bal in zijn zak en tilde Céline op. Hij wilde eigenlijk nog een Gastly vangen, maar voor nu was het beter om Céline eerst naar het pokémoncenter te brengen. Hij zou later, als het avond was, terug komen, dan zouden de spookpokémon veel actiever zijn. Met de gewonde Jolteon in zijn armen en de Ekans om zijn rechterbeen gewikkeld begon de jongen aan de afdaling in de toren. Buiten aangekomen wandelde hij naar de plaatselijke genezer, want een pokémoncenter hadden ze hier niet. Céline's poot werd verbonden en Max en Crush (de Cubone) werden ook even verzorgd. Céline zou een avondje moeten rusten, dus zij kon vanavond niet mee terug de toren in, maar Kenji had alle vertrouwen in Max en Crush.

+5

Het was nacht, een paar uur nadat Kenji met zijn gewonde Jolteon en zijn nieuwe aanwinst de Pokémon Tower had verlaten. Nu was hij weer terug, zonder Céline, want die moest een nachtje rusten, maar nu met Crush, zijn nieuwe Cubone, aan zijn zijde. De jongen ging terug naar de Pokémon Tower, want hij was niet alleen voor een Cubone hierheen gekomen, nee, hij wilde ook een Gastly. Het liefst zou hij natuurlijk meteen een Haunter of Gengar vangen, maar soms was het beter om je doel wat lager te zetten. Een Gastly zou, met de juiste training, gauw genoeg evolueren in een Haunter en Gengar zou dan binnen handbereik zijn. hij moest gewoon wat geduld hebben. Hoeveel jaren had hij wel niet moeten wachten voordat hij Céline eindelijk had kunnen laten evoleren? Zijn blik gleed naar beneden, naar Max, zijn Ekans. Hoe lang zou het duren voordat hij zou evolueren? Een Arbok zou ontzettend gaaf zijn. Wel wat zwaar aan zijn been, dus voordat de Ekans zou evolueren zou hij de pokémon eerst het knuffelen van zijn been af moeten leren. Een Ekans aan je been was namelijk al zwaar genoeg en als er dan opeens een Arbok aan zijn been zou hangen, dan bleef er niks van hem over. Nee, daar had hij geen zin in.

Geflankeerd door zijn twee pokémon betrad de jongen voor de tweede maal die dag de Pokémon Tower. Veel mensen zouden het respectloos vinden dat hij daar alleen maar kwam om te vechten met wilde pokémon terwijl er in de toren allemaal mensen waren die rouwden boven het graf van hun overleden pokémon. Kenji trok zich er echter niks van aan. Het was donker in de toren. Het enige licht was afkomstig van de maan die af en toe door één van de ramen naar binnen wist te schijnen. Kenji liep zo stil mogelijk om te voorkomen dat de wilde pokémon hem aan hoorden komen. Het vinden van een spookpokémon was al moeilijk genoeg. Rustig beklom de jongen de eerste drie trappen van de toren zonder ook maar iets of iemand tegen te komen. Op de vierde verdieping bleef de jongen met een zucht staan. Er moest toch een manier zijn om Gastly te lokken? Zijn blik gleed naar de twee pokémon naast en aan hem. 'Nou jongens, hebben jullie toevallig nog ideeën?' Ekans en Cubone keken elkaar verbaasd aan en richtten hun ogen toen weer op Kenji. De jongen zuchtte. 'Daar was ik al bang voor.' Hoe moest hij dan ooit een Gastly vangen?

Alsof de pokémon gewoon zat te wachten op het moment dat hij op zou geven, kwam er opeens een Gastly tevoorschijn. Deze pokémon was echter niet zo vriendelijk. Kenji zou hem nooit opgemerkt hebben als hij niet opeens iets over zijn achterhoofd had voelen likken. 'Gatver, wat is dat?' Kenji veegde met zijn hand over zijn achterhoofd en voelde een beetje kwijl. Vol walging draaide de jongen zich om. Het laatste wat hij zag was een groot, roze oppervlakte dat zich op zijn gezicht plakte en hem likte. Een koude rilling liep over het gezicht van de jongen. Walgelijk gewoon! De jongen wankelde achteruit en verloor zijn evenwicht door Max, welke nog altijd om zijn been gewikkeld zat en nu druk bezig leek te zijn met spartelen. Kenji's kont kwam hard in aanraking met de oude, houten vloer van de toren en het gezicht van de jongen vertrok even. 'Crush, doe je Bone Club!' De Cubone sprong naar voren, zijn bot hoog opgeven, klaar om de Gastly een flinke klap op zijn hoofd te verkopen. Gastly stootte een harde lach uit en verdween net op het moment dat de aanval van Crush op zijn hoofd wilde landen. 'Wel alle,' gromde Kenji toen de spookpokémon naast hem weer verscheen en zijn Lick op Max los liet. Doordat de Ekans nog altijd om zijn been gewikkeld zat, kon hij niet op tijd reageren en werd hij vol geraakt door de aanval.

Kenji knarste met zijn tanden. Zijn gevecht met Crush vanmiddag was al vervelend geweest, maar deze Gastly was zo nodig nog vervelender. Het leek wel alsof hij een spelletje met hen speelde! De jongen krabbelde overeind en duwde Max van zijn been af. De pokémon was verlamd en lag een beetje op de grond, zijn tong uit zijn bek en zijn lichaam in een rare kronkel. 'Oké Crush, tijd om die Gastly een lesje te leren.' De Cubone knikte en ging klaar staan. Het was voor de jongen duidelijk dat hij een goede, harde vechter had aan deze pokémon, net als aan Vulcan, zijn Spearow. 'Oké Crush, doe je Boneclub nog een keer!' De Cubone schoot op de Gastly af. Dit keer verdween de pokémon niet, maar besloot hij in de tegenaanval te gaan met nog een Lick. 'Ontwijk!' riep Kenji, maar dit had de Cubone zelf ook al bedacht. Ze sprong opzij en mepte Gastly toen weg zoals een honkbalspeler een bal weg slaat. Kenji kon het niet laten even te lachen, maar streek toen zijn gezicht weer glad. 'Goedzo Crush, nog een keer!' Terwijl de Cubone uithaalde voor nog een klap met zijn bot probeerde Kenji te bedenken welke aanvallen een Cubone verder nog kon. Crush had ondertussen het heft in eigen handen genomen en ging aan één stuk door met zijn Boneclub op de Gastly.

Kenji keek even naar Max. De Ekans kwam langzaam bij van de verlamming en kon zijn kop alweer wat bewegen. Mooi, dat betekende dat hij straks ook Max nog in kon zetten tegen die irritante Gastly. Over Gastly gesproken, hoe ging het gevecht eraan toe? De jongen keek op en zag dat de spookpokémon gewoon lol aan het trappen was. Crush begon zo langzamerhand echt boos te worden, zo zag Kenji, en begon steeds wilder met het bot om zich heen te slaan. Gastly daarentegen begon alleen maar harder te lachen en leek zich prima te vermaken. 'Crush, Focus Energie!' riep Kenji. Het zou niet gaan werken als zijn pokémon alleen maar in de wilde weg zou gaan meppen. Hoewel hij de Gastly af en toe wel wist te raken, ging het zo niet echt opschieten. Naast hem begon Max steeds meer te bewegen. Nog even en de Ekans zou Crush kunnen assisteren bij het uitschakelen van deze irritante Gastly. Ergens in zijn achterhoofd vroeg de jongen zich af of hij wel een Gastly wilde die zo vervelend was, maar hij moest en zou een Gastly vangen en aangezien er op dit moment geen anderen in de buurt leken te zijn, moest het deze maar worden. 'Crush, Boneclub!' Crush liet een luide strijdkreet horen en sprong naar voren. Gastly probeerde de Cubone te verwarren met een Confuse Ray, maar kreeg toen een harde mep bovenop zijn hoofd. De pokémon leek even van zijn stuk gebracht, maar viel toen weer aan met Lick. Dit keer wist hij de Cubone wel te raken en het schedel op zijn hoofd kwam daardoor scheef te zitten.

Kenji klemde zijn tanden op elkaar, want Crush kon nu even niks meer zien. Gastly deed intussen Payback voor de klap die hij had gekregen van de Boneclub. 'Max!' Kenji keek opzij naar zijn Ekans. De pokémon was weer helemaal wakker en klaar om te gaan. 'Doe je Bite!' De Ekans knikte en schoot naar voren. Gastly zag hem niet aankomen, omdat hij gefocust was op Crush. Max opende zijn bek en greep de Gastly vast, bovenop zijn hoofd. De Gastly schrok zich wild en probeerde de Ekans van zich af te schudden. 'Goed vasthouden Max!' riep de jongen trainer naar zijn pokémon. Ekans verstevigde zijn greep en langzaam begon de Gastly naar de grond te zinken. De Gastly was extreem verzwakt door de aanval van Max en de vele klappen die hij al van Crush had gekregen. Nog één aanval en het zou over zijn. 'Oké Max, laat maar los. Crush, doe je Boneclub, nog één keer.' Met een laatste klap landde het bot van Cubone op het hoofd van Gastly. De pokémon was uitgeschakeld. 'Oké jongens, aan de kant.' Kenji pakte een lege pokéball uit zijn zak en gooide die naar de Gastly. De pokémon verdween in een flits en de bal landde op de grond. Daar bleef hij liggen, wiebelend en knipperend. Zou het zijn gelukt?

De Gastly kon het niet meer opbrengen verder te vechten. De pokémon twijfelde of hij wel met de jongen mee wilde, maar besefte zich toen dat hij nog meer met de trainer uit zou kunnen halen. De pokéball stopte toen met bewegen en een zachte 'pling' was hoorbaar. Gefeliciteerd, je hebt een Gastly gevangen!

HA! Kenji kon zijn geluk niet op! Het was hem gelukt om in één dag twee nieuwe pokémon te vangen! Hij was geweldig! Vol trots stapte de jongen naar voren en griste de pokéball van de grond. 'Goed gedaan jongens! Het is ons gelukt!' Crush en Max lieten een blije kreet horen en Kenji beloonde hen beide met een tevreden knik. 'Oké jongens, tijd om onze nieuwe aanwinst aan Céline te laten zien.' Met de twee pokémon op zijn hielen verliet de jongen even later de toren. Hij kon niet wachten om de Gastly te gaan gebruiken in een gevecht. Badge nummer drie, Kenji komt eraan!

OOC: Dubbelposten met toestemming!