Whenever you try~
~Iria~
"Sky Peck, daarna maak je een reeks salto's, terwijl je Peck verder doet!" Sky knikte en begon rond te draaien. De andere Pidgey keek verward naar het tafereel. De Pidgey begon steeds sneller te vliegen, nu zijn snavel ook begon te gloeien, zag het er eigenlijk prachtig uit. "Nu!" Hij kwam dichter bij de verwarde Pokémon, die een reeks snelle en sterke Pecks over zich kreeg. Hij storte uit de lucht. "Moondancer!" Schreeuwde het kleine ventje tegenover haar. Maar uit de opdoemende stofwolk, stormde de Pidgey naar zijn soortgenoot. Een harde Iron Wing raakte Sky. Hij viel naar achter, maar opende zijn vleugels wel meteen. Hij keek naar Iria en het meisje knikte. Hij begon met zijn vleugels te slaan, steeds harder en hader en een tornado begon zich te vormen. "Quik Attack!" gilde Iria. De jongen keek eerst vragend naar Iria en begon toen hard te lachen. Maar toen Sky vooruit schoot, aan een snelheid dat de jongen waarschijnlijk nog nooit had gezien, viel zijn mond open. Hij raasde rond de windstorm en de jongen klemde zijn tanden op elkaar en riep; "Moon, Quik Attack!" De Pidgey schoot naar voren, maar werd in de tornado gezogen. "Stop!" gilde Iria. Sky schoot de luchtstroom uit, hij schoot richting de hemel en stopte, om rechtsomkeer te maken. De andere Pidgey, Moondancer, werd de tornado uit gekatapulteerd. Hij botste tegen een stam van een oude eik, waar hij even onbewegelijk liggen. Daarna schudde hij zijn kopje en vloog hij terug op. "Maak het af met Tackle!" vervolgde Iria en voor de andere Pidgey iets doorhad, raasde Sky langs zijn rug, om de vogel uit de grond te schieten. Maar Moondancer kon nog net de poot van Sky pakken. "Ja!" riep de jongen. Ongerust begon de kleine Pidgey met zijn vleugels te klappen. Maar Moondancer smeet hem naar de grond. Met een doffe klap viel hij op de grond. Hij kreunde, maar herstelde snel en vloog meteen terug op. Sky kon niet veel hebben, terwijl deze Pidgey echt gebouwd was voor verdediging. Ze keek naar Sky en daarna terug naar Moondancer. "Daar, rotsen, Gust en Quik Attack!" Sky knikte, spreidde zijn vleugels eb-n begon meteen met een tornado. De luchtstroom cirkelde boos ronde de hoop rotsen. De Pidgey vervolgde met een Quik Attack om de aanval krachtiger te maken. "Moon, land," De Pidgey gehoorzaamde braaf en landde op de zachte aarde. Iria keek toe. Nee, dit zou Sky enkel verzwakken. Maar misschien kon ze nog gebruik maken van de versterkte Gust. "Peck!" De Pidgey werd gelanceerd uit de luchtstroom. Moon had geen tijd om weg te komen en hij werd hard op zijn hoofd geraakt. Een donkerestofwolk doemde op, toen was de uitslag van deze ronde bekend. "Goed zo Sky!" riep Iria opgetogen. De jongen pakte zijn Pidgey en aaide liefkozend over het kopje van de Pokémon. "Rust maar uit," zei hij en hij liet de Pidgey terugkeren in zijn pokébal.

Never look back to the things you can't do~

"Castiël!" gilde de jongen uit. Hij gooide de rode bal omhoog en in een flits stond een prachtige Eevee, hij gromde even, maar zette toen zo'n schattig gezichtje op. Sky grijnsde, net als Iria. "Sky, Quik Attack!" "Castiël Tickle," Tickle? Wacht, nee, dat is... Maar voor ze iets kon doen, kietelde de kleine, bruine vos, haar vogel. Hij stortte uit de lucht en begon hard te lachen. Iria sloeg haar hand in haar gezicht en zuchtte hard. “Sky...” zuchtte ze. Maar de Pokémon was zo hard aan het lachen, dat hij niks hoorde van de buitenwereld. “Castiël, Iron Tail!” De staart waarmee de Pokémon kietelde werd langzaam grijs, waarna de Pokémon opsprong en Sky tegen de grond sloeg. “Sky?” Maar uit de opdoemende wolk zag ze dat haar pokémon uitgetelt was. “Goed gevochten,” zei ze en ze liet haar Pidgey wel meteen terugkeren. “Je hebt je best gedaan,” fluisterde ze tegen de bal, niet wetend of hij haar wel kon horen. Ze gritste de Pokébal van Ignis van haar riem. Ze drukte op het knopje en het groeide wel meteen, daarna gooide ze de bal in de lucht. Hij sprong open en Ignis verscheen woedend in de lucht, kleine rookwolkjes stegen uit haar neusgaten, ze kruiste haar armpjes en ze landde sierlijk op de grond, waarna ze haar ogen sloot en een simpele 'Char' uitbracht. Iria vond het best komiek om zoveel zelfvertrouwen bij zo'n Pokémon te zien. “Castiël Tickle,” “I don't think so, Ignis Flamethrower,” De Charmander grijnsde, terwijl de Eevee vooruit stoof, sloot zij haar ogen. Een brede grijns kwam tevoorschijn en als bij toverslag opende ze haar kijkers en stuwde ze een gigantische vlammenregen op de vos. Hij werd hard geraakt en schoof naar achter. Brandplekken werden duidelijk op het lichaam van de kleine Eevee. “Castiël!” gilde de jongen. Maar toen hij zag dat zijn Pokémon oké was, begon hij gewoon nog breder te lachen. “Castiël Iron Tail!” zei het kind. De Eevee schudde zijn kop, waarna hij naar voren schoot, terwijl zijn staart een ijzeren kleur kreeg. “Scary Face,” gniffelde Iria. Ignis sloot haar ogen, wachtend totdat ze Castiël zijn aankomst voelde. De windvlaag van de stopende Eevee kondigde dat aan en met dat teken, opende ze haar ogen. De Pokémon bleef stijf zitten, zijn staart verkleurde terug en Ignis deed Flamethrower recht in het gezicht van de Eevee. Daarna riep Iria; “Scratch,” vervolgde ze. En zo gezegd zo gedaan. De Charmander vervolgde met een Scratch recht in het gezicht van de Eevee. Maar hij opende zijn ogen snel en deed Iron Tail. Ignis kreeg een klap op haar kop en werd de grond ingetimmerd. Nu begon ze luid te grommen en deed ze nogmaals Flamethrower, deze kan Castiël ontwijken. Hij deed nu Sand-Attack. Ignis was nog uit de grond aan het komen, maar kreeg opeens zand in haar ogen. Grommend begon ze haar ogen te sluiten en opende ze haar bek om een gigantische Flamethrower naar Castiël te vuren. De Eevee spitste haar oren, zag de storm van vuur en vluchtte ervandoor. Het topje van de staart van de Pokémon vatte vuur. Het begon zich te verspreiden over de gehele staart. De Eevee keek geschrokken naar de vlam en begon als een kleine baby rondjes te lopen. Toen werd de genadeloze slag klap gevoerd. Een Flamthrower en toen de rook opsteeg, lag een bewegeloze Eevee op de grond.

But try to look to the sunny things in life, just try, for me~

“Mooi gevecht,” lachte Iria en ze schudde de hand van de jongen. “Ik had bijna gewonnen, ik was zo dichtbij,” En hij kneep zijn vingers tegen elkaar. “Inderdaad,” zei Iria al lachend. “Ik heb echt hard moeten vechten, het was een goede training voor alle vier onze Pokémon, ik ben blij met het gevecht, jij niet?” “inderdaad!” “Natuurlijk!” herhaalde Iria op dezelfde blije toon. “Ik ga maar weer,” zuchtte de jongen. Iria knikte en draaide haar om. Ignis rolde met haar ogen en kruiste haar armpjes om haar trainer te volgen. “Die Pokémon had je bijna verslagen,” gniffelde Iria, met dezelfde houding als Ignis. Ignis begon te blozen, niet dat je dat kon zien, maar toch zag Iria een lichtte gloeining op de wangen van de Pokémon. Ze haalde haar neus op en draaide haar onwilkeurig om. “Goed, goed,” grijnsde Iria.

There's somebody out there who loves and waites for you~
~Ignis~

Ookal had ze bijna verloren, er welde een klein beetje trïomf op in haar borst. Ze had die woede-aanvallen nodig om te winnen, wat Iria ook zei, zij streefde naar perfectie, Ignis streefde naar winnen. Een brede grijns sierde haar lippen, niet wetend dat Iria iets voor de kleine dino had bedacht, dat misschien weer tot een woede-aanval zou leiden. Ze staarde haar trainer aan. Soms was Iria een onhandig kind, maar ze gaf om Ignis en de rest van het team. Ze zorgde niet enkel voor hen, ze was niet zoals de meeste trainers. Iria zou haar leven geven voor iedereen, dat maakte haar zo speciaal. Niet zoals haar. Ignis wende haar blik af en staarde naar de bruine grond onder haar. Haar blauwe ogen tuurden langs keien en zand opzoek naar een antwoord op de vraag; 'Hoe streef ik naar geluk?' En het antwoord lag misschien dicht bij haar doel, ze schudde haar kop en zuchtte. “Ookal... Wil ik de beste zijn... De sterkste... Ik ben blij als zij dat ook is, wij zijn familie en dat maakt mij gelukkig, zolang wij tesamen zijn...” Ze stopte, struikelend over haar woorden, keek ze Iria traag aan. “Ben... Ik... Gelukkig,” ze glimlachte en tranen van geluk welde op in haar ogen. Ze glinsterde prachtig in de ochtendzon. Ze liep naar haar trainer toe en ze omarmde de been van het mens, zij stopte en staarde Ignis aan. Toen verscheen er ook een glimlach op haar gezicht.

Spread you're wings and be free~