Kenji: De spanning steeg verder en verder in het gevecht nu het einde naderde. Zowel Kenji, als de Pokémon, als waarschijnlijk Mitsu kon voelen dat het gevecht er bijna op zat. Wie dit ging winnen zou in deze laatste, meeslepende minuten worden bepaald en Kenji was er bijna zeker van dat hij ging winnen. Hij moest echter zijn tegenstander niet onderschatten en zelf niet overmoedig worden, want door de kleinste fout zou hij nu alsnog kunnen verliezen. Daarom was hij nu vol concentratie naar zijn Pokémon en die van Mitsu aan het kijken, die samen in de lucht vlogen. Céline zette met haar Bite haar tanden in de Iron Tail van Hikari, maar wist deze helaas niet te doorbreken. Dat hoefde natuurlijk ook niet, er waren meerdere methoden om te winnen. Zoals je tegenstander uit de lucht slaan. Kenji droeg zijn Jolteon op om ook Iron Tail in te zetten en zo de Pikachu uit de lucht te meppen. Omdat beide nog in de lucht zweefden en de Pikachu niet echt kon vliegen, kon hij de aanval van Céline niet ontwijken. Kenji voelde een soort triomf door hem heen trekken toen hij zag hoe Céline Hikari tegen de vlakte sloeg. Stof steeg op van het veld en Kenji wachtte gespannen af. Was het voorbij? Had hij gewonnen?

Céline: De Jolteon was trots op haarzelf. Dit was een mooi gevecht en ze had zich van haar beste kant laten zien. Vechten tegen je eigen type was altijd een uitdaging en ergens vond ze het wel jammer dat ze niet tegen de Jolteon van Mitsu had kunnen vechten. Dan hadden ze kunnen zien wie de sterkste Jolteon had. Waarschijnlijk had Kenji dat wat afgezaagd gevonden, of misschien was het wel zijn bedoeling geweest om haar voor het laatst te bewaren. Hoe het ook zij, dit gevecht ging voor haar de goede kant op. Hikari verzette zich flink, maar toen ze beide in de lucht waren en Céline de opdracht kreeg om ook Iron Tail in te zetten, was er geen ontsnappen mogelijk voor de Pikachu. Céline haar korte staart lichtte wit op en met een flinke klap sloeg ze haar tegenstander naar de grond. Triomfantelijk keek ze toe hoe de Pikachu met veel kracht in contact kwam met de grond en een hoop stof liet opstijgen. Zelf landde de Jolteon netjes op vier poten op de grond, waarna ze een afwachtende houding aannam. Zou de Pikachu weer opstaan? Of was het gevecht voorbij?

Kenji: Helaas kwam het verlossende antwoord van de scheidsrechter nog niet. Zodra de stof was opgetrokken verscheen de Pikachu van Mitsu, welke gewoon nog overeind stond. Jammer, Kenji had zo gehoopt dat het nu klaar was. Helaas, die Pikachu was net zo koppig als hijzelf en ging nog verder. Mitsu droeg de Pikachu op een Quick Attack in te zetten, waarop Kenji na ging denken over een tegenaanval. Wat zou hij doen? Omhoog springen? Opzij duiken? Terugbeuken met ook een Quick Attack? Ja, dat was wel een leuk idee. 'Céline, doe ook je Quick Attack!' riep de jongen naar zijn Jolteon, waarop de gele Pokémon in beweging kwam en op de Pikachu afstevende. Zijn tegenstander was echter slimmer dan hij dacht, want opeens hoorde hij Mitsu roepen 'Ga over naar Electro Ball!' Prut! 'Céline! Dig!' Riep de jongen naar zijn Pokémon. Deze reageerde net snel genoeg en wist op een haar na de aanval van de Pikachu te ontwijken. 'Maak het af Céline! Iron Tail!' Kenji was er klaar mee, dit gevecht was nu voorbij. Céline kwam achter de Pikachu van Mitsu weer boven de grond, haar staart wit gloeiend, waarna ze een salto voorover maakte en haar aanval inzette op Hikari. Het was nu voorbij, toch?

Kenji: Het was zover, de laatste lootjes van het gevecht. Céline was op een haar na ontsnapt aan de aanval van haar tegenstander en was nu begonnen aan de beslissende slag. Als in slow motion kwam de Jolteon weer boven de grond, maakte een salto en kwam met een klap neer op de Pikachu met haar Iron Tail. Hikari kon niet meer aan haar ontsnappen en werd tegen de grond geslagen. Vol spanning keek Kenji naar de Pikachu. Kwam ze weer overeind? 'Pikachu is uitgeschakeld! Jolteon wint!' Ja? Echt? WERKELIJK!? 'YESH!' brulde Kenji luid toen hij zag dat Pikachu inderdaad niet meer opstond. De jongen sprong een gat in de lucht en stormde toen op zijn Jolteon af. 'Het is ons gelukt Céline! Onze derde badge is binnen!'
'Jol!' De jongen knuffelde zijn Jolteon stevig en keek toen op; Mitsu was naar hem toe gekomen. 'Dat was een geweldig gevecht. Ik had ook niet meer verwacht.' Een brede grijns gleed over zijn lippen. 'Dankje, ik vond het ook een heel goed gevecht.' De jongen stond op en keek vol verwachting naar de vrouw. Het kon de uitroep hier met die badge nog net binnen houden. Het ging allemaal veel te langzaam, die arm van Mitsu. Vol verwachting keek de jongen toe hoe de vrouw haar arm uitstak, haar hand opende en zijn badge liet zien. 'De Thunderbadge. Je hebt hem verdient.' Een grote grijns gleed over zijn lippen en misschien net iets te gretig pakte hij de badge uit de hand van Mitsu. 'Bedankt,' reageerde bij, waarna hij de badge aan Céline liet zien. 'Kijk Céline, nummer drie. Nog vijf te gaan.'