Het voelde veel fijner om in Cerulean City te zijn. Niet dat er iets mis was met Pewter City, nee, dat was ook een prachtige stad, maar nu, telkens als ze naar de horizon keek, zag ze Mt Moon. Ze had en gevecht met haar angsten overwonnen en daar begon ze steeds trotser op te worden. Het was er donker en ze was zich bijna rot geschrokken van een Paras. Nee. Ze was zich rot geschrokken van een Paras. Gelukkig stonden haar pokemon trouw aan haar zijde, zoals bij elke Trainer. Eigenlijk kon Sishuri zich geen wereld meer voorstellen zonder Freeze, Honey en Crumble. Elk had een apart karakter en zijn goede en slechte kanten. Een Trainer zijn was geweldig. En wie weet kwam ze binnenkort nog meer fantastische pokemon tegen en kon ze verder dromen over haar doelen en haar grote reis. Af en toe miste ze haar thuis wel, haar moeder die vast nog voor gewonde pokemon zou zorgen of haar vader, waar ze al een tijd niets van gehoord had. Een brief schrijven, dat zou leuk zijn, maar elke keer als ze neerkeek op het lege vel, ontbraken de woorden haar. Altijd gooide ze het velletje, verkreukeld en al, in de vuilnisbak en gaf ze het gelijk op. Zodra ze in Celadon City zou zijn, volgde er een bezoekje aan haar moeder.

Het pad wat ze beliep was zanderig, maar alles was beter dan het pad dat direct leidde naar Mt Moon zelf. Zelf vond het meisje zichzelf nog niet echt goed genoeg om haar tweede Gym al uit te dagen. Haar pokemon zouden misschien klaar zijn voor zo'n groot gevecht, maar ze verwachtte dat de uitdagers minstens een geëvolueerde pokemon met zich mee hadden. Toch was Sishuri niet zo'n iemand die haar pokemon alleen door zou trainen alleen om ze een andere vorm te laten krijgen. Toch dacht iedereen anders over hun trainingen en er iets op aan merken, dat was gewoon niets voor haar. Toen Sishuri bij een klein grasveldje was aangekomen dat omringd werd door losse grondstukken, besloot ze er een pauzeplaats van te maken. Toen ze was gevlucht uit Mt Moon had ze een mooie trainingsplek gezien, maar eigenlijk had ze niet verwacht dat het zo ver kon zijn. Met een zucht liet ze zich vallen in het gras en besloot om er wat gezelschap bij te halen. Met een simpele worp liet ze Freeze uit zijn Pokeball komen en de Squirtle kwam met een vrolijke glimlach tevoorschijn. 'Squirt!' Grijnsde de pokemon en pakte zomaar een boterham uit de tas van zijn Trainer. Ze had er niet echt iets op aan te merken, dus liet ze hem dit toe. Samen aten ze even wat en om het een echte pauze te laten maken liet Sishuri zich in het gras vallen. Freeze nam haar voorbeeld over en sloot zijn ogen. De Trainer wierp nog een laatste blik op haar pokemon en liet de plotselinge slaap vervolgens toe.

Nog wat slaperig opende Sishuri haar ogen, toen haar pupillen gewend waren geraakt aan het wat felle zonlicht vormde zich iets in haar zicht. Het was een pokemon, ja, maar Freeze was het zeker niet. Sishuri schoot geschrokken overeind en de pokemon schoot naar achteren, de Trainer pakte snel haar Pokedex erbij en las van het ding af dat het een Sandshrew was. De goudgekleurde pokemon deinsde achteruit en voordat Sishuri dichterbij kon komen om de Sandshrew beter te bekijken was deze weer verdwenen. "Huh?" Ze keek verward om zich heen, geen idee hebbende hoe de pokemon zo snel verdwenen kon zijn. Freeze kwam aangewaggeld en keek haar wat verbaasd aan, alsof hij wilde vragen wat er aan de hand was. Sishuri wees op de plek waar de Sandshrew was verdwenen en Freeze 'sloop' erop af. Hij duwde haar tas wat opzij en liet een klein hol zien in de grond. Sishuri stond snel op en Freeze had zich gebogen om het gat. Zou de pokemon daarin zijn verdwenen? Vroeg ze zich af en haar antwoord op die vraag kwam snel. De Sandshrew sprong uit zijn hol, duwde Freeze omver en landde simpel op de grond. Freeze lag even wat uitgeteld op de grond, maar toen hij zijn ogen weer opende stond er een furieuze blik in. Sishuri grijnsde en sprong opzij, zodat er een strijdveld ontstond. Natuurlijk hield de wilde pokemon zich hier niet aan, maar Freeze had dan genoeg ruimte om aan te vallen. De Sandshrew wierp een uitdagende blik op hen beide en begon op de Squirtle af te stormen. "Freeze, gebruik je Water Gun wanneer de Sandshrew dichtbij genoeg is!" Beval ze naar haar pokemon die meteen klaar ging staan. De snelheid van de wilde pokemon was echt verrassend en binnen een mum van tijd stond de pokemon voor Freeze. De Squirtle nam een grote hap lucht, maar net voordat hij het water wilde los laten, sprong de pokemon in de lucht en verdween deze onder de grond, in een van de gaten die hij eerder had gemaakt. "Wat..?" Mompelde Sishuri en keek nerveus in het rond. Hoe kon Freeze de pokemon nu aanvallen? Freeze draaide zich steeds weer een beetje om, mompelde af en toe iets, maar had geen idee hoe hij met deze situatie om kon gaan. De Squirtle deed een paar passen naar het gat waar de Sandhshrew in was verdwenen en net toen hij voorover was gebogen verscheen hij. Er ontstond een gat vlak achter Freeze en de Sandshrew raakte de Squirtle. Freeze werd over de grond geschoven door de impact van de aanval en lag weer even uitgeteld op de grond. De Sandshrew sprong vrolijk in het rond, plezier hebbend dat hij de Squirtle succesvol had aangevallen. Kom op Freeze.. Fluisterde ze haar pokemon toe in gedachten en precies op dat moment sprong de water pokemon overeind, zijn houding begon weer stevig. Goed. Voor de tweede keer nam de Sandshrew een aanloop naar haar pokemon, maar nu kon Sishuri verwachten wat hij ging doen. Wachten. De Sandshrew naderde weer ontzettend snel en toen ze merkte dat hij wilde gaan springen, gaf Sishuri het bevel. "Freeze, richt je Water Gun naar boven!" De Squirtle had een snelle reactie en toen de Sandshrew opsprong liet Freeze zijn aanval afgaan. De wilde pokemon werd in zijn buik geraakt en omhoog getorpedeerd. Toen deze met een doffe plof neerkwam zag Sishuri dat deze pokemon een zeer sterke tegenstander was. De Sandshrew krabbelde zeer snel weer overeind en ging gelijk weer over in de aanval. Dit keer was zijn aanloop veel korter en vormde hij van zijn eigen lichaam een bal. Freeze werd verrast door de plotselinge andere tactiek en nogmaals werd hij geraakt. Sishuri zag al duidelijk de schade die haar pokemon had opgelopen en daarom nam ze geen verdere vertrouwenssprongen. "Keer terug, Freeze.." Mompelde ze lichtelijk verslagen en de Squirtle verliet het strijdveld.

De Sandshrew keek haar vervolgens aan, wachtend of deze Trainer hem nogmaals wilde uitdagen. Maar natuurlijk! Zich terugtrekken uit een gevecht, dat was pas niets voor haar. De volgende pokemon die ze liet vechten was Crumble, de Rattata kwam energiek op gang. Nogmaals wachtte Sishuri voordat de Sandshrew zijn zet zou doen en deze nam deze kans ook aan. Het was moeilijk te zien welke aanval de pokemon in zou zetten, omdat ze beide begonnen met een aanloop en de rest heel snel verliep. "Blijf op je hoede." Sprak ze kortaf naar haar Rattata die een kort knikje gaf. De wilde pokemon kwam op Crumble af, de aanloop was kort, maar hij begaf zich niet in de lucht. Nee, deze keer dook hij meteen de aarde in. Goed, hij wist dus dat ze daar moeite mee had. Maar blijkbaar had haar Rattata iets door wat zij niet door had. Zijn oortjes bewogen af en toe wat en uiteindelijk verscheen er een triomfante blik in zijn ogen. Crumble bewoog geen enkele spier en wachtte af. Net op het moment dat de Sandshrew boven kwam [waarschijnlijk om te kijken waar zijn tegenstander was, omdat deze zich niet bewogen had] greep de Rattata zijn kans. Met een zeer goed uitgevoerde Quick Attack raakte hij de Sandshrew, die uit zijn hol werd gesleurd. Crumble vervolgde zijn aanval nog met een Bite, maar de Sandshrew wist uit zijn greep te ontsnappen. De pokemon rolde zich weer op, maar Crumble zag nog geen reden om te stoppen. Keer op keer voerde de Rattata een aanval uit, maar de pokemon gaf geen krimp. "Stop, Crumble." Zei Sishuri streng en de Rattata keerde weer wat terug, de Sandshrew goed in de gaten houdend. Tot haar verbazing verroerde de pokemon zich voor een lange tijd niet en liet Sishuri het toe dat Crumble weer wat dichterbij mocht komen. De Rattata tikte op de bal, maar geen antwoord. De Rattata probeerde vervolgens te bal te duwen, maar zoveel kracht kon hij niet uitoefenen. Vervolgens sprong Crumble op de Sandshrew, die alsnog opgerold was, en toen kwam er beweging. De Sandshrew had hier misschien opgewacht, want plots begon hij te rollen. Crumble's ogen werden groot en hij moest hard rennen om niet van de bol af te vallen. De snelheid werd groter en Crumble begon lichtjes te hijgen. De wilde pokemon draaide steeds groter wordende rondjes en kwam uiteindelijk tot stilstand. Crumble werd gelanceerd en belandde in een hoop stof. De Sandhsrew stond echter niet stil, want deze wilde wraak voor wat hem was aangedaan. De pokemon viel Crumble aan met een paar rake Scratchs en sprong toen behendig achteruit, klaar voor wat Crumble nog kon doen. De Rattata was zeker verzwakt door de sterke tactiek van de Sandhsrew en het duurde even voordat hij de kracht in zijn poten hervonden had. Sishuri wierp een bezorgde blik op haar pokemon, kon hij nog wel verder? Crumble knikte nog wel, ook al zocht hij meer steun aan zijn rechtkant. Goed, zijn linkerflank was nu dus zwak, daar moest ze mee uit kijken. Gelukkig zag de Sandshrew dit nog niet en gaf hij dit keer Crumble de kans aan te vallen. "Crumble, gebruik Quick Attack!" De Rattata stond eerst wat steviger op zijn poten en gaf toen gas. Zijn snelheid was gedaald, maar hij zou sneller moeten zijn dan de Sandshrew, die hem op zich af zag komen gaan. De wilde pokemon wilde zijn Rollout ertegen gebruiken, maar Sishuri had dit al deels voorzien. "Wijk nu af naar de rechterkant!" De Rattata volgde het bevel op zonder vreemd op te kijken en de Sandshrew ging langs hem heen. "Val nu van achteren aan!" Omdat de Sandhsrew geen pokemon had geraakt, moest deze natuurlijk kijken waar zijn tegenstander zich bevond. Het was toen al te laat. Crumble maakte contact en samen gleden ze over de grond. Er vloog een stofwolk op waarin Sishuri niet kon zien wie wie was. Toen het stof weg was gewaaid zag ze Crumble die een staart tussen zijn kaken had. Dus de Sandshrew had weer willen ontsnappen, maar Crumble was hem nog voor geweest. Voor het eerst zag Sishuri dat de Sandhsrew het moeilijk begon te krijgen. Dus ze was al aardig ver gekomen, hè? Toch wist de Rattata de Sandshrew niet langer vast te houden en schoot deze de grond weer in. Helaas stortte hierbij Crumble ook vermoeid in en nogmaals nog Sishuri geen gokken.

Omdat Freeze het karakter had om niet op te geven, gaf ze hem nog een kans. Honey had ze niet gekozen omdat ze de Sandshrew ook een kans wilde geven om aan te vallen. De Pidgey zou alleen maar in de lucht blijven hangen. Freeze was wat herstelt van zijn deel van het gevecht en was vol met strijdlust. Nu Sishuri het grootste gedeelte van de tactieken van de Sandshrew had gezien, kon ze wel iets bedenken om haar pokemon er beter uit te laten komen. Ze had zelfs al iets in haar hoofd. De Sandshrew wist dat ze ook zijn Dig-aanvallen door had, dus gebruikte de pokemon meteen zijn Rollout. "Freeze, duik in je schild!" De Squirtle wachtte toch tot het laatste moment af voordat hij verdween in zijn sterke schild. De Sandshrew kon niet op tijd stoppen en knalde tegen Freeze aan. Beide pokemon vlogen de lucht in en Sishuri glimlachte. "Gebruik niet de Water Gun!" Freeze herkende de tactiek en liet het water los. Zijn schild roteerde en meerdere stralen kwamen uit het schild. De Sandshrew werd bestraald met water en zelfs toen ze geland waren op de grond, ging het nog even door. Duizelig kwam Freeze uit zijn schild tevoorschijn, kneep een oog dicht en bekeek zijn tegenstander. Deze wreef over zijn kop, toch erg verrast door de plotselinge aanval. En aangezien de Sandhshrew een grond soort was, was deze aanval toch wel effectief tegen hem. Toch gebruikte deze weer een Dig aanval en omdat Freeze's gehoor niet zo goed was als die van Crumble besloot hij niet te bewegen. Maar nee, daar trapte de Sandshrew niet meer in. Sishuri bekeek het veld en zag dat de afstand tussen haar pokemon en die van het hol niet erg groot was. "Freeze, ga zo snel mogelijk naar het hol en gebruik je Water Gun nogmaals." De Squirtle knikte en rende zo snel als hij kon naar het hol waar de Sandshrew in was verdwenen. Voordat deze nog naar boven kon komen schoot hij zijn aanval naar beneden. Net toen zijn aanval gelanceerd was, verscheen er een gouden kopje boven de grond, maar de pokemon kon zijn aanval niet afmaken. Nogmaals werd de Sandshrew onderbroken in zijn aanval en dit keer werd zijn vermoeidheid getoond. De wilde pokemon lag uitgeteld op de grond en Sishuri nam hiermee haar kans. "Freeze, neem een aanloop, duik in je schild, maak snelheid door een Water Gun af te vuren en gebruik deze snelheid voor een Tackle." Freeze zag zijn kans toen de Sandshrew nog niet was opgestaan en volgde het stappenplan dat zijn Trainer had opgelegd. Zijn snelheid werd echt vergroot door de Water Gun en de impact tegen de Sandshrew was om het zo te noemen, groot. De Sandhsrew werd weer over de grond gesleurd en toen hij tot stilstand kwam, nam Sishuri haar kans. Met een boogje gooide ze een Pokeball op de pokemon. Met een rode gloed verdween deze erin en toen begon het nerveus makende gekantel. Come on..

De Sandshrew worstelde nog even om vrij te komen uit de Pokéball. Hij was nog niet klaar! Hij wist echter ook wanneer hij verloren had en gaf zich toen toch gewonnen. Het rode lampje doofde en de bal bleef stil liggen. Gefeliciteerd! Je hebt een Sandshrew gevangen!

Cynthia: Sishuri, wil je de volgende keer ook het stukje waarin je de Pokéball gooit dik gedrukt zetten? Dankje, en veel plezier met je nieuwe aanwinst! Het was een mooi gevecht^^

De Pokeball bewoog heen en weer en met de seconden voelde Sishuri zich onzekerder voelen. Hadden haar pokemon wel genoeg schade aangericht? Freeze bleef afwachten kijken naar de bal, zelfs nog genoeg energie over om de Sandshrew nogmaals toe te takelen. Maar toen de Pokeball stil bleef liggen, kon ze het even niet meer bijhouden. Was.. was het gelukt? Toen ze nogmaals even had gewacht en de bal geen krimp gaf, maakte ze een sprongetje van vreugde. Het was haar gelukt! Meteen rende ze naar haar nieuwe aanwinst af en liet haar nieuwe pokemon weer de lucht proeven. De Sandshrew verscheen en keek haar even wat verbaasd aan. De Trainer zakte door haar knieën en stak haar hand uit, om aan te geven dat ze eerst de goedkeuring van de pokemon wilde hebben voordat ze verder nog iets ging doen. De Sandshrew bleef even staan, niet zeker wetend of hij dit wel wilde, maar ja, hij was nou eenmaal gevangen. Freeze bleef achter zijn Trainer staan, nog deels wantrouwend naar de nieuwe pokemon. Het was inderdaad een grote uitdaging geweest en de pokemon was zeker geen zwakke, dus hij moest nog wel even zien of deze pokemon zijn Trainer wel goed zou behandelen. De nieuwe pokemon deed voorzichtig een pasje naar voren en rook aan Sishuri's hand. Geen gevaar meer. Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van Sishuri en ze gaf de Sandshrew een aai over zijn bol. Deze hield zijn kopje even scheef, maar begreep wel dat hij nu een nieuw tehuis had. "En nu moeten we nog een naam voor je verzinnen, toch?" De Sandhsrew bleef haar nieuwsgierig aankijken, nog geen uitdrukking op zijn gezicht. "Wat dacht je van, uhm.. Desert?" Het bleef even stil aan de kant van de Sandshrew, maar deze gaf al duidelijk zijn mening. Zijn ogen glansden van plezier en hij sprong op Sishuri af. Een soort knuffel gevende. Freeze kwam er ook bij, blij met de goedkeuring van zijn nieuwe vriend.

Toen de knuffel voorbij was en de Sandshrew haar wat beter had leren kennen, besloot Sishuri meteen haar andere pokemon kennis te laten maken. Honey en de nog wat vermoeide Crumble verschenen. De Rattata had net als Freeze eerst wat wantrouwige trekjes, maar de Sandshrew bleef geen echte uitdager te zijn. Desert was meer een verlegen type, maar dat betekende niet dat hij een gevecht niet aan durfde. Honey was duidelijk opgelucht dat ze zich niet nog meer zorgen hoefde te maken over haar rust. Freeze en Crumble hadden elkaar en waarschijnlijk zouden Honey en Desert ook prima vrienden met elkaar kunnen maken. Sishuri was al blij dat iedereen elkaar mocht. Maar nu had ze een nieuwe aanwinst voor haar team en zou elke training nog leuker worden!