De zon was nog laag aan de hemel en moest moeite doen om zijn zonnestralen boven de boomtoppen uit te doen komen. Een dun laagje dauw was over het gras achter het pokémoncenter neergestreken en wachtte tot de warme stralen van de zon hem zou raken zodat hij kon verdampen. Hoewel kenji geen fan was van vroeg opstaan was hij toch al om zeven uur uit zijn bed geklommen. Hij wilde namelijk zo snel mogelijk met zijn training beginnen, want hoe eerder hij zijn eerste badge binnen had, hoe beter. Energieker dan hij van zichzelf had verwacht, stapte de twaalfjarige jongen de koele ochtendlucht tegemoet. Achter hem aan slofte een kleine Eevee, nog half in slaap en overduidelijk niet blij met het vroege opstaan. Kenji vond echter dat zijn pokémon niet moest klagen.

Met snelle passen liep Kenji het grasveld achter het center op. Zijn schoenen werden nat van de dauw en hij hoopte dat zijn sokken droog zouden blijven. In het midden van het veld bleef de jongen staan, waarna hij zich omdraaide en tot zijn Eevee wende. 'Céline, loop eens een beetje door!' riep hij naar de Eevee, welke absoluut geen moeite deed om door te lopen. Met een chagrijnig gezicht trippelde Céline naar haar trainer toe. Daar aangekomen keek ze hem vragend aan. Ze snapte niet waarom hij op dit belachelijk vroege tijdstip al wilde trainen. Dat kon toch ook wel wat later? Na het ontbijt bijvoorbeeld. Of na de lunch. Kenji keek even naar zijn half slapende pokémon. Wat moest hij daar nou mee beginnen? Hopelijk was zijn andere pokémon een stuk fitter. 'Max, kom tevoorschijn!' riep Kenji toen hij de pokéball van zijn andere pokémon opgooide. In een flits verscheen er een Ekans in het met dauw besprenkelde gras. De slang rekte zich uit, keek om zich heen, kreeg Kenji in het oog en bestormde de jongen. Kenji keek enigszins verdwaasd toe hoe de Ekans zich vrolijk om zijn been wikkelde en hem leek te knuffelen. Of wilde hij zijn been nou wurgen? 'Nou, fijn om te zien dat jij er in ieder geval wel zin in hebt,' reageerde Kenji schamper.

Aangezien Max veel actiever leek dan Céline, besloot Kenji met de Ekans te beginnen. Hij pakte zijn dex en richtte deze op de pokémon. Het rode apparaat begon enkele aanvallen van de pokémon op te noemen. Dat de Ekans Wikkel kon, dat wist hij wel. Gifangel en Bite waren voor hem echter nieuw en klonken erg handig. 'Max, doe Gifangel op die boom!' riep Kenji, wijzend naar een grote eik op het veld. De Ekans richtte zich op, opende zijn bek en schoot allemaal paarse angels op de boom af. De angels boorden zich in de stam van de boom en al gauw kreeg de boom een ongezonde kleur. Hmmm, dat zag er niet zo heel goed uit, maar Kenji was blij met het resultaat. 'Goedzo! En doe nu Beet!' De Ekans schoot op de boom af en greep één van de takken van de boom. De tak brak door de kracht van Ekans' kaken door midden en de pokémon lande soepel op de grond. Kenji knikte tevreden. 'Okay Céline, en nu jij.' Hij richtte zich tot de Eevee, welke snel de slaap uit haar ogen wreef en tegenover de boom ging staan. 'Doe je Snelle Aanval!' De Eevee keek even zielig van Kenji naar de boom, maar toen haar trainer dreigde haar een schop te verkopen, rende ze er toch snel vandoor. Kritisch keek de jongen toe hoe de Eevee in volle vaart op de boom afrende en hij zag tot zijn tevredenheid dat de Eevee toch steeds sneller werd. De boom werd volop geraakt en Eevee schudde even zijn kop op de duizeling van de klap kwijt te raken. 'Doe nu ook je beet!' Eevee gehoorzaamde braaf en beet in de stam. Doordat de stam echter vergiftigd was, raakte ook Eevee vergiftigd. Snel rende Kenji met Céline naar binnen om zuster Joy te vragen of zij Eevee wilde genezen.

Pas rond het middaguur was Céline weer fit en klaar om verder te trainen. Kenji baalde dat hij de rest van de ochtend niets met Céline had kunnen doen, maar hij had wel een mooi beeld gekregen van het kunnen van Max. Hij wist echter nu ook dat Ekans zwak was tegen steenpokémon, iets wat niet echt handig was. Zodra Céline uit het pokémoncenter was ontslagen zette Kenji zijn twee pokémon tegenover elkaar om een echt gevecht met hen te oefenen. 'Max doe Wikkel! Céline, Dubbelteam!' Max schoot als een gespannen veer weg naar de Eevee, maar Céline was niet meer alleen. Een cirkel van Eevee's omsingelde de Ekans en deze keek boos om zich heen. 'Max, draai rond en maai met je staart alle Eevee's omver!' commandeerde Kenji, waarop de Ekans deed wat er van hem gevraagd werd. De Eevee's verdwenen één voor één totdat Max de juiste had geraakt. Céline werd onderuit gehaald en viel op de grond. Max greep zijn kans en wikkelde zich om de Eevee heen, iets waar Kenji niet zo heel blij mee was, aangezien hij dat niet aan de Ekans had opgedragen. 'Céline, doe Beet!' De Eevee boorde zijn scherpe tandjes in de huid van de Ekans, welke het uitbrulde en los liet. Céline sprong er vandoor, een boze Ekans achter latend.

'Okay, stop maar even,' glimlachte Kenji, waarna de twee pokémon naar hem toe kwamen. De jongen knielde en trok zijn Eevee naar zich toe. Uit zijn zak haalde hij een klein apparaatje; de TM die hij gisteren had gekocht. Hij haalde het apparaatje uit elkaar en hield het aan weerszijden van Céline's hoofd. Deze keek een beetje angstig, maar haar ogen gingen al gauw op oneindig toen de TM activeerde en haar IJzerstaart begon te leren. Het duurde maar even en al gauw kwam de normale blik weer terug in Eevee's ogen. Kenji borg de nu nutteloze TM weer op, hij zou hem later weggooien, en kwam weer overeind. 'Okay Céline. Eens zien wat je kunt. Doe IJzerstaart op die boom.' Kenji wees op de al gehavende boom. Céline rende naar de boom toe, sprong hoog op en maakte doen een rol naar voren. Haar staart lichtte op en ramde met een spectaculaire kracht de boom. De stam kraakte en nu stond de boom echt op instorten. Er was nog maar weinig voor nodig om hem om te laten vallen. Kenji was helemaal door het dolle heen en knuffelde Céline plat. Deze was enorm blij dat ze haar trainer zo blij had gemaakt. Max was echter een stuk minder blij en keek chagrijnig toe hoe de Eevee zo onthaalt werd. Zijn ogen werden spleetjes en gleden naar de boom.

Verbaasd keek Kenji op toen hij een woedende 'Ekans!' hoorde. Max stoof op de boom af, richtte zich op en gaf een zwaai met zijn staart. Het gezwaai deed Kenji denken aan golvend water, iets wat hem ook direct deed denken aan zijn moeder en hij werd er niet echt blij van. Waar hij wel blij van werd, was de aanval die voort kwam uit het gezwaai. Een fikse slag water ontstond, raakte de boom, en deed hem omvallen. Met open mond staarde Kenji naar de Ekans, welke hem trots aankeek, wachtend op zijn blije onthaal. Dit duurde even en Max keek zijn trainer ongeduldig aan, maar toen kwam Kenji in beweging. Hij liep naar de Ekans toe en sprak: 'Jij kan Aqua Tail?' Trots keek de slang hem aan, waarna hij wachtte op zijn complimentjes. Kenji grijnsde en klopte de Ekans op zijn kop. 'Goed gedaan.'
'Ekans!' riep de pokémon blij, waarna hij zich vrolijk om het been van zijn trainer wikkelde. Kenji keek hem hoofdschuddend aan, maar was enorm tevreden. Hoewel hij twee pokémon had die niet echt iets konden verrichten tegen steenpokémon, had zowel Céline als Max een troef achter de hand. Er was nu nog meer hoop op een badge dan eerst.