Light liep samen met Oddy door het bos, het was niet dat Oddy niet in zijn poké-ball wou, maar Light genoot wel van een beetje gezelschap. Er knaagde nog wel iets aan hem, hij had namelijk wel gevochten met Oddy als pokémon. Maar zijn nieuwe aanwinst Deedly had nog niets gedaan, en hij wou dat beesje zo snel mogelijk flexibeler krijgen. Dat zou het snelst gaan door het te laten evolueren. En laat het nou net een geluk zijn dat Deedly een Weedle was. Een insect pokémon. Die staan er bekend om dat ze nogal snel evolueren.

Zo denkende, kwam hij op een idee. Hij moest een trainer uitdagen, een trainer had sterkere pokémon dan wilde pokémon. Pokémon hadden nogal de neiging om sterker te zijn als ze getraind werden. Dus liep Light te speuren naar beweging in het bos. Oddy, als je iets ziet bewegen vertel het dan meteen! Deeldy heeft training nodig, en ik kan alle help gebruiken om wat te vechten te zoeken! De Oddish keek hem aan alsof hij het begreep, dit bevestigde hij nog met een overtuigende Oddish Oooh en een kort knikje. Dat was het goede tussen Oddy en Light, omdat ze al een aardige tijd er samen op hadden zitten, hadden ze een band. Die band hield in dat ze elkaar aardig begrepen, en met de tijd elkaar steeds meer gingen begrijpen.

Toen ze een klein eindje hadden gelopen, zag Oddy iets bewegen. En als ultieme bevestiging dat hij het begrepen had, liet hij een waarschuwend geluid horen. Oddi... Oddish Ooh! En hij wees met zijn bladeren naar de beweging die hij ontdekt had. Toen Light hem beloond had voor zijn inspanningen, ontspande de Oddish weer. Light keek de kant op van de beweging, er kwam een trainer aan dat was wel duidelijk. Light moest er nu voor zorgen dat de trainer met hem wilde vechten. Een luid en duidelijke Laat je zien, ik wil een pokémon gevecht met je houden! maakte deze boodschap wel duidelijk. Light stond nu volledig in zicht, en de trainer zou hem moeten zien. Nu wachten op het antwoord van de trainer.

{Yosshi only!}

Vol trots liep Yosshi door Viridian City heen. Hij had zijn Squirtle – Nokonoko – uit zijn bal gelaten, zodat iedereen kon zien dat hij een Pokémontrainer was. Daarnaast had hij de lege Pokéballs die hij had, zo opvallend mogelijk aan zijn riem hangen, nog een teken voor anderen om te laten zien dat hij een Pokémontrainer was. Nokonoko rende vrolijk voor hem uit. Yosshi had niet heel bewust voor de Squirtle gekozen, toen hij bij professor Oak zijn Pokémon op kwam halen. Hij vond namelijk alle Pokémon even leuk en daarom maakte het hem eigenlijk niets uit of hij een Bulbasaur, Charmander of Squirtle als starterpokémon kreeg. Hij had dan ook absoluut geen spijt van zijn keuze. Sterker nog: hij was heel tevreden. Het klikte ongelooflijk goed tussen Yosshi en Nokonoko. Zoals Yosshi blij was met zijn Pokémon, was Nokonoko blij met zijn trainer.

Yosshi was enthousiast aan zijn reis begonnen. Hij wilde zo snel mogelijk naar de eerste gym toe, omdat hij wist dat dit een steengym was en zijn Squirtle sterk was tegen dat type. Ja, de eerste gym zou vast een eitje worden, maar toch wilde hij voor de zekerheid nog een Pokémon vangen. De eerste de beste die hij tegenkwam, om maar zo te zeggen. In talloze boeken had hij gelezen dat er in Viridian Forest veel wilde Pokémon zaten en daarom haastte hij zich nu door Viridian City heen, om zo snel mogelijk bij het bos te komen. De kans dat hij daar een Weedle of Caterpie zou vinden was net zo groot als de kans om een schaafwond op te lopen tijdens een klauterpartij in een boom, dus hij had er vertrouwen in dat hij in Viridian Forest zijn eerste Pokémon wel zou vangen. Dat hij voor een andere verrassing zou komen te staan, had hij echter niet kunnen verwachten.

Eenmaal aangekomen in Viridian Forest en een eindje tussen de bomen had gelopen, werd hij namelijk niet opgewacht door een horde Caterpie en Weedle, maar door een mede-trainer. ‘Laat je zien,’ riep de jongen uitdagend, die duidelijk ouder was dan Yosshi en mogelijk al meer ervaring had met het trainen van Pokémon. Yosshi schrok hier enigszins van, maar zijn aarzeling was slechts van korte duur. Een Pokémongevecht houden? Waarom ook niet? Dit was waarom hij besloten had de wijde wereld in te trekken en er was geen betere training dan een gevecht tegen een mede-trainer, was hem altijd verteld. Yosshi keek naar Nokonoko, die lachend terugkeek. ‘Squirtle, Squuuir!’ riep de Pokémon enthousiast en Yosshi lachte naar hem. Ze waren nog maar zo kort een team, maar toch voelden ze elkaar perfect aan. ‘Uitdaging aanvaard,’ riep Yosshi naar de nog onbekende trainer, toen hij op respectabele afstand was. ‘Ik ben Yosshi en Nokonoko en ik willen graag tegen je vechten.’

Niet dat dat nog niet duidelijk was, want Nokonoko stond al in gevechtspositie tegenover de trainer.

Het was een jongen, en een best kleine nog ook! Maar zijn uitdaging was nou eenmaal geroepen, en de jongen had hem geaccepteerd. Hij liep te pronken met zijn één uit een dozijn squirtles. Je weet wel, zon schildpad die Oak in bosjes weggaf aan de veel te verwende kinderen die niets hoefden te doen voor hun eerste pokémon. Light had een bloedhekel aan dat soort kinderen, oke, zijn Weedle was ook een één uit duizenden maar hij had hem ten minste gevangen! En voor Oddy moest hij toch enorm veel bessen verkopen.

Vooral met deze achterliggende gedachte, gooide hij nog meer energie in dit gevecht. Zijn Deedly zou als winnaar uit de bus komen, hoe het ook zou gaan. Gelukkig waren beginnende trainers niet bekend met de pracht en praal die coördinatoren in hun aanvallen konden stoppen, daar zal Light mooi gebruik van gaan maken. Verrassen, ja dat ging hij de kleine doen.

De Squirtle was al klaar om te vechten, en hier begon het effect al. Light deed snel een capsule om de poké-ball van Deedly, en plakte er een flare-zegel op. Hij wierp de poké-ball van Deedly in de lucht, en meteen kwamen er vlammen uit, de vlammen centreerden voor de neus van de jongen, en knalden uit elkaar. Op de plek waar de vlammen waren kwam nu een nieuwsgierige Weedle het podium op. Right, Deedly gebruik je gif-angel! zei Light voordat de vlammen weg waren. De Weedle begon meteen met paarse angels te spuien in de richting van de Squirtle. Het was dan nog niet helemaal mooi, maar vast wel effectief. Zo ging hij te werk met nieuwe pokémon, shokerend en snel, zo had hij de beste kansen. Kijken of de amateur hier wat op terug had.

Edit by Brendon: Denk eraan dat gesproken tekst tussen aanhalingstekens (" ") behoort te staan. Dikdrukken is niet voldoende.

Yosshi was geïmponeerd door de grote jongen tegenover hem, maar deed goed zijn best om dit niet te laten zien. Hij was zelf nu ook een grote en zelfstandige jongen en dat zou hij bewijzen ook. Hij zag zichzelf al voor zich, het eerste gevecht gewonnen. Hij zou met Nokonoko een dansje doen, de jongen tegenover hem bedanken voor het gevecht en met vooruitgestoken borst naar de eerste gym toe lopen, die zo onder de indruk zou zijn van hem, dat zijn naam een ereplaats in de gym zou krijgen. Misschien ergens een grote foto van hem met Nokonoko in actie. Hij zou zijn handtekening eronder zetten en een beroemdheid worden in Kanto.

Maar voordat het zover was, moest Yosshi eerst dit gevecht zien te winnen. En stiekem zag hij dat niet zo gauw gebeuren, toen hij zag hoe zijn tegenstander zijn Pokémon in het veld riep. Vlammen sloegen wild om de Pokébal heen en even was Yosshi bang dat de Pokémon van zijn tegenstander zou verbranden, maar toen hij zag hoe kalm zijn tegenstander was, wist hij dat het er bij hoorde. Misschien had zijn tegenstander wel een vuurpokémon, dat zou mooi zijn, want dan kon Yosshi relatief makkelijk winnen. Water was namelijk, zo had hij geleerd, goed tegen vuur.

Het was echter geen vuurpokémon die verscheen, maar een kleine Weedle. Yosshi keek er geboeid naar. Hoe gewoontjes Weedle ook waren, hij had er maar zelden één in het echt gezien. Wel vaak in boeken, waar vaak gerefereerd werd naar de giftige angel op Weedles hoofd. Dit was dan ook hetgene waar Yosshi het eerste naar keek. De angel glansde in het licht dat tussen de boombladeren door scheen en toen Yosshi zich bedacht wat die angel allemaal kon aanrichten, leek hij wel te groeien. Maar Yosshi zou zich niet klein laten krijgen. De jongen probeerde zich te bedenken wat voor special ability de Weedle kon hebben, maar hij moest toegeven dat hij eigenlijk nooit zo geïnteresseerd was geweest in de rupspokémon. Hij keek liever naar diens sterke evolutie, Beedrill.

Zijn tegenstander, die tot Yosshi’s verbazing zijn naam niet had gezegd, opende het gevecht. ‘Deedly, gebruik je gif-angel!’ Yosshi reageerde hier direct op. Hij wist immers hoe gevaarlijk de angel kon zijn. ‘Noko! Ontwijk!’ riep hij en tot zijn geluk zag hij dat Nokonoko de angel op tijd wist te ontwijken. Yosshi dacht snel na. Wat kon Nokonoko eigenlijk nog meer? Kon hij al een wateraanval? Ze waren nog te kort bij elkaar om dat al precies te weten, dus riep Yosshi om de aanval die Nokonoko sowieso wel kende. ‘Val aan met je tackle!’ Nokonoko deed direct wat er van hem gevraagd werd en hij schoot op de Weedle af. Weedle waren niet snel, wist Yosshi, dus misschien zou hij de aanval niet kunnen ontwijken. Maar wie weet wat zijn tegenstander in petto had, per slot van rekening had hij ook geen vuurwerk verwacht.

Light baalde, de gifangel had gefaild, en wat gebeurt er als Weedles een aanval missen? Dan liggen ze open en bloot klaar om aangevallen te worden. Dat was wat de onervaren trainer ook meteen deed, een tackle aanval, de Squirtles waren niet heel soepel bewegend, met dank aan hun schild, het probleem was echter dat Squirtles hoofd kei-hard waren, en daar wou je niet door geraakt worden! Het hoofd glansde gevaarlijk in het licht.

"Deedly draai je om, en gebruik String Shot!

De kleine Weedle draaide zich om op zijn angel van zijn staart, dit zag er meteen sierlijk uit, tot Light zijn genoegen, en begon de kleverige String Shot draden op de Squirtle af te schieten. Het remde de schildpad af, zijn hoofd zat compleet onder, dat zal de schok dempen, al kon Deedly niet voorkomen toch geraak te worden. En de Weedle vloog een meter of twee naar achter.

"Nog zo'n draai op je staart en reageren met nogmaals een gifangel, blijf dit keer op afstand!"

De Weedle stond weer op zijn angel van zijn staart, vol in het centrum van het gevecht, en vuurde nu op afstand de paarse pinnen af op de schildpad. Precies herhalend wat er net gebeurde, tot Light zei:

"Mooi, en nu ronddraaien!"

Doordat het puntje van de angel een klein oppervlak had kon de Weedle er makkelijk op rondjes draaien, de rups draaide rondjes, en in het licht leek het net een lichtgevend tolletje, al spinnende vuurde hij de paarse pinnen af. Een groot paarse cirkelzaag, daar kon je hem nu mee vergelijken. Light mocht dan nog niet lang trainen met zijn Deedly, hij wist zeker wel wat combinaties om een schildpadje onderuit te krijgen. Hij zou het snotkind wel krijgen, tss, denken een kans te hebben, niet dus. De paarse pinnen vlogen nu ook recht op de Squirtle af.

Cynthia: Sander? Mag ik je vragen om de gesproken zinnen gewoon, dus zonder enters er omheen, in je post op te nemen? Op deze manier wordt je post namelijk onnodig langer. Alleen dik gedrukt vallen de zinnen ook wel op ;)Alvast bedankt! <3

Nokonoko schoot op de Deedly de Weedle af en Yosshi balde gespannen zijn vuisten. Zou de aanval effect hebben? Yosshi boorde zijn nagels in zijn eigen handpalm, toen hij zijn tegenstander hoorde commanderen tot een string shot. Zijn Weedle was dus niet van plan om weg te kruipen, maar om in de tegenaanval te gaan. Yosshi beet op zijn lip. Hij baalde er van dat hij nog maar zo weinig wist over de aanvallen van Nokonoko, omdat hij nog niet eerder gevochten had. Gister had hij willen trainen, maar toen had Nokonoko resoluut laten blijken dat hij daar geen zin in had – hun eerste meningsverschil. Yosshi wilde de Squirtle niet boos krijgen en had toen dus maar gezegd dat ze het een dagje uit zouden stellen. En nu stonden ze hier dan, tegenover zo’n grote jongen.

De string shot had in zoverre effect, dat hij Nokonoko flink afremde en enigszins in verwarring bracht, maar tot Yosshi’s grote genoegen rende de Pokémon wel door, nog altijd wetend met welk doel hij hieraan begonnen was. Toen de Squirtle de Weedle raakte, schoot het kleine beeste een paar meter naar achteren. ‘Yes!’ riep Yosshi opgewonden uit. Hun eerste geslaagde aanval! Maar zijn tegenstander liet zich niet zomaar uit het veld slaan en gaf zijn Pokémon alweer nieuwe opdrachten. Commando’s die Yosshi’s mond open deden zakken. Zijn tegenstander was zo snél! Gifangels schoten op Nokonoko af en Yosshi kon niets anders dan roepen dat Nokonoko de angels moest proberen te ontwijken, maar dit ging minder makkelijk dan het klinkt. Een paarse pin boorde zich in de poot van Nokonoko, die geschrokken jammerde. Dit maakte dat Yosshi in paniek raakte. ‘Ontwijk! Ontwijk!’ riep hij, gevolgd door. ‘Val aan! Val aan!’ Maar dit zorgde er natuurlijk voor dat Nokonoko flink in de war raakte. De Pokémon werd door nog een drietal pinnen geraakt terwijl hij op de Weedle af rende en viel toen neer. ‘NOKO!’ riep Yosshi geschrokken. Nokonoko probeerde overeind te komen, maar het was duidelijk dat het gif zich als een razende door zijn lichaam heen begaf. Yosshi rende naar zijn Pokémon toe en knielde bij hem neer. De Squirtle had zijn ogen gesloten van de pijn en Yosshi streek met zijn hand over zijn harde kop. Ze moesten naar het Pokécenter, iets anders zat er niet op. Dit gevecht... Dit gevecht was over.

OOC: Yosshi heeft nog een hoop te leren  

Light was de winnaar, het was duidelijk. Zijn Deedly had de Squirtle afgemaakt, de combinaties hadden gewerkt! Ondanks dat Light nog lichtelijk zijn twijfels had gehad even, had het kleine rupsje de schildpad neergehaald, en nog niet zo'n klein beetje ook! "Goed gedaan Deedly, je hebt je goed verweerd! En hierbij ga ik er van uit dat ik heb gewonnen, aangezien je pokémon geen puf meer heeft." Dat gezegd te hebben dook Light naar zijn Weedle toe, greep hem met twee handen vast en draaide een aantal snelle pirouettes van plezier. De Weedle juichde vrolijk mee, door middel van een StringShot de lucht in. Samen stonden ze gek te doen, hun eerste gevecht samen was niet geëindigd in een fiasco. Om toch nog even een steek onder water te geven, schoot de Weedle arrogant stringshot naar de tegenstander. 'En dat was... IN YOUR FACE!" En samen giechelden de teamgenoten het nog even uit. Toen ze eenmaal bedaar waren zag Light in hoe de Squirtle had geleden onder het gevecht.  "Je moet naar een pokécenter, laten we samen door het bos lopen, ik was toch onderweg naar de nieuwe stad." De volgende stad was Pewter City, en daar was een pokémon hospitaal. Die Squirtle kon wel een oplap-beurtje gebruiken. Light wou Deedly terugroepen in zijn pokéball. "Deedly kom terug!" De rups keerde terug in zijn pokeball. "Dus wat zeg je er van, samen verder reizen?" Light kon wel wat gezelschap hebben tijdens het reizen, en als hij het zo goed zag, was de jongen ook onderweg naar zijn eerste gym, waarom niet samen verder? Light had nog niets vernomen van een contest, dus kon hij ook de eerste gym uitdagen. Zijn team konden wel een uitdagend gevecht gebruiken.

Yosshi was teleurgesteld in zichzelf. Hij was er altijd van overtuigd geweest dat hij zijn eerste gevecht zou winnen, maar dat viel dus tegen. Hij had het ook wel kunnen weten, natuurlijk. Zijn tegenstander was veel ouder dan hij, hij had waarschijnlijk meer ervaring, en bovendien had Yosshi zelf nog nooit getraind. Zijn enige “ervaring” kwam uit de boeken en dat bleek niet voldoende te zijn.
Alsof deze teleurstelling nog niet voldoende was, schoot de Weedle van zijn tegenstander ook nog eens een stringshot op hem af. Yosshi wist deze te ontwijken, maar voelde zich toch een beetje voor gek gezet. Had hij het soms zó slecht gedaan? Hij had nu echter andere zorgen dan de stringshot die hem niet geraakt had, Nokonoko moest zo snel mogelijk naar een Pokécenter toe en het enige Pokécenter dat hij zo wist te vinden, was die in Viridian City. Er zat niets anders op: hij moest terug naar waar hij vandaan kwam.
Yosshi’s tegenstander stelde voor om samen naar Pewter City te reizen, maar daar voelde Yosshi eigenlijk niet zo veel voor. De jongen had er vast geen zin in om rennend naar de volgende stad te gaan en hij wilde hem ook niet tot last zijn, dus zei hij verontschuldigend: ‘Sorry, ik ga terug naar Viridian City.’ Hij pakte Nokonoko’s pokéball en riep de Squirtle terug. ‘Bedankt voor het gevecht, de wijze les en tot ziens.’ Yosshi stak zijn hand op, terwijl hij al achteruit aan het lopen was. ‘Ik ga me naar het Pokécenter haasten,’ zei hij. ‘Succes bij de eerste gym! Die win je vast wel!’ En toen draaide Yosshi zich om en rende hij terug in de richting vanwaar hij gekomen was. De poison sting was vast niet dodelijk, maar Yosshi wilde Nokonoko absoluut niet langer laten lijden dan nodig was.