•Viridi•
Wie zou ze kiezen? Wie o wie? Haar blik gleed naar Toboe. Hij was al eens derde geëindigd, maar ze had eigenlijk geen ideeën meer voor combinaties. Ze kon wel iets uitvinden met de combinaties die ze nu had. Zoals String Ball, waarbij Toboe zichzelf in een bal wikkelde, of String Sting, waarbij hij een String Shot krachtiger en sneller liet overkomen door het met een Poison Sting te combineren. Dan had ze nog String Rain, één van haar favorieten, een combinatie waarbij Toboe zich een paar centimeter van het plafond bevond om daarna rond te gaan draaien en stukjes String Shot in het rond te schieten. Zo kon je makkelijk een paar combinaties doen, maar het werd wel oud. Viridi had inmiddels ook al gemerkt dat er steeds meer coördinators Bugpokémon gebruikte. Ze kwam dus niet echt creatief over als ze weer voor Toboe koos. Haar blik gleed nu naar Keith. De Venusaur had vele voordelen met zijn ruime keuze aan aanvallen. Maar hij had één nadeel, hij was een bruut. Niet echt sierlijk en totaal niet afgestemd voor contests. Hij zou er een boeltje van maken en zeker op zo'n klein podium. Als er ooit eens een contest buiten zou gehouden worden, dan zou ze hem wel kiezen, eerder niet -of hij zou zijn aanvallen moeten gaan verfijnen. En dan was er nog haar laatste optie: Sharpay. De net gevangen Ekans had ze tot nu toe nog niet uit haar Pokéball gehaald, omdat het al een hele klus was geweest haar erin te krijgen. Viridi herkende zichzelf wel in de Ekans, waardoor ze haar had gevangen en waardoor ze wat vertrouwen in de slang had. En als ze de Ekans zou kiezen, dan kwam ze zeker origineel uit de hoek. Twijfelend haalde het meisje de Pokéball boven. Toboe en Keith keken haar even vragend aan, ze wisten maar al te goed wie erin zat. "Ik heb mijn keuze gemaakt," zei ze, haar blik gleed naar haar twee Pokémon. Eerst vestigde ze deze op Keith, maar toen verschoof haar blik naar Toboe. Wel meteen kreeg hij een grijnsje rond zijn lippen en schoot hij naar haar toe, om rond haar bene te hangen. Ze was even vergeten hoe gevoelig en snel hij was. Viridi zuchtte en staarde naar haar Weedle.

•Toboe•
"YAY! Ik mag terug meedoen! Ze keek naar mij! Ze keek naar mij! Ik mag weer!" Blij knuffelde hij haar been. Keith had met zijn ogen gerold toen Toboe naar zijn trainster was gegaan om haar te omhelzen, of eerder haar benen. Hij drukte zijn schattige, roze neusje tegen haar benen en wreef er zachtjes tegen. Hij vond het zo leuk! De aandacht! De show! Het springen! Het gehele contest! Toen Viridi hem een naam had gegeven zei ze dat hij een taboe was -wat was dat ook alweer?- en dat ze heel erg veel lintjes met hem zou winnen -ja toch?-. Hij grinnikte zachtjes en keek terug omhoog. Hij verwachte een warme blik en woorden zoals; 'Ik ben blij dat je weer zoveel zin hebt!' of 'Kom we gaan oefenen'. Maar er was geen warme blik en Viridi opende al helemaal niet haar mond om hem die zinnen te zeggen. Ze keek hem enkel koel aan, hij rilde er even van. Hij kende die blik, het was een teken van verveling. In het begin had ze constant op hem zitten roepen, maar ze had heeft hem kunnen temmen door hem een ijzige blik toe te gooien. Langzaam verdween de pret in zijn blik en loste hij haar been, waarna hij langzaam naar achter kroop en onderdanig zijn kopje liet zakken. Hij zuchtte, mocht hij geen contests meer doen? Zijn vraag werd nogal snel beantwoord met de volgende woorden van Viridi: "Mijn keuze wordt Sharpay," Zijn ogen vlogen wijd open en staarden haar vragend aan, terwijl zij de Ekans uit haar Pokéball haalde. De witte schim verscheen al snel en keek hem vuil aan. Zijn vragende, onschuldige blik viel al snel weg en maakte plaats voor een boze. "Jij verdient het niet!" Riep hij uit. De Ekans versmalde haar ogen en keek hem met een giftige blik aan. Toboe probeerde haar na te doen, maar zijn ogen waren niet echt gemaakt voor dodelijke blikken. Toen Viridi terug het woord nam, keek de Ekans snel op. "Sharpay," "Dit issss mijn naam niet!" "Jij mag meedoen aan het volgende contest," En met die woorden keek ze al glimlachend naar de Ekans. Sharpay brieste woedend en je zag maar al te goed hoe graag ze Viridi nu wou wurgen. "Denk er zelfs niet aan," De slang keek even om. "Of wat? Je gaat me straffen met wit sssssspul?" Hij voelde een steek recht door zijn ziel gaan. "Mijn String Shot is vele malen bruikbaarder dan jouw staartaanvallen!" De slang keek hem vuil aan en brieste weer. "Oké Sharpay, laten we eens kijken wat we kunnen doen met jouw aanvallen," De Ekans keek terug naar Viridi. "De naam issss Ekanssssss," gromde ze naar het meisje, waarna beiden wat verder van de andere Pokémon ging staan. "Die stomme Pokémon! Ze is het niet waard om gekozen te worden! Zie hoeveel respect ze heeft voor Viridi! Weet je wat, ik zal het uitvechten!" Boos vloog hij naar voren, maar al snel voelde hij iets rond zijn lichaam spannen. De Weedle keek om. "Keith! Laat me gaan!" Hij probeerde zich los te trekken, maar doordat hij zo blind was van woede, kon hij zijn snelheid niet opbouwen om uit de roedes van de Venusaur te ontsnappen. Hij probeerde ook dergelijke Poison Stings en combinaties, maar veel effect had het niet. Toch gaf hij niet op! Hij zou nooit opgeven! Niet voordat hij had bewezen dat hij het meer waard was dan Sharpay! De Weedle sloot zijn ogen en probeerde zich nog eens los te trekken. "Ik kan het!" Zijn hele lichaam spartelde in de roedes van de Venusaur, woedend om één feit: Dat Viridi niet meer in hem geloofde.

Hij voelde hoe de tranen terug opwelde, hij had haar teleurgesteld. Dat was waar. Maar hij zou haar geen tweede keer teleurstellen. Toboe opende zijn ogen, vochtig van de weinige beetjes tranen die al hadden gevloeid. En gepaard met die actie, begon zijn lichaam te gloeien. Geschrokken keek hij rond en al snel vond hij de verbaasde blik van Keith. Al snel raakte hij in paniek en probeerde hij: "Wat gebeurt er!" te roepen. Maar iets voorkwam dat. Bang sloot hij zijn ogen, maar hij opende deze al snel weer toen hij de stem van zijn trainster hoorde. "Toboe!" Vluchtig keek hij rond, zoekend naar Viridi en die vond hij al snel. Nu was hij al wat geruster. Keith plaatste hem op de grond, terwijl Viridi naast hem neerhurkte. Nu zag hij pas hoe snel hij aan het groeien was. Hij voelde hij zijn lichaam verstijfde en hoe hij vast kwam te zitten. Opnieuw greep de angst hem bij de keel, maar hij kalmeerde toen hij de hand van Viridi op zijn kopje voelde. Langzaam verdween het licht en nu kon hij zien wat er was gebeurt: Hij was geëvalueerd! In een Kakuna! Hij probeerde te lachen, maar dat kon hij niet. Ook praten lukte niet. De Kakuna keek verward naar zijn trainsters. Hij kon niet bewegen! Paniekerig begon te Kakuna te trillen, alsof hij uit zijn omhulsel wilde ontsnappen, maar deze viel al snel om. Oh nee! Hoe moest hij nu weer recht graken!

•Sharpay•
Viridi, haar 'trainster', had een paar combinaties -of zo noemde ze die dingen toch- opgesomd, tot ze opeens verdween. De Ekans volgde het meisje met haar blik en ze zag al snel dat die Weedle in een wit licht was gehuld. Hij was aan het evalueren, niks speciaals. Na enkele seconden verdween het licht en zag je nu de Kakuna staan, deze leek te paniekeren en viel om. Sharpay vond het best amusant en haalde een spottende grijns tevoorschijn. Gelukkig voor de Kakuna, was de Venusaur erg behulpzaam, want deze tilde hem op en plaatste hem tussen de bloem en de bladeren op zijn rug. Het meisje begon met het preizen van haar Pokémon, gevolgd met excuses dat hij niet mocht meedoen aan contests tot hij een Beedrill was. En ookal kon de Kakuna niet meer praten of bewegen, iets zei het meisje en de Pokémon dat hij 'knikte'. Sharpay rolde met haar ogen, terwijl Viridi terugkwam. Nu was dit team nog saaier! Want nu kon geen een Pokémon praten! Dat dacht ze toch, want het leek meestal wel zo dat de Venusaur, genaamd Keith, zijn tong was verloren. Want hij had nog nooit iets gezegd.