De glimlach was de komende dagen niet van zijn gezicht te vegen! Haha! Devon had nog wat verrast gestaard naar het scorebord. Twee dames hadden hem met een prachtige show verdiend verslagen, maar hij.. hij was derde geëindigd! Nog steeds kon hij het niet geloven en had deze uitslag als een soort winst gezien. Een mooie dag was het geweest en zijn twee pokemon waren er ook erg vrolijk onder geweest.

Om weer even verder te trekken, om duidelijker te zijn, terug naar zijn vorige woonplaats. Vermilion City. Zijn ouders waren niet echt op de hoogte van zijn grootse prestatie en hij wilde ze ook deels gerust stellen. Zijn jongere broertje was ook uit huis vertrokken, om te studeren buiten Kanto, dus wilde hij ze even een bezoekje gunnen. Hasard huppelde vrolijk aan zijn zijde terwijl hij de bekende oude omgeving met grote ogen bekeek. Faye hield zich wat stiller en inspecteerde alles met haar grote ogen. Altijd gedroeg ze zich zo bij een nieuwe stad of een nieuw gebied. Devon glimlachte speels en bleef staan voor de bekende deur. De deur naar zijn jeugd.

Na zijn ouders beide nog een dikke knuffel te hebben gegeven vertrok hij naar een wat opener gedeelte in de stad, waar hij zijn pokemon wat kon gaan trainen. De jongeman had al gehoord over een nieuwe contest die snel zou plaatsvinden. Er zat een klein pluspuntje aan deze contest, er mochten namelijk alleen maar Coördinators aan meedoen die nog geen lintje hadden ontvangen. De perfecte kans voor hem om deze onder iemands neus te grijpen! Met een grote glimlach haalde hij een paar ringen uit zijn rugzak, die voor de training bedoeld waren. "Faye, ik wil dat jij deze ringen omhoog houdt met je Confusion." De Venonat gaf een vrolijk knikje en Devon wierp de ringen met een boogje naar de insectpokemon. Haar ogen begonnen zachtjes te gloeien en de felgekleurde ringen bleven in de lucht zweven. Devon richtte zich tot Hasard, die wat jaloers naar Faye's psychische krachten keek. "Hasard, jij mag moet de ringen om je prei vangen als Faye ze omhoog gooit, goed?" De Farfetch'd gaf een vrolijke snater toen hij de 'grotere' opdracht kreeg en Devon gaf Faye het teken dat ze de ringen omhoog moest gooien. Met een vrolijk geluidje gebruikte Faye haar Confusion aanval om de ringen in de lucht te gooien en Hasard ging sierlijk klaar staan. Misschien was hij wat arrogant bezig [aangezien hij zijn ogen gesloten had], maar hij zag er wel zelfverzekerd uit. De vogelpokemon opende op het laatste moment toch zijn ogen en hief zijn prei op, maar de ringen vielen natuurlijk niet netjes op een rijtje. Hasard zag dit op het laatste moment ook nog, maar het was al te laat. Of niet..? De ringen werden omgeven door een blauwe gloed en wisten net de grond niet te raken. Langzaam stegen ze weer op en belandden ze om de prei. Hasard richtte meteen zijn blik op Faye, lichtelijk geïrriteerd met haar bemoeienis. Beledigd snoof de Farfetch'd en Faye liet een van de ringen opstijgen en tikte met deze ring op het hoofd van Hasard. Nu was ze echt te ver gegaan! Snaterend sprong Hasard op en neer op zijn plaats en begon met zijn vleugels te slaan. Faye liet haar kopje wat nieuwsgierig scheef hangen, omdat de kleine windvlagen haar paarse haren alleen maar wat op en neer deden wuiven. Devon stapte tussen beiden in en zakte door zijn knieën om Hasard aan te kijken. Maar dat had hij niet moeten doen. Al snel kreeg hij een fikse klap op zijn hoofd door de Farfetch'd.

De training verliep verder nog wel wat met ruzietjes [mainly veroorzaakt door Hasard zelf], maar Devon zag tot zijn blijdschap dat zijn pokemon soepel met hun aanvallen over weg konden. Net toen hij een kleine pauze wilde inlassen zag hij een roze wezen aan de rand van het veldje lopen. Nou ja, lopen? Het was meer een soort langzaam waggel. Nieuwsgierig stapte Devon naar voren en de roze pokemon draaide zich erg langzaam om. Toen Devon in de twee ogen staarde herkende hij de pokemon als een Slowpoke. Natuurlijk! Ze bevonden zich dicht bij de haven, dus deze makker zou waarschijnlijk daar vandaan zijn gekomen! Hasard stapte eigenwijs naar voren en drukte zijn snavel tegen de snuit van de Slowpoke. Devon zag al van verre aankomen wat hij wilde doen, maar de Slowpoke blijkbaar ook. Toen Hasard hem een tik wilde uitdelen, greep de Slowpoke de prei vast tussen zijn kaken en liet niet los. Paniekerig liet Hasard zijn staf los en de Slowpoke ging er op een slakkenpas vandoor. Devon keek verrast naar Hasard, die als versteend erbij stond. Hij wist zijn lach nog net in te houden en Faye hupte nieuwsgierig naar voren. Toen Hasard weer bij zinnen was gekomen, liet hij zijn hoofd zakken. Devon gaf hem een 'schouderklopje' en natuurlijk wilde Hasard dit accepteren. Maar toen de Farfetch'd in zag dat hij zijn staf niet meer had, kwam het allemaal weer naar boven. In paniek begon hij te snateren en wees in de richting waar de Slowpoke in was verdwenen. Toen de pokemon de dief niet meer zag en Devon eerlijk gezegd ook niet, sloeg de paniek bij iedereen toe. Oh nee!

Faye was de eerste die gewoon begon te doen en hupte wat naar voren. Toen ze een teken zag van roze riep ze Hasard en Devon die wat paniekerig aan het reageren waren. Devon liep naar zijn Venonat toe en zag de roze staart van de Slowpoke om het hoekje glijden. "Hier!" Riep hij naar Hasard die als een soort raceauto naar hen toe rende en achter de dief ging. Faye en Devon volgde Hasard en toen ze uitkwamen bij een lege steiger zagen ze de Slowpoke recht tegenover Hasard staan. De laatstgenoemde snaterde woedend tegen de Slowpoke, die hem werkelijk met een droge blik aankeek. Devon stapte naar voren en Hasard wierp hem een zelfverzekerde blik en Devon begreep zijn intentie. Hij wilde zijn eer terughalen tegenover de Slowpoke. De roze pokemon gaf een klein, en traag, knikje en legde de prei achter hem neer. Dat zou de prijs zijn.

Het gevecht was begonnen. De Slowpoke nam de eerste zet op zich en vuurde een dikke waterstraal af op de vogelpokemon. Hasard sprong opzij, maar kreeg nog wel een deel van de straal op zich. De aanvallen van de Slowpoke waren duidelijk sneller dan de pokemon zelf. Geïrriteerd snaterde Hasard en Devon nam dit moment om een aanval van zichzelf in te zetten. "Gebruik je Leer en dan een rake Fure Attack!" Beval hij zijn pokemon die met zijn woede nog eens gevaarlijk keek naar de Slowpoke. Omdat het dit keer een aanval was, verstijfde de wilde pokemon even en Devon zag een klein beetje angst in de twee ogen verschijnen. Hasard nam deze kans tot zich en begon op de Slowpoke af te rennen. Gesterkt door zijn wraak begon hij snel met zijn snavel op het lijf van de Slowpoke te pikken, die een klaaglijk geluid maakte. De wilde pokemon gebruikte een Confusion om Hasard van zich af te houden en de Farfetch'd werd achteruit geduwd door een onzichtbare kracht. Toen de Slowpoke zich weer geheel kon concentreren op zijn tegenstander zette hij nog een beetje kracht achter zijn aanval en liep Hasard wat schade op. Naast hem merkte Devon op dat Faye wat zenuwachtig op en neer hupste. Ja.. Hij moest ook nog eens zien hoe dit gevecht zou aflopen.

Wat hij niet door had was dat de Slowpoke Hasard van de steiger af wilde duwen, zodat hij in het water zou vallen. Geschokt zag Devon dat zijn pokemon zich vastklemde met zijn gele poten aan het randje. Nog even en het was een nat pak voor hem. "Sand Attack in het gezicht van de Slowpoke!" Hasard fladderde een paar keer met zijn vleugels en wist toen met zijn rechtervleugel de grond te schampen. Een stofwolk van zijn werd op de Slowpoke gericht en omdat deze zijn krachten al op Hasard had gericht, kon hij het zand niet snel even tegen houden. De Slowpoke sloot zijn tranende ogen direct toen het zand erin was gekomen en zijn krachten hielden gelijk op. Hasard gebruikte zijn vleugels om niet helemaal van de richel te vallen en stapte op de Slowpoke af. Deze was natuurlijk nog niet klaar, maar Hasard ondernam op eigen benen een rake Peck die de Slowpoke even naar achter deed vallen. De pokemon veegde met zijn voorpoten over zijn ogen en begon luid te gapen. Hasard keek recht in de aanval en voelde zijn ogen al wateren. Devon zag al dat dit een Yawn aanval was, dus Hasard zou binnen de kortste keren liggen slapen. Dan kon hij maar beter nu nog aanvallen! "Aerial Ace!" De Farfetch'd wankelde wat, maar rende snel op de Slowpoke af en sloeg met zijn rechtervleugel langs de wang van de pokemon.

Hasard gaapte nog een keer en zakte toen door zijn poten. De Slowpoke wreef het laatste beetje zand uit zijn ogen en waggelde toen op de Farfetch'd af. Nu had hij zijn tegenstander waar hij hem hebben wilde! De wilde pokemon gebruikte een Tackle met zijn hele lichaam en gooide Hasard vervolgens in de lucht met zijn staart en hield hem daar door hem omhoog te spuiten met een Water Gun. Hasard werd wakker door zijn plotselinge natte verenpak en kneep zijn linkeroog even dicht toen hij de pijn in zijn lijf voelde. De Slowpoke zag er ook niet geheel gezond uit, want hij hield een van zijn achterpoten wat meer van zijn gewicht af. Hasard was echter niet in staat om vanaf deze afstand hem aan te vallen. Behalve als.. Devon wierp zijn pokemon een blik en Hasard schrok er even van. Moest hij.. springen?! De Farfetch'd had nooit gevlogen, omdat hij dat niet kon met zijn vleugeltjes en het neit dat hij zijn prei nooit los liet, afgezien van deze situatie. Het was anders niet heel erg hoog en nu kon hij een beetje fladderen. Devon gaf een knikje. "Slash!" Hasard liet zich van de harde straal vallen die omhoog schoot zonder zijn gewicht en hield een van zijn vleugels klaar voor de slag. De Slowpoke verwachtte deze aanval niet en viel op zijn zij toen Hasard hem weer langs zijn wang raakte. Toch kwam hij niet geheel goed terecht en wankelde hij even op zijn poten. Devon wilde echter niet te lang wachten en zette een volgende aanval in, voordat de Slowpoke overeind kon rollen. "Nogmaals een Fury Attack!" Hasard rende wat moeizaam op de Slowpoke af en begon te pikken. Devon zag de moeite die hij in zijn aanvallen stopte om de Slowpoke uit te schakelen. Na een paar keer gepikt te hebben viel Hasard uitgeput achterover en Devon nam deze kans. Hij wierp enthousiast een Pokeball op de uitgetelde Slowpoke, die de Fury Attack nog even in zijn geheel had opgenomen. De rode bal slokte de wilde pokemon op en viel op de grond. Vervolgens begon hij hard te wiebelen. Hasard deed een paar passen achteruit en keek naar de Pokeball, hij zou pas zijn staf pakken als de Slowpoke voor goed zat opgesloten.

De pokéball begon wild heen en weer te schudden, maar de Slowpoke was te moe om nog verder te vechten. De strijd was gestreden. Met een zachte pling bleef de pokéball stil op z'n plek liggen. Gefeliciteerd, je hebt een Slowpoke gevangen!

De Pokeball bleef stil liggen na nog een paar keer heen en weer gewiebeld te hebben. Devon kon zijn eigen ogen niet geloven en Hasard was dan ook degene die hem uit zijn gedachten haalde. De prei, die hij snel weer had teruggepakt werd op zijn wang gemikt. "Au!" Piepte Devon en keek Hasard even boos aan, maar die blik werd al snel vervangen door een lachende. De Farfetch'd hief zijn kop trots op en tikte een paar keer op de Pokeball. Devon pakte het rode ding op en liet de Slowpoke weer vrij. De roze pokemon keek lui op van zijn plekje en gaapte wijd. De aanstekelijke beweging pakte Devon en ook zijn kaken spreidden zich in een grote gaap. Hij wreef snel in zijn ogen en keek naar zijn nieuwe aanwinst. Nogmaals was het een pokemon die Hasard het leven moeilijk zou maken. De laatstgenoemde keek wantrouwig naar de Slowpoke, die langzaam wat stapjes naar Devon deed. 'Sloooow.' Als een zak aardappelen viel hij tegen hem aan en begon met slapen. Devon hield zijn lachen in en peinsde al snel over de naam. "Hmm, ik denk dat jouw naam Callum wordt." De Slowpoke sliep, maar toch was Devon er zeker van dat hij een goedkeurend geluid hoorde.