Mount Moon. Na haar vertrek van Cinnabar Island was ze over de Southern Plains gereisd en de grote weg naar Celadon City gevolgd. Net buiten de stad was ze haar oude vriend Kenji tegengekomen en hadden ze een spetterend gevecht gehad. Daarna was Karin met een boogje om Cerulean heen gereisd, omdat ze wilde gaan trainen in Mount Moon. Haar tweede Gymgevecht kwam nu echt snel dichterbij. Karin baalde er wel van dat het zo lang had geduurd. Kenji lag mijlen op haar voor en ze had ook wel gemerkt waarom. Zijn Pokémon waren goed getraind en hij had ook al meerdere nieuwe Pokémon gevangen. Sinds zijn, Kenji en Sora elk hun eigen weg waren gegaan had Karin nog maar één nieuwe Pokémon gevangenn. Ze moest toegeven dat Akiko een goede en vooral tactische vangst was geweest. Met hem - Karin noemde de Magnemite voor het gemak een hem bij het ontbreken van een daadwerkelijk geslacht - in haar team voelde ze zich echt klaar om Cynthia uit te dagen. Dit nam echter niet weg dat ze nog wel wat training kon gebruiken. Karin keek omhoog naar de berg die ze op het punt stond te betreden. Ze glimlachte even, waarna het meisje Mount Moon betrad.

De hoofdweg die door Mount Moon leidde was ruim, vlak en goed verlicht. Erg veel wilde Pokémon kwam je er dan ook  niet tegen. Er waren echter wel vele zijpaden, sommigen zwak verlicht, anderen aardedonker. Na een kleine tien minuten lopen koos het meisje een zacht verlicht pad dat duidelijk vaker werd gebruikt als trainingsroute.  Al  gauw hoorde Karin nieuwe geluiden terwijl ze liep. Het geschuifel van kleine pootjes, het geritsel van vleugels. Ze glimlachte en pakte een Pokéball van haar riem. "Akiko," sprak ze zelfverzekerd. De Magnemite verscheen en keerde zich meteen tot zijn trainer. Gelukkig was de Pokémon al een stuk gehoorzamer geworden. "Gebruik je Thunder Wave om wat wilde Pokémon uit te dagen." Thunder Wave had enkel een verlammende werking, dus kon ze het goed gebruiken om de Pokémon hier wakker te schudden. Akiko maakte een bevestigend geluidje, draaide zich om in de lucht en stuurde een elektrische golf door het pad. De aanval werd beantwoord met een zacht gekrijs, gevolgd door het geluid van meerdere vleugels.

Even viel Karins mond open van verbazing bij het zien van zo'n twintig Zubat die op haar af kwamen razen. Binnen een seconde herstelde ze zich echter en maakte een snelle beslissing. Dit kon Akiko niet alleen. Ze greep nog een Pokéball van haar riem, terwijl ze naar Akiko riep: "Thundershock!" Karin gooide de Pokéball in de lucht en Ithai verscheen op het moment dat Akiko zijn aanval afvuurde. Een stuk of vier Zubat krijsten en vielen neer. "Ithai, Shock Wave! Akiko, nog een keer!" De twee Pokémon wierpen elkaar een blik toe, waarna ze tegelijk hun opgeladen aanval afvuurden. Door de gecombineerde aanval ging vrijwel de helft van de groep neer, hoewel er ook Zubat waren die de aanval weerstonden. "Goed zo!" juichte Karin. Alleen juichte ze wat te vroeg.

Acht Zubat hadden hun bereikt en begonnen de Nidorino en Magnemite te bestoken met Leech Life, Bite en Wing Attack. Ithai's Poison Point heeft geen effect op Zubat. schoot door haar hoofd. "Ithai, gebruik je Shock Wave om ze van je af te slaan! Akiko, Metal Sound!" Meteen nadat Karin dit had gezegd stopte ze haar vingers in haar oren. Toch kon ze niet voorkomen dat het harde, metaalachtige geluid haar oren binnen drong. Ithai leek, ondanks zijn grote oren, vrij onverstoord door het geluid en gebruikte zijn Shock Wave om twee Zubat neer te halen. Karin merkte dat de Zubat onderling een groot level verschil hadden. De zwakkeren ging in één klap neer, maar anderen weerstonden de aanval en counterden. "Focus je eerst op de Pokémon met een laag level! Ithai, Waterpulse, Akiko, Thunder Wave!" De Nidorino concentreerde zich en vuurde meerdere Pulsen af op verschillende Zubat. Twee ontweken, vier werden geraakt. Akiko concentreerde zijn Thunder Wave op de natte Pokémon. Versuft door Ithai’s aanval werden de vier vol geraakt en verlamt. “Ithai, maak het af met Double Kick! Akiko, pak die andere twee met Thundershock!” Terwijl de Nidorino naar de vier verlamde Zubat stormde en deze de grond in trapte, laadde Akiko zijn aanval. Alleen was wat hij afvuurde geen Thundershock.

Verbaasd keek Karin naar de elektrische golf die Akiko naar de Zubat afvuurde. Ze herkende het meteen als Shock Wave. Had hij dat van Ithai afgekeken? De twee Zubat konden niet ontwijken en werden vol geraakt. Eén ging neer, de ander echter.. De Zubat begon fel licht uit te stralen en werd snel groter. Binnen een paar seconden vloog er geen Zubat, maar een Golbat in de lucht! De Golbat verspilde geen tijd en schoot op Akiko af. Hij klemde de Pokémon tussen zijn kaken met een krachtige Crunch. Akiko kreunde, of maakte in elk geval een geluid dat daarop leek, en probeerde zich los te wrikken. Dit lukte niet, maar plots werden de twee Pokémon geraakt door een elektrische aanval. “Ithai!” riep Karin verschrikt en afkeurend. Waarom viel hij de Golbat aan als hij dan ook Akiko zou raken? De Golbat liet met een kreet los en zocht snel meer afstand. Tot Karins verbazing leek de Magnemite niet zoveel last te hebben gehad van de aanval. Karin fronste. Dat was mooi, maar ze was het nog altijd niet met Ithai’s actie eens.

Ondertussen vuurde de Golbat een Wing Attack af. “Ontwijk!” riep Karin. Akiko buitelde vrolijk langs de aanval, maar Ithai was te langzaam en werd geraakt. “Doe je Shock Wave tegelijk! 3, 2, 1, nu!” De Pokémon laadden zich op terwijl Karin telde en lieten toen de aanval tegelijk los. De Golbat kon niet ontwijken, zijn kreet vulde de gang. Toen viel het stil. De Golbat lag uitgeteld op de grond. Karin zuchtte opgelucht en leunde tegen de koude rotswand. “Goed gedaan jongens, dat was wel weer genoeg spanning voor één dag!” Akiko maakte een instemmend geluidje, maar Ithai snoof en wende zijn blik af. Karin haalde haar schouders op. Ze was onderhand wel gewend aan zijn gedrag.