Iria keek trots naar de poké-bal van haar nieuwe Pidgey. Ze keek trots naar Ignis die haar een trotse blik teruggaf. "Het si ons gelukt, Ignis!" zei ze vrolijk en ze aaide Ignis over haar kopje. "Allemaal dankzei jouw, nu moeten we nog een naam hebben voor deze Pidgey," Iria keek naar de lucht en ze zag een paar Pidgeys overvliegen. "Wat dacht je van Sky?" vroeg ze aan Ignis. De Charmander knikte en zei; "Char, char!" Blij stak ze de poké-bal weg en ze vervolgde haar reis.

Ze zag de uitgestrekte velden en het meisje zuchtte. Nog zoveel wandelen! Ze tuurde met haar ogen over het landschap. Haar blik bleef hangen bij een heuveltje met een boom. Iria versnelde haar pas, Ignis deed hetzelfde maar struikelde over haar pootjes. De tiener hoorde haar pokémon en ze stopte meteen. "Ooo Ignis," zei ze en ze wandelde traag naar de Charmander. Ze tilde haar op en droeg haar voorzichtig naar de boom. De schaduw wierp een lange donkere streep over de heuvel. Iria zette haar voeten klaar om te sprinten en daar ging ze. Haar benen vlogen heen en weer en leken bijna onzichtbaar. Ignis zat wat ongemakkelijk in de handen van haar trainer. Toen het meisje de voet van de berk bereikte viel ze met een plof neer. Ignis sprong uit haar handen en snoof de geuren van de middag op. Iria haalde de tas van haar rug en ze haalde de poké-bal van Sky uit. "Sky kom er maar uit!" zei ze en een rode straal schoot uit de bal en pakte samen op de grond. De gewonde Pidgey zat als een zielig hoopje op de grond. "Hier Ignis, wat poké-voer," vervolgde ze en ze haalde een soort potje uit en vulde hem met poké-voer. Dit deed ze ook met een ander potje en ze schoof hem naar Sky toe. De Pidgey bleef maar staan waar hij stond. "Kom op Sky! Je moet wat eten! Wacht ik weet wat zodat je je beter voelt," Iria haalde een koffertje uit haar zak. Ze opende het metalen doosje en ze haalde er een bes uit. "Hier eet dit," zei ze en ze nam Sky vast en hield de bes voor zijn snavel. De Pidgey rook eraan en nam een hapje. Langzaam maar zeker at Sky de bes op, net zoals zijn kracht. De Pidgey sprong uit haar handen en liep naar het voer. Ignis en Sky waren nu alle twee aan het genieten van hun eten. Iria stak het doosje weg en haalde er appel uit. Ze nam snel een hap en ze ging gaan liggen in het zachte gras. Met haar ogen gesloten genoot ze van de vrucht die ieder hapje kleiner werd. De teiner sloot haar ogen, wat was het toch een prachtige dag!

-Open voor iedereen-

Let op je kommagebruik en de typfouten! +1

“Nee, Tobon. Dat is niet hoe je…” Fronsend keek Kate hoe haar pokémon een iets te nieuwsgierige Rattata wegjaagde. “Tobon…” De Poliwag draaide zich om, en keek Kate vrolijk glimlachend aan. Met zijn staart sloeg hij opgewonden tegen de grond aan, wat hem nog het meest op een opgewonden Growlithe deed lijken. Terwijl het haar was gelukt om Tobon duidelijk te maken dat ze het niet op prijs stelde dat hij zijn Bubble tegen haar gebruikte, was het moment waarop hij haar zou gehoorzamen nog steeds pijnlijk ver weg. Kate glimlachte terug naar haar pokémon, beseffend dat het waarschijnlijk Ivy’s wurgpogingen waren geweest die er voor hadden gezorgd dat Tobon haar niet meer aanviel. Niet dat het haar uitmaakte. Het had geholpen, en dat was uiteindelijk waar het om ging.

Deze keer, echter, had ze Ivy in haar pokéball gelaten, iets dat ze normaal nooit zou doen. Ze had Ivy altijd uit haar pokéball. Niet omdat haar pokémon dat fijner zou vinden, alhoewel ze zich dat wel kon voorstellen, maar omdat ze zich dan veiliger voelde. Nee. Ze wilde testen of ze Tobon in de hand kon houden zonder dat Ivy haar meehielp. Bovendien, als Tobon nu weg zou rennen, zou ze altijd nog Ivy bij haar hebben als back-up. Als ze Ivy nu uit haar pokéball zou houden, was de kans groot dat Ivy Tobon achterna zou rennen, en ze op deze manier beide pokémon kwijt zou raken, met daarbij de kans dat ze geen van beide nog terug zou kunnen vinden. Ze was Ivy al eens kwijt geraakt, en was niet van plan om dat een tweede keer te laten gebeuren.

Tobon keek haar vragend aan. Dat was waar ook. Als ze hem niet bezig hield, zou hij voor zichzelf beslissen wat hij wilde doen. Iets dat natuurlijk nooit goed kon gaan. Het was helaas al te laat. De Poliwag draaide zich om, en trippelde vastbesloten van Kate weg. Beseffend dat de gevolgen rampzalig konden zijn, sprintte Kate achter haar pokémon aan. Ze had geluk dat de poten zo kort waren. Het zou anders onmogelijk zijn geweest om Tobon bij te kunnen houden. Ze griste de pokéball van de Poliwag van haar riem af, waardoor ze te laat besefte waar ze op af gingen. Nog net zag Kate hoe een trainer ging liggen tussen het hoge gras. Oh nee. Nee nee nee. Als Tobon zo door bleef rennen... Ze richtte de pokéball op haar pokémon in een poging om deze terug te laten keren. Behendig ontweek de Poliwag de rode lichtstralen. Ze was al te laat.

Vastberaden sprong de Poliwag op de Charmander van de trainer, in de hoop deze te kunnen raken met een ferme kopstoot. “Tobon!” riep Kate uit. Eenmaal dichtbij genoeg sprong ze op haar pokémon af, om deze vast te grijpen bij zijn staart voordat hij nog meer schade aan zou kunnen richten. Hierna sloot ze haar armen als twee tralies om haar pokémon heen, hopend dat het genoeg zou zijn om hem vast te houden. De pokéball van haar pokémon had ze op de grond laten vallen; ze was hem inmiddels al weer vergeten. Kate beet op haar onderlip. Verontschuldigend keek ze de trainer en haar pokémon aan. “Het… S-sorry… Ik bedoel.. Het spijt me heel erg!” stamelde ze. Kate’s wangen kleurden rood van schaamte, terwijl ze nog steeds een poging deed om haar tegenstribbelende pokémon vast te blijven houden.

+3!

Iria hoorde iemand naderen en ze keek op. Een klein meisje rende door hat gras achter een Poliwag. Iria zag hoe de Poliwag Ignis aanviel met een kopstoot. Iria sprong recht en liep naar Ignis. De Charmander stond op en keek uitdagend naar de pokémon van het meisje. Het meisje had intussen haar pokémon vast en zei; “Het… S-sorry… Ik bedoel.. Het spijt me heel erg!” Iria keek naar de gevallen pokébal en ze raapte hem op. "Hier en het is niet erg hoor, mijn naam is Iria." Ze bukte en gaf het meisje haar pokébal. Iria stond terug recht en keek naar Ignis, de Charmander stond met haar tanden op elkaar te grommen. "Laat dat Ignis!" zei Iria en ze liep naar haar pokémon toe. Sky kwam aangevlogen en landde op de schouder van Iria. Iria keek verbaasd op, haar nieuwe pokémon luisterde perfect en was super lief. Het was vast omdat ze hem beschermd had tegen die gemene Spearow. Ze stak haar hand uit naar de vogel en ze aaide hem onder zijn snavel. Sky stak zijn bekje in de lucht en genoot van de aandacht van zijn trainer. iria hurkte en haalde de pokébal van Ignis uit. De rode straal absorbeerde de pokémon en verdween in de bal. Iria stond weer recht en liep naar het meisje.

"Gaat het? Ik zie dat je Poliwag niet zo goed wil luisteren," Iria keek haar vriendelijk aan. Ze keek om en zag dat er een Rattata wegschoot. “ Misschien kan ik helpen met trainen? Sky is ook nog niet zo goed getraind. Misschien kunnen we met elkaar vechten? Daar leer je altijd van." zei Iria en ze keek naar Sky. De kleine Pidgey vloog van haar schouder en ging uitdagend voor het meisje staan. Ze haalde de pokébal van Ignis uit en een rode straal kwam eruit. De Charmander liep meteen naar Iria toe. Hij zag het meisje en gromde. Een gevecht met een trainer kon altijd interessant zijn.

+1

Nerveus keek Kate toe hoe de onbekende trainer de pokéball die zij had laten vallen opraapte. Kate verstijfde. Had ze die echt laten vallen? Wat zou er wel niet zijn gebeurd als ze hem was kwijtgeraakt? Zou Tobon dan zijn gedwongen om voor altijd buiten de pokéball te blijven? "Hier en het is niet erg hoor, mijn naam is Iria," zei de trainer, voordat deze haar de pokéball overhandigde. Terwijl Kate haar best deed om de nog steeds tegenstribbelende Tobon vast te blijven houden met haar ene hand, pakte ze de pokéball aan met de ander, om deze daarna onhandig aan haar riem vast te klikken, in het lege gat naast de pokéball van Ivy. Vervolgens deed ze haar andere arm weer om Tobon heen, hopend dat hij snel weer tot rust zou komen. Het was al erg genoeg dat hij een andere trainer had aangevallen, maar om ook nog niet te willen kalmeren?

“Ik… Mijn naam is Kate,” stelde Kate zich op haar beurt voor. Haar stem trilde, de onzekerheid was hoorbaar. Haar blik gleed naar de Charmander van Iria, die kwaad gromde naar Tobon. Ze kon het hem niet kwalijk nemen, Tobon had hem tenslotte uitgedaagd. "Laat dat Ignis!" beval Iria. De Charmander leek echter niet direct te willen luisteren, met als resultaat dat ze haar pokémon in zijn bal liet terugkeren. Tobon, die schijnbaar enkel tegen was blijven stribbelen door het zicht van de Charmander, gaf zich hierdoor gewonnen. "Gaat het? Ik zie dat je Poliwag niet zo goed wil luisteren." Kate knikte twijfelend, en zette haar Poliwag weer neer op de grond, hopend dat hij rustig zou blijven.

“Misschien kan ik helpen met trainen? Sky is ook nog niet zo goed getraind. Misschien kunnen we met elkaar vechten? Daar leer je altijd van," stelde Iria voor. Kate keek haar verbaasd aan. Een… een gevecht? Haar blik schoot naar Tobon. Dat was uiteindelijk wat Tobon had gewild, niet waar? Kate beet op haar onderlip, terugdenkend aan het laatste gevecht dat ze had gehad. Ze haatte het als haar pokémon gewond raakten. Bovendien had ze totaal geen ervaring met Tobon. Het was al een wonder als hij naar haar wilde luisteren. “Ik… ik weet het niet...” begon Kate. Iria liet haar Charmander weer uit haar pokéball. Kon ze nu eigenlijk nog wel terug? Kate keek weer naar haar Poliwag, die opnieuw opgewonden met zijn staart op de grond sloeg. Ze had op het moment niet bepaald een keus, of wel soms…? “O-Oké. Uhm… Laten we een gevecht houden,” stemde Kate in, hopend dat het Tobon en de trainer tevreden zou stellen.

+3

Het meisje stelde haar voor als 'Kate'. “Ik… ik weet het niet...” zei ze. Iria keek neer, de Charmander stond dicht bij haar en keek de Poliwag agressief aan. Iria gaf haar een duwtje met haar been. "CHAR!" riep Ignis en hij keek boos naar Iria. "Jij hebt gevochten tegen die Spearow, ik laat Sky nu vechten. Ik wil dat je rustig kijkt, Ignis," Iria bukte en aaide de kleine pokémon over zijn kopje. "Je bent redelijk sterk Ignis, maar je moet beter leren ontwijken. Sky kan goed ontwijken, denk ik, dus daarvan kan je wat leren!" zei ze vriendelijk tegen Ignis. De Charmander draaide zich om en liep terug naar de boom. Grommend ging Ignis gaan zitten, met haar pootjes gekruist. "Ignis ga nu niet arogant doen! Sky heeft nog geen kans gehad," zei Iria, maar het leek niet te helpen. Iria zuchtte en liep naar haar pokémon. Ze haalde haar zak van haar rug en haalde er een bes uit. De ogen van Ignis werden 2 keer zo groter bij het zien van de vrucht. De kleine Charmander stormde naar haar toe en greep de bes uit haar handen, waarna ze weer ging zitten. "Zo!" zei ze tevreden en ze liep terug naar Kate.

“O-Oké. Uhm… Laten we een gevecht houden,” zei Kate. Iria glunderde, ze wou vechten! Ha! Dat was haar kans! Ze wou al lang vechten met een trainer! Iria ging klaar staan. De Pidgey deed haar na, wat eigenlijk een grappig gezicht was. "Oké dan, dan is het jouw Poliwag tegen mijn Pidgey!" zei ze opgewonden. Ze keek naar Sky, het kleine vogeltje was amper te zien in het hoge gras. "Ik zal beginnen en wees maar niet bang, mijn Pidgey is nog niet zo sterk, ik heb nog niet met hem kunnen trainen," Iria wees naar de Poliwag, een sein om van start te gaan.

"Oké Sky, vlieg op en doe je 'gust'!" zei Iria. Meteen daarna vloog de kleine Pidgey op en draaide sierlijk om zijn as. Hij stopte op een zo'n 10 meter hoogte, waarna hij hard begon te slaan met zijn vleugeltjes. Een klein tornado op de Poliwag afkwam. Een paar kleine steentjes werden de lucht in getrokken en namen een vlucht door het luchtruim. "Goed zo Sky! Nu wacht af en als Poliwag aanvalt ontwijk je en doe je je pik!" De pidgey knikte en stond behoedzaam te wachten.

+2! Het is trouwens 'De Charmander draaide zich om' ^^

"Oké dan, dan is het jouw Poliwag tegen mijn Pidgey!" Kate knikte begrijpend. Misschien was het maar goed ook dat de Pidgey als tegenstander zou dienen, en niet de Charmander. Kate hurkte in een poging haar Poliwag recht aan te kunnen kijken. Tobon keek haar vragend aan. “Luister goed, Tobon,” begon Kate. Ze wachtte kort, totdat ze zeker wist dat ze de volle aandacht van haar pokémon had. “Tobon, wil je deze ene keer naar mij luisteren? Alsjeblieft?” vroeg ze. Kate keek haar pokémon smekend aan. De poliwag, echter, grijnsde enkel. Kate kon niets anders doen dan zuchten. Hopelijk zou Tobon naar haar luisteren. Ze hees zichzelf overeind, en gaf een kort knikje naar haar pokémon, die vervolgens een paar meter voor haar ging staan. Een afstand tussen haar en Tobon was noodzakelijk, ze wilde immers niet worden geraakt door de aanvallen van de twee pokémon.
"Ik zal beginnen en wees maar niet bang, mijn Pidgey is nog niet zo sterk, ik heb nog niet met hem kunnen trainen," zei Iria. Opnieuw knikte Kate. Hopelijk was ‘niet zo sterk’ zwak genoeg om er voor te zorgen dat Tobon niet al te veel pijn zou lijden.

"Oké Sky, vlieg op en doe je 'gust'!" riep Iria. Kate balde haar handen tot vuisten. Het was begonnen. De Pidgey vloog op van de grond, en begon hard met zijn vleugels te klapperen toen hij de juiste hoogte had, met als gevolg dat een niet al te grote tornado op Tobon af werd gevuurd. Een tornado. Hoe wilde ze in hemelsnaam een tornado stoppen? De Poliwag keek achterom, wachtend tot Kate hem eindelijk zijn bevelen zou geven. “Gebruik je Water Gun om de tornado te stoppen, Tobon!” riep Kate, hopend dat ze nog genoeg tijd over hadden. Tobon haalde diep adem, om vervolgens een straal water op de tornado af te vuren, net zo lang tot hij niets meer was dan een lichte windvlaag. Het grootste gevaar was geweken. De enige schade die was aangericht, was veroorzaakt door de rond vliegende steentjes.

Kate fronste. Wat kon ze het beste doen? “Tobon, gebruik je… Erhm… Water Sport!” riep Kate naar haar Pokémon. De Poliwag knikte, en spoot vervolgens een zwak waterpistool de lucht in, om op deze manier zijn lichaam te bedekken met water. “Gebruik nu je Bubble, Tobon!” Gehoorzaam deed de Poliwag wat zijn trainer hem beval. “Mep ze naar de tegenstander met je staart!” riep Kate vervolgens. Terwijl bellen normaal gesproken kapot zouden gaan bij aanraking, was er een kleine uitzondering op die regel. Water. Op het moment dat een bel iets aanraakte dat was bedekt met water, zou hij niet knappen. Dat was in ieder geval wat zij had geleerd. De Poliwag sprong in de lucht, en draaide hierbij zijn lichaam, zodat zijn staart tegen de bellen aan sloeg, die vervolgens met grote vaart op de Pidgey af werden gevuurd.

+3!

“Gebruik je Water Gun om de tornado te stoppen, Tobon!” riep Kate. Iria fronste, Water Gun? Zou dat helpen? Iria keek gespannen, de grote tornado veranderde plots in een windvlaagje. “Tobon, gebruik je… Erhm… Water Sport!” vervolgde Kate. Sky dook naar beneden, zijn snavel verlengde een stukje en gaf een wit licht af. "Stop Sky! Wijk af en vlieg naar de boom!" riepen ze naar haar pokémon. Sky dook naar rechts, hij sloeg zo hard hij kon met zijn vleugeltjes. De waterdruppels schitterde in de lucht, net als diamanten die zo voor het grijpen lagen. De Pidgey dook weg in de kruin van de boom. Een paar bladeren vlogen op en dwarrelden zacht naar beneden. “Gebruik nu je Bubble, Tobon!” riep Kate. “Mep ze naar de tegenstander met je staart!” riep Kate vervolgens. De Poliwag gehoorzaamde, de bullen vlogen door de druppels. Nu leken de bubbels een bol bedolven met diamanten.

"Sky doe 'gust' in die boom!" riep Iria. De Pidgey ademde diep in en sloeg vervolgens hard met zijn vleugels. Opnieuw vermde zich een tornado. Het water dwarrelde sierlijk mee met de wind en de bladeren leken te dansen op het ritme van de natuur. De bellen werden naar de grond geschoten en plofte open op de grond. De kruin van de boom was nu half-kaal, de bladeren dwarrelde rustig naar beneden. "Goed zo Sky," Ze keek rustig naar de bladeren die kalm op de luchtstroom gleed. "Dat is het!" riep Iria en ze keek naar Sky. "Sky! Doe 'Snelle aanval'!" De Pidgey knikte en dook naar beneden. "Gebruik de bladeren om Poliwag te verwarren bij het aanvallen!" De pidgey leek steeds te verdwijnen in de lucht, maar eigenlijk vloog hij snel naar een andere plek. "Sky pik!" zei Iria. Nu ging de Pidgey razendsnel op de Poliwag af.

Let op je typfouten! +1