Een gloeiend hete mok thee hield ze maar vast aan het oor. Waarom haar assistent haar zo'n hete beker had gegeven wist ze niet, misschien omdat hij dacht dat ze het heel erg koud had gevonden buiten. De wind waaide inderdaad erg hard, maar deze hitte was meer voor in de hitte. Haar vier pokemon waren net terug uit het Pokemon Center na een harde training. Ze was trots op haar Victreebel die bevelen nu zowat foutloos gehoorzaamde, en dat was een hele grote verandering sinds een paar weken terug. Nog steeds stond hun eerste Gymgevecht in hun geheugen gegrift en altijd zou ze hier aan blijven denken als ze met haar pokemon vocht. Misschien was het wel iets geweest dat haar in de goede richting had geduwd, maar eerst had het haar ruw naar beneden getrokken. Goed, ze moest nu gewoon verder gaan! Ze kon niet elke dag uitdagers ontwijken, alleen omdat ze bang was om te verliezen, dat hoorde bij dit beroep. Miki zette de mok neer en begon haar Gymveld te checken voor enige dingen die er niet thuishoorden.

Met een paar papieren zakjes en een leeg plastic flesje liep ze naar de prullenbak die zich bij de deur bevond. Geen idee hoe dat afval daar was beland, maar nu was het weg. ‘Miki, deze jongen wil je graag uitdagen,’ Klonk een stem achter haar en ze sprong even geschrokken op. Miki zuchtte en keek glimlachend op. Dus hij kwam weer eens vanuit het niets opdagen. Ze stak plagend haar tong naar hem uit, maar toen pas drongen de woorden tot haar door. Iemand.. die haar wilde uitdagen..? Ze slikte even nerveus en zag toen een jongen rond de twaalf-dertien jaar naast haar medewerker staan. Vriendelijk stak ze haar hand uit en gaf aan dat haar medewerker mocht gaan. Met een kort knikje verdween hij weer tot de deur en waren Miki en haar uitdager alleen op het strijdveld. "Hallo daar, ik ben Miki Hoshii. En hoe zou jij mogen heten?" Glimlachte ze vriendelijk, ook al voelde ze de zenuwen door haar lijf gieren. Kalm blijven, Mompelde een stemmetje in haar hoofd. Gewoon je best doen en dan zal het goed komen.

'Kenji Claves,' Zei de jongen voor haar wat kortaf, maar Miki behield de glimlach op haar gezicht. Als ze nu al begon met mokken zou dit gevecht snel afgelopen zijn voor haar. Misschien dat ze met meer positiviteit moest gaan leren vechten, meestal kwam dan alles goed.  'Uit Cerulean.' Oh, dan zou het misschien kunnen dat hij ..? Miki schudde glimlachend haar hoofd, het moest wel, want er liepen niet veel Claves' rond die ook nog eens uit Cerulean kwamen. "Goed, Kenji Claves, zullen we beginnen met je gevecht?" Stelde ze glimlachend voor en voelde weer een golf van nervositeit door zichzelf heen gaan. Tweede keer kan niet zo slecht gaan. Hoopte ze. Nu we meer ervaring hebben en vanaf het kille begin zijn opgeklommen moet het wel beter gaan! De jongen stemde in en al snel liep Miki naar haar vaste plek aan de rand van het veld. Goed, op dit moment kwam het dus aan. Dit keer zou Miki alles berekenen op strategie en ervoor zorgen dat het maximale uit haar pokemon werd gehaald. Snel pakte ze haar eerste pokeball beet en wierp deze op. Een vrolijke Tangela verscheen op het strijdveld, zijn twee ogen richtten zich meteen op zijn tegenstander. "Stun Spore!" Beval Miki met een glimlach op haar gelaat terwijl haar pokemon een geelkleurig poeder op zijn tegenstander af liet stoven om hem deels te verdoven. Zo begon ze aan dit gevecht.

OOC; Godmode met toestemming ~

MIKI
Haar eerste tegenstander werd een Arbok, een sterke pokemon, zeer effectief met gifaanvallen tegen haar graspokemon. Alleen haar Tangela was volledig gras, de rest van haar pokemon waren zelf ook deels gif. Maar goed, ze moest maar al het voordeel uit Dandelion's aanvallen halen om het Kenji moeilijk te maken! De Arbok dook onder de grond om haar Stun Spore-aanval te ontwijken. Dandelion keek met een scherpe blik om zich heen en ook hij hoorde het toen de Arbok omhoog kwam.

DANDELION
Jammer dat zijn aanval mislukte, maar hij had nog genoeg trucjes om het deze Arbok moeilijk te maken. Hij voelde de rillingen onder de grond, wat betekende dat zijn tegenstander snel naderde. Plots hoorde hij vanaf de andere kant van het veld het bevel van de uitdager en de Arbok verscheen weer. De slang had zijn bek opengesperd. Dandelion hoorde Miki's bevel en haalde zijn snelle roedes tevoorschijn. Als een soort zweep zwaaide hij er twee naar de Arbok, maar niet om hem er mee te slaan, maar om zijn bek dicht te klemmen. De Tangela probeerde zijn roedes om de bek te wikkelen om zijn tegenstander hard naar de grond te trekken zodat de Arbok de impact zou voelen.

MIKI
Een kleine glimlach verscheen op haar gelaat toen Dandelion zijn tentakels om de mond van de Arbok had gewikkeld en deze op elkaar liet slaan. Maar natuurlijk zou Kenji het daar niet bij laten. Hij zou niet zo ver zijn gekomen als dat alles was. De jongen beval zijn pokemon de Tangela te tackelen met zijn staart en vervolgens een Glare te gebruiken. Slim. Haar Tangela zou schade oplopen en misschien ook nog verlamd raken. Maar Dandelion had altijd nog zijn tegenstander vast, dus moest Miki hier haar kans uit halen. "Gebruik je Sleep Powder en blijf hem goed vasthouden!"

DANDELION
De paarse staart kwam tegen hem aan net nadat hij het bevel van Miki had gehoord. Als reactie kneep hij zijn ogen dicht en liet de zijn poeder los, maar voelde ook de pijn door zijn lichaam heen gaan. Au! Dandelion hield met alle macht de Arbok vast, al was zijn grip iets verzwakt. Hij had niet verwacht dat de kracht van de staart zou sterk zou zijn! Toen Dandelion zijn ogen wilde openen om te kijken of zijn tegenstander niet was weggeglipt, zag hij een onheilspellende blik op hem gericht worden. Zijn ogen werden groot en een rilling gleed over zijn rug. Angstig kneep hij zijn ogen dicht. De Arbok was plots veranderd in een eng nachtmerrie monster. Dandelion voelde dat zijn rode voetjes de grond weer aanraakten, maar het vreemde was.. dat hij zich niet meer kon bewegen!

OOC; Ik zag echt een Tangela voor me waar een hapje uit was genomen (':

MIKI
Dandelion hield zich goed vast aan de Arbok en wist te voorkomen dat zijn tegenstander weer zou ontglippen uit zijn greep. Helaas merkte Miki meteen dat haar pokemon als een ijspegel op de grond bleef staan, hij kon geen spier meer bewegen. Dit zou nadelig zijn voor het gevecht, aangezien de verlamdheid slechts wat zou verminderen, maar wel aanwezig zou blijven. Kenji liet zijn pokemon terugkeren, die zachtjes in slaap was gevallen en Miki knikte. Dat was erg slim van hem, anders zou het gevecht wel even stil liggen en nu kon hij nog voordeel pakken uit de verlamde Tangela. De volgende Pokeball werd opgegooid en een Fearow verscheen. Miki verstijfde even en zag het tafereel weer verschijnen voor haar ogen. De Fearow va haar eerste uitdager die haar pokemon zo genadeloos had verslagen. De Gymleader slikte even en balde haar vuist. Nee. Dit keer mocht ze zich niet zo gemakkelijk gewonnen geven!

DANDELION
De verlamdheid prikte in zijn spieren en telkens als hij een poging deed zich wat te bewegen, voelde hij vervelende prikkende schokjes door zijn ledematen gaan. Toch voelde hij zich stukje bij beetje wat meer controle krijgen over zijn lichaam. De Arbok verdween in zijn Pokeball en de uitdager liet een Fearow verschijnen. Wat slim. Een vogel en gif pokemon, beide zeer sterk tegen gras. De Fearow steeg op en kwam in een grote vaart op hem af. Dandelion probeerde in alle macht los te komen van zijn plek en plots schoot zijn voetje naar de grond. Hij beefde even van de plotselinge bewegen, draaide zich een halve slag om, maar werd in de rug geraakt door de Aerial Ace. De Tangela rolde een paar keer even de grond en gleed het laatste stukje nog even door. De pokemon sprong op, duizelde even en schudde zich toen. Dandelion versmalde zijn blik en keek naar de Fearow die hem zojuist een aardige klap had uitgedeeld. "Ancient Power!" Hoorde hij Miki roepen en liet uit de grond een paar stenen verschijnen die hij snel pakte met zijn tentakels. Het waren er drie, dus drie kansen om de Fearow te pakken. Toen hij weer geheel scherp zag, gooide hij de stenen een voor een naar de vogel pokemon. Eens kijken hoe hij het vond om geraakt te worden door zijn zwakte.

MIKI
De jongen en zijn pokemon leken goed naar elkaar te luisteren, dus het was nu wel zeker dat Kenji geen beginnende Trainer was. De Fearow ontweek de eerste steen goed, maar door een klein foutje raakte Dandelion's tweede steen de vogel op zijn poot en had de Tangela nu een perfect schot voor ogen. De steen raakte de kop van de pokemon en Miki kneep haar ogen even wat pijnlijk toe. Ja, het zou vast pijn hebben gedaan, die klap. De vogel krabbelde al snel overeind en ja hoor, hij ging weer in de aanval. Goed, een gevecht moest natuurlijk spannend blijven!

DANDELION
Ja! Zijn aanval had voor de helft gewerkt en de Tangela schudde trots met zijn tentakels toen zijn tegenstander op de grond viel. De Fearow kwam overeind en schoot met een grote snelheid op hem af, het was nog wel een afstand en Miki droeg haar pokemon nog op tijd op iets te doen. "Gebruik je Growth en dan Mega Drain!" Meteen liet de Tangela een paar wortels in de grond zakken en voelde hij de kracht van de aarde over zijn benen naar hem toe stromen. Hij voelde zich sterker en als het vogeltje dichtbij genoeg was.. dan zou hij zijn eigen energie omzetten in die van hem! De Fearow naderde razendsnel en drie flinke halen van de snavel verstoorde zijn concentratie, Dandelion kneep zijn ogen dicht tegen de rake klappen en zijn benen schoven wat over de grond, wat ervoor zorgde dat een deel van de wortels losser begon te raken. Zo snel mogelijk probeerde hij zich te herstellen en probeerde zijn tentakels om de vogel te wikkelen, zodat hij zijn Mega Drain nog kon gebruiken.

DANDELION
Ja! Hij voelde contact met een glad verendek en langzaam kreeg hij een beetje energie terug. Zijn voetjes stonden bijna in de grond geboord, maar als hij zijn voeting zou verliezen, was zijn aanval voorbij! Een volgend bevel voor de Fearow kwam er en met sterke windvlagen werd hij van de Fearow afgeblazen. Even hield hij stand, maar met een paar achterwaartse koprollen op de grond terecht. Au! De vogelachtige pokemon kwam al snel weer op hem af en Dandelion kreeg maar weinig tijd om overeind te komen. Zijn ademhaling ging wat sneller en kwam er wat hijgend uit. Een vleugel werd hard naar hem uitgehaald en de Tangela kneep zijn ogen pijnlijk dicht toen de klap tegen zijn wang kwam. Meer als een zelfverdedigingsactie liet hij zijn giftige Poison Powder los, maar tegelijkertijd met die actie viel hij pijnlijk en met een harde klap neer op de grond. Lang kon hij dit gevecht niet meer volhouden nee. Dandelion krabbelde niet echt overtuigend overeind en kneep zijn ogen even pijnlijk dicht toen hij bijna naar zijn knieën zakte.

DANDELION
Geërgerd beet balde hij twee tentakels toen het poeder zijn weg op kwam, maar omdat hij de 'eigenaar' was van het gif, deed het hem niet. Het veroorzaakte alleen wel verwarring, aangezien de paarse wolk zijn zicht grotendeels belemmerde. Plotseling verscheen de vlijmscherpe snavel weer en werd hij door een beuk van zijn voetjes geblazen en belandde hij, na een paar keer over de grond gerold te hebben, op de grond, uitgeteld.

MIKI
Ze kneep haar ogen dicht toen Dandelion weer geraakt werd door de Fearow en koos er direct voor om haar Tangela terug te laten keren. "Dandelion is uitgeschakeld, Fearow heeft deze ronde gewonnen." Deelde de scheidsrechter mee en Miki nam even kort de tijd om na te denken wie ze nu moest inzetten. Er was nog een Arbok in het spel en deze Fearow had duidelijk nog energie over. Hmm. Haar hand gleed naar de Pokeball van Daisy en met een sierlijk boogje gooide ze hem op. Daar verscheen de Victreebel, klaar voor wraak.

DAISY
Haar ogen werden groot toen ze de vogel voor zich zag. Een Fearow. Meteen kreeg ze een schok en zag ze de woeste vogel weer voor zich die haar toentertijd meedogenloos had uitgeschakeld. De pokemon wierp een vurige blik op de vogel en wachtte op Miki's bevel. Ze wilde winnen! "Gebruik je Sweet Scent en dan Acid!" Ah, eerst de Fearow afleiden met de zoete geur en dan toeslaan. Dat klonk haar wel in de oren. Diasy hopte voor de zekerheid wat naar achteren en liet haar verleidelijke zoete geur los en wachtte even tot deze de Fearow zou moeten hebben bereikt. Vervolgens richtte ze haar gif op de vogel, die hopelijk zou zijn afgeleid door de tropisch zoete geur.

DAISY
De twee aanvallen hieven elkaar op, maar raakten wel ieder hun doelwit. De Victreebell hoopte voor de zekerheid achteruit en plaatste zichzelf gelijk in een gevechtspositie. De vogel was echter natuurlijk niet in een klap uitgeschakeld met een strijdkreet wierp de Fearow zich op haar. Woede vlamde op in haar ogen en ze sloeg haar tentakel uit. De snavel va de gevederde tegenstander kwam dichter en dichterbij en het moment kwam daar. Ergens in haar achterhoofd hoorde ze nog het bevel van Miki, om haar Leaf Tornado te gebruiken zodat de vogel met een minder grote snelheid op haar af zou komen, maar zelf wilde ze de vogel met een rake klap van haar tentakel slaan. Het was in een kort moment dat ze tot een beslissing nam en tot de ergernis van haar karakter koos ze ervoor om haar Trainer te gehoorzamen. De Fearow was ondertussen al akelig dichtbij gekomen in zijn grote vaart en Daisy liet nog net op tijd een storm van bladeren los, die ze razendsnel voortbracht. Maar toch.. de impact was hard en als ze dat ene moment van twijfel niet had gehad had ze deze misschien wel meer kunnen verzacht. Met samengeknepen ogen bleef ze de Leaf Tornado uitvoeren, in de hoop de Fearow tenminste van zich weg te krijgen, maar de pijn was duidelijk merkbaar.