Cynthia kon het niet laten ietwat te stralen toen ze van Karin hoorde dat alles goed ging met haar zoon. Het rozeharige meisje had zelfs tegen hem gevochten, nog geen week geleden, en hij was echt goed aan het worden. De vierde Gym, was hij daar alweer? Dan vocht bij nu tegen Miki. Cynthia overwoog om de vrouw een berichtje te sturen, maar zette dit idee snel van zich af. Nee, ze moest zich nu richten op dit gevecht met Karin, dat was wel zo eerlijk voor het meisje. Na een kleine discussie met haar Pokémon (waar Karin hopelijk niets van mee kreeg) was de vrouw klaar voor de strijd. De scheidsrechter luide het gevecht in en Cynthia deed toen de eerste zet; Bubblebeam. Hopelijk zou Sayo haar vandaag niet in de steek laten, al gunde ze Karin de Cascadebadge van harte. De vrouw keek over haar eigen Pokémon heen, naar de keuze die Karin had gemaakt; een Nidorino. Toegegeven, dit vond ze een bijzondere keuze, zeker omdat Nidorino een Pokémon was die in het water sneller naar de bodem zou zinken dan je zou willen. Karin liet echter zien dat haar Nidorino dit gevecht prima aan zou kunnen.

Terwijl de bellen van Sayo op de Nidorino af schoten, reageerde deze met Protect. Cynthia knikte goedkeurend. Wanneer je Pokémon te groot (of te lomp) was om snel iets te ontwijken, dan moest je andere manieren verzinnen en dit was een hele goede. De aanval die daarna kwam, was echter een verrassing voor haar; Nidorino kon Water Pulse. Een glimlach gleed over haar lippen. Wat leuk! Die had ze niet aan zien komen. Water Pulse was echter een wateraanval en op een Waterpokémon zou deze weinig effect hebben (afgezien van het verwarrende deel). 'Sayo, ontwijk en doe Twister!' Sayo was echter niet het ontwijkende type en ze zou eens wél naar Cynthia luisteren, dus in plaats van ontwijken ging Sayo de Water Pulse te lijf met Twister. Sayo ving hierbij Water Pulse op en kreeg wat klappen, maar dat deerde de Pokémon niet. Ze had wel eens zwaardere klappen gehad. Intussen stuurde ze een Twister op Ithai af, welke op zijn plateautje niet heel veel bewegingsvrijheid had. Of wel?

Cynthia kon haar Pokémon wel slaan. Waarom luisterde ze nou nooit eens fatsoenlijk? Nu liep ze schade op! Ugh, nou ja, wat er daarna gebeurde was wel goed. De Twister van Sayo won aan kracht door de Water Pulse te absorberen en nam onderweg ook water mee. Prima, als het zo goed ging, dan oké. Daarbij leek Sayo niet verward te zijn geraakt door het bijeffect dat Water Pulse kon hebben. So far, so good. Deels dan. Karin droeg haar Pokémon op de Twister bij de voet af te snijden. Cynthia keek geschrokken toe toen de Nidorine een Shock Wave bleek te kunnen. Dus daarom had ze hem ingezet! Hij kon elektrische aanvallen! Met grote ogen keen Cynthia toe hoe de Nidorino zijn aanval uitvoerde en de Twister omgooide. Even vreesde de vrouw dat Sayo hierbij geëlektrocuteerd zou worden, maar de aanval kwam niet in direct contact met het water. Wel spatten enkele vonkjes in het rond en verkocht één daarvan Sayo een tik. ‘Alles goed Sayo?’ vroeg de vrouw bezorgd. De Seadra negeerde haar, schudde even met haar kop om de naschokken van de aanval kwijt te raken en richtte zich toen op haar tegenstandster.

Cynthia volgde het voorbeeld van haar Pokémon en keek toe hoe Nidorino opeens over de rand van het bad rende. Hé, dat was ook voor het eerst! Dat had ze een uitdager nou nog nooit zien doen. In haar hoofd probeerde ze te graven naar de regels omtrent gevechten en de arena. Mochten ze over rand lopen? Ze wist het niet, maar het leek haar zo logisch dat je het bad niet uit mocht, dat ze er nooit verder bij na had gedacht. Ze vond het echter zo’n slim idee, dat ze Karin haar gang liet gaan. De Nidorino maakte snelheid en Cynthia waarschuwde haar Seadra dat ze op moest letten. Deze besloot echter om de paarse Pokémon te bestoken met een paar welgemikte waterstralen, maar miste iedere keer. Ithai sprong op en stevende met een Dubble Kick op Sayo af. Cynthia balde haar vuisten. Roepen dat ze moest ontwijken had geen zin, dat wist ze nu al. Dan maar in de tegenaanval. ‘Dragon Breath!’ riep ze, net iets te laat. Ithai raakte Sayo vol op haar snuit met haar voorpoot, wat hem een woedende blik opleverde. Ze voerde de aanval die Cynthia had bevolen vol woede uit en schoot Ithai weg, net zo hard als hij gekomen was. ‘Smokescreen!’ vervolgde Cynthia, hopend dat Sayo haar snuit niet al te veel pijn deed. Via de snuit werden praktisch al haar aanvallen uitgevoerd, dus wanneer die beschadigd of buiten werking was, hadden ze een probleem. Binnen enkele tellen was het veld omhuld met een dichte, zwarte waas, waardoor Cynthia Karin, noch Sayo en Ithai kon zien. ‘En nu je Hydro Pump!’ Eens zien of Ithai dit kon ontwijken, aangezien niemand echt iets kon zien.

Cynthia keek toe hoe Ithai met veel kracht tegen de muur van de Gym sloeg. Bezorgdheid schoot even door haar ogen. Zou alles wel zijn met de Nidorino? De paarse Pokémon werd echter acuut aan het zicht onttrokken door Smokescreen en de vrouw besloot dat Nidorino sterke Pokémon waren die wel tegen een stootje konden. Dat zou wel goedkomen. Zwarte rook verspreidde zich inmiddels over het veld en Cynthia ondernam geen pogingen meer om haar eigen Pokémon, die van Karin of het meisje zelf te spotten; dat was gewoon niet meer mogelijk. Sayo vuurde een Hydro Pump af, welke door de zwarte rook sneed als een warm mes door een klont boter. Cynthia wist niet of Ithai en Karin de aanval hadden zien aankomen en of de Nidorino hem had kunnen ontwijken of niet, maar ze hoorde Karin schreeuwen om een Dubble Team.

Zwijgend bleef Cynthia aan haar kant van het bad staan, wachtend op de uitvoer van de aanval of een verklaring dat Ithai niet meer verder kon vechten. Toen verschenen er opeens vele Nidorino rondom het zwembad en de vrouw kon een glimlach niet onderdrukken. Ithai mocht dan wel wat nat zijn, het was hem wel gelukt de gevraagde aanval uit te voeren. Mooizo. Wat daarna kwam was echter niet zo mooi; Shock Wave. Dus daarom had Karin voor de Nidorino gekozen. Hij kon elektrische aanvallen. Of nou ja, in ieder geval één. Ithai vuurde een bol elektriciteit af op de dichte, zwarte rook en even werd het zwembad zichtbaar. ‘Sayo kijk uit!’ riep Cynthia naar haar Pokémon/ ‘Duik onder water!’ Zou Sayo het nog kunnen ontwijken?

Sayo: Zwart. Dat was wat de Seadra op dit moment zag. Zwart en niks anders. Heel even had ze wat kunnen zien toen ze haar Hydro Pump op de Nidorino af had geschoten, maar de dichte, zwarte rook had zich inmiddels weer hersteld. Ongeduldig dobberde Sayo in het bad rond. Waarom zei Cynthia niks? Waarom droeg ze haar geen nieuwe aanval op? De Seadra draaide zich om in de richting van waar volgens haar Cynthia stond en wilde net een straal water door de rook sturen om haar Trainster wakker te maken, toen ze de stem van de vrouw opeens hoorde. ‘Sayo kijk ui!’ Kijk uit? dacht de Seadra verbaasd. Voor wat? ‘Duik onder water!’ riep de vrouw haar toe, maar de Seadra reageerde niet. In plaats daarvan draaide ze zich om, want ze hoorde iets knetteren. Haar ogen werden groot toen ze een bol elektriciteit op haar af zag komen. Dichtbij, te dichtbij.

Cynthia: De blauwharige vrouw klemde haar kaken op elkaar toen Sayo werd geraakt door de Shock Wave. Ook al had Sayo geprobeerd de aanval te ontwijken, Shock Wave was één van die zeldzame aanvallen die nooit miste. Met pijn in haar hart keek ze toe hoe haar Seadra een fikse klap kreeg van de elektrische aanval, welke werd versterkt door het feit dat de Seadra nat was en zich in het water bevond. Als klap op de vuurpijl raakte Ithai haar ook nog eens met een Horn Attack. Met grote ogen keek Cynthia naar haar Seadra. Zou ze nog door kunnen gaan? Zwaar hijgend lag Sayo in het water. Één oog zat dicht en ze zag er aardig gehavend uit, maar ze leefde nog. ‘Sayo, lukt het nog?’ vroeg de vrouw. Ze baalde dat zij haar Pokémon niet terug mocht trekken, maar ook al had ze het wel mogen doen, dan had Sayo alsnog geweigerd het op te geven, net als nu. Trillend knikte de Seadra “Ja”. Cynthia glimlachte. Waarschijnlijk zou de Seadra bij de volgende aanval moeten stoppen met het gevecht, maar als dat zo was, dan gingen ze het wel even goed afsluiten. ‘Sayo, Flash Cannon!’ Flash Cannon was een aanval die ze de Seadra jaren terug had geleerd via een TM en die ze eigenlijk amper gebruikte, omdat het ook de Special Defense van de gebruiker verlaagde, maar op dit moment maakte het waarschijnlijk niet meer zoveel uit. Sayo verzamelde allemaal licht in haar snuit en vuurde toen, met haar laatste kracht, de straal af op haar tegenstander.

OOC: Flash Cannon; The user gathers all its light energy and releases it at once. It may also lower the foe's Sp. Def stat.

De vrouw kon een glimlach niet onderdrukken toen ze de verbazing op het gezicht van Karin zag. Het meisje kende de aanval die ze Sayo had opgedragen duidelijk niet, maar ze wist zeker dat het meisje het na vandaag nooit meer zou vergeten. De rozeharige was echter een ware dochter van Brendon en ging niet zonder slag of stoot ten onder. Ze droeg Ithai op Shock Wave te gebruiken, welke tegelijk met Sayo haar Flash Cannon opgeladen was. De twee Pokémon losten gelijktijdig hun schot en de vrouw moest haar arm voor haar ogen houden om niet verblind te worden door de flits die volgde. Een schokgolf schoot door de zaal, welke Cynthia in haar hele lichaam voelde. Langzaam haalde ze haar arm voor haar ogen weg om te schade in haar op te nemen. Hoe had Sayo het doorstaan?

Een kleine glimlach gleed over haar lippen toen ze haar Seadra zag liggen in het water, op haar rug, totaal uitgeschakeld. ‘Seadra is uitgeschakeld, Nidorino wint!’ hoorde ze de scheidsrechter roepen. Cynthia pakte de bal van Sayo en liet haar terug keren. De Nidorino had het dus overleefd, althans, daar ging ze vanuit door de uitroep van de scheidsrechter. Misschien was de Nidorino ook wel verslagen, maar was hij later ingestort dan Sayo. Ze wist het niet, maar veel tijd om daar over na te denken had ze niet. Ze moesten door, want ze mocht nog een tweede Pokémon inzetten. ‘Alex, aan jou de eer,’ glimlachte ze tegen haar Vaporeon, welke knikte en vanaf haar zijde op het dichtstbijzijnde platform sprong. ‘Oké Alex, we beginnen niet al te moeilijk. Water Pulse!’ Alex zijn ogen gloeiden even blauw op, waarna de Vaporeon zijn bek opende en een sterke wateraanval op zijn tegenstander afvuurde, wie er nu dan ook tegenover hem mocht staan.

Cynthia: Ze moest toegeven dat ze respect had voor de Nidorino, die duidelijk niet van plan was om zonder slag of stoot ten onder te gaan. Eigenlijk leek de Nidorino wel wat op Sayo, die wilde ook niet zonder slag of stoot ten onder gaan. Helaas was haar eigen Pokémon al ten onder gegaan. Alex zou echter een stuk moeilijker worden voor Karin, want in tegenstelling tot Sayo, luisterde Alex wel volledig naar haar. Ze stuurde Alex het veld op, maar niet voordat Ithai besloot om een laatste aanval te doen. Cynthia keek met grote ogen toe hoe de Pokémon door Alex’ Water Pulse sprong, zich in het water stortte, wat vervolgens begon te knetteren. ‘Wat,’ mompelde de vrouw verbaasd. Water sloeg omhoog door de impact van Ithai op het water en Alex werd kletsnat, waarna hij ook nog eens een tik opving van de elektrische aanval. De vrouw glimlachte zwakjes, want de Nidorino dreef nu bewusteloos in het water, maar had nog wel wat schade aan Alex kunnen berokkenen. Het stond weer gelijk.

‘Oké Alex, nu gaat het er om spannen,’ sprak de vrouw tegen haar Vaporeon, welke knikte en zijn ogen richtte op zijn volgende tegenstander; Magnemite. Een slimme zet, zo vond Cynthia. Karin had er goed aan gedaan om niet meteen met deze Pokémon te beginnen, op deze manier was de verrassing veel groter. De rozeharige opende de tweede ronde met een combinatie van Metal Sound en Thunder Wave. ‘Alex, bedek je oren!’ riep Cynthia haar Pokémon toe, maar hoewel de Pokémon zijn poten over zijn kop sloeg, had hij toch last van de aanval. Een rilling liep over zijn lichaam, waardoor hij ook de Thunder Wave niet kon ontwijken. ‘Alex!’ riep de vrouw geschrokken. De Vaporeon kwam langzaam weer op zijn vier poten te staan, maar had duidelijk last van de verlamming. ‘Alex, probeer je Aurora Beam!’ De Vaporeon probeerde een pas te verzetten, maar dit lukte niet. Daarom voerde hij de opdracht maar uit vanaf deze plek. Zijn bek ging open en al gauw kwam een gekleurde ijsstraal tevoorschijn uit zijn bek. Of de straal doel zou raken was natuurlijk nog wel de vraag.

Cynthia klemde haar kaken op elkaar toen de Aurora Beam van Alex zijn doel mistte. Hij moest van die verlamming af! Karin ging ondertussen verder met haar aanvallen en vuurde een Thundershock af. ‘Alex! Ontwijk!’ riep de vrouw, waarop de Vaporeon een poging deed om te bewegen. Zijn poten kwamen langzaam van hun plek en eindelijk kon de Pokémon weer bewegen, maar niet snel genoeg om de Thundershock te ontwijken. De klap was hard, maar het schudde Alex wel wakker. De Pokémon zette nog een paar passen, schudde de vonken van zich af en viel van het platform in het water. De Sonicboom van Magnemite zoefde net over hem heen en klapte hard in het water, waardoor er golven ontstonden. ‘Alex, Aqua Ring!’ beval de vrouw en even zag je de Vaporeon oplichten in het water. Zijn lichaam werd omhuld door een klein laagje water, waar de Pokémon een beetje van op knapte. Hopelijk herstelde hij ondertussen voldoende om door te gaan.

‘Oké Alex, doe nu je Acid Armor!’ reageerde de vrouw, waarop haar Vaporeon verdween. Nu was hij één met het water, onzichtbaar voor Akiko. ‘Goed, doe nu je Water Pulse!’ Wateraanvallen hadden niet veel effect op Magnemite, maar ze hoopte de Pokémon te verlammen, zodat haar volgende aanval, namelijk ‘Bite!’ zou raken. De Water Pulse klapte uit het water en Cynthia kruiste haar vingers. Zou het lukken?

Cynthia: Karin reageerde op een slimme en alerte manier toen ze Alex beval Acid Armor te gebruiken; ze liet haar Magnemite door de lucht buitelen. Op die manier zou het voor de Vaporeon lastig zijn om te mikken en was het voor Cynthia lastig om haar volgende aanval te timen. Ze balde haar vuisten en probeerde zich te concentreren op de Magnemite. Deze tolde echter zo ongecontroleerd door de lucht, dat ze zich er gewoon niet op kon focussen. Dan maar op de gok naar boven. ‘Alex! Water Pulse!’ De aanval schoot omhoog vanuit het water, maar miste het doel zoals verwacht. Jammer, ze had toch gehoopt dat ze op goed geluk de Pokémon zou raken. Dan maar door met de volgende aanval. ‘Bite!’ Met stomheid geslagen hoorde Cynthia hoe Karin haar Pokémon beval Alex op ge vangen. Wat was ze van plan?

Alex: Met veel kracht schoot de Vaporeon uit het water, waardoor hij zichtbaar werd. Met opengesperde kaken en zijn voorpoten naar voren gestoken, sprong hij op de Magnemite af, welke om de één of andere vreemde reden opeens stil in de lucht hing. Alex had het gevoel dat hij dit verdacht moest vinden, maar had de magneet van Magnemite al tussen zijn kaken toen hij zich goed en wel besefte wat er komen ging. Elektrische vonken spatten van het lijf van de Magnemite en deelden Alex een helse klap uit. Hij had bijna het gevoel dat hij geëlektrocuteerd werd, wat in feite ook zo was, aangezien hij kletsnat was en ook nog eens niet tegen elektrische aanvallen kon. Hij liet de Magnemite los en stortte naar beneden, naar het zwembad. Een luide plons en veel opspattend water maakten zijn botsing met het wateroppervlak duidelijk. Terwijl Alex daar in het water dreef, voelde hij aan zijn lichaam en gezondheid dat hij niet veel langer door kon gaan. Aqua Ring mocht hem dan wel een klein beetje van zijn gezondheid terug geven, het zou niet genoeg zijn om dit te winnen, dat wist hij. Hij zou echter nog één laatste aanval doen voor hij verslagen door dit bad zou drijven.

Cynthia: Alex zou dit niet lang meer volhouden, dat wist ze, maar ze wist ook dat hij door zou gaan tot het bittere eind. Ze wist dat hij nu Last Resort zou willen gebruiken, maar hij had nog niet al zijn andere aanvallen gebruikt en dus kon hij zich nog niet op die aanval beroepen. Cynthia had echter een ander idee. ‘Alex, doe je Dubble Team en dan Aurora Beam!’ Al gauw verschenen er meerdere Vaporeon in het zwembad die een cirkel vormden in het bad om het gebied waar Magnemite boven zweefde. Vervolgens vuurde Alex op volle kracht zijn Aurora Beam af. Cynthia hoopte dat, door de vele Vaporeon en het gebuitel, de Magnimite in de war zou raken en dus geraakt zou worden. Of het ook zou lukken was nog even de vraag.

Cynthia: Het gevecht naderde zijn einde en zowel Cyntia als Karin leek dat te weten. Alex vuurde een laatste aanval uit, maar door een slimme zet ontweek de Magnemite deze. De Aurura Beam raakte het dak en de schade was groter dan de vrouw zou willen, maar daar was nu niks meer aan te doen. Vonken vlogen in het rond toen Akiko het bad onder vuur nam en voor Cynthia was het nu wel duidelijk dat het gevecht voorbij was. De bewusteloze, in het water drijvende Alex was hiervan het bewijs. De vrouw glimlachte en liet haar Vaporeon terugkeren. De scheidsrechter tilde zijn rechtervlag op en verkondigde de winst aan Karin, iets wat misschien een beetje overbodig was, maar ja, zo hoorde het. De vrouw liep om het bad heen naar de rozeharige en keek haar glimlachend aan. 'Dat was een mooi gevecht Karin, goed gedaan. Hier, deze heb je dubbel en dwars verdiend.' De vrouw stak haar hand uit naar Karin en ontvouwde haar vingers. Op haar handpalm lag een blauwe waterdruppel; de Cerulean City Gymbadge. 'Gefeliciteerd.'

OOC: Le fight is over! Karin wint!