Een Pokémon RPG forum dat zich volledig richt op Kanto en de eerste generatie Pokémon.
IndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel
 

 [VALENTINE] Asking him on a date

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Cynthia Claves
Cynthia Claves
Gymleider

Profiel Vrouw Leeftijd : 33
Aantal berichten : 1019
Poképoints : 193
Reputatie : 18
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 30 jaar
Pokémon:
[VALENTINE] Asking him on a date Vide
BerichtOnderwerp: [VALENTINE] Asking him on a date [VALENTINE] Asking him on a date Emptyvr feb 14, 2014 11:24 am



Nerveus staarde Cynthia naar het kaartje dat voor haar op tafel lag. Het was zo´n typisch Valentijnskaartje; eentje met hartjes en rozen. Eigenlijk veel te zoetsappig, maar ja, met Valentijn waren er nu eenmaal alleen maar van die zoetsappige dingen te krijgen. Ieder jaar weer op 14 februari veranderde bijna alles in de kleur roze of rood en er was eigenlijk geen ontkomen aan wat voor dat het dan wel niet was. Ergens kon Cynthia wel begrijpen waarom (voornamelijk) mannen zo’n hekel hadden aan deze dag. Het was ontzettend gericht op liefde en vrouwen, en de mannen werden bijna gedwongen om erin mee te gaan. Arme zij. Wat ze echter niet wisten, was dat de vrouwen die wél dol waren op Valentijnsdag bijna net zoveel leden als zij. Menig vrouw ging bijna onderuit aan de zenuwen die gepaard dingen met deze dag. Kreeg ze wel of niet een kaart. Was er wel of niet iemand die haar Valentijn wilde zijn. De twijfels stapelden zich alleen maar op met aan het einde van de dag vele huilende vrouwen die bakken chocola leeg aten en zich afvroegen of ze soms niet meer aantrekkelijk waren. Ja, een leuke dag was dat, Valentijn.

Een diepe zucht ontsnapte uit Cynthia haar mond terwijl ze met haar handen over haar gezicht wreef. Waarom had ze ook alweer besloten dit te doen? Waarom kon ze niet gewoon, net als elk jaar op Valentijn, bij haar ouders op bezoek gaan? Ze trok een gezicht. Ze wist best wel waarom. Na bijna veertien jaar bij haar ouders te hebben gezeten en toe hebben moeten kijken hoe haar vader haar moeder ieder jaar weer verraste met een bos bloemen of iets anders, was ze het wel een beetje zat. Zij wilde ook graag wat liefde en romantiek in haar leven! Nu had ze dat jaren geleden, dankzij Boy, afgezworen, maar een hele tijd terug was er toch iemand geweest die haar kapotte hart had weten te bereiken en het zelfs misschien een beetje had weten te repareren, ook al had hij niet veel gedaan. Een zwak glimlachje gleed over de lippen van de vrouw toen ze dacht aan Eren. Het was raar dat ze deze dingen voor de man voelde, zeker omdat hij de broer was van haar ex. Dat gezegd hebbende, wist ze ook dat hij helemaal niet op zijn broer leek en eigenlijk wel als een echte tegenpool kon worden beschouwd. Dat was misschien ook wel de reden dat ze toch had besloten actie te ondernemen op Valentijn dit jaar.

Haar ogen gleden weer naar het kaartje, dat geschreven en al, al meer dan een kwartier voor haar op haar bureau lag. Het enige wat ze hoefde te doen was de kaart in een envelop doen, Eren zijn naam erop schrijven en hem op de post doen. Nu bleek het toch echter een vrij hoge drempel waar ze overheen moest. Kom op Cynthia, je kan het sprak de vrouw zichzelf streng toe. Met trillende handen pakte ze de kaart, deed hem in de envelop, plakte hem dicht en legde hem snel weer op tafel. Zo, dat was stap één. Nu nog Eren zijn naam erop zetten. In sierlijke letters schreef ze de naam van de man, technisch gezien Kenji’s oom, op de envelop, waarna ze haar pen opzij legde. Goed, dat was dat. Nu moest ze hem alleen nog posten… De vrouw sloot haar ogen. Waarom was dit zo moeilijk. Het was niet alsof ze nog nooit eerder een kaart op de post had gedaan. Ze had al veel vaker in haar leven dingen gepost, maar nog nooit dingen waarbij ze haar hart opende, voor het eerst in veertien jaar weer, tegenover een man.

De gedachte aan Eren maakte haar wangen rood en ze kreeg het er een beetje warm van. Snel stond ze op, griste de envelop met de kaart erin van de tafel en liep snel haar kantoor uit. Alex trippelde zoals altijd achter haar aan, haar scherp in de gaten houdend. Voor hem was het ook al jaren geleden dat hij Cynthia verliefd, of iets in die richting, had gezien en hij was bijna nog meer op zijn hoede dan Cynthia. Het laatste wat hij wilde was dat het hart van zijn Trainster alweer werd gebroken. Cynthia stond inmiddels buiten, in de brandende zon, op de stoep van haar Gym. Haar ogen gleden over de weg heen en weer. Hmmm ja, hoe ging ze die brief posten? Hij moest vandaag nog naar Eren toe en de gewone post was veel te langzaam. De Pidgey Post Office was in Viridian, ze zou er zo heen kunnen rijden. De vrouw beet op haar lip. Zou ze het durven? Een duw tegen haar benen deed haar naar voren struikelen en verbaasd keek ze achterom. Het was Alex, welke haar naar de auto duwde en duidelijk van plan was haar de kaart te laten posten.

Cynthia stapte in de auto, Alex klom op de stoel naast haar en samen reden ze naar Viridian City. Naarmate ze het postkantoor meer en meer naderden, begon Cynthia’s lichaam ook steeds meer te trillen. Ze was zo nerveus! Bij de Pidgey Post Office aangekomen bleef ze in eerste instantie dan ook in de auto zitten. Haar blik kruiste die van Alex. ‘Ik durf niet,’ begon de vrouw, waarop Alex besloot dat hij het heft dan maar in eigen handen moest nemen. In een snelle beweging greep hij de kaart, opende het elektrische raampje van de auto en sprong naar buiten. ‘Alex!’ riep de vrouw, waarop ze snel haar gordel af deed, de deur van de auto open gooide en haar Pokémon achterna stoof. De Vaporeon had de deur van het postkantoor al geopend en stond reeds met zijn voorpoten op de toonbank toen Cynthia binnen kwam. Ze was wat buiten adem door de spontane sprint vanaf de auto, maar haar kaart was al in handen van de man achter de toonbank. ‘Goede morgen mevrouw Claves,’ begroette meneer Takahashi haar, waarop ze even haar hand op stak. ‘Ik neem aan dat uw Vaporeon uw kaart kwam brengen?’ Ze vrouw wierp even een beschuldigende blik op Alex, waarna ze knikte. ‘Ja, ja dat klopt. Ik wilde gewoon even zien of alles goed ging.’ De man glimlachte naar haar, koos een Pidgey uit, gaf hem de kaart en liet hem via een luik naar buiten.

Bij het zien van de Pidgey had Cynthia het gevoel dat een deel van haar hart ook door het luik naar buiten was ontsnapt. Eigenlijk was het ook wel zo, want ze had haar hart gelucht en voor een deel in die kaart naar Eren verwerkt. Wat nou als hij haar afwees en niks van haar moest hebben? Haar gezicht was bleek en ook haar knokkels staken wit af tegen het zwarte stuur van de auto. Alex hield haar vanuit zijn ooghoeken de gehele terugweg in de gaten, maar deed niks. Cynthia zelf probeerde het gevoel van misselijkheid zo goed mogelijk tegen te gaan. Bij de Gym aangekomen voelde ze zich ontzettend beroerd en bang. Wat zou Eren zeggen? Zou het een ja of een nee worden? Een afwijzing zou ze waarschijnlijk niet overleven. ‘Ik wil vandaag geen uitdagers ontvangen,’ sprak ze in het voorbijgaan tegen haar baliemedewerkster, waarna ze naar het zwembad ging. Daar liet ze al haar Pokémon los, welke haar meteen allemaal bezorgd aankeken (behalve Sayo, want die boeide het niet zo) ‘Het is al goed jongens, laten we gewoon even wat gaan zwemmen.’ Hopelijk zou dat de misselijkheid en nerveuse trekjes in haar lichaam weg jagen.

OOC: Naaaawh, arme Cynthia! *aait*
Terug naar boven Ga naar beneden
Eren Cinistar
Eren Cinistar


Profiel Vrouw Aantal berichten : 57
Poképoints : 46
Reputatie : 10
Pokégear
PokéGear
Geslacht: Man
Leeftijd: 26
Pokémon:
[VALENTINE] Asking him on a date Vide
BerichtOnderwerp: Re: [VALENTINE] Asking him on a date [VALENTINE] Asking him on a date Emptyma maa 03, 2014 4:50 pm

Met bruine, verveelde ogen keek Eren door de winkelstraat rond. Bijna alles had wel wat rood in zich verwerkt, wat natuurlijk moest wijzen op het feit dat het Valentijnsdag was. Al een week van tevoren was de boel hier versierd met kleine en grote hartjes, waren overal rode rozen te zien en bovendien waren de prijzen van bepaalde eettenten ‘romantisch’ verlaagd. Eren snoof lichtelijk geïrriteerd, maar besloot er verder geen aandacht aan te besteden. Valentijn was nooit zijn favoriete feestdag geweest, hoewel dat ook kon komen omdat hij het nooit gevierd had. Een wederhelft, zoals dat met een mooi woord werd omschreven, had hij niet. Natuurlijk had hij wel eens een meisje leuk gevonden en was hij in aanraking gekomen met de liefde, maar dat was slechts een bevlieging geweest en nooit wat serieus. Toegegeven, hij was nog jong. Dingen konden veranderen. Dat wist hij als geen ander, maar hoe het er nu uit zag? Weinig verandering. De jongeman liep stug door en negeerde de wildvreemde die hem een ‘gratis’ dinertje voor twee probeerde aan te smeren volkomen. Valentijn mocht hij dan niet alleen spenderen, maar om nou met Kasai romantisch uit te gaan eten? Dat ging hem toch wel te ver.

Ondanks dat Valentijnsdag onderaan zijn lijst stond van favoriete dagen, moest hij toegeven dat hij toch wel inzag waarom het zo speciaal was. Tuurlijk, je kon elke dag uitkiezen om extra romantisch te zijn voor je geliefde of gewoon altijd zo charmant zijn voor de ander, maar sommigen wilden gewoon een officiële datum hebben en wat was nou beter dan die datum internationaal te maken? Zo wisten vergeetachtige mensen toch wanneer ze een beetje beter hun best moeten doen en zagen de arme stakkers die single waren een kans om daar verandering in te brengen. Toch was deze bijzondere dag niets meer dan larie en bestond het grotendeels voor commerciële redenen als je het Eren vroeg. Vroeger maakte hij zich hier ontzettend druk om en verzette hij zich tegen alles wat met de dag te maken had. Tegenwoordig kon het hem geen ruk meer interesseren, zolang hij zich maar op z’n gemak voelde. Als mensen een niet zo’n bijzondere dag wilden veranderen in iets als Valentijnsdag vond hij dat prima. Zolang het maar niet in zijn gezicht gesmeten werd kon hij ermee leven.

Eren kwam uiteindelijk een half uurtje later thuis aan, lichtelijk geagiteerd door sommige inwoners van het eiland, maar verder nog vrij kalm van de tocht naar huis. Hij werd vrolijk begroet door zijn Flareon, die al die tijd op hem had zitten wachten en blijkbaar iets voor hem had gevonden. Kasai was een grote hulp in het huis als het op pakken van bepaalde spullen kwam en zijn trainer had hem dan ook geleerd om de post te halen als hij te lui was om op te staan. De Flareon, indien alleen thuisgelaten, raapte altijd de krant en andere papieren die door de brievenbus verscheen op en legde het netjes op de kleine salontafel in de woonkamer neer. Dit keer, echter, kon hij niet wachten tot Eren een bepaalde brief in handen kreeg en had die dan ook terug in zijn bek gepakt om het te komen brengen. De jongeman hurkte voor zijn enthousiaste pokémon neer, begroette hem en aaide hem dankbaar over zijn kleine koppie. Vervolgens merkte hij de brief in Kasai’s bek en nam deze aan. “Van wie is deze?” vroeg hij zich fronsend af. Zijn pokémon leek al een idee te hebben, maar omdat Eren hem niet kon verstaan, kwam hij er niet echt verder mee. Het handschrift op de envelop verschilde ontzettend met de handschriften die hij tot nu toe had leren kennen van zijn familie, dus het was van geen van hen. “Toch geen liefdesbrief hè?” grijnsde de man naar zijn pokémon, die slechts veel betekend naar hem terugkeek. Kasai wilde dat hij de envelop opende.

Het kwam door zijn eigen grap dat hij zich lichtelijk zenuwachtig begon te voelen. Wat als het inderdaad een liefdesbrief was? Niet dat hij die daadwerkelijk verwachtte, want hij zou bij Arceus niet weten wie zoiets nou aan iemand als hem wilde geven. Ongemakkelijk scheurde hij dan toch de envelop open en haalde er, tot zijn verbazing, een Valentijnskaart uit. Kasai grinnikte meteen toen hij de blik van zijn trainer zag. “Ik—Wat—Huh—?” Eren wist niet wat hij moest zeggen. Was het niet voor zijn naam en adres op de envelop, dan had hij nog geloofd dat de kaart niet eens voor hem was. Gedreven door nieuwsgierigheid opende hij de kaart en begon te lezen, waarna het hem begon te dagen van wie deze kaart nou eigenlijk was. Langzaam maar zeker vormde zich een glimlach rond zijn lippen en keek hij op van het voorwerp in zijn handen, recht in de twinkelende ogen van zijn pokémon. “Je wist van wie dit was, of niet?” vroeg hij aan Kasai, die enkel een klein grijnsje liet zien, maar verder niks liet merken. Eren had moeten zien hoe hij de Pidgey die de brief kwam brengen had besprongen, alleen al om het te kunnen pakken. Zelf wist hij ook niet hoe, maar hij had de geur die rond de envelop hing al meteen weten te herkennen als die van Cynthia.

Eren was alweer bijna vergeten hoe het die dag in Cynthia’s gym was verlopen en hij moest toegeven dat hij toch iets… bijzonders had gevoeld. De vrouw had ervoor gezorgd dat hij zich gewild voelde en het was al een hele lange tijd geleden dat hij zich voor het laatst zo had gevoeld. Hij had niet geweten dat het wederzijds was, anders was hij wel vaker langs geweest in tegenstelling tot nu. “Wat zeg je ervan dat we binnenkort even naar Cerulean gaan? Gewoon, om even erop uit te zijn,” sprak Eren tegen zijn Flareon. De pokémon knikte instemmend en enthousiast, want hoewel het zwembad in de watergym hem lichtelijk afschrok, moest hij toegeven dat het gebouw prettig en uitnodigend oogde.

Zijn trainer nam plaats op de bank en zuchtte. “Misschien is Valentijnsdag toch zo slecht nog niet,” mompelde hij.
Terug naar boven Ga naar beneden
 

[VALENTINE] Asking him on a date

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» The Valentine Challange!
» The Blind Date
» [Blind Date] O.M.G. O.M.G. O.M.G. O.M.G. [+MOMOCHI]
» [PRIVATE] A blind date?
» [BLIND DATE] Too Young, Too Old?

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kanto Experience :: Central Kanto :: Cerulean City :: De Water Gym-