Met een vastberaden blik in zijn ogen en zijn vuisten gebald keek Kenji omhoog naar het enorme gebouw voor hem. Hij stond nu voor de Pewtergym. Hij was er klaar voor, hij had hard getraind en hopelijk was dat voldoende om zijn eerste bagde te winnen. Even haalde de jongen diep adem, waarna hij naar voren liep en door de schuifdeuren de gym betrad. Hij bevond zich nu en een kleine ontvangstruimte met een balie. Achter de balie zat een jonge vrouw. Kenji liep naar de vrouw toe, welke opkeek toen hij even kuchte. 'Kan ik je helpen?' vroeg de vrouw beleefd, waarop Kenji antwoordde; 'Ik kom Brock uitdagen.' De vrouw glimlachte, knikte en gebaarde naar een deur rechts van de balie. 'Door die hal en dan kom je in de gym. Veel succes!' Kenji knikte, liep om de balie heen en liep door de gang naar zijn bestemming. Hij kwam aan in een grote, open ruimte. In het midden van de ruimte was een veld met stenen waarop gevochten kon worden en daar omheen waren tribunes. Er waren twee mensen aanwezig, twee mannen die met elkaar in gesprek waren. Zodra Kenji voet zette in de zaal keken de twee mannen op, waarna de oudste van de twee naar hem toe kwam. 'Ik neem aan dat je mijn gym uit komt dagen?' vroeg de man, waarop Kenji knikte. 'Inderdaad. Ik ben Kenji Claves, uit Cerulean City.' Een glimlach verscheen op de lippen van de man. 'Aha! Cynthia's zoon! Nou, dan verwacht ik aardig wat van je jongen.' Kenji grimaste. Hij wist niet of het in zijn voordeel was of niet dat de man nu een goed gevecht verwachtte.

Kenji nam zijn plaats in aan de kant van het veld dichtst bij de deur waar hij door gekomen was. Brock nam plaats aan de andere kant van het veld. De tweede man aanwezig in de ruimte was de scheidsrechter en verklaarde dat in dit gevecht twee pokémon gebruikt zouden worden en dat alleen de uitdager zijn pokémon tijdens het gevecht mocht wisselen. 'Het gevecht kan nu beginnen!' riep de scheidsrechter, waarop Brock zijn eerste pokémon het veld opstuurde. 'Geodude, ik kies jou!' riep de man. Kenji keek toe hoe in een flits er een pokémon tevoorschijn kwam. Het had nog het meeste weg van een vliegende steen waar twee armen uit groeiden en twee ogen en een mond op geschilderd waren. Kenji haalde zijn pokédex tevoorschijn om even naar wat info over Geodude te luisteren, waarna hij zijn eerste pokémon het veld op stuurde. 'Max, ik kies jou!' Vrolijk schoot de Ekans, die net daarvoor nog om zijn been gewikkeld had gezeten, naar voren, klaar voor de strijd.

Vanaf de andere kant van het veld hoorde hij Brock lachen. Deze scheen zijn pokémonkeuze nogal amusant te vinden. Kenji kon het niks schelen, hij had vertrouwen in zijn pokémon. 'Geodude! Tackel!' De steenpokémon schoot op Ekans af. 'Max! Gebruik Dig!' De slang dook in de grond en verdween uit het zicht, waardoor de aanval van de Geodude miste. ´Heel goed Max! En doe nu je Poisen Sting!´ Geodude keek verstrooid rond, op zoek naar de plek waar de Ekans misschien vandaan zou komen. Deze dook vlak onder hem op, waardoor de Poisen Sting van de Ekans hem frontaal raakte. Hoewel de Geodude nu vergiftigd was, was hij niet van plan het op te geven. ´Geodude, doe Rock Throw!´ riep Brock, waarop de steenpokémon gehoorzaamde. ´Max, ontwijk!' riep Kenji, zijn vuisten krampachtig samengeknepen en zijn ogen gericht op de strijd. Ekans ontweek twee stenen, maar werd geraakt voor de derde, en werd vervolgens begraven onder een berg stenen. 'Fijn,' bromde Kenji. 'Max! Kom tevoorschijn en doe Bite!' De stenen werden moeizaam opzij gedrukt en de slang lanceerde zichzelf naar de Geodude. Deze wilde hem slaan met zijn vuist, waardoor Max zijn bek om de vuist heen sloot. Helaas kon hij niet zo goed door het steen heen bijten en nu had hij last van zijn tanden. Ekans liet los en bij en Geodude verwijderden zich wat van elkaar. Kenji gromde. Hij was niet van plan dit te gaan verliezen! 'Max, doe Aqua Tail!' De Ekans knikte, richtte zich in zijn volle lente op en vuurde toen een waterslag op de Geodude af. Deze probeerde het af te weren met Harden, wat gedeeltelijk lukte. Kenji zag echter wel dat de pokémon, door de combinatie van vergiftigd zijn en verzwakt worden door water, niet veel langer door zou kunnen gaan. 'Oké Max, maak het af met Aqua Tail!' Ekans deed wat hem gevraagd werd en hoewel Geodude zichzelf wederom probeerde te verdedigen, werd hij toch hard geraakt. Met een doffe dreun viel de pokémon op de grond. 'Geodude is uitgeschakeld, Ekans wint!' riep de scheidsrechter.

Kenji kon een luide 'Yes!' niet onderdrukken, maar hij was er nog langer niet, zo herinnerde ook Brock hem. 'Heel mooi gedaan Kenji, maar ik vrees dat het nu echt afgelopen is. Onix, nu!' Kenji keek met open mond naar de enorme pokémon die verschenen was op het veld. Het was een gigantische stenen slang van meerdere meters lang en ongelofelijk zwaar. Hij richtte zijn ogen op Max, welke nu enorm klein leek. Zou hij nog tegen de Onix op kunnen? 'Onix, grijp die kleine Ekans!' riep Brock. De Onix stortte zich vol in de strijd en Kenji keek met op elkaar geklemde kaken toe hoe zijn Ekans op de vlucht sloeg voor de vele malen grotere slang. Het zag er erg studpide uit, maar toen bedacht Kenji zich iets. 'Max, laat je vangen!' De Ekans keek hem ongelovig aan, maar in die paar seconden van twijfel had de Onix hem al te pakken in een stevige wikkel. 'Doe nu je Poisen Sting!' Ekans opende met moeite zijn bek en raakde de Onix vol in het gezicht, omdat deze hem vlakbij zijn kop had gehouden om hem dreigend aan te kijken. Onix brulde door de aanval, maar verstevigde zijn greep op de Ekans, welke uiteindelijk versuft op de grond viel. 'Max, keer terug,' gromde Kenji, waarna zijn Ekans in een rode flits in zijn pokéball verdween. 'Oké Céline, ben je er klaar voor?' Kenji richtte zijn blik vastberaden op zijn Eevee, welke met grote angstogen naar de Onix keek en hem vervolgens smekend aanstaarde. 'Je kunt het,' sprak de jongen, waarna hij de Eevee het veld opstuurde. Deze liep met hele trage, behoedzame passen naar voren, duidelijk bang voor de gigantische Onix, iets wat Kenji haar niet kwalijk kon nemen. 'Oké Onix! Tijd om die kleine Eevee plat te slaan!' Onix hief zijn staart op en Céline dook angstig in elkaar met haar voorpootjes over haar kopje heen geslagen. 'Céline hou daar mee op! Doe Dig!' De Eevee haalde haar pootjes van haar kop en begon als een bezetene een gat te graven, waar ze nog net op tijd in verdween. Met een klap kwam de enorme staart van Onix op de grond terecht, maar de Eevee was verdwenen. Kenji liet even een opgeluchte zucht ontsnappen, waarna hij zich weer op de strijd richtte. Eevee was qua grote en type zwaar in het nadeel. Het feit dat Onix zo groot was, betekende echter ook dat de pokémon niet bijster snel was.

Plotseling kreeg de jongen een idee. 'Céline! Doe Iron Tail en daarna weer Dig!' De Eevee gehoorzaamde, wonderbaarlijk genoeg. Ergens halverwege het veld, aan de rechterkant van Onix kwam ze boven, raakte Onix op zijn flank met een Iron Tail en verdween daarna weer onder de grond. Onix had zich woedend omgedraaid toen de Eevee boven was gekomen, maar was niet snel genoeg geweest om toe te slaan. Het puntje van Eevee's staart verdween net onder de grond op het moment dat Onix haar wilde grijpen. Kenji herhaalde dit patroon enkele keren, wat verrassend goed ging. Hij vermoedde dat Céline wel deed wat hij zij, omdat ze het grootste deel van de tijd veilig onder de grond verstopt zat, terwijl de boze Onix boven de grond rond denderde. Onix probeerde de gaten die Céline had gemaakt verder open te maken, zodat hij de kleine pokémon kon grijpen, maar iedere keer als hij met zijn kop onder de grond zat, viel Céline hem vanuit een andere hoek aan. Op den duur was de Onix zo boos, dat hij er genoeg van kreeg. Woedend sloeg hij met zijn staart om zich heen. Céline, welke net weer boven kwam, werd geraakt en vloog over het veld heen. Kenji had echter bereikt wat hij wilde bereiken. Door de vele tunnels die er nu onder de Onix door liepen en het gestamp van de pokémon zelf, was het maar een kwestie van tijd voordat- Krrrrrak! Met luid gekraak en gerommel stortte het veld onder de Onix in. De pokémon schrok, maar kon niet meer op tijd wegkomen en zakte ver weg in een groot gat. 'Okay Céline! Tijd voor de genadeslag!'riep Kenji. Hij voelde de adrenaline door zijn lijf stromen. 'Geef hem nog één keer een klap met Iron Tail!' De Eevee kwam overeind, schudde zijn vacht uit en rende naar de Onix toe. De kleine pokémon sprong hoog op, maakte een salto voorover en raakte Onix vol op zijn kop met een harde Iron Tail. De pokémon brulde, wilde nog één keer uithalen naar Eevee, maar viel toen bewusteloos neer.

OOC: Ik neem aan dat ik hier dan moet stoppen met schrijven en moet wachten tot iemand zegt dat ik gewonnen heb?

Er daalde een stilte neer op het veld en toen de stof wolken optrokken, was het duidelijk wie de winnaar was. Gefeliciteerd Kenjji, je hebt je eerste badge gehaald!

Ik twijfelde nogal, ik vond je post af en toe wat oppervlakkig en er stonden verwarrende typefouten in. Je tactiek in het gevecht tegen Onix maakt echter veel goed.

OOC2: Ik begrijp wat je bedoelt. Ikzelf wist niet goed hoe ik het hele gevecht moest schrijven, dus vandaar dat het niet altijd even mooi is.

IC: 'Onix is uitgeschakeld. Eevee wint!' Ja! Het was hem gelukt! Hij had Brock verslagen! Blij danste Kenji in het rond. Céline kwam al snel met hem mee doen en rende blij om hem heen. 'Het is je gelukt!' schreeuwde de jongen, waarna hij de Eevee van de grond tilde en blij in het rond zwaaide. De Eevee piepte vrolijk. Het maakte haar blij dat zijn trainer zo blij was. 'Gefeliciteerd, dat was een mooie strategie.' Brock stond naast hem en keek hem glimlachend aan. 'Bedankt,' glimlachte Kenji. Hij zette Eevee weer op de grond neer en nam zijn eerste gymbadge aan van Brock. Met een twinkeling in zijn ogen keek hij naar de Bolderbadge in zijn hand. Het was hem gelukt! Hij had in één keer zijn eerste badge gewonnen! 'Kijk een Céline.' Hij ging op zijn hurken zitten en liet de badge aan zijn Eevee zien. Deze snuffelde er even aan en piepte toen blij. Kenji grinnikte. Ha, hij had zijn eerste bagde. Nog zeven te gaan!

+5 voor je post!