Het was weer tijd voor het hele team om te gaan trainen. Desert was al gewend geraakt aan het gezelschap en rolde zich niet meer zonder waarschuwingen op als een van Sishuri’s pokemon hem aantikte. Helaas waren echte vreemdelingen nog steeds een dreiging voor de Sandshrew, maar ooit zou hij dit wel afleren, als hij begreep dat niet iedereen hem slecht zou behandelen. Met een rustige pas begaf Sishuri zich naar een plekje net buiten Cerulean City, het was een wat dichter begroeid gebied met hier en daar wat bomen. Toen Sishuri haar tas onderaan een boom had neergezet en zeker wist dat ze alles eruit had gepakt wat ze nodig had, liet ze haar vier pokemon vrij uit hun Pokeballs. Een Squirtle, Rattata, Pidgey en Sandshrew verschenen op de grassige ondergrond en draaiden zich meteen om, om hun nieuwe omgeving te bekijken. “Vandaag zullen we een beetje gaan werken aan jullie teamwork,” Deelde Sishuri mee toen iedereen hun aandacht weer op haar had gericht en een deel van haar pokemon wat enthousiast op en neer begon te springen. “Honey en Desert, jullie zullen als eerste gaan.” De Sandshrew en de Pidgey keken elkaar even aan, maar waren al snel tevreden met de keuze van hun Trainer. In het pokecenter hadden ze goed met elkaar gespeeld en de twee leken al een aardig sterke band te vormen. Crumble en Freeze mochten kijken of uitrusten, dat was aan hen de keuze. Sishuri leidde haar twee pokemon naar een opener gedeelte van de plek, waar Honey haar vluchten kon gebruiken en Desert eventueel zijn gegraaf. “Jullie opdracht zal bestaan uit het bouwen van vetrouwen. Desert, jij zal je ogen moeten sluiten en Honey, jij moet hem de weg wijzen. Je moet hem zo veilig mogelijk door obstakels heen wijzen die ik klaar zal zetten.” Wat zenuwachtig knikte de Sandshrew, maar toen Honey geen plagerig toontje aansloeg met haar acceptatie, werd hij wat zelfverzekerder.

Het bleek erg goed te gaan. Sishuri had een onder de bomen een paar stevige takken gevonden die ervoor zorgden dat Desert er niet doorheen zou kunnen lopen. Verder bestonden de ‘obstakels’ uit opgestapelde takjes, deels meegetrokken struiken en haar eigen spullen natuurlijk. Voor de zekerheid had Sishuri een sjaaltje voor de ogen van Desert gebonden en Honey fladderde boven zijn kop, zo nu en dan een instructie tsjirpende. In het begin was Desert nog wat wantrouwig, hij had meer vertrouwen op zijn eigen gevoel en daardoor botste hij een paar keer tegen de struiken aan en een keer zelfs tegen de dikke tak. Honey bleef er ten alle tijden serieus onder en liet ook geen teken van irritatie zijn als de Sandshrew eigenwijs begon te worden. Toen het tweede rondje was aangekomen, waarin Sishuri de obstakels natuurlijk van plek had gewisseld, besloot Desert volledig te vertrouwen op Honey en het resultaat was ook geweldig. Er was maar één echt botsing geweest, omdat Desert wat overmoedig werd en alvast zijn snelheid had verhoogd, maar goed, die rekende ze natuurlijk niet mee. “Goed gedaan jongens,” Glimlachte ze terwijl ze de blinddoek van Desert afhaalde en deze even moest knipperen om te wennen aan het felle zonlicht. “Als Freeze en Crumble klaar zijn, krijgen jullie de gezamenlijke gevechtstraining.” De twee pokemon knikten en besloten in de schaduw van de boom wat rust te nemen en eventueel wat te spelen. Honey had plaats genomen op een laaghangende tak, terwijl Desert zich er precies onder begaf, nieuwsgierig kijkende naar wat de overige twee zouden gaan doen.

“Nu jullie vast helemaal uitgerust zijn, krijgen jullie meteen een moeilijkere opdracht.” Grijnsde de Trainer en Freeze trilde meteen van enthousiasme, Crumble bleef er nog wat kalm over, maar ook zijn ogen glinsterden. “Het is de bedoeling dat jullie samen die boom inklimmen,” Sishuri wees op een van de grootste bomen hier in de buurt. “Terwijl jullie aan elkaar vast zitten, de een kan dus niet verder als de ander geen stap meer kan verzetten.” Crumble keek Freeze even aan, waarschijnlijk denkende dat hij zijn snelheid in zou moeten houden. Sishuri pakte een stevig stuk touw uit haar tas en bond deze voorzichtig om de middel van elke pokemon. “Er is geen tijd, dus jullie mogen het rustig aan doen.” Natuurlijk zouden ze dit niet doen, want het zag er nog te leuk uit. Beide pokemon gingen er als een speer vandoor en Crumble was de eerste die zich op een tak hees. Freeze had meteen wat moeite om erop te krabbelen, want de Squirtle was niet zo behendig. Uit goede doen kwam de Rattata hem te hulp, maar toen Freeze zijn pootje vastpakte, verloor Crumble zijn voeting en donderden ze beiden een paar decimeter naar beneden. Freeze schudde zijn kopje en glimlachte schaapachtig naar Crumble, die wel mee wist te lachen. Poging nummer twee. Dit keer had Crumble Freeze eerst geholpen en vervolgens was hij zelf naar boven geklauterd. Goed begin, nu de rest nog. De volgende tak was meer een sprong dan een echte klim, dus moesten beide pokemon op hetzelfde moment springen, zodat de een straks niet mee geslingerd werd. Met een kleine aanloop verlieten beide pokemon de tak en kromden ze hun pootjes om de volgende, met veel moeite krabbelden ze erop. Crumble liet zijn blik omhoog gaan en zag dat de top nog wel wat verder was dan dit kleine eindje.

De twee raakten de grond niet meer sinds ze gesprongen hadden, maar dat betekende niet dat ze niet een paar keer waren gevallen. Ze liepen geen verwondingen op, omdat het steeds maar een eindje van niets was en de meeste takken omgeven waren door mos wat de val grotendeels brak. De top kwam steeds meer in zicht en Freeze was nu degene die de leiding had overgenomen. Crumble was voorzichtiger geworden en keek bij elke volgende tak uit naar wat voor een gevaar erachter kon schuilen. En toen kwam de laatste tak in zicht, de rest was alleen nog maar het topje van de boom zelf. Freeze trok Crumble met zich mee en duwde zijn kopje door het bladerdak. Alleen zag hij zijn Trainer nog niet staan, nee, er was nog een open gedeelte in het bladerdak. Wat hij voor zich zag, was een nest, van een vogel. Met eieren erin! De Squirtle kroop naar voren en ook Crumble verscheen. Nieuwsgierig gaapten de twee naar de twee nog kleine eieren. Freeze keek met een wat sluwe blik naar Crumble, die toen zijn kop begon te schudden. Er zat een groot risico aan, maar nee, de Squirtle reikte met zijn handjes al naar de eieren, te nieuwsgierig om zichzelf in bedwang te houden. En toen klonk de kreet.

Een bruine kop verscheen door de bladeren en twee ijzige ogen vestigden zich op de twee kleine pokemon. De moeder-Fearow spreidde haar snavel op en krijste naar de pokemon. Beide waren verstijfd, maar Freeze was de eerste die ontdooide. Moedig stapte hij op de vogel af en keek haar recht in de ogen aan. Maar deze moeder was niet in een goede bui, dit waren eierdieven en die moesten eens straf krijgen! De vogel pokemon hief haar kop naar achteren en Freeze zag al wat eraan kwam. Instinctief dook hij in zijn schild, maar de kracht van de snavel deed zijn schild van de tak afglijden. Het touw werd geraakt en knapte als een oude twijg. Freeze donderde naar beneden, waar Sishuri vol horror naar boven keek. De impact waarmee Freeze was neergekomen was gelukkig niet groot en direct renden de Trainer naar haar pokemon toe. “Gaat het nog goed?” Vroeg ze terwijl ze het schild oppakte. Freeze kwam er weer uit, en wat duizelige blik in zijn ogen, maar keek toen meteen weer bezorgd naar boven. Waar was Crumble gebleven? Woedend vleugelgeklap klonk uit de boom en toen verscheen de Rattata weer. Deze rende over de tak en was op de een of andere manier onder de vogel doorgegleden. Maar de tak kwam tot een einde en de Fearow was ook in de open lucht verschenen. Angstig gleed Crumble tot stilstand en staarde in de leegte, Sishuri wilde opstaan om hem op te vangen, maar zelfs nog voordat de Rattata de tak verlaten had, werd hij opgepakt door de Fearow zelf. Met furieuze slagen steeg de vogel op en keek trots neer op haar gevangen prooi. Crumble worstelde wild met de klauwen, maar zijn kracht was niet sterk genoeg om ze open te krijgen. Sishuri sprong overeind en rende een eindje mee met de vliegende vogel, maar wat kon ze doen? Plots dook er een bruine schim langs haar, Honey! De Pidgey fladderde zo snel mogelijk op de Fearow af, maar deze had haar allang zien aankomen. Met een ruk draaide de pokemon zich om en gebruikte een sterke Whirlwind om de Pidgey weg te waaien. Honey werd uit haar baan gerukt en kwam moeizaam midden in de lucht tot stilstand. En nu zag de Fearow er pas woedend uit.

Met een duikvlucht kwam de pokemon op de Pidgey af, woede vonkte van haar ogen af, maar alleen omdat de Fearow van haar koers werd gedrukt door een goed gemikte Water Gun, miste ze Honey op een veer na. Crumble begon steeds meer te worstelen in de klauwen, zijn lichtgekleurde pootjes probeerden te klauwen aan de machtige greep. “Crumble!” Riep Sishuri en de Rattata keek wat vermoeid neer op zijn Trainer. Die hele klim was al vermoeiend geweest en nu dit. Straks zou hij nooit meer terugkeren bij zijn Trainer. Een sombere uitdrukking trok over zijn gezicht en de Fearow cirkelde als een gier rondom de boom waar haar nest zich bevond. Ze wilde zeker dat iedereen weg zou gaan, en wie weet zou ze Crumble daarbij ook niet laten gaan. Freeze had er genoeg van en mikte nog een Water Gun op de pokemon die zijn vriend had gegijzeld. Desert probeerde tevergeefs wat zand op te gooien, maar de Fearow gebruikte haar snelheid in de lucht om deze aanvallen te ontwijken. Genoeg had ze van deze irritante kleine pokemon. De pokemon maakte een scherpe bocht midden in de lucht en kwam met een enorme vaart op hen af. Sishuri dook naar achteren, Desert in haar sprong meegenomen, maar Freeze kon ze net niet bereiken. De Squirtle werd geraakt door de Wing Attack. Crumble’s tegenstribbelingen kwamen weer terug en woede tegenover de Fearow vlamde op in zijn ogen. En plots veranderde er iets. De Rattata begon wit te kleuren en zijn vorm veranderde langzaamaan. De korte vacht van de Rattata nam plaats voor een wat warrige pels en de twee kenmerkende voortandjes groeiden zeker een paar centimeter. Crumble’s staart werd langer en de krul erin verdween. De witte gloed hield op en de Fearow keek verschrikt op naar wat ze nu tussen haar klauwen had.

Vol ongeloof keek Sishuri naar haar pokemon. De Fearow kon het nieuwe gewicht niet meer houden en stortte neer op de grond, die zich nog dichtbij bevond. Crumble wrikte zich los en kwam glijdend tot stilstand. Met een felle blik keek hij naar de pokemon die zijn vriend had durven aan te vallen. Crumble rende met een grote snelheid op de vogel af en gebruikte een Quick Attack. De Fearow, die wat stilletjes op de grond had gelegen, werd ruw wakker geschud. In de tussentijd haalde Sishuri haar PokeDex weer tevoorschijn. Het bleek dus dat haar Rattata was geëvolueerd in een Raticate! En een van zijn nieuwe aanvallen bleek Hyper Fang te zijn. Nog steeds kon ze het niet geloven. Het ene moment was haar Crumble een Rattata en nu een heuse Raticate! Toen de pokemon zich naar haar omdraaide, in de hoop dat de Fearow verslagen was, glimlachte Sishuri naar haar pokemon. Maar nee, met een strijdkreet vloog de Fearow weer op, zeker nog niet klaar met haar tegenstander. Crumble draaide zich met een ruk op. “Hyper Fang.” Sishuri sprak de woorden vlug over haar lippen. Crumble zette zich met een paar passen af van de grond en sprong naar de Fearow toe, die niet echt hoog was opgestegen in de lucht. De Raticate klemde zich om de klauwen van de vogel en gebruikte zijn aanval, met succes. De Fearow kneep haar ogen dicht en schudde de Raticate van zich af. Net toen het leek dat ze een aanval wilde gaan doen, zag ze in dat er nog een heel team van pokemon achter de Raticate stond. Met een bijna onhoorbare zucht wiekte ze een paar keer met haar vleugels en keerde terug naar haar nest.

Sishuri had haar pokemon een eindje verderop weer mee teruggenomen, dit keer wat dichterbij de stad zelf. Crumble moest even wennen aan zijn nieuwe vorm en de andere pokemon ook. Freeze keek zijn vriend even wat verbaasd aan en Sishuri was er bijna zeker van dat Crumble even bang was geweest dat zijn beste vriend hem niet meer herkende. Maar al snel klauterde de Squirtle op de Raticate. Honey hield haar kopje lichtelijk afkeurend scheef, maar haar ogen fonkelden gelukkig. Desert, die net nieuw in het team was gekomen, was meteen gewend aan de situatie en keek gefascineerd naar de nieuwe Crumble. Sishuri zelf vond dat de Raticate in de meest prachtige scene was geëvolueerd en was hartstikke blij met haar nieuwe aanwinst.

SISHURI
Even was Sishuri nog bang geweest dat de nieuwe Crumble niet echt geaccepteerd zou worden in het groepje. Gewoon omdat veranderingen zoals deze meestal niet goed uitpakten. Maar zodra Freeze weer zoals gewoonlijk rond zijn vriend ging rennen en de Raticate meedeed met het geren, had Sishuri zelf meer wat hoop in de toekomst. Desert en Honey trokken toch meer met elkaar op en omdat geen van hen beide iets van argwaan had getoond, zag het er goed uit. Crumble was wel een stuk gegroeid, dat moest ze toegeven, en zijn snelheid was niet meer zoals het was. Toch had het gevecht met de woedende Fearow hem wel iets geleerd, de pokemon deed wat voorzichtiger met wilde pokemon, dat had Sishuri wel gezien. In de verte klonk het zachte geluid van een groep Spearows. Hierbij had de Raticate zijn oren even gespitst en was hij gestopt met het rennen. Freeze had hem hierbij wat vreemd aangekeken, want ze waren vooralsnog bezig met hun spel. Dit was eigenlijk het enige wat haar echt was opgevallen. Hierbij was Crumble ook degene die de andere pokemon had opgemerkt.

De Raticate kwam plots naast zijn Trainer staan en stond op zijn twee versterkte achterpoten, zodat hij zeker tot haar middel kwam. Een wat waarschuwend geluid kwam uit zijn keel en Sishuri draaide zich om. Een meisje, waarschijnlijk een andere Trainer aan de pokemon te zien, kwam op haar af. Met zich mee had ze een aardig groep pokemon. Een Pidgeotto, een Charmeleon en een Eevee. Honey fladderde even op haar schouder en toen ze de Pidgeotte opmerkte liet ze haar kopje wat scheef hangen. Nieuwsgierigheid glansde in haar blik. "Hallo," De nog vreemde Trainer begroette haar met een glimlach en Sishuri volgde haar voorbeeld. Crumble bleef op zijn twee achterpoten staan, maar keek nieuwsgierig naar de andere pokemon. Desert hield zich wat verlegen verborgen achter Freeze, die natuurlijk wat onhandig naar voren strompelde en de Charmeleon met een glimlach aanstaarde. "Ik ben Iria Filio," Sishuri knikte en keek even of haar Team niet iets deed wat over de grens zou komen. Maar nee, Freeze bleef aan haar zijde staan, nog steeds keek zijn blik wat naar de Charmeleon en Desert hield zich nog steeds achter zijn schild verborgen, al was hij duidelijk zichtbaar. Toch viel het Sishuri wel op dat de Charmeleon zelf er niet geheel.. gezellig bij stond. Meer op een einde, solitair. "Leuk team heb je, ik zie dat ze goed verzorgd worden," Haar aandacht werd weer teruggetrokken naar Iria. “Bedankt,” Grijnsde ze en aaide Crumble even voor een bedankje dat hij haar nog had gewaarschuwd voor het onverwachte bezoek. “Ik ben trouwens Sishuri Kaimia, aangenaam. En dit zijn Crumble,” Ze wees op haar Raticate die even naar boven keek bij het horen van zijn naam en toen zijn blik weer liet gaan over het team pokemon tegenover hem. “Freeze,” De Squirtle was aan de beurt die met een grote grijns naar Iria keek. “Honey,” De Pidgey knikte op haar beurt en streek haar veren weer glad met haar snaveltje. “En tot slot, Desert.” Ze wist de Sandshrew even zijn kopje te laten zien. Hij was niet onbeleefd, dus liet hij wel even merken dat hij er was.

HONEY
Toen de introductieronde van haar kant voorbij was, fladderde Honey weer op en landde op het gras. Bij het ontmoeten van een andere Trainer, was de Pidgey altijd nieuwsgierig naar de andere pokemon, maar meestal liet ze dit niet echt merken. Gewoon omdat haar vragen meestal niet interessant genoeg waren om überhaupt een antwoord op te vinden. Maar nu kon ze haar nieuwsgierigheid toch niet uit de weg. Haar blik stond alsnog gevestigd op de Pidgeotto. Ze kon er gewoon niets aan doen, maar was dit de vorm die haar te wachten stond. Met kleine sprongetjes hopte ze naar de grotere vogel en hield haar kopje weer wat scheef. Ze bleef uiteraard uit de buurt, zodat de pokemon ruimte had om weg te gaan, als hij dat wilde. Nee, ze wilde niet zomaar iemands persoonlijke ruimte binnenkomen. “Klopt het dat jij ooit een Pidgey was?” Vroeg ze met een uiterst nieuwsgierige toon aan de Pidgeotto. Honey toonde niet echt heel erg veel interesse in evoluties. Ja, je kreeg meer kracht, maar het ging om je strategie in grote gevechten zoals in de Gyms. Crumble was waarschijnlijk geëvolueerd omdat hij ontzettend veel moed had getoond in het ontsnappen aan de klauwen van de Fearow. En natuurlijk om zijn vriend te helpen. Dat was nou eens een mooi scenario om te evolueren. Snel schudde ze haar kopje om bij de les te blijven, ze wilde natuurlijk het antwoord op haar vraag niet missen.

OOC; Sorry voor de korte post, maar ik wilde niet alle pokemon aan de beurt laten komen, anders werd het heel druk x’D

SISHURI
"Dit is Sky," De Pidgeotto opende zijn grote vleugels en liet een grijns zien. Het was een mooie pokemon om te zien, dat zeker. "Dat daar is Ignis," De Charmeleon wat verderop keek even om en knikte, Sishuri dacht even dat ze bijna een glimlach op merkte, maar toen was haar kop alweer weggedraaid. "En dit is Penellopé," De Eevee keek even op van achter haar schuilplaats. Sishuri zag bijn een gelijkenis aan haar Sandshrew. "Kom op Nellie," De Eevee werd opgepakt door haar Trainer, zonder enig protest. Dan was het wel een trouwe pokemon. Heel even liet Sishuri haar blik afglijden naar Desert, die opkeek naar de Eevee die nu vastgehouden werd. Desert verzette een heel klein stapje naar voren, maar verstijfde toen weer. Ach, het was een begin, misschien. Ondertussen was Honey van haar schouder afgefladderd en leek deze wat meer geïnteresseerd te zijn in Sky. "Ik was aan het trainen met haar toen Sky jullie opmerkte," Sishuri keek weer terug naar Iria. "Ik denk dat Desert en Penellopé veel gemeen met elkaars gedrag hebben. Mijn Sandshrew is ontzettend verlegen tegen elke Trainer die hij tegenkomt." Grinnikte Sishuri en keek even naar de Eevee, ze zag er wel ontzettend lief uit.

HONEY
"Euhm, ja," Begon Sky met een onzekere toon, Honey fronste even. Had de vraag dan dom geklonken in zijn oren? "Alle Pidgeotto's en Pidgeots toch?" Het klonk heel simpel, maar Honey besteedde haar aandacht nooit zo aan evoluties. Je moest je richten op de krachten die je nu bezat, niet in een latere vorm. Maar goed, dat was haar filosofie. "Ik haatte het als een Pidgey, ik was erg klein en werd veel genegeerd," Wat verbaasd keek Honey op, echt waar? "Maar zo te zien ben jij de enige pokemon die kan vliegen, van je team. Werd je daar niet om gerespecteerd? Jij was dan degene die uitkeek voor je Trainer, is dat niet iets om trots op te zien?" Vroeg ze vervolgens met een lichte bezorgde toon aan de Pidgeotto. Zou zij ook zo behandeld worden, later als ze zo bleef? Even keek Honey wat nerveus om naar haar team. Nee. Ze schudde haar gevederde kopje en keek Sky weer aan.

SISHURI
"Kan zijn, maar ik weet niet zeker of het altijd de mensen zijn waar ze bang voor is," Sishuri knikte en zag dat Honey gewoon verder was gegaan met haar 'gesprek' met de Pidgeotto. "Sterke Pokémon maken haar bang." Schuldbewust wierp Sishuri een blik op Crumble, die haar gelijk ook een blik wierp. Misschien dat als hij nog een Rattata was geweest, dat de Eevee niet bang was geweest voor hem, maar zou hij daarmee zitten? Hij had zijn nieuwe vorm gekregen door zijn vriend te redden. "Ik heb haar nog niet zo lang, ik heb haar nog maar net gevangen, ookal ken ik haar van een tijdje terug," Sishuri's blik werd weer teruggetrokken naar Iria en Crumble drukte zich tegen haar benen aan. "Toen had ik nooit gedacht dat zo'n nutteloze Pokémon, één van mijn beste teamgenoten zou worden," Ze knikte nogmaals. "Dat is wel apart, de meeste Trainers vangen hun nieuwe pokemon gelijk." Glimlachte Sishuri en kalmeerde Crumble wat door over zijn kop te aaien. "Ach, iedere pokemon heeft zo zijn trekjes, wie weet heeft ze nog een heel mooi verborgen karakter."

HONEY
"Wel niet dat de andere iets om haar geven," Trots kneep Honey haar oogjes toe, maar de grommende toon waarop Sky zich vervolgde liet haar uit deze droom ontsnappen. "Ik wil gewoon bewijzen dat ik sterk ben. Ik heb dingen meegemaakt die ik zonder haar niet had kunnen doen," Een blik werd recht in haar ogen geworpen en de Pidgey gaf een kort knikje. "Met Trainers lijkt je leven inderdaad veel beter, ik heb geen idee meer hoe mijn leven zonder Sishuri was. Ze heeft me al veel gebieden laten zien, waar ik nog nooit naar toe was gevlogen." Tsjirpte ze vrolijk. "En wat wil jij?" Honey knipperde een paar keer. "Ik wil graag eens ervoor zorgen dat ik een gevecht zo goed mogelijk win. Misschien de beslissende strijd, maar ik wil gewoon dat ze me ook ziet als een goede strijder. Ons eerste Gymgevecht, daar werd ik niet voor gekozen helaas." Haar staartje zakte even wat in een wat bedachtzamere houding en ze verbrak het oogcontact. "Maar goed, ik moet ook realistisch denken. Steen types zijn niet mijn specialiteit, ik hoop gewoon dat we snel bij een Gym komen waar ik voor gekozen word." Toch wist ze een wat optimistischere toon in haar stem te stoppen.

FREEZE
Desert had zich achter hem verborgen, waarschijnlijk was hij weer bang voor de andere Trainer. Freeze had zijn aandacht echter op de grote rode pokemon gericht, een Charmeleon. Hij wist nog dat hij een keer tegen de Charmander had gevochten van Arya, toen had hij een deel van de wedstrijd moeten slapen door een vervelende aanval van de Tangela. Maar goed, deze Charmeleon zag er niet verwelkomend uit, maar schijn kon bedriegen. "Hé, Freeze is het niet?" Riep de pokemon toen toch echt naar hem en de Squirtle keek wat verward op. Dus ze ging toch een gesprek met hem aan? Op zijn waggelende manier kwam hij op haar af en keek de pokemon met grote ogen aan. "Ja!" Glimlachte hij spontaan en groef even in zijn geheugen naar de naam van deze pokemon. Oh jah! "Jij was Ignis, toch?" Vroeg hij nog voor de zekerheid, omdat hij haar straks niet met de verkeerde naam wilde noemen.

OOC; Geeft niet hoor (:

SISHURI
"Tot nu toe vind ik het een leuke Pokémon," Glimlachend knikte de Trainer en liet ze Crumble met rust, die wat ongerust naar Freeze keek die met de Charmeleon was gaan 'praten'. Na het gevecht met de Fearow leek hij wel erg beschermend over de Squirtle, maar goed, dat zou Sishuri ook zijn als haar beste vriend net was aangevallen en nu weer stond te praten met de volgende vreemdeling. Maar Freeze was niet echt zo'n hele grote problemenmaker, dus maakte ze zich ook weer geen zorgen. Ignis was ook geen wilde pokemon en ook al was hij geëvolueerd, pokemon hadden altijd wel een band met hun Trainer. "Als ik het vragen mag, heb jij ook al een badge gehaald in Pewter City?" Vroeg Sishuri nieuwsgierig toen ze al haar pokemon was nagegaan.

HONEY
"Ik zal eerlijk zijn, ik heb in het eerste Gymgevecht mee moeten vechten en laten we zeggen dat ik de laatste Pokémon staande was," Honey keek wat verbaasd naar Sky, die zijn blik had afgewend. Zijn Trainer gebruikte duidelijk een andere strategie, maar als Sishuri dacht dat het bete was om haar aan de kant te laten, dan was het zo. Ze ging zich niet tegenstrijdig gedragen, want dan zou haar Trainer nog minder vertrouwen in haar hebben. Laat staan haar kiezen voor een Gymgevecht. "Maar goed, je ziet er redelijk sterk uit, waarom zou ze je niet voor gymgevechten gebruiken? Is het misschien omdat ze je niet vertrouwd?" Haar blik werd nog een teugje verbaasder. "In ieder geval bedankt, maar daar begrijp ik je niet helemaal. Ik weet zeker dat ze me wel vertrouwt, maar misschien ziet ze mijn voordelen nog niet helemaal.." De Pidgey wendde haar blik ook even af en keek naar de pokemon achter haar. Alleen Desert had nog geen gymgevecht meegemaakt, maar die was er ook net bijgekomen. "Maar goed, Freeze was haar eerste pokemon, dus je kan al meteen verwachten dat hij, mét zijn voordeel, gekozen werd voor de eerste Gym. Het was toen ik of Crumble en omdat ik niet tegen steenaanvallen kon, werd hij gekozen. Ik houd er hoop in en probeer zoveel mogelijk trainingen te krijgen. Ik denk alleen niet dat ze me als een sterkere pokemon ziet als ik evolueer, maar ik weet dat ze me vertrouwt, hoor." Ze glimlachte weer, maar was nog wel van haar stuk gebracht door de woorden van Sky.

FREEZE
"Jep, dat ben ik," Antwoordde de pokemon en Freeze knikte met een grote grijns. "Waarom ben je zo geïnteresseerd in mij?" Was haar volgende vraag, Freeze liet zijn hoofd wat zakken zodat het schuin kwam te staan en keek haar met grote ogen aan. "En waarom ben je zo opgetogen?" Een streep verscheen op haar gelaat, maar Freeze dacht niet na dat hij misschien een fout had gemaakt. Hij zou echt niet zijn karakter gaan aanpassen voor haar! "En waarom bespiedde je me?" Vervolgens werd er een blik op zijn schouder geworpen, Freeze volgde deze en zag dat hij uitkwam bij Desert. Vriendelijk porde hij de Sandshrew, die geschrokken reageerde en zich opkrulde tot een bal. Snel draaide Freeze zich weer om. "Geen idee, jij bent een nieuwe pokemon voor mij!" Glimlachte hij als antwoord. "Gewoon, waarom is er een reden om niet blij te zijn?" Hij was zo te zien heel er trots op zijn gevatte antwoord. "Ik noem het geen bespieden, gewoon nieuwsgierig!" Riep hij vervolgens opgetogen uit.

SISHURI
"Ja, en jij?" Sishuri grijnsde breed. "Ja! En nu is het tijd voor de Cascade badge!" Glimlachte ze vriendelijk en trots. Maar even voelde ze zich wat minder, toen Iria haar blik naar de grond had afgewend. Had.. had ze iets verkeerds gezegd? Wat nerveus slikte ze, maar zag dat Iria wel weer opkeek, al was het nog niet helemaal recht in haar ogen. "Ik wil je iets vragen," Sishuri liet haar hoofd even wat kantelen, maar keek Iria nieuwsgierig aan. "Ik zou graag een gevecht hebben tegen je Squirtle." Opgelucht haalde ze adem en keek Iria vriendelijk glimlachend aan. "Natuurlijk! Heeft Freeze gelijk ook zijn training gehad!"

HONEY
Sky zag er voor een moment wat geïrriteerd uit, maar dit verdween wel weer.. een beetje. "Je hebt gelijk, iedereen heeft zo zijn favoriet. Blijkbaar is dat in jouw team Crumble," Ze gaf een klein knikje. Ja, geen wonder dat hij als eerste was geëvolueerd. Maar goed, hij had het ook verdiend. Zijn Gymgevecht in Pewter City was ook erg sterk geweest. "Ik ben ook de favoriet van Iria, maar dat betekent niet dat ze Ignis minder vertrouwd," Honey richtte haar blik even op de Charmeleon. Ze zag er erg sterk uit. "Iria ziet vast wel dat je de pokemon bent die over iedereen waakt, toch?" Glimlachte ze zachtjes en schudde haar verendek even op. "Denk je dat jij mee mag doen in het volgende Gymgevecht?"

FREEZE
Zijn glimlach werd groter toen hij een schim van die van hem op Ignis' gezicht zag. Zo mocht hij het wel horen! De Charmeleon voor hem ging rechter staan en vanaf zijn punt leek ze nu wel twee keer groter dan hij. Wow.. Zou hij later ook zo groot worden? Hij had wel als baby pokemon verhalen gehoord over zijn evoluties. Wartortle, eentje die wel ongeveer de grootte zou hebben van Ignis en daarna, hij werd altijd enthousiast als hij over deze na dacht, een Blastoise. Nog nooit had hij er een gezien, maar hij kon het zich al inbeelden. Een grotere Freeze die met zijn krachtige wateraanvallen elke pokemon weg kon spoelen! Vrolijk deed Freeze een soort groot monster na met zijn voeten, dat hij grassprietjes, die natuurlijk in zijn gedachten gebouwen waren, verpletterde en zijn staart sloeg nog wat bouwwerken neer. Grijnzend keek hij weer op toen Ignis begon met spreken. "Wil je eens zien wat deze 'nieuwe Pokémon' kan," Hij knikte opgetogen en zag Ignis snel verdwijnen. Hij deed een paar passen opzij, zodat hij haar nog goed kon zien. De Charmeleon rende naar een andere pokemon, een Ekans, toe en begon hem met een rake Scratch aan te vallen. Vervolgens hield ze zijn tegenaanval tegen met een Ember, de vlam leek zo mooi vanaf zijn plek! Vervolgens wilde de Ekans haar aanvallen met een Bite, maar Ignis had alles al gepland. Freeze's ogen werden groot toen hij de blauwe glans om haar klauw zag en toen Ignis toe sloeg, opende hij zijn mond. Wat een kracht! De Ekans vloog in de lucht en zag dat het gevecht verder geen zin had. Waggelend kwam Freeze dichterbij. "Wat was dat voor een aanval?" Vroeg hij verbaasd nadat hij de paarse staart in het gras had zien verdwijnen.

OOC; Geeft niet (: