SISHURI
Het was een schande dat het nu herfst was, want alle bloemen waren hun felle kleuren nu wel verloren. Als ze nou in de lente was gekomen.. een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze moest denken aan het aanzicht. Ze had wel eens vroeger in tijdschriften een paar plaatjes gezien van de Flora Fields in bloei. Sishuri schudde haar hoofd en haalde twee pokeballs tevoorschijn. Honey en Desert kregen weer eens hun frisse lucht. Ze wilde haar twee pokemon, die beide nog nooit hadden deelgenomen aan een Gymgevecht, een wat grotere training geven. Vooral nu de volgende Gym al in zicht kwam. Sishuri had opgezocht dat Mitsu, de Gymleader, gespecialiseerd was in elektriciteit soorten. Dus Desert werd automatisch naar voren geschoven als deelnemende pokemon. De ander lag niet zo erg voor de hand. Honey en Freeze hadden beide een zwakte tegen elektriciteit, maar er was ook een pokemon soort, Magnemite, die deels staal soort was.

Ze schudde haar hoofd. Nee. Nu was het een gewone training, niets vreemds. Met een glimlach keek ze naar Desert die nieuwsgierig naar de bloemen om hem heen keek. Honey echter leek wat verder weg. Ze zakte door haar knieën en de Pidgey keek haar met een wat afwezige blik aan. "Is er iets?" Vroeg Sishuri met een frons, maar de Pidgey schudde haar kop. Sishuri haalde haar schouders wat op en ging weer recht staan. "Laten we dan maar beginnen met de training!" Glimlachte ze vervolgens.

DESERT
"Jullie zullen beginnen met een oefengevecht, tegen elkaar." Desert keek even verrast op naar zijn Trainer. Wat? Tegen Honey? Hij slikte wat, maar merkte op dat Honey wat naar de grond keek. Is er iets? Wilde hij vragen, maar Sishuri liet hen al ruimte maken voor het gevecht. De Sandshrew liep naar achteren en toen zijn Trainer het start teken gaf, groef hij zich meteen in in de grond. Snel groef hij zich een weg naar de plek waar hij Honey voor het laatst had gezien, maar natuurlijk hield hij het ook in de gaten dat ze al was opgevlogen. Dus hij zou een snelle aanval op de plek uitvoeren en dan snel weer de grond induiken. De Sandshrew deed een paar snelle halen naar de aarde en sprong uit zijn zelfgemaakte gat. Maar hij werd verrast door de bruine verenbal die er nog stond. De pokemon kon zijn aanval niet meer inhouden en haalde uit naar Honey. Geschrokken viel ze achterover en rolde een paar keer naar achteren. Geschrokken landde Desert op de grond en rende naar de Pidgey toe. Had hij haar veel pijn gedaan? De pokemon slikte en zag Sishuri naar hen toe rennen. Oh nee.. Desert richtte zijn blauwe blik naar de Pidgey, die nog roerloos op de grond lag.

HONEY
Ze had de klap van een totaal onverwachte hoek opgevangen. Pijnlijk viel ze op de grond en haar blik werd langzaam zwart. Oh nee, waar had ze zich ook mee bezig gehouden? Haar gesprek met Sky was weer naar boven gesijpeld en tijdens haar trainingssessie met haar Trainer en Desert had ze totaal niet opgelet. Zou het kloppen dat Crumble hier het lievelingetje was en zij.. maar een gevangen pokemon? Had Sishuri haar daarom nog niet deel laten nemen aan een Gymgevecht? Een paar keer had ze naar Desert gekeken. Hij was ook nog niet ingezet, maar hij was er ook nog maar net. En water was ook weer niet zijn sterkste kant. En zij dan? Crumble had evenveel kans tegen een watersoort als zij! Voor een moment kon ze alleen maar aan deze ingehouden gedachten denken, maar een pootje die tegen haar vleugel aan prikte wekte haar.

De Pidgey sprong overeind en keek verschrikt om zich heen. Als eerste zag ze het verbaasde gezicht van haar Trainer en vervolgens Desert. De Pidgey tsjirpte en vloog meteen op. Ze wilde laten zien dat zij ook een sterke pokemon kon zijn! Haar Trainer stond op en tegelijkertijd met dat liet Honey zich in een duikvlucht vallen op Desert. De Sandshrew krulde zich op in een bol, maar zij had dit allang zien aankomen. Snel schoot ze met haar kop omhoog, zodat hij werd gelanceerd. Vol met krijgslust begon ze met haar vleugels te slaan, zodoende een wervelstorm creërende. Ze wilde Sishuri laten zien dat zij ook mee kon doen aan een Gymgevecht, niet alleen Freeze en Crumble! Misschien ging ze te ver, want Desert landde ergens in een kluit modder en toen hij zich ontrold had, kon hij zich niet meer bewegen door de slurpende bruine substantie. Aangevuurd door woede dook ze weer op hem af, gebruik makend van een Quick Attack. Ze raakte hem met haar vleugels en vloog meteen weer op, maar het enige wat ze haar kant op kreeg was een vlaag zand. Ze krijste zachtjes toen het zand in haar ogen kwam en even was ze raakbaar voor elke aanval. "Hou op, Honey!" Hoorde ze Desert roepen, maar ze kon niet meer stoppen. Niet voordat ze de overwinning binnen handbereik had!

Met een strijdkreet liet ze zich weer vallen, deels verblind door het zand. De pokemon was een gele vaag voor haar, maar ze liet zich daardoor niet afstoppen. Desert begon rond te tollen en toen Honey hem weer wilde aanvallen werd ze zelf in de lucht gelanceerd. Au! De pijn sloeg toe in haar vleugel en even kon ze er niet meer mee vliegen. Ze sloot haar ogen en drukte haar poten tegen haar lijf aan. Toen ze voelde dat het prikkende zand was verdwenen zag ze de grond in een grote vaart dichterbij komen. Het zou al te laat zijn. Snel sloot ze haar ogen weer en hoopte op een wat minder pijnlijke landing.

SISHURI
Haar Pidgey leek niet meer op haar Pidgey. Alleen maar in de aanval, alleen maar gejaagd om Desert uit te kunnen schakelen. Sishuri fronste bezorgd, maar durfde niet naar voren te stappen. Desert wist zich prima te verdedigen, alleen zag ze in zijn ogen, toen Honey zich weer even in de lucht had teruggetrokken, dat er pijn in glansde. Geen fysieke pijn, maar van binnen. Sishuri kneep in haar handen. Dit moest stoppen! Ze deed een stap naar voren, maar moest meteen haar handen voor haar gezicht slaan toen Desert een wolk zand naar boven richtte, Honey werd verblind. Verbijsterd zag ze dat haar Pidgey nogmaals naar beneden dook, maar Desert kaatste haar weg. Dit keer was Sishuri op tijd. Ze had al gezien dat Honey haar rechtervleugel niet meer goed gebruikte en had ergens het gevoel dat ze zou neerstorten. Ze zette de achtervolging in en probeerde haar pokemon in te halen. Al snel begon de Pidgey aan haar dalende beweging. Sishuri strekte haar armen uit en moest op het eind een sprong maken om Honey op te vangen. Ze klemde haar Pidgey om zich heen en gebruikte haar schouders als schild tegen de naderende grond.

Met een harde knal kwamen ze neer op de grond en Sishuri sloot haar ogen. Het was een pijnlijke val geweest. Snel keek ze of Honey in orde was en zag dat het kopje van de vogel tegen haar aan was gedrukt. Moeizaam stond Sishuri op en voelde de gloeiende pijn in haar schouder. Desert kwam snel aangelopen, maar deed een paar passen achteruit bij een aanblik op Honey. Sishuri begreep dit. De Pidgey wurmde zich echter niet los uit haar greep en bleef verstard kijken naar de grond.

HONEY
Wat heb ik gedaan? Waar was ik met mijn kop? Ze sloot haar ogen toen er een pijnscheut door haar vleugel ging en nam een paar keer diep adem. Ze had alles vergooid, ze was helemaal ingegaan in haar woede. Moeizaam draaide ze haar kopje zodat ze Sishuri kon aankijken. De blik die ze daar aantrof was.. anders dan ze had verwacht. Ze zag er niet kwaad uit, niet woedend of teleurgesteld. Waarom? "Je hebt veel potentie in je, dat weet ik wel." Begon Sishuri te spreken en Honey draaide haar kopje weer naar de grond. Veel potentie om niets te kunnen, ja. "Ik denk dat ik weet wat je dwars zit," Honey kneep haar ogen snel weer dicht, oh nee. Nee, nee nee! "Weet dat ik je het volste vertrouwen gun, jij was de eerste pokemon die ik werkelijk ving." Honey liet haar kopje wat verder zakken en die eerste pokemon had haar mooi in de steek gelaten. "En jouw beurt komt nog wel, weet je." Toen ze naar Sishuri keek, zag ze de bekende glimlach. Een warme glimlach, die haar weer een beetje hoop gaf. "Ik beloof je dat je mag meedoen bij ons vierde gymgevecht. De grasgym zal aan jouw poten liggen!" Ze plaatste Honey rustig op de grond en vol ongeloof keek deze haar aan.

Een zacht wit lucht begon haar te omhullen en Honey sloot rustig haar ogen. Innerlijk voelde ze zich rustig. Ze was gerust gesteld, alles wat ze nodig had om.. om sterker te worden. Haar poten werden langer en haar vleugels groter, haar warrige kopje kreeg een paar rode pluimveren en haar snavel werd steviger. Toen het licht weg was geëbd keek ze Sishuri met een warme blik aan. Ze was geëvolueerd, voor haar. Pas toen Desert een pootje op haar zere vleugel had gelegd, merkte ze hem weer op. Een groot schuldgevoel greep haar bij de keel, maar Desert schudde zijn kopje. "Het geeft niet, ik weet hoeveel je om haar geeft." Glimlachte hij en Honey drukte haar wang tegen die van hem. "Jou zal ik ook nooit in de steek laten." Zei ze en voelde een traan over haar wang lopen. Nooit meer.

Sishuri haalde een doos uit haar rugzak en verbond haar vleugel met een spalk erin voor de stevigheid. Het zou wel even duren voordat ze weer goed kon vliegen, maar ze had nog genoeg tijd voordat haar Gymgevecht zou plaatsvinden. En dan zou ze alles geven wat ze had!