Viridian City. Het was er nog vrij stil, omdat alle inwoners nog lagen te slapen, net als een bepaald persoon, in een kleine boerderij-achtig huisje. Luid snurkend lag een veertienjarige jongen in zijn bed, met twee wezentjes aan weerszijden van hem; Een Eevee en een kleine Pikachu. Niet veel later klonk het gepiep van zijn wekker en opende Taichi slaapdronken zijn ogen, vervolgens tastte hij in het donker naar zijn wekker, en gooide het voorwerp met een luide klap tegen de muur aan. Droog keek hij toe hoe het klokje uit elkaar viel en daarna stopte met het irritante gepiep, hier gingen zijn grootouders niet blij van worden, vooral omdat dit al de vierde wekker was deze maand. Tai rekte zich langzaam uit en deed zijn lamp aan, om daarna zijn Eevee en Pikachu te wekken. “Vreee,” bromde Nero nukkig, waarna hij chagrijnig naar zijn trainer keek. Juro wreef de slaap uit zijn zwarte oogjes. “Weten jullie wat voor dag het vandaag is?” vroeg Taichi toen zachtjes aan de twee Pokémon, die opkeken naar de jongen en hun hoofdjes verward schudde. De jongen grinnikte die vervolgens zijn handen naar de twee Pokémon uitstrekte, hij aaide ze over hun hoofdjes heen. “Ome Luc komt vandaag terug naar Kanto!” sprak de jongen vrolijk terwijl hij zijn pyjama broek uittrok en op zijn bed neergooide. De twee wezentjes lieten hun stem enthousiast klinken als teken dat ze het hadden begrepen.

In de tussen tijd dat Taichi zich omkleedde, ging zijn kamer deur open, waar de Raichu van zijn oom naar binnen kwam, gevolgd door zijn oma. De elektrische Pokémon pakte zijn pet en reikte hem de jongen aan, die op zijn beurt het voorwerp aanpakte. Taichi knikte de Pokémon toe om zich vervolgens op zijn oma te richten die naar hem toe kwam lopen. “Taichi jongen, ontbijt staat al klaar,” sprak de oude vrouw toen, waarna ze weer wegliep. De zwartharige knul legde zijn hand op het bureau en staarde naar het fotolijstje dat er opstond. Daar stonden hij, zijn broertje en zusje en ouders op, lachend, oftewel een gelukkig gezin dat uiteen was gedreven. Het was nu ongeveer een jaar of vier geleden dat zijn ouders waren omgekomen bij dat ongeluk, en hij bij zijn grootouders was ingetrokken met zijn broertje en zusje. Eigenlijk had hij bij zijn oom moeten wonen, maar volgens zijn opa was ome Lucas vertrokken naar Sinnoh voor werk en had dus zijn trouwe Raichu hier moeten laten, net als zijn gezin in Vermillion City, maar vandaag kwam hij weer thuis. Dan hadden zijn grootouders tenminste het weer wat rustiger. Taichi grijnsde enkel toen hij daaraan dacht, oom Lucas was namelijk een te gekke oom. Niet alleen dat, Taichi wist namelijk ook dat hij een neefje en een nichtje had, die in Vermillion City woonde… zijn neefje had hij echter al ontmoet, voor even want de jongen had gelijk weer weggemoeten, jammer genoeg. Buiten dat keek hij ernaar uit om zijn oom weer te zien. Taichi grijnsde en wenkte naar zijn Pokémon, waarna hij naar de gang liep, en de trap nam naar beneden om te ontbijten.

Tijdens het ontbijt werd er niet veel gezegd. Akito en Rica waren nogal stil, en zijn grootouders zwegen allebei tegen elkaar. Dat was waar ook… zijn opa was er zwaar op tegen dat zijn zoon terug kwam naar Kanto. Zijn oma echter, vond het geweldig om haar zoon weer in haar armen te kunnen sluiten. De reden dat zijn opa erop tegen was, was dat oom Lucas, zijn gezin in de steek had gelaten, in zijn ogen was dat namelijk onacceptabel. Dit had ertoe geleid dat er een kleine ruzie was ontstaan tussen zijn grootouders. Taichi slaakte een diepe zucht en keek op de wandklok die op de muur van de keuken hing. Tien over acht, hij had dus ruim een uur  nodig om naar Vermillion City te fietsen, ook vanwege de sneeuw. Hij hoefde alleen door Diglett Cave heen, dan was hij er zo. “Vee” piepte Nero opeens en sprong tegen zijn knie op, Juro was op zijn schoot gaan zitten. “Zullen we dan maar gaan, jongens?” vroeg de jongen daarna aan zijn Pokémon, die instemmend knikte. Taichi kwam overeind, pakte zijn sjaal en jas van de stoel, vervolgens deed hij zijn sjaal om en ritste hij zijn jas dicht. Bij zijn Pikachu deed hij ook een sjaal en mutsje op. Alleen voor Nero was dat echter niet nodig met zijn bontkraag, maar Juro was een ander verhaal. Deze sprong al op zijn schouder terwijl Nero vooruit naar de voordeur rende. Taichi grinnikte om de capriolen van zijn Eevee en griste vervolgens zijn fietssleutels van het haakje, met zijn ene hand om de deurklink gesloten, draaide hij zich half om. “Tot vanmiddag opa! oma!” riep Taichi nog voor hij de deur opende. Toen hij enkel antwoord van oma kreeg, opende hij de deur en stapte de besneeuwde wereld in.

Taichi, Nero en Juro liepen door de sneeuw naar het kleine schuurtje, waar zijn fiets opgeborgen stond. Hij stak de sleutel in het slot  en draaide hem vervolgens om, een klik was hoorbaar wat aangaf dat het slot open gesprongen was. “Eevee!” riep Nero uit en was met zijn voorpoten tegen het frame van zijn fiets gaan staan. Breed grijnzend pakte Taichi het wezentje van de besneeuwde grond af en zette deze in het kratje, op zijn stuur. Nero legde zijn voorpoten over de rand heen en leunde er voorzichtig tegenaan. Juro, de Pikachu, bleef echter op zijn schouder zitten zoals gewoonlijk. Taichi legde zijn handen om de handvaten van het stuur en begon langzaam over het pad heen te lopen, met zijn fiets aan de hand. Toen hij van het erf was bleef de zwartharige jongen even staan, met een brede grijns om zijn lippen. “Laten we gaan jongens.” Nadat gezegd te hebben, stapte hij op zijn fiets en begon langzaam te trappen, op weg naar Vermillion City.

OOC: ik ga weer een poging wagen met Tai c: