Met langzame liep een Lucas achter zijn neefje aan die nogal haast bleek te hebben. Kyano, de Raichu liep op hetzelfde tempo als zijn baasje en had de Pikachu van de jongen op sleeptouw genomen die naast de Raichu en in een diep gesprek leken te zijn. In gedachte verzonken keek hij in het rond, Celadon City in zich opnemend. Het was een behoorlijke tijd geleden dat hij hier rond had gelopen in de tijd dat hij nog reisde door Kanto met zijn vrienden, het leek er niet echt veranderd, de laatste keer was nog in april toen hij met zijn neefjes en nichtje paaseieren ging zoeken. Lucas wist niet waarom Taichi hem hierheen bracht maar hij wist wel dat als hij zijn mond zou houden, dat hij het niet te weten kwam. Ze hadden in ieder geval het geluk dat de tweeling op school zat want die zouden er nog onrustig van worden omdat ze het lange lopen niet vol hielden. Lucas’ grijns werd breder en trok vervolgens zijn mond open. “Zeg Tai, loop je altijd tien meter van me af?” sprak de man met een grijns, waarop de jongen zich lopend omdraaide. Taichi reageerde met een dezelfde gezichts uitdrukking op zijn gezicht, waarop ook de jongen zijn mond opentrok. “Ja maar jij bent toch de bejaarde hier,” grijnsde hij. Lucas grinnikte, blij om het feit dat zijn neefje niet meer al te verdrietig was, want twee weken terug was dat wel heel anders, met zijn vijftiende verjaardag.


“Waarom wilde je zonodig naar Celadon City, knul?” vroeg Lucas toen ze het Rainbow Park in liepen. Taichi keek op en de man zag vervolgens dat zijn blik wat somberder werd toen de jongen hem aankeek. “Ik wilde een vader en zoon ding doen..” mompelde Taichi waarna Lucas een veelbetekende blik uitwierp met zijn Raichu die op had gekeken, en vervolgens knikte. Kyano tikte hem opdat moment aan en wees naar een aantal winkeltjes met zijn korte pootje. Het waren vooral kleine winkeltjes die je op een boulevard tegen kwam, waar je strandballen kon kopen. Hier echter betrof het een ijstentje en even verder op was er een kleine kiosk waar je eten of andere dingen kon kopen. “Rai, Raichu,” sprak Kyano met een scheve grijns op zijn snoet en ontving vervolgens een liefdevolle aai over zijn kop heen. “Willen jullie een hotdog?” vroeg Lucas toen aan de jongen, die licht nerveus met zijn pet in de weer was en Nero over zijn bol aaide. Taichi keek op naar zijn oom en knikte toen.”Zoek jij een plekje op?” stelde Lucas voor en kreeg weer een glimlach op zijn gezicht waarna hij naar het hotdog karretje liep met Kyano op de voet. Wederom knikte de jongen als antwoord en liep met zijn drie Pokémon naar de fontein toe.


Toen Lucas zijn bestelling maakte en vervolgens even moest wacht, gleden zijn donkere ogen naar Taichi die best wel weer wat van humeur was gewisseld. Gedeeltelijk begreep hij wel wat de jongen dwarszat en wist hij niet precies wat hij er aan kon doen. Taichi had een moeilijke tijd achter de rug maar zelfs nu had hij er geregeld moeite mee, zodra hij ergens kwam waar veel kinderen met hun ouders rondliepen. Hij had ongeveer hetzelfde omdat hij Mark en Sylvia best wel mistte, maar er toch voor Taichi wilde zijn. Zijn aandacht gleed opeens terug naar de hotdog verkoper die zijn bestelling klaar had en Lucas bedankte de man, waarna hij terug naar Taichi liep, die inmiddels op de rand van de fontein zat. De man reikte een van de broodjes aan zijn neefje, die hem dankbaar aannam. Toen hij de Pokémon ook wat had gegeven nam hij naast de jongen plaats op de rand en probeerde de blik van hem te vangen om iets te zeggen. “Hing je vaak rond met je pa?” vroeg Lucas toen aan Taichi die op leek te schrikken en hem schuin aankeek. “Niet echt.. pap was meer op zijn werk dan thuis en als hij al thuis was dan hadden we ruzie,” sprak Taichi en nam vervolgens een hap van zijn broodje, Lucas volgde zijn voorbeeld en legde een vaderlijke hand op zijn schouder. Vol medeleven keek de man zijn neefje aan die Nero over zijn hoofdje aaide.. dit had hij nooit geweten van zijn zwager en de jongen. Lucas kon echter wel zien dat Taichi het een moeilijk onderwerp vond om over te praten en dat het hem pijn deed, vooral omdat hij nu niet meer met zijn vader kon praten. Hijzelf had eigenlijk nooit problemen gehad met zijn pa.. sinds het feit dat hij Naomi moest verlaten en zijn vader dit niet acceptabel vond, dan kon je wel zeggen dat hun band verwaterd was.


“Ik denk juist dat het een ding is die vaders en zoons horen te doen en dat het een deel is van opgroeien,” reageerde Lucas na een korte stilte en keek hierbij naar de jongen die opkeek. “..Je vader had het beste met je voor, Tai daar twijfel ik geen moment aan.. het is alleen jammer dat hij je zo snel heeft moeten verlaten en dat je dit nooit hebt kunnen zeggen,” ging hij verder en aaide Kyano over zijn bol heen, die een vrolijke ‘Rai’ liet klinken. Taichi kreeg weer een kleine glimlach op zijn gezicht, wat de man goed deed om de jongen zo te zien. “Dankje, oom Luc,” mompelde hij en Lucas begon breed te grijnzen voor hij een hand op de hoofd van de jongen legde, en daar zijn haren door de war haalde, zijn pet viel op de grond. Grinnikend boog de jongen zich naar Lucas toe en deed hetzelfde bij hem, zijn warrige haardos nog erger door de war dan normaal. Lachend legde de jongen een arm om zijn schouder, waar de man hetzelfde deed bij zijn neefje…voor een moment zag hij Taichi even aan voor Mark en voelde hij een lichte steek van verdriet, maar wist ook dat hij zijn eigen jongen snel zou zien. Vooral nu hij wist dat zijn zoon rondreisde en ze hem aan het zoeken waren, wilde hij Taichi zoveel mogelijk bijstaan in het verwerken van zijn verdriet die hij voelde vanwege zijn ouders, en de strijd die hij met zichzelf voerde.


OOC: Godmode met toestemming.