ARYA ~ Twee badges lagen te schitteren in het doosje. Een grijze achthoek, de Boulder Badge, en een blauwe druppel, de Cascade Badge. Arya moest er gewoon een paar keer op de dag naar kijken om zich ervan te vergewissen dat ze er echt allebei lagen. Twee gehad, nog zes te gaan. De volgende gym was de elektrische, dus, sorry Gwen en Zephir, zou ze waarschijnlijk opnieuw Ona inzetten en ditmaal ook Oz. De Diglett was simpelweg immuun voor elektrische aanvallen, een enorm voordeel, dus.
Ze liepen met zijn allen de stad uit in de richting van Mount Moon. In het bos aan de voet van de berg was het mooi en je kon er goed uitrusten en trainen.

GWEN ~ Onder het lopen oefende Gwen haar Scary Face, maar werd daarbij enorm afgeleid door Ona, die steeds lachend voor haar langs sprong om haar te laten weten dat haar gezichtsuitdrukking nog niet bepaald eng was. Gwen gromde, iets wat Ona evenmin angst aanjoeg, en vuurde een paar Embers op haar af, waarna de Tangela afdroop, maar na een paar minuten leek ze het voorval alweer vergeten en hervatte ze haar geplaag tot de volgende lading vuur haar kant op kwam. Gwen snoof. Zelfs als ze Scary Face wel geleerd had zou Ona er nog niet bang voor zijn. Die Tangela was gewoon te dom om angst te kennen.
Oz en Zephir praatten over het gymgevecht, maar na een tijdje leek de Meowth het zat te zijn en hij liep naar Gwen toe. Oz riep Ona toen en de Tangela sprong naar hem toe. Gwen, blij dat ze eindelijk even van de tentakelbal verlost was, wendde zich tot Zephir. "Je werd Oz' vragen een beetje zat, zeker?" vroeg ze. Zephir knikte en zuchtte overdreven. "Zeker toen hij me maar vragen bleef stellen over die Icy Wind van Martin. 'Hoe koud was het precies?', 'Was het ontwijkbaar?', 'Blies hij echt of riep hij de wind een soort van op?', alsof ik daarop heb gelet. Het was koud, veel meer dan dat weet ik ook niet." Hij rilde even bij de herinnering. Hij fronste even. "Waarom kijk je zo raar?" vroeg hij. "Ik probeer Scary Face te leren", bromde Gwen terug. "En ja, ik weet dat het nog nergens op lijkt." Zephir knikte en zweeg wijselijk.

Het vijftal hield halt bij een grote open plek met een meertje en Gwen herkende de plek waar ze Zephir hadden leren zwemmen. "Ik geef jullie even vrij, dan gaan we vanmiddag weer verder met trainen, goed?" zei Arya. De vier pokémon knikten. Ona begon opeens enthousiast rond te springen. "Oh, ik heb een idee! Ik heb een idee!" riep ze. "Laten we doen, durf of de waarheid doen! Maar dan wel zonder durf, durf is stom." Zephir was de eerste die schouderophalend toestemde. "Oké dan", zei Gwen toen ook. Oz twijfelde wat langer, maar besloot uiteindelijk toch ook maar mee te doen.

OZ ~ "Oké, ik begin!" riep Ona meteen. "Doen, durf of de waarheid aan..." "Je wilde toch geen durf?" onderbrak Oz haar. "Ja ja, maar anders loopt het niet", antwoordde ze, alsof het belachelijk was dat hij dat zelf niet had bedacht. "Goed dus, doen durf of de waarheid aan... Oz!" "Waarheid", antwoordde Oz meteen. Vragen konden niet zoveel kwaad, hij had toch geen geheimen. Ona keek hem even aan alsof ze hoopte aan hem te kunnen zien wat ze het beste zou kunnen vragen. "Heb je wel eens een vriendinnetje gehad?" vroeg ze ten slotte. Oz voelde zijn bruine wangen rood worden. "Uhh... ja..." mompelde hij. "Oooh, hoe heette ze? Hoe zag ze eruit? Was ze ook een Diglett?" "Hé, één vraag per keer, hè?" riep Oz en daarmee wist hij zich eruit te redden.

ZEPHIR ~ "Doen, durf of de waarheid aan Zephir", zei Oz toen zelf. "Waarheid", zei ook de Meowth. Hij had, in tegenstelling tot Oz, wel geheimen die hij graag zou bewaren, maar waarschijnlijk zouden de anderen daar niet naar vragen, aangezien ze er niets van wisten. En hij kon altijd nog liegen, natuurlijk, al zou hij dat liever niet doen. Hij begon zijn teamgenoten steeds aardiger te vinden en merkte dat hij niet graag tegen ze loog. "Heb je sinds je bij ons bent nog iets gestolen?" vroeg Oz. Oké, daar ging zijn fijne voornemen om de waarheid te spreken. "Oz, niet zulke serieuze vragen", klaagde Ona, maar Zephir zei: "Ach, ik vind dit wel prima, hoor. Het antwoord is nee." Zei hij, denkend aan Arya's door hem zonder toestemming geleende zaklamp in Mount Moon, een aantal van de snoepjes die Ona een keer had gekregen, een paar munten die veel te verleidelijk in iemands zak hadden zitten rinkelen en een aantal plastic vorkjes van een patatkraam. Oz keek hem even aan, maar leek hem te geloven. Waarschijnlijk dacht de Diglett dat de regel dat je de waarheid moest spreken betekende dat er écht altijd de waarheid gesproken werd.

GWEN ~ "Waarheid." Even was ze bang dat Zephir misschien haar vlucht van toen ter sprake zou brengen. Ze schaamde zich er nog steeds voor dat ze Arya had willen verlaten. Ja, het leven als een wilde pokémon had geklonken als een droom, maar de waarheid was een stuk kouder en hongeriger geweest. Ze moest Arya dankbaar zijn dat ze naar haar had gezocht. Ze mocht het meisje een vriendin noemen en ze voelde nu dat haar team was waar ze thuishoorde. Maar Zephir stelde hier geen vragen over, zoveel tact had hij wel. De Meowth dacht een tijdje na. "Wat is de grootste streek die jij ooit hebt uitgehaald?" vroeg hij. Gwen dacht even na. "Nou ja, toen ik nog bij Professor Oak woonde, heb ik een keer water over het eten van de Bulbasaur heen gegooid en haar wijsgemaakt van Squirtle het had gedaan. Ze geloofde het nog ook! Ze dacht dat ik het in brand gezet zou hebben als ik het had gedaan, ook al kon ik nog geen Ember." Ze gniffelde, maar toen betrok haar blik iets. "En toen gooide Squirtle een emmer water over mij heen en lag ik drie dagen in het Pokémon Hospitaal..."

ZEPHIR ~ Gwen stuurde het spel meteen weer terug naar Zephir en dit keer koos hij voor 'doen'. "Doe de rest van de dag alsof je Ona bent", zei de Charmeleon. Zephir grijnsde. Dat zou nog leuk worden.

OZ ~ Oz koos eerst weer voor waarheid toen Zephir het hem vroeg, maar Ona riep onmiddellijk dat dat niet twee keer achter elkaar mocht. "Nou, doen dan maar..." mompelde Oz. "Laat je handen zien", kwam de opdracht. Meteen schudde Oz heftig zijn hoofd. "Nee, nee, dat kan ik niet doen. Dat mag niet. Nee, het is geen officiele regel, maar het is gewoon... een Diglett doet zoiets niet." Het was een beetje de ongeschreven regel van het Diglett-zijn. Zephir moest even nadenken, maar kwam toen met een volgende opdracht. "Zin een liedje." "Oh nee, nee, ik ga niet zingen." "Kom op, gewoon een kinderliedje ofzo, het hoeft niet mooi te zijn." Maar Oz hield voet bij stuk. "Nee. Nee. Ik ga niet zingen." Zephir zuchtte. "Goed dan, een andere opdracht..." Er verscheen een ondeugende grijns op zijn gezicht. "Stel je tegenover de eerste persoon die we tegenkomen voor als Ozzalina!" Oz keek hem met grote ogen aan. "Dat ga ik niet doen. Nee, echt niet. Weet je, laat dit hele spel maar zitten, ik vind het stom." En met die woorden draaide hij zich om en groef weg naar Arya, die een eindje verderop iets zat te schrijven of te tekenen. "Stomme Oz", pruttelde Ona hem verongelijkt na. "Spelverpester", pruilde Zephir met haar mee.

ZEPHIR ~ "DOEN!" riep Ona meteen toen Zephir de vraag dan maar aan haar stelde. De Meowth dacht een tijdje na en zei toen: "Geef de eerste trainer of pokémon die we tegenkomen een knuffel. Wilde pokémon tellen niet" Ona grijnsde. "Komt voor mekaar!" Voor haar kon je eigenlijk geen opdracht verzinnen die ze met tegenzin zou doen. Ze zou een wildvreemde een kus hebben gegeven als haar dat was gevraagd, maar dat leek Zephir zielig voor die arme, onwetende voorbijganger. Een knuffel van Ona was al eng genoeg.

ONA ~ Ona had nog wel een leuke vraag voor Zephir klaar, dus stelde ze de vraag opnieuw aan hem. Gwen klaagde niet dat haar steeds maar niets werd gevraagd, misschien was ze zelfs wel opgelucht. "Was is je grootste angst?" vroeg ze toen Zephir 'waarheid' had gezegd. "Het verleden", antwoordde hij meteen op een geheimzinnige toon. Ona keek hem even niet-begrijpend aan. "Het verleden? Wat bedoel je daar nou weer mee?" "Je hoorde wat Oz net zei, hè, één vraag per keer", zei Zephir plagerig.
Nu werd Gwen ook weer het spel in getrokken en zodra ze voor 'doen' had gekozen - niet dat ze veel keus had, gezien de 'niet-twee-keer-achter-elkaar-hetzelfde-regel' - droeg Zephir haar op een dansje te doen en daarbij het liedje Twee Emmertjes Water Halen te zingen. Gwen hief haar ogen ten hemel, maar ze was wel zo sportief om mee te blijven doen, in tegenstelling tot spelbreker Oz. Met een zucht stortte ze zich of een belachelijk dansje en zong: "Twee emmertjes water halen, twee emmertjes pompen, la la la la la la la, meisjes op... klompen?" Ona en Zephir rolden over de grond van het lachen.

Op datzelfde moment kwam er een persoon in zicht. Ona sprong op, want ze herinnerde zich haar opdracht, en rende roepend - "Jaaaaaaa!" - en met uitgestrekte tentakels op de voorbijganger af om hem een knuffel te geven. "Jippieeeeeee!" riep ook Zephir, die met haar mee huppelde.

Die arme, arme voorbijganger.