Part I – Setting Sails

Now setting sails,
but never know the worlds she's treading
where the life belongs
Seventh Wonder – The Great Escape

De zenuwen gierden door haar lijf terwijl ze opkeek naar de glazen schuifdeur van Cerulean City’s belangrijkste gebouw. Een zacht briesje deed de plukjes die uit haar rommelige vlecht staken op en neer bewegen. Het kleurrijke gebouw vormde nu al een schril contrast met het gevecht dat over niet al te lange tijd daarbinnen zou plaatsvinden. Quirina wist dat het een zwaar gevecht ging worden, maar ze wist ook dat ze goed had getraind. Ze zou moeten accepteren dat Ara haar niet het gehele gevecht zou kunnen bijstaan, maar dat Zeno hier een veel grotere indruk zou achterlaten.
Een kwartiertje geleden hadden ze hun tactiek nog eens goed doorgesproken. Niet dat er veel door te spreken viel, want ze wisten niet zeker welke Pokémon Cynthia zou gebruiken. Wat dat betreft was haar vorige gymgevecht gemakkelijker geweest, want toen had ze precies geweten waar ze aan toe was. Bij dit gevecht stond ze echter steviger in haar schoenen. De badge van de steengym was het bewijs dat ze tactisch kon denken, de evoluatie van Zeno was het bewijs dat ze wist hoe ze haar Pokémon moest trainen.  

Ze raakte nog even de Pokéballs aan die aan haar riem hingen. Zenuwachtig klopte ze ook nog een keer op de zakken van haar driekwartsbroek, alsof ze controleerde of al haar spullen nog aanwezig waren, maar eigenlijk was het gewoon een smoes om het naar binnen lopen nog even uit te stellen. Uiteindelijk besefte ze dat het nu of nooit was. Ze kon nog wel verder gaan trainen, maar theoretisch gezien moest ze nu op het goede niveau zitten. Een vastberaden uitdrukking verscheen in haar honingkleurige ogen. Ze liep het trappetje op naar de deur, die openschoof.


Part II – Destiny Calls

Is there someone there?
I feel so scared
Playtime's over now
Seventh Wonder – Destiny Calls

Met enigszins hangende schouders liep Quirina naar de balie toe. Ze was niet echt verlegen, maar werd nu, zo vlak voor het grote gevecht, wel even stil. Ze kon het niet helpen dat ze terugdacht aan haar allereerste gymgevecht, toen ze zo beschamend gemakkelijk door Brock werd verslagen. Ze hoopte vurig dat zich dat vandaag niet ging herhalen.
‘Ik kom voor een gymgevecht,’ meldde ze, veel minder vastberaden dan ze zou willen. De vrouw achter de balie keek naar het computerscherm en zei toen dat dat geen enkel probleem was: Cynthia was op dit moment niet aan het vechten en was aanwezig. De secretaresse stond op en leidde Quirina naar een deur, waarachter ongetwijfeld het strijdveld schuil ging.

Quirina keek nog een keer om, door de glazen wanden, naar buiten. Ze wist echter dat omdraaien geen zin meer had. De secretaresse opende de deur en liet Quirina naar binnen lopen. Quirina kon haar ogen niet van het glinsterende water in het zwembad losmaken. Ze wist dat dit een watergym was, waarom had ze er niet bij stilgestaan dat haar Pokémon op het water zouden moeten vechten? Ze zag de drijvende platformen, maar wist dat die om konden slaan. Ara kon niet zwemmen. Ze hoopte van harte dat Zeno dat wel kon, of dat ze beiden niet in het water zouden belanden, anders ging dit nog een zwaarder gevecht worden dan waar ze op had gerekend...

Quirina keek haast ademloos toe hoe de gymleidster van Cerulean City opstond en naar haar en de secretaresse toe liep. Ze was veel te gespannen voor dit gevecht, waarom was dat nodig? Ze had toch al bewezen dat ze geen hopeloze trainer was door Brock te verslaan? Bij zijn type Pokémon was ze veel meer in het nadeel geweest dan hier.
De secretaresse deelde Cynthia mee dat Quirina haar wilde uitdagen voor een gevecht. Quirina zelf knikte om dat te bevestigen. Toen Cynthia haar vroeg wat haar naam was, antwoordde ze met een uitdagende ondertoon: ‘Quirina Kato, uit Saffron City.’ Ze zette die uitdagende toon in om te voorkomen dat Cynthia zou zien dat ze eigenlijk helemaal niet zo zeker was van haar zaak. Er kon van alles misgaan tijdens het gevecht. Natuurlijk, ze had zich voorbereid, ze had zowel Zeno als Ara goede aanvallen geleerd, ze waren al een hoog level. Misschien zelfs hoger dan gebruikelijk was bij de tweede gym. Quirina wist het eigenlijk niet zo goed, met levels, maar ze had in ieder geval het zekere voor het onzekere genomen.  

Nadat ze zich ervan verzekerd had dat het nu was toegestaan daadwerkelijk plaats te nemen op het strijdveld, liep ze naar haar plek toe. Vervolgens haalde ze een Pokéball tevoorschijn. Even twijfelde ze nog. Moest ze haar tactiek toch aanpassen? Was het wel verstandig om te beginnen met Ara? Maar toen besloot ze dat het ergste wat haar kon overkomen, een verlies was, en daar ging je in principe niet dood aan. Ze kon altijd morgen voor een herkansing gaan, of overmorgen, net zolang tot ze Cynthia kon verslaan.
‘Ik begin met Ara,’ zei ze luid, terwijl ze de Pokéball in de lucht gooide. Met een flits verscheen de Doduo op het platform. De twee koppen keken snel om zich heen om de omgeving in zich op te nemen, maar lieten niet merken wat ze ervan vonden. Quirina kon het echter wel raden: brrr, nattigheid.


OOC: Ik hoop dat het niet erg is dat ik haar al Ara heb laten oproepen. Of had ik ook al met een aanval moeten beginnen? Idk ^^"

Quirina haalde opgelucht adem toen Cynthia een Horsea op (of liever gezegd, ín) het veld liet verschijnen. Een Horsea zag er niet zo bedreigend uit! Dat moest ze aankunnen, zeker omdat ze Ara voor de zekerheid een paar levels hoger had getraind dan nodig was. Tenzij... tenzij deze Horsea toch wat ijsaanvallen kon.
‘Oké Horsea, daar gaan we!’ riep Cynthia op dat moment, waarna ze haar Pokémon opdroeg om de Smokescreen en Water Gun uit te voeren. Die Smokescreen kon ze niet ontwijken, maar de Water Gun moest geen probleem zijn – als ze zelf maar gebruik maakte van het Smokescreen. Of kon Horsea door de rook heen kijken?

‘Ontwijk de watergun, Ara!’ riep Quirina, terwijl rook het veld begon te vullen. Daarop fladderde Ara naar een ander platform, en toen nog naar een ander platform en weer een ander platform, zodat Horsea niet echt kon weten waar hij moest mikken. ‘En nu Tri Attack!’ Ara stopte met rondspringen, ongeraakt door de Water Gun en vuurde de sterke, drievoudige aanval op Horsea af. Tenminste, op waar Horsea moest zijn. De rook was nog te dik om met zekerheid een kleine blauwe Pokémon in even blauw water te kunnen onderscheiden.

OOC: Look at me being fast! :E [/sarcasm]
Oh, en ik kwam tot de conclusie dat Doduo helemaal geen Tri Attack kan leren in de laatste games, maar ik heb Ara de aanval wel laten leren in een van mijn eerdere posts, toen ik blijkbaar op de R/S/FR/LG Pokédex af ging ^^"