[EVENT] Snowballfight

Onderwerp: [EVENT] Snowballfight do jan 03, 2013 12:06 pm

Langzaam liep Karin over het pad dat het grote park in vier stukken sneed. Ze had gehoord over de prachtig onderhouden, groene grasvelden in Rainbow Park, maar er was weinig groen te bekennen. Alles om haar heen was bedekt met een laagje sneeuw. Hoewel, laagje. Er lag toch zeker 7 centimeter. En het was geen poedersneeuw of vieze, natte sneeuw. Nee, het was prachtige, witte plaksneeuw. Ideaal om sneeuwballen van te maken. En dat was precies waarom ze hier was. Karin keek naar Arash die door de sneeuw denderde. De Growlight vond het prachtig, als vuursoort had hij helemaal geen last van de kou. Het meisje wreef in haar handen die in witte handschoenen gestoken waren en trok haar sjaal wat hoger op. Winter in Kanto, heerlijk. Haar blik dwaalde over het veld. Het werd steeds drukker in het park, maar niemand scheen echt te weten waar ze op aan het wachten waren. Het rozeharige meisje liep naar het midden van het park. De grote fontein was uit, de Dewgongbeelden waren bedekt met een laag sneeuw, net als de laag ijs die in het bassin stond. Karin draaide zich om en stopte haar handen in haar zakken. Haar adem vormde kleine, witte wolkjes. Terwijl ze wachtte dacht ze terug aan het moment dat ze het bericht had gezien. Ze was op Pokébook* uitgenodigd voor een openbaar evenement, een soort flashmob. Alleen hoefde ze hiervoor geen dansje aan te leren. Nee, het enige wat ze had hoeven doen was zich warm aankleden. Haar blik ging weer naar haar horloge, bijna 12 uur. Hoe zou ze weten dat ze kon beginnen? Ongeduldige wiegde het meisje heen en weer op haar hakken, terwijl Arash om haar benen cirkelde en naar de sneeuw hapte.

Plotseling klonken de kerklokken die twaalf uur sloegen, wat onmiddellijk werd gevolgd door een soort strijdkreet. Daar vloog de eerste sneeuwbal door de lucht. Hij lande op de flank van het Dewgongbeeld en Karin keek verwilderd om zich heen. Het hele park stroomde nu vol mensen en overal vloog sneeuw door de lucht. Karin aarzelde niet, bukte zich snel en greep een handvol sneeuw. Toen zocht ze dekking achter de fontein. Arash zag ze niet meer, die rende blaffend en springend door de menigte. Karin gooide enkele sneeuwballen, maar erg goed kon ze niet mikken. Toen voelde ze de eerste sneeuwbal tegen zich aan komen, midden op haar rug. Ze slaakte een gilletje en stoof uit haar schuilplaats. Ze rende door een spervuur van sneeuw tot ze bij de rand van het veld kwam en zich enigszins achter een paar bomen kon verschuilen. Voor zich zag ze mensen en Pokémon in totale chaos door elkaar heen rennen. Opnieuw raapte het meisje sneeuw op en bekogelde de langs rennende mensen met slecht gemikte sneeuwballen, maar omdat het zo druk was raakte ze nog wat ook. Dit was geweldig!

OOC: Dit is een collectief sneeuwballen gevecht. Alle karakters zijn hier welkom, maar zoals jullie zien zijn er ook veel NPCs aanwezig. Dit is een soort flashmob, georganiseerd via de social media.

*Pokébook: Het Facebook van alle regio's in de Pokémonwereld.

Dit event blijft precies een week open. Op 10 januari zal dit topic gesloten worden, ongeacht het feit of dingen zijn afgerond of niet. Vervolgtopics zijn wel toegestaan.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight do jan 03, 2013 1:40 pm

Eigenlijk had Alexis geen zin om op te staan, maar Thunder zat met zijn kopje tegen haar rug te beuken. Kwaad sprong hij op haar rug. Hij was van plan om elektriciteit door haar lichaam te jagen als ze niet onmiddellijk op zou staan, maar hij wist ook wel dat ze dan pas echt panisch zou worden. De laatste nachten werd Alexis constant geteisterd door vervelende nachtmerries. Gillend schoot ze dan overeind. Thunder stond dan altijd naast haar en drukte dan zijn lichaam beschermend tegen haar aan. Het was nog niet gebeurd dat ze er echt in huilen door uitgebarsten was, maar ze wist niet of ze het zelf ook nog lang zou volhouden. Ze had gewoon iemand nodig om erover te praten, deed dit eigenlijk gewoon niet. Niet omwille van haar iets verbeterde sociale vaardigheden, maar gewoon omdat ze het niet kon opbrengen om mensen midden op de straat aan te gaan spreken. Dan zou ze eerst een band moeten hebben met iemand. En hoe zou ze die zo snel krijgen? Zij, Alexis Vegas, die meteen al een band met iemand anders zou hebben? Nee, dat kon niet. Trouwens, ze was het ook niet van plan om het te vertellen tegen een jongere dan zij, want dat wilde ze ook niet. Dan scheepte ze diegene met haar problemen op en dat was niet de bedoeling. Volwassenen waren volgens haar het voorbeeld voor kinderen, dus hun problemen waren in hun bijzijn niet van belang, die van hun echter wel. Ze schudde haar hoofd. Ze zou natuurlijk de tweelingbroers op kunnen zoeken, maar Alexis zag zichzelf daar eerlijk gezegd al niet echt aankomen. Dan leek ze net zo een dramaqueen die om het kleinste gebeurtenisje al naar iemand opzoek ging om erover te praten. Nee, zo wilde ze niet overkomen. Ze snapte zelf eigenlijk ook niet waarom ze zichzelf er niet gewoon overheen kon zetten. Ze had ook geen schrik voor Pokémon gekregen, hoewel haar hart door haar keel jaagde bij het idee om een Golbat te zien. Ze schudde haar hoofd en keek naar Thunder. Hij was uitgeschakeld geweest tijdens het gevecht, maar als zich nog een soortgelijke situatie voor zou doen, dan zou hij zeker klaarstaan om haar te beschermen. Nu stond Thunder echter ongeduldig te kijken. Hij vond het noodzakelijk dat ze nu zouden vertrekken. Alexis vloekte. Ze moest goed aangekleed zijn, had ze vermeld gekregen. Ze moest maar eens opstaan dan.

Twijfelend stond Alexis voor haar kledingkast. Ze had geen idee wat ze moest aantrekken. In elk geval zou ze het nu niet kunnen opbrengen om een jurk of zoiets aan te kunnen trekken. Soms was ze namelijk echt zo gestoord om midden in de winter in een jurkje te gaan rondlopen. Ze besloot om een doorzichtige legging aan te doen met daarop een rokje dat tot aan haar knieën reikte. Winterachtig, maar vrouwelijk. Daarover deed ze een gewoon los shirt aan. Ze had toch een dikke jas aan, dus haar bovenlichaam zou goed genoeg beschermd zijn. Kalm kamde ze haar haren. Eigenlijk maakte het vandaag niet uit hoe het zat, ze zou toch bekogeld worden met sneeuwballen. Ze keek glimlachend naar haar Pokéballs. Star en Zippo mochten natuurlijk meedoen. Zippo zou het toch alleen maar leuk vinden om andere Pokémon van katoen te geven. En Thunder en Star zouden met hun tweeën wel lol beleven. Ze keek opzij naar Thunder, die haar kalm aankeek. Hij vond dat ze op moest schieten, dat wist ze zeker. Ze trok een paar lage laarzen met een hak – normaal was ze niet zo’n fan van laarzen, maar lage laarzen waren nog redelijk leuk – aan en deed daarna haar lange, blauwe jas aan. Het was eigenlijk meer voor in de herfst, maar het was de enige jas die ze had en hij stond nog modieus ook. Kalm keek Alexis naar zichzelf in de spiegel. Waarom tut ik me eigenlijk zo op? dacht ze verwonderd. Ze liet het varen en liep naar buiten. Een rilling ging door haar heen, maar koppig zette ze door. Volgens het evenement vond het plaats in Celadon City, in het Rainbow Park. Daar was ze eigenlijk nog nooit geweest. Ze was wel al eens in Celadon City geweest, maar had toen zo weinig tijd om rond te kijken dat ze niet veel had kunnen zien. Dat park zou ze dan ook wel gemist hebben. Ze besloot om Zippo en Star er pas uit te laten op de plaats delict, Star vond het sowieso niet leuk om zo lang te lopen en Zippo zou alleen maar lastig worden. Thunder was eigenlijk de enige die echt de moeite nam om lange afstanden met haar te lopen, daarom dat hij er ook zo goed getraind uitzag. En zijzelf zag er misschien ook niet al te slecht uit, zonder egoïstisch te zijn gezegd natuurlijk.

Alexis keek haar ogen uit. Celadon City was echt wel prachtig! Ze was blij dat ze uitgenodigd was op Pokébook, maar ze verwachtte dan ook wel dat er veel mensen aanwezig zouden zijn. Hoeveel wist ze niet, maar ze vermoedde dat er ook veel Pokémon aanwezig zouden zijn. Thunder zou zich echt inleven in de strijd, Star zou het misschien wat rustiger aan doen en vooral defensie gebruiken met haar Protect en Zippo… wel, die zou het ook leuk hebben. Alexis grinnikte even. Ze moest binnenkort echt eens aan haar trainingen beginnen om hem te laten evolueren. Een Charmeleon en daarna een Charizard zou ze echt wel cool vinden, maar dat vereiste natuurlijk veel training. Even keek Alexis dromerig voor zich uit, maar dit verging al snel toen ze het park opmerkte. Wauw… Alexis keek haar ogen uit naar het prachtige gebied voor haar. De Dewgongstandbeelden waren misschien nog wel het mooist. Ze zou hier ook eens komen kijken als de fontein wel aan was. Glimlachend was ze dromerig aan het kijken. Plotseling voelde ze een sneeuwbal in haar nek. Gillend en lachend liet Alexis haar Pokémon tevoorschijn komen. Zippo begon alle op hem vliegende sneeuwballen de verbranden met zijn Ember, Star zocht een manier om zichzelf te beschermen met haar Protect en Thunder rolde met zijn neusje een sneeuwbal. Lachend gooide Alexis een sneeuwbal naar de menigte, maar zag eigenlijk niet waar deze verdween. Heel het park was opeens volgestroomd met mensen die sneeuwballen wierpen van links en rechts. Alexis probeerde ze behendig te ontwijken, maar natuurlijk was een park vol vliegende sneeuwballen geen plek om fysiek en alert dingen te gaan ontwijken. Algauw zag Alexis haar Pokémon niet meer, behalve Thunder, die dicht bij haar in de buurt bleef. Lachend rolde ze wat sneeuwballen en probeerde vanaf haar schuilplaats deze naar mensen te mikken. Opeens leek haar hart stil te staan. Boven in de lucht vloog er een Golbat. Hij had niet de gemene uitdrukking die de andere Golbat in het steegje had, maar toch… Hierdoor lette Alexis niet goed op en kreeg een sneeuwbal vol in haar gezicht. Geschrokken viel ze achteruit en kwam hard neer op haar schouder, waardoor ze kreunde van de pijn. Thunder stond een seconde later bij haar en keek haar bezorgd aan. ‘Niets aan de hand,’ zei Alexis glimlachend. Ze wilde nu niet dramatisch gaan doen omdat er een Golbat was en omdat haar schouder een beetje pijn deed, zo was ze nu eenmaal niet aangelegd. Ze greep een sneeuwbal, kwam een beetje uit haar schuilplaats en mikte deze vol in de menigte, hopend dat het in iemand zijn nek zou komen. Dat zou grappig zijn.

OOC: This is amazing! Very Happy

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight vr jan 04, 2013 12:34 am

Het was puur toeval dat Kenji in Celadon City was toen hij een bericht kreeg over een flashmob in het park van deze stad. Eigenlijk had de jongen een paar dagen geleden al willen vertrekken, op weg naar Vermillion, maar omdat hij nog wat meer wilde trainen, was hij gebleven. Dit bleek nu dus een goede keuze te zijn geweest, want nu had hij de kans om mee te doen aan een massaal sneeuwballengevecht in het park. Een perfect excuus om onbekende, willekeurige mensen te bekogelen met (harde) sneeuwballen. Misschien wist hij zelfs een paar concurrenten uit te schakelen. Bij de lijst met aanwezigen had hij gezien dat ook Karin in het park zou zijn vandaag. Dit was iets wat hij wel leuk vond. Karin was, hoewel het meisje een badge achter liep, toch een concurrent van hem en nu had hij de kans haar te bekogelen met sneeuw. Wat wilde hij nog meer? Het liefste natuurlijk de grond gelijk maken met haar in een gevecht, maar dat zou een andere keer wel komen. Vandaag was het tijd voor sneeuw.

Céline trippelde met hem mee door de sneeuw terwijl hij op weg was naar het park in de stad. De pokémon leek de sneeuw wel leuk te vinden en de jongen hoopte dat de Jolteon hem mee zou helpen met het gevecht. Hoewel de pokémon geen sneeuw vast kon pakken, kon ze hem vast wel helpen bij het rollen van een gigantische sneeuwbal. Met een stevige pas liep de jongen naar Rainbow Park, Céline trippelde door de sneeuw om hem heen. Het was bijna twaalf uur, dus de jongen moest wel even doorlopen. Gelukkig was het niet ver vanaf het pokémoncenter naar het park en hij arriveerde dan ook precies op tijd. Net op het moment dat hij één stap in het park zette, sloegen de kerkklokken twaalf uur. 'Right on time,' grijnsde Kenji toen hij de eerste sneeuwballen door de lucht zag vliegen. 'Oké Céline, hier gaan we dan!' De jongen greep een handvol sneeuw, maakte hier een stevige sneeuwbal van, en mikte op de eerste de beste persoon die langs kwam. Met een nieuwe lading sneeuwballen in zijn armen rende de jongen verder het park in.

Het duurde niet lang voordat Kenji een bekend persoon zag rennen. Een grote bos roze haar kwam een paar meter bij hem vandaan langs rennen. Een duivelse grijns verspreidde zich over zijn lippen toen hij het meisje zag rennen, gooien en verstoppen achter een paar bomen. 'Okay Céline, tijd voor een geniale aanval.' Al sneeuwballen ontwijkend begon de jongen met het rollen van een paar super grote sneeuwballen. Karin zou niet weten wat haar zou raken. Met een gigantische sneeuwbal in zijn armen en een evengrote sneeuwbal op de rug van Céline geprikt, besloop de jongen het rozeharige meisje. Op een halve meter afstand van het meisje bleef de jongen staan, hief de grote sneeuwbal op en riep: 'Hé Karin! Vangen!' Met een mooie boog gooide hij toen uit alle macht de sneeuwbal op het meisje af. Eens zien of ze die kon ontwijken of niet.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight vr jan 04, 2013 2:55 pm

[ARYA] ~ Arya keek uit het raampje van de auto. Haar vader had aangeboden haar uit Viridian City op te halen voor het sneeuwballen gevecht en haar daarna weer terug te brengen. Mart, haar oudste broer van 21, zat naast haar en keek uit het andere raam. Hij was het die op Pokébook de aankondiging had zien staan. Gewoonlijk zat hij Johto, maar hij was aan het begin van de winter naar huis gekomen voor een bezoekje.
Arya had niet eens Pokébook. Het was nog een geluk geweest dat ze haar koelkast-mobieltje zowaar eens had opgeladen, zodat haar vader had kunnen bellen. Felys en Ato konden niet. Felys had het te druk met trainen en had sowieso niet zo'n zin in een sneeuwballen gevecht. Ato zat op Cinnabar Island. Hun vader had geen zin om heel Kanto door te rijden en Ato vond het wel best.

Arya's vader parkeerde de auto. Hij zei dat hij wel daar zou blijven zitten lezen. Hij had niet zoveel zin om bekogeld te worden met sneeuw. Arya wist niet of zij er zelf zoveel zin in had, maar goed, het was vast wel leuk. Ze liet haar pokémon uit hun pokéballs. Mart liet zijn pokémon in zijn pokéball. Zijn Johto-pokémon hadden in de andere regio moeten blijven. Zijn Blastoise was wat te groot. 'Hij zou nog hele groepjes mensen omverkegelen met zijn sneeuwballen,' zei Mart.

Onder het lopen zwegen ze het grootste deel van de tijd. Mart vroeg naar haar pokémon, Arya antwoordde en toen was het weer stil. Eenmaal in het park was Mart meteen verdwenen. Terwijl Arya bukte om sneeuw op te rapen werd ze al geraakt door een sneeuwbal van iemand anders. Een bal knedend kwam ze overeind, rondkijkend op zoek naar de boosdoener. Een klein jochie keek haar met een brede grijns aan en verdween daarna achter de fontein. Arya gooide haar sneeuwbal willekeurig de menigte in, maar hij raakte niemand. Ze wilde net bukken om een nieuwe te maken, toen er weer een sneeuwbal op haar afvloog. Snel dook ze opzij en ging achter een boom staan, terwijl ze haar nieuwe sneeuwbal maakte. Wacht... 'Ona, kom eens?' riep ze naar haar Tangela, die een eindje verderop verwoed sneeuwballen aan het maken was. Ona kwma naar haar toe, de sneeuwballen voor zich uit rollend. 'Wil jij sneeuwballen maken en dat ik ze dan gooi?' vroeg ze. Ona knikte. Arya sprong achter de boom vandaan en gooide haar sneeuwbal, die iemands arm raakte. Snel dook ze weer terug. Ze pakte een nieuwe sneeuwbal, gemaakt door Ona, en wierp hem de groep in.

Ona maakt bijna sneller sneeuwballen dan zij ze kon gooien. Ze zag Gwen af en toe even tussen de mensen. Toen ze net een sneeuwbal had gegooid en zich omdraaide om een nieuwe van de almaar groeiende stapel te pakken, werd ze in haar nek geraakt door een sneeuwbal. Nou zit het in mijn jas, dacht ze geërgerd toen ze de sneeuw in haar nek voelde. Ze veegde het zo goed als ze kon weg, maar aangezien haar handschoenen ook onder de sneeuw zaten werkte dat niet zo. Kijk, een daarom hield ze dus niet van sneeuwballen gevechten.

Ze pakte de sneeuwbal die ze had willen pakken en gooide hem in de menigte. Hij raakte iemands achterhoofd. Arya gniffelde, hoewel ze toch een beetje bang was dat ze de persoon pijn had gedaan. Sneeuwballen die ze zelf maakte waren nooit zo hard, maar hoe het met die van Ona zat wist ze eigenlijk niet... De persoon lachte echter, dus Arya nam aan dat het geen pijn had gedaan. Ze was de sneeuwbal in haar nek alweer bijna vergeten. Er vloog een nieuwe sneeuwbal op haar af, die haar arm raakte. De werper was een jonge vrouw met blauw haar. Arya gooide een sneeuwbal terug, maar haar poging de vrouw te raken mislukte jammerlijk. De sneeuwbal kwam nog niet eens tot halverwege voor hij nutteloos op de grond landde. Bovendien was hij ook nog eens totaal de verkeerde kant op gevlogen. Balspelen waren nooit Arya's specialiteit geweest.

[GWEN] ~ Gwen vermaakte zich intussen ook prima. Oz was misschien al bij de eerste sneeuwbal die zijn kant op kwam in de grond gedoken, niet van plan om daar voor het eind van het gevecht weer uit te komen, Gwen vond het helemaal geweldig. Haar ervaring in pokémongevechten zorgde ervoor dat ze veel sneeuwballen kon ontwijken en ze kon ook wel aardig mikken. Ze zag dat Ona met een grote grijns op haar gezicht aan de lopende band sneeuwballen kneden. Ze was er steeds met drie of vier tegelijk bezig. Dat was nou het handige van zo'n enorme hoeveelheid armen.

Een eindje verderop zag ze een Jolteon met een grote sneeuwbal op haar rug geprikt. Snel rolde Gwen een bal en wierp hem in haar richting, niet op de pokémon mikkend, maar op de sneeuwbal op haar rug. Naast haar liep een jongen met lichtblauw haar, waarschijnlijk haar trainer, wiens idee het vast was om zijn Jolteon als lastdier te gebruiken voor zijn sneeuwballen. Haar sneeuwbal vloog in een prachtige baan op de Jolteon af. Hopelijk zou hij zijn doel raken.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight vr jan 04, 2013 5:19 pm

Alezandru had speciaal zijn reis onderbroken om het grote sneeuwbalgevecht in Rainbow Park te kunnen meemaken. Sinds hij er een week geleden van had gehoord, had hij alles op alles gezet om hier op tijd te geraken, wat hem ook gelukt was. Gisterenavond, laat pas, was hij toegekomen in Celadon City. Maar vandaag was hij er klaar voor. Ruim vijf uur voor het zou beginnen, stond hij op en kleedde zich aan. "Denk aan wat ik je gezegd heb Tigris! Geen pokemons bijten, krabben, schoppen, stampen of wat dan ook! Begrepen?" Terwijl hij zijn favoriete trui aantrok, keek hij de Tigris aan. Die bekeek hem alsof hij wilde zeggen: Waar zie je me nou voor aan? Ik ben nu ook niet helemaal stom. Je hebt het gisteren ook al gezegd. En eergisteren. En alle dagen daarvoor. "Ja, ja, ik weet het. Ik heb gewoon geen zin dat we ons straks bij iedereen moeten gaan verontschuldigen..." Soms vroeg hij zich af of hij echt wist wat Tigris zei, of dat hij het zich gewoon verbeeldde. Hij hoopte vurig op dat eerste, want anders was hij zo zielig dat hij tegen zichzelf liep te praten.

Na een eenvoudig ontbijt, liepen ze de stad in. Hij had nog meer dan genoeg tijd, dus waarom de hele tijd op het kamertje blijven wachten. Terwijl hij de etalages van de winkels bewonderde, vermomde Tigris zich in een soort van sneeuw-Growlithe. Al snel kreeg hij het echter zo koud dat hij Ember gebruikte om al de sneeuw van zich af te smelten, en vervolgens nog eens om zijn nu kletsnatte vacht te laten opdrogen.
Vervolgens gingen ze snel even de Pokemart in om wat voorraad en een pokebal of drie te kopen, en vertrokken ze naar het park, waar hij een vijftal minuutjes na twaalf uur aankwam. Hij rolde meteen een sneeuwbal en smeet die naar de groep. Direct liep Tigris erachteraan en ving de bal met zijn kaken, op nog geen halve meter van het hoofd van een jongen. "Nee he." kreunde Alezandru toen zijn Growlithe de sneeuwbal trots kwam terugbrengen. "Luister Tigris, je moet de bal niet vangen! Je moet de bal op iemand anders smijten. Begrepen?" Nog eens proberen. Weer raapte hij een sneeuwbal bij elkaar, maakte zich klaar om hem te smijten en kreeg een sneeuwbal recht in zijn gezicht. Hij zou kunnen zweren dat hij Tigris zag grijnzen, toen hij de sneeuw uit zijn gezicht wreef. Tja, dat komt ervan als ik ze niet mag vangen... Hij keek in de richting vanwaar de sneeuwbal kwam. Een meisje met groen haar keek net weg. En natuurlijk smeet hij terug, mikkend op haar gezicht. Maar hij zag al snel dat de bal ruim een meter afweek, recht op een blond meisje, dat sneeuwballen aannam van een kleine tangela.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight vr jan 04, 2013 8:41 pm

Niet voor het eerst in haar nog korte leven was Jasmine verdwaald. Maar dat was niet haar schuld. Dat was het nooit. Het kwam door de sneeuw. Alles was wit geworden en hoe kun je nou weten waar je bent als alles wit is. Je weet niet waar het gras is, waar de weg, waar het (bevroren) water en de bomen herken je alleen maar omdat ze op een stokje staan. Stronk. Wat jij wilt. En nog erger, al deze wittigheid was koud en Jasmine had geen winterkleding meegenomen. Wie komt er dan ook op het idee om het te laten sneeuwen in de winter! Zucht.

Dus Jasmine was maar gewoon ergens heen gelopen. Ach, als er geen sneeuw had gelegen had ze dat ook gedaan, dus ergens was dit alles nog niet zo rampzalig. Als je positief kon denken, dan, en daar was Jasmine nou net niet goed in. Mopperend liep ze dus door de sneeuw. Ali Baba zat in zijn bal, want de pokémon kon met zijn kleine pootjes niet goed door de sneeuw heen komen en Jasmine was het zat om steeds op hem te moeten wachten. Om zichzelf warm te houden had Jasmine haar slaapzak opengeritst en omgeslagen. Ja, ze had ook geprobeerd met een dichtgeritste slaapzak te lopen, maar toen ze na de eerste hup al met haar gezicht in de sneeuw was beland, had ze dat idee maar uit haar hoofd gezet.

Ze keek om zich heen. Die twee bruine streepjes daar… was dat een… bankje? Ja! Jasmine slaakte een opgeluchte zucht. Zitten. Daar was ze nou echt aan toe. Ze liep naar het bankje toe en plofte neer op de sneeuw. En kwam weer overeind. Aiaiai, wat was dat bankje verrekte koud en nat! Dit vroeg om harde maatregelen! ‘Ali Baba, kom tevoorschijn!’ riep Jasmine, en haar nuchtere graspokemon verscheen in de sneeuw. ‘Warm dat plekje op.’ Jasmine wees naar het bankje. De bulbasaur, gehoorzaam als hij was, sprong op het bankje en maakte een plekje ter grootte van Jasmines achterste sneeuwvrij en ging er toen liggen, terwijl Jasmine ongeduldig stond te wachten en af en toe luid zuchte.

‘Oke, da’s wel weer genoeg.’ Jasmine duwde Ali Baba van het bankje af en ging zitten. Erg warm was het nog steeds niet, maar het was beter dan eerst. En minder nat. Ali Baba sprong weer op het bankje en ging naast haar zitten, in de sneeuw. Samen staarden ze naar de met sneeuw bedekte fontein voor hen. Wat een interessant uitzicht. De fontein stond uit en Jasmine kon niet eens vertellen welke Pokémon er op stonden. Haar Pokémonkennis kwam uberhaupt niet veel verder dan de nummer 1 in de Pokédex.

Toen hoorden ze de klokken en brak de chaos los. Ineens waren er overal mensen. En sneeuwballen. Heel veel sneeuwballen. Ook in Jasmines gezicht. En dat kon ze niet waarderen. Woedend sprong ze overeind. ‘WIE DEED DAT!’ schreewde ze. Baf. Een nieuwe sneeuwbal verspreidde zich over haar gezicht. Jasmine knipperde met een ijzingwekkend gezicht met haar ogen om wat te kunnen zien en staarde naar de persoon die vermoedelijk de sneeuwbal in haar gezicht had gegooid. Een meisje met lange, roze haren. ‘DIT!’ schreeuwde Jasmine woedend, wijzend naar het meisje. ‘BETEKENT OORLOG!’ En met deze woorden gooide ze een sneeuwbal naar het meisje.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight vr jan 04, 2013 8:47 pm

Omdat Kean en Kane fervente gebruikers waren van het fenomeen “Pokébook” (naast hun moeder hadden ze allebei ruim 600 Pokébook-vrienden weten te krijgen - die ze allemaal misschien wel eens een keer op straat tegen waren gekomen) hadden ze natuurlijk gehoord van het evenement dat geheel spontaan georganiseerd zou worden in het Rainbow Park van Celadon City. Na enig overleg hadden ze besloten om ook deel te nemen aan het sneeuwballengevecht, al was het dan alleen maar omdat ze zich stiekem nog heel kinderlijk voelden én ze al eeuwen geen sneeuwballengevecht meer hadden gehouden met meer mensen dan alleen elkaar.
Zo kwam het dat Kean die ochtend zijn knielange, zwarte winterjas - die duidelijk veel te net en duur was voor het gemiddelde sneeuwballengevecht, maar wel erg lekker zat - aantrok en samen met Kane het wondere winterland binnenliep. De trap naar het tuinpad en de tuin zelf waren bedekt met een aardig dik pak sneeuw. Kean en Kane deden niet aan sneeuwruimen. Ze leefden in de veronderstelling dat het wel zo makkelijk was als je de sneeuw gewoon liet wegsmelten tegen de tijd dat het lente was. Als ze moesten kiezen tussen sneeuwruimen óf die paar meter door de sneeuw naar de openbare weg lopen, dan werd het toch echt dat laatste. De trainers die hun gym kwamen bezoeken verschilden daarin vaak luid en duidelijk van mening, maar de enige aandacht die de tweeling daaraan besteedde, bestond over het algemeen uit een al even luid hoongelach.

‘Straks ga je je pokéball in,’ zei Kean tegen Leon, die zoals zo vaak op zijn schouder naar de wereld zat te kijken. De pokémon trilde lichtjes, want hij was niet gebouwd om deze winterse temperaturen te trotseren.
‘Dat geldt ook voor jou, Noel,’ zei Kane daarop tegen zijn Caterpie. ‘Één sneeuwbal tegen je hoofd en je bent meteen de rest van de week verkouden. Of begin je nu al ziek te worden? Je trilt zo...’ Kane pakte Noel van zijn schouder en probeerde hem met zijn jas een beetje warmer te houden. Kean aaide zijn Weedle even over diens hoofd, waarbij hij zorgvuldig de giftige hoorn vermeed. Toen Celadon City, de regenboogstad, eindelijk in zicht kwam, pakte Kean één van zijn pokéballs en liet hij Leon terugkeren. Kane deed hetzelfde met zijn Caterpie.
Het was nu niet ver meer lopen naar Rainbow Park. Het viel Kean op dat het drukker was dan op de gemiddelde dag in Celadon City. Dat was ook niet vreemd, want Pokébook was een verschrikkelijk populaire site en het had er alle schijn van dat zo’n beetje iedereen die er een account had aangemaakt, uitgenodigd was. Niet alle genodigden zouden natuurlijk komen. Je ging niet voor een sneeuwballengevecht van één van de eilanden naar Rainbow Park reizen. Mensen uit Fuchia City en dat gehucht dat de naam Pallet Town had gekregen zouden zich ook wel twee keer bedenken voor ze aan die lange tocht zouden beginnen. Voor een pokémon gevecht hadden mensen dat over, maar voor een sneeuwballengevecht? Vast niet. Daar vielen niet eens badges bij te behalen.

Het was enkele minuten voor twaalf toen de tweeling uiteindelijk een voet in het park zette. Kean had de neiging om luid te vermelden dat de lol kon beginnen nu zij er waren, maar hield zich toch in. Eerst wilde hij weten wat voor mensen er eigenlijk waren komen opdagen. Als het alleen maar van die beginnende trainers van een jaar of 11 waren, dan was hij hier meteen weer weg. Er waren inderdaad veel kinderen, maar – thank goodness – ook volwassenen. Dan hadden ze dat pokke-eind tenminste niet voor niets gelopen.
‘Kom er maar uit, Blake,’ zei Kean, terwijl hij een pokéball omhoog gooide. ‘Tijd voor ontspanning.’ Kane liet intussen zijn Alakazam Kaleb en zijn Slowbro Gray verschijnen. Kean pakte een andere pokéball en staarde naar het knopje waarmee je hem kon openen. Gary verdiende ook wel wat ontspanning, maar wat had hij te zoeken bij een sneeuwballengevecht? Hij had geen handen of hand-achtige poten, dus kon ook geen sneeuwballen gooien. Kean keek peinzend het park rond, precies op het moment dat de klok twaalf keer galmde en de eerste sneeuwbal kapotsloeg tegen het beeld van een Dewgong. Een fractie van een seconde later werden er vanuit elke richting en in elke richting sneeuwballen gegooid. Nog een seconde later zag Kean een Starmie verschijnen vanuit een pokéball. Toen dacht hij niet langer na, liet Gary na een rode flits genieten van de sneeuw en de buitenlucht, dook opzij voor een sneeuwbal en grabbelde ten slotte zelf wat sneeuw bij elkaar. In de korte tijd die hij nodig had om een solide bal van de sneeuw te maken, wierp hij een blik op Kane, alleen maar om te zien dat zijn broer iemand al vol op diens achterhoofd wist te treffen. Kean grijnsde en gooide zijn sneeuwbal toen met een behoorlijke kracht naar het dichtsbijzijnde groepje lachende jochies, die zichzelf heel wat meer voelden dan ze eigenlijk waren. Hij besefte al snel zijn fout toen hij van elk van hen een sneeuwbal geretourneerd kreeg. Hij wist een aantal sneeuwballen te ontwijken, een deel werd door Gary opgevangen, die ze al draaiend door de lucht met zijn tien punten kapot sloeg, en die twee sneeuwballen die restten raakten hem vol op zijn schouder.

‘Oké, ander doelwit,’ zei Kean lachend tegen Gary. ‘Eentje die wat minder hecht is met z’n vriendjes.’ Hij bukte om opnieuw sneeuw op te rapen en terwijl hij daarvan een sneeuwbal maakte, zocht hij naar een leuk doelwit. Hij zag allerlei mensen die zijn aandacht geen moment konden vasthouden. Toen zag hij een pluk roze haar in de menigte staan. Het meisje gooide lukraak sneeuwballen naar mensen, maar dat zag Kean niet eens. De enige gedachte die in dat korte moment door zijn hoofd wist te schieten was: Als je roze haar hebt, dan vráág je er gewoon om om bekogeld te worden. Zonder verder na te denken over de afstand tussen hen in, over de windrichting of wat voor invloeden dan ook, gooide hij de sneeuwbal in de richting van het roze. Of de sneeuwbal haar ook raakte, wist hij niet, want op dat moment viel zijn blik op lang blauw haar met sneeuw erin. Even staarde hij naar het achterhoofd van de vrouw met het blauwe haar. Ze leek zo bekend... Maar toen werd hem het zicht benomen door een sneeuwbal die hem vanuit een hoek van een onbekend aantal graden vol in het gezicht trof. Hij deed snel een stap achteruit om niet om te vallen en veegde de sneeuw uit zijn gezicht. Oké, wie deed dat?!

OOC: Godmode toestemming van Kane, natuurlijk :E

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight vr jan 04, 2013 10:25 pm

Yume was altijd al een fan geweest van sneeuwballengevechten. Toen ze in Lavender Town in het pokécenter haar pokébook checkte vlak voordat ze ging slapen, zag ze een flashmob georganiseerd in Celadon City. Haar Eevee Ashita had van een afstandje naar de plaatjes gekeken en was toen in Yume's haren gesprongen, met alle geluiden inclusief. Toen was Yume wel gedwongen die avond vroeg te gaan slapen en de volgende ochtend er vroeg op uit te trekken, richting Celadon City. Het was gelukkig niet al te ver. Toen ze aankwam waren er al heel wat nerveuze mensen die zich hadden opgesteld. Voordat ze naar de menigte toeging, nam ze een klein afstandje van de menigte af. Ze haalde nerveus haar pokéballen tevoorschijn en riep zonder al te veel show haar Eevee Ashita en haar Vulpix Sellia. De Eevee keek nieuwsgierig om zich heen, terwijl Sellia ging zitten, beiden een sjaal tegen de kou. Bovendien was het ook handig om haar pokémon terug te vinden, mochten ze elkaar kwijtraken. Yume ging op haar hurken zitten en begon een plan te broeden. "Ashita, ik geef jou nu kleine sneeuwballen, die moet je oprollen tot een groter formaat sneeuwbal. Voor nieuwe sneeuwballen kan de restjes van de gegooide sneeuwballen gebruiken." De Eevee knikte met een serieuze blik in haar ogen, klaar om elke gevaarlijke missie aan te gaan. Nu richtte Yume zich tot haar Vulpix. "Sellia, ik wil dat je Ashita beschermt tegen alle aankomende sneeuwballen met Ember." Sellia knikte, maar was iets minder geobsedeerd door de missie.

Ze hoorde de klokken luiden. Toen Yume zich omdraaide zag ze net de eerste sneeuwbal de lucht in vliegen. Toen barstte alles los. Yume en haar pokémon rende naar de menigte toe. Meteen rolde Yume een sneeuwbal voordat ze er vijf tegen haar rug aankreeg. Ashita rolde met haar neus een sneeuwbal, terwijl Sellia uitkeek voor aanvliegende sneeuwballen. Yume gooide haar eerste sneeuwbal, een trainer rakend die meteen weer terug had gegooid. Yume lachte en ontweek het snel. Ze dook en rolde nog een sneeuwbal die ze totaal mis had gegooid. Ze gooide als een meisje. Dit ontmoedigde haar echter niet. Ze kreeg plotseling een sneeuwbal recht in haar nek gegooid. Het was ontzettend koud en het water liep langs haar rug. Aiaiai, altijd een vervelende plek. Ze keek naar Sellia, die tevergeefs een sneeuwbal wilde stoppen maar ze was te uitgeput om Ember te doen. Toen gooide ze zichzelf voor de sneeuwbal gegooid. Ashita stopte van schrik met rollen van nog steeds dezelfde sneeuwbal. Sellia keek naar Ashita alsof ze bijna stierf. Yume haalde een wenkbrauw omhoog, maar toen ze nog een sneeuwbal tegen haar wang aankreeg, rolde ze razendsnel weer een sneeuwbal en gooide ze die in een willekeurige directie naar iemand. Dat zou vast niet aankomen.

Plotseling tikte er iets aan haar voeten. Het was Ashita, die eindelijk klaar was met het rollen van haar sneeuwbal, maar het was er niet zomaar een. Het was een perfecte ronde bal gemaakt van sneeuw, iets groter dan haar hand. Ja, dit zou haar beste worp worden. Ashita knikte plechtig naar Yume. Yume knikte plechtig terug. Now, use the force! Yume gooide met al haar macht, maar merkte toen ze het net gegooid had, dat ze haar arm niet in zo'n overdreven beweging had moeten doen. Het raakte wel iemand vol in het gezicht. Ze hield haar handen op haar mond. Dat was Kean, een van de gymleaders van de stad waar ze vandaan kwam: Saffron City. Die had ze vaak genoeg zien rondlopen. Dat had ze niet zien aankomen. Ze keek snel weg, maar toen ze haar hoofd negentig graden had gedraaid, zag ze iemand met blauw haar. Was dat niet... Nee, er waren wel meerdere volwassenen met blauw haar. Toch was ze nieuwsgierig. Ze rolde een sneeuwbal en keek meteen tussen de benen van de menigte door. Er waren heel wat pokémon bij, zoals Jolteon en Tangela en Charmander. Die laatste twee kwamen haar bekend voor. Iets te bekend voor...Een Charmander en Tangela. Had ze die combinatie niet eerder gezien? Toen ze beter keek, zag ze dat het geen Charmander was, maar een Charmeleon. Wow, die pokémon zagen er prachtig uit in het echt. Toen ze opkeek naar de trainster wist ze meteen de naam erbij te verzinnen. Dat was Arya! Ze stond op met haar sneeuwbal en richtte die op het meisje. Ashita tikte weer tegen haar enkel aan, Yume keek naar haar pokémon. Sellia lag uitgeteld half begraven onder de sneeuw, Ashita had ook een paar mis gegooide sneeuwballen tegen haar aangehad, maar ze zag er nog steeds vrolijk uit met haar goed opgerolde sneeuwbal. Yume glimlachte en groef Sellia weer uit. Sellia keek op naar Yume, gaapte en schudde zich uit, verradend dat ze in de sneeuw had geslapen. Yume gniffelde, pakte de sneeuwbal van Ashita aan en gooide die weer een willekeurige richting op.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight za jan 05, 2013 1:44 pm

Alexis had nog nooit zoveel lol gehad als nu. Iedereen die het ook maar even waagde om opzij te kijken of om zijn aandacht niet op de sneeuw te houden, kreeg een voltreffer in zijn gezicht. Ook zij had het weer gepresteerd om er eentje tegen haar gezicht te krijgen. In plaats van dat ze er boos of geschrokken van was, kreeg ze er alleen maar de slappe lach van. Want tja… Zoveel mensen tegelijkertijd die sneeuwballen naar elkaar wierpen, dat was toch ook alleen maar leuk? Pokébook zou vast overdreven veel uitnodigingen hebben gestuurd, aan de hoeveelheid mensen te zien. Ze keek naar Thunder. Die deed zijn best om alle sneeuwballen te ontwijken. Toen pas zag ze het arsenaal die hij onder een klein staande iglo al gerold had. Geniaal! Dankbaar keek Alexis haar Pokémon aan, om vervolgens een sneeuwbal tegen haar arm te krijgen. Zippo was ondertussen aan het proberen om de sneeuwballen te ontwijken, voornamelijk met rare sprongen. Star deed haar Rapid Spin om Alexis voor tegemoetkomende sneeuwballen te beschermen, hoewel Alexis het niet nodig vond dat Star zich zo uitsloofde. Ze wilde de Pokémon ook wat rust gunnen. Toen pas realiseerde zij zich dat de Starmie het juist een leuk doel vond om Alexis te verdedigen tegen de sneeuwballen en met een glimlach liet Alexis Star haar gang gaan. ‘Geweldig, Thunder! Daar kunnen we vast wel wat mensen mee raken!’ zei Alexis complimenterend tegen haar Jolteon, waarna ze hem een paar klopjes op zijn flank gaf. Trots stak de Jolteon zijn neus in de lucht, maar dat had hij beter niet kunnen doen. Een voltreffer raakte hem in zijn gezicht. Alexis boog zich naar voren en pakte een sneeuwbal. Ze vond het jochie die een sneeuwbal naar Thunder had gegooid en gooide deze hard naar zijn achterwerk. ‘Voltreffer!’ riep ze als een klein kind, maar dook weg voor de sneeuwballen die naar haar gegooid werden. Hé… Was dat Yume niet? Ze herkende de groenige ogen vanaf deze afstand, maar het meisje was afgeleid door een voor haar andere bekende. Alexis besloot om het tweetal alleen te laten. Bovendien had ze het veel te druk met sneeuwballen ontwijken en hier zouden ze geen rustig gesprek kunnen hebben, hoewel het wel leuk zou zijn als ze hier iemand kon vinden met wie ze kon samenwerken. Alexis merkte op dat ze Zippo uit het oog verloren was en de schrik sloeg haar om het hart.

Terwijl ze sneeuwballen ontweek en ondertussen er zelf ook probeerde te gooien naar de mensen die haar vol in haar nek troffen, probeerde ze Zippo te vinden. Het zou haar eigenlijk niet verbazen als de Charmander weer naar Yumes Vulpix opzoek was, laatst had hij zich immers ook zo raar gedragen. Hoewel ze het wel knap zou vinden van haar Charmander als deze in deze chaos een Vulpix kon vinden en dan ook nog maar de juiste. Alexis draaide zich een paar graden en mikte een sneeuwbal op een jongen met lichtblauw haar. Ze merkte op dat hij ook een Jolteon had. Thunder had het ook opgemerkt en gebiologeerd keek hij naar de Jolteon verderop, maar kon zijn aandacht er algauw niet meer bijhouden omdat hij weer door een sneeuwbal geraakt werd. Alexis kreeg de slappe lach omdat een groepje kleine jongetjes het op haar gemunt hadden. Ze probeerde weg te duiken voor de sneeuwballen, maar natuurlijk moesten er weer een paar haar vol in haar nek raken. Ze grinnikte, vooral om het plezier die de jongetjes hadden. Toch kon ze het niet laten om een sneeuwbal naar ze terug te gooien en voor ze het in de gaten hadden, was ze al weg. Ze draaide zich om…. en keek recht in het gezicht van Kean. Of Kane. Ze kon haar lach echter niet inhouden toen deze een sneeuwbal in zijn gezicht kreeg. Ze volgde de plek waar het vandaan kwam en schoot in de lach toen ze daar Yume geschrokken zag kijken. Ha, maar nu zou zij ze allebei eens verbazen met haar gooikunsten! Alexis smeet een sneeuwbal naar Yume, die natuurlijk weer helemaal mis was. Yume zou het vast niet eens gemerkt hebben, als het Yume al was, er waren namelijk zoveel meisjes met bruin haar. Maar Kean of Kane was nog bezig met het sneeuw uit zijn gezicht te halen, dus die kon ze wel hebben. Ze pakte een perfect gerolde sneeuwbal uit Thunders arsenaal van sneeuwballen, mikte en smeet de sneeuwbal richting een van de tweelingbroers. Algauw zag ze ook de andere tweelingbroer. Ze had eigenlijk wel kunnen verwachten dat de twee er waren, maar toch was het een aangename verrassing. Ze barstte in lachen uit en probeerde dit een beetje te verminderen omdat ze niet wilde dat Kean of Kane meteen doorhad dat die sneeuwbal van haar afkomstig was. Het lachen verging haar toen ze een hoop sneeuw in haar mond kreeg en ze spuugde het uit, waarna ze de gooier een sneeuwbal toegooide. Zo, had die ook weer even pech!

OOC: Ik heb hier echt plezier in xD

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight za jan 05, 2013 11:49 pm

Mitsu keek voldaan naar het hoopje sneeuw die ze samen met haar broer bij elkaar had geveegd. Natuurlijk zag het er in haar ogen als een indrukwekkende bunker uit, maar het was niets meer dan een zielig hoopje van het witte spul dat nu overal in overvloed te vinden was. Een aantal uren geleden had ze een uitnodiging gelezen om een enorme sneeuwballengevecht te houden en natuurlijk sloeg ze dat aanbod niet af. Nou ja, Ryo had haar hierheen moeten slepen, omdat ze eigenlijk haar tijd niet wilde verdoen en had willen trainen. Voornamelijk omdat haar vader, de vorige gymleader, haar dit had opgedragen, maar ook omdat ze Shuu nog niet echt een goede training had gegeven en daar voelde ze zich best schuldig over. Sinds ze de Voltorb had gevangen, had ze hem enkel om te relaxen uit zijn pokéball gelaten. Haar broer had haar echter al snel weten te overtuigen en dus waren ze al vroegtijdig hier. Natuurlijk was er toen nog geen ziel te bekennen voor het gevecht, dus begonnen ze strategisch na te denken en probeerde ze een bunker op te bouwen, die hen zou moeten helpen in de eeuwig durende strijd van één dag. Het was overigens meer dan logisch dat de twee een team zouden vormen, alhoewel Mitsu Ryota er nog wel van durfde te verdenken zich tegen haar te keren. En dan ook niet een sneeuwbal recht in haar gezicht, maar een hoopje sneeuw haar trui in. Dit was de eigenlijke rede dat ze vanmorgen een sjaal had omgedaan. Dat maakte één van Ryota’s vele mogelijke streken niet uitvoerbaar.

Uiteraard mochten beide trainers niet alle eer op zich nemen van de bunker. Hun Pikachu hadden aardig meegeholpen met het opzetten van hun stukje veiligheid, hoewel ze makkelijk van achteren konden worden belaagd. Het waren echter enkel en alleen hun Pikachu die ze met zich mee hadden gebracht, omdat, in Mitsu’s geval, Taka een ongelooflijk chagrijn was; Takuto een krachtpatser, waardoor ze dus bang was dat hij iemand ernstig kon verwonden; en Shuu vertrouwde ze al helemaal niet, want die had af en toe de neiging om spontaan te ontploffen. Alhoewel hij dat ook enkel en alleen bij zijn trainer deed en bij niemand anders. In Ryota’s geval was het vrij simpel. Hij had maar twee pokémon en Shuri, zijn Ninetales, voelde absoluut niets voor de koude sneeuw. Natuurlijk vond ze het er mooi uitzien, maar ze wilde absoluut niet bekogeld worden met het spul of erin rollen. Dus werden de pokémon, buiten de Pikachu, thuis gelaten, terwijl hun trainers alleen maar konden hopen dat de boel daardoor niet verbouwd werd. “Nog één minuut,” hoorde ze Ryota zeggen vanaf de grond. Hij keek haar afwachtend aan en het duurde niet lang voor zij zich ook op de grond liet zakken achter hun bunker in. “Ik waarschuw je alvast, Ryo,” mompelde ze op een serieuze toon, terwijl ze zich naar haar broer draaide. “Geen muiterij plegen.” Ryota reageerde enkel met gegrinnik, dat niet veel later werd overtroffen door de luidende klokken, het teken om te beginnen. De man greep al snel naar het kleine voorraadje sneeuwballen naast zich, die Kikaru hem had bezorgd en opende zijn mond. “Ten aanval!” gilde hij over het veld heen en vuurde al snel zijn eerste sneeuwbal af.

Het duurde niet lang voor de twee, of ze beseften dat hun bunker geen enkele zin had. Hij was niet alleen te laag, maar bood ook weinig bescherming voor aanvallen van opzij of van achteren, waar ze al op voorbereid hadden moeten zijn. “Mitsu, neem jij de achterflank!” droeg Ryota zijn zusje op, terwijl hij opnieuw strijdlustig een sneeuwbal het veld opgooide. Dit miste zijn doelwit met twee meter, maar wist wel iemand anders te raken. Mitsu had zich intussen nietsvermoedend omgedraaid en gooide samen met haar Pikachu een hoop sneeuwballen op willekeurige trainers af. Dit hield ze voor een aantal momenten vol, maar ze stopte abrupt toen ze een schaduw over zich heen zag vallen. Wetend dat dit maar één ding kon betekenen, keek ze moedig omhoog en zag dat Ryota met gevouwen armen over haar heen stond. Vermoedelijk lag er op zijn armen sneeuw, maar daar zou ze drie seconde later zeker van zijn. “Van onderen!” Mitsu’s zicht werd al snel belemmerd en hard gelach weergalmde in haar gehoorgang. De gymleidster gromde, veegde snel alle sneeuw van zich af en sprong op, om er vervolgens achter te komen dat haar broer verdwenen was. “Ik had je gewaarschuwd Ryo!” gilde ze kwaad, terwijl ze zoekend om zich heen keek. Hikari zocht met haar mee. Niet veel later voelde ze opnieuw een koude substantie tegen zich aan knallen, maar dit keer was het slechts een kleine sneeuwbal geweest. Haar aandacht ging meteen naar de dader, verwachtend dat het haar sluwe broer was, maar het was hem niet. Het was iemand anders. Mitsu zuchtte, keek de Pikachu voor een aantal tellen aan en raapte toen een hoopje sneeuw van de grond. Ach, Ryo kreeg ze later nog wel terug. Thuis kon ze hem op andere dingen terugpakken. Nu moest ze plezier hebben met haar pokémon en ze was niet van plan om die te laten bederven. Een speelse grijns sierde al snel haar gezicht, waarna ze de nieuw gevormde sneeuwbal zo hard mogelijk weggooide richting een wildvreemde. Dit keer, echter, was daar niet zoveel bijzonders aan. Daar was namelijk dit evenement voor, niet waar?

OOC: Godmode met toestemming.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight zo jan 06, 2013 12:00 pm

[ARYA] ~ Arya pakte snel twee nieuwe sneeuwballen van de stapel, maar op datzelfde moment werd ze van meerdere kanten tegelijk bekogeld. Één sneeuwbal raakte haar arm, waardoor ze perongeluk de sneeuwballen liet vallen. De andere kwam nog geen seconde later tegen haar hoofd en sloeg bijna haar mutsje van haar hoofd. Ze keek heen en weer, op zoek naar de daders. De ene was een jongen die ze niet kende. Hij had bruin haar en was iets ouder dan zij. Ze keek de andere kant op en ontdekte al gauw de andere aanvaller. Die kende ze maar al te goed: het was Yume. Snel pakte ze een nieuwe sneeuwbal van Ona's stapel en gooide die zo hard als ze kon richting Yume. Nou ja, richting Yume... in plaats van op haar af te vliegen besloot hij een andere kant op te gaan, namelijk naar een ander bruinharig meisje dat woedend naar weer een ander meisje schreeuwde. Hm, die liet zich wel erg meeslepen. De sneeuwbal vloog recht op haar af en Arya hoopte dat hij raak zou zijn. Dan raakte zij tenminste ook nog eens iemand, al was het dan misschien niet de persoon op wie ze gemikt had.

Toch wilde ze nog steeds graag die blauwharige vrouw, die jongen en Yume raken. Ze keek van de een naar de ander en daarna naar Ona. Hm... 'Ona?' De Tangela onderbrak haar gekneed en keek haar aan. 'Kun je goed mikken?' Ze knikte. 'Goed, zou jij dan die blauwharige vrouw daar, die jongen daar en Yume, je weet wel, die van de Eevee en de Vulpix, kunnen raken?' Ona grijnsde en knikte opnieuw.

[ONA] ~ Ona grijnsde. Het was een half vrolijke, half kwaadaardige grijns. Ze pakte drie sneeuwballen van haar stapel - die inmiddels al hoger was dan zijzelf -, zwaaide met haar tentakels in het rond om ze vaart te geven en slingerde ze daarna in de richting van de doelwitten. Ze kon inderdaad goed mikken en elk van de bollen schoot op zijn doel af, maar aangezien die doelen ook konden bewegen was het nog niet zeker of ze ook raak zouden zijn.

'Goed, jij kan dus inderdaad beter mikken dan ik,' zei Arya tegen haar. Ona grijnsde en begon haar volgende slachtoffers uit te zoeken. Ergens tussen de mensen zag ze een jongen met blauw haar. Hihi, blauw haar is grappig, dacht Ona. Of in ieder geval bij mensen. Bij haar zag het er natuurlijk volkomen normaal uit. Ze pakte een sneeuwbal van haar stapel en wierp hem zo hard als ze kon naar de jongen. Goed, volgende. Ze zag ergens een man staan. Een eindje verderop zag ze... diezelfde man staan. Dat was vreemd. Ona giechelde en gooide sneeuwballen naar de twee.

Opeens kreeg ze zelf een sneeuwbal in haar gezicht. Hé, dat was niet de bedoeling! Zij was hier degene die anderen bekogelde! Speurend keek ze rond, op zoek naar de boosdoener. Uiteindelijk viel haar blik op een vrouw met kort, bruin haar. Naast haar stond een Pikachu. Ona dacht terug aan die dag dat ze door een hele groep Pikachu waren aangevallen. Tjongejonge, wat was Arya die dag boos op haar geworden. En dat alleen maar omdat ze Gwen op de grond had laten vallen!
Ze gooide twee sneeuwballen achter elkaar naar de vrouw en daarna ook nog eentje naar de Pikachu. Daarna keek ze naar haar stapel. Die werd intussen al gevaarlijk laag. Snel pakte ze nieuwe sneeuw en begon aan drie nieuwe sneeuwballen.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight zo jan 06, 2013 12:57 pm

Tergend langzaam slenterde de jonge Hiro Inoue door de straten van Celadon City. De eerste zonnestralen tuurden al over de rand van de wereld, maar de lantaarnpalen gaven nog licht. Het was vroeg in de ochtend en Hiro was toe aan slapen. Hij had de hele nacht doorgebracht in de Game Corner van Celadon City, totdat zijn geld op was. Toen was hij op de gokmachine gaan inslaan, in de hoop dat er wat muntjes uit zouden komen rollen. Het duurde niet lang, of hij was buiten de deur gezet door het personeel. Spottend hadden ze hem vijf cent nagegooid. Die vijf cent zat nu in de zak van zijn versleten broek. Vijf cent kon het begin zijn van zijn leven als miljonair. Als hij tenminste ooit die Game Corner weer binnen mocht komen.

Niet veel later liep hij het park van Celadon City in. Er liepen een paar vroege wandelaars, maar de echte drukte moest nog komen – iets wat Hiro op dat moment nog niet wist. Hij had nog nooit op internet gezeten, laat staan dat hij van Pokébook had gehoord.
Hij rilde van de kou en trok zijn jas met gaten dichter om zich heen. Zijn vingerloze handschoenen boden ook al zo weinig bescherming tegen de winterse kou. Hoe koud het echter ook was, hij moest nu gaan slapen. Anders zou hij straks midden in de sneeuw neervallen. Wie weet of hij dan ooit het daglicht weer zou zien...
Hij slenterde naar een bankje toe en veegde de sneeuw eraf. Het was niet het meest comfortabele bed dat hij kon wensen en in combinatie met zijn iets teveel gedragen kleding zag hij er ongetwijfeld uit als een of andere zwerver, maar als hij ongestoord kon slapen, maakte hem dat niets uit. Hij krulde zich op op de bank en sloot zijn ogen. Rillend viel hij in slaap...

Totdat hij ruw gestoord werd door een sneeuwbal die vlak boven hem tegen de rugleuning van het bankje sloeg. Hij schrok wakker en keek verbaasd om zich heen. Overal mensen en pokémon. En iedereen was aan het gooien met sneeuwballen. Had hij soms iets gemist? Slaperig wreef hij in zijn ogen, toen er een nieuwe sneeuwbal tegen hem aan vloog. Hij sprong snel van het bankje af en zocht naar de dader, maar vrijwel iedereen stond met sneeuwballen te gooien. Hoe moest hij er nou ooit achter komen op wie hij zich moest wreken? Toen hij een nieuwe sneeuwbal naar zich toe zag komen, dook hij snel achter het bankje. Het bood geen optimale bescherming, maar goed, alles was beter dan om de drie seconden een sneeuwbal in je gezicht krijgen. Hij rilde. Wat een rotdag.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight di jan 08, 2013 7:46 pm

Zodra Kean de sneeuw uit zijn gezicht had geveegd en weer kon zien, keek hij zoekend om zich heen naar de dader. De geschrokken blik van een bruinharig meisje, dat zich vrijwel datzelfde moment overigens heel tactisch omdraaide, zei genoeg. Misschien was hij ook wel bevriend met haar op Pokébook, maar ze kwam hem niet erg bekend voor. Waarom zou ze ook? Het was een klein meisje en Kean ging per definitie niet om met kinderen. Behalve nu dan. Omdat hij zich nu ook als een soort van klein kind aan het gedragen was – sneeuwballen gooien stond over het algemeen niet bekend als een activiteit voor volwassenen. Daar waren volwassenen te serieus voor.
In een reflex dook Kean opzij voor een sneeuwbal die waarschijnlijk niet eens op hem gericht was en pakte toen zelf weer wat sneeuw van de grond. Snel maakte hij er een degelijke sneeuwbal van, terwijl zijn ogen het bruinharige meisje in de gaten hielden.
Plotseling zag hij vanuit zijn ooghoek een nieuwe sneeuwbal op zich afkomen. Hij zette een stap achteruit om de bal te ontwijken en gooide toen zijn eigen sneeuwbal in de richting van het bruinharige meisje. Zonder te kijken of zijn sneeuwbal het beoogde doel trof, bukte hij zich om een nieuwe sneeuwbal te maken. Op dat moment spatte een sneeuwbal vlak voor zijn hoofd uiteen. Hij keek verbaasd op en zag dat Blake met zijn hypnose-ketting stond te zwaaien. Zijn Hypno had hem zojuist beschermd tegen een sneeuwbal! Hij grijnsde naar de pokémon en keek toen snel om zich heen om zijn nieuwe slachtoffer uit te zoeken. Hij wist al wie dat ging zijn. Hij zag Kane, maar die had hij al vaak genoeg ingepeperd. Hij zag een paar kleine kinderen, maar hij zocht naar een volwassene. Hij zag pokémon, maar ook die waren zijn sneeuwbal niet waard.

Uiteindelijk zag hij haar. Ze deed een poging om te stoppen met lachen. Kean grijnsde en haalde zijn hand met de sneeuwbal naar achteren... maar toen werd Alexis al geraakt door een ander sneeuwbal, recht in haar mond. Kean keek verontwaardigd in de richting waar de sneeuwbal vandaan was gekomen en zag toen een sneeuwbal van Alexis richting de persoon vliegen.
Toen ving Kean de blik van zijn tweelingbroer. Hij grijnsde en wees naar Alexis. Ze knikten gelijktijdig. Kean wachtte even tot Kane ook een sneeuwbal in elkaar had gezet, toen haalde hij opnieuw zijn hand naar achteren. Zo hard als hij kon gooide hij de sneeuwbal in de richting van Alexis. Een fractie van een seconde later volgde Kane’s sneeuwbal. Kean bukte meteen om een nieuwe sneeuwbal te maken en gooide die erachteraan, zonder te kijken of Alexis überhaupt nog wel op dezelfde plek stond.

Blake en Kane’s Alakazam Kaleb hadden inmiddels het vuur (of beter gezegd, de sneeuw) geopend op een Tangela die het even daarvoor had gewaagd sneeuwballen op Kean en Kane te gooien. Blake kon aardig snel sneeuwballen gooien, maar zijn tempo was niets vergeleken met dat van Kaleb, die als een razende met zijn lepels sneeuw opschepte en weggooide. Hij nam niet echt de moeite er daadwerkelijk ballen van te maken. Het zou een wonder zijn als de Tangela al die sneeuw zou kunnen ontwijken!

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight wo jan 09, 2013 3:18 am

Eergisteren was Sayuri aangekomen in Celadon City. Het was de eerste stad die ze na haar vertrek van huis tegen was gekomen en de eerste plek waar ze rustig kennis kon maken met haar eerste Pokémon. Sinds ze in Celadon was had ze zichzelf voorgenomen om elke dag met Nana, zoals ze haar Magikarp had genoemd, naar het park te gaan om daar te kunnen trainen. Het was echter best frustrerend om met een Pokémon te oefenen die niks anders deed dan spartelen. Ze had geprobeerd het beestje tot een andere beweging te manen, maar tot dusver had ze geen resultaat geboekt. Waar kon het aan liggen? Vond Nana haar niet aardig? Deed ze het niet goed? Of was Magikarp gewoon echt de meest nutteloze Pokémon op deze planeet?
Maar hoe goed kenden ze elkaar nu al? Was er tussen hen ook maar iets dat kon worden bestempeld als 'vertrouwen'? Misschien was ze te ongeduldig geweest of misschien moest ze het op een andere manier proberen. Het meisje zuchtte. Ze was gewend om eerder enig resultaat te boeken, maar dat betekende niet dat ze zou opgeven!

Toen ze in de buurt van het park kwam liet Sayuri de vriendelijke Magikarp uit haar pokébal komen, die vervolgens meteen begon te spartelen. "Rustig maar, Nana," glimlachte ze naar het monstertje, terwijl ze haar in de armen nam. "Het is koud, hè?", begon ze een neutraal gesprek over het weer en wat er zoal om hen heen gebeurde. Voor het eerst vertelde ze haar Pokémon ook over haar familie, in plaats van meteen een poging te doen om haar splash-vaardigheden te bewonderen en te verbeteren. Als het verbeteren überhaupt al mogelijk was.

Het was elke dag wel een beetje druk geweest in het park, maar Sayuri's blauwe ogen waren groot van verbazing toen ze op het punt stond het park te betreden. Wat was er aan de hand? Het jonge meisje was niet in het bezit van een Pokébook-account en had het hele idee van een sneeuwballengevecht niet meegekregen. Hoewel ze zich nog steeds buiten het park bevond, werden zij en Nana al een paar keer geraakt door verdwaalde sneeuwprojectielen. Snel veegde Sayuri de sneeuw van haar Pokémon af, waarna ze haar uitlegde dat ze terugging in de pokébal, omdat ze anders misschien gewond zou raken. Nana kende immers geen enkele manier om zichzelf te verdedigen. Zelf had ze ondertussen door wat er aan de hand was, maar er waren veel andere Pokémon en enkel bevroren water. Meer dan in de sneeuw klateren zou Nana niet kunnen doen en in deze drukte leek dat Sayuri niet zo'n geweldig plan.

Toen Nana terug was gekeerd naar haar pokébal, besloot zij het erop te wagen en glipte ze het park in. Hoewel ze niet heel groot was, werd je hier toch wel geraakt, of mensen het nou op je gemunt hadden of niet. Zelf greep ze ook wat sneeuw, terwijl ze op wat willekeurige mensen en Pokémon begon te mikken. Dit was leuk! Jammer van haar training, maar wel leuk.

OOC: Beter worden Sayuri en ik snel vriendjes anders word ik agressief *angelface*

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight do jan 10, 2013 3:04 pm

Normaal gesproken wanneer er sneeuw in de kucht hing was het vaak een prachtig gezicht. Dansende vlokken die om elkaar heen dwarrelden in een prachtige, doch dramatische dans totdat ze zich te ruste leggen op de koude grond. Nu was het chaos. De sneeuw dwarrelde niet, maar werd rond gesmeten. Niet iedereen nam de moeite om er ballen van te maken, er vlogen ook lossen plakken sneeuw door de menigte. Karin probeerde nog enigszins doelgericht bezig te zijn. Ze maakte stevige ballen en probeerde echt op iemand te richten. Dit laatste mislukte echter jammerlijk door het feit dat vrijwel niemand meer dan een minuut stilstond. Hoewel.. Daar zat een meisje, bij de fontein! Naast haar zat een Bulbasaur en Karin grijnsde. Ze bracht haar hand naar achter, mikte en… Ze raakte! Karin juichte even, maar daar hield ze snel mee op bij het zien van het furieuze gezicht van het meisje. ‘DIT!’ schreeuwde het meisje over het veld heen, terwijl ze haar vinger priemend op Karin richtte, ‘BETEKENT OORLOG!’ Karins ogen werden groot toen het meisje in een furieus gebaar een sneeuwbal naar haar toe smeet. Het rozeharige meisje dook meteen in elkaar, maar de bal bereikte haar niet. Arash kwam aanstormen, maakte een sprong en ving de sneeuwbal op zijn schouder. Hij lande soepeltjes en schudde de sneeuw uit zijn vacht. Blijkbaar had het geen pijn gedaan. Karin glimlachte naar haar Growlithe. “Dankje Arash,” sprak ze dankbaar. Ha, ze was lekker nog steeds niet geraakt!

'Hé Karin! Vangen!' Wat? Het meisje draaide zich verbaasd om, zag een glimp van een jongen met blauw haar en een gele Pokémon en werd vervolgens bedolven onder een enorme sneeuwbal. Ze gilde van schrik en hief haar armen beschermend boven haar hoofd. Karin schudde de sneeuw van zich af, maar voelde al een dun, ijskoud straaltje water haar nek in lopen. “Kenjiiii,” zei ze klagend, terwijl ze over haar rug wreef. Koud, koud, koud! Toen raakte een sneeuwbal haar op haar schouder. Ugh, nu ging alles fout! Snel bukte ze en schepte wat sneeuw op. Ze drukte het even samen en smeet het toen naar Kenji. Ze rende een stukje weg en pakte weer wat sneeuw. Opnieuw gooide ze een sneeuwbal naar haar rivaal, terwijl Arash blaffend van enthousiasme om haar heen sprong. Omdat ze half aan het rennen was vlogen haar ballen alle kanten op, bijvoorbeeld in de richting van een jong meisje met een blauw petje. Ach ja, dit gebied was op het moment enkel te betreden op eigen risico!

OOC:
Het event wordt wegens succes verlengt! De nieuwe einddatum is 17-01-2013.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight zo jan 13, 2013 2:21 pm

Alexis barstte in lachen uit toen ze merkte dat de jongens haar hadden opgemerkt. Even ontmoetten haar ogen die van Kean en een glimlachje kwam rond haar lippen. Hij had met zijn ogen haar beweging naar de gooier van daarnet gegooid, haar mond was nog een beetje koud van de sneeuw die er net tegen kapot was gespat, maar het werd al minder. Ze kon echter de twee sneeuwballen die razend snel opeenvolgden niet meer ontwijken. Deze kwamen echter niet in haar mond terecht, maar ergens tegen haar lichaam. Die van Kean spatte tegen haar schouder kapot en die van Kane tegen haar andere schouder. Even was ze verbaasd. Hoe wist ze nou of het Kean was die daarnet als eerste had gegooid? Het kon ook goed zijn dat het Kane was. Ze schudde verbaasd haar hoofd. Nee, dat kon ze onmogelijk weten. Het verschil tussen die twee was gewoon niet op te merken. Ze grijnsde toen ze zag dat Kean of Kane nog een poging deed om een sneeuwbal richting haar te gooien, maar ze had al een paar stappen achteruit gedaan waardoor deze sneeuwbal haar niet raakte. Ze merkte dat steeds meer mensen het schouwspel volgden. Ze merkte ook een gedaante in een auto op, die ze eigenlijk alleen kon zien als ze haar ogen tot spleetjes kneep. De persoon in de auto reed echter meteen weg, misschien hield hij of zij er niet van om mee te doen aan dit evenement. Toen pas merkte ze de persoon achter het bankje op. Ze schoot in de lach. Wie ging zich nou achter een bankje verbergen? Nou ja, er waren wel meerdere mensen verborgen op rare plekken. Alexis besloot om de man een lesje te leren. Hij was immers naar het evenement gekomen voor iets, toch? Ze naderde hem behoedzaam, bukte en greep een hand vol sneeuw vast. Ze merkte dat Thunder zich kostelijk aan het amuseren was… en dat Zippo op zijn rug zat. Opgelucht haalde ze adem. Thunder had al zorg genomen over Zippo, de schat. Alexis smeet de sneeuwbal giechelend naar de man. Zo, had deze ook weer pech. Ze zou nog een hoog getal kunnen gaan plakken op de mensen die ze geraakt had. Ze schrok echter toen ze naar de haren keek van de man. Nee… Nee, dat kon niet. Het lag misschien wel bijna in hetzelfde model, maar hij was het niet. Gelukkig.

Alexis vloekte zachtjes toen ze zichzelf weer achterwaarts naar haar vorige positie leidde. Waarom begon ze nu ook nog eens mensen aan te zien voor de Team Rocket-leden die haar, Kane en Kean hadden aangevallen? Ze moest er met iemand over praten. Ze had het gevoel dat het niet goed met haar ging. De broers leken er in elk geval geen last van te hebben. Lichtelijk dromerig volgde Alexis met haar blauwkleurige ogen de bewegingen van één van de broers, toen ze opeens wakker geschud werd omdat een ijskoude sneeuwbal in haar nek terechtkwam. Alexis schoot in de lach, keek naar de kleine boosdoener en gooide er een sneeuwbal naar. Het was een Tangela die haar zomaar geraakt had. Alexis was verbaasd over de snelheid waarmee de Pokémon sneeuwballen kon smijten. Zo… Dan zou ze nu eens opzoek gaan naar een goede plaats waar ze kon gaan staan. Ze besloot om naar de broers te lopen. Misschien konden zij nog wel wat hulp gebruiken. Hoewel Alexis niet het gevoel had dat ze naar hun toe ging om hun hulp aan te bieden, maar… Ze wist het eigenlijk ook niet zo goed. Haar voeten bewogen zich al richting de broers. Ze kon onmogelijk in de gaten houden of er mensen waren die zich naar haar gericht hadden. Overal vlogen er sneeuwballen die ze niet kon ontwijken. En inderdaad, onderweg naar Kean en Kane kreeg ze allemaal sneeuwballen tegen zich aan. Haar donkerblauwe jas zou er nu vast wel helemaal wit uitzien. Ze grinnikte. Ze stond nu achter de broers. Eén klein grapje kon nog wel, toch? Ze bukte zich voorover, raapte een sneeuwbal bijeen en mikte op de nek van een van de broers. Ze had geen idee wie ze voor zich had. Daarna smeet ze de sneeuwbal met volle kracht. Vervolgens haastte zij zich naar de broers tot ze bij hun stond. Misschien wist, als de sneeuwbal raak was geweest, Kean of Kane niet eens dat zij het geweest was. Ze wist nu ook niet naast wie ze stond. Ze gooide een sneeuwbal naar een meisje met opvallend roze haar. Toen gleed haar blik naar een klein meisje met oranjerood haar. Ze merkte op dat Zippo, die op Thunders rug zat, een kleine sneeuwbal naar haar smeet. Alexis gooide er ook eentje, maar ze verloor het meisje uit het oog en wist dus niet of het raak was. Daarna strekte ze haar hand uit naar de persoon die naast haar stond. De laatste keer dat ze had gekeken was het een van de broers geweest. ‘Kean?’ vroeg ze, hard genoeg om het boven het rumoer uit te horen. Ze wist niet zeker of hij het was, had überhaupt nog niet eens opzij gekeken of hij er nog wel stond. Ze draaide haar hoofd opzij.

OOC: Ik hoop dat er op deze manier geen godmode in mijn post komt, ik heb er zoveel mogelijk rekening proberen te houden o.O

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight zo jan 13, 2013 2:50 pm

Kenji kon zijn lol niet op. De winter was één van zijn favoriete tijden van het jaar, juist vanwege de vele sneeuwballengevechten die er dan gehouden werden. Dan was het natuurlijk nog leuker dat iemand het initiatief had genomen om met een heleboel mensen een "spontaan" gevecht te houden in het park van Celadon. Natuurlijk was het niet helemaal spontaan, aangezien het aardig georganiseerd was, maar voor veel mensen kwam het als een plotselinge aanval. Hoeveel van de aanwezige mensen zouden werkelijk op de hoogte zijn geweest van de flashmob? Kenji wist het niet en eigenlijk kon het hem maar bar weinig schelen ook. Het enige wat hij nu wilde, was het gezicht van Karin zien als ze zijn gigantische sneeuwbal op haar kreeg. Het rozeharige meisje stelde hem niet teleur. Bij het horen van zijn stem had het meisje zich verbaasd omgedraaid, waarna ze in een halve sneeuwpop was veranderd. Kenji rolde bijna over de grond van het lachen toen hij haar klagende stem hoorde. Uiteraard moest hij dat bekopen met een sneeuwbal recht in zijn gezicht, maar het was het waard geweest.

Helaas voor de jongen ging Karin er vandoor voor hij goed en wel zijn tweede gigantische sneeuwbal van Céline haar rug had kunnen halen. Verdorie, nou moest hij achter haar aan gaan rennen! Of hij kon natuurlijk een nieuw slachtoffer uitzoeken. Hmmm, maar het was zo leuk om Karin te belagen... Hè dilemma! Doordat hij te lang stil stond werd hij door meerdere sneeuwballen van onbekende oorsprong geraakt en dat maakte hem wakker. Wat maakte het nou uit wie hij raakte? Áls hij maar iemand raakte. Hij pakte de grote sneeuwbal van Céline haar rug en keek vlug om zich heen. Slachtoffer, slachtoffer dacht de jongen krampachtig en toen zag hij haar; een klein meisje met blauwe kleren en een blauwe muts. Ze zag er erg zielig uit, het perfecte slachtoffer dus. Kenji rende op haar af en gooide toen zijn gigantische sneeuwbal naar haar toe. Zo, tijd om nieuwe reuzensneeuwballen te maken.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight ma jan 14, 2013 9:04 pm

ONA ~ Voordat Ona het goed en wel in de gaten had was ze al zo ongeveer ingesneeuwd. Wie durfde haar te bekogelen? Ze draaide een tentakel voor zich rond als een propeller om de aanstormende sneeuwstorm af te weren. Nu zag ze dat de boosdoener een of ander vaag, geel wezen met een snor was, dat sneeuw naar haar gooide met... lepels? Oké, dat was raar. En bovendien gemeen. In een sneeuwballengevecht mocht je geen andere wapens gebruiken dan je handen/poten/tentakels/watvoorledematendanook en sneeuw. Ze vlocht haar tentakels in elkaar tot ze een soort scherm voor haar vormden. Terwijl ze door een klein gleufje in haar schild keek pakte ze een sneeuwbal van haar voorraad en wierp hem naar de Lepelsnor. Nu pas merkte ze de andere, ook al gele, figuur naast Lepelsnor op. Hij had een werkelijk reusachtige neus en zwaaide in het rond met een soort zakhorloge. Ona vond zakhorloges grappig. Ze had er ooit eens één gevonden en vermaakte zich toen een tijdje met de gezichten van voorbijgangers als er opeens een klokje voor hun neus uit een boom bungelde. Na een tijdje was het echter een beetje eentonig geworden. Ona kon zich niet meer herinneren wat ze met het horloge had gedaan.

Goed, Lepelsnor en Neus met de Klok dus. Die ging ze eens mooi terugpakken. Ze pakte drie sneeuwballen van haar stapel, die ze in de tussentijd al weer best hoog had gemaakt, en gooide ze achter elkaar naar hen toe.
Nu werd er opnieuw een sneeuwbal naar haar gegooid. Hij kwam van een andere kant, du hij werd niet tegengehouden door haar tentakelschild. De werper was de blauwe vrouw naar wie ze eerder in opdracht van Arya een sneeuwbal had gegooid. Aangezien de vrouw teruggooide nam ze aan dat haar sneeuwbal raak was geweest.

GWEN ~ Helaas had haar sneeuwbal de Jolteon gemist. Nu ja, het was nooit te laat voor een tweede poging. Haar trainer, een jongen met lichtblauw haar, had de sneeuwbal die Gwen had willen raken inmiddels naar een in het blauw gekleed meisje gegooid. Zo zo, dus hij hield van grote sneeuwballen? Snel rolde Gwen een grote bal. Hij was best zwaar, maar met haar nieuwe Charmeleon-armen tilde ze hem makkelijk op. Even later vloog de sneeuwbal in een perfecte boog naar de jongen toe. Even stil blijven staan, dacht ze.

Haar volgende sneeuwbal was gericht op een meisje met roze haar. Ze wachtte niet af of het raak was een keek zoekend in het rond. Een man had zich verstopt achter een bankje. Gwen vond hem er niet bepaald... rijk uitzien. Misschien is het wel een zwerver, dacht ze. Waarschijnlijk wist hij niet eens dat hier een sneeuwballengevecht plaats zou vinden. Hij leek haar niet echt iemand die thuis een computer had, áls hij al een huis had. Hoe dan ook , hij was hier, dus hij zou het voelen ook. Gwen rolde een grote sneeuwbal een gooide die over het bankje heen naar hem toe.

ARYA ~ Intussen deed Arya nog steeds verwoede pogingen om de mensen te raken waar ze op mikte. Ze deed twee pogingen om de vrouw met het blauwe haar te raken. Arya stond niet heel ver weg van haar, dus dat moest nog mogelijk zijn, toch? Haar eerste sneeuwbal vloog echter op iemand anders af, namelijk een man wiens twee pokémon Ona aan het bekogelen waren. Haar volgende bal kwam al dichterbij, hij leek op de Jolteon en de Charmander van de vrouw af te gaan. Doet het geen pijn om op zo'n stekelige Jolteon-rug te zitten? dacht ze bij zichzelf. Ze keek naar de twee gele pokémon van de man. Wat waren dat voor pokémon. De ene, die een grote snor had en sneeuw weglepelde kwam haar bekend voor van een plaatje dat ze een keer gezien had. Hoe heette die ook alweer? Iets met een A.... Die andere kende ze al helemaal niet. Hij had een soort wit kraagje.

Terwijl ze zich probeerde te bedenken wat voor pokémon het waren, werd ze echter weer door een sneeuwbal geraakt.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight wo jan 16, 2013 12:42 am

Sayuri had zo druk met rondkijken, dat ze een gemakkelijk doel was voor de vele sneeuwbalwerpers. Er waren hier zoveel trainers met hun Pokémon en velen van hen had ze nog nooit eerder gezien. Ze had nog geen Pokédex, dus ze kon nog geen informatie over hen opvragen, maar ze vermoedde dat het met al die sneeuw ook niet zo'n goed idee was om breekbare en niet-waterdichte spullen in de hand te hebben. Nu wist ze niet zeker of een Pokédex tegen water bestand zou zijn. Het zou eigenlijk wel slim zijn van wel, maar niemand had het haar ooit verteld. In haar grootmoeders tijd bestond dat soort techniek nog niet, waardoor het trainen van Pokémon vast nog veel ingewikkelder was dan vandaag de dag. Hoeveel nieuwe soorten Pokémon zouden er in al die jaren zijn ontdekt? Het was pas enkele jaren geleden, hoewel nog voor haar geboorte, dat alle Pokémon van buiten Kanto waren teruggestuurd naar hun regio van herkomst. Het waren als het ware soorten die moesten worden herontdekt door de mensen uit Kanto, omdat ze hier nu niet meer voorkwamen. Maar een reis naar de andere gebieden betekende het achterlaten van de huidige Pokémon. Áls Sayuri ooit zover was dat ze Kanto in zijn geheel had gezien, misschien zelfs alle gyms had verslagen en met veel fantasie en ijdele hoop mee zou hebben kunnen doen aan de Indigo League... zou ze dat aankunnen? Op dit moment was Nana alles voor haar en ze had niet het vermoeden dat ze één, twee drie aan meer Pokémon zou kunnen komen. Dat betekende dat haar band met Nana sterker zou worden, omdat ze enkel elkaar zouden hebben. Dat was desalniettemin de bedoeling en Sayuri zou alles op alles zetten om haar Magikarp het beste te geven wat ze kon.

Stilstaan in dit park was overduidelijk een slecht plan. Ze werd zo vaak geraakt dat ze binnen enkele seconden de tel was kwijtgeraakt, maar een glimlach sierde haar gezicht. Ze was misschien een klein meisje, maar tegen een beetje vocht en kou was ze wel bestand. Ze verzamelde een handvol sneeuw, maar terwijl ze haar best deed om het in een zo perfect mogelijke bal te krijgen, werd ze geraakt door een meisje met roze haren. Het meisje leek het niet specifiek op haar gemunt te hebben, want ze achtervolgde iemand anders. Bovendien was het meisje alweer te ver weg toen ze überhaupt op het idee kwam om te gooien. Hmm. Daar moest ze echt aan gaan werken. Zulke snelheden mocht je van bergbeklimmende bejaarden verwachten, maar niet van een jonge Pokémontrainer!
Goed. De volgende die haar zou raken zou bevroren water als lunch krijgen! Op haar hoede wachtte ze af totdat een nieuwe dader zich aandeed. En blijkbaar was ze geliefd, want het duurde niet lang voordat ze geraakt werd door meerdere personen. Nou ja. Blijkbaar had ook een Charmander op de rug van een Jolteon het op haar gemikt. Uit ongeveer dezelfde richting kreeg ze nog een sneeuwbal naar haar hoofd, maar deze knapte enkel kapot tegen de zijkant van haar arm.

Het was de volgende sneeuwbal die haar pas echt goed raakte. Het was een sneeuwbal waar zo leek het echt de tijd voor genomen was. Of degene die hem had gemaakt was gewoon een zeer talentvol sneeuwballenmaker. De grootte van de bal lag ver boven het gemiddelde, maar helaas lag Sayuri's reactievermogen nog steeds ver ónder het gemiddelde. Hoewel ze de blauwharige jongen al in haar richting zag rennen, was ze te verbaasd over het formaat van de sneeuwbal om te reageren. Het duurde niet lang voordat ze recht in haar gezicht een explosie van kou plaatsvond en ze gedesoriënteerd in de sneeuw belandde. Terwijl ze op de grond zat, probeerde ze de sneeuw uit haar ogen te krijgen, maar het feit dat de tranen in haar ogen stonden hielpen niet echt mee haar zicht te verbeteren. De sneeuwbal van de blauwe jongen was redelijk hard aangekomen en Sayuri had nou eenmaal niet de meest gespierde benen van Kanto. Terwijl ze op de grond zat werd ze nog steeds bekogeld met sneeuwballen, maar met haar arm probeerde ze zichzelf nu te beschermen. Die jongen had nog een sneeuwbal van haar te goed! Maar eerst moest ze zichzelf een beetje oplappen.
Even later kroop ze als het ware naar een plek waar ze beschutting kon vinden. In de verte zag ze een bankje staan, waar ze hoopte zich tijdelijk achter te kunnen verstoppen. Ze was daar al toen ze doorhad dat ze niet de enige was. "Hoi," glimlachte ze vriendelijk naar de jongen, hoewel ze bij het zien van zijn kleding en haren vertwijfeld bleef staan, hoewel toch voor de helft beschermd door het bankje. Zijn kleding zag er behoorlijk aftands uit, wat ook gold voor de handschoenen die hij droeg. "Heb je het niet koud?"

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight wo jan 16, 2013 1:47 pm

De bescherming van een bankje bleek voor Hiro al snel een relatief begrip. Hij werd zéker afgeschermd voor het merendeel van de sneeuwballen, maar juist omdat hij zijn best deed zich te verstoppen, werd hij een geliefd doelwit. Alas, was hier dan geen enkele plek waar hij zonder sneeuw kon slapen… of op zijn minst wakker worden?
Bam! Daar vloog weer sneeuw tussen de rugleuning en de zitting van de bank door. Recht tegen zijn rug. Wie haalde het in zijn hoofd om met sneeuw te gaan gooien? Het was koud! En nat! En verschrikkelijk! Hoe konden mensen hier plezier aan beleven? Hiro dook verder in elkaar toen een nieuwe sneeuwbal vlak over het bankje scheerde. Waar bleven de rockets om al die zeldzame sneeuwbal-gooiende pokémon te stellen – en om hem te redden? Het was zo kooooud!

Hiro begon wanhopig zijn handen te wrijven in de hoop dat ze weer warm zouden worden, toen hem plotseling het zicht werd ontnomen. Een bovenmaatse sneeuwbal spatte boven op zijn hoofd uiteen. De sneeuw kwam op zijn haar, in zijn ogen, in zijn nek. Hij slaakte een geschrokken kreet en keek instinctief naar boven om te kijken waar de sneeuwbal vandaan was gekomen, maar zag natuurlijk alleen maar lucht. Hij schudde snel de sneeuw van zijn haar en haalde met zijn handen de sneeuw uit zijn nek, iets wat zijn handen nog een paar graden kouder maakte. Hij ging bevriezen, hij wist het zeker. Straks zou hij eerst gevoelloos worden van de kou, dan zou hij langzaam blauw worden en vervolgens stoppen met ademen. Oh, wat een tragisch lot! Hij mocht dan geen waardevolle toevoeging zijn aan de maatschappij, hij hechtte wel degelijk aan zijn eigen leven. En wat moest Quack zonder hem? De arme Golduck zou verhongeren in zijn pokéball!

Hiro ging zo op in zijn zelfmedelijden, dat hij niet doorhad dat er iemand bij hem was komen staan. Pas toen het meisje hem begroette, keek hij op. ‘Heb je het niet koud?’ vroeg ze. Hiro keek haar met open mond aan. Koud? Koud?
‘Zie ik eruit alsof ik het warm heb?!’ snauwde hij. ‘Het vriest. Er ligt sneeuw. Ze gooien met sneeuw. Mijn vingers vriezen eraf! Natuurlijk heb ik het koud!’ Hij wreef over zijn armen en mompelde: ‘De volgende keer dat er sneeuw ligt, blijf ik binnen.’

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight wo jan 16, 2013 3:04 pm

Kane rilde toen hij die ochtend zijn eerste stap in de sneeuw zette. Het was koud – iets wat op zich natuurlijk niet zo vreemd is in de winter, als er sneeuw ligt – maar toch moet het altijd even gezegd worden. Kane liep voorzichtig de met sneeuw bedekte en spiegelgladde trap naar het tuinpad af, op de voet gevolgd door Kean. Noel zat op zijn schouder, maar of de Caterpie daar blij mee was…? Hij trilde onophoudelijk.
Pas later, toen het hem duidelijk werd dat Noel écht niet zou ophouden met trillen, haalde Kane zijn pokémon van zijn schouder en stopte hem deels onder zijn jas, in de hoop dat het kleine insect daar wat warmte vandaan zou kunnen halen.
De weg naar Celadon City was altijd langer dan hij zich kon herinneren, bedacht Kane zich toen ze de stad zagen opdoemen aan de horizon. Hij was over het algemeen niet lui, maar had toch liever gehad dat het sneeuwballenevenement wat dichter bij huis was gehouden. Misschien moesten Kean en hij de volgende keer zelf een sneeuwballengevecht via pokébook organiseren. In hun eigen tuin.
Maar dat zouden Leon en Noel waarschijnlijk niet erg leuk vinden. Kane liet de Caterpie met een rode flits terugkeren in zijn pokéball. Het duurde echter nog even voordat ze daadwerkelijk op hun plek van bestemming waren: het park van Celadon City, Rainbow Park.

Kane keek rond om zijn tegenstanders op te nemen en zag vooral veel kinderen. Hij hoopte dat de volwassenen die in het park liepen ook mee zouden doen met het sneeuwballengevecht, want hij was niet van plan een stel kinderen te bekogelen. Ze zouden maar gaan huilen, zeg!
‘Kaleb, Gray, have fun!’ zei Kane, terwijl hij twee pokéballs omhoog gooide. Er volgden twee rode flitsen en toen stonden Alakazam en Slowbro voor hem. Ze keken naar de sneeuw onder hun voeten, toen plotseling een sneeuwbal kapotsloeg tegen het Dewgongbeeld. Dat was blijkbaar het startsein voor het sneeuwballengevecht, want meteen volgden er meer sneeuwballen.
Kane aarzelde geen moment en pakte een handvol sneeuw van de grond. Hij maakte er een slordige bal van en gooide het tegen het achterhoofd van de dichtstbijzijnde persoon. Goed. Dat was een begin. Hij keek even naar zijn pokémon en zag dat ook zij al ijverig begonnen waren met het gooien van sneeuwballen. Waarbij gezegd moet worden dat Gray heel goed doorhad wat de term “bal” inhoudt, maar dat Kaleb erachter was gekomen dat sneeuw opscheppen met zijn lepels en het zonder enige bewerking weg gooien veel efficiënter was.
Kane glimlachte, maar niet voor lang. Zijn moment van onoplettendheid werd meteen bestraft door een sneeuwbal die tegen zijn arm knalde. Hij keek snel om zich heen om te zien door wie hij zojuist bekogeld was, maar kwam toen tot de conclusie dat die sneeuwbal waarschijnlijk niet heel doelbewust was gegooid.

De minuten die volgden besteedde Kane aan het gooien en het ontwijken van sneeuw, zoals het een echt sneeuwballengevecht betaamt. Dat ging niet allemaal met succes, helaas. Meer dan eens werd hij geraakt door een sneeuwbal, waarvan de voltreffers – recht in zijn gezicht – het minst plezierig waren. Baf! Daar was er weer eentje. Waarom vond hij sneeuwballengevechten ook alweer zo leuk? Kane pakte weer wat sneeuw op en maakte snel een bal. Zijn blik viel op een bekende blauwharige en met een ondeugende lach op zijn gezicht keek hij naar zijn broer. Jij denkt wat ik denk? leken hun ogen tegen elkaar te zeggen en als op commando gooiden de broers een sneeuwbal naar Alexis. Toen Kane zag dat beide sneeuwballen raak waren, wilde hij dit uitgebreid gaan vieren met zijn broer, maar hij zag dat Kean al een nieuwe sneeuwbal gooide en bovendien kreeg hij zelf een sneeuwbal in zijn gezicht. Vluchtig schoten Kanes ogen over het terrein. Wie had die bal gegooid? Veel tijd om hierover na te denken had hij niet, want net toen hij dacht de dader te hebben, voelde hij een sneeuwbal in zijn nek belanden.

Zonder erbij na te denken draaide Kane zich om, keek in de ogen van Alexis en iets in hem zei met volle overtuiging dat zij dit had gedaan. Terwijl de sneeuw via zijn nek naar beneden gleed en een ijzige kou over zijn lichaam verspreidde, bukte hij voor een sneeuwbal uit andere richting en raapte hij zelf wat sneeuw bij elkaar. Alexis hield zich intussen van den domme. ‘Kean?’ hoorde hij haar vragen, maar Kane was er zeker van dat Kean eerder naar hem zou luisteren, dan naar haar en dus zei hij met luide stem: ‘Kean!’ en zag toen dat zijn broer vlak bij Alexis stond. Haha, dit was nog mooier. Nu kon hij twee vliegen in één klap slaan. En met een snelle beweging gooide hij met beide handen een lading sneeuw naar de twee jonge mensen. Het was niet eens een sneeuwbal te noemen, maar maakte dat uit?

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight wo jan 16, 2013 3:23 pm

Mitsu’s pogingen om mensen en pokémon te raken, mislukten grandioos. Ze was nooit een held geweest met mikken en raak gooien, maar dat weerhield haar nergens van. Ook haar Pikachu scheen niet veel geluk te hebben en toch sierde een brede glimlach haar lippen. Daar bovenop werden ze zelf flink bekogeld met sneeuwballen, maar dat bederfde hun plezier niet. Misschien had Ryo gelijk gehad en was het inderdaad een goed idee geweest om hierheen te komen. Ze was blijkbaar niet de enige gymleader die hier rondliep, aangezien ze Kean en Kane van Saffron ook aanwezig waren. Een kleine grijns verscheen op haar gezicht. Eigenlijk zou ze sneeuwballen richting de tweeling moeten gooien, maar die zouden waarschijnlijk toch niet raak zijn. Ach, proberen kon geen kwaad. Mitsu raapte vlug wat sneeuw bij elkaar en probeerde het te vormen tot een echte bal, totdat ze halverwege zelf geraakt werd door een sneeuwbal. Meteen keek ze op en liet ze haar blik zoekend over het gebied glijden. Het was een Tangela geweest, die ook Hikari in het vizier had gehad. De Pikachu schudde vlug de sneeuw van zich af en besloot wraak te nemen op de andere pokémon. Mitsu liet haar pokémon haar gang gaan en zocht zelf naar een geschikt doel. Kean en Kane waren inmiddels weer verdwenen uit haar vizier. Waar die twee waren mocht Joost weten, zij moest zich concentreren op het ontwijken van rondvliegende sneeuw en zelf wat rondgooien.

Haar blik viel op een meisje met een bruin hoedje op. Ze droeg een bijpassende sjaal en had zich al de hele tijd in Mitsu’s buurt bevonden. De gymleader waagde nog een poging en gooide haar sneeuwbal op het meisje af, hopend dat deze raak zou zijn. Dat kon ze echter niet zien, aangezien ze moest bukken om een andere sneeuwbal te kunnen ontwijken. Hikari was inmiddels teruggekeerd naar haar zijde. Die had waarschijnlijk haar wraak al proberen te nemen en was daar nu klaar mee, gelukt of niet. “Hikari?” sprak haar trainer toen hardop, waarmee ze de onverdeelde aandacht van het gele wezentje kreeg. Deze keek haar vragend aan met haar kraaloogjes. “Als jij Kikaru nu eens gaat zoeken? Ryo moet dan in de buurt zijn,” grijnsde ze. De Pikachu dacht even na, glimlachte en knikte toen. Mitsu wist nog niet hoe, maar ze moest en zou haar broer terugpakken. In de tussentijd zou ze zoveel mogelijk mensen bekogelen met het witte goedje. Hikari zou dat onderweg ook kunnen. Zij was kleiner en kon dus beter ontwijken. Mitsu zou zich regelrecht in het strijdveld bevinden en ingepeperd worden. Opnieuw zag ze één van de twee broers in haar beeld komen. Opnieuw verscheen een grijns op haar gezicht.

Hikari had inmiddels Mitsu’s zijde weer verlaten, maar daar had ze zelf niet zo goed opgelet. Terwijl ze zelf de sneeuw tegen haar aan voelde knallen, bukte ze om een hoopje bij elkaar te rapen. Toen ze opkeek, zag ze tot haar opluchting dat Kean of Kane niet weer spontaan verdwenen was. Zijn broer stond bij hem in de buurt. Zo te zien omsingelden ze een blauwharige vrouw. Hmpf, met z’n tweeën op één? Zonder er verder bij na te denken, sloop ze richting de drie en vuurde haar sneeuwbal op één van de broers af. De blauwharige vrouw was inmiddels alweer verdwenen, maar haar aandacht was gevestigd op haar collega’s. Dit was immers één van de weinige evenementen dat ze zich niet professioneel hoefde op te stellen en zij erbij waren. Mitsu liet er geen gras over groeien en raapte opnieuw een hoopje sneeuw op om richting de ander te gooien. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat de vrouw van daarnet alweer was verschenen en het leek erop dat die hetzelfde idee had als haar. De gymleader lachte, vuurde haar nieuwgevormde sneeuwbal af en keek vervolgens om zich heen voor een nieuw slachtoffer.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight wo jan 16, 2013 3:37 pm

En dit is dan de post waar jullie allemaal op zaten te wachten.

Na de bloedstollende cliffhanger in de vorige post, waarin Jasmine met een giftige blik en een dodelijke ~~langzaamheid~~ snelheid een sneeuwbal gooide naar een rozeharig meisje, zijn jullie natuurlijk allemaal benieuwd naar hoe dat afliep. Ik kan nu een ellenlang, poëtisch en ontroerend relaas ophangen over hoe Jasmines samenpersing van unieke sneeuwkristallen door de lucht vloog en in slowmotion de ene na de andere sneeuwbal aan de kant duwde om op die ene plek aan te komen die zijn meesteres hem woordloos opgedragen had, zonder ook maar na te denken over het lot dat hem te wachten stond. Over hoe de sneeuwbal zich recht in het gezicht van het doelwit, het rozeharige meisje, boorde en een fractie van een seconde later uiteenspatte en zich uiteen gereten overgaf aan de zwaartekracht. De ene wat sneller dan de ander, werden de kristallen naar beneden getrokken – sommigen probeerden zich angstvallig vast te houden aan de poriën van het geschokte vrouwelijke object – en voegden zij zich bij de andere gesneuvelde zielen, om niet te kunnen rusten in vrede of langzaam het leven te laten, maar enige seconden later alweer te worden opgepakt om weggegooid te worden, of verpletterd te worden door de zolen van het schoeisel aan de voeten van de levenden.

Maar dat doe ik niet.

Niet alleen omdat mijn poëtische gaven ver onder het vriespunt liggen en men na de eerste regel al niet meer weet waar de tekst eigenlijk over ging, maar ook omdat het ethisch niet verantwoord zou zijn. Want hebben wij allen niet geleerd dat je niet mag liegen? Liegen, juist ja, want Jasmines sneeuwbal was hartstikke mis. Hoewel, hartstikke mis, dan zijn we ook weer te hard voor ons lieve… eh… Nevermind.
Jasmines sneeuwbal was misschien niet hartstikke mis geweest, als het rozeharige meisje geen Growlithe had gehad. De Pokémon redde zijn bazinnetje van de ondergang, door tussen haar en ~~het projectiel~~ de sneeuwbal in te springen. Jasmine vloekte luid, maar vertikte het om nog een sneeuwbal te maken. Haar vingers waren ijs- en ijskoud en blauw. Ze had er sowieso al spijt van dat ze in een opwelling een sneeuwbal naar het meisje had gegooid, want hoe moest ze nu haar vingers weer opwarmen? Maar omdat ze het rozeharige meisje toch wilde laten boeten voor haar daden, moest ze iets anders bedenken en wie kon haar beter helpen dan haar doperwtkleurige slaafje, Ali Baba?

Eh… Waar was hij, eigenlijk?

‘Ali!’ riep Jasmine. Ze keek enigszins bezorgd om zich heen. Ze was niet zozeer bezorgd om de kleine Pokémon, ze was eerder bezorgd om haar eigen toekomst. Want wie moest haar bankjes voorverwarmen, als Ali Baba er niet meer was? ‘Ali!?’ riep ze nog eens, terwijl een sneeuwbal rakelings langs haar hoofd zoefde. ‘Ali!’ En toen zag ze hem, vrolijk rennend door de sneeuw, achter zo’n geel ding aan, die waarschijnlijk een sneeuwbal naar hem had gegooid, want Ali Baba’s ui zat onder de sneeuw. Plezier maken in de sneeuw? De verrader. Jasmine liep met ferme passen naar haar Pokémon toe.

Baf.

Een nieuwe sneeuwbal had zich tegen haar aan geworsteld. Dit keer was haar oor het slachtoffer. Witheet van woede voelde Jasmine hoe de sneeuw haar gehoorgang binnendrong. ‘Wie…’ begon ze met haar tanden op elkaar en toen kon ze haar woede niet meer inhouden en schreeuwde ze over het gehele terrein: ‘WIE HEEFT DIT OP ZIJN GEWETEN!’

En zo eindigt deze post in een nieuwe cliffhanger. Zal iemand eerlijk toegeven de sneeuwbal naar Jasmine te hebben gegooid, of zal ze zelf naar de dader op zoek moeten? Je leest het in de volgende post!

To be continued.

Misschien.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight wo jan 16, 2013 9:25 pm

Kaleb en Blake kwamen al snel tot de conclusie dat het niet erg handig was om een Tangela uit te dagen voor een sneeuwballengevecht. Hoewel de pokémon door de eerste paar sneeuwballen werd geraakt, wapende ze zich al snel met haar eigen tentakels, die ze in elkaar vlocht tot een schild. Kaleb probeerde nog wat sneeuw óver het schild heen te gooien en Blake deed een poging om er recht doorheen te gooien, maar toen de Tangela niet zwichtte en het zelfs waagde om met een van die tientallen andere tentakels sneeuwballen terug te gooien, gaven ze het op. Ze zouden die Tangela nog wel krijgen. Als ze even niet meer zou opletten.

Intussen vuurde Kean zijn tweede sneeuwbal op Alexis af, iets wat niet al te succesvol was. Hoewel de eerste sneeuwbal raak was geweest, zoefde deze ruim langs de inmiddels verplaatste Alexis op. Kean keek de bal teleurgesteld na, maar moest toen alweer uitwijken voor een sneeuwbal die op hem gericht was.
Zodra de sneeuwbal voorbij was (iets dat overigens bij lange na niet zo lang duurde als dat je nodig hebt om dit te lezen) pakte Kean weer wat sneeuw van de grond. Hij keek rond, maar zag dat Alexis al weer iemand anders aan het bekogelen was. Jammer. Dan moest hij ook maar weer een ander slachtoffer opzoeken. Zijn ogen gingen langs de mensen die bij hem in de buurt stonden, maar uiteindelijk besloot hij om de uitdaging wat groter te maken. Een heel eind verderop zag hij ook mensen staan. Hij koos er een uit en slingerde de sneeuwbal toen met al zijn kracht weg. Eens zien of hij écht kon mikken. Hij tuurde de bal na, maar of hij op het beoogde doelwit neerkwam, zou hij nooit weten, want hij werd afgeleid door een sneeuwbal die vlak voor zijn neus langs vloog. Geschrokken keek hij opzij en zag Mitsu Hotaka, de leider van de elektrische gym. Dus zij waren niet de enige gymleiders hier. Hij besloot dat hij Mitsu vandaag tenminste één keer zou moeten raken met een sneeuwbal, toen zijn blik op Kane viel, die door Alexis – zelf ook niet vrij van sneeuw - een sneeuwbal in zijn nek kreeg geworpen. Hij lachte hard om het gezicht dat Kane trok en pakte toen zelf weer wat sneeuw van de grond. Het was zijn bedoeling geweest om de sneeuwbal naar óf Mitsu óf Alexis te gooien, maar beide vrouwen konden blijkbaar geen seconde stilstaan, want hij zag ze allebei niet meer.
Lang hoefde hij echter niet naar een van de twee beoogde slachtoffers te zoeken, want op dat moment hoorde hij naast zich: ‘Kean?’ Hij keek meteen opzij en grijnsde. Zo maakte Alexis het hem wel érg makkelijk. Hij draaide de sneeuwbal in zijn hand, maar werd toen – alweer – afgeleid.
‘Kean!’ hoorde hij roepen. Hij herkende meteen de stem van zijn broer. Hij keek verbaasd in de richting van het geluid, maar schrok pas écht toen hij een enorme lading sneeuw op hem en Alexis af zag komen. Een deel van de sneeuw raakte hem en hij veegde het snel weer uit zijn gezicht. ‘Kane!’ schreeuwde hij, gevolgd door wat vervloekingen waar hij niets van meende. Hij keek opzij naar Alexis om te zien of zij ook geraakt was en zei tegen haar: ‘Dit vraagt om wraak, vind je niet?’ Zonder op haar reactie te wachten, pakte hij een handvol sneeuw van de grond en maakte er een grote sneeuwbal van. Hij gooide de bal richting zijn broer en dook meteen naar de grond voor nieuwe sneeuw. Per slot van rekening stond Alexis vlak bij hem. Hij grijnsde kwajongensachtig en gooide de sneeuw van een korte afstand naar Alexis toe.
Zo. En nu Mitsu nog.

Onderwerp: Re: [EVENT] Snowballfight do jan 17, 2013 7:18 am

Alexis schoot in de lach. Haar sneeuwbal was raak geweest. En hoe! Het gezicht van Kane vertoonde dan ook een heel grappig beeld voor haar en ze moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Ze vond het dan ook wel vreselijk grappig dat ze hem juist in zijn nek geraakt had, maar wist ook nu dat ze goed kon mikken… en dat ze die sneeuwbal ook nog terug ging krijgen. Alexis’ ogen sperden zich dan ook wijd open toen ze opeens een sneeuwbal op zich af zag suizen. Haar hoofd draaide, nog voor de sneeuw haar raakte, opzij om te kijken naar de vrouw die net even in haar zicht gekomen was en daarom ging de sneeuw voornamelijk tegen haar hals. Alexis vloekte zachtjes, maar dat was niet te verstaan onder de reeks vervloekingen die Kean uitspuwde naar zijn broer. Dat het Kean was, wist ze omdat Kane van te voren zijn naam had geroepen en omdat hij gegrijnsd had toen ze zijn naam vragend gezegd had. Ze kon de vrouw echter niet meer vinden en vond dit tamelijk jammer. Misschien had ze op haar ook nog wel een sneeuwbal kunnen smijten. Het evenement was vast allang bezig. Heel veel mensen waren al bedolven onder de sneeuw. Ook zij zat helemaal onder. Een lekkere warme douche zou straks veel goed doen. Haar gedachten werden onderbroken door de woorden van Kean. Ze draaide haar hoofd naar hem toe en grijnsde. Ook zij vond dat Kane wel eens wat sneeuw tegen zich mocht hebben. Natuurlijk was het haar eigen schuld door die sneeuwbal in zijn nek, maar zij had momenteel water van haar hals naar beneden druipen en dat was ook niet echt fijn. Ze voelde algauw hoe haar buik vochtig werd en probeerde haar jas op te tillen om het water vrij te laten.

Op hetzelfde moment als Kean dook Alexis naar beneden en graaide een sneeuwbal bij elkaar. Ze kon wel goed sneeuwballen maken, maar ze mikken was toch een ander verhaal. Misschien was dat van Kane puur geluk geweest omdat hij een niet echt bewegend doelwit geweest was. Ze gooide de sneeuwbal richting Kane… en kreeg er zelf eentje tegen zich aan. Lachend zette ze haar handen in haar zij en keek Kean hoofdschuddend aan. ‘Flauw hoor,’ zei ze lachend. ‘Van zo dichtbij. Maar je weet dat je deze ook terug gaat krijgen?’ Haar stem schoot bij de laatste woorden poeslief omhoog en Alexis dook snel naar de grond om sneeuw bijeen te rapen. Ze zou maar het beste gooien. Kean zou haar woorden maar al te snel begrijpen en zich misschien snel uit de voeten maken, dan had ze geen kans meer. Ze smeet de sneeuwbal snel richting hem, kreeg toen eindelijk de vrouw weer in het vizier en besloot om ook een sneeuwbal richting haar te smijten. Ze werd nu echter wel moe van al dat gegooi, maar ze moest toegeven dat dit evenement het meer dan waard was. Alexis glimlachte even en keek naar haar Jolteon en haar Charmander die ondertussen ook wel wat sneeuwballen tegen zich aankregen. Hoewel… Zippo gebruikte een uiterst goedwerkende tactiek door de sneeuwballen te verbranden met zijn Ember. Alexis wilde hem dolgraag de aanval Flamethrower aanleren, maar daarvoor moest hij toch echt wat meer getraind worden. Alexis schrok wakker van een sneeuwbal die haar vol in haar nek raakte en met een bibberend geluidje deed ze verwoede pogingen om haar sjaal wat beter rond haar nek te trekken. Zo… Nu opzoek gaan naar diegene die dat op zijn geweten had!

OOC: Zoals beloofd, Kean Very Happy

Profiel Pokégear

» [Event] Whirling Waterpool Day!
» [EVENT] PokePaaseieren zoeken!
» [EVENT] PokePaaseieren zoeken!
» After the event. [KEAN&KANE HAYASHI/FINISHED]

[EVENT] Snowballfight

[EVENT] Snowballfight

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen