“They say one day your whole life will flash before your eyes. Make it worth watching.”
Naam: Mitsu Hotaka
Bijnaam: -
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 22 jaar
Verjaardag: 26 November
Haarkleur: Donkerblond
Oogkleur: Blauw
Familie:
- Vader || Isshin Hotaka
- Moeder || Nagisa Hotaka
- Broer || Ryo(ta) Hotaka
- Nichtje || Kate Hotaka
Woonplaats: Vermillion City ||Kanto
Trainer/Coördinator/Gymleider/Grunt/Volwassene: Gymleider
Pokémon: Hikari || Pikachu ♀: Hikari is Mitsu’s trouwe partner en beste vriendin. Als er iets aan de hand is, dan is de Pikachu de eerste die het doorheeft en weet. Natuurlijk hebben de twee nog wel eens ruzie of een meningsverschil, omdat ze beide koppig en trots zijn, maar dat weten ze altijd weer recht te zetten door die trots heel even aan de kant te schuiven. Hikari is speels en nieuwsgierig, maar heeft ook een zeer volwassen kant. Toch kan ze het af en toe niet laten om haar trainer nog wel eens voor schut te zetten of uit te lachen.
Taka || Jolteon ♂: Als er iemand snel geïrriteerd is, dan is het Taka wel. Hij schijnt aan alles een bloedhekel te hebben en doet alles behalve luisteren naar anderen. Zijn manier is altijd de beste en dat laat hij ook merken ook. Soms lijkt het of hij zijn trainer uit het diepst van zijn hart haat, maar in feite geeft hij heel veel om haar. Alleen laat hij dat nooit blijken. Taka heeft nog wel eens problemen met zijn gevoelens te uiten en zal als een woedende en luie pokémon overkomen. Zijn strijdlust compenseert echter zijn luie gedrag.
Takuto || Electabuzz ♂: Takuto is, zonder enige twijfel, de krachtpatser van het team. Ondanks het feit dat hij enorm sterk is, heeft hij een zachtaardig karakter. De Electabuzz is enthousiast en altijd wel in voor een activiteit, wat dat ook mag inhouden. Soms vertoont hij vreemde interesses, zoals de liefde voor alledaagse dingen, maar daar irriteert zijn trainer zich absoluut niet aan. In tegenstelling tot Taka heeft hij geen moeite met het vertonen van zijn gevoelens en laat dan ook zien dat hij veel om Mitsu geeft. Dit komt nog wel eens voor in de vorm van een spontane knuffel, waarbij hij de gymleader nog wel eens bijna fijn knijpt.
Shuu || Voltorb: Deze pokémon is nogal een mysterieuze pokémon. Het ene moment is hij vrolijk en het andere moment vertoont hij geen enkele emotie. Mitsu weet nooit wat erin zijn hoofd omgaat, maar het betekent vaak niet veel goeds. Shuu vindt het vooral geweldig om zijn trainer mateloos te irriteren door in haar buurt te ontploffen. Haar reactie en hoe slordig er ze dan uitziet hebben nooit gefaald om hem te weten te amuseren.
Karakter: Mitsu is een spontaan iemand die altijd wel in is voor een avontuur. Vaak duikt ze daarom ook ergens in zonder te weten waar ze precies in terecht komt. Hoewel haar enthousiasme en haar spontaniteit haar een goede trainer maken, wil het nog wel eens voorkomen dat ze grove fouten maakt hierdoor. Gelukkig zit ze daar niet al te lang over in en zoekt dan snel een oplossing zonder bij de pakken neer te zitten. Overigens kan ze nog vrij geduldig zijn als het op wachten aankomt, maar als je haar op haar zenuwen werkt, kan ze die nog wel eens snel verliezen. Haar oudere broer kan daarover meepraten. Als je haar op straat ontmoet, zul je in eerste instantie vast niet doorhebben dat ze een gymleader is, maar in de gym zelf zal ze je haar serieuze kant tonen. Mitsu houdt, net als ieder van haar pokémon, enorm veel van een goed gevecht, waarbij ze er alles aan zal doen om die zo lang mogelijk aan te houden, maar of al haar uitdagers daar tegen zijn opgewassen…
Likes: Elektrische pokémon, haar broer, een goed gevecht, babyblauw
Dislikes: Beedrill, arrogante trainers, ruzies, pestkoppen
Themesong: Aoi Haru – Angela
Geschiedenis:Mitsu was de tweede geborene van het Hotaka gezin en werd hartelijk verwelkomd door haar familie. Vooral haar vier jaar oudere broer scheen blij te zijn met haar komst en was dan ook het meest trotse van allemaal. Hoe ouder ze werden, hoe meer ze naar elkaar toe groeiden en hoe sterker hun band werd. Uiteindelijk werden de twee onafscheidelijk en hielpen elkaar uit de brand wanneer dat nodig was. Ryota was meestal degene die zich moest ontfermen over de ander, omdat Mitsu nog wel eens het slachtoffer was van een groepje pestkoppen. Dit resulteerde er vaak in dat hij gehavend thuiskwam en nog eens over zijn donder kreeg van hun vader, waar zij zich uiterst schuldig bij voelde, omdat het immers haar schuld was. Dit ging een lange tijd zo door, tot ze er op haar negende genoeg van had en zonder Ryo op pad ging. Ze kon zich heus wel in haar eentje redden en had haar broer niet nodig. Ze was natuurlijk niet kwaad op hem, want hij kon er niks aan doen dat ze gepest werd, maar ze moest en zou laten tonen dat zij ook sterk was. Of het nou lichamelijk of geestelijk was.
Mitsu’s kleine uitje eindigde in een catastrofe toen ze het voor elkaar had gekregen een zwerm Beedrill kwaad te maken. Hoe ze het deed, dat mocht Arceus weten, maar ontsnappen leek onmogelijk. Vanwege haar lichte astma was ze al snel buiten adem en kon niks anders doen dan stoppen met rennen of ze kreeg een aanval. Bang en in een hoekje gedreven, zakte ze buiten adem op de grond en deed een laatste poging zichzelf te beschermen door haar armen voor zich te houden. Eén van de Beedrill wist het voor elkaar te krijgen met één van zijn angels en tekende een diepe snee in haar rechterarm, dat later als litteken op haar lijf stond gegraveerd. In alle paniek deed Mitsu nog een laatste poging om hulp te roepen. Niet veel later werd ze bijna verblind door een lichtflits en kneep haar ogen stijf dicht. Toen ze die weer openden, zag ze geen enkele Beedrill meer in haar buurt. Het leek alsof ze spoorloos verdwenen waren. Opgelucht liet ze haar ingehouden adem weer de vrije loop, maar hield die weer in toen ze twee schaduwen naar haar toe zag lopen. Toen ze opnieuw opkeek, zag ze dat het de schaduwen van twee Pikachu’s waren, die haar waarschijnlijk net hadden gered. Dankbaar knuffelde ze de pokémon en nam ze uiteindelijk mee naar huis, waarbij ze het hele verhaal aan haar ouders uitlegde. In eerste instantie waren ze het er niet echt mee eens, maar na het verhaal van hun heldendaad te hebben aangehoord, mochten de twee blijven. Mitsu en de vrouwelijke Pikachu ontwikkelden al snel een band met elkaar, terwijl de mannelijke Pikachu, die hoogstwaarschijnlijk de broer van de vrouwelijke was, zich opwarmde tegen Ryota. De Pikachu’s kregen de namen ‘Hikari’ en ‘Kikaru’.
Op haar tiende verjaardag kreeg Mitsu te horen dat ze op reis mocht door Kanto. Ze weigerde het voorstel echter, maar koos er wel voor om in de buurt van Vermillion rond te zwerven. Hierdoor kwam ze op een dag een Eevee tegen en besloot uiteindelijk om deze te vangen. Het lukte haar om de pokémon zover te krijgen en noemde hem vol trots ‘Taka’. Gezamenlijk gingen ze met z’n drieën verder op pad en trainden veel, maar dit was voor de kleine Eevee niet genoeg. Hij was niet tevreden met zichzelf en kreeg het gevoel dat Mitsu meer training in de Pikachu stak dan in hem. Gefrustreerd liep hij van hen weg en daagde de vele pokémon die zijn pad kruisten uit. Zijn trainer had urenlang in paniek naar haar pokémon gezocht en vond hem uiteindelijk bewusteloos op de grond. Ze haaste zich naar het pokémon center en kreeg toen van Zuster Joy te horen dat hij veel schade had opgelopen. Waarschijnlijk had hij veel gevochten en zich tot het uiterste gedreven. Een kleine preek voor het jonge meisje later werd dan eindelijk Taka verzorgd en opgeknapt. Toen hij weer bij zinnen was, wilde hij niks met zijn trainer te maken hebben. Mitsu probeerde zijn aandacht op vele manieren te trekken, maar met weinig succes. Uiteindelijk had hij er zelf ook genoeg van en maakte haar duidelijk dat hij wilde evolueren. Ze liet hem zelf kiezen, maar hun band zou nooit meer hetzelfde zijn als voorheen.
Een half jaar later, na veel training met Hikari en Taka, kruiste een Electabuzz haar pad. Hij daagde haar enthousiast uit voor een gevecht en zij nam de uitdaging net zo enthousiast aan. Ze verloor hopeloos en de Electabuzz verliet schaterlachend het strijdveld. Mitsu liet het er niet bij zitten en daagde hem keer op keer zelf uit voor een gevecht. Elke poging om te winnen mislukte grandioos en resulteerde steeds in hetzelfde: Ze werden uitgelachen door de wilde pokémon. Het meisje had er uiteindelijk genoeg van en vroeg haar vader om hulp, die haar een nieuwe techniek leerde en haar weer op pad stuurde. Voor de zoveelste keer daagde ze de Electabuzz uit, maar won dit keer wonder boven wonder het gevecht. Ze besloot als laatste wraakpoging hem te vangen en gaf hem de naam ‘Takuto’. In eerste instantie was hij het er niet mee eens dat hij in gevangenschap moest leven, maar groeide uiteindelijk toch naar zijn trainer toe en werd langzaam de enthousiaste Electabuzz die ze in het begin leerde kennen.
Negen jaar na dit voorval kreeg ze te horen dat haar vader met pensioen wilde en dat haar broer verantwoordelijk was voor de gym. Deze weigerde echter en vertelde dat hij veel liever op reis ging dan dat hij dag in dag uit in hetzelfde gebouw moest rondhangen. Mitsu begreep zijn keuze, omdat ze wist dat hij van reizen hield, maar haar vader was laaiend op zijn zoon. Ze zag de bui al hangen en stelde voor dat zij de gym over zou nemen om een familieruzie te voorkomen. Haar vader accepteerde dit echter niet en eiste dat Ryota dit zou doen, maar gelukkig stond Nagisa aan hun kant en probeerde haar man over te halen. Ze maakte zich echter wel zorgen om Mitsu’s toestand, dus liet ze haar dochter haar beloven dat ze niet al te wild deed in verband met haar astma. Of Mitsu die belofte ook na kon komen, dat lag natuurlijk aan de uitdager zelf…
En verder:~ Mitsu heeft een lichte vorm van astma en dat gaat moeilijk gepaard met af en toe een hypere bui.
~ Ze heeft af en toe wel eens een astma-aanval gefaket om ergens onderuit te komen.
~ Haar lievelingskleur is eigenlijk babyblauw, maar ze draagt niets liever dan roze.
~ Sinds het 'ongeluk' op haar negende is ze nooit meer in aanraking geweest met een Beedrill.
~ Het was eigenlijk de bedoeling geweest dat haar broer de gym van haar vader over zou nemen, maar doordat hij is vertrokken naar een andere regio, ligt de gym nu in haar handen.
~ Mitsu heeft een hoge pijngrens.