Eindelijk was de dag daar dat ze werkelijk waar de uitdaging aan zouden gaan om de gymleider te verslaan om hun eerste gym badge te verkrijgen. Vincent had de uitdaging veel eerder aan willen gaan, maar het verliep niet al te best met het plotselinge vertrek van Brock en de gymleiders BBQ. Hij had de gymleider achtervolgd en kwam toen helemaal in Saffron City uit, een heel stuk rennen vanuit Viridian City waar het geren echt begonnen was. De dag na de BBQ was Vincent nauwelijks uit zijn bed te krijgen met de hevige spierpijn in zijn lichaam, maar zijn Pokémon leken er geen last van te hebben. Toen hij ze uit hun Poké Ball had gehaald om gezamenlijk te ontbijten, waren ze energiek en klaar voor de strijd. Maar hoe erg zijn Pokémon zin hadden die dag de strijd aan te gaan, hij kon het niet over zijn hart laten de uitdaging aan te gaan. In een gymgevecht moest immers zowel de trainer als zijn Pokémon in een goede staat zijn, zowel lichamelijk als geestelijk. De trainer had hierbij gebreken aan de lichamelijke kant en zijn Pokémon ook, hoewel ze geestelijk op hun best waren. Vincent had het wel gezien, de kleine passen, de constante druk die ze op kaken uitvoerde om de pijn weg te bijten. Ze waren te gemotiveerd voor het gymgevecht dat ze die dag wilden leveren. Dus, na een ogenblik nadenken, kwam Vincent tot de conclusie dat hij de gym een week later zou uitdagen voor een gevecht. Waarom? De reden lag simpel, hij wilde zijn Pokémon goed laten uitrusten, heel goed zelfs, maar tegelijk wel stevig trainen. Er was enkel een voorwaarde waar hij op moest gaan letten, hij zou de echte datum van het gevecht niet verraden en er maar op houden dat de volgende dag het gevecht zou zijn. Dat was namelijk wat zijn Pokémon dachten. Als ze de exacte datum wisten werden ze nerveuzer naarmate de dagen voorbij gingen en letten ze minder op hun lichaam. Het werkte zelfs, de dagen gingen telkens voorbij en elke dag werden ze kalmer en kalmer. Ze moesten echter geen Slowpoke’s worden, maar daar waren ze toch te actief voor. Maar goed, al met al was de echte dag begonnen en stond hij klaar met zijn twee Pokémon geheugd voor de Pewter Gym. “De dag is daar,”

Vincent liep de trap op met Leistung en Zeichen naast hem die zwegen, doordat ze nerveus waren. Hij zei zelfs voor de rest maar niets, want hij was ook tamelijk nerveus voor het geval het hem niet zou lukken. Zijn hart klopte in zijn keel, terwijl zijn mond droog begon aan te voelen. Hij moest zichzelf vermannen wilde hij kalm een gevecht houden tegenover de gymleider, Brock. Hij stopte abrupt voor de deur en ademde diep in en uit. Het viel hem nu pas binnen dat er veel trainers hem voor waren gegaan om de Boulder Badge binnen te slepen en hun reis werkelijk waar te beginnen. Elk stonden ze hier met één of twee Pokémon voor de deur en probeerden ze de nervositeit de baas te zijn. Deze trainers zouden later met terneergeslagen hoofden of met opgeheven hoofd de deur verlaten, soms al denkend over de volgende Gym of dezelfde. Zelfs dromen werden in stukken gebroken bij de eerste gym, omdat lichtgeraakte jonge en zelfs oude trainers geen hoop meer zagen voor deze pad die in de Pokémon wereld te nemen was na een verlies van de eerste gymleider. Terwijl hij Leistung en Zeichen nog een bemoedigende knik gaf, werd het duidelijker dat Brock zeker een geestelijk sterk figuur moest zijn om de vervlogen dromen te veroorzaken of zelfs juist hoop. Hoe dan ook had Vincent direct enig respect voor de gymleider voor deze gave, zelfs als de gymleider er niet bewust van was. Respect betekent echter niet dat Vincent de gymleider als een teder bloempje zou aanpakken. Een gymleider wilde dat immers niet van zijn tegenstanders. Vincent sloeg kort zijn ogen neer. Als hij verder erover nadacht zou hij Brock teveel respecteren en dat was niet de bedoeling. De gymleider maakte wel veel mee, vooral de eerste, maar het was ook een trainer en het was beter om hem als een ervaren trainer te beschouwen die tot zijn uiterste ging. Een perfecte tegenstander dus. Stevig en meer vastberaden dan eerder klopte hij op de deur van de gym. Het begon.

Een gestalte bewoog zich richting de deur, totdat Vincent duidelijk Brock wist te herkennen met zijn getinte huid en lichaamsbouw. De gymleider nam hem snel op, waarna Vincent enige herkenning in zijn vrij dunne ogen zag. Wat hij in Vincent zag, kon hij niet raden, maar de gymleider had zijn blik al snel afgewend en de deur van zijn rotsachtig gebouwde gym geopend. Vincent gaf toe dat hij vrij vroeg de gym had benaderd, de zon was immers pas net op en de slaap zag hij zelfs nog zitten in de kleine ogen van Brock. Iedereen was waarschijnlijk nog slaperig of zelfs in dromenland, maar hij was klaar wakker en zijn Pokémon ook, dat moest wel als ze dit gevecht wilde winnen. Maar goed, hij stapte eindelijk vastberaden binnen met zijn Pokémon die hem zwijgend volgde. Hij had Brock zonet een voorsprong gegeven, zodat hij zijn kant van het veld sneller zou betreden. Een scheidsrechter die ineens voor hem stond leek er echter al voor te zorgen. Met zijn knullige kleding keek hij vrij verveeld naar hem neer, hij had immers zoveel trainers zien binnenkomen dat ze niet meer interessant voor hem waren, vroeg om mijn naam en woonplaats. Vincent gaf deze, nu gewend zijn naam tegenover een persoon te zeggen die hij niet meer terug zou zien. Het was niet meer onwennig, maar enkel nog een vreemde gewoonte voor hem geworden. Voordat de scheidsrechter opzij schoof vroeg hij nog of Vincent nog andere Pokémon bij zich had dan een Jolteon en Poliwag en hij schudde van niet. Het was voor hem logisch dat de Pokémon die hem achterna liepen ook direct de gebruikte Pokémon zouden zijn, maar de scheidsrechter had zeker vaak de blunder moeten maken dat de ander juist andere Pokémon zou gebruiken. Gelukkig nam de scheidsrechter zijn plek aan de zijkant van het strijdveld. Vanaf dat moment vertelde de scheidsrechter de regels, dezelfde regels zoals Vincent in het boekje had doorgenomen. Toen de scheidsrechter uitgepraat was knikte Vincent dat hij het begrepen had. Toen pas keek Vincent Brock weer recht aan, die ondanks de afstand tussen hen nog steeds intimiderend over kwam. Brock ving zijn blik op en grijnsde met zijn armen over elkaar. “Wat ben jij stil voor een uitdager. Hopelijk ben je niet zo stil in het gevecht,” zei Brock. Vincent grijnsde lichtjes. “Wees gerust,” zei Vincent, waarna hij de Jolteon naar zich toe wenkte en voor hem ging staan, “Dat ben ik niet,”

Brock wierp een Poké Ball omhoog en uit de witte straal verscheen er een Geodude die luid brulde. Die had er zeker zin in, ondanks de vroege morgen. De scheidsrechter gaf het beginsignaal en de twee Pokémon namen hun aanvalshouding aan. Vincent had zeker een voorbedachte strategie en zou deze direct toepassen. “Leistung, gebruik je Quick Attack!”  De Jolteon schoot snel naar voren, richting de Geodude. “Geodude, gebruik je Rock Throw!” De Geodude greep diverse rotsen vast en wierp die richting de gele Pokémon die zijn kant oprende. De rotsen verschilde in grootte en kwamen vrij snel op Leistung af. Vincent besefte dat het met zeker een paar rake Ground aanvallen het gedaan zou zijn met Leistung. Ook Zeichen stond achter hem met een bezorgd gezicht naar het gevecht te kijken. Vincent wist echter wat hem te doen stond. “Leistung, spring op de hoogste rots en duw die stevig naar beneden. Spring daarna er van af!”De Jolteon ontweek de rotsen die hem bijna wisten te raken, maar zijn snelheid verminderde. Een rots die het hoogst wist te komen had Leistung snel gevonden, waarna hij erop had gesprongen en met alle macht deze richting de Geodude probeerde te schieten, door kracht uit te voeren met zijn poten. Brock merkte echter zijn strategie en ging in de verdediging. “Geodude, zet jezelf af en gebruik je Tackle!” De Geodude plaatste zijn gespierde armen naast zich en wierp zichzelf omhoog. “Snel, Leistung!” De Jolteon zag het gevaar naderen en sprong er snel van af. De rots kwam hard tegen het gezicht van de Geodude aan. Leistung kwam net verderop neer, maar niet ongedeerd. De Geodude wist hem deels in de lucht te raken. “Leistung, gebruik je Tail Whip!” Vincent wist dat aanvallen van het Normal type weinig effect zouden hebben, wegens de hoge verdediging van de Geodude. Tail Whip verminderde de verdediging juist. Het leek effect te hebben, de Geodude werd kalmer. “Geodude, gebruik Rock Throw!” De Geodude voerde weer dezelfde aanval uit. Vincent begon zich zorgen te maken, maar wist uiteindelijk een idee te verzinnen het gevecht te beëindigen, maar Leistung zou zelfs uitgeschakeld ervan kunnen raken. Hij wierp een blik op Zeichen en richtte zich toen weer op het gevecht. Leistung kon het wel!
“Leistung, gebruik weer je Quick Attack!” Vincent zag Brock fronsend naar de Jolteon kijken die weer Quick Attack gebruikte. “Je krijgt me niet weer. Geodude, gebruik je Tackle!” De Geodude schoot naar voren, terwijl nog een paar rotsen nog door de lucht vlogen. “Leistung, ga achter een rots aan rennen en gebruik dan je beste Tackle!” Leistung leek even verward naar achteren te kijken, maar volgde de opdracht toch op en ontweek de rotsen niet meer, maar sprintte er naar toe, ging erachter staan en gebruikte zijn Tackle. De rots zou de klap van Leistung’s Tackle vergroten met tegenover de sterke Tackle van de Geodude. De twee sterke aanvallen raakten elkaar en maakte plaats voor een enorme stofwolk. Wie had het nou gewonnen? Vincent en Zeichen speurden de plek af, maar zagen pas de overwinnaar toen de stofwolk verdwenen was. De Geodude lag uitgeschakeld op zijn rug met tegenover hem een uitgeschakelde Jolteon. Kortom, gelijkspel.

De scheidsrechter hield de twee vlaggen om en melde dat het gelijkspel was geworden in de eerste ronde. Terwijl Vincent zijn Leistung terug in zijn Poké Ball liet keren, kwam het nu in hem op dat dit een speciaal moment voor Zeichen moest zijn. Nu konden ze eigenlijk hun belofte waar maken. De Goldeen was niet voor niets verslagen. Vincent keek Zeichen recht aan die aan hetzelfde leek te denken. Ze konden dit wel. “Nu is het jouw beurt, Zeichen!” zei Vincent vastberaden, waarna de Poliwag naar voren schoten en uitdagend zijn staart opzij sloeg. Zeichen had er zin in. Toen was het Brock’s beurt geweest om nu zijn tweede Pokémon te laten zien. De gymleider wierp de Poké Ball omhoog en uit de witte straal dat de bal verliet verscheen er een enorme Pokémon met stukken rots als een groot deel van zijn lichaam. De Pokémon keek Zeichen recht aan die duidelijk bang werd van zijn tegenstander. Niet enkel Zeichen, maar ook Vincent besefte dat ze een pittige tegenstander tegenover hen hadden. Mar ze hadden hier goed voor zitten trainen, dus angst moest taboe zijn. “Zeichen, ik geloof in je,” zei Vincent zacht, maar oprecht. Zeichen fleurde direct wat meer op en sloeg nogmaals met zijn zwemstaart.  Afwachtend keek Vincent naar de scheidsrechter die nogmaals het startsignaal gaf, maar ditmaal voor de tweede ronde. De ronde die alles zou bepalen. Ditmaal was Vincent weer de eerste die de leiding nam. “Zeichen, gebruik je Water Gun!”  Hiermee probeerde Vincent twee dingen te bereiken. Ten eerste, wilde hij de gymleider misleiden dat hij totaal offensief zou optreden en ten tweede, het hoorde bij een strategie. De Poliwag deed zijn Water Gun in de wilde weg in plaats van de Onix. De grond begon vochtiger te raken. “Onix, gebruik je Bind!” Vincent schrok van deze aanval. Wist Brock al dat hij de grond vochtiger wilde maken, zodat de Onix zich niet kon ingraven of goed zou kunnen bewegen? Voordat Vincent een aanval wist te verzinnen was Zeichen al vastgegrepen door de lange staart van de Onix. Brock grijnsde. Hij moest kalm blijven en zijn Poliwag vrij weten te krijgen uit de sterke greep van de Onix. De greep werd sterker en sterker en de Poliwag leed steeds meer pijn. Vincent kon het niet langer aanzien en riep de eerste en beste aanval op die hij kon verzinnen. “Hypnose!” Zeichen keek op van de aanval, maar keek toen de Onix recht aan en gebruikte zijn Hypnose, en met het klein beetje geluk dat ze hadden raakte het de Onix. De grote Pokémon verminderde zijn grip, waardoor Zeichen iets meer kon bewegen. Nu was de Pokémon weerloos. “Zeichen, gebruik je Water Gun eerst op de Onix en dan op de grond onder hem!” De Poliwag volgde de opdrachten, maar toen hij aan de grond wilde beginnen was de Onix al wakker geworden. Stik! De Onix greep snel de Poliwag weer vast en vervolgde zijn Bind aanval. Vincent snoof, terwijl zijn hart in zijn keel klopte. Hij wilde dit winnen! “Zeichen, gebruik je Water Sport!” Zeichen liet zich met water omhullen, stroef door de beperkte ruimte dat hij had, maar wel goed genoeg en de Onix liet de Pokémon los. Ground en Rock Pokémon verafschuwden water.  “Gebruik je Water Gun tegen Onix’s ogen!” De Poliwag schoot vastberaden zijn aanval op beiden ogen van de Onix die geschrokken en vervolgens verward naar achteren schoot. Zeichen had al schade geleden, dus kon hij het gevecht beter stopzetten. “Onix, focus en gebruik je Tackle!”Op dezelfde moment gaf Vincent ook een bevel. “Zeichen, gebruik Water Sport om je lichaam te onthullen en gebruik Body Slam!” De Onix schudde heftig zijn kop en leek weer te kunnen zien en schoot direct naar voren met tegenover hem een door met water gehulde Poliwag die zijn Body Slam uitvoerde. De twee aanvallen botsten tegen elkaar en nogmaals verscheen er een dichte stofwolk. Hij voelde zijn hart stevig in zijn keel kloppen. Wie had er gewonnen?

De stofwolk die was verschenen, verdween na enkele tellen weer, waardoor duidelijk werd welke pokémon nog overeind stond. Gefeliciteerd, je hebt de Boulderbadge gewonnen!

Opgelucht haalde Vincent adem toen hij de schim van zijn Poliwag zag verschijnen met de enorme rots Pokémon voor hem. Hadden ze nou de gymgevecht gewonnen? Werkelijk waar?! Ongelovig keek Vincent naar Zeichen, waarna hij recht naar de Pokémon was toegerend en deze een stevige knuffel had gegeven. De Poliwag maakte een groot, maar vrolijk kabaal in de armen van zijn trainer na hun eerste overwinning. Het was hun gelukt!