GWEN ~ 'Hoe is het nou eigenlijk om een wilde pokémon te zijn?' vroeg Gwen aan de Meowth. Het was dezelfde vraag die ze al een Ona en Oz had gesteld toen zij net bij het team hoorden. Van beiden had ze niet echt een bevredigend antwoord gekregen. Zephir leek echter, in tegenstelling tot irritante Ona en Growlithtrouwe Oz, best een normaal persoon. Zephir haalde zijn schouders op. 'Tja, het is gewoon wat je zegt: wild zijn, vrij zijn. Je hoeft geen bevelen op te volgen van een mens, je kunt gaan en staan waar je wilt, je bent gewoon vrij in alles wat je doet,' antwoordde hij. Gwen knikte 'Klinkt leuk,' zei ze. Zephir glimmlachte. 'Mis je het? Het wild zijn?' vroeg Gwen. 'Ach, hoe kan je iets missen wat je nog maar één dag kwijt bent?' vroeg de ander. 'Maar zou je weer in het wild gaan leven als je kon?' vroeg de Charmeleon. Ze keek naar de Meowth, die naast haar liep. 'Als ik kon? Ik kán gewoon weer in het wild gaan leven. Zo moeilijk is het niet om aan een mens te ontsnappen,' zei hij met een grijns. 'Hoezo?' vroeg Gwen. 'Heb je er ervaring mee dan?' 'Maar goed,' vervolgde Zephir zonder op haar vraag in te gaan. 'Tot nu toe vermaak ik me wel in dit gezelschap. Het is een voordeel dat trainers reizen. Zolang ik niet wordt gedwongen de rest van mijn leven op één plek te blijven vind ik veel goed.' Gwen keek weer voor zich en beiden zwegen. De Charmeleon wierp een vluchtige blik op de bomen langs het pad. Dus in principe kon ze nu gewoon weg rennen en vrij zijn? Dat was een interessante gedachte...

OZ ~ Oz had het gesprek van de twee gevolgd. Waarom wilde Gwen zoveel weten over in het wild leven? Aan hem had ze ook al gevraagd of hij weg zou gaan als hij kon. Hijzelf had natuurlijk volmondig 'nee' geantwoord. Het enigszins vage antwoord van Zephir stond hem dan ook niet echt aan. Bovendien was het hem opgevallen dat hij Gwens vraag over zijn ervaring met ontsnappen aan trainers niet had beantwoord. Oz bestudeerde hem onopvallend, maar van zijn gezicht viel niets af te lezen.
De Diglett had sowieso zo zijn twijfels wat betreft de betrouwbaarheid van de katachtige pokémon. Straatmeowth stonden nou niet bepaald bekend om hun zachtaardige karakter en bovendien was het wel duidelijk dat hij ervaring had in het dievenvak. Niet echt iemand die je graag in je team wilde dus. Niet dat hij twijfelde aan Arya's verstand en haar vermogen om de goede keuzes te maken, natuurlijk niet, maar toch...

ARYA ~ Arya was blij dat het niet meer zo koud was. De temperatuur was nog niet bepaald aangenaam, maar het dooide wel. Ze hoorde voortdurend geritsel en geplof van sneeuw die van takken gleed. Ze was is een goed humeur. Niet alleen had ze de dag ervoor een pokémon aan haar gezelschap toegevoegd, ze had ook zowaar Ona zo ver kunnen krijgen om zelf te lopen. Gwen, Zephir en Oz liepen links van haar, Ona rechts. Ona leek het niet eens erg te vinden om haar voeten te moeten gebruiken. Ze liep voortdurend te giechelen. Toen Arya keek zag ze waarom. Terwijl Ona liep, sleepte ze haar tentakels achter zich aan, waardoor het net leek alsof er een Ekans over de grond had gegleden. Ona stond af en toe even stil om achterom te kijken naar haar spoor en grinnikte dan, waarna ze met een paar huppelpasjes weer op de rest inliep. Arya glimlachte. Ja, vandaag was een goede dag. Een goede dag voor een training, ook. Ze kende Zephir nog niet zo goed, dus misschien was het het handigst om er eerst achter zien te komen waar zijn sterke en zwakke punten lagen. Aangezien zij zijn manier nog niet kende, leek het haar voor nu een beter idee om hem zelf te laten beslissen dan om hem zelf de bevelen te geven.

'Kom,' zei ze tegen haar pokémon en ze verliet het pad. Achter een paar bomen was een grote open plek. 'Goed, we gaan dus trainen. Laten we een oefengevechtje houden: wat dachten jullie van Zephir en Oz tegen Ona en Gwen? Dan mogen jullie,' ze wees naar de Diglett en de Meowth. 'zelf jullie aanvallen beslissen en draag ik Oz en Ona dingen op, goed?' Alle vier de pokémon knikten. 'Goed, dan beginnen we.' De tegenstanders namen hun plaatsen in. 'Ona, Growth, Gwen, Scratch op Oz.' Ze had expres de vuur-pokémon en de Tangela bij elkaar gezet. Ze moesten echt leren samen te werken in plaats van elkaar tegen te werken. Gwen schoot naar voren en voerde haar Scratch uit. Oz vocht terug met dezelfde aanval. Zijn handen/klauwen/armen, in ieder geval: de ledematen waarmee hij Scratch deed, bewogen zo snel dat je ze niet zag. Gwen vocht terug met Ember, maar dat deed de Diglett niet zo veel schade. Ona was intussen aan het groeien. Zephir keek met grote ogen naar haar, terwijl ze een paar centimeter boven hem uit groeide. 'Ona, Constrict,' was Arya's volgende bevel. De tentakels schoten naar voren. Zephir zette grote ogen op een dook in elkaar. Arya fronste haar wenkbrauwen. De Meowth had haar geen bang type geleken. Had ze zich vergist? Ona vond het in ieder geval erg vermakelijk. Ze stopte haar tentakels vlak voor zijn gezicht en dreigde een paar keer naar hem. Zephir maakte zich klein en zette een paar stapjes achteruit. Ona gniffelde. 'Ona,' zei Arya een beetje geïrriteerd. 'Hou op, doe nou maar gewoon Constrict.' De Tangela vond het echter een te vermakelijk spelletje om meteen mee op te houden. Ze deed uit zichzelf nog eens Growth en zag tot haar genoegen dat Zephir haar angstig aankeek. Dreigend zette ze een paar stappen naar hem toe. De Meowth trilde en verplaatste zich niet. Ona zette nog een paar stappen. Zephir maakte een angstig geluidje. 'Ona,' drong Arya aan, maar de Tangela lette niet op haar. Lachend stapte ze naar de arme Zephir toe. Toen ze dichtbij gekomen was, barstte ze in lachen uit. Dat bange gezicht van hem! Zephir deed nog steeds niks en al gauw rolde Ona over de grond van het lachen.

Plotseling sprong Zephir op en klapte vlak voor het gezicht van de Tangela hard in zijn voorpoten. Voordat zij of Arya besefte wat er gebeurde had hij haar al meerdere keren behoorlijk hard geraakt met Scratch en Bite. Op zijn gezicht was een triomfantelijke grijns te zien. Er was niets meer overgebleven van zijn angstige gezichtsuitdrukking en Arya besefte dat hij hen gewoon voor de gek had gehouden. 'Ona, Absorb!' riep Arya, maar de Tangela moest eerst nog van de schrik bekomen. Arya richtte haar blik op Gwen.

GWEN ~ Het was niet eerlijk. Waarom mochten Oz en Zephir zelf hun tactiek bepalen en moest zij Arya's bevelen opvolgen? Waarom mocht ze niet met Oz ruilen? De Diglett had er geen problemen mee om naar iemand anders te luisteren. Gwen vroeg zich soms af of hij ooit zelf ergens iets van vond en niet alleen de opinie van het meisje volgde. Gwen gromde zacht toen ze opgedragen kreeg Oz aan te vallen. Ze was zwak tegen grond, wist ze. Kon ze niet beter Zephir aanvallen en Ona de Diglett? Gelukkig begon Oz met Scratch in plaats van een grondaanval te doen. Toen besefte ze dat dat logisch was: de enige grondaanval die hij kende was Magnitude en daarmee zou hij ook zijn teamgenoot schaden.
Het ging even ongeveer gelijk op. Haar Scratch was sterker, maar Oz was sneller. Dit had geen zin. Grommend stapte ze achteruit en gebruikte Ember. Het deed weinig schade, maar ze had geen zin om Scratch te blijven doen tot ze er beide bij neervielen. 'Gwen, doe Scratch op Zephir!' riep Arya naar haar. Scratch? Op Zephir? Waarom moest ze in hemelsnaam Scratch doen een een pokémon doe bijna alleen korteafstandsaanvallen kende? Dan kon ze beter een langeafstandsaanval uitvoeren, Ember ofzo. Maar nee, ze zou wel weer naar haar 'baas' moeten luisteren. Of niet? Gwen gromde. Ze ging hier dus niet naar luisteren. Het vuur van haar staart vlamde hoog op. In haar bek begon zich een grote vuurbal te vormen. Toen die af was vuurde ze hem met al haar kracht op de Meowth af. Die sprong snel op, maar Gwen volgde hem en haar Dragon Rage raakte hem, waardoor hij op de grond viel. Toen het vuur was gedoofd en haar woede weggeëbd was, grijnsde ze.

ARYA ~ Arya's mond viel bijna open van verbazing bij het zien van Gwens nieuwe aanval. Het zag er behoorlijk sterk uit. Gwen had de aanval ook al gebruikt in het steegje in Viridian City, maar dat wist Arya niet. Toen Oz een hand modder oppakte en in Gwens gezicht gooide, kwam ze weer terug in de realiteit. 'Ona, doe Constrict op Oz. Gwen, Smokescreen.' Ona's tentakels wikkelde zich om de Diglett, maar zijn lichaam was glad en gestroomlijnd en ze kon niet goed grip op hem krijgen. Hij dook omlaag, de grond in, en de tentakels grepen in de lucht. Gwen leek intussen niet van plan zich nog iets van haar bevelen aan te trekken. Ze viel Zephir aan met Ember en toen hij terugvocht met Scratch gebruikte zij dezelfde aanval. Toen Zephir Bite deed, antwoordde Gwen met Growl. De Meowth leek heel even verstijfd, maar sprong toen weer naar voren. 'Gwen, Ember!' riep Arya, maar Gwen luisterde niet en deed opnieuw Scratch. 'Scratch,' zei Arya en Gwen ging onmiddellijk over op die aanval die ze net ook had gebruikt. Het leek wel alsof ze haar niet negeerde omdat ze haar bevelen slecht vond, maar gewoon omdat ze persé niet wilde luisteren. Wat was er met haar aan de hand?
Ze besloot ook meteen op te zoeken hoe die aanval heette die de Charmeleon had gebruikt. Ze kon haar immers moeilijk een aanval opdragen als ze de naam ervan niet wist. Ze klapte haar pokédex open. Het apparaatje vertelde haar dat de aanval Dragon Rage heette en dat hij altijd evenveel schade deed.
Oz kwam weer boven en deed Mud-slap op Ona. De Tangela werd geraakt en Arya droeg haar op Constrict te doen. Ze gehoorzaamde. Oz dook opnieuw weg, maar net te laat. Arya zag dat alle vier de pokémon al moe begonnen te worden en besloot een pauze in te lassen.

GWEN ~ 'Stop maar,' zei Arya. Oz en Ona stopten meteen, maar Gwen haalde nog een keer demonstratief uit naar Zephir, die haar handig ontweek. Ze gromde, maar viel niet nog eens aan. Tijdens het vechten had ze iets bedacht. 'Als ik kon? Ik kán gewoon weer in het wild gaan leven. Zo moeilijk is het niet om aan een mens te ontsnappen.' Zephirs woorden spookten door haar hoofd. Natuurlijk was ze niet van plan om in het wild te gaan leven, maar misschien... 'Zephir, kan ik je even spreken,' zei ze zacht tegen de Meowth. Hij knikte verbaasd en volgde haar naar de rand van de open plek.

OZ ~ Oz keek het tweetal wantrouwig na. 'Kan ik je vertrouwen?' hoorde hij Gwen zacht zeggen. Hij zag Zephir even aarzelen, maar toen knikken. Gwen praatte verder, maar Oz verstond niet wat ze zei. Hij brandde van nieuwsgierigheid, maar hij was te beleefd om dichterbij te komen om te luisteren. Ona had geen last van manieren en huppelde naar hen toe. Gwen gromde en joeg haar weg met Ember. Ze wilde duidelijk niet gestoord worden. Arya stond ook te kijken en riep naar Gwen dat ze dat niet moest doen. Gwen keek een beetje geïrriteerd weg.
Oz voelde trillingen in de grond. Er kwam iemand aan over het pad. Hij gleed door de grond tussen de struiken door om te zien wie het was.

Langzaam liep Mark met Toby en zijn drie andere Pokémon aan zijn zijde door Viridian Forest heen, hij had het niet echt gepland om terug te gaan naar Pewter City toen hij was gearriveerd in Cerulean City. Hij wilde voordat hij door ging naar Fuchsia City toch nog even wat doen om Flynn tevreden te houden die dolgraag de eerste gym wilde uitdagen maar Mark had er alleen niet genoeg zelfvertrouwen voor om het te doen. Natuurlijk had hij niet voor niets een nieuwe doel die hij graag wilde volbrengen, al wist hij dat hij het zou verliezen van haar door niet genoeg te trainen dan zou hij alsnog terug reizen naar Pewter City om Brock uit te dagen om het te proberen, alleen al vanwege Flynn en Toby. Zijn blik gleed van de Pikachu naar de Eevee en van de Eevee naar Flynn en Zoey, het werd eens tijd dat ze gingen oefenen op nieuwe aanvallen vooral Flynn en Zoey waren nu zijn prioriteit want Sam en Toby gingen gelijk op dus hadden zijn Squirtle en Vulpix veel in te halen. Ook al moest Toby wat beter oefenen op Electro Ball en Zoey op haar Ember wist hij niet wat hij van Sam kon verwachten. Mark stopte uiteindelijk met lopen en draaide zich om naar zijn Pokémon die hem vragend aankeken, “Jongens, het word nu toch echt tijd om wat aan jullie training te doen als we überhaupt een gevecht tegen Mitsu willen,” zei Mark serieus en keek ze een voor een vastberaden aan. Sam keek vragend van Toby naar Mark omdat ze geen idee scheen te hebben wie Mitsu was, wat ook logisch was aangezien de Eevee nu pas drie dagen bij hem was. Gelukkig voor Mark boog Toby voorover om het haar uit te leggen zodat ze op de hoogte zou zijn voor wat haar te wachten stond. Sam zette een brede grijns op toen de Pikachu klaar was met zijn korte uitleg en knikte instemmend toen ze het had begrepen, ze had er blijkbaar zin in gekregen. Zoey sprong hierdoor onverwachts tegen Marks been op waardoor hij bijna zijn evenwicht verloor, de Vulpix had er blijkbaar ook zin in en dat was een goed teken voor de Vulpix. “Oké jongens en... meisjes..” begon Mark met een flauwe glimlach maar voordat ze echt konden beginnen zag hij dat Toby Sam achtervolgde die de bosjes in verdween, even keek hij twijfelend naar de Squirtle en Vulpix maar besloot uiteindelijk de twee Pokémon te volgen. “Toby! Sam! Kom onmiddellijk terug!” riep Mark lichtelijk geïrriteerd toen hij achter de twee Pokémon aan ging had hij Flynn snel opgepakt zodat de Squirtle hem niet zou kwijtraken, de Vulpix volgde hem op de voet zoals gewoonlijk. Hopelijk raakte ze niet al te ver afgedwaald want hij had geen in zin spelletjes..


Toby
“Sam, kom terug!” riep Toby haar na toen de Pikachu haar achtervolgde, vervloekte hij de dag dat Sam geboren was. Ze was zonder enige rede weggerend en daar had hij een hekel aan, aangezien hij de gene was die er altijd achter aan moest. Daarbij voelde hij zich verantwoordelijk voor zijn teamgenoten omdat zij hem als de leider beschouwde maar dat betekende niet dat ze er zomaar vandoor kon gaan, soms vergat Zoey nog weleens dat Mark geen Pokémon was maar een mens.. en als hij eerlijk moest deed hij dat soms ook . En waar dacht Sam eigenlijk dat ze mee bezig was? Ze had toch ingestemd om met hem en Mark mee te gaan? De Pikachu zuchtte.. Sam was een vreemde Pokémon maar toch voelde het alsof ze al jaren vrienden waren, de Eevee had hem in vertrouwen genomen toen ze het hem vertelde over haar moeder dus zo slecht was ze niet. Daarbij had ze steun gezocht bij hem dus. Vanuit zijn ooghoeken zag Toby dat Mark hen volgde ondanks dat het aan het dooien, was rende hij best snel voor iemand die net genezen was van een verstuikte enkel. Alleen Toby zag niet op tijd dat er een Pokémon uit de struiken was verschenen waardoor hij snel af moest remmen om hem of haar niet omver te lopen hierdoor knalde hij volop tegen Sam aan die hij al eerder gestopt was met rennen, blijkbaar deed haar poot nog zeer. Ze rolden allebei de struiken in wat ervoor zorgde dat de Pikachu uit het gewas werd geslingerd en volop met zijn gezicht in de natte sneeuw terecht kwam.. Hij hoorde gelach(waarschijnlijk Sam), dat afkomstig was vanuit de bosjes maar zijn blik was ergens anders op blijven steken waardoor hij het negeerde, het was een meisje die hij zich vaag herinnerde.. van een eerdere ontmoeting maar hoe heette ze ook alweer?

OZ ~ Oz dook de grond in toen er bijna twee pokémon tegen hem aan botsten. Hij ging een klein stukje opzij en kwam weer boven. De wezentjes herkende hij meteen als een Pikachu en een Eevee. Oz dacht aan de gekke Eevee van de vorige dag: Ashita. Hij was blij dat het toen nog goed afgelopen was met die auto. 'Goedemorgen,' begroette Oz de twee. Hij voelde in de grond ook dat er een mens - waarschijnlijk hun trainer - aan kwam lopen, nog voordat hij de jongen zag.

GWEN ~ 'En je verteld het aan niemand wat we hebben besproken, begrepen?' zei ze als afsluiting nog tegen Zephir. Hij knikte.
Tussen de struiken vandaan verschenen Oz, een Pikachu en een Eevee. Het duurde een paar seconden, maar toen herkende Gwen het gele wezentje. Het was Toby, die Pikachu die zij en Gwen ooit eens ontmoet hadden vlak bij Lavender Town. Ze hadden toen nog een soort spelletje gedaan met Oran bessen, herinnerde ze zich. Er waren ook een Squirtle en een Vulpix bij geweest, toch? Hoe heetten die ook alweer? De jongen was Mark, dacht ze. Ze glimlachte. Ze hadden het viertal ontmoet toen zij en Arya nog maar net vertrokken waren uit Arya's woonplaatsje. Ze keek naar het meisje met wie ze al zoveel had beleefd. Één dag, gewoon om te proberen...

ARYA ~ Arya schrok een beetje toen er een Pikachu tevoorschijn kwam vanuit de bosjes. Haar ontmoeting met die hele troep Pikachu een tijdje geleden lag nog vers in haar geheugen... Ze besefte echter al gauw dat er geen andere Pikachu bij hem waren. Ze keek naar het wezentje. Hij kwam haar vaag bekend voor... Ach, alle Pikachu leken op elkaar.
Ze hoorde ook een Eevee lachen. Het was niet erg moeilijk om te herkennen dat het geluid van een Eevee afkomstig was. Welke andere pokémon zei immers de hele tijd 'Eevee'? Arya begreep nog steeds niet hoe pokémon alles konden zeggen met zo'n kleine woordenschat. Bovendien leek het net alsof er maar één universele pokémontaal bestond, terwijl iedere pokémon iets anders zei. Ach, dat was weer één van de raadselen der pokémon. 'Pokémontaal' paste mooi in het rijtje 'Diglettpoten', 'Squirtle's eeuwige watervoorraad' en 'Het interieur van een pokéball'.
De Pikachu keek naar haar en ze zag een blik van herkenning in zijn ogen. Kende ze deze pokémon dan toch? Misschien was het Sun, Sora's Pikachu. Welke van Suns soortgenoten kende ze nog meer? Ze was ook ooit een jongen met een Pikachu tegengekomen vlakbij Lavender Town. Een jongen met een Pikachu, een Vulpix en een Squirtle. Dat groepje kon het ook nog zijn. Of het was toch een onbekende. Nu ja, ze zou maar afwachten welke trainer of coördinator er tevoorschijn zou komen.

Sam.
De Eevee draaide zich lachend om toen Sam de kleine bruine Pokémon hen begroette, besefte Sam ineens dat het nogal onbeschoft was om niks terug te zeggen. Voor een keer besloot Sam maar eens sociaal te zijn en een gesprek aan te gaan met de Pokémon, zo erg kon hij toch niet zijn? Ofwel..? “Goede morgen,” reageerde Sam droog en probeerde de blik van de Diglett te vangen, als het al een Diglett was.. want van zo dichtbij had ze er nog nooit eentje gezien. “Uhm.. sorry dat we je bijna omver liepen..” begon Sam terwijl ze het bruine wezentje verontschuldigend aankeek, zag ze Zoey opeens achter hem uit de struiken verschijnen. Ze keek echter geïrriteerd uit haar ogen naar de Eevee die zich er niets van aantrok, Zoey bleef nooit lang boos. “Ik hoop voor je dat je een excuus hebt want Mark is namelijk niet blij,” zei de Vulpix terwijl de Eevee geïrriteerd snoof. “Dat interesseert me toch niet en hij had er niet bij gezegd hoe hij wilde trainen,” reageerde Sam sarcastisch maar de Vulpix was niet van plan om het hier bij te laten maar voordat Zoey iets ging zeggen kwam Mark al tevoorschijn uit de bosjes.. hij keek inderdaad niet zo vrolijk.

Toby.
Toby die nog steeds op de grond lag in de natte sneeuw, had door dat het meisje naar hem had gekeken. Pas toen schoot het hem te binnen wie ze was, Arya. De Pikachu kwam overeind terwijl hij de natte sneeuw van zijn vacht klopte maakte hij aanstalten om naar haar toe te lopen maar staakte zijn poging, het leek erop dat ze terughoudend was naar hem toe. Voordat hij besefte wat hij nou echt deed, spreidde hij zijn gele pootjes om haar aandacht te trekken en zette een vriendelijke glimlach op die hij altijd gebruikte als hij iemand begroette. “Arya ik ben het… Toby!” Dat was misschien stom, heel stom omdat ze sowieso al geen Pokémontaal verstond en waarschijnlijk nog geen idee zou hebben wat hij zei of wat hij haar duidelijk wilde maken. Hij liet zijn pootjes zakken toen hij vanuit zijn ooghoeken Mark zag staan.. bingo! Toby rende naar hem toe waar hij aan zijn broekspijp trok om vervolgens naar het meisje te wijzen, zou hij het wel begrijpen?

Mark.
De bruinharige jongen keek vragend op toen Toby naar hem toekwam lopen, hij was ergens opgewonden over maar wat? Mark volgde het pootje van de Pikachu waar hij vervolgens.. Arya zag staan? Dat was een lange tijd geleden dat hij haar voor het laatst had gezien, was aan de rand van Lavender Town.. zou ze veel veranderd zijn? Hijzelf had wel een hele verandering ondergaan qua karakter ook mede dankzij zijn Pokémon en iemand anders, wat hij totaal niet eens zo erg vond. Het enige dat er bij Mark was veranderd was dat hij een jaartje ouder was geworden en een millimeter gegroeid, dat was het enige. “… Ehh.. lang niet gezien, Arya,” grijnsde Mark toen hij langzaam dichterbij kwam, gevolgd door een tevreden Toby en een Squirtle op zijn schouder, wat er waarschijnlijk dom uit moest zien..

ARYA ~ Op het gezicht van de Pikachu verscheen een enorme glimlach en hij zei iets wat ze niet verstond. Arya wist niet goed hoe ze erop moest reageren. De pokémon sprong ervandoor en kwam even later terug met een bekende. “… Ehh.. lang niet gezien, Arya,” zei Mark. Arya glimlachte. Het viel hem op dat zijn Squirtle op zijn schouder zat. Ze had geen idee gehad dat die ook wel eens op schouders zaten. Het leek haar meer een Pikachuding, of iets voor vogel-pokémon. Haar eigen pokémon zaten ook nooit op haar schouder, als had Ona het wel eens uitgeprobeerd.

GWEN ~ Yep, zeker weten Toby. Ze grijnsde toen hij iets naar Arya riep, want daar begreep ze natuurlijk geen woord van. Toby besefte dat zelf ook en ging zijn coördinator halen. De jongen begroette Arya en het meisje glimlachte terug. Gwen ging op de grond zitten. Ze vroeg zich af of de twee een oefengevecht zouden gaan houden. Dat leek zo ongeveer het protocol te zijn bij een ontmoeting tussen twee trainers of coördinators: het werd zelden nagelaten. Gwen wist niet of ze het wel of niet moest hopen. Als ze het niet deden kon zij waarschijnlijk niet veel meer doen dan zitten en wachten tot ze weer verder zouden gaan, maar ze had weinig zin om alweer een gevecht te moeten gaan doen in opdracht van een mens. Het liefst zou ze wel een gevechtje houden, maar dan gewoon als pokémon onderling, zonder de tussenkomst van trainers. Ze herinnerde zich een gevecht dat ze ooit met Ignis had gehouden. Dat was leuk geweest. Ze hadden gewoon ruzie gekregen en het uitgevochten en geen van hun trainers was tussenbeide gekomen. Dat was dan weer het makkelijke aan mensen: ze leken de baas te zijn, maar uiteindelijk konden ze er vaak weinig aan doen als je besloot een pokémon aan te vallen. Ze sprongen er niet tussen of zoiets. En het niet opvolgen van bevelen had meestal ook weinig gevolgen. Nee, wat haar eigenlijk het meeste dwarszat was dat de mens altijd alles wilde bepalen: waar je heen ging, wat je deed, wat je at, waar je sliep.

ZEPHIR ~ Zephir keek vanuit zijn ooghoeken naar Gwen. Hij moest toegeven: hij was er niet gerust op. Maar hij vond dat het Gwens recht was om zelf haar keuze hierover te maken. Hij keek naar het zojuist aangekomen groepje. Gwen en Arya leken hen te kennen, maar in de ogen van Oz en Ona zag hij geen blik van herkenning. Waarschijnlijk waren de nieuwkomers van voor hun tijd bij Arya. Het was niet moeilijk te raden dat Gwen Arya's eerste pokémon was, maar hij vroeg zich af wie zich het eerst bij haar had aangesloten: Oz of Ona.

Zephir ging niet naar hen toe, maar bleef op een afstandje staan kijken. Hij observeerde liever eerst dan meteen kennis te maken met namen en groeten. Als zij daar wel behoefte aan hadden zouden ze wel naar hem toe komen.