SISHURI
Ze was weer eens teruggrabbeld van haar volgende uitdaging. Wat was er nog over van die eigenwijze Sishuri die gewoon overal heen ging ten koste van alles? Niet veel. Sinds ze haar eerste Gymbadge had gehaald was ze al aardig lang niet meer vertrokken van Pewter City. Mt Moon leek wel een grote enge nachtmerrie en Sishuri was niet klaar om zich er doorheen te slaan. Daarom verzon ze elke dag wel weer een leuk iets om haar pokemon niet achterdochtig te maken, want zij, in tegendeel tot haar, waren wel zeker klaar om de volgende stap te zetten. Voor vandaag had ze besloten dat een dagje uit naar het Viridian Forest wel leuk zou kunnen zijn.

CRUMBLE
Crumble rende vrolijk voor haar uit, de Rattata was tevreden met de keuze van zijn Trainer. Voor vandaag mocht hij eens een speciaal tripje meemaken. Nieuwsgierig snuffelde de pokemon aan elke boom die hij tegenkwam om iets te vinden waarmee hij zijn Trainer blij kon maken of gewoon om een complimentje te verdienen. Maar tot nu toe kon hij alleen maar geursporen vinden van Caterpies en Weedles. Niet echt speciaal om het zo maar te noemen. Crumble keek even achterom en wachtte beleefd totdat Sishuri hem had ingehaald, het meisje keek hem met een grote glimlach aan. Zo druk als de Rattata was rende hij weer voor haar uit, zijn korte pootjes brachten hem sneller vooruit dan verwacht en bijna gleed hij uit door een poel modder. De Rattata stond vlak voor de rand en keek in de bruine massa, maar in tegendeel tot water was het niet mooi doorzichtig. Bijna wilde hij het aanraken met een van zijn voorpootjes toen Sishuri hem tegenhield. Nog steeds met een glimlach schudde ze haar hoofd. Goed nu dan niet, maar de volgende keer.. dan zou hij haar wel voor zijn. Met een klein speels glimlachje en gemakkelijk sprong hij over de poel heen. Vervolgens rende hij weer wat vooruit, maar niet zo ver dat hij haar uit het oog verloor. Een paar struiken blokkeerde zijn pad, maar zo klein als hij was kroop hij onder het groen door. Wat toen voor hem lag, verraste hem eigenlijk wel. Een gigantische waterpoel strekte zich uit voor hem en Crumble deed bijna verstijfd een paar passen naar voren. Wow..

SISHURI
Crumble verdween weer uit haar zicht, dit keer ook werkelijk, want hij was onder een paar struiken doorgedrongen. Met een zucht zette Sishuri een wat snellere pas in, zodat Crumble niet ver zou komen. De paarse pokemon kwam in beeld, maar dat was niet wat ze het eerste opmerkte. Een aardig groot meer lag daar, gewoon midden in het bos. Toch waren zij niet de enige die hier waren aangekomen. Sishuri riep Crumble, die wel gevaarlijk dicht bij de rand stond van het water, de Rattata draaide zich om, maar de grond onder zijn poten zakte weg. Het was modder en zijn gewicht was daar te zwaar voor. Geschrokken rende Sishuri naar de oever en keek uit naar haar pokemon. "Crumble?!" Riep ze hulpeloos en boog voorover naar het water, maar ze zag de bekende paarse vorm niet. Even vergat ze dat er nog een Trainer hier in de buurt was, het enige waar ze aan dacht was haar pokemon, die nu hulpeloos ergens zwom. De Trainer dacht zoveel aan de paniek dat ze haar eigen water pokemon gewoon vergat.

OOC; I hope you don't mind (:

SISHURI
Toen ze verderop beweging zag verderop aan de rand van het meer, kreeg ze een beetje hoop. Zou deze Trainer haar willen helpen? Gerustgesteld werd ze door het feit dat het meisje een pokeball tevoorschijn haalde. De bal werd in de lucht gegooid en Sishuri hoopte op een water pokemon. Wat ze te zien kreeg was echter iets wat ze totaal niet verwacht had. Een gigantische waterslang verscheen ten tonele, Sishuri krabbelde overeind en haalde snel haar pokedex erbij. Het bleek een Gyarados te zijn, een pokemon die niet bepaald zwak te noemen was. Met grote ogen keek ze naar de grote pokemon. Toch was de situatie niet zo dat ze bang moest zijn voor de pokemon. Er was een Trainer bij die haar pokemon hopelijk onder controle zou hebben. Vast wel, want makkelijk zou je zo'n pokemon niet kunnen trainen. Het meisje kwam naar haar toe en de Gyarados volgde haar. Van dichtbij zag de pokemon er nog intimiderender uit. ''Is er iets?'' Vroeg ze en Sishuri knikte een beetje aarzelend. "Mijn Rattata is in het water gevallen," Precies op dat moment zag ze een klein paars kopje in het midden van het meer omhoog komen. Crumble spetterde wild met zijn pootjes, maar kon er niets aan doen toen hij weer naar beneden werd gesleurd door zijn eigen gewicht. Hij had maar even lucht weten te happen, dus lang had hij niet. "Wil je hem alsjeblieft helpen? Met je Gyarados?" Vroeg ze met een wat smekende toon, ze was er nog lang niet klaar voor haar pokemon te verliezen.

SUSHURI
Hoop ontstond pas toen de andere Trainer een knikje gaf. Gelukkig. Toen pas liet Sishuri haar ingehouden adem los. ''Vlug Skipper! Daar!'' De Gyarados, genaamd Skipper, verdween in het diepe water. Alleen zijn schaduw was nog te zien. Het was een prachtige pokemon, zo groot en waarschijnlijk zeer sterk. Alleen was het niet moeilijk hem te gebruiken in een gevecht waar geen water was? Toch kon Sishuri niet lang dagdromen, want haar zorgen kwamen weer naar boven drijven. Wat als het al te laat was? Ze hoorde zelfs de stem van de Trainer niet meer en angstig sloeg ze haar handen voor haar mond.

CRUMBLE
Bubbels ontsnapten uit zijn mond en hij probeerde met zijn pootjes weer naar boven te komen, maar het water was te sterk. De Rattata zakte ietsje bij beetje naar de bodem waar hijz eker kon zijn dat hij nooit meer het wateroppervlak zou zien. Hulpeloos keek de pokemon naar boven waar hij nu toch echt iets groots zag. Een gigantische pokemon kwam zijn kant op, angstig begon hij met zijn vier pootjes te spartelen, maar de grote pokemon naderde hem snel. Uiteindelijk merkte hij op dat de pokemon hem niet wilde opeten of wat wilde pokemon ook met je deden. Was hij hier om hem te helpen? Crumble was hongerig voor hulp en klemde zijn pootjes om de hoorns van de kop. Zeer snel voelde hij het water tegen zijn kopje gaan toen de pokemon met hem naar boven zwom. De snelheid werd steeds groter totdat ze beiden door het wateroppervlak doordrongen. De Rattata nam gulzig een hap lucht. Maar dat was nog niet het laatste wat hij zag van het water. Nogmaals ging hij kopje onder, maar dit keer kwam hij veel sneller weer boven. Zo snel als hij maar kon sprong hij van de kop af en rende in de open armen van zijn Trainer.

SISHURI
Crumble bibberde toen hij in zijn armen sprong, maar gelukkig scheen de zon fel dus zou hij snel weer droog worden. Dankbaar keek ze naar Skipper en zijn Trainer. Ze hadden haar Rattata gered. "Dank je, je weet niet hoe dankbaar ik jullie ben." Zei Sishuri met een grote glimlach op haar gezicht. Ze haalde haar rugzak tevoorschijn en haalde er een handdoek uit waar ze Crumble in wikkelde. Vervolgens stond ze op en stak haar hand uit. "Door al dit heb ik me niet kunnen voorstellen, ik ben Sishuri."

SISHURI
''Het was echt geen probleem. Wij laten niemand verdrinken, he Skipper?'' Sishuri glimlachte daarop, het was fijn om een behulpzame aardige Trainer te ontmoeten. En meteen werd haar hand geschud. ''Ik ook niet. Mitsuko is de naam. Je mag ook Mitsu zeggen.'' Mitsu grinnikte en Sishuri lachte mee. ''Veel mensen noemen me zo.'' Haar Gyarados verscheen weer in beeld en boog zich over hen heen. Van dichtbij zag de pokemon er nog prachtiger uit. Sishuri knikte bewonderend en hoorde bijna de vraag niet die aan haar werd gesteld. ''Zo te zien heeft onze grote vriend honger. Ik denk niet dat Crumble ook nee zou zeggen tegen een snack.'' Voordat ze kon antwoorden begon de handdoek te bewegen waar ze Crumble in had gewikkeld. De Rattata snelde naar Mitsu toe toen deze in haar rugzak begon te zoeken. Crumble ging zitten op de grond en richtte een wat smekende blik op de rugzak. Aah. Natuurlijk, zodra het om eten ging was hij er wel bij. "Ach, om van de shock af te komen mag het wel, toch?" Ze keek naar haar pokemon die instemmend knikte. Zijn hele aandacht was nu gericht op eten, eten en nog eens eten, alsof hij dat hele incident al was vergeten van daarnet. "Oh, ik had nog een vraag," Zei Sishuri toen ze nog een keer naar Skipper had gekeken. "Is het niet moeilijk om Skipper te gebruiken in sommige gevecht, want niet overal bevinden zich meertjes of waterplaatsen die groot genoeg zijn voor een Gyarados." Nieuwsgierig keek ze naar Mitsu, aangezien ze toch wilde weten hoe ze zich uit zo'n situatie zou redden.

SISHURI
Crumble ving het brokje op en was meteen even rustig. De Rattata at niet extreem veel, maar bleek altijd wel honger te hebben als er eten werd genoemd. Mitsu knikte op haar vraag. ''Jep. We kunnen ons wel redden op het land, maar hij is soms inderdaad wat log.'' Sishuri glimlachte wat en Crumble had zich languit op het gras genesteld. De zon scheen op zijn paarse vacht en hij sloot zijn ogen gerust. ''Skipper is inderdaad op z'n best in het water. Maar het kost hem evenveel moeite om een aanval te doen als in een meer of zee. Een Gyarados kan erg woest zijn, dus soms word Skippie gefrustreerd als er niet genoeg water is. Maar voor de rest is hij de kalmste Pokémon die ik ooit gezien heb.'' Nogmaals knikte ze, hmm, dus een Gyarados hoefde niet perse met zijn element in 'contact' te zijn. Toch was het voor Sishuri moeilijk voor te stellen om een Gyarados zo op het land te zien kronkelen. ''Waar is Crumble zoal goed in? Hij ziet er erg gezond uit.'' Plots werd haar een vraag gesteld en ze keek even naar haar pokemon. "Crumble moet het vooral hebben van zijn snelheid, bijvoorbeeld bij ons eerste gymgevecht, mijn Squirtle was uitgeschakeld en ik had alleen nog maar deze Rattata en een Pidgey. Beide had het een nadeel in aanvallen, dus alleen Crumble was een goede optie. Hij wist Brock's Geodude nog net op het nippertje te verslaan door zijn snelheid net goed te gebruiken. Natuurlijk speelt geluk ook altijd een grote rol, er was natuurlijk altijd de kans dat we dat gevecht zouden verliezen." Ze aaide Crumble even die instemmende geluidjes maakte.

MIKI
''Ah. Dus Crumble is een snelheidsduiveltje. Dat is inderdaad handig.'' Skipper kwam er weer bij kijken, of hij misschien wat snacks voor zichzelf kon regelen. Maar Mitsu duwde zijn kop best wel gemakkelijk weg en toen ging hij maar in het gras liggen. ''Zo te horen moeten we onze borst nat maken als we in een gymgevecht komen met Brock. Skipper is een water Pokémon, dus hij is net als je Squirtle in het nadeel ja.'' Sishuri knikte, en krabde Crumble tussen zijn oren. De Rattata stond even loom op en liep naar een zonniger plekje, ergens in de buurt van de grote Gyarados en viel door weer neer. Mitsu had ondertussen een zak crackers tevoorschijn gehaald en maakte die met een krakend geluid open. ''Ook honger?'' Sishuri knikte en pakte haar tas er ook bij. Ze had voor vandaag twee appels meegenomen, maar aangezien Crumble zijn buik nog vol had, besloot ze dat Mitsu zijn appel wel mocht hebben. "Is goed, wil jij misschien een appel? Crumble zal wel geen honger meer hebben, anders had hij hem allang uit mijn tas gepakt." De vrucht had een felrode kleur en glansde wat in de zon toen Sishuri ze neer had gelegd op een platic zakje waar ze net in hadden gezeten.

SISHURI
Ze voelde zich weer wat gerust toen Mitsu ja-knikte op haar op haar aanbod. ''Graag, bedankt.'' Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze Skipper een soort van zag bedelen om een stukje. Zelf nam Sishuri pas een hapje toen de Gyarados ook wat had gehad. Dan was hij niet de laatste die iets gegeten had. De appel was zoet en sappig, net iets wat je nodig zou hebben op zo'n warme dag. Toen haar de zak crackers werd aangeboden pakte ze een half handje vol. Voor de zekerheid bood ze er Crumble een aan de wat wankelend aan kwam lopen van zijn plekje in de zon en de cracker even besnuffelde voordat hij deze aannam. Hij moest weer op krachten komen en eten was iets wat dat zou kunnen helpen. ''Enne..wat ben jij al op je reis tegen gekomen?'' Sishuri slikte haar stuk appel door en dacht even na. "Nou, Crumble was niet mijn eerste pokemon, dat was--" Alsof hij had gewacht op zijn cue kwam de Squirtle uit zijn Pokeball tevoorschijn. Freeze merkte de andere Trainer op en keek haar even met een versmalde blik aan, maar toen hij niets ernstigs opmerkte kalmeerde hij wat. Pas toen zag hij de grote pokemon. Nieuwsgierig liep hij naar Skipper toe en tikte deze op zijn kop. "Uhm doe maar niet, Freeze." Merkte Sishuri wat voorzichtig op, voordat de Gyarados misschien wel kwaad zou worden. "Dit is dus Freeze, mijn eerste pokemon. Voor een nieuwsgierige boef is hij een loyala pokemon, en dan heb ik ook nog mijn andere pokemon." Ze graaide even wat in haar tas en gooide toen haar derde en laatste pokeball op. Een energieke Pidgey kwam ten tonele en fladderde op de boomstronk waar de appels op lagen. Sishuri knikte toen ze merkte dat Honey hongerig naar de vrucht staarde en deze begon meteen tevreden te pikken. "En dit is Honey, mijn tweede pokemon."

SISHURI
''Skipper maakt snel genoeg duidelijk dat hij iets niet leuk vind hoor, maak je geen zorgen.'' Mitsu wees met een glimlach naar haar pokemon waar Freeze nog steeds nieuwsgierig naar staarde. Waaro moest haar Squirtle nou elke keer weer de gevaarlijke kant van het leven opzoeken? ''En 'meneertje hongerig' TIKTE zelf ook op mijn rug.'' Sishuri grinnikte en ze zag dat Freeze zelf een klein tikje terug kreeg van de grote Gyarados. De Squirtle deed een paar pasjes naar achteren en wierp een wat beledigde blik op Skipper, maar nog net genoeg om het grappig te houden. ''Als het eten op is, zouden jij en je Pokémon dan zin hebben in een gevechtje?'' Voordat Sishuri ook maar de vraag volledig in zich had opgenomen klonk de brul van de Gyarados al. ''Zo te horen is hij er klaar voor.'' Sishuri knikte en Freeze kwam meteen weer aandraven. "Maar natuurlijk, hoe gaan we het gevecht regelen?" Vroeg Sishuri en meteen verscheen er een strijdlustige glans in haar blik. Een mooie uitdaging voor haar tweede Gym, die tenslotte een Water gym was. Maar het gevecht zou vooral om de lol gaan, al zou Sishuri niet graag willen verliezen.