Met een raspende ademhaling stond Kayne vlak voor de Gym. Hij wilde omkeren, wilde zijn keuze om deze Gym uit te dagen ongedaan maken, maar de adrenaline in zijn lijf dwong hem om toch verder te gaan. Hij balde zijn vuisten, ontspande ze weer en beet op zijn onderlip. Dit was voor de eerste keer in zijn leven dat hij zo nerveus was, zelfs toen hij aangevallen was geweest door de onbekende man in het Viridian Forest was hij niet zo nerveus als nu geweest. Hij voelde aan zijn heupen en voelde de vertrouwde ronde vorm van zijn Poké Balls. Hij had over een strategie nagedacht, maar wist alleen niet of deze zou lukken. Hij wist totaal niet wat hij kon verwachten van Brock, de Gymleider van de eerste Gym. Zou hij vandaag zijn eerste badge krijgen? Of zou blijken dat hij weer terug van voor af aan moest beginnen? Hij kon het zich in elk geval niet permitteren om hier te blijven staan. Langzaam liep hij naar binnen, daarbij lettend of hij niet kon struikelen over onzichtbare objecten of obstakels. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen, het was hier eigenlijk best wel koud. Hij was blij dat hij zijn Dratini in zijn Poké Ball had laten zitten. Naarmate hij de Gym verder betrad, voelde hij dat zijn zenuwen een hoogtepunt begonnen te krijgen. Dat hoogtepunt waarbij hij misselijk zou worden en zich om zou keren, zijn kans op een eventuele overwinning verkeken zijnd. Hij dacht aan Vincent. Zou deze de Gym al hebben uitgedaagd? Kayne wist het niet, zijn hoofd duizelde momenteel. Hij stapte langzaam de grote open ruimte binnen. Aan weerszijden zag hij trappen die leidden naar een soort balkon waarop je kon staan. Of hoe ze dat ook noemden. Ze waren donkerblauw van kleur. Voor zich zag hij een uitgestrekt, leeg veld. Hij zag geen Brock. ‘Hallo?’ riep hij, hopend dat zijn stem niet omhoog zou schieten, aangezien dat geen leuk effect voor hemzelf zou geven. Hij hoorde een vaag antwoord in de verte. ‘Ik ben hier om je uit te dagen voor een gevecht!’ Hij hoorde hoe zijn stem wat standvastiger werd en haalde opgelucht adem. ‘Aangenomen,’ hoorde hij iemand zeggen. Vervolgens stapte er iemand naar voren. Het licht viel op de persoon en Kayne zag dat het Brock was. Wauw, in het echt zag hij er veel majestueuzer uit dan op zo’n verfrommeld informatief papiertje.

De rest ging allemaal een beetje langs Kayne. Hij hoorde vaag dat ze twee Pokémon mochten gebruiken en hij zijn Pokémon wel mocht wisselen in het gevecht, maar Brock dit niet mocht. Hij moest ook nog zijn naam zeggen. Daarna werd het startsein gegeven. Brock begon met een Geodude. Na een korte aarzeling liet Kayne zijn Dratini uit de Poké Ball gaan. De Geodude doemde boven de Dratini uit en Kayne zag hoe een rilling door het kleine lijfje van zijn Dratini ging. Opeens begon Kayne te twijfelen. Ze hadden de Dragon Rage niet eens fatsoenlijk onder controle, hadden ze die eerst niet een beetje kunnen tranen voor ze deze Gym uitdaagden? Nog voor hij zich kon bedenken, hoorde hij hoe Brock zijn Geodude al opdroeg om een Tackle uit te voeren op de Dratini. ‘Dratini, ontwijk!’ riep Kayne, maar het was te laat. De Dratini vloog met een genadeloze klap tegen een rots aan. Wacht, een rots?! Kayne keek rond en zag nu pas de rotsen die zich uitgestrekt hadden over het veld. Was hij zo afwezig geweest dat hij had gemist hoe het veld zich had uitgestrekt in een andere vorm? Kayne schudde zichzelf wakker. ‘Dratini, gaat het nog?’ riep hij zijn Pokémon toe. Deze was ondertussen overeind gekomen, maar zelfs een dronken man kon zien dat het niet ging. ‘Geodude, pak die Dratini en gooi hem tegen de rotsen!’ Kaynes adem haperde. Nee, hè? Dan zou zijn Dratini verliezen! ‘Dratini, verberg je achter die rots,’ was het beste wat hij kon verzinnen. Hij hapte verbaasd naar adem toen het nog leek te lukken ook. Het zweet stond ondertussen in zijn handpalmen. Geodude had de actie niet zien aankomen en botste volop tegen de rots. Kayne dacht na. Hij kon nu geen risico’s nemen. Een Dragon Rage zou misschien nog niet lukken. ‘Dratini, doe je Twister!’ riep hij. De Dratini kwam achter de rots tevoorschijn en vuurde een Twister af. Deze leek de Geodude te raken, maar richtte niet zoveel schade aan als Kayne gehoopt had. De Geodude naderde de Dratini te snel en pakte de Pokémon op. ‘Dratini, Thunder Wave!’ riep Kayne in paniek uit. De aanval had natuurlijk geen effect omdat elektriciteit nauwelijks effect had op steen. Geodude ging doodleuk verder met zijn poging om Dratini te gooien. Dratini kwam hard neer op de grond en de Pokémon bleef liggen. Kayne beet op zijn onderlip. Was dit het einde?

Kayne zag hoe de Pokémon zachtjes trilde. Eerst dacht Kayne dat het was omdat de Pokémon echt te gewond geraakt was, maar toen hij een beter zicht op de Dratini had, zag hij hoe woedend de Pokémon keek. Hoop kwam in Kayne op. Zou hij de aanval kunnen uitvoeren waar ze al een paar weken op aan het trainen waren? Langzaam en trillerig kwam de Pokémon overeind. Kayne haalde diep adem. ‘Geodude, Tackle!’ Meteen verviel de hoop. Oh nee! Als deze Tackle raakte, was het echt over. Hij zag hoe de steen-Pokémon de draak-Pokémon genadeloos naderde. Kayne sloot zijn ogen en zette zijn nagels in het vel van zijn handpalmen. Hij hoorde een harde klap en durfde één oog te openen. Hij voelde opeens een glimlach, een glimlach die alsmaar breder werd. Hij zag hoe zijn Dratini achter de Pokémon stond die tegen de rots gebotst was. Dratini had de aanval ontweken! En zo te zien was de Pokémon woedend. ‘Dratini, Dragon Rage!’ riep Kayne uit. Hij zag hoe de Pokémon zijn aanval oplaadde. Een soort schokgolf kwam uit de Pokémon, regelrecht naar Geodude toe. Kayne zag hoe de Pokémon het uitschreeuwde en daarna tegen de rots omlaag zakte. Hij zag echter ook dat zijn eigen Dratini het loodje legde en omviel. ‘Beide Pokémon zijn uitgeschakeld! Beide tegenstanders hebben nog maar één Pokémon over!’ hoorde hij. Met een opgeluchte zucht keerde Kayne zijn Dratini terug, waarna hij de Pokémon toefluisterde dat deze het goed gedaan had. Hij keek naar Brock, die een grimas had gecreëerd. ‘Je Pokémon is sterk, dat was zeer onverwacht,’ zei hij, waarna hij zijn Geodude terugkeerde. ‘Maar nu begint het echte werk! Ga, Onix!’ Het volgende moment voelde Kayne alsof zijn voeten zijn eigen gewicht niet meer konden dragen. Een enorme Pokémon rees op, vlak voor zijn gezicht. De Onix keek op hem neer. Kayne voelde zich machteloos en voelde hoe erg zijn hand trilde toen hij naar zijn heup reek, naar zijn laatste Pokémon. Zou Gastly het aankunnen? Hij wist het niet. Hij hoopte natuurlijk van wel. De Geodude had zijn Dratini al neer gekregen, dus Dratini kon de Onix niet extra moe maken. Kayne had dan ook het gevoel dat het totaal geen effect zou hebben. Hij stak zijn hand naar de vertrouwde Poké Ball en nam het in zijn handpalm, waarna hij het zonder er verder over na te denken naar voren gooide.

Zijn Gastly kwam vrolijk uit de Poké Ball. Kayne sloeg zijn hand voor zijn hoofd toen hij zag hoe de Gastly vrolijk rond Onix begon te zweven. ‘Gastly, dit is een series Gymgevecht, geen speeltuin!’ riep hij boos naar zijn Pokémon. ‘Het ziet ernaar uit dat je Pokémon niet bepaald serieus kan blijven. Dit kan een nadeel voor je zijn,’ maakte Brock het alleen maar erger voor de zenuwachtige Kayne. ‘Onix, doe je Bind!’ riep Brock. Kayne wilde net naar zijn haren grijpen omdat het zo vreselijk frustrerend was en dat hij zich echt vernederd voelde, toen hij zag hoe Gastly de Onix makkelijk en vrolijk ontweek. Onix gromde gefrustreerd en probeerde zijn staart rond de Gastly te slaan, maar Gastly was hem steeds te snel af. Kayne ontspande zich. Eigenlijk kon dit nog best behulpzaam zijn,dat zijn Pokémon zo speels was. ‘Gastly, doe Hypnosis!’ riep hij uit. ‘Onix, verberg jezelf in de grond!’ Kayne moest zichzelf staande proberen te houden toen de enorme Onix zichzelf een weg in de grond boorde en daarmee de Hypnosis simpel ontweek. De grond trilde zo hard dat Kayne moeite had om zijn evenwicht te bewaren. Hij zag dat Gastly, evenals hijzelf, naar de Onix aan het zoeken was. Hij hoorde opeens een geluid en het volgende moment zag hoe hij de Onix tevoorschijn kwam. Dat was het moment waarop hijzelf achteruit viel van het harde trillen van de grond en hard op zijn rug rechtkwam. ‘Onix, Rock Throw!’ Verbaasd keek Kayne vanuit zijn liggende positie toe hoe Onix een steen oppakte en deze naar zijn Gastly smeet. Gastly werd vol geraakt door de steen en vloog achteruit tegen een rots aan, waar hij even versuft bleef liggen. Daarna kwam hij overeind, zijn speelse trek verschenen voor een boos gezicht. ‘Gastly, verlam hem met een Lick!’ zei Kayne opgewonden. Gastly vloog vooruit, naar de Onix toe. Net toen Gastly zijn aanval wilde uitvoeren, ontweek Onix echter door in het gat te verdwijnen waar hij eerst verdween. Kayne balde zijn vuisten, maar ontspande ze weer om zich vast te houden. Deze keer trilde de grond niet zo erg en de jongen vond dat het tijd werd om overeind te komen. Hij krabbelde overeind en keek aandachtig naar de gaten, alert zijnd om zijn Gastly tijdig te waarschuwen voor de Pokémon. Hij hoorde de Pokémon aankomen, maar voor hij iets kon doen, was de Onix al verschenen.

Voordat Kayne zijn Pokémon kon opdragen om iets te doen, zag hij met een vreemd gezicht toe hoe zijn Pokémon Onix in het gezicht likte. De Onix sperde zijn ogen wijd open en keek raar naar Gastly. Vervolgens rilde hij over heel zijn lijf en liet een grommend geluid ontsnappen. ‘Wat is dit?’ zei Brock. ‘Onix, doe je Rock Throw!’ Kayne zag hoe de Pokémon zichtbaar pogingen deed om een steen naar Gastly te gooien, maar zag hoe de Pokémon gestaakt werd in zijn pogingen. ‘Allright!’ riep Kayne. ‘Hij is verlamd! Gastly, dit is je kans, doe je Night Shade!’ Kayne wist dat als Onix één Rock Throw deed naar Gastly, het al over kon zijn. ‘Onix, probeer onmiddellijk uit je verlamming te komen en doe dan Rock Throw!’ Kaynes hart leek in zijn keel te zakken toen hij zag dat de Onix zich weer kon bewegen. Nee hè, was de verlamming al uitgewerkt? Zijn grootste zorg was echter dat hoe zag hoe Onix een rots optilde en naar Gastly wilde smijten. Hij zag echter ook dat zijn Gastly klaar was om de aanval af te vuren op de Onix. Kayne liet een schreeuw gaan toen Gastly zijn aanval produceerde en Onix de steen al richting Gastly gooide. Hij zag nog net, voor de steen neerkwam en een stofwolk veroorzaakte, dat Gastly’s aanval succesvol geproduceerd was. Hij wist echter niet of de Onix geraakt was, of zijn Gastly geraakt was.. en wat het effect was van beide aanvallen.


Langzaam maar zeker ging de stofwolk liggen en werd het strijdveld weer zichtbaar. De Onix leek schade te hebben opgelopen van Gastly's aanval, maar stond nog altijd overeind, klaar om verder te vechten.

Geschrokken keek Kayne naar de optrekkende stofwolk. Hij voelde het lood zwaarder worden in zijn schoenen toen hij zag dat Onix nog overeind stond. Hij liet zijn blik glijden naar zijn Gastly... en haalde opgelucht adem. De Pokémon leek erg verzwakt, maar wel nog in staat om te vechten. 'Onix, doe Rock Throw!' hoorde hij Brock zeggen. Kayne rechtte zijn rug. Het was tijd om het anders te doen, om het anders aan te pakken. Deze keer werd hij de officiële winnaar. Deze keer werden het meer fysieke aanvallen en minder defensieve verdediging. 'Gastly, probeer te ontwijken en doe daarna Lick!' riep hij zijn Pokémon toe. De Gastly ontweek de aanval nog maar net en de steen vloog langs hem en spatte kapot tegen de rots. Gastly vloog richting Onix en likte deze recht in het gezicht. Trots zag Kayne hoe er een rilling door de Onix heenging. Gastly zweefde speels rond hem heen toen hij zijn staart woedend rond de Pokémon probeerde te krullen. De verlamming trad echter in en Onix was niet bereid om zichzelf te bewegen. 'Gastly, doe je Tackle!' riep Kayne. Onix werd echter niet hard genoeg aangevallen en stond nog overeind. 'Onix, probeer opnieuw je Bind!' riep Brock. Kayne zag ademloos toe hoe Gastly de aanval bleef ontwijken, maar opeens toch in Onix' val trapte en het volgende moment in zijn Bind verstrikt raakte. Kayne dacht gauw na. Hij zag hoe zijn Pokémon los probeerde te komen en steeds zwakker werd. Opeens kreeg hij een idee. 'Gastly, Lick!' riep Kayne. De Gastly strekte zijn lange tong uit en raakte Onix recht in het gezicht. Aangezien de vorige Lick nog niet helemaal uitgewerkt was, zag hij dat deze Lick nog effectiever was. 'Wurm je los en gebruik al je kracht voor Night Shade!' Gastly deed wat hij vroeg en de aanval wat niet het beslissende punt had gemaakt, werd opnieuw uitgevoerd. Kayne keek gespannen toe naar de twee Pokémon die elkaar zwak in de ogen aankeken en wachtte gespannen af.

Het duurde even, maar uiteindelijk bezweek één van de twee pokémon en werd duidelijk wie er gewonnen had. Gefeliciteerd, je hebt de Boulderbadge gewonnen!

Ongelovig haalde Kayne adem. De Onix was bezweken! Hij had gewonnen! Gastly kwam naar hem toe, duidelijk verzwakt van het gevecht, maar overduidelijk blij met zijn winst en keek Kayne vrolijk aan. Kayne knuffelde zijn Pokémon, waarna hij zijn blik weer richtte op de Brock. Deze keerde na één ogenblik zijn Pokémon terug. 'Je hebt bewezen dat je sterk genoeg bent om verder te gaan en de volgende Gym uit te dagen,' zei hij. 'Als bewijs, neem van mij deze Boulder Badge aan.' Kayne nam met trillende hand de Boulder Bagde uit de hand van Brock. Brock knikte vriendelijk naar hem, besloot om verder niks meer te zeggen. Kayne knikte terug en keerde zijn Pokémon terug, waarna hij wegliep en de donkere ruimte achter hem achter zich liet. Hij liep naar buiten en haalde opgelucht adem. En dan nu, op naar het volgend avontuur!