Vandaag was de dag, hier had Light al een tijd op gewacht. Ondanks dat trainers en coördinatoren al mogen vertrekken op hun tiende verjaardag, ging Light vandaag. Vandaag was zijn zeventiende verjaardag. Hij had zich precies een jaar verscholen voor instanties die hem probeerden op te vangen. Dit had hij ook met zichzelf afgesproken, hij zou zich een jaar verschuilen, en daarna, daarna zou hij beginnen aan de tocht die een coördinator maakt. Hij had zich leuk gesetteld in het bos voor een jaar, na een maand lang in de bosjes geleefde te hebben, was hij namelijk begonnen met het bouwen van een bungalow. Ondertussen had hij aan langstrekkende reizigers bessen verkocht. Trainers betaalde een fortuin voor de extra effecten van bessen. Het meest had hij verkocht van de oran bessen, aangezien de langstrekkende kinderen meestal startende trainers waren, en die konden in de hitte van de strijd wel wat extra gezondheid voor zijn of haar pokémon gebruiken. Van dat geld had hij zijn allereerste poké-ball gekocht. Deze had hij gebruikt op de eerste de beste pokémon die hij tegen was gekomen. En laat daar nou Oddy inspringen. De verlegen, maar krachtige Oddish. Samen hadden ze een heus huisje kunnen bouwen, waar ze de rest van het jaar in hadden gewoond, samen. Maar vandaag kwam daar dus verandering in, hij zou beginnen aan zijn tocht. Het liefst zou hij de toch willen laten eindigen met een enorme beker, hij wou top-coördinator worden. Na zijn laatste geld uitgegeven te hebben aan poké-balls was hij naar huis gegaan. En deed hij zijn voordeur op slot. De sleutel legde hij voor de deur onder de mat, hij zou hem de komende tijd toch niet nodig hebben.

Zo Oddy, daar gaan we dan op naar ons avontuur! zei hij terwijl hij de enige gevulde poké-ball in de lucht gooide die hij had. Na een kleine witte flits naar beneden gericht, stond daar de kleine onkruid pokémon. Oddish, Ooh zei het kleine beestje. Light had het beestje goed opgevoed, met als bovenstaande prioriteit dat de schoonheid naar boven kwam. Dat was ook hun enige gevechtstijl, het was niet altijd zeer krachtig, maar de pracht spatte er keer op keer weer van af.

Na een korte periode gelopen te hebben, spitste Oddish zijn bladeren. Het wezentje had iets opgemerkt, en kon het blijkbaar niet thuisbrengen wat het precies was. Light keek gespannen naar een bewegend bosje. Laat je zien! We weten dat je er bent! En langzaam kroop er een geel-oranje rupsje uit een struik, met een in verhouding enorme angel op zijn voorhoofd. Light kende het beestje van de lessen van zijn vader in het verleden. Het was een Weedle, Weedle's zijn larf pokémon. Een trage, maar gevaarlijke pokémon. Oddy we gaan een nieuwe vriend aanschaffen! Wat jij? De Oddish keek hem aan met een blij gezicht. Oddish, O-oh. De Weedle had hun nu ook opgemerkt en begreep meteen het idee dat het moest gaan vechten, en dat ontsnappen nu niet meer van pas was.

"Oddy, klaar voor de strijd!" Dit was een teken dat Oddy tussen de andere pokémon en Light moest gaan staan. De Oddish sprong elegant in de lucht, en lande zacht op zijn voeten. De elegantie was er van af te lezen. Ondertussen had de Weedle zich ook gevechtsklaar gemaakt. "Oddy, we moeten uitkijken voor zijn angels, die heeft hij op zijn hoofd, en één aan zijn staart. Deze bevatten gif, en dat kan een pijnlijke grap worden! Dit net gezegd te hebben vloog de Weedle lomp op de Oddish af. "Oddy ontwijk en sla terug met een zoete geur aanval!" De Oddish ontweek al draaiende de Tackle aanval van de Weedle, nog draaiende begon het een soort poeder in de lucht te mengen, Sweet Scent. De Sweet Scent draaide om de Oddish heen, zakte omlaag, en kwam recht in de snoet van de Weedle neer. Sweet Scent had de bijwerking dat het doelwit meteen afgeleid werd, en door de zoete geur ook even afgeleid bleef. Dat maakte het een makkelijk doelwit voor schade gevende aanvallen. "Oddy gebruik nu je absorbeer!" Dit gezegd te hebben vormde er een kleine, groene, gloeiende bal tussen de bladeren. "En... VUUR!" Het balletje schoot als een kogel door de lucht, en ketste tegen de Weedle. Absorbeer had het leuke effect dat het schade gaf, en ook de gebruiker genas. Meteen zag je de kracht van de Weedle verminderen, en tegelijkertijd die van Oddy vergroten. "En nu eindigen met een Tackle!" Oddish kwam elegant neer op de grond, en begon meteen te sprinten. De wind speelde met de bladeren van Oddy, alsof het een paard was dat door een frisse zeebries heen galoppeerde. Daarna volgde er meteen een botsing, waarbij de Weedle door de lucht vloog, en lelijk terecht kwam op een boomstronk. "En nu is het mijn beurt. Poké-ball nu!" Dit gezegd te hebben, gooide Light een poké-ball naar de Weedle. De bal tolde door de lucht, en ketste af op de buik van de Weedle. Meteen opende het balletje, en vaagde de Weedle weg in rode flitsen. De pokémon zat in de bal, zou hij er in blijven zitten? Oddy en Light keken allebei gespannen toe, terwijl de poké-ball heen en weer tobde.

Gelieve alleen het gedeelte waar je de Pokéball gooit dik drukken (zoals ik nu voor je gedaan heb). Daarnaast weet ik niet echt wat dit voor aanval moet zijn: "Dit gezegd te hebben vormde er een kleine, groene, gloeiende bal tussen de bladeren. Het balletje schoot als een kogel door de lucht, en ketste tegen de Weedle." Voor zover ik weet kan je Absorb namelijk niet afvuren.

De Pokéball rolde een tijdje heen en weer, terwijl er een inwendige strijd afspeelde. Toen doofde het lampje en hield de bal halt. Gefeliciteerd, je hebt een Weedle gevangen!
Sorry! ik denk dat ik gedeeltelijk Absorb en Leech Seed had verward!

IC:

Het was hem dan gelukt hoor, hij had hem te pakken. Met een grijns die sprak van trots, pakte hij de poke-ball van de grond. En jou noemen we.. Deedly. Bedankt Oddy! Het is ons gelukt! Tevreden draaide Light een rondje met de poké-ball nog steeds in zijn handen. En vol meedelend in de feestvreugde, draaide Oddy een rondje met hem mee.