Na haar ontmoeting met Mark in Vermillion City was Shiyo tot de conclusie gekomen dat ze het trainer zijn nog niet wilde opgeven. Niet alleen omdat de jongen met zijn pokémon haar op andere gedachtes wist te brengen, maar ook het feit dat het nog oneerlijker voor haar overleden tweeling was dat ze de kans had om trainer te zijn en die liet liggen. De brunette had haar Sandshrew daarom beloofd om met hem te trainen zodra ze de volgende stad hadden bereikt. Natuurlijk had ze bij Arceus geen idee gehad waar ze eigenlijk heen liep, maar op de één of andere manier had ze uiteindelijk een stad bereikt. Fuchsia City heette het. Het zag er wel gezellig uit en ze kon het niet laten om even door de drukkere straten te lopen. Waarom? Hier waren meestal een paar leuke winkels te vinden. En leuke winkels, dat vond ze. Meteen bij de eerste ging ze al naar binnen, gevolgd door Tiko, haar pokémon. Bij ontvangst merkte ze al dat dit een winkel was die alles, maar dan ook echt alles verkocht. Er was zelfs een heel rek aan badeendjes te vinden achterin de winkel. Helaas had het niet echt dingen in de aanbieding die Shiyo echt wilde hebben, zelfs al wilde ze natuurlijk wel zo’n schattig badeendje kopen, dus verliet ze teleurgesteld de winkel. Ach, misschien had ze meer geluk bij de volgende, niet? De brunette liep naar de overkant en betrad de winkel zonder er echt over na te denken. Op de etalageruit waren feestelijke dingen geschilderd, zoals leuke maskers, confetti en slingers, die de naam van de winkel mooi sierde. Van binnen zag de winkel er echter saai uit. Hier en daar hing een slinger in een zielig hoekje, maar voor de rest stonden er alleen maar rekken gevuld met verkleedspullen en de toonbank. De caissière was verdwenen, maar ze was toch niet echt van plan iets te kopen. Shiyo liep tussen de rekken door en keek glimlachend om zich heen. Op zich was dit best een grappige winkel! Ideaal voor een verkleedpartijtje. Het had complete kostuums, aparte accessoires en zelfs schmink. Shiyo keek vooral tussen de accessoires rond, hopend dat ze iets grappigs kon vinden. Helaas kon ze niets opzetten om te zien of het er grappig uit zou zien, anders had ze allang geprobeerd om Tiko een varkenssnuit op te zetten en te zeggen dat hij op een Spoink leek.

Wederom verliet de brunette een winkel met lege handen. Haar pokémon had ook nog niks gezien dat hij graag wilde hebben, waardoor ze zich eigenlijk afvroeg of ze er wel goed aan deed om hier rond te lopen. Dit was kostbare tijd en die kon ze beter in de training steken die ze gepland had. De Sandshrew leek het echter wel naar zijn zin te hebben en zij ook, dus besloot ze maar naar de volgende winkel te trekken. Doordat ze niet echt oplette, liep ze regelrecht een supermarkt binnen. Ze wilde terug naar buiten lopen, maar besefte dat ze misschien wel wat kon vinden hier. Iets dat ze nodig zou kunnen hebben op haar reis. Shiyo keek Tiko vragend aan en hij leek het ermee eens te zijn. Goed dan, hier gingen ze dus ook een kijkje nemen. Haar pokémon rende voor haar uit en liep langs de vele rekken waar huishoudspullen in stonden, iets wat ze dus niet nodig zouden hebben. Vervolgens stopte hij bij de voedsel- en drinkwaren. Omdat het enige eten wat ooit bij drinken staat snoep en chips was, was Shiyo al snel aanwezig en bestudeerde de producten aandachtig. Zo besloot ze een flesje cola mee te nemen, waarbij ze veel betekend werd aangekeken door haar pokémon, omdat er ‘Share a coke with Mark’ opstond en hij bijna zeker wist dat ze hem expres had gepakt, en liep toen langs het snoep. Haar oog viel op de zure regenboogmatten, die naast de zak autodrop te vinden was. Helaas had ze het niet zo op de autodropjes of de zure regenboogmatten, maar hierdoor vond ze wel een grote zak Skittles. Hm, zoetigheid. Dat kon er altijd wel bij. De bijwerkingen van de cola en Skittles kwam later wel. Natuurlijk vroeg ze wel eerst aan Tiko of hij hetzelfde wilde of dat hij iets anders wilde, maar hij vond het blijkbaar prima zo, dus bevonden ze zich al snel naar de kassa.

Nadat ze betaald had en de spullen in haar tas had gestopt, begon ze eigenlijk wel trek te krijgen. Vooral toen ze naar al dat snoepgoed keek, liep de water al in de mond. “Wil je iets gaan eten?” vroeg ze aan haar Sandshrew, die eigenlijk ook wel honger had. Hij knikte en wees vervolgens naar een extreem goedgeplaatst restaurant. Shiyo volgde zijn priemende… euh… ‘Vinger’ en kon twee dingen ontcijferen uit het plaatje wat op het raam was geplakt. Een grote, ronde pizza met daarvoor een deegroller geplaatst. Als dat geen pizzeria was, dan wist ze niet wat het was. “Wil je daarheen?” vroeg ze aan hem, waarop hij nogmaals knikte en weer voorop ging. Shiyo volgde hem vlug en stond binnen een paar tellen voor de deur van het restaurant. Voordat ze naar binnenging, checkte ze wel nog of haar haar nog op z’n plek zat, maar gelukkig leek het niet of er een tornado doorheen was gegaan. Slechts een windhoos. En dat was goed genoeg. Shiyo stapte naar binnen en werd meteen ontvangen door één van de obers, die haar naar een tafel bracht voor twee personen. Tiko nam plaats op één van de stoelen, met veel, heel veel moeite en zijn trainer ging tegenover hem zitten. Ze kregen één menukaart voorgeschoteld, waaruit Shiyo voor beide kon kiezen en kregen toen een kans om te bestellen. Een kleine tiental minuten later kregen ze hun bestelling en konden ze eindelijk eten. Tijdens het eten waren ze vrij stil, op de enkele spontane uitspattingen van het meisje na, waar haar Sandshrew weer enthousiast op reageerde. Hij wist niet wat er was gebeurd, maar hij was in ieder geval blij dat zijn trainer wat losser werd. Vooral in zijn bijzijn. Toen ze klaar waren, riep Shiyo de ober om de rekening te kunnen betalen. Op een enkele pizzapunt na was alles opgegeten. “Was het lekker?” vroeg het meisje aan haar pokémon terwijl ze op de rekening wachtten. Een enthousiaste reactie kwam bij Tiko vandaan, aangevend dat hij het inderdaad lekker had gevonden. “Gelukkig maar,” reageerde ze, terwijl ze de rekening aannam die naar haar werd gebracht. Vervolgens keek ze naar de prijs die onderaan in het groot te zien. Meteen werden haar ogen groot van verbazing. Dat was wel een heel groot bedrag! Verbaasd keek ze omhoog, proberend de blik van de ober te vangen, en zag dat de man haar afwachtend aankeek. “Wat is er?” vroeg hij toen hij haar gezichtsuitdrukking zag. Ook Tiko keek haar nieuwsgierig aan. “Euh…” begon ze. “Dat is een grappig verhaal,” vervolgde ze, waarna ze een onschuldig glimlachje opzette. In alle eerlijkheid? Zoveel geld had ze niet meer op zak.

Met opgetrokken wenkbrauw keek Lillian de tafel rond. Al haar stalpersoneel had zich hier verzameld, klaar voor de volgende vergadering, maar wat er als eerste naar voren was gekomen, was dat iedereen honger had. Trek. En nog wel allemaal in pizza ook. Lillian keek haar personeel achterdochtig aan. Het kwam zelden voor dat iedereen unaniem voor pizza stemde, zeker omdat er wel mensen onder de menigte waren die helemaal niet van pizza hielden. 'O..ké,' reageerde Lillian langzaam. 'Dus jullie willen nu opeens allemaal pizza.' Het kwam er langzaam uit, wantrouwend. Wat was er aan de hand? Wat waren ze van plan? 'En dat moet ik zeker gaan halen of niet.' In koor, veel te snel, werd er 'JA' geroepen, waardoor Lillian niet anders kon vermoeden dan dat haar personeel iets van plan was. Wát was alleen nog maar de vraag. 'Goed, dan moet ik wel even weten wat ik moet bestellen.' Meteen kreeg ze een bestelling onder haar neus gedrukt, alsof het briefje al veel eerder was geschreven en ze niet konden wachten om haar weg te krijgen. De vrouw keek weer achterdochtig rond de tafel. 'Goed.. dan ga ik maar even de pizzeria bellen.' Ze draaide zich om en liep naar haar kantoor, waarna ze de pizzeria in Fuchsia belde. 'Ja hallo met Lillian Yamaha, ik wilde graag een aantal pizza's bestellen.' Na het doorgeven van de monsterbestelling, hing Lillian weer op en keek naar Jolt. De Jolteon was met haar mee gelopen naar haar kantoor en keek haar met een schuin hoofd aan. 'Ze zijn wat van plan,' reageerde ze tegen hem. De Jolteon knikte. 'De vraag is alleen; wat?' De Jolteon knikte weer. Hmmm, ja, niet echt een nuttige bijdrage, maar vooruit.

Een paar minuutjes later was Lillian onderweg naar Fuchsia. In haar eentje kon ze natuurlijk geen hele rits pizza's dragen, en dus had ze Blanco opgezadeld. Ze zou de pizza's in zijn zadeltassen doen, dat was veel gemakkelijker. Hoe de pizza's er na de rit dan nog uit zouden zien, was niet haar probleem. Ze wilde weten wat haar personeel van plan was. Ze keek naar Jolt, welke naast haar trippelde. Was het niet handiger geweest om hem op de manege te laten? Dan kon hij de boel in de gaten houden. Niet dat ze verwachtte dat er iets heel extreems zou gebeuren, maar Lillian was ontzettend nieuwsgierig en wilde het liefste alles weten. Dit soort dingen waren dan ook erg lastig voor haar. Blanco bracht haar rechtstreeks naar de pizzeria, hij wist de weg maar al te goed, en stopte voor de deur. Lillian stapte af, klopte Blanco op zijn hals en verdween de pizzeria in met een 'Ik ben zo terug Blanco, braaf zijn!'

In de pizzeria zelf was het aardig druk, menig trainer en Pokémon was er aan het eten en Lillian was blij dat ze al had besteld. Haar bestelling was echter nog niet klaar, want hij was vrij groot, en dus moest ze nog even wachten. Haar ogen gleden door de pizzeria en vielen op een meisje en haar Sandshrew nog geen meter bij haar vandaan. Bij haar stond een ober en in haar hand had het meisje een papiertje, wat waarschijnlijk de rekening was. Lillian observeerde het tafereel en hoorde de ober op een geïrriteerde toon vragen: 'Dus je hebt geen geld om dit te betalen? Lekker is dat. Dat wordt dan afwassen juffie.' Lillian trok haar wenkbrauw op en wisselde een blik met Jolt. Deze keek haar strak aan en schudde zijn kop toen zijn trainster, ondanks zijn veelbetekenende blik, toch naar de tafel van het meisje liep. 'Ik betaal wel voor haar,' sprak de vrouw met een vriendelijke glimlach. 'Hoeveel krijgt u?' Ze haalde haar portemonnee tevoorschijn en keek vragend van het meisje naar de ober.

Shiyo kroop ineen toen ze de blik van de ober zag. Blijkbaar vond hij haar grappig verhaal niet zo heel grappig. Op geïrriteerde wijze deelde hij haar mee dat ze dan maar moest afwassen, waardoor de brunette een laatste wanhopige blik op haar portemonnee wierp. Ze had wel geld, maar niet genoeg om de rekening mee te betalen. Haar Sandshrew was inmiddels weer op de grond gesprongen en was voor haar gaan staan, terwijl hij vanuit zijn ooghoeken de ober in de gaten hield. Het was een hoge, vriendelijk klinkende stem die beide van hun bezigheden afleidde.  'Ik betaal wel voor haar. Hoeveel krijgt u?' Een blonde, jonge vrouw was erbij komen staan, die vragend van haar naar de ober keek. Voordat de ober echter antwoord kon geven, sprong Shiyo op van haar stoel, boog half voorover en liet een briefje van tien Pokédollar zien, met daarbovenop een muntje van twee. Meer had ze op het moment niet. “Wacht!” riep ze tijdens het proces. “Accepteer eerst mijn nederige bijdrage!” Menig mens en pokémon hadden inmiddels hun aandacht gevestigd op het tafereel, maar dat was iets wat Shiyo totaal ontging. De ober, die haar nog steeds best geïrriteerd aankeek, nam zonder woorden het geld van het meisje aan en draaide zich toen om naar de blondine. “Ze komt zes Pokédollar tekort,” mompelde hij, waarbij hij Shiyo voor een moment aankeek. Een onschuldig pruillipje kwam zijn kant op, waardoor hij besloot zich voor de rest van de avond niet meer naar haar om te draaien. Tiko gromde zacht naar de man, maar voor hij dat harder kon doen, werd hem de mond gesnoerd door zijn trainer. Ze begreep zijn frustratie, vooral omdat die langzaam maar zeker ook haar probeerde te overmeesteren, maar ze besloot zichzelf te blijven en dus verwachtte ze hetzelfde van haar pokémon. Terwijl ze naast hem neerhurkte en hem streng aankeek, reek ze met haar handen naar hem toe om hem op te kunnen pakken. Hij liet het maar gebeuren en besloot zich stil te houden, ook al kon hij het niet laten om de ober kwaad aan te staren.

In de tussentijd had Shiyo haar oog laten vallen op de vrouw die erbij was komen staan en haar portemonnee paraat hield. Goed in inschatten was ze niet echt, maar wat ze wel zeker wist, was dat ze veel ouder dan haar was. En waarschijnlijker ook veel rijker. Met een verontschuldigende uitdrukking op haar gezicht keek de brunette toe hoe het geld werd uitgewisseld. Hoe moest ze dit nu goedmaken? Het was niet zo dat ze de blondine niet dankbaar was voor het inspringen. Natuurlijk wilde ze iets terugdoen. Maar wat? Bij haar thuis afwassen? Misschien had ze het aanbod van de ober maar moeten aannemen. Dit schuldgevoel was ook niet bepaald optimaal. Toen de ober eenmaal zijn geld bij elkaar had, draaide hij zich om naar Shiyo en trok zijn mond weer open. “Doe ons een lol en neem de volgende keer wel genoeg geld mee. Dat bespaart ons allebei een hoop tijd.” Vervolgens verliet hij de tafel en ging naar de kassa toe. Tiko stak zijn tong naar hem uit toen hij zijn rug naar hen had toegedraaid. Voor een ober was hij wel behoorlijk snel op z’n tenen getrapt. De Sandshrew vond hem maar een kwal. Pas toen hij de bekende stem van zijn trainer hoorde, leek zijn humeur weer wat op te knappen. “Wat kan ik voor je doen om dit goed te maken?” vroeg ze. Een simpel bedankje wilde ze niet uitspreken, dat was veel te… Ondankbaar als je het haar vroeg.

OOC: Godmode met toestemming.

Het meisje wilde duidelijk niet dat Lillian volledig voor de kosten van haar maaltijd op zou draaien en legde geld op tafel onder het mom van haar "nederige bijdrage". Lillian knikte en keek naar de ober, welke het geld van het meisje had gepakt en nu aan Lillian verkondigde dat het meisje 6 Pokédollar te kort kwam. 'Oké, geen probleem,' reageerde de blondine, waarop ze een briefje van vijf en nog een muntje aan de ober gaf. 'Zo, dan is dat ook weer geregeld.' De ober was echter nog niet klaar en sprak erg onbeleefd tegen het jonge meisje. 'Hé, zo ga je niet met je klanten om ja?' protesteerde Lillian, maar de man was al weg. 'Kapsones,' mopperde Lillian, waarop ze naar het meisje keek, welke haar vroeg wat ze kon doen om het goed te maken. Lillian glimlachte naar haar. 'O maak je geen zorgen hoor, die zes Pokédollar krijg je van mij.' Ze knipoogde naar het meisje en hoorde toen haar naam. 'Vijf pizza Hawaii, twee Gorgonzola, drie Salami en één Quatro stagione voor mevrouw Yamaha?'
'Ah, dat is voor mij,' reageerde de blondine, waarop ze zich omdraaide en weg wilde lopen. Halverwege bedacht ze zich dat met elf pizza's lopen wel erg onhandig was en dus wenkte ze het meisje dat ze zojuist had geholpen. 'Ik denk dat je mij wel een wederdienst kunt bewijzen door te helpen met het sjouwen van deze pizza's,' knipoogde de vrouw, waarna ze naar de balie liep.

Braaf rekende Lillian de pizza's af, maar liet haar gebruikelijke fooi zitten; die zat al in het eten van het nog onbekende meisje dat ze had geholpen. Daarbij, met zo'n botte ober ging ze echt niet nog meer fooien uitdelen. 'Alstublieft en eet smakelijk!'
'Danku!' reageerde Lillian, waarop ze een stapel pizza's pakte en naar buiten liep. Hopelijk was Blanco er niet stiekem in zijn eentje vandoor gegaan.

OOC: Sorry dat je zo lang moest wachten Rolo! D:

Nadat de ober was vertrokken, ving Shiyo een aantal woorden van de blondine op. Ze was het met de vrouw eens, maar liet dit niet echt merken. Eigenlijk had de ober geluk gehad dat ze gewoon zichzelf was gebleven. Zij ook wel, maar het zou haar toch niet veel uitmaken als ze één pizzeria voor haar hele leven niet meer binnen mocht. Het was hier toch veel te duur voor haar. De vrouw reageerde inmiddels dat het wel goed zat. Dat Shiyo die zes Pokédollar van haar had gekregen, maar daar was de brunette het niet mee eens. De knipoog zorgde er echter wel voor dat er een glimlach rond haar lippen verscheen. Gelukkig waren er nog wel aardige volwassenen te vinden op deze planeet. Een bestelling werd afgeroepen, die van de blondine leek te zijn, waarna deze zich naar de afhaal wilde begeven, maar halverwege stil bleef staan. Shiyo keek de vrouw vragend aan, die niet veel later naar haar wenkte dat ze moest komen. Gehoorzaam liep het meisje op haar af. 'Ik denk dat je mij wel een wederdienst kunt bewijzen door te helpen met het sjouwen van deze pizza's.' Een tevreden grijnsje was nu op Shiyo’s gezicht te zien, waarbij ze enthousiast knikte en Tiko terug op de grond zette. Hij was teleurgesteld dat ze hem zo snel weer had losgelaten, maar hij begreep de situatie goed genoeg om er niet verder op in te gaan.

Terwijl de jonge vrouw vlug ging afrekenen, pakte de brunette een aantal pizzadozen van de toonbank. Haar Sandshrew trok even aan haar broekspijp en stak zijn poten naar haar uit, aangevend dat hij haar wilde helpen met het dragen. Grinnikend gaf ze Tiko ook een doos en keek toen afwachtend naar de blondine, niet wetend waar ze eigenlijk heen moest met haar pizza’s. Als een kleine puppy liep ze nog altijd enthousiast achter haar redder in nood aan naar buiten, gevolgd door haar Sandshrew, die moeite scheen te hebben met de breedte van de pizzadoos. Met zijn korte armpjes was dat ook geen wonder.

Lillian rekende snel af en begaf zich toen met een stapel pizza's naar buiten, gevolgd door haar trouwe hulpje, wat inmiddels hulpjes was geworden. Lillian moest even lachen toen ze de Sandshrew met de pizzadoos zag lopen, maar zei verder niks. Buiten stond haar Rapidash gelukkig nog braaf te wachten, al was hij wel een metertje op geschoven om de plantenbak van de pizzeria overhoop te snuffelen met zijn neus. Hier en daar misten inmiddels een aantal bloemen. 'Blanco, foei,' sprak de vrouw, al was haar toon niet al te streng. Na die onbeleefde over vond ze het gewroet in de plantenbak niet zo erg, al kon de pizzeria er zelf natuurlijk niks aan doen dat die ene ober zo onbeleefd was. Nee wacht, dat konden ze wel, want ze hadden hem zelf aangenomen. Ach wat, veel te ingewikkeld om daar lang over na te denken.

De blonde vrouw klopte de Rapidash op zijn hals, welke op dat moment nog snel even een bloemetje naar binnen werkte, en opende toen één van de zadeltassen. Één voor één stopte ze de pizzadozen in de zadeltas. Ze voelde gewoon dat de pizza's naar beneden zakten in de dozen en wist nu al dat ze straks óf haar zadeltassen heel goed schoon moest maken, óf nieuwe moest kopen. Zodra ze haar deel van de pizza's in de zadeltas had gedaan, wenkte ze Shiyo en haar Sandshrew en liep ze naar de andere kant van Blanco om de andere zadeltas te vullen. 'Dankje voor het helpen met sjouwen,' sprak ze tegen het meisje terwijl ze weer één voor één de pizzadozen in de zadeltas deed. 'Ik weet zeker dat, als ik ze allemaal zelf mee had genomen, de helft nu met de grond aan het knuffelen was.' Ze glimlachte even naar Shiyo, grinnikend om haar eigen, zeer flauwe, grap en ging toen verder met proppen.