Met een pruillipje en een zakdoekje zat Alexis op de bank. Haar ogen waren gericht op de tv en volgden wel de beelden, maar ze kon ze niet interpreteren. Ze moest denken aan Kean. Ze miste hem. Vandaag kon ze echter niet naar hem toe, want ze was een beetje ziek. En bovendien, Kean had ook anderen dingen te doen. Hij moest bijvoorbeeld dag op dag klaarstaan in zijn gym om nieuwe uitdagers te bevechten. En te winnen. Alexis grijnsde heel even, waarna ze de Poké Ball van haar Charmander omhooghield. Ze had iets vreemds bij de Pokémon opgemerkt de laatste tijd. Zijn vlam op zijn staart werd steeds groter. Zou het kunnen zijn? Zou hij kunnen evolueren? Alexis slaakte een kreet, gooide het warme dekentje van haar af en sprong overeind. ‘Ik moet het weten!’ riep ze tegen niemand in het bijzonder. Vervolgens begon ze naar boven te rennen, de trap op. Daarbij struikelde ze natuurlijk weer in haar enthousiasme over de laatste traptrede, kwam op haar handen terecht en duwde zich af zodat ze een koprol over de vloer maakte, bereikte de overkant van de gang veilig en ging haar kamer binnen. Snel deed ze een doorzichtige legging aan, een jurkje en hakken. Vervolgens deed ze een jas aan en rende weer naar beneden. Deze keer keek ze goed uit dat ze niet viel. ‘Jij gaat mee,’ zei ze grijnzend tegen de Poké Ball van haar Charmander. Even twijfelde ze bij de deur. Zou ze Thunder meenemen of zou ze hem laten slapen? Ze wierp een blik om het hoekje in de woonkamer. Ze zag dat de Pokémon uitgeput was. Nee, ze liet hem nog even bijkomen van gisteren, van hun dagje naar Saffron City. Gisteren was ze in Saffron City gaan shoppen. Ze durfde toen niet bij Kean langs te gaan omdat ze niet opdringerig wilde zijn. Achteraf had ze het een beetje stom van zichzelf gevonden. Dadelijk dacht hij nog dat ze hem ontliep en niks voor hem voelde! Nou ja, ze kon hem nog altijd bellen straks. Ja, dat ging ze doen. En met deze vooruitzichten liep ze met een tevreden glimlach naar buiten. Ze wist al precies waar ze heen wilde gaan. Ze ging naar de Pokémon Tower, de plek waar ze de broers Hayashi voor het eerst had ontmoet. Ze ging wat herinneringen oppikken, al waren er niet al te veel goede bij aangezien ze toen nog heel gemeen tegen elkaar waren.

De Pokémon Tower doemde op in haar gezichtsveld en Alexis versnelde haar stappen. Ze pakte de Poké Ball van Zippo vast en gooide deze sierlijk naar voren. De Charmander keek gedesoriënteerd om zich heen, waarna hij zijn blik op haar richtte. ‘Wij gaan trainen,’ zei ze vrolijk. De Charmander leek daar wel geamuseerd om te zijn. En alsof hij zijn strijdlust naar zijn trainer toe wilde uiten, begon het vlammetje op zijn staart nog groter te worden. Alexis liep hem voor en duwde de grote deuren van de Pokémon Tower open. Een kille sfeer overviel haar, net zoals vorige keer dat ze hier was. Wat zou Kean er wel niet van zeggen als hij wist dat ze hier was? Ze schudde haar hoofd. Nu niet aan Kean denken, ze moest haar hoofd erbij houden en niet verliefd dromerig gaan worden, zoals de vorige keer toen ze iets serieus aan het doen was. Ze verloor toen al haar attentie en het eten brandde bijna aan. Ze schudde haar hoofd om de gedachten te verdrijven en richtte haar blik op de omgeving. ‘Zippo, doe je Flamethrower om de boel hier wat te verlichten.’ De vlam op haar Charmander zijn staart werd nog groter en al snel liet hij een groot vuur branden. Alexis dook gehaast weg. ‘Niet op mij!’ zei ze, waardoor de Charmander begon te lachen. Het volgende moment hoorden ze allebei een raar geluid en keken ze op. Alexis gilde het uit en Zippo keek met een verbaasd gezicht naar de Gastly die zich een weg naar hun toe baande. Zijn ogen stonden kwaad. ‘Oh mijn God, doe me alsjeblieft niks! Ik ben dit jaar braaf geweest, ik beloof het!’ piepte Alexis met een klein stemmetje. Wat ze niet merkte was dat Zippo in alle chaos beschermend voor haar ging staan. Zijn staart brandde feller dan ooit en zijn blik was nijdig gericht op de Gastly. Er was niks meer vande  kinderlijke Charmander over die Alexis kende van de voorbije jaren. Hij stond met zijn voeten uit elkaar en zijn kopje uitdagend opgeheven. De Gastly, wiens ogen mogelijk nog bozer stonden, keek nijdig op de Charmander neer. De twee waren aan elkaar gewaagd en Alexis wist dat ze haar Charmander moest gaan begeleiden in dit gevecht. Zippo deed uitdagend nog een paar stappen dichterbij en toonde daarmee aan dat het gevecht kon beginnen.

Het eerste moment deed de Gastly nog niks, het volgende moment vloog de Pokémon op de Charmander af. ‘Zippo, ontwijk!’ riep Alexis. Tevergeefs. Gastly knalde tegen Zippo aan. Echter, Zippo viel niet om. De Gastly ging door de Charmander heen, waardoor er een rilling over de rug van de vuur-Pokémon liep. De Gastly ging weer terug naar de Charmander en stak zijn tong uit. ‘Zippo, ontwijk en doe Scratch!’ Deze keer wist de Charmander de aanval wel te ontwijken en deed hij de opgedragen aanval. De aanval ging recht door de Gastly heen. ‘Oh nee, ghost-Pokémon zijn immuun voor normale aanvallen,’ kreunde Alexis, boos op zichzelf zijnd dat ze zo’n cruciaal detail vergeten was. Het volgende moment deed Gastly een voor Alexis onbekende aanval en viel Zippo op de grond. Alexis beet op haar onderlip. Het was waarschijnlijk een Night Shade geweest. ‘Zippo,’ mompelde ze. De Pokémon sprong echter weer overeind en zijn blik was vuriger dan ooit. De vlam op zijn staart werd groter en Alexis wist wat voor aanval hij wilde doen. ‘Zippo, doe je Flamethrower!’ riep ze. De Charmander ontweek een goedgemikte aanval van Gastly op hem, sprong in de lucht en liet een Flamethrower uit zijn bekje komen. De Gastly wist te aanval half te ontwijken en vlammen dansten rond zijn lichaam. De Gastly bewoog haastig heen en weer om de vlammen kwijt te raken. ‘Zippo, maak af met Bite!’ riep Alexis haastig. De Gastly wist de Pokémon echter te ontwijken en Zippo knalde vol met zijn kopje tegen de muur. ‘Zippo!’ riep Alexis wanhopig. De Charmander viel op de grond, op zijn buikje. ‘Nee!’ riep Alexis. Ze zag hoe de Gastly een nieuwe Night Shade wilde doen op Zippo. Gauw ging ze voor de Pokémon staan. Het volgende moment voelde ze een vreselijke pijn door zich heengaan en zakte ze door haar knieën. Daarna hoorde ze een grom, die steeds luider werd, ergens achter haar. Zippo kwam langs haar staan. Alexis zette grote ogen op. Wit licht was afkomstig van de Pokémon. Zippo was aan het evolueren! Met grote ogen volgde Alexis de Pokémon die groter werd. De Gastly volgde haar voorbeeld. Zijn ogen weerspiegelden angst toen de Charmander klaar was met evolueren. Zippo was geëvolueerd in een Charmeleon! Alexis keek naar de verbouwereerde Gastly. Ze voelde aan haar heup. Ze had een lege Poké Ball bij. Zou ze…? Het zou een nieuwe aanwinst voor haar team kunnen zijn. Ze zou het kunnen proberen.

De Gastly was niet al te lang verbouwereerd. Hij vloog gauw weer op de Charmeleon af. ‘Zippo, ontwijk en doe bite!’ riep Alexis uit. De Pokémon ontweek inderdaad, maar miste zijn Bite. Alexis gromde. Die Gastly was potverdikke snel! ‘Zippo, Flamethrower!’ riep ze strijdlustig. Zippo vuurde een Flamethrower af. Gastly ontweek weer. ‘Nee, niet in slaap vallen,’ riep Alexis wanhopig, toen ze merkte dat Gastly een Hypnosis uitoefende op haar Charmeleon. De Pokémon wist de aanval echter te ontwijken door achter de trapleuning te springen die vlak voor hun stond. Zijn vlam op zijn staart was groter, dus verlichtte alles heel goed zodat Alexis het gevecht makkelijk kon mee volgen. Zijn vlam verraadde echter ook waar hij zich verschool ,dus de Gastly zette koers naar dat plekje. ‘Zippo, spring op die trapleuning en gebruik je Flamethrower!’ riep Alexis. Zippo kreeg het voor elkaar om op de trapleuning te klimmen, sprong en vuurde toen op volle kracht een Flamethrower af. Hij belandde netjes voor Alexis neer. De Gastly viel uitgeblust neer op de grond. Alexis beet op haar lip. ‘Dit moet lukken,’ fluisterde ze. ’Poké Ball, nu!’ En met grote ogen volgde ze de Poké Ball die naar Gastly vloog, hem opslokte en vervolgens op de grond viel en heel en weer wiebelde. Zou het haar lukken?

De pokéball wiebelde een paar keer heen en weer, maar klapte toen weer open. Gastly was nog niet van plan om zich gewonnen te geven.

Note; Freedje, het is een zeer mooie post, maar ik vind één rake aanval en één half rake aanval niet genoeg, ondanks dat Zippo is geëvolueerd.

Met een geschrokken blik zag Alexis hoe de Poké Ball weer openklapte. De Gastly keek haar zowel triomfantelijk als pesterig aan, waardoor ze haar vuist naar hem balde. 'Kun je wel!' riep ze hem na. Haar Charmeleon keek haar fronsend aan. Alexis haalde haar schouders naar hem op. 'Ik geloof dat ik verder geen Poké Balls meer heb,' mompelde ze. Ze graaide in haar zakken, maar kon er echt geen vinden. Toen wees Zippo haar op iets glimmends. Hij ging vlakbij het glimmende ding staan en Alexis ving dankzij het licht van zijn staart op dat het een Poké Ball was. Die moest uit haar zak zijn gerold! Triomfantelijk pakte Alexis haar laatste Poké Ball op. Goed, ze had dus nog één Pokémon om de eigenaar te worden van deze Gastly. Als deze Poké Ball open zou klappen, had ze geen keus meer als opgeven. 'Ga je nu al opgeven?' riep ze spottend naar de Gaslty, die zich omgedraaid had. De Gastly draaide zich om en keek al even triomfantelijk naar haar als zij naar hem. Daarna stoof hij op Zippo af, die dat duidelijk niet had verwacht. De Pokémon raakte de Charmeleon dan ook vol in het gezicht. Zippo week achteruit en keek met een nijdig gezicht naar Gastly. 'Zippo, doe Slash!' riep Alexis. Zippo sprong naar Gastly toe. Zijn Slash ging echter recht door de Gastly heen. Alexis trok een raar gezicht en Gastly lachte haar uit. Toen sloeg Alexis haar hand tegen haar voorhoofd. Gastly was een ghost-Pokémon, normal aanvallen zouden niet werken. 'Goed, dan zullen we het met Flamethrower en Ember moeten doen,' zei ze kalm. Plotseling kwam de Gasly naar voren en probeerde een nieuwe Hypnosis op Zippo uit. Deze ontweek dit nog maar net door achter een omgevallen tafel te springen. 'Zippo, Ember!' riep Alexis. De Charmeleon sprong tevoorschijn en vuurde een Ember af op de verbaasde Gastly. De Gastly werd vol in het gezicht geraakt en week verschrikt achteruit. Daarna schudde hij het vuur van zich af en deed een aanval dat nu bekendstond voor Alexis als Night Shade. Tot haar grote schrik werd Zippo geraakt. De Charmeleon week achteruit, viel over de omgevallen tafel heen waar hij zich net verscholen had voor de Hypnosis van Gastly en kwam hard neer op de grond. Net toen Alexis wilde gaan kijken of alles nog goed ging met haar Pokémon, werd ze opeens zelf geraakt door een aanval.

Alexis viel met een harde klap neer op de grond, wat haar verdwaasd deed opkijken. Ze zag de woedende blik van de Gastly, wiens gezicht er een beetje verbrand uitzag van de Ember. Zijn ogen keken woedend op haar neer. Daarna begon hij te gloeien ten teken van een nieuwe aanval op haar. Alexis hief haar arm op en schermde haar gezicht af voor wat komen ging. Toen hoorde ze opeens het geluid van een Pokémon dat over de tafel heen gesprongen kwam. De schaduw van Zippo was duidelijk te zien in het licht dat van zijn staart kwam. De Pokémon begon wild met zijn vlammende staart heen en weer te slaan naar de Gastly, die daardoor geschrokken achteruit week en zijn best deed om de staart te ontwijken. De vlam zwierde steeds langs zijn gezicht af, wat hem angst aanjoeg. Zweetdruppeltjes verschenen zowel op het gezicht van de Gastly als op de voorhoofd van de Charmeleon, terwijl hij steeds sneller heen en weer sloeg met zijn staart en Gastly steeds sneller pogingen deed om het te ontwijken. Vervolgens kon Gastly niet meer verder omdat hij een muur zijn pad blokkeerde en omdat hij te trots was om door de muur heen weg te vluchten. Alexis zag haar kans. 'Zippo, gebruik je volle Flamethrower met absolute kracht!' De Charmeleon sprong omhoog, draaide zich om in zijn sprong en blies met volle kracht een Flamethrower naar de Gastly. De Gastly slaakte een kreet toen hij volop geraakt werd en even zag Alexis niks anders dan vuur. Daarna stopte Zippo met zijn aanval. Zonder te kijken of de Gastly wel degelijk verslagen was, gooide Alexis haar allerlaatste Poké Ball naar de Gastly toe, die daar vervolgens in opgeslokt werd en verdween.

De pokéball viel met een plof op de grond en wiebelde heen en weer. Na een paar seconde bleef hij stil liggen en was er een doffe 'pling' hoorbaar. Gefeliciteerd, je hebt een Gastly gevangen!

Opgewonden sprong Alexis op en neer toen de Poké Ball niet meer wiebelde en stil bleef liggen. Haar Charmeleon zakte echter ongelukkig onderuit neer. 'Rust jij maar,' zei ze tegen de Pokémon, waarna ze hem terugkeerde. Ze pakte de Poké Ball van Gastly vast en hield hem trots dicht tegen zich aan, waarna ze vervolgens uit volle borst zong: 'Ik heb een Gastly gevangen!' Ze grijnsde naar de Poké Ball. Daarna liet ze de Gastly vrij. 'Welkom bij de club, Ylvis.'