Het volgende moment rende Olivia het café uit en snoof ze de muffe stadslucht weer in. Mizukage imiteerde zijn trainer, voordat hij al uitbundig voor haar uit liep met een glimlach op zijn gezicht. Olivia keek kort over haar schouder om te zien of haar nicht al volgde, dat deed ze, en hierna pas rende ze de straat op. Geen moment wilde ze nog verspillen. De enthousiaste energie stroomde door haar lichaam en nam beslag van haar gedachte en bewegingen. Het besef dat ze een Pokémon zou vangen en niet zomaar één, maar haar eerste, doemde keer op keer op in haar achterhoofd. Ze haalde haar ijverige Squirtle gemakkelijk in, maar bleef op diens tempo rennen of beter gezegd ‘joggen’. Pas toen ze voorbij de ingang van de levendige Viridian Forest waren werd ze weer helder. Ze ging haar eerste Pokémon vangen, maar hoe? Ze had pokéballs mee, maar geen flauw idee wat ze ging vangen. In de Viridian Forest kwamen bijvoorbeeld nauwelijks Pokémon voor, waarmee ze in het voordeel bij Brock zou zijn. Het bos werd bezeten door Normale en Insect Pokémon. Niets boeiends. Als ze geluk had zat hier en daar een Vlieg Pokémon. Waar moest ze dus beginnen? Olivia begon rustiger te lopen, maar voor de Squirtle wekte het de indruk dat ze moe was geworden. De Pokémon greep zijn kans en rende vrolijk al voor haar uit, net niet uit haar zicht. Nadenkend wreef ze haar vingers langs haar kin. Wat zou haar keuze zijn?  

Plotseling doemde haar nicht naast haar-hoewel Mitsu eerder ‘plotseling’ voor Olivia verschenen was- en deinsde ze lichtjes terug, zonder een geschrokken kreetje te laten klinken. ‘Heb je een voorkeur naar een Pokémon of ga je voor wat je als eerste tegenkomt?’ Tja, daar zat ze dus al een hele tijd over na te denken. Er waren tal van mogelijkheden. Was het misschien dan juist niet slim voor de Pokémon te gaan die ze als eerst zou tegenkomen? Dat leek haar beter gesteld te zijn dan om naar een specifieke Pokémon te zoeken. “De laatste,” Antwoordde Olivia concreet, als een bevestiging voor haarzelf en Mitsu. Ze vestigde haar blik strak op het paadje voor hen, bezaaid met de resten van gevallen bladeren. Op sommige zaten zelfs afdrukken op van haar Squirtle’s achterpoten. Had Mizukage weer door een plas gelopen? Tsjonge, dan moest zij weer Mizukage in bad doen. Ach, al met al, gingen ze nu een Pokémon vangen en niet in bad gaan. Na enkele tellen nog geen Pokémon gespot te hebben, neigde Olivia letterlijk de struiken in te gaan waar een grotere kans op een ontmoeting was, totdat ze een luide ‘Squirt’ hoorde.

Huh? Wat was er aan de hand? Olivia snelde direct richting haar Squirtle, terwijl haar hart stevig in haar keel klopte. Was Mizukage een Pokémon tegengekomen? Of leed hij pijn? Ze had zo weinig informatie kunnen achterhalen uit zijn kreet. Toen ze haar Squirtle in zicht kreeg, remde ze af en zag ze een gedaante tegenover de Squirtle staan. De Pokémon had een ruwe verenpak en vijlscherpe klauwen en snavel tot zijn beschikking. Absoluut geen tamme, schuwe Pidgey. Nee, het was een-‘Spearow!’ kraste de Pokémon letterlijk zijn soort uit. Het was een Vlieg, maar ook een Normaal type Pokémon. Het was de wildere versie van een Pidgey te noemen. Het was een venijnige Pokémon. Kwamen ze trouwens niet in zwermen voor? Deze zat namelijk helemaal in zijn uppie. In ieder geval was het duidelijk dat ze op haar hoede moest blijven. De Spearow was tenslotte de eerste Pokémon die zij-herstel-Mizukage tegengekomen was en hopelijk hun nieuwe teamgenoot. De Spearow kraste luid en schraapte met zijn pootjes over de grond en hield zijn ogen strak gericht op de Squirtle. Allereerst moesten ze de Pokémon weten af te zwakken en dat ging enkel met behulp van een gevecht. Ze liet haar blik op Mizukage vallen die vastberaden met zijn voorpoten op zijn schild sloeg. Dit was een van de weinige echte gevechten met haar Pokémon tegen een ander. Met haar nicht op de achtergrond mocht ze ook niet haar teleurstellen. Over een lange tijd was zij Mitsu’s uitdager en moest ze wel alvast iets van haar gevechtslust  kunnen laten zien.

Olivia’s hart klopte in haar keel, toen de Spearow voor de aanval ging en met een Peck de Squirtle benaderde. Oké, een aanval kwam eraan… Wat nu? Olivia had moeite om helder na te denken, maar zei het eerste wat in haar opkwam. “Withdraw!” Haar stem klonk haast piepend, maar de Squirtle deed gelukkig wel wat er van hem gevraagd werd en kroop terug in zijn schild, voordat de Spearow er tegen pikte. De Spearow besefte wel dat het weinig nut had en hield zijn kop lager, net voor een opening van de schild en pikte fel. Olivia was lichtjes overdonderd door de actie van de Spearow, het was een slimme Pokémon om zo snel een oplossing gevonden te hebben. Op deze wijze raakten de aanvallen wel. Haar Squirtle werd echter geraakt door de scherpe snavel van de Spearow en zou niet langer schuil kunnen gaan onder zijn schild. Ze moest nu wel actie ondernemen. De Squirtle trok zijn achterpoten uit zijn schild, omdat hij zich zover terugtrok aan de voorkant. Het bracht Olivia op een idee. Wat als zij nou eens….?
“Mizukage, doe je Tackle!” de Squirtle zette zich af met zijn achterpoten en schoot tegen de nietsvermoedende Spearow op. De vogel Pokémon probeerde wel opzij te fladderen, maar werd toch deels geraakt door de aanval. “Goed zo!” Riep Olivia vrolijk uit. Ze hadden al een aanval weten te raken! Nu waren er nog een paar nodig. De Spearow had echter zijn lesje geleerd dat hij op de grond weinig voordeel zou hebben en had het luchtruim uitgekozen. Hoe gingen ze de situatie nu aanpakken? Mizukage stond inmiddels weer rechtop met enkele schrammen bij zijn voorhoofd, maar zijn ogen waren nog steeds vastberaden of zelfs een tikkeltje meer. Een Squirtle zou geen vliegend projectiel kunnen raken. Een Water Gun zou zelfs niets uitvoeren met de snelheid van de Spearow. Wacht, dat was wat zij moesten doen. Ze hoefden de Pokémon nog niét te raken. De Spearow schoot alweer richting de Squirtle, klaar om een Fury Attack te gebruiken. “Snel, gebruik je Bubble!” De Squirtle schoot diverse bubbels van verschillende formaten op de Spearow af. De Pokémon prikte echter elke bubbel kapot. Dat hoorde echter bij hun plan. Het kopje van de Spearow moest vochtig zijn door het kapot pikken van de bubbels. Het was een testje voor hun idee. De Spearow naderde de Squirtle en pikte fel meerdere keren tegen diens kop, maar mistte hier en daar een keer. Het kopje was immers nat geworden, maar ook had het enig effect op de zicht moeten hebben gehad.
Toen de Spearow zich teruggetrokken had naar de luchtruim was het tijd om de boel af te maken. “Water Gun!” Mizukage vuurde, ondanks de schade die hij opgelopen had een Water Gun richting de Pokémon. De Spearow vermeed deze door zich opzij te bewegen, maar de restende spetters raakten de vleugels van de vogel, die al spoedig moeite kreeg om in de lucht te blijven. “Om het af te maken, gebruik je Water Gun op de grond en doe een Tackle!” De Squirtle schoot een Water Gun onder zich en schoot richting de Spearow die vertraagd was en de aanval niet volledig had kunnen ontwijken. De aanval raakte en de Spearow landde pijnlijk op de grond terecht, terwijl Mizukage netjes op zijn achterpoten landde. De Squirtle knikte naar haar, waarop ze direct een lege Pokéball vastgreep. Tijd om de Spearow te vangen. Zij hadden hun best gedaan om de Pokémon af te zwakken, maar hadden helaas ook veel schade opgelopen. De druk die ze in het begin voelde van haar nicht, was na de eerste aanval weggezakt. Ze was helemaal in de sensatie van de strijd ingegaan. Een heerlijk gevoel. Met goede moed wierp Olivia de Pokéball op de Spearow die in een lichtstraal erin verdween, waarop de Pokéball heen en weer begon te schudden. De spanning was te snijden.

De bal wiebelde even heen en weer en klapte toen weer open. Spearow klapwiekte boos met zijn vleugels. Hij was nog niet klaar met dit gevecht!

Verrekte Pidgey's! De Spearow bleek niet goed genoeg afgezwakt te zijn en schoot uit de Pokéball. Zij zag nog hoe Mizukage gefrustreerd op zijn onderlip beet, doordat het hun niet in één keer gelukt was. De druk van de strijd nam ook toe, gezien Mizukage niet veel meer aankon. Ze moesten een nieuwe strategie verzinnen om de strijd zo snel zo mogelijk af te maken. De Spearow wachtte niet op de twee en stormde op hen af met zijn vleugels wijd en licht gebogen, alsof de Pokémon een kudde Tauros wilde horden. Dat was waarschijnlijk ook de bedoeling van de Spearow's houding, maar het gaf een groot risico. De kans nam toe dat een rechtstreekse aanval makkelijker zou raken vanuit hun kant. De punt van de Spearow's snavel glom plotseling en een scherpe blik kwam in diens ogen terecht. Het was een hinderlaag! Er kwam een Fury Attack aan. De houding die de Pokémon aangehouden had zou ervoor zorgen dat Mizukage hoe dan ook schade zou oplopen. Tenzij ze niet fysiek aanvielen! Mizukage stond er gefrustreerd bij en trapte ongeduldig met zijn achterpoten op de grond en leek gerust gesteld te zijn toen Olivia eindelijk hem een commando gaf. "Water Gun!" Mizukage schoot een felle waterstraal recht op de Spearow af die het vol in zijn gezicht kreeg. De Spearow kraste verrast en wapperde eenmaal met zijn vleugels, voordat die naar achteren tuimelde door zijn evenwicht verloren te hebben. Nu moesten ze snel handelen. "Tackle!" Mizukage schoot naar voren, maar struikelde over zijn achterpoten. Olivia keek met een open mond toe hoe haar Squirtle bovenop de Spearow neerkwam, beiden een zacht kreetje slatend. Het zag er komisch uit, maar het was een intens moment. De Spearow kraste luid en wierp de Squirtle met veel moeite van zijn buik af, en pikte de Squirtle tegen zijn kop aan. "Mizu..."Mompelde Olivia bezorgd, maar de Squirtle gaf het nog niet op. De Pokémon was vastberaden om de strijd te winnen. "Blokkeer met je poot en de een zijwaartse Tackle!" Mizukage hield zijn poot voor zijn gezicht om het gepik op te vangen, hoewel het nog steeds evenveel pijn deed en schoot toen naar voren. De Spearow zag het aankomen en probeerde weg te fladderen, maar was veel te traag en werd nogmaals geplet door de Squirtle, maar ditmaal lag de Spearow op zijn zij. De  Spearow zou nu moeilijker de Squirtle moeten pikken, maar alsnog protesteerde de Pokémon en haalde hij uit met zijn klauwtjes, nog altijd mis. Dit was haar tweede kans. Olivia greep een Pokéball en wierp die met een nette boog naar de Spearow toe die deze voor de tweede keer opslokte. Mizukage plofte op de grond neer en hees zichzelf overeind en bleef afwachtend tegenover de schuddende Pokéball staan.

De Spearow werd opgeslokt en de bal schudde heen en weer. Heen en weer. Heen en weer. Het duurde een hele tijd, maar uiteindelijk doofde het lampje en hield de ball halt. Gefeliciteerd, je hebt een Spearow gevangen!

Edit by Brendon: Je hebt de Pokémon gevangen, omdat je post heel goed was. Probeer de Pokémon die je wil vangen in het vervolg fysiek meer te verzwakken en hem met meer aanvallen te raken.

OOC: Ik zal hierop letten vanaf nu. ^-^
--

Een glimlach verscheen op Olivia's gezicht, voordat het voltreffelijke gevoel van overwinning en trots beslag van haar nam. Haar onderbuik gloeide op een goede manier en verlamd keek ze naar de stil liggende Pokéball. "H-Het is..." Ze kwam maar moeilijk uit haar woorden van de vangst, nee, hun eerste vangst. Het besef was pas net aangekomen en er waren geen woorden om het gevoel te beschrijven. Ze bleef maar staren, zonder haar zin aan te vullen, totdat de Squirtle zich verroerde. Mizukage rekte zich uit en stapte op de Pokéball af, voordat hij deze vastgreep en binnen een paar stappen aan Olivia's voeten stond. Ze wist niet wat ze moest doen, nog steeds niet en bleef naar haar starter staren. Mizukage merkte het op  en hield toen triomfantelijk de Pokéball boven hem vast met glinstering in zijn ogen. Olivia knikte. Opeens trok de verlamming als een blikseminslag weg, ze wist wat haar te doen stond. Zij nam de Pokéball over van Mizukage, gaf hem een aai en drukte met een grijns op de knop van de Pokéball. Met de enthousiaste woorden: "Byu, verschijn!", vormde zich een straal en uiteindelijk een Spearow. De Pokémon keek zijn nieuwe trainer aan, ditmaal een vriend en geen vijand. Olivia plaatste haar handen bij haar zij en leunde lichtjes naar voren. "Je draag voortaan de naam Byu. De Squirtle heet Mizukage en mijn naam is Olivia Wild. Hopelijk worden wij de beste Pokémonteam van Kanto!" Enthousiast gaf ze een stoot richting de lucht, waarop Mizukage haar even enthousiast imiteerde. De Spearow keek de duo ongelovig aan en stak enkel zijn vleugel iets naar de lucht toe. Het was een goed gebaar. Olivia draaide zich toen pas om naar Mitsu en wachtte licht gespannen haar reactie op de strijd en de verdere verloop af. Het was goed gekomen, ze had een Pokémon vriend erbij, maar.... haar nicht. Een gymleider. Had zij haar nicht enigszins trots weten te maken? Plotseling leek dat namelijk sterk van belang. Onbewust was het wegens haar verdere uitspraak dat ze ooit de tegenstander van haar nicht zou worden.