'Goedzo jongens! Ga zo door! Nog drie baantjes!' De enthousiaste stem van Cynthia Claves, de Gymleidster van de Cerulean City Gym, echode door de zaal. In het zwembad waren haar vijf Pokémon bezig met hun ochtendgymnastiek; baantjes zwemmen met obstakels. Voor iedere Pokémon had ze andere obstakels in de baan gegooid, aangezien Lapras niet door een hoepel zou passen en Shellder nog de klein was om over een stok op twee meter hoogte te springen. Ze moedigde hen allemaal aan en noteerde ondertussen hun vooruitgang. Ze hield vooral Shelby, haar Shellder, in het oog, want hij was de enige van haar Pokémon die nog niet op het niveau van een Gympokémon zat. Haar plan was om de Schelppokémon te laten evolueren, maar pas op het moment dat hij daar aan toe was. In de afgelopen maanden had de Shellder al duidelijke groei laten zien in kracht en snelheid en ze had er het volste vertrouwen in dat hij binnenkort klaar was om te evolueren in een Cloyster. 'Oké jongens, stop maar! Goed gedaan!' Ze klapte in haar handen en al haar Pokémon begonnen relaxed in het water te dobberen. De vrouw rekte haar lichaam en maakte zich klaar om ook in het water te duiken, toen opeens het geluid van de videofoon in de hal haar oren bereikte. De vrouw richtte haar blik op de deur waarachter zich de hal bevond. Ergens verwachtte ze dat haar receptioniste wel op zou nemen, maar toen bedacht ze zich dat het zondag was en dat haar medewerkster dus vrij was.

Met een zucht liep de vrouw langs de rand van het zwembad, op weg naar de deur. Het geluid van water op de stenen vloer vertelde haar dat één van haar Pokémon uit het water was geklommen en zonder echt achterom te kijken wist ze al dat het Alex betrof. Het geluid van de videofoon werd harder toen ze de hal bereikte en snel liep ze naar het apparaat toe en nam ze op. Half om half verwachtte ze een Gymleider of wetenschapper in beeld te zien, omdat dit de enige mensen waren die haar belden in de Gym. Haar verbazing was dus ontzettend groot toen er opeens een Flareon in beeld verscheen. 'Fla!' riep de Vuurpokémon op enthousiaste toon. Alex zijn interesse was meteen gewekt en de Vaporeon wurmde zich naast Cynthia zodat ook hij in beeld was en kon zien wie er aan de andere kant van de videofoon was. Zodra hij de Flareon zag riep hij enthousiast 'Vap!', alsof ze elkaar gedag zeiden. Meteen stak de Flareon van wal met een enorm lang verhaal waar Cynthia werkelijk geen bal van begreep. Het leek alsof de Pokémon haar iets duidelijk wilde maken, maar wat, dat wist ze niet. Ze wist nog niet eens wiens Pokémon ze hier voor zich had. De enige persoon die zij kende met een Flareon was echter.. Eren. 'Kasai?' vroeg ze langzaam, waarna ze vervolgde, 'Wat is er? Is er iets met Eren gebeurd?' Bezorgdheid begon in Cynthia rond de draaien. Was er soms iets met de man gebeurd en kwam Kasai haar vragen om hulp? Maar de Pokémon zag er heel vrolijk uit. Als er echt iets met Eren aan de hand zou zijn zou de Flareon was een stuk verdrietiger kijken. Nee, er was wat anders aan de hand, iets anders wat de Pokémon haar wilde vertellen, maar wat? Ze richtte haar blik op Alex, alsof hij het voor haar zou kunnen vertalen, maar ook hij was een Pokémon en dus zou ook dat niet veel uitmaken.

Alex: Alex luisterde enthousiast naar het verhaal van Kasai. De Flareon vertelde over de verjaardag van Eren en dat hij heel graag wilde dat Cynthia naar Cinnabar zou komen om dit met hem te vieren. De Vaporeon vond dit een heel goed idee. Cynthia en Eren leken het goed met elkaar te kunnen vinden en het was wel goed voor zijn trainster om weer eens in contact te komen met interessante, beschikbare mannen. Mannen die wél te vertrouwen waren. Kasai besloot zijn verhaal met 'Dus, komen jullie?' waarna hij hoopvol naar hen keek. 'Natuurlijk komen we!' riep Alex enthousiast uit, waarop hij Cynthia aankeek. 'Ja toch?' De vrouw keek hem vragend aan en de blauwe Pokémon besefte zich dat zij hen natuurlijk niet kon verstaan. Stik. De Vaporeon keek in het rond, op zoek naar iets waarmee hij duidelijk kon maken wat de bedoeling was. Er hing een kaart van Kanto in de hal en dus rende de Vaporeon erheen. Hij sprong op de tafel die ervoor stond en sloeg met zijn poot op de kaart, op het eiland Cinnabar. 'Vap!' riep hij naar Cynthia, welke opgestaan was en naar hem toe kwam. 'Hier moeten we heen.' Vervolgens sprong hij van de tafel en rende naar een kast waarvan hij wist dat er ballonnen en slingers lagen. Hij trok de doos uit de kast en duwde die naar Cynthia. 'Vap!' riep hij weer. 'Verjaardag!' Kom op Cynthia, snap het!

Cynthia: Verbaasd volgde de vrouw de bewegingen van haar Vaporeon, welke bij de videofoon weg rende, op een tafel sprong en op de kaart van Kanto sloeg. Snel sprong de vrouw overeind en liep naar de kaart toe, waarop Alex Cinnabar aanwees. 'Cinnabar?' vroeg de vrouw verbaasd, maar haar Pokémon was er al vandoor gegaan, dit maal naar een kast. De doos met verjaardagsversiering voor wanneer kinderen een zwemfeestje gaven in de Gym kwam te voorschijn, waarop Alex 'Vap!' riep. Cynthia keek van de kaart, naar de doos. Goed, er was dus iets met Cinnabar en met een feest. 'Een verjaardag?' vroeg de vrouw langzaam, waarop Alex enthousiast knikte en naar de videofoon wees waarop Kasai te zien was. 'Is Kasai jarig?' vroeg de vrouw, waarop de Pokémon zijn poot tegen zijn voorhoofd sloeg en urgenter naar de videofoon gebaarde. 'Is Eren vandaag jarig?' vroeg de vrouw, waarop er weer blij geknikt werd. 'Goed,' reageerde de vrouw waarop ze haar gedachten op een rijtje probeerde te zetten. 'Dus, Eren is vandaag jaren en Kasai komt ons uitnodigen om het te vieren op Cinnabar?' Een enthousiaste 'Vap!' maakte duidelijk dat ze het goed had geraden. Há! Ze moest vaker hints spelen met Alex! Ze was hier best goed in! Ze wende zich tot Kasai, welke nog altijd in beeld was. 'We komen eraan Kasai! Met een uurtje komen we aan in de haven. Ik moet nog even een cadeautje kopen. Haal jij ons op?' Zenuwen maakten zich van Cynthia meester terwijl ze na begon te denken over wat ze dan voor Eren moest gaan kopen, wat ze aan moest en of ze ook taart mee moest nemen of niet. Dit was zo spannend!

Een uur. Waarom had ze slechts een uur gezegd? Ze moest zich nog omkleden, een cadeautje kopen en de Gym afsluiten. Aargh! Kon ze Kasai nog terugbellen en zeggen dat het later werd? Nee, dat was geen optie. Ze zou gewoon heel snel alles moeten doen. Gehaast liep ze terug naar het zwembad, liet al haar Pokémon terug keren en begon het gebouw af te sluiten. Vervolgens snelde ze naar huis om zich om te kleden. Normaal gesproken zou ze er uren over hebben gedaan voor ze de juiste outfit zou hebben gevonden, want hoewel je het niet zou denken, was Cynthia best onzeker, vooral als het om mannen ging. Boy had daar wel voor gezorgd. Ze besloot één van haar favoriete, blauwe jurkjes aan te doen, waarna ze nog even haar haren fatsoeneerde en het huis weer verliet. Gelukkig had ze een auto, anders zou ze het echt niet redden allemaal. Met Alex op de passagiersstoel reed ze in de richting van Fuchsia City. Vanuit Pallet zou het sneller zijn naar Cinnabar, maar de vrouw wilde niet door Mount Moon rijden, wat overigens ook niet mocht met de auto. Dat verstoorde de rust van de Pokémon in de berg.

Onderweg stopte ze in Saffron om op zoek te gaan naar een cadeau. Nu was het altijd al lastig om iets leuks te kopen voor een ander, zeker als die ander van het andere geslacht was en Cynthia was hier bepaald geen ster in. Daarbij kende ze Eren ook nog maar net. Wat vond hij in hemelsnaam leuk? Misschien kon ze iets met een Flareon erop kopen? Hij had immers een Flareon. Haar oog viel op een stropdas met allemaal Flareon om. Hmmmm, die misschien? Ze zag Eren echter niet zo gauw een stropdas dragen. Nee, die dus niet. Maar wat dan wel? Een paar sokken? Nee. Parfum? Deed je een man daar plezier mee? Aaaargh! Dit was te moeilijk! Had Kasai haar geen lijst met opties kunnen geven? 'Alex, help me,' fluisterde ze wanhopig tegen haar Vaporeon, welke in het rond begon te kijken terwijl hij door de winkel liep. Cynthia volgde de mannelijke Pokémon op de voet, hopend dat die wél iets kon vinden, aangezien hij een jongen was. Wist een Pokémon eigenlijk wel wat een mens wilde hebben? Haar hart begon steeds sneller te slaan. Straks kwam ze te laat! Een cadeautje, snel! Alex was haar reddende engel, want hij leek iets gevonden te hebben. Tijd om te twijfelen over het cadeau had ze niet en ze liet het meteen inpakken.

Een kwartiertje later voer ze dan eindelijk de zee op. Haar auto had ze veilig op de Sunset Manege geparkeerd, met toestemming van de eigenaresse, waarna ze op Denise haar rug was geklommen en koers had gezet naar Cinnabar. Om de haverklap controleerde ze haar horloge. Ging ze het halen? Zou ze op tijd zijn? Ze zou het zo sneu vinden voor Kasai als hij een eeuwigheid op haar zou moeten wachten. Haar Lapras versnelde een stukje, alsof ze aanvoelde dat Cynthia zich zorgen maakte en al gauw passeerden ze de Seafoam Islands. De Watergymleidster liet haar ogen even over de eilanden glijden en keek er toen voorbij, naar Cinnabar. Het eiland kwam al in zicht en zoals het er nu uit zag, zou ze slechts vijf minuten te laat zijn. Dat was nog best netjes. De haven kwam in zicht, net als Kasai, die al aan de waterkant zat te wachten. Cynthia zwaaide naar de Pokémon en riep (zodra ze binnen gehoorsafstand waren) 'Kasai! Hier zijn we! Sorry dat ik wat laat ben! Het vinden van een cadeautje was wat lastig geweest!' Denise meerde aan en de vrouw sprong van de rug van haar Pokémon, waarna ze deze dankbaar op haar hals klopte en terug liet keren in haar Pokéball. De vrouw richtte zich glimlachend tot de Flareon op de kant. 'Dus, welke kant op?'

Het enthousiasme van Kasai werkte aanstekelijk en deed haar glimlachen. Ze aaide de Flareon over zijn kop toen deze zich presenteerde en keek even in het rond. Cinnabar was en bleef een prachtig eiland. Ze liet Denise terugkeren in haar Pokéball en volgde, vergezeld door Alex, de vrolijk stuiterende Flareon. Het was een mooie wandeling, maar hoewel de schoonheid van het eiland haar aandacht trok, waren de zenuwen in haar buik toch voelbaar. Zou Eren blij zijn haar te zien? Was het cadeau dat ze voor hem had gekocht wel goed? Zag ze er eigenlijk wel goed uit? Alex voelde de twijfels van zijn trainer en gaf een geruststellend duwtje met zijn neus tegen haar been. Ze keek neer op haar Vaporeon en glimlachte. Als ze hem toch niet had. Ze wandelden een tijdje over Cinnabar tot Kasai enthousiast roepend op een huis afstormde. Cynthia glimlachte en bekeek het huisje. Het was een bescheiden huisje met een klein tuintje aan de voorkant en vermoedelijk meer tuin aan de achterkant. Het zat er fatsoenlijk uit, maar toch mistte Cynthia iets. Iets wat mensen waarschijnlijk zouden beschrijven als "A Womans Touch". Ze glimlachte om zichzelf en volgde Kasai naar de voordeur. Ze wilde net haar hand naar de deur uitsteken om hem open te doen, want Kasai kon niet bij de deurklink, toen de deur op relatief ruwe wijze open werd gedaan. Cynthia schrok en zette een half pasje achteruit. Eren stond in de deuropening en keek haar verbaasd aan. De vrouw zelf voelde het bloed naar haar hoofd stromen toen de man verbaasd haar naam uitsprak. Hij had haar niet verwacht. Ze keek even naar Kasai. Natuurlijk, het was een verrassing geweest. 'H-Hoi Eren,' wist ze eruit te krijgen, waarna ze haar cadeautje naar voren stak en glimlachte. 'Gefeliciteerd.'

Cynthia: Cynthia voelde haar wangen brandden en wist zeker dat het er belachelijk uit zag in combinatie met haar felblauwe haren. Het was wel duidelijk dat Eren verrast was haar te zien, wat ook wel de bedoeling was geweest natuurlijk, maar dit alles zorgde wel voor een hoop ongemak. Wat moest ze nu doen? Wat moest ze zeggen? Ergens wilde ze hem het cadeautje in de handen drukken, zich omdraaien en dan heel hard weer wegrennen als een klein verlegen schoolmeisje. Ze glimlachte. Nee, dat ging ze niet doen. Ze was een volwassen vrouw. Ze ging zich niet gedragen als een klein meisje. Ze rechtte haar rug en keek naar Eren. Zijn blik was neutraal, zijn gezicht moeilijk te lezen. Ze had de vorige keer al gemerkt dat er weinig uitdrukkingen op zijn gezicht te zien waren. Ze dacht aan Boy, welke ook altijd weinig van zijn emoties toonde, behalve woede en wreedheid.

Alex: Rustig observeerde de Vaporeon zijn trainster en die van Kasai. Het was wel duidelijk dat er van alles om ging in hun beider hoofden. Wat dat was, daar kon Alex enkel naar gissen, maar het was heel erg lang geleden dat hij Cynthia zich voor het laatst zo had zien gedragen. Hij kende de symptomen. Nu maar hopen dat het deze keer wel goed ging, want hij wilde niet dat Cynthia hetzelfde zou overkomen als de vorige keer. Kasai gaf hem echter goede hoop, want hij was veel vrolijker en vriendelijker dan de Pokémon die Boy had gehad. Het leek even te duren voordat Eren hen het huis in verwelkomde. Alex trippelde achter Kasai aan, welke op de bank sprong en aangaf dat hij en Cynthia ook mochten gaan zitten. Alex, niet zeker wetend of hij op de bank mocht of niet, ging op de grond naast de bank zitten terwijl Cynthia zelf op de bank plaats nam. Zijn ogen gleden door het huis terwijl Kasai de radio aan deed. 'Leuk huisje heb je,' sprak de Vaporeon tegen zijn mede-Eeveelution. 'Woon je hier al lang?'

Cynthia: De vrouw volgde de beide Eeveelutions naar binnen zodra Eren haar naar binnen had gewuifd. Ze glimlachte naar hem en stapte naar binnen. Haar ogen gleden in het rond terwijl ze de woonkamer in ging achter hun Pokémon aan. Kasai sprong op de bank en zei iets tegen haar, waarop hij naar de radio rende. De vrouw nam plaats op de bank en glimlachte toen Eren vroeg of ze iets wilde drinken. 'Ja, graag. Iets fris alsjeblieft.' Ze wreef het maar handen over haar jurkje in een poging het klamme gevoel kwijt te raken. 'Je woont hier leuk,' glimlachte ze tegen Eren terwijl ze om zich heen keek. 'Hoe lang woon je al op Cinnabar?'

Cynthia: De vrouw wiebelde wat ongemakkelijk heen en weer terwijl Eren naar de keuken verdween. Kasai streek met zijn warme vacht langs haar been terwijl hij bij Alex ging zitten en even giechelde ze, want het kriebelde enorm. Al gauw keerde Eren terug met een glas fris; Ice Tea. Perfect. 'Bedankt,' glimlachte ze toen Eren het glas voor haar neer zette. Zodra ook hij op een bank zat, begon ze hem vragen te stellen. De man bedankte haar voor het compliment en dacht toen na over haar vraag. Een glimlach gleed over haar lippen. 'Je woont hier dus nog niet zo lang. Mag ik vragen waar je allemaal bent geweest? Als je nog maar recent terug bent in Kanto..' Ze pakte haar glas van het tafeltje en nam een slok, waarna ze even keek naar de twee Pokémon die gezellig aan het praten waren. Haar ogen schoten weer naar Eren toen deze vroeg naar het cadeautje en ze glimlachte. 'Inderdaad. Je zult hem open moeten maken om erachter te komen.'

Alex: De Flareon kwam naast hem zitten om te praten en moest nadenken over zijn vraag. De Vaporeon knikte toen de Pokémon naast hem aangaf dat ze hier nog niet zo lang woonden. 'En, hoe bevalt het?' Hij grijnsde. Cinnabar was wel dé plek om te wonen als je een Vuurpokémon was vanwege de Vuurgym en de vulkaan hier, maar aangezien het een eiland was, omringd door water, was je als Waterpokémon weer meer in het voordeel. Zijn ogen gleden over Cynthia en Eren en hij grinnikte. 'Ze passen wel leuk bij elkaar hè.'