Mark grijnsde wat ongemakkelijk toen Shiyo hem stotterend bedankte. Hij mompelde een wat zachte graag gedaan terug en liet zijn ogen even op het andere armbandje dat op de tafel lag rusten. Mark had het nooit echt op sieraden gehad enkel zijn horloge en ketting met zijn dogtags om zijn nek. Dat was eigenlijk het enige dat hij altijd om had nooit echt een armband of iets in die richting. “Heb je... Heb je hulp nodig met de jouwe?” weerklonk de stem Shiyo toen en Mark keek haar aan die het armbandje net van de tafel af wilde halen. En zijn spullen langzaam op te ruimen. “Nou ja straks, ik ruim eerst deze zooi hier op en trek dan me even aan,” grijnsde Mark naar het meisje en pakte zijn tas die hij vlak naast Toby neer plantte, die schrok en half van de tafel af dreigde te vallen. Het fotoboek dat nog open op tafel lag pakte hij er voorzichtig vanaf en deed het dicht, daarna hij het in zijn tas. Uit zijn zijvak griste de jongen een plastic zakje om de lege ijs wikkels in te doen terwijl hij de dondersteen ook veilig opborg in zijn tas. “Pikapi,” piepte Toby en had alle papiertjes op de tafel verzameld, dat hij vol trots aan de jongen liet zien.

“Goed gedaan, jochie,” grijnsde Mark, nu ze toch bezig waren kon hij net zo goed een shirt aantrekken en dan was het nog enkel wachten op dat berichtje van Erik.Mark stond op van het bankje om een shirt uit zijn tas te halen maar trok een gezicht toen hij zijn pijnlijke rib weer voelde. Hij had geen zin om er constant aandacht aan te besteden en zocht in zijn tas naar zijn blauwe voetbalshirt. “Ik hoop trouwens niet dat je het erg vind dat Sylvia met ons meegaat,” zei Mark tegen Shiyo en keek even op van zijn zoektocht naar zijn shirt, om haar aan te kijken. Hij kreeg een kleine grijns op zijn gezicht waarbij hij automatisch een van zijn ogen dichtkneep en vervolgens onder zijn neus wreef met zijn vinger. Ondertussen had hij zijn shirt weten te vinden en trok het vervolgens over zijn hoofd waarbij hij net iets te snel handelde en hierdoor een pijnlijke steek door zijn rib voelde gaan. Mark ging uit reactie op de pijn weer terug op het bankje zitten en duwde zijn hand tegen zijn pijnlijke rib, al zou het niet echt helpen als hij dat zou doen.

Toby wilde bezorgd naar hem toe lopen maar zag toen het armbandje liggen op het tafelblad. Hij kreeg snel een idee. De jongen was sowieso nu wel klaar met zichzelf aan te kleden dus nu kon Shiyo best dat armbandje bij hem omdoen. De Pikachu grijnsde lichtjes en liep op het sieraad af die van het blad pakte, daarna liep hij naar Shiyo toe en reikte het haar aan. “Pi-pikachu,” glimlachte hij naar de brunette en wees vervolgens naar Mark met zijn vrije pootje. Die was inmiddels alweer recht gaan zitten dus dat kwam wel goed.

“Als ik me alleen voel, dan zal ik naar het armbandje kijken en weten dat ik niet alleen ben,” hoorde Sylvia Chiaki zeggen toen ze het armbandje om de pols van de brunette had vast gemaakt. Sylvia kreeg een glimlach op haar gezicht toen ze de armen van haar vriendin om haar nek voelde glijden. Sylvia volgde het voorbeeld van de brunette en duwde haar gezicht tegen de bovenarm van Chiaki.. zoals de blondine ook altijd bij haar broer deed. Op dat moment besloot Dodger dat hij mee wilde doen aan de knuffel, en sprong tegen de twee meiden op, waarop zijn trainer haar andere arm om die van Dodger sloot. Terwijl ze daar zo stond tegen Chiaki aan schoot het haar te binnen wat ze nou echt had willen zeggen.. net als Mark wilde ze haar eigen weg inslaan, hij had zijn eigen vrienden waarmee hij optrok en Sylvia wilde precies hetzelfde gaan doen maar ze wilde eerst even wat tijd in halen met haar broer, ervoor zorgen dat hij er weer bovenop zou komen. Zodra het kon wilde Sylvia met Chiaki door Kanto gaan reizen zoals haar broer met Shiyo ging doen, dat was wat ze wilde gaan doen.

Sylvia liet Dodger en Chiaki los, terwijl ze vervolgens een stap naar achter deed, waarna ze even haar groene ogen op haar broer en Shiyo richtte. Ze grijnste lichtjes toen de blondine naar haar broer het tortelduifje keek, waardoor ze moest grinniken. Bij de gedachte die in haar opkwam. Sylvia probeerde de blik van Chiaki te vangen waarna ze haar hand tot een vuist balde. “Weet je nog in Pallet Town toen je vroeg wat ik wilde gaan doen?” begon Sylvia langzaam en keek even naar de Growlithe die naast haar was gaan zitten, het meisje wierp een blik uit met haar Growlithe die door had wat ze van plan was. Hij had het op de momenten dat Sylvia alleen was met Dodger, zijn trainer had dat weleens in vertrouwen vertelt. “Ik wilde je dit al een lange tijd vertellen maar ik wilde wachten totdat ik het zeker wist,” ging Sylvia verder en zuchtte terwijl ze even naar Mark keek vanuit haar ooghoek. Met haar duim wees het meisje naar haar broer terwijl haar blik serieus werd. “Als ik zeker weet dat Mark zich oké voelt, wil ik met jou mee door Kanto, als je dat geen probleem vind.”

Mark luisterde aandachtig naar de woorden van Shiyo die hem vertelde dat ze het sneu vond voor Chiaki. De jongen kon niet ontkennen dat ze gelijk had.. hij was blijkbaar niet de enige die had gezien dat de andere brunette er niet bij was met haar gedachte. Hoewel Sylvia wel de gewoonte had om niet helemaal eerlijk te zijn, om ergens mee in te stemmen met wat Sylvia eigenlijk zelf wilde. Dat had zijn zusje altijd wel gehad want keuzes maken vond het meisje gewoon ontzettend moeilijk. Het kwam erop neer dat hij het sneu voor beide meisjes vond. Mark toverde een glimlach rond zijn lippen en knikte vervolgens instemmend op de woorden van de brunette naast hem en stak zijn hand naar voren. “Ik vind het goed, wat jij Toby?” reageerde de jongen uiteindelijk op de eerdere woorden van Shiyo, waarop de Pikachu vrolijk op instemde.

Mark was blij om te horen dat hij er in ieder geval mee instemde.. ondanks dat de jongen niet precies wist hoe ze iets moesten afspreken nu hij tijdelijk was gestopt met Wedstrijden.. er waren vast genoeg andere mogelijkheden. Toby realiseerde zich blijkbaar meteen waar de jongen aan dacht en liet pardoes zijn oren omlaag zakken.. dat deel had Mark er nog niet bij vertelt. Hij was tijdelijk gestopt met Wedstrijden. “..Well.. ik moet je nog iets vertellen,” sprak Mark tegen Shiyo en wierp een blik met Toby uit die hem toe knikte. Ook besloot hij er niet omheen te draaien en het er gewoon uit te gooien. “..Ik ben gestopt met Wedstrijden,” voegde hij eraan toe. De rede had vooral te maken met de situatie thuis en dat hij inmiddels een heel ander doel had; dat was zijn vader vinden. Mark slaakte een diepe zucht toen zijn blauwe ogen even op de envelop van zijn zusje viel, dat nog op tafel lag. Zijn grijns was even van zijn gezicht gevallen.

Dit was echter van korte duur want Toby liep met het armbandje naar Shiyo toe.. die werd aangepakt door het meisje. Ze deed het sieraad om zijn pols en maakte het zonder problemen vast om zijn pols. “Ziezo,” sprak Shiyo toen met een schaapachtige grijns waarop Mark even dom naar het sieraad om zijn pols staarde. Toby sloeg grinnikend zijn pootjes voor zijn grijns zodat beide trainers dit niet te zien kregen. Mark zag dit echter wel en gaf de Pikachu een por in zijn ribben. Vervolgens kwam de jongen overeind van het bankje en bukte zich om de tas van zijn zusje te pakken en de envelop in haar voorvakje te duwen. Hij maakte aanstalten om naar Chiaki en Sylvia te lopen terwijl hij een trilling in zijn broekzak voelde. De jongen besloot later naar het berichtje te kijken. Mark pakte zijn eigen tas van de tafel en sloeg deze om zijn schouder. “Kom, dan gaan wij ook,” sprak Mark tegen Shiyo, terwijl hij naar haar kant van het bankje sjokte. Zijn pijnlijke rib begon weer zeer te doen zodra hij weer in beweging kwam.

Sylvia kreeg een vrolijke glimlach rond haar lippen toen bij Chiaki een glimlach op haar gezicht verscheen, toen de blondine haar voorstel had gesproken. Ze was blij dat de brunette haar lach weer liet zien want Sylvia zag haar vriendin toch veel liever lachen dan met een frons op haar gezicht. De blondine wierp een blik met Dodger uit die vrolijk zijn grijze ogen dichtkneep, met een grijns rond zijn snoet, althans het leek erop dat de Growlithe grijnsde met zijn tong uit de bek. “Nou dat vind ik eigenlijk een heel groot probleem,” hoorde Sylvia Chiaki op een sarcastische toon zeggen en grinnikte  om de woorden van de brunette, ze had niet veel meer dan dit verwacht van Chiaki, maar de volgende woorden brachten een zachte glimlach rond de lippen van Sylvia. Haar vriendin vertelde vervolgens dat dit het beste nieuws dat ze ooit had gehoord.

Even bracht dit wel een bezorgde blik in haar groene ogen toen ze naar het meisje keek, maar toch bleef de grijns op haar gezicht staan. Sylvia draaide haar hoofd een stukje opzij toen ze zag dat Mark op stond. “Laat het me maar weten als het zover is,” klonk de stem van Chiaki weer waarna Sylvia zich op de brunette richtte en een zelfverzekerde grijns op zette. “Ze komen hier verder kleffen. Ik denk dat dit ons laatste afscheid is voor nu,” hoorde Sylvia haar vriendin toen zeggen en schoot in de lach, door deze opmerking. “Voorlopig zit ik met dat kleffe gedoe van die twee opgeschept,” grinnikte Sylvia toen ze haar groene ogen op Mark en Shiyo richtte die naar hen toe kwamen gelopen.

Haar gezichtsuitdrukking werd weer wat serieuzer toen ze zich weer op haar volgende woorden concentreerde. “Geloof me dat is sneller dan je denkt, dat beloof ik,”sprak Sylvia waarna ze even naar haar schoenen keek en stak haar arm naar voren om deze belofte officieel te maken, toen ze met een zelfverzekerde blik naar de brunette keek. Dodger kefte instemmend terwijl hij vrolijk grijnsde.

“Wat?” was de eerste reactie van Shiyo, toen hij op had gebiecht dat hij was gestopt met wedstrijden. Mark slikte eventjes omdat hij ergens wel de reactie had verwacht en in zichzelf teleurgesteld was. Hij vond het nog steeds een moeilijke beslissing die hij had moeten maken. De volgende woorden van meisje kwamen wat hard aan maar het was wel de waarheid.. ondanks alle twijfel die hij had gehad hield hij er nog steeds van om met zijn Pokémon op dat podium te staan. Hoe kon hij zich op iets concentreren als hij zijn aandacht er niet bij had..? de laatste wedstrijd die hij met zijn Butterfree had gedaan, was het bewijs ervan dat hij niet na had gedacht ondanks dat hij tweede was geworden. Het was voor nu een pauze en hij wist niet precies wanneer zijn comeback zou zijn.. hij moest kosten wat het kost zijn vader vinden en dat gedoe met zijn moeder af kunnen sluiten.Toen Shiyo vroeg of dit tijdelijk was, balde hij zijn hand tot een vuist en keek met een resolute blik naar het meisje naast hem.. terwijl hij bevestigend knikte. Daarna richtte hij zijn blauwe ogen op de brunette die er nog wat aan toevoegde op haar eerdere opmerking.

“Mark, je mag iets niet opgeven waar je van houdt, alleen maar omdat het even tegenzit. Ik weet dat ik niks mag zeggen erover, want ik heb precies hetzelfde pad bewandelt, maar... Beloof me asjeblieft dat je niet helemaal stopt. Asjeblieft?” sprak Shiyo waarop Mark zijn resolute blik van zijn gezicht liet glijden. Dat laatste klonk nogal smekend waardoor hij een schuldgevoel omhoog voelde kruipen. Hij had al teveel op moeten geven afgelopen.. waar hij van hield. Het duurde even maar toen trok Mark zijn mond eindelijk open. “..Opgeven..? Ik was niet van plan om helemaal te stoppen met wedstrijden.. Geloof me daarin alsjeblieft. Opgeven staat niet in mijn woordenboek namelijk,” reageerde Mark, hij grijnsde even maar besefte maar al te goed dat hij Shiyo nog een uitleg was verschuldigd. “Pikachu!” piepte Toby terwijl hij vastbesloten naar de jongen keek en hierdoor wilde laten weten dat hij er ook nog was om Mark aan te sporen, mocht hij zich niet aan zijn afspraak houden.

Mark wierp even een blik op zijn kleine zusje toen hij zijn arm om de nek van zijn Pikachu legde en hem tegen zich aan drukte. Toby legde zijn pootjes op zijn arm met een grijns op zijn snoet terwijl het wezentje niet echt zijn evenwicht kon houden. “Ik leg je het later wel uit,” voegde Mark er nog aan toe, waarop hij besloot om naar de twee andere meiden te lopen. Hij volgde Shiyo op de voet. Langzaam weliswaar maar dat kwam omdat zijn zere rib weer begon te zeuren. Mark liep naar Sylvia toe en legde een hand op de schouder van zijn zusje. De blondine keek verrast op toen de jongen haar tas aanreikte met een hand om het kleine lijfje van Toby gewikkeld. “..Mark..” begon Sylvia waarop de jongen haar aankeek.Maar voelde dat de kleine blondine haar arm om zijn middel wikkelde waar de jongen zijn vrije arm op de schouder van het meisje. “..Kom erbij jullie twee,” voegde zijn zusje eraan toe, dat gericht was op Chiaki en Shiyo.

Sylvia keek ongerust naar Chiaki voordat deze het laatst aansloot bij hen. En ergens voelde het meisje opeens een schuldgevoel omhoog kruipen maar dat verdween toen de andere brunette zich toch aansloot bij de rest en diens armen om de rest heen sloeg. Sylvia besefte nu nog meer dat dit afscheid betekende maar als het aan haarzelf zou liggen, zou dit niet lang duren. Mark moest het waarschijnlijk ook voelen want het meisje voelde dat zijn grip om haar middel werd verstevigd, automatisch deed zij hetzelfde bij hem. De blondine wist niet precies hoelang ze hier stond met het groepje maar het werd nu toch echt tijd om afscheid te nemen, ze liet Mark als eerste los en keek toen even naar Dodger die ietwat zijn kopje schuin hield. Opdat moment kwam haar broer in beweging die iets uit zijn zak viste en vervolgens zijn blauwe ogen op haar richtte, hij had een klein papiertje in zijn hand waarop hij naar Chiaki toe liep en het papiertje aanreikte.

“Mocht je je vervelen ofzo dan kan je ons altijd bellen.. dan zijn we er voor je, ”sprak Mark met een kleine glimlach. Sylvia besefte nu pas dat Mark zijn telefoonnummer aan Chiaki had gegeven. "Zal ik doen," was het antwoord van haar vriendin, waarop de blondine haar hoofd liet zakken. Niemand hoefde te zien dat er tranen in haar ooghoeken stonden hoewel het voor haar Growlithe niet te verbergen was, want Dodge legde zijn zwarte neus tegen haar hand aan. Snel veegde het meisje haar ogen droog en keek vervolgens naar het weglopend figuur van Chiaki. Niet veel later voelde ze dat Mark zijn hand op haar schouder legde en keek ze met haar groene ogen naar de jongen. Een grijns verscheen om haar lippen waarna ze hem bij zijn arm beetpakte en meesleurde naar Shiyo.

Toby viel bijna van zijn schouder maar de Pikachu wist zich snel te herpakken. Zoals verwacht stond ze nu tussen haar broer en de andere brunette in waarop Sylvia haar arm tussen de arm van Shiyo wurmde en de twee tieners breed grijnzend aankeek. Vergeleken met haar broer kwam de blondine niet verder dan zijn bovenarm. Sylvia wierp een blik met haar Growlithe uit, wetend dat dit afscheid niet voor eeuwig was. Ze had op z’n minst Mark en Shiyo, vooral de eerstgenoemde had ze erg gemist.. die nu ook min of meer een knalrood hoofd had gekregen omdat hij bijna tegen Shiyo stond aangeplakt, dacht ze. Sylvia grijnsde. “Ik hoorde je toevallig zeggen dat jullie naar Vermillion City gingen..waarom?” vroeg de blondine toen aan haar broer waarbij ze ook even naar Shiyo keek. Mark knikte bevestigend waarop Sylvia hem vragend aankeek. “Dat zul je daar wel zien,” grijnsde Mark enkel.

-----
Godmode met toestemming.