Vermoeid, maar voldaan liep een trio de Pokémon Center van Pewter City binnen. Een jonge trainer, Wartortle en erachter een Spearow. Ze hadden weer een dag vol training achter de rug gehad, maar geen ‘Super Training’. Het was een tactiek training, waarin ze individueel met de Pokémon te werk ging. Intensief was het niet, gezien dit hun eerste keer was. Eerder was het ook niet nodig geweest, maar met Mizukage’s evolutie in een nieuw lichaam, moest ze hem wat fijner in zijn vel laten voelen en dan was een individuele training heel handig. Met Byu was het andere koek, gezien het nog even ging duren, voordat hij zou gaan evolueren. Hij zou rond een level of 20 moeten evoluren en hij zat er nog ruim vijf onder. Het had eigenlijk ook geen haast, evolutie was niet alles. Het leek er ook op dat Byu meer zijn best deed, alsof hij eindelijk enige motivatie gevonden had. Hij luisterde beter, en had al een prima prestatie opgeleverd. Top! Oftewel, voor haar smaak brak er een prima periode aan na de vreselijke voor de gym. Ze hoopte de jongen nooit meer te zien, en dat had ze ook niet voor enkele dagen, maar voor hoelang zou dat nog gelden? En direct zag ze die minuscule pupillen weer voor zich en zijn even intensieve gezicht. Het had haar wakker gehouden voor twee nachten, maar nu ging het wel. Ze bleef echter op haar hoede voor roodharige jongens. Ze had zelfs bij het zien van zo’n iemand weg zitten duiken, enkel om vreemd aangestaard te worden door voorbijgangers. Wat de identiteit van de jongen ook bleek te zijn, een ding was zeker, hij had haar leven veranderd. En dan zijn doel; een bruine Electabuzz? Was hij krankzinnig geworden door absurde producten? Als hij nu ook zou beginnen over een rode Gyarados, dan moest hij echt in een gesticht!

De woede en frustratie keerde terug, en ze balde haar vuisten, maar werd op tijd weer naar de realiteit gebracht door Mizukage die bezorgd aan haar broek trok. Kort keek ze de Pokemon aan, die direct breed begon te grijnzen, gerust dat ze oké was. Ze gaf hem een aai over zijn bol en de Wartortle leunde er steviger tegenaan, genietend van de fijne aanraking. Byu keek met een intensieve blik naar de twee en Olivia zag het als eerst. Was hij misschien jaloers? De Spearow keek direct weg van haar, maar de terneergeslagen en betrapte gezichtsuitdrukking sprak boekdelen in tegenstelling tot zijn vroeger stalen emotieloze gezicht. “Kom eens hier!” De Spearow keek haar stomverbaasd aan, en maakte kleine stappen naar haar toe, totdat ze de twee een dikke knuffel kon geven. “Bedankt, voor de steun,” Mompelde ze zachtjes, maar hartelijk. Wat zou er van haar geworden zijn indien ze haar Pokémon nooit gehad had, of zeker hun twee na de incident? Ze zou een wrak zijn, stoppen met het zijn van een trainer en zichzelf opsluiten van de wereld. Deze twee in haar armen gaven haar bescherming en een reden om door te gaan. Langzaam liet ze hen los, en keek ze recht naar een andere trainer met zijn vier Pokémon. Ietswat beschamend keek ze weg. Soepel, Olivia, je had een hartverwarmend moment in het zicht van een ander. Stom, stom, stom. Ongemakkelijk krabde ze aan haar hoofd, terwijl haar Pokémon toen pas naar de trainer en diens Pokémon keken. Wacht, drie van de vier Pokémon van de jongen begroetten de vierde. Was het een nieuwe aanwinst van de jongen? Een Sandshrew? Interessant. Om de ongemakkelijke gevoel weg te krijgen, liep ze op de jongen af en wenkte ze richting de Pokémon. “Dat is een interessante vangst. Ze zijn niet gemakkelijk te vinden,” De andere Pokémon van de trainer bestonden uit een Flareon, Pikachu en een vrouwelijke Nidoran. Pokémon die je echt zelden zag. Dit moest een ervaren trainer zijn, maar ergens kreeg ze de indruk dat het niet zo was. Intussen liep Mizukage, nog steeds geen social Butterfree, op de groep Pokémon af en groette ze elk beleefd. Byu trof het slechter, hij bleef naast haar staan, niet van plan sociaal te gaan doen.

De Trainer schrok duidelijk van haar reactie, maar beleefd hield ze een grinnik in. Na haar opmerking keek de Sandshrew haar vragend aan, nadat ze er voorzichtig naar gewezen had. Er volgde hierna een blikuitwisseling tussen Tai en zijn Flareon, de een grijnzend en de ander met een amusante blik. Had ze net iets uitgelokt om een dergelijk reactie te laten gebeuren? Het viel haar wel direct op dat de twee een hechte band moesten hebben om op haast hetzelfde moment schijnbaar dezelfde gedachte te hebben. Helaas, waren zij en haar Pokémon nog niet op dat niveau en hadden ze elk hun eigen gedachten over iets, vaak tegenstrijdig met elkaar. Vervolgens zag ze dat de jongen ditmaal haar Pokémon bekeek, waarna zijn Flareon en vrouwelijke Nidoran Mizukage vriendelijk terug groetten. So far so good, gokte ze. De twee Pokémon van de ander zagen er immers zachtaardig uit en dat kon ze maar al te goed hebben. De laatste keer was met de Pokémon van Arya en tja, dat werkte amper uit. Het werd een regelrechte chaos. De Wartortle zag ze een gesprek starten met de twee, maar haar aandacht viel op de schuwe Pikachu die achter de benen van de trainer verschool. Oké, het ging duidelijk niet iedereen makkelijk af qua sociaal gedrag, maar dat had ze ook verwacht. Ze kende zelf de beste voorbeeld; Byu, of nee, nog beter, de roodharige jongen. Die leek gewoon zo afstandelijk van alles en iedereen. Die dacht andermans levens in gevaar te brengen en sprak enkel brullend tegen ieder ander. De herinnering betreft de kidnapping keerde terug, maar voordat ze er weer beelden van zag, had ze het figuurlijk van haar afgeschud. Niet bepaald goede timing om er nu aan te denken, huh? Haar hart ging tekeer, maar ze bleef vrij vrolijk ogen. Byu, die vlak naast haar stond die keek kort haar aan, maar wende zijn blik vervolgens af. Hij wist hét.

De jongen maakte oogcontact met haar en vertelde dat de Sandshrew hém juist gevonden had. Direct grinnikte de Sandshrew zachtjes ter bevestiging van zijn woorden. Dat was interessant; het was de andere kant om. Daar had ze zelden van gehoord, maar ze wist dat het schijnbaar toch gewoon voorkwam. “Wauw, wat interessant. Ik was juist altijd degene die ze vond, hoewel het misschien niet geheel geldt bij mijn starter,” Antwoordde ze met een glimlach, waarop ze Mizukage op speelse wijze over zijn kale geschubde kop aaide. De Wartortle keek verrast op, maar reageerde spoedig met een luide, ‘Wartortle!’. Met een glimlach keek ze de jongen weer aan. Op dat moment nam de jongen haar Pokémon weer op en complementeerde om hun verzorging. Het was fijn eens een compliment te ontvangen, na alle ervaringen van laatst. Het zou ook voor haar Pokémon moeten gelden en ja, hoor ze zaten beiden lichtjes te grijnzen naar elkaar. “Bedankt! Je moet je Pokémon wel goed verzorgen, ze zijn immers je kameraden,” Het was haar beurt om te grijnzen, en ze legde haar handen op haar heupen. Ze hechtte enorm veel waarde aan haar Pokémon en ze mochten dan wel goed verzorgd worden. Goed gevoed, fit en sterk. De schoonheid was minder van belang voor haar, en dat onderscheidde haar ook van de coördinatoren die dat juist belangrijker vonden.

Nu ze toch sprak met de jongen, wat zou eigenlijk zijn naam zijn? “De naam is Olivia Wild, trouwens. De Wartortle heet Mizukage en de Spearow heet Byu. Wie mag jij wezen en je Pokémon?” Vroeg ze, met haar armen over elkaar heen getrokken. Op dat moment hoorde ze op de achtergrond een groep jonge Trainer’s voorbij lopen, luidruchtig over een museum praten en hoe historische Pokémon zouden moeten klinken. Dat laatste gokte ze door de “ROAWRRR!” geluiden die ze met een speelse grimas naar elkaar maakten. Nadenkend keek ze even op, dat was nog eens waar ook, er was een museum in Pewter City. Ze had amper de tijd genomen om er heen te gaan, wegens de nare gebeurtenissen en de diverse trainingen. Vandaag zou een prima dag zijn, dan zou ze ook eens kunnen relaxen. “Een museum…” Mompelde ze zachtjes. Ze schraapte nadenkend een vingers langs haar wang, waarna ze de Trainer weer aankeek en een vastberaden grijns op haar gezicht werd tevoorschijn getoverd. “Ik heb een voorstel… Als je niets te doen hebt, kunnen we naar dat museum gaan?” Haar Pokémon keken haar verward aan, maar zoals altijd knikte de Wartortle instemmend en fronste Byu. Het zou zeker gezellig worden om met deze Trainer en Pokémon te gaan. Toch?