Aarzelend stond ze daar. Alma was al een paar dagen slapeloos geweest voor deze dag. Ze wou niet. Ze wou niet weg uit Pallent Town. In haar eentje met een pokemon. Maar het moest. Haar moeder zei dat het goed voor haar was, dus dan moest het wel zo zijn. Ze drukte op de bel, en meteen hoorde ze een zware stem. "Hallo, wie is daar?" vroeg die stem. "A-Alma Katsinki. I-ik kom mijn beginpokemon ophalen." hakkelde ze met een dun stemmetje. "Ah. Kom maar binnen Alma." zei de stem weer. "O-oke." zei Alma in zichzelf en ze zuchte. Aarzelend liep ze door de hekken naar de deur en duwde die voorzichtig open. Ze kwam terecht in een laboratorium. Bij een glazen kast waar drie pokeballs zaten stond een man. Waarschijnlijk was dat proffessor Oak. "Hallo Alma. Wat fijn dat je gekomen bent. Ik ben proffessor Oak. Ookwel proffessor pokemon genoemd. Als ik je vriendelijk mag vragen om bij mij te gaan staan laat ik de pokemon zien." zei de man vriendelijk. "O-oke." zei Alma en liep langzaam naar Oak toe. Toen ze naast hem stond, pakte hij de eerste pokeball en er kwam een groen wezentje eruit. "Bulbasaur. De graspokemon." zei hij. "Bulba!" riep Bulbasaur uit. Een beetje geschrokken deinsde Alma achteruit. "Nee. Die is niks voor mij." zei ze op een zeldzame vastberadenheid. "Oke. Is niet erg hoor" zei de proffessor terwijl hij Bulbasaur weer in zijn pokeball deed en deed hem terug in de glazenkast. Hij pakte de volgende uit en liet een oranje wezentje eruit. "Char! Char!" riep het kleintje blij uit. "Dit is Charmander. De Vuurpokemon. Een vrouwelijk exemplaar. Erg zeldzaam." vertelde de oude man. "Ah. Wat is zij schattig!" zei Alma. De Charmander waggelde op haar af. "Char!" zei die. "Crista, vind je dat een mooie naam?" vroeg Alma aan de Charmander. De charmander dacht even na voordat ze antwoord gaf. Toen ze knikte werd Alma's glimlach groter. "Oke, dan heet je van nu af aan Crista." zei Alma. Alma stond weer op en proffesor Oak gaf haar de pokeball. "Bedankt proffesor Oak!" bedankte Alma hem. "Geen dank. Hier zijn nog vijf pokebals om meer pokemon te vangen." zei Oak terwijl hij haar vijf extra pokebals in de hand drukte. "B-Bedankt" zei Alma en deed de pokebals in haar tas. "Char Char?" riep Crista die nu bij de deur stond. "Ja ja.. Ik kom al!" lachte Alma. "Tot ziens!" riep proffesor Oak de twee nieuwe vrienden na, maar Alma en Crista konden het niet meer horen. Ze waren begonnen met hun avontuur.

Pallet Town. Het was lang geleden dat Arya hier geweest was. De laatste keer was toen ze haar starter-pokémon opgehaald was. Ze keek even naar de Charmeleon die naast haar liep. Wat was Gwen toen nog klein geweest. Een lieve Charmander, toen nog oranje in plaats van rood, en zonder hoorn op haar kop. Of nu ja, lief... Gwen was niet de makkelijkste geweest. Arya was blij dat de vuurpokémon inmiddels niet meer iedere pokémon die ze tegenkwam uitdaagde en ook geen broodjes meer uit winkel stal.
Ona, Zephir en Oz zaten in hun pokéballs, maar nu liet ze hen eruit. "Dit is Pallet Town, zijn jullie daar al eens geweest?" Ona en Oz schudden hun hoofden, maar Zephir knikte. "Ik heb Gwen hier opgehaald toen ik aan mijn reis begon. Professor Oak woont hier." Gwen grijnsde bij de herinnering.
Misschien kan ik wel bij professor Oak langsgaan, dacht Arya. Hoewel, zat hij te wachten op bezoek? Wat zou ze überhaupt kunnen zeggen, hij had vast geen zin om van iedere trainer die hij een starter had gegeven al hun avonturen aan te horen. Misschien gewoon maar even rondlopen, langs de uitkijktoren gaan, een beetje trainen. Ze moest zo ook even naar de Herbal shop om haar voorraden aan te vullen.
Toen ze langs Oaks laboratorium liep, kwam er net een meisje naar buiten met aan haar zijde een Charmander. Arya glimlachte naar haar. Het meisje leek een beetje op haar, niet zo zeer qua uiterlijk - haar haren waren lichter, haar ogen een andere kleur -, maar meer qua gedrag. Ze had diezelfde nerveuze en tegelijkertijd verwachtingsvolle uitstraling. Dat zorgde ervoor dat Arya niet heel bang was om haar aan te spreken, of in ieder geval, minder zenuwachtig dan normaal. "Hallo", zei ze. "Je hebt een Charmander gekozen, zo te zien. Ik ook. Hoe heet hij? Of zij?" Arya kon nooit echt zien of een pokémon mannelijk of vrouwelijk was, tenzij er echt duidelijke kenmerken waren waaraan je het kon zien, zoals bij Rattata, waar de vrouwtjes een lichtere vachtkleur hadden.

Toen Alma het laboratorium uit was, kwam er een meisje op haar af. Ze was ouder, en had pokémon bij zich. "Hallo" zei het meisje. Verlegen keek Alma naar het meisje en toen naar haar pokémon. Ze kon eentje herkennen, de Charmeleon,evolutie van Charmander, haar gekozen pokémon. "H-Hoi." stamelde Alma, een beetje beduust. Wou die nu al met haar battlen? Dat zou oneerlijk zijn. Alma staarde nadenkend naar de grond. Zou ze dan ja zeggen? Of nee? 'Nee.' zei een stemmetje in haar hoofd. Daar was Alma tevreden mee en keek weer het meisje aan."Je hebt een Charmander gekozen, zo te zien. Ik ook. Hoe heet hij? Of zij?" vroeg het meisje. Was dat het? Was dat het echt? Alma vond zichzelf erg dom dat zij dacht dat het meisje met haar wou battlen. "Zij. Ze heet Crista." glimlachte Alma verlegen. "En hoe heet de jouwe?" vroeg ze nieuwsgierig.

~Flutpostje :c

ARYA ~ "H-Hoi", stamelde het meisje. Ze leek erg zenuwachtig, iets wat Arya erg goed herkende. "Zij. Ze heet Crista." antwoordde ze. Ze praatte al iets minder voorzichtig, maar nog altijd verlegen. "En hoe heet de jouwe?" "Dit is Gwen", zei Arya met een glimlach, wijzend naar de Charmeleon. "En dit zijn Ona, Oz en Zephir", vervolgde ze daarna en steeds als ze een naam zei, wees ze naar de pokémon waar ze bij hoorden. Oz was naar voren gegaan en zei op beleefde toon iets tegen Crista. Waarschijnlijk stelde hij zich voor. Zephir keek van de Charmander naar Gwen en weer naar de Charmander en grijnsde. Was jij ook zo klein? leek hij te denken. Hij had Gwen nooit als Charmander gezien, ze was al geëvolueerd toen ze hem tegen waren gekomen in Viridian City, toen hij had geprobeerd haar hoed te stelen.

GWEN ~ Gwen wist niet of ze het zo geweldig vond om een Charmander tegen te komen. Deze zag er nogal zwak uit - wat niet erg verwonderlijk was, aangezien ze net een trainer had, maar Gwen vergat vaak liever dat er een tijd was geweest dat ze nog niet eens vuur kon spuwen - en bovendien botste ze nogal eens met andere vuur-pokémon, zeker als ze een beetje een vurig temperament hadden, zoals veel vuurtypes. Ze zag Zephirs blik wel, maar hij bleef tenminste stil. Ona begon onmiddellijk te kletsen. "Ahw, Gwen, ze lijkt precies op jou vroeger. Jij was ook zo klein en schattig. Nu ben ze hoekig, en groot en zwaaaar", giechelde de Tangela. Gwen snoof. "Hou je mond", gromde ze. Oz was intussen alweer naar Crista toe gegaan en glimlachte naar haar. "Hallo, mijn naam is Oz. Vergeef me als ik te nieuwsgierig ben, maar zou ik je mogen vragen wat je van Professor Oak vindt? Ik ben altijd wel geïnteresseerd in dat soort dingen." Ja, jij bent overal wel geïnteresseerd in, dacht Gwen. Ze begroette Crista met een knikje, maar zei verder niets.