‘Bellsprout, val aan met Sleep Powder en gebruik daarna je Vine Whip!’ riep Joël met gebalde vuisten naar zijn gras-Pokémon. De Pokémon deed zijn best om de Geodude in slaap te brengen, maar zijn Sleep Powder mislukte omdat hij de aanval nog niet goed kon mikken. Hij had al wel het juiste level bereikt om de aanval te kunnen gebruiken, maar mikken was een tweede. De Vine Whip was gelukkig wel raak en zorgde ervoor dat de Geodude een beetje achteruit ging. Joël dacht razendsnel na. Zou hij de Pokémon vangen? Maar hij schudde zijn hoofd. Hij had een andere Pokémon in gedachten voor te gebruiken tegen de elektrische gym. Bovendien had hij nog zoveel andere gyms waar hij eerst naartoe kon gaan. Hij keek weer naar Bellsprout en richtte zijn wijsvinger naar de Geodude. ‘Probeer opnieuw een Sleep Powder, Bellsprout! Dat mikken moet echt beter gaan!’ De Bellsprout knikte gespannen naar hem, draaide zichzelf naar de al erg verzwakte Geodude en gebruikte zijn Sleep Powder opnieuw. Joël knarste met zijn tanden toen de aanval op één haar na miste. Het irriteerde hem dat de Sleep Powder niet wilde lukken, ook al wist hij dat Bellsprout zijn uiterste best deed. Hij was blij dat hij Gyarados in zijn Poké Ball had gehouden. Hij had geen zin gehad op dit moment in de spottende blikken die Gyarados waarschijnlijk op hem zou werpen. Bellsprout leek ook nogal gefrustreerd te zijn omdat het hem niet wilde lukken. Gelukkig kon de lenige Pokémon de Tackle van de Geodude nog maar net ontwijken. ‘Sleep Powder!’ riep Joël. Bellsprout krijste het uit en gebruikte zijn Sleep Powder. Joël zette tevreden zijn handen in zijn zij toen hij zag dat de aanval doel trof. Hij zag de oogleden van Geodude langzaam dichtvallen. ‘Gebruik nu je Vine Whip!’ riep hij. Opnieuw trof Bellsprout doel met zijn aanval. Geodude kantelde naar achteren, maar veel van dat kreeg de Pokémon niet meer mee. De Pokémon was namelijk diep in slaap gevallen. Joël zag hem fronsen ten teken dat hij zijn best deed om wakker te worden zo dat hij een kans maakte om dit gevecht als nog te winnen, maar eigenlijk moest hij toch al weten dat het verloren zaak was. ‘Afmaken met nog een Vine Whip,’ zei Joël met een kort knikje naar Bellsprout. De Geodude werd wakker en keek hun zwakjes aan. Daarna draaide hij zich om en vluchtte weg. Joël grijnsde en knikte tevreden zijnde naar Bellsprout.

Joël draaide zich om. Hij zag de uitgang van Mount Moon een eindje verderop, maar was eigenlijk wel benieuwd welke Pokémon er hier nog waren. Hij kon Bellsprout best gebruiken als er een Pokémon zou opdagen. Tot nu toe had hij het licht van de uitgang van Mount Moon kunnen gebruiken, maar hij zou wel eens willen weten of Bellsprout ook goed kon mikken als hij zijn tegenstander minder goed kon zien. Eigenlijk wist hij het antwoord daar wel half op. Als Bellsprout het al moeilijk had met zichtbare tegenstanders, hoe erg zou het dan wel niet zijn als ze onzichtbare tegenstanders hadden? Joël haalde zijn schouders op. Hij had altijd Gyarados nog als het te link zou worden. En dus drong de jongen dieper de tunnel in met Bellsprout aan zijn zijde. Hij merkte op dat de Pokémon nerveus werd van de donkere tunnel. ‘We zullen niet te ver afdwalen,’ beloofde hij de Pokémon, waarna hij naar voren keek. Zijn hart schoot in zijn keel toen hij meende een gestalte te zien. Zijn hand vloog naar zijn heup, waar hij de Poké Ball van Gyarados gevestigd had. Zijn blik gleed weer snel naar het figuur dat zich niet ver van hem bevond. ‘Maak jezelf bekend!’ riep hij dapperder dan hij zich voelde. Zijn Bellsprout deed al nerveus een stapje naar achteren. De Pokémon was overduidelijk niet geschikt voor grote, donkere ruimtes. Joël sloeg zijn armen over elkaar heen. Wat zich daar ook bevond, hij kon het wel aan… hoopte hij.


OOC: Eerste post gereserveerd voor Kettil! c: