Het was nu al bijna een jaar dat Mark naar huis was gegaan waar heel wat dingen veranderd was, binnenshuis maar ook andere dingen. Zijn ouders waren weer bij elkaar en ondanks dat de jongen het nog erg wennen vond om een vader in huis te hebben, was het alsof hij nooit weg was geweest of dat er ooit een kloof tussen hem en zijn moeder was geweest. Mark maakte zich langzaam klaar voor vandaag ondanks dat je het niet zou verwachten… ging hij vandaag op stap. Hij wilde er nog niet verder op ingaan want hij was nog nerveuzer als dat hij op het podium moest verschijnen van een wedstrijd, waar hij al maanden niks aan had gedaan. De jongen knoopte het laatste knoopje vast van zijn overhemd voor hij zich naar zijn bed toedraaide waar Toby op zat met een glimlach naar hem te kijken. “Pika, pi-pikachu!” grijnsde hij naar zijn trainer. Mark gaf hem een grijns terug voor hij besloot om naar beneden te gaan met een dubbel gevoel.

Aangezien hij meer dan een jaar thuis was en dat het huis waar hij nu woonde overvol aan het worden begon hij de drang te voelen om weer op reis te gaan. Mark twijfelde omdat hij zijn moeder niet wilde verlaten maar hij mistte ook het reizen door de steden van Kanto. De jongen had geen idee wat zijn vrienden en zusje hiervan vonden maar dat ging hij nooit te weten komen als hij zijn mond zou houden. Eigenlijk hield hij niet van opgesloten zitten maar durfde hij zijn mond niet open te trekken. Mark liep de laatste trede af waarna hij zijn ouders luid hoorde praten in de keuken. Hij liep vervolgens door de hal naar de woonkamer toe en ging daar op de bank zitten naast zijn zusje die opkeek met haar groene ogen. “Morgen,” grijnsde ze breed naar hem. “Als je Shiyo zoekt die is nog bezig, denk ik,” voegde ze er aan toe. Mark legde een hand op haar blonde haren waarna hij zachtjes op haar hoofd klopte. “Dan wacht ik hier wel op haar,” gaf als reactie. En aaide Zoey over haar hoofdje die hem kwam begroeten door op zijn schoot te springen.

Mark die met Zoey bezig door over haar kopje te aaien keek op toen de Vulpix op zijn knie bewoog, keek de jongen op. Hij zag Shiyo de woonkamer binnen komen waarna hij vanuit zijn ooghoeken Sylvia zag grijnzen. Verward richtte hij zich op de Pikachu die naast hem stond waar ook een brede grijns bij te zien was. Zoey maakte een vrolijk geluidje naar de brunette aangezien geen van beide reageerde. Toby merkte op dat Mark aan het staren was en gaf vervolgens een por tussen zijn ribben waardoor de jongen opschrok in een poging hem iets te laten zeggen. Mark sprong half overeind terwijl zijn Vulpix op de grond sprong. “..e-eh h-hallo,” kwam er hakkelend uit zijn mond waarbij hij langzaam rood aanliep. Toby sloeg geërgerd zijn poot voor zijn hoofd.. waarom was het altijd hetzelfde liedje met die jongen. Het was Shiyo maar geen wedstrijd. Nu kon de Pikachu twee dingen doen; weglopen en er geen aandacht aan besteden of Mark een knal verkopen dat hij weer terug op aarde kwam. Hij zou Toby niet zijn geweest als hij niet voor het tweede ging kiezen en de jongen een stukje in de goede richting te duwen. De Pikachu legde zijn voorpootjes tegen de rug van de jongen en zette zich vervolgens af tegen de bank om een weg naar zijn schouder te banen. Zoey keek hem even waarschuwend aan maar dat boeide hem niet echt. “Pikapi,” piepte hij en tikte tegen de zijkant van Marks hoofd aan die opkeek.

Het zachte getik van Toby dat hij tegen zijn hoofd voelde liet hem langzaam ontwaken en keek vervolgens naar het meisje met een nerveuze glimlach. Waarom hij zo nerveus was wist hij niet precies te kunnen omschrijven maar het feit dat hij geen idee had wat vandaag hen ging brengen, maakte het hem nogal moeilijk. De blik van hem en zijn zusje kruiste elkaar even voor het meisje opstond van de bank. “Ik ben bij Chi,” zei Sylvia grijnzend voor ze Dodger wenkte en de woonkamer verliet. Dit deed ze gewoon expres. Hoewel hij geen enkel idee had wat hij met Shiyo moest doen, buiten het tijd met elkaar doorbrengen. Het was opdat moment dat hij het samen met haar kon overleggen in plaats van zelf iets te moeten kiezen wat beide niet leuk vonden. Mark liep naar het salontafeltje waar een briefje met activiteiten die er te doen waren in Vermillion City en ging vervolgens terug naar de bank waar hij naast zich op de bank klopte. “Misschien dat we samen kunnen kiezen wat we gaan doen?” stelde hij toen voor en richtte zijn blauwe ogen op Shiyo, waarna een klein glimlachje om zijn lippen verscheen. Het kriebelende gevoel in zijn maag wilde echter nog niet verdwijnen maar dat negeerde hij maar voor nu.