Mark haatte het steeds meer om met het openbaar vervoer te rijden. Hij ging veel liever te voet dan nog langer in een bus te zitten die om de haverklap schudde alleen maar omdat de chauffeur geen normale weg kon nemen die geen hobbels of steentjes op zijn pad had liggen. Hij voelde zich ook niet echt geweldig.. ieder moment kon zijn ontbijt naar boven komen. Bovendien was het enorm druk in de bus en leek het alsof half Kanto in de bus zat of stond, buiten het feit dat hij half werd platgedrukt omdat hij naast Shiyo zat, met zijn zusje aan het raam. De jongen probeerde er verder niet aan te denken en keek daarom naar zijn Pikachu die in een diepe slaap verkeerde en zich als een baby had vastgeklampt aan zijn vest. Na dit alles hoopte hij zich een beetje op zijn doel te kunnen richten, wat inhield dat hij zijn vader wilde vinden en het verhaal van zijn kant te horen in een poging om het eeuwige gebekvecht te stoppen. De jongen wist niet precies hoe het met Sylvia zat maar hij hoopte dat het niet op een gevecht uitkwam tussen zijn vader en moeder waar hij en zijn zusje de dupe van zouden worden. Dat.. dat was bij Erik het geval geweest.. die zonder zijn zus had op moeten groeien..Dat had zijn vriend hem ooit vertelt. Hoewel hij het idee had dat zijn ouders toch niet naar een veertienjarige zouden luisteren. De jongen schudde met zijn hoofd waarna hij weer een misselijk gevoel omhoog voelde kruipen toen de bus over een steentje reed of iets. Mark klampte zich vast aan de leuning terwijl hij zijn gezicht in de gele vacht van zijn Pikachu duwde. Het voertuig reed weer door terwijl hij alle passagiers door elkaar heen hoorde praten.. de een had het over een of andere show op tv of het ging over de laatste Wedstrijd die laatst werd gehouden, in Viridian City.

Marks ogen werden groot toen hij opmerkte dat de bus langzaam dichterbij Vermillion City kwam en tikte vervolgens Shiyo aan om haar te laten weten dat ze er uit moesten. De boog zich over de brunette heen boog om zijn zusje te waarschuwen, die half ingedut tegen het raam zat geplakt. Sylvia keek ietwat versuft op en leek op te schrikken toen de jongen op haar knie tikte. Toen het voertuig stopte was Mark als eerste die op stond nog voordat de deuren goed en wel waren opengegaan waarna hij naar de dichtstbijzijnde lantaarnpaal liep en deze vastpakte omdat zijn benen trilde, de Pikachu werd hierdoor ruw gewekt en plofte versuft op de grond toen de jongen hem losliet. “..Ugh.. nooit meer..” mopperde Mark en duwde zijn voorhoofd tegen het koele metaal in een poging om de misselijkheid weg te krijgen. “Pikapi?” weerklonk de vragende stem van zijn Pikachu waarna de jongen een van zijn duimen opstak naar Toby. “Je ziet er uit als een oud lijk, broertje,” hoorde hij Sylvia toen zeggen met een brede grijns op haar gezicht. Mark wierp haar een nijdige blik toe waar hij niks van meende, maar ergens kon hij zich er wel in denken dat hij er wat bleek uitzag. Wagenziekte was iets waar hij al mee kampte toen hij nog klein was maar hij had er niet echt last van als het zo druk was in de bus. Mark draaide zich van de paal weg toen hij voelde dat zijn benen niet zo erg meer trilde en wendde zich toen tot de twee meiden. Hij grijnsde even toen hij even verderop op een hoekje Erik zag staan met zijn eigen Pikachu. “..Het is nu wel op zijn plaats als ik vertel wat er aan de hand is,” sprak Mark tegen Sylvia en Shiyo, en knipte vervolgens in zijn vingers zodat Toby opkeek. “Het zou wel fijn zijn ja,” reageerde Sylvia die haar armen over elkaar had geslagen.

& Shiyo.

Mark knikte op de woorden van de twee meiden waarna hij even een blik met Toby uitwisselde, die ietwat verbaasd om zich heen keek. Zowel de jongen als zijn Pikachu waren hier niet meer geweest sinds dat hij Shiyo had meegenomen naar het plekje waar hij vroeger altijd met Sylvia en Erik hun dagen rond brachten. Maar daar kwamen ze nu niet voor en de rede lag nu ook heel anders, dan een tijdje terug dat hij Shiyo en nu ook Sylvia hier mee naar toe had genomen. Hoewel het twaalfjarige meisje niet blij leek met het uitstapje. Mark richtte zich nu op Shiyo, voor hij een poging ging om Sylvia een beetje op te vrolijken. “Voordat ik je op kwam halen in Cerulean City kreeg ik een brief van me beste vriend, hier in Vermillion City,” begon Mark zijn uitleg en keek even naar zijn Pikachu die lichtjes knikte op de woorden van de jongen.

“Hij komt ons ophalen hier,” legde Mark uit en werd vervolgens dom aangegaapt door Sylvia die blijkbaar haar oren niet kon geloven. Iets waar de jongen wel in kon komen. “Ik kon nog niks zeggen omdat hij met zijn moeder dingen moest regelen, maar we gaan- eigenlijk jij Shiyo- gaat een Pokémon ophalen,” voegde Mark er nog aan toe, het laatste was op Shiyo gericht. Hij grijnsde even terwijl hij zijn beide ogen erbij sloot.. hopelijk over viel hij haar niet. Opdat moment trok Toby aan zijn broekspijp en wees met zijn kleine vingertje richting het hoekje waar Erik net stond, maar de jongen stond er niet meer. Het was opdat moment dat Mark twee handen op zijn schouder voelde en een kreet slaakte dat niet helemaal goed ging omdat zijn stem oversloeg. Bijna was hij een centimeter van de grond gekomen. “Erik!” riep Sylvia uit en een arm om de jongen zijn middel gooide. Snel deed Mark een stap naar achteren zodat hij kon zien dat hij niet alleen zijn Pikachu bij zich had.

Toby grinnikte toen zijn trainer Erik een elleboog stoot als reactie. De Pikachu schrok van de gigantische Pokémon die achter de jongen met het roze haar stonden, en liep instinctief naar Shiyo om zich achter haar been te verschuilen. Hij was niet bang voor grote Pokémon die er intimiderend uitzagen maar dit vond hij toch wel een beetje eng. De Pikachu sprong via de grond tegen de rug van de brunette op en klom vervolgens naar haar schouder. Normaal gesproken deed hij dit niet bij anderen alleen bij Mark maar hij had besloten dat dit ook wel goed was. “Pika,” zuchtte Toby en sloot zijn ogen toen hij dat deed waarbij hij een rilling over zijn rug voelde gaan. De Pikachu duwde angstig zijn snuit in zijn handjes.

Mark knikte bevestigend op de vragende woorden van Shiyo met een bescheiden grijnsje om zijn lippen, toen ze vroeg of hij het meende. Hij vond het altijd geweldig om mensen op deze manier te kunnen helpen en vooral omdat het Shiyo was. De jongen had wel vertrouwen in het meisje.. het was juist goed voor haar en Tiko. En juist op deze manier werden de banden sterker die je al had opgebouwd, het hoort immers bij het trainersschap maar het ging ook vrij moeilijk als je onbekend was met de Pokémon hier in Kanto. Althans voor Toby had het wel gewerkt; teamgenootjes. Hoewel je sociaal in één woord Toby mee kon beschrijven. Maar Mark wist zelf ook nog niet alles van Kanto.. bij lange na niet zelfs. De bruinharige jongen grijnsde breed toen hij antwoord ging geven waarna hij haar aankeek en zijn armen achter zijn hoofd vouwde. “Ja, het is echt waar,” sprak Mark nog voor hij de twee gigantische Pokémon opmerkte die Erik mee had genomen. Als hij zich niet vergiste waren dat Arcanine, twee geëvolueerde Growlithe. Hij vertrouwde niet helemaal wat die jongen van plan was maar het was geen alledaags tripje geweest zo te zien. Erik kennende moesten ze op die Arcanine naar zijn huis toe reizen.. dat zag hij niet echt zitten. Mark voelde dat Sylvia zijn hand beetpakte en keek omlaag naar zijn zusje.. deze zag er niet echt uit alsof ze het echt geweldig vond om terug te zijn in Vermillion City. Zelf stond hij ook niet echt te springen van vreugde maar hij was hier vanwege Shiyo en niet voor zijn moeder.

Toby spitste zijn oortjes toen hij voelde dat Shiyo met haar hand over zijn hoofd ging en liet daarom zijn pootjes voor zijn ogen glijden. De woorden die ze fluisterde daar kon wel om lachen en liet daarom ook een zacht gegrinnik vrij uit zijn mond. En duwde vervolgens zijn rode wangetje tegen haar gezicht aan ter reactie. Een standaard reactie die hij bij Mark ook altijd deed wanneer hij hem aaide of geruststelde.. daarbij mocht hij het meisje graag en was Shiyo voor Toby toch geen vreemde meer. Hij keek op toen de stem van de brunette weerklonk wat gericht was op Erik die zich nu richtte op het meisje die zich voorstelde aan de jongen. De rozeharige jongen had een vriendelijke glimlach op zijn gezicht staan maar Toby kende Erik lang genoeg om te weten dat er zo meteen een hoop getreiter van zijn kant ging komen naar Mark toe. “Ik ben Erik ja,” reageerde de jongen en zag vervolgens dat hij de hand van Shiyo aannam. Maar de uitdrukking op diens gezicht liet Toby even fronsen toen hij naar Erik keek die zijn zwarte ogen vragend op Mark had gericht.

“Mark,” sprak Erik waarop de jongen naar hem en Shiyo toeliep met Sylvia aan zijn hand. “Ja?” reageerde de bruinharige jongen waardoor Sylvia ook vragend opkeek. Blijkbaar wist Erik niet zo goed hoe hij zijn vraag moest verwoorden want Mark kon de verwarring in zijn ogen aflezen. “..ging jij de Growlithe niet overnemen?” kwam dan uiteindelijk de vraag waardoor nu Mark even verward naar zijn vriend keek. “.. ik zei aan de telefoon dat ik iemand wist voor d’r niet dat ik haar wilde hebben,” zei Mark deed toen een stap naar achter zodat hij een hand op haar vrije schouder kon leggen. Om aan te duiden dat Shiyo de gene was die de jonge Growlithe ging overnemen. Hij had immers aan vijf Pokémon al meer dan genoeg en dat was nog een handjevol herrieschoppers ook.. oke niet al zijn Pokémon maar Sam en Flynn waren wel de twee waar hij het meest zijn handen aan vol had. Erik knikte begrijpend met een grijnsje rond zijn lippen en liep toen naar de twee Arcanine toe die door hun poten zakten waarna hij weer terug liep. “We gaan rijdend op de Arcanine van me moeder naar mijn huis waar we verder kunnen praten. Ik waarschuw wel alvast dat je grote vriendin ook thuis is,” sprak Erik toen waarbij Mark een gezicht trok.

Hij was daar al bang voor geweest maar het leek hem aan de ene kant ook wel een ervaring om nooit te vergeten. “Ik denk dat het verstandig is als we in groepjes van twee gaan, en dat jij Mark, Shiyo achterop neemt. En ik Sylvia. Jullie tassen kunnen daar in die tassen,” voegde Erik er nog aan toe met een flauwe grijns. Mark keek even met een benauwde uitdrukking naar de witte wollige koppen van de Arcanine die kalm op hun plek zaten.“..G-goed,” bracht Mark er enkel met een bevende stem uit. Erik knikte terwijl hij naar Sylvia toeliep en deze vervolgens iets toesprak, draaide Mark zich naar Shiyo toe om zich op haar te richten. En bracht vervolgens zijn hand naar haar toe met een brede grijns rond zijn lippen die alles behalve zekerheid uitstraalde. “..Wij kunnen dit wel, toch?” zei Mark en keek haar hierbij aan. Hij wist nou niet precies wat hem zo nerveus maakte dat het lag aan de Arcanine of aan Shiyo.. en eigenlijk wilde hij dat niet eens weten ook.

Bedenkelijk keek Mark naar de Arcanine, zichzelf afvragend of de Pokémon dat niet erg vonden om bereden te worden, maar tot nu toe schenen de twee wezens daar geen moeite mee te hebben. Mark daarentegen… had zo zijn twijfels of hij dit wel ging trekken en had het gevoel dat zijn maag weer een driedubbele salto achterstevoren maakte en weer terug, maar hij wilde dit niet voor de anderen verpesten. Hij ging dit gewoon doen al lag hij straks voor dood op de bank met een emmer naast zich.. nee hij ging die wagenziekte vandaag overwinnen. Mark besefte nog niet helemaal wat Erik daarvoor had gezegd en keek zijn vriend daarom niet begrijpend aan maar werd eigenlijk afgeleid door het gebaar dat Shiyo uitvoerde door haar arm om zijn nek te leggen. De woorden die ze sprak gaven hem weer een beetje de motivatie om erbij te blijven.. het was ook mede doordat Toby over sprong van haar schouder naar de zijne. “Welke van de vijf bedoel je precies?” vroeg Mark hoewel hij al zo’n vermoeden had wie Erik bedoelde. En dat was juist nu de gene die hij van zijn leven niet mocht.. háár. Eww, gatverdamme nee. Na al die jaren dacht hij eindelijk van dat mens verlost te zijn. “Waarom..” begon hij nog in een poging om zijn ongenoegen te uiten maar eigenlijk wilde hij het antwoord niet weten. Erik grijnsde alleen maar naar hem en legde daarbij zijn hand op zijn schouder.. ugh hij had er al tegenop gezien maar nu al helemaal. “Ik doe het voor Shiyo en ik ben er alleen voor Erik en Sylvia. Je kunt het Mark,” mompelde hij zachtjes tegen zichzelf en slaakte vervolgens een diepe zucht. Toby was de enige die het hoorde en klopte hierbij bemoedigend op zijn hoofd.

Toen Erik met Sylvia wegliep voelde hij dat de arm van de brunette van zijn nek glijden en keek vervolgens naar Shiyo waarbij hij zijn hand naar haar had uitgestoken. Mark grijnsde bij het zien van de enthousiasme die ze uitstraalde en voelde vervolgens dat haar hand in de zijne gleed, waarop hij naar de vrouwelijke Arcanine liep, die enthousiast opkeek. Angel, dat was haar naam, kende hij al vanaf het begin dat hij Erik kende en was dan ook geen wonder dat de grote Pokémon naar hem toeliep en haar tong over zijn gezicht liet gaan. “Dank je, dat had ik nou net nodig,” grinnikte Mark tegen de Arcanine die haar ogen vrolijk sloot en vervolgens haar kop begroetend naar Shiyo liet gaan. “Het is je vast niet ontgaan dat dit mijn stad is waar ik ben opgegroeid met Sylvia,” vertelde Mark aan Shiyo en ging met zijn hand over de wollige vacht van Angel heen die haar ogen genietend sloot, en door haar poten zakte zodat hij en Shiyo op konden stappen. Mark draaide zich om naar de brunette waar hij Toby van zijn schouder plukte en haar de Pikachu wilde overhandigen, maar zijn Pikachu klom toch nog even snel terug naar zijn schouder. “Wil jij Toby vasthouden?” vroeg hij vervolgens aan haar en gooide toen zijn been over de rug van Angel heen zodat hij op haar rug zat en zich wat naar voren verplaatste bij de nek van de Arcanine waarbij hij zijn hand naar Shiyo uitstak om haar op de rug van Angel te helpen.