Hij wiebelde gespannen heen en weer op zijn bed. Zijn ogen gleden om de seconde naar de klok. Het duurde lang, veel te lang. Zijn ogen gleden naar het raam en hij slaakte een diepe zucht. Het was tien uur 's avonds. En hij zou pas om acht uur 's morgens pas vertrekken naar Professor Oak. Hij keek nogmaals naar de klok, er was een minuut voorbij gegaan. Hij kon nu maar beter slapen, anders was hij morgen te moe om op reis te gaan. Hij ging in bed liggen en sloot zijn ogen. Morgen moest hij kiezen tussen drie pokémon; Charmander, Squirtle en Bulbasaur. Het was een lastige keuze, maar hij zou pas kiezen als hij daar was. Charmander was een vuur type, Squirtle een water type en Bulbasaur een gras type. Hij slaakte een zucht en besloot om er nu niet verder over na te denken. Hij moest rusten.

De volgende morgen

Hij was al wakker voor dat de wekker afging. Hij deed zijn pyjama uit en trok zijn trainers kleren aan. Hij liep zijn kamer uit en hoorde plots het geluid van de wekker. Hij draaide zich weer om en liep zijn kamer weer in. Hij liep rechtstreeks naar de wekker en zette die meteen uit. Hij keek even naar buiten en een glimlach verscheen op zijn gezicht. Nog even en hij zou daar zijn. Dan zou hij Professor Oak ontmoeten en eindelijk een eigen pokémon mogen kiezen. Dan kon hij zijn eigen avontuur beginnen, en niet meedoen aan zijn moeders werk. Hij zou zo hard werken totdat hij de beste trainer ooit was. In zijn ogen glom een trotse gloed. Hij was er klaar voor. Hij draaide zich om en liep de kamer uit. Meteen rende hij de trap af, onder zat zijn moeder al te ontbijten. Net op het moment dat hij naar buiten wou gaan hoorde hij de stem van zijn moeder door de kamer galmen. "James! Eerst ontbijten!" Zei ze. Hij zuchtte kort en draaide zich om en liep naar de aanrecht. Waar hij zijn boterham pakte en hem snel opat. "Zo goed?" Sprak hij uit waarna hij een glimlach liet zien. "Ja, Ga maar." Sprak zijn moeder. Ze grinnikte om zijn ongeduldige gedrag. Ze wist dat dit zijn grootste droom was die eindelijk uit kwam. Hij liep meteen naar buiten en haastte zich naar zijn fiets. Hij sprong er snel op en racete de weg af. Aan de rand van de weg zag hij hoe nieuwschierige ogen naar hem keken vanuit het gras. Het waren wilde pokémon die na een lange tijd nieuwschierig waren geworden en steeds dichter bij de mensen kwamen. Hij fietste nog sneller en zag al snel het bekende gebouw dat professors Oak's lab was. Hij gooide zijn fiets in het gras neer en rende naar de ingang. Hij liep naar binnen, dit keer wat rustiger. "Welkom." Hoorde hij een man spreken. De man had witte haren en een lange lab-jas aan. Het was Professor Oak. Hij stak zijn hand uit en schudde de hand van de man. "James Vanilla." Zei hij en hij zag hoe Professor Oak naar hem knikte dat hij moest volgen. Hij liep achter de man aan die stopte bij een tafel met drie pokéballen erin. "Dit zijn de drie pokémon waar jij uit mag kiezen, Ik denk dat je daar wel mee bekend bent toch?" Hij zag dat de man hem vragend aankeek. Hij knikte kort, en zweeg voor de rest. Spanning kwam in hem op, welke pokémon zou bij hem passen? De man drukte op drie knoppen en drie witte flitsen werden zichtbaar. Drie pokémon kwamen eruit. De eerste was een Bulbasaur, de tweede een Squirtle en de derde een Charmander. Hij keek de Bulbasaur aan. Die meteen verlegen wegkeek, hij zag hoe zijn wangetjes rood werden. Te verlegen voor hem dus. Hij liep naar de Squirtle, die hem rustig aankeek. De Squirtle was iets te kalm en te rustig voor hem. Hij zocht meer een vurig type, zoals een Charmander! Hij liep naar de Charmander. Zijn blik was niet bot, of arrogant. Nee, juist vriendelijk. Maar hij zag ook een vurige gloed in zijn ogen, dapperheid. Hij liet een glimlach zien naar de pokémon en tilde hem op. "Ik kies jou!" Sprak hij uit. "Ik noem jou..Kurai!" Hij liet een glimlach zien en keek naar Professor Oak die kort knikte. "Hier zijn vijf pokéballen en dit is een Pokédex." Sprak hij uit, waarna de man hem vijf pokéballen en één Pokédex overhandelde. "Oh ja James, ben je zeker van je besluit? Ik moet je wel vertellen dat er iets fout is gegaan met deze Charmander, Hij wilt niet in zijn pokéball zodra hij eruit is..." Sprak professor Oak uit. Hij keek ervan op waarna zijn ogen naar Kurai gleden. Hij knikte kort. "Ja, Daar ben ik zeker van." Sprak hij uit. Waarna een glimlach liet zien naar de Charmander. Samen liepen ze naar buiten, eindelijk buiten snoof hij de heerlijke lucht in. "Ons avontuur begint hier." Sprak hij uit. Trots keek hij voor zich uit. Waarna hij de pokéball van Kurai verborg. Hij zou de pokémon zo mee nemen.Het zou geen probleem zijn in ieder geval. Anders was hij ook maar zo alleen.

Een mooie eerste post! +5