Saai. Niets buiten nieuwe regels in de wet die nergens op sloegen en hier en daar een ongeval. Er was echt amper iets groots gaande en met die conclusie sloeg hij de krant voor zich dicht. Het was de lokale krant en in Cerulean City gebeurde er vrij weinig in tegenstelling tot Goldenrod en de nog grotere steden. Zijn blik gleed naar de Jolteon naast de bank die nieuwsgierig richting de passerende trainers keek en soms even intensief aan een Pokémon snuffelde. Vandaag had hij besloten om even vrij te nemen en te rusten in de stad in plaats van te trainen. Zijn Pokemon hadden al erg hun best gedaan en hen eens verwennen mocht wel. Hij zou na het lezen van de tweede krant die hij naast zich had liggen, richting de Berry winkels lopen om zijn Pokémon te trakteren en los te laten. Leistung, de Jolteon, keek even op toen Vincent’s blik op hem gerust stond en reageerde met een luide enthousiaste ‘Jolt’. Hij gaf de Pokémon een liefdevolle aai over zijn bol, voordat hij de tweede krant vast greep en doorlas. Dit was de krant die in heel Kanto werd uitgebracht. Daar zat natuurlijk meer nieuws in. Globaal ging hij door de eerste paar pagina’s heen die vooral over een computervirus gingen die banken teisterden en hoe je ze op jouw computer kon verweren. Hij rolde met zijn ogen en sloeg de bladzijde om. Nu ging het over een onweersbui dat Pewter City gisternacht geteisterd had. Ook niet heel boeiend. Weer sloeg hij een bladzijde over en vond toen al het weer van de komende dagen; zonnig met enige bewolking.

Teleurgesteld met het gebrek aan sappige nieuws sloeg hij deze dicht, enkel om oog in oog te staan met een dame en haar Dratini die intensief naar Leistung keek. Vincent hief zijn wenkbrauw vragend op. Ze noemde hem een ‘knulletje’ en hij moest zijn Pokémon overhandigen? Maakt ze een grapje? Vincent legde de krant weg en zag dat ze hem intimideerde met haar houding. Hij gaf toe, hij was onzeker, want zij leek er serieus over te zijn. Geen grap. “Liever niet, meisje,” Snoof Vincent, waarop hij overeind kwam en Zeichen en Freude erbij haalde. Hij gaf toe, zijn Pokémon leken misschien niet intimiderend, maar ze konden samen heus haar plannen dwarsbomen. Echter bleef hij dat vreemde voorgevoel hebben dat ze sterker was dan hij dacht, véél sterker te verstaan. Zelfs zover dat het gevoel om direct op te geven in hem opkwam. Koppig schudde hij dat echter weg. Met die Dratini om haar nek maakte ze geen kans! Leistung, Zeichen en zelfs Freude leken ook het gevoel te hebben, mar stonden toch als één partij voor Vincent, klaar om de Pokémon van het ‘meisje’ te verslaan.