De nacht kwam aan zijn einde en de ochtend maakte zijn intrede, de zonnestralen schenen majestueus op Pallet Town. Het land errond ontwaakte uit zijn diepe slaap, pokémon werden wakker en strekte hun ledematen. Pidgey’s begonnen vrolijk te zingen en de mensen in Pallet Town stonden op uit hun diepe slaap. De rivier die naast het dorpje stroomde schitterde in de zon en waterpokémon genoten van de warmte van de zonnestralen die hun huid streelde. Niet veel verder stond er een klein huisje. De bruine muren en rode dakpannen sierde de woning tot een schilderij’tje. Een kleine Vulpix kwam uit het gebouw en rende vrolijk door het gras. De ochtend was in Pallet Town. Deze dag zou een dag zijn om nooit te vergeten.

‘Ik kies jouw!’ Riep Iria en ze smeet de poké-bal naar het grote veld. Een kleine charmander kwam vrolijk uit zijn bal en stond klaar om het gevecht aan te gaan. Iria kneep haar ogen tot spleetjes en ze keek naar de persoon voor haar. Zijn schaduw was lang en strekte uit over Charmander. ‘Ik kies jouw!’ Zei een zware stem en de gedaante wierp een bal naar de plek waar Charmander stond. Een rode straal vloog uit het rode voorwerp en maakte een vorm voor de kleine dino. Iria keek angstig naar de pokémon die uit de poké-bal was gekomen. Een Lapras! Iria slikte en ze zei: ‘Oké Charmander! Doe je tackle!’ Charmander leek haar niet te horen en bleef stokstijf staan. Iria slikte weer en ze werd lijkbleek. ‘Charmander?’ Zei ze vragend en ze liep naar de pokémon toe. Toen zag ze hem! De Lapras die haar redde greep haar bij haar kraag. Het meisje probeerde te schreeuwen, maar er kwam geen geluid uit haar mond. Toen werd alles donker, de gedaante verdween. Charmander loste op en de Lapras verdween. Het geluid van een ‘knal’ werd steeds luider en Iria opende langzaam haar ogen.

Iria keek naar het blauwe plafond. Het licht scheen al in haar kamer en verlichtte zelfs de kleinste hoekjes van de kleine kamer. Het alarm vulde de kamer met een donderend toon die Iria steeds meer wakker maakte. Het meisje duwde de klok uit en ging rechtop zitten. Ze stak haar armen in de lucht en ze geeuwde luid. Iria stond op en keek naar haar klok. Het was 7 uur. Ze wreef in haar gezicht, waarna ze opstond en haar raam openzette. Een paar Pidgey’s vlogen op en landde een paar meter verder in een oude eik. Iria keek voldaan naar buiten en ze dacht na over wat er vandaag zou gebeuren. Toen ze de deur van haar kamer hoorde open gaan, draaide Iria haar met een ruk om. Het was haar tante; ‘Sofia’. Het meisje lachte vrolijk naar haar en zei: “Goeiemorgen tante.” De 30-jarige vrouw begroette haar met een warme lach en ze stapte de kamer in. “Goeiemorgen Iria, professor Oak verwacht je in zijn lab binnen 20 minuten.” Iria sperde haar ogen open en ze vloog naar haar kleerkast. Ze opende de deuren van de houten kast en ze viste een shirt, een broekje, een jasje en een muts uit. Iria greep haar kleren en rende naar de badkamer. Ze sloot de deur en ze waste haar gezicht. Ze trok haar kleren aan en ze opende vluchtig de deur van de badkamer en ze holde terug naar haar kamer. Ze greep de riem die over haar stoel lag en ze bond hem rond haar middel en been. Ze greep haar tas en ze rende naar beneden. “Ik moet gaan!” Riep Iria naar haar tante. “Hier neem dit mee.” Zei de vrouw en ze duwde een appel in de armen van de tiener. “Bedankt en daag Sofia!” Zei Iria terwijl ze haar schoenen aantrok. Ze trok haar jasje en handschoenen aan en sprintte naar buiten. Ze draaide haar om en zwaaide naar haar tante.

Iria beet in de appel en holde verder naar het lab van professor Oak. De contouren van het lab tekende zich langzaam aan de horizon. Iria lachte en versnelde haar pas. Ze beet haard in de vrucht en ze kauwde er snel op. Toen ze bij het gebouw aankwam gooide ze het klokhuis in de vuilnisbak die naast het bankje dicht bij het lab stond. Iria stapte verder en ze greep zenuwachtig haar rugzak. Ze ademde diep in en ze stopte voor het lab. De tiener keek naar boven en ze zag dat de zon de hemel in zijn mooiste kleuren sierde. Iria sloot haar ogen en ze blies haar stress weg. Ze opende de deur van het gebouw en ze zette haar eerste stappen in het lab. Iria keek zenuwachtig rond, opzoek naar professor Oak. Ze deed haar zak op haar rug en ze stapte verder in het bouwsel. Iria stopte en vroeg aan een man: “Excuseer, waar kan ik professor Oak vinden.” De oude man draaide zich om en lachtte vriendelijk naar Iria. “Ik ben Professor Oak, jij moet Iria zijn, Niet?” Zei de professor. Iria bloosde en zei: “Ja dat ben ik! Ik kom mijn starterpokémon halen.” De man lachte vriendelijk “Kom maar mee, Iria.” Iria opende haar ogen en ze volgde de man. Ze beet zenuwachtig op haar lip. Ze wou al zo lang aan een reis beginnen. Zou ze het aankunnen? Iria schudde haar hoofd. Ze zou aan haar reis beginnen! Ja dat zou ze doen! Iria vermande haar en ze versnelde haar pas. Ze bloeide hellemaal open. Van het verlegen meisje, tot een opgewekte trainer! De twee stopte en gingen binnen in een grote ruimte. Professor Oak wandelde naar een soort tafel van ijzer en hij wees naar de drie poké-ballen. “Dit zijn de drie starterpokémon, Bulbesaur, Squirtel en Charmander. Je mag kiezen.” zei Oak en hij keek haar aan met zijn zachte ogen. Iria slikte en ze greep naar een poké-bal. “Oké ik kies jouw!” Riep ze uit en er kwam een rode straal uit de bal die samenpakte op de grond. Uit de rode gloed kwam er een Charmander tevoorschijn. Iria glimlachte naar het kleine diertje en ze liep naar haar toe. “Proficiat met je eerste pokémon, Iria,” zei de professor. Iria greep het dino’tje vast en ze knuffelde haar. “Hier zijn wat pokéballen en een pokédex, je kan aan je reis beginnen!” Vervolgde Oak en hij gaf haar 5 pokéballen en een rood apperaa’tje. Iria glimlachte en bedankte professor Oak. Ze holde naar buiten met de pokémon in haar handen. Haar reis was begonnen! Iria was er voledig klaar voor.

Je post is goed, alleen loopt hier en daar een zin nogal raar. Ik raad je aan hem even goed door te lezen voordat je hem post. Verder wil ik even opmerken dat na een gesproken zin geen hoofdletter komt, mits het deed bij de gesproken zin hoort. Bijvoorbeeld hier: “Proficiat met je eerste pokémon, Iria.” Zei de professor. Hier hoort de punt achter Iria een komma te zijn, omdat de zin nog niet is afgelopen, en moet zei zonder hoofdletter.
+4